Lord Acidrain zit uit het raam te turen, hij weet het allemaal niet meer hij is leider van een groot en machtig leger, hij woont in het grootste kasteel wat je maar kan bedenken, maar het doet hem helemaal nix meer.
"Pfff, was ik maar wapen smid gebleven" denkt hij, hij heeft teveel mee gemaakt teveel mensen dood zien gaan in het heetst van de strijd.
"Er is gewoon teveel bloed gevloeid" denkt hij.
Maar ergens in zijn achterhoofd vraagt een klein stemmetje: "Is dat het?"
Nee dat is het niet en dat weet Lord Acidrain donders goed, tuurlijk heeft hij geen spijt van al die oorlogen. De mensen die daar zijn gesneuveld... dat.... dat zijn de grootste helden die hij kent, en hij betreurt hun dood niet, in tegendeel, hij hoopt op de zelfde manier aan zijn eind te komen, later... voor dat hij oud en verdorven is... Dan zullen de mensen aan hem terug denken als Lord Acidrain, de heldhaftige koning die vechtend naast zijn kameraden tenonder ging.... Ja dat ziet hij veel meer zitten dan weg kwijnen ergens in een zolder kamertje van iets wat ooit zijn kasteel was maar dan is overgenomen door een jong en nieuw heldhaftig persoon.
Maar... Als dat niet is wat er aan Acidrain zit te knagen wat is het dan... Tja hij is al een tijdje niet meer in de stam kroeg geweest, waarom was dat ook al weer, Acidrain kan het zich nauwelijks herinneren. Ohja, hij weet het al weer, hij heeft niks meer van zich laten horen sinds de laatste ruzie daar. Opeens weet hij alles weer, hij weet weer dat hij het zat was en dat niks hem meer kon schelen, en iedereen zocht het maar uit.
Tja, en daar stond hij dan, voor zich uit te turen, en zich te bedenken dat dit ook niet alles was...
Plotst draait Lord Acidrain zich om, een apart gevoel beklemt hem, een gevoel tot noch toe vreemd voor hem... een gevoel... een gevoel van pure eenzaamheid en wanhoop.
"NEE dit kan niet dit mag niet", denkt hij.
Hij gaat op een stoel zitten en denkt even heel diep na, zijn handen wrijven over zijn diep gefronsde wenkbrauwen, hij wrijft ze een keer flink door zijn ogen en sprinkt op, hij is het thuis zitten zat, hij word hier helemaal gek, hij verlangt weer naar zijn oude vrienden in de kroeg, en het maakt hem niet meer uit wat er gebeurt is...
Sterker nog op het moment dat hij zijn kamer uit rent weet hij het al niet eens meer, hij weet helemaal nix meer van wat er die bewuste avond is gebeurt, hij weet alleen nog maar dat het er altijd gezellig was en dat het bier er goed te drinken was. Met dat hij naar de wachters rent om te zeggen dat hij naar de plaatselijke kroeg gaat en of ze een oogje in het zeil willen houden roept hij naar een stalmeester of die nog een paard beschikbaar heeft.
"Op dit late tijdstip nog heer", vraagt deze. "Ja", roept hij achterom terwijl hij door rent naar de wachtoren, "ik ga naar mijn kameraden hijgt hij". De stalmeester kijkt hem na... en... en warempel even is zelfs een geweldig glanzende twinkeling in de oude man zijn ogen te zien. Hij draait zich om en comandeert naar zijn knechten dat deze het beste paard van stal moeten halen en deze met het mooiste zadel en tuig moeten opzadelen, de Koning gaat op stap, de knechten staan een ogenblik raar te kijken, maar zien dan dat het ernst is en gaan vlug aan het werk.
Op het moment dat Lord Acidrain is terug gekeerd van de wachttoren staat het paard op en top te glimmen, Lord Acidrain bedankt de oude man en zijn knechten hartelijk en vliegt er vandoor.
Bij de kroeg aangekomen beseft hij dat hij veel te laat is, iedereen is natuurlijk al lang naar huis, hij glimlacht. "Dit was weer een lekkere impulsieve actie" denkt hij. Maar.... Toch voelt Lord Acidrain zich weer geweldig goed van binnen, "ik ben nog niet uitgespeelt" denkt hij, snel gaat hij naar binnen en kijkt of hij nog wat bier in kan doen hier en daar. Mmm, op een paar zatlappen in de hoek en de barkeeper die aan het schoonmaken is na is er weinig meer te beleven. Hij doet de zatlappen nog wat in, helpt de barman mee de krukken op de tap te zetten en besluit weer naar huis te gaan.
Maar... vanaf morgen is hij er echt wel weer te vinden, en dan wel wat eerder zodat hij weer gezellig mee kan doen en z'n kameraden zullen vast een hoop te vertellen hebben.
Oftewel
I'm Back and kicking the shit out of the enemy
"Pfff, was ik maar wapen smid gebleven" denkt hij, hij heeft teveel mee gemaakt teveel mensen dood zien gaan in het heetst van de strijd.
"Er is gewoon teveel bloed gevloeid" denkt hij.
Maar ergens in zijn achterhoofd vraagt een klein stemmetje: "Is dat het?"
Nee dat is het niet en dat weet Lord Acidrain donders goed, tuurlijk heeft hij geen spijt van al die oorlogen. De mensen die daar zijn gesneuveld... dat.... dat zijn de grootste helden die hij kent, en hij betreurt hun dood niet, in tegendeel, hij hoopt op de zelfde manier aan zijn eind te komen, later... voor dat hij oud en verdorven is... Dan zullen de mensen aan hem terug denken als Lord Acidrain, de heldhaftige koning die vechtend naast zijn kameraden tenonder ging.... Ja dat ziet hij veel meer zitten dan weg kwijnen ergens in een zolder kamertje van iets wat ooit zijn kasteel was maar dan is overgenomen door een jong en nieuw heldhaftig persoon.
Maar... Als dat niet is wat er aan Acidrain zit te knagen wat is het dan... Tja hij is al een tijdje niet meer in de stam kroeg geweest, waarom was dat ook al weer, Acidrain kan het zich nauwelijks herinneren. Ohja, hij weet het al weer, hij heeft niks meer van zich laten horen sinds de laatste ruzie daar. Opeens weet hij alles weer, hij weet weer dat hij het zat was en dat niks hem meer kon schelen, en iedereen zocht het maar uit.
Tja, en daar stond hij dan, voor zich uit te turen, en zich te bedenken dat dit ook niet alles was...
Plotst draait Lord Acidrain zich om, een apart gevoel beklemt hem, een gevoel tot noch toe vreemd voor hem... een gevoel... een gevoel van pure eenzaamheid en wanhoop.
"NEE dit kan niet dit mag niet", denkt hij.
Hij gaat op een stoel zitten en denkt even heel diep na, zijn handen wrijven over zijn diep gefronsde wenkbrauwen, hij wrijft ze een keer flink door zijn ogen en sprinkt op, hij is het thuis zitten zat, hij word hier helemaal gek, hij verlangt weer naar zijn oude vrienden in de kroeg, en het maakt hem niet meer uit wat er gebeurt is...
Sterker nog op het moment dat hij zijn kamer uit rent weet hij het al niet eens meer, hij weet helemaal nix meer van wat er die bewuste avond is gebeurt, hij weet alleen nog maar dat het er altijd gezellig was en dat het bier er goed te drinken was. Met dat hij naar de wachters rent om te zeggen dat hij naar de plaatselijke kroeg gaat en of ze een oogje in het zeil willen houden roept hij naar een stalmeester of die nog een paard beschikbaar heeft.
"Op dit late tijdstip nog heer", vraagt deze. "Ja", roept hij achterom terwijl hij door rent naar de wachtoren, "ik ga naar mijn kameraden hijgt hij". De stalmeester kijkt hem na... en... en warempel even is zelfs een geweldig glanzende twinkeling in de oude man zijn ogen te zien. Hij draait zich om en comandeert naar zijn knechten dat deze het beste paard van stal moeten halen en deze met het mooiste zadel en tuig moeten opzadelen, de Koning gaat op stap, de knechten staan een ogenblik raar te kijken, maar zien dan dat het ernst is en gaan vlug aan het werk.
Op het moment dat Lord Acidrain is terug gekeerd van de wachttoren staat het paard op en top te glimmen, Lord Acidrain bedankt de oude man en zijn knechten hartelijk en vliegt er vandoor.
Bij de kroeg aangekomen beseft hij dat hij veel te laat is, iedereen is natuurlijk al lang naar huis, hij glimlacht. "Dit was weer een lekkere impulsieve actie" denkt hij. Maar.... Toch voelt Lord Acidrain zich weer geweldig goed van binnen, "ik ben nog niet uitgespeelt" denkt hij, snel gaat hij naar binnen en kijkt of hij nog wat bier in kan doen hier en daar. Mmm, op een paar zatlappen in de hoek en de barkeeper die aan het schoonmaken is na is er weinig meer te beleven. Hij doet de zatlappen nog wat in, helpt de barman mee de krukken op de tap te zetten en besluit weer naar huis te gaan.
Maar... vanaf morgen is hij er echt wel weer te vinden, en dan wel wat eerder zodat hij weer gezellig mee kan doen en z'n kameraden zullen vast een hoop te vertellen hebben.
Oftewel
I'm Back and kicking the shit out of the enemy