Op donderdag 27 juni 2002 17:14 schreef snstrubbe het volgende:
In de draad over godsgeloof ging het over bijbelse tegenstrijdigheden. Die opmerking past beter in dit topic. Daarom nu de vraag (aangenomen dat de bijbel inderdaad tegenstrijdigheden bevat):
VRAAG: Is het belangrijk dat de bijbel geen tegenstrijdigheden bevat, ofwel in hoeverre staat of valt het (christelijk) geloof hiermee?
/me X werkt erg hard aan het tackelen van 311 schijnbare tegenstrijdigen...
Het aanwezig zijn van tegenstrijdigheden zegt iets over de mate waarin bijbelboeken door God geïnspireerd zijn. Sommige christenen denken om de één of andere reden dat God letterlijk gedicteerd heeft wat mensen moesten opschrijven. Aangezien God volmaakt is (in ieder geval volgens de bijbel zelf), mag er dan natuurlijk geen enkele tegenstrijdigheid in staan.
De praktijk laat echter zien dat de schrijvers van de bijbel echter veel vrijheid kregen in het schrijven. Zij beschreven situaties vanuit hun eigen oogpunt, of zij hadden hun eigen bronnen voor inlichtingen. Hoewel God hen daar, vaak ongemerkt, bij leidde (weer: iig volgens de bijbel zelf).
Wat Absolyte al schreef: dan hangt weer veel af van het soort tegenstrijdigheden. Verschillen in cijfers, kleuren van kledingstukken, dat iemand de zoon of de kleinzoon van iemand anders zou zijn, en meer van dat soort onzin, doen geen afbreuk aan de
boodschap van de bijbel. Het ligt moeilijker bij fundamentele vraagstukken:
Op donderdag 27 juni 2002 17:31 schreef Absolyte het volgende:
Maar het wordt ernstig waarneer bijvoorbeeld in sommige stukken van de bijbel god beschreven wordt als zijnde een barmhartig, liefdevol, genadig, rechtvaardig wezen en op andere plaatsen allerlei beschrijvingen staan van wreedheden die door en in opdracht van god worden uitgevoerd. En dan heb ik het nog niet over de concepten hel, erfzonde en uitverkiezing. Waarneer de aard van degene die de bijbel zou moeten hebben geïnspireerd in diezelfde bijbel allerminst volledig consistent wordt beschreven rijzen er toch grote twijfels over het gepretendeerd goddelijke aspect van de bijbel.

En je verwoord het geheel correct.
Door echter de zaken verder te onderzoeken, kom je er achter dat er zelfs dan geen sprake hoeft te zijn van tegenstrijdigheden. Wat betekent barmhartigheid? liefde? genade? rechtvaardigheid? Zijn die altijd onvoorwaardelijk? Zijn er werkelijk wreedheden begaan? Zo ja, gaf God er echt opdracht toe? Zo ja, had hij gegronde redenen om die opdracht te geven? Wat wordt er bedoeld met hel? erfzonde? uitverkiezing? Zijn het werkelijk bijbelse leerstellingen?
Wat betekent barmhartigheid? Onvoorwaardelijk?
Barmhartigheid is een uitdrukking van vriendelijke consideratie of medelijden die degenen die in een nadelige positie verkeren, verlichting schenkt; teder mededogen; soms ook een verzachten van een oordeel of straf. Barmhartigheid heeft in de bijbel meestal geen betrekking op een negatieve handeling, een terughouden (bijv. van straf), maar op een positieve handeling, op een uitdrukking van vriendelijke consideratie of medelijden die degenen die in een nadelige positie verkeren, degenen die barmhartigheid nodig hebben, verlichting schenkt.
Hoewel Jehovah grote barmhartigheid betoont jegens degenen die in alle oprechtheid tot hem naderen, zal hij degenen die onberouwvol zijn en werkelijk straf verdienen, hier geenszins van vrijstellen (Ex 34:6, 7). Niemand kan verlangen dat God jegens hem barmhartig is, als had hij daar in zekere mate recht op; hij kan niet ongestraft zondigen, zonder de natuurlijke gevolgen of de uitwerking van zijn verkeerde handelwijze te ondervinden (Ga 6:7, 8; vgl. Nu 12:1-3, 9-15; 2Sa 12:9-14). Jehovah kan op barmhartige wijze geduldig en lankmoedig zijn jegens mensen, doordat hij hun de gelegenheid geeft hun verkeerde handelwijze te corrigeren; hoewel hij zijn afkeuring laat blijken, zal hij hen misschien toch niet volkomen verlaten, maar er op barmhartige wijze mee voortgaan hun een mate van hulp en leiding te verschaffen. (Vgl. Ne 9:18, 19, 27-31.) Maar indien zij niet gunstig reageren, heeft zijn geduld grenzen, trekt hij zijn barmhartigheid van hen terug en treedt hij ter wille van zijn eigen naam handelend tegen hen op. - Jes 9:17; 63:7-10; Jer 16:5-13, 21; vgl. Lu 13:6-9.
Wat betekent liefde? Onvoorwaardelijk?
Het meest voorkomende Griekse woord voor liefde in de bijbel is
a'ga·pe. In een bijbels woordenboek wordt onder
fi'le·o opgemerkt: "Een vriend zijn van (ten zeerste gesteld zijn op [een persoon of een object]), d.w.z. genegenheid hebben voor (duidend op een persoonlijke binding, waarbij sentiment of gevoel een rol speelt; terwijl [
a·ga'pa·o] een ruimere strekking heeft en in het bijzonder de bewuste instemming van de wil inhoudt na een beoordeling op grond van beginselen, plichtsbesef en gepastheid . . .)." Vandaar dat Jezus kon zeggen dat christenen hun vijanden moesten liefhebben. Hij zei hen niet dat zij warme gevoelens van genegenheid moesten krijgen wanneer zij aan hun vijanden dachten, maar leerde hen dus dat zij op grond van beginselen hun vijanden gepast moesten behandelen.
De bijbel spreekt over een dag waarop God deze aarde gaat oordelen. Feitelijk is het zo dat die strijd juist vanwege Gods liefde gestreden moet worden. Jehovah God heeft het voornemen de aarde in haar oorspronkelijke paradijselijke staat te herstellen en de mensheid er in vrede en volmaaktheid op te laten wonen, "zonder dat iemand hen doet beven" (Ezech. 34:28; Micha 4:3, 4; Openb. 21:4). Wat moet er dan gebeuren met degenen die door hun misdaden en hun geweldpleging zouden beletten dat het herstelde Paradijs een veilige plaats zal zijn? Geen door mensen bedacht systeem heeft dat probleem ooit weten op te lossen. De enige manier om volmaakte vrede te waarborgen, is ervoor te zorgen dat zelfs de dreiging van goddeloosheid wordt uitgeroeid. Ja, God moet de onverbeterlijke goddelozen vernietigen ten behoeve van hen die het goede willen doen. Uit liefde gaat hij ertoe over de aarde te zuiveren van hen die haar willen verderven. - Openb. 11:18.
Maar niemand hoeft te sterven. Het is 'Gods wil dat alle soorten van mensen worden gered', schrijft de apostel Paulus (1 Tim. 2:4). En Petrus schrijft eveneens onder inspiratie: "Hij wenst niet dat er iemand vernietigd wordt maar wenst dat allen tot berouw geraken" (2 Petr. 3:9). God heeft regelingen getroffen voor de verkondiging van het "goede nieuws van het koninkrijk", zodat ieder persoonlijk de gelegenheid zal hebben zijn eigen redding te bewerken (Matth. 24:14; Fil. 2:12; Gal. 6:5). De keuze is aan ons.
Wat betekent genade? Onvoorwaardelijk?
Het Griekse woord wat vaak met genade vertaald wordt, is
cha'ris. Hierover zegt een lexicon: "Het woord houdt de gedachte in van goedheid die iemand onverdiend wordt betoond ... De schrijvers van het N. T. gebruiken [
cha'ris] hoofdzakelijk wanneer de goedheid wordt bedoeld die God betoont doordat hij zelfs aan degenen die het niet verdienen, gunsten bewijst, zondaars hun overtredingen vergeeft en hen uitnodigt om door bemiddeling van Christus eeuwige redding te aanvaarden"
Jehovah vergeeft onze zwakheden liefdevol, maar dat wil nog niet zeggen dat wij er niet meer tegen hoeven te strijden. Paulus beschreef sommigen die "de Zoon van God met voeten hadden getreden en de geest der onverdiende goedheid met verachting [hadden] gekrenkt" (Hebreeën 10:29). Zij hadden geen respect getoond voor rechtvaardige beginselen en hadden Gods wetten met verachting in de wind geslagen, waardoor er geen herstel meer voor hen was. Jezus' halfbroer Judas, die besefte welk een gevaar zulke slachtoffers van Satan vormden, schreef dat "zekere mensen heimelijk de gemeenten zijn binnengedrongen, goddeloze mensen, die de onverdiende goedheid van onze God veranderen in een verontschuldiging voor losbandig gedrag". - Judas 4.
Jehovah zal zulke opzettelijke overtreders van zijn wetten geen vergeving schenken. Hij is "overvloedig in liefderijke goedheid" jegens degenen die hun best doen hem ondanks hun onvolmaaktheden zo goed mogelijk te dienen. "Maar hij zal geenszins vrijstelling van straf geven" wanneer deze verdiend is. - Exodus 34:6, 7.
Wat betekent rechtvaardigheid? Onvoorwaardelijk?
Rechtvaardigheid in de bijbelse betekenis is een toestand van recht en gerechtigheid waarvoor God de maatstaf aanlegt, die naar de goddelijke maatstaf wordt beoordeeld, die tot uitdrukking komt in een gedrag dat in overeenstemming is met God en bovenal te maken heeft met de verhouding waarin ze tot God staat en met iemands levenswandel voor Gods aangezicht.
Aangezien vanuit bijbels standpunt uit bezien God de maatstaf stelt voor rechtvaardigheid, kan de bijbel zeggen: "Het is van Gods zijde rechtvaardig verdrukking te vergelden aan hen die voor u [zijn dienstknechten] verdrukking veroorzaken." - 2 Thess. 1:6
Zijn er werkelijk wreedheden begaan? Zo ja, gaf God er echt opdracht toe? Zo ja, had hij gegronde redenen om die opdracht te geven?
Hierbij wordt vaak verwezen naar de veroveringen van het Beloofde Land. Jehovah instrueerde de Israëlieten hoe zij bij de verovering van Kanaän te werk moesten gaan. De in Deuteronomium 7:1, 2 genoemde zeven natiën van Kanaän moesten uitgeroeid worden, met inbegrip van de vrouwen en kinderen. Hun steden moesten aan de vernietiging worden prijsgegeven (De 20:15-17). Volgens Deuteronomium 20:10-15 werden andere steden eerst gewaarschuwd en werden hun vredesvoorwaarden aangeboden. Indien de stad zich overgaf, werden de inwoners gespaard en moesten zij dwangarbeid verrichten. Deze gelegenheid om zich over te geven, alsook de verzekering dat hun leven gespaard zou worden en hun vrouwen niet verkracht of gemolesteerd zouden worden, was voor zulke steden een stimulans om voor Israëls leger te capituleren en daardoor veel bloedvergieten te voorkomen.
Niet al Israëls oorlogen waren juist. Toen de Israëlieten ontrouw werden, kwam het vaak tot conflicten die weinig meer dan een machtsstrijd waren. Dit was het geval toen Abimelech in de tijd van de rechters tegen Sichem en Tebez oorlog voerde (Re 9:1-57) en toen Omri tegen Zimri en Tibni streed, wat ertoe leidde dat zijn koningschap over het tienstammenrijk stevig bevestigd werd (1Kon 16:16-22). Ook begonnen de Israëlieten, in plaats van zich voor bescherming tegen hun vijanden op Jehovah te verlaten, hun vertrouwen te stellen in militaire sterkte, paarden en strijdwagens. Zo kwam het dat het land Juda in de tijd van Jesaja "gevuld [was] met paarden" en dat er "geen eind aan hun wagens" was. - Jes 2:1, 7.
De geschiedenis schildert een afzichtelijk beeld van het leven van de Kanaänieten - zij waren buitengewoon slecht. Spiritisme, kinderoffers, sadistisch geweld en verschillende vormen van perverse seksaanbidding waren aan de orde van de dag. Als een God van gerechtigheid die exclusieve toewijding eist, kon Jehovah niet toelaten dat deze walglijke praktijken de vrede en veiligheid van onschuldige mensen, in het bijzonder van Israël, verstoorden (Deuteronomium 5:9). Stel je bijvoorbeeld eens voor dat de wijk waar je woont het moest stellen zonder betrouwbare politie of militie om de wetten van het land te handhaven - zou dat niet leiden tot anarchie en geweld van de ergste soort? In dezelfde zin zag Jehovah zich gedwongen tegen de Kanaänieten op te treden wegens hun verdorvenheid en het reële gevaar dat zij vormden voor de zuivere aanbidding. Daarom verordende hij: "Het land is onrein, en ik zal het straf doen ondergaan voor zijn dwaling." - Leviticus 18:25.
Er werd aan Gods gerechtigheid voldaan toen zijn terechtstellingsmacht - de Israëlitische legers - de Kanaänieten vernietigde. Het feit dat God verkoos om in plaats van vuur of water mensen te gebruiken om dit oordeel te voltrekken, deed niets aan het vonnis af. Toen de Israëlitische legers oorlog voerden met de zeven naties van Kanaän, kregen ze dan ook de opdracht: "Gij moogt niets wat adem heeft in leven laten." - Deuteronomium 20:16.
Als iemand die eerbied heeft voor het leven, hechtte God echter niet zijn goedkeuring aan lukraak doden. Toen bijvoorbeeld de inwoners van een Kanaänitische stad, Gibeon, om barmhartigheid vroegen, verleende Jehovah hun die (Jozua 9:3-27). Zou een boosaardige oorlogsgod dat gedaan hebben? Nee, maar een God die vrede en gerechtigheid liefheeft wel. - Psalm 33:5; 37:28.
Wat wordt er bedoeld met hel? Bijbelse leerstelling?
"Er is veel verwarring en misverstand ontstaan doordat de vroege vertalers van de bijbel het Hebreeuwse woord Sjeool en de Griekse woorden Hades en Gehenna onveranderlijk met het woord hel hebben weergegeven. De eenvoudige translitteratie van deze woorden door de vertalers van de herziene uitgaven van de bijbel is niet voldoende geweest om deze verwarring en verkeerde opvatting merkbaar op te helderen." -
The Encyclopedia Americana.
De
Encyclopaedia Britannica zegt over Sjeool: "Sjeool bevond zich ergens 'onder' de aarde... De doden bevonden zich in een toestand waarin zij noch pijn noch vreugde ervoeren. Sjeool hield geen verband met een beloning voor de rechtvaardigen of een straf voor de goddelozen. Goede en slechte mensen, tirannen en heiligen, koningen en wezen, Israëlieten en heidenen - allen sliepen te zamen, zonder zich van elkaars aanwezigheid bewust te zijn."
Dat de hel een vurige plaats van pijniging is, is geen bijbelse leerstelling.
Wat wordt er bedoeld met erfzonde? Bijbelse leerstelling?
Dat wij zondig zijn, kan toch niemand ontkennen? Wij maken fouten, of wij willen of niet. Wij doen helaas dingen waar wij later spijt van hebben. Dat is wat de term erfzonde omvat. Romeinen 5:12 verklaart dat "door één mens de zonde de wereld is binnengekomen en door de zonde de dood, en aldus de dood zich tot alle mensen heeft uitgebreid omdat zij allen gezondigd hadden". (Vgl. 1Jo 1:8-10.)
En ook dit is voor ons in dit tijdperk geen vreemde gedachte. Wij beseffen pas in deze tijd hoezeer de genen van onze ouders invloed kunnen hebben op ons leven. Op de één of andere manier zit ook dit mankement, zonde, verweven in onze genen.
Wat wordt er bedoeld met uitverkiezing? Bijbelse leerstelling?
Men praat ook wel over predestinatie, voorbestemmen, etc. en is verwant aan de term noodlot.
De bijbel praat over voorbestemmen, maar op een andere manier dan veel christelijke kerken dat opvatten. Zo zegt bijvoorbeeld 2 Petrus 1:10 tot personen die 'voorbestemd' zijn: "Doet des te meer uw uiterste best om uw roeping en verkiezing voor uzelf vast te maken, want
indien gij deze dingen blijft doen, zult gij nooit falen." (Indien de afzonderlijke personen tot redding waren voorbestemd, zouden zij onmogelijk kunnen falen, ongeacht wat zij deden. Aangezien er van de zijde van de afzonderlijke personen krachtsinspanningen zijn vereist, moet de
klasse voorbeschikt zijn. Het was Gods voornemen dat de gehele klasse gevormd zou worden naar Jezus Christus als hun Model. Degenen echter die door God zijn uitgekozen om deel uit te maken van die klasse, moeten zich getrouw betonen om werkelijk de beloofde beloning te kunnen verwerven.)
Interessant in dit verband is dat zelfs de bijbel spreekt over "onvoorziene gebeurtenissen" (Pred. 9:11, 12). Dat God van tevoren van individuen bepaald of zij naar de hemel of naar de hel gaan, is geen bijbelse leerstelling.
Natuurlijk zijn deze antwoorden (voor veel van jullie) niet 100% bevredigend en er blijven altijd nog andere vragen over om beantwoord te worden. Maar mijn ervaring is dat er meestal wel redelijke antwoorden te geven zijn.