MOHAA singleplayer demo vond ik ontzettend tegenvallen met die verschrikkelijk irritante spawnende vijanden. Voorbeeldje :
Ik liep dus door dat stadje heen, en wil dus de bocht om richting de kerk zie ik daar een soldaatje staan, rest compleet verlaten. Schiet em dood, en JA hoor , werkelijk uit van uit alle hoekjes komen compleet uit het niets mannetjes tevoorschijn, daar waar ik eerst nog gelopen had! Mijn hele team naar de tering geschoten, heb het zelf nog kunnen overleven om de missie uit te spelen.
En dan later bij die kerk blijven er maar oneindige vijanden komen en daar heb ik ook een gloeiende hekel aan.
De triggers die vijanden spawnen in dit spel is zo verschrikkelijk duidelijk, echt van goed leveldesign is niet te spreken. Ook die textures komen direct van een texturecd.
Ow en dan nog dat laatste stukje, waar je niets kan doen totdat je 3x een rij van mannetjes die achter die gunposities komen hebt neergeschoten. Als je ook maar eerder probeert op te rukken raken ze je aanvankelijk helemaal niet, maar als je ook maar EEN millimeter over een bepaalde lijn loopt, schieten ze je compleet aan stukken.
Ruimte voor creativiteit van de speler? Nee hoor, alles moet precies zoals de leveldesigner dat wil. Bah, bah en nog eens bah
De demo heeft me dus mooi aangezet om het spel niet te kopen, gebeurt niet zo vaak.
MP is gewoon counterstrike teamdeathmatch met meer granaten en langzaam lopende mannetjes in een WW2 setting. Niets meer niets minder.
Als je respawns had ala TFC/FLF en het dus nodig was om de objectives te vervullen was ik het misschien gaan spelen.
RTCW singleplayer was ook dramatisch lineair, en alhoewel het niet de bovengenoemde minpunten van MOHAA had, was het gewoon saai.
RTCW MP is me een te vreemde mix tussen actie en realisme. Of stukken realistischer, of stukken meer actie, maar deze mix is gewoon niets voor mij.
Beiden spellen dus rommel imho. Wat een troep verschijnt er toch voor de pc, ik begin er nu toch zwaar aan te denken een console te kopen.
Enige FPS waar ik nog naar uitkijk is Deus Ex 2, eentje waar je wel kan doen wat je zelf wilt ipv een richting opgeforceerd te worden.