De (on)mogelijkheid van tijdreizen

[sygys]

Modbreak:

Dit topic is afgesplitst vanuit Tijdreizende astronaut.

Tijdreizen is in mijn ogen onmogelijk. Ik heb het laats met een vriend van me een paar uur lang lopen beredeneren en naar onze mening is tijdreizen onmogelijk.

Mensen denken dat ze kunnen tijdreizen door sneller te gaan dan het licht. Allereerst beweert de natuurkunde dat dit onmogelijk is om sneller te reizen dan het licht. Hier ben ik het overigens niet mee eens. (dat is een andere discussie) Maar ook als je sneller dan het licht zou gaan is tijdreizen niet mogelijk. Tijd is een constant wat nooit maar dan ook nooit te beinvloeden is naar onze mening. Stel je bent op 50 lichtjaar verwijderd van de aarde. Je kijkt vanuit je ruimte schip naar de aarde. Alles wat je ziet door je super duper telescoop loopt 50 jaar achter van wat er op aarde gebeurd. Iemand die je daar ziet lopen, liep daar exact 50 jaar geleden omdat het exact 50 jaar duurt voor het licht om jou te bereiken. Je zou kunnen zeggen dat als je nu sneller dan het licht terug naar de aarde zou gaan dat je dan naar die tijd zou kunnen gaan. maar dit is uiteraard niet waar. Als je met 50 x de snelheid van het licht terug naar aarde zou reizen dan doe je hier een jaar over. Als je tijdens dit jaar door je telescoop blijft kijken zie je een 50x zo snel vooruitspoelend beeld van de aarde. Alles wordt dus 50x zo snel oud. Je bent namelijk tegen het reizende licht in aan het vliegen en krijgt al het licht 50x versneld op je netvlies. Je fast forward dan zeg maar.

Andersom gezien is het nog fascinerender. Als je met de snelheid van het licht van de aarde weg zou vliegen en terug zou kijken naar de aarde dan staat het beeld stil. Omdat je constant in het licht blijft vliegen van die tijd. Ik denk dat je in theorie niets meer zult zien want als het licht op je netvlies valt dan zullen de volgende lichtdeeltjes die van aarde komen nooit je ogen bereiken tot je weer langzamer dan het licht gaat. Maargoed je zou dus 50 jaar lang een stilstaand beeld zien in theorie volgens mij. Als je dan tot stilstand komt dan begint je dus vanaf dat punt alles te zien wat er 50 jaar geleden gebeurde.

Een zijwaardse theorie hierin is dat wanneer je van de aarde afvliegt met meer dan de snelheid van het licht. Je ook nog lichtdeeltjes in haalt die eerder al verzonden waren. Waarmee je in theorie steeds verder terug in de tijd kunt "kijken". Ik zet dit tussen aanhalingstekens want verder dan kijken zul je nooit geraken. Dit is licht van wat al geweest is die je dus inhaalt en zo weer terug in de tijd gaat kijken. Dit is alleen mogelijk als je sneller gaat dan het licht. De vraag die dan weer op popt is: Als je sneller dan het licht gaat en het licht gaat inhalen zie je dan voor je wat er achter je uitstraalt. Ik denk dat dit zo is. Ik denk namelijk dat het moment dat je sneller dan het licht gaat je het beeld achter je voor je gaat zien en dan langzaam terug in de tijd gaat kijken. Hoe sneller je sneller dan het licht gaat hoe sneller je terug in de tijd kunt kijken. Maar wel voor je want achter je komt er geen nieuw licht meer bij je omdat dit licht je niet meer in kan halen.

Je kunt licht manipuleren. Door zwaartekrachten kun je zelfs licht miljoenen of miljarden keren vertraging maar de tijd veranderd niets aan. We zien misschien het verleden maar aan de andere kant is dit verleden er al niet meer.

Naar de toekomst reizen is uiteraard ook niet mogelijk. je kunt niet naar een tijd die nog niet gebeurd is.

Erg interessante materie altijd

[ Voor 17% gewijzigd door NMH op 02-07-2025 20:26 ]

[Duke of Savage]

sygys schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 15:07:
Tijdreizen is in mijn ogen onmogelijk. Ik heb het laats met een vriend van me een paar uur lang lopen beredeneren en naar onze mening is tijdreizen onmogelijk.

Mensen denken dat ze kunnen tijdreizen door sneller te gaan dan het licht. Allereerst beweert de natuurkunde dat dit onmogelijk is om sneller te reizen dan het licht. Hier ben ik het overigens niet mee eens. (dat is een andere discussie) Maar ook als je sneller dan het licht zou gaan is tijdreizen niet mogelijk. Tijd is een constant wat nooit maar dan ook nooit te beinvloeden is naar onze mening. Stel je bent op 50 lichtjaar verwijderd van de aarde. Je kijkt vanuit je ruimte schip naar de aarde. Alles wat je ziet door je super duper telescoop loopt 50 jaar achter van wat er op aarde gebeurd. Iemand die je daar ziet lopen, liep daar exact 50 jaar geleden omdat het exact 50 jaar duurt voor het licht om jou te bereiken. Je zou kunnen zeggen dat als je nu sneller dan het licht terug naar de aarde zou gaan dat je dan naar die tijd zou kunnen gaan. maar dit is uiteraard niet waar. Als je met 50 x de snelheid van het licht terug naar aarde zou reizen dan doe je hier een jaar over. Als je tijdens dit jaar door je telescoop blijft kijken zie je een 50x zo snel vooruitspoelend beeld van de aarde. Alles wordt dus 50x zo snel oud. Je bent namelijk tegen het reizende licht in aan het vliegen en krijgt al het licht 50x versneld op je netvlies. Je fast forward dan zeg maar.

Andersom gezien is het nog fascinerender. Als je met de snelheid van het licht van de aarde weg zou vliegen en terug zou kijken naar de aarde dan staat het beeld stil. Omdat je constant in het licht blijft vliegen van die tijd. Ik denk dat je in theorie niets meer zult zien want als het licht op je netvlies valt dan zullen de volgende lichtdeeltjes die van aarde komen nooit je ogen bereiken tot je weer langzamer dan het licht gaat. Maargoed je zou dus 50 jaar lang een stilstaand beeld zien in theorie volgens mij. Als je dan tot stilstand komt dan begint je dus vanaf dat punt alles te zien wat er 50 jaar geleden gebeurde.

Een zijwaardse theorie hierin is dat wanneer je van de aarde afvliegt met meer dan de snelheid van het licht. Je ook nog lichtdeeltjes in haalt die eerder al verzonden waren. Waarmee je in theorie steeds verder terug in de tijd kunt "kijken". Ik zet dit tussen aanhalingstekens want verder dan kijken zul je nooit geraken. Dit is licht van wat al geweest is die je dus inhaalt en zo weer terug in de tijd gaat kijken. Dit is alleen mogelijk als je sneller gaat dan het licht. De vraag die dan weer op popt is: Als je sneller dan het licht gaat en het licht gaat inhalen zie je dan voor je wat er achter je uitstraalt. Ik denk dat dit zo is. Ik denk namelijk dat het moment dat je sneller dan het licht gaat je het beeld achter je voor je gaat zien en dan langzaam terug in de tijd gaat kijken. Hoe sneller je sneller dan het licht gaat hoe sneller je terug in de tijd kunt kijken. Maar wel voor je want achter je komt er geen nieuw licht meer bij je omdat dit licht je niet meer in kan halen.

Je kunt licht manipuleren. Door zwaartekrachten kun je zelfs licht miljoenen of miljarden keren vertraging maar de tijd veranderd niets aan. We zien misschien het verleden maar aan de andere kant is dit verleden er al niet meer.

Naar de toekomst reizen is uiteraard ook niet mogelijk. je kunt niet naar een tijd die nog niet gebeurd is.

Erg interessante materie altijd

Maar de basis van je redenatie hier is: licht.

Wat heeft tijd te maken met licht?

Even concreet gesteld, wat is tijd precies? Wat maakt tijd tijd?
Het observeren van het vestrekken van tijd a.d.v.h. een klok is bijvoorbeeld geen tijd maar een observatie.

Een seconden, een minuut, een uur, etc, is iets wat uitgevonden is door de mens aan de hand van die observatie maar is geen antwoord op de vraag "wat is tijd?".

[Yaksa]

Duke of Savage schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 15:28:
[...]antwoord op de vraag "wat is tijd?".

"Time is what a clock measures" of misschien ook wel "Time is what keeps everything from happening all at once".

[DexterDee]

sygys schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 15:07:
Naar de toekomst reizen is uiteraard ook niet mogelijk. je kunt niet naar een tijd die nog niet gebeurd is.

Dat is een redenatiefout mijn inziens. Reizen naar de toekomst is niet zoals in films dat je in één grote flits ineens op een toekomstige datum zit. Als jouw tijdwaarneming ernstig afwijkt van die van aarde, dan gebeuren alle dingen die moeten gebeuren gewoon terwijl je (tijd)reist. Maar dan in een ander tempo.

Concreet voorbeeld die de natuurkundige wetten niet breken:

Ik vertrek met een ruimteschip dat 0,99999 C kan vliegen (99,999% van de lichtsnelheid). Op dag 163 besluit ik terug te keren naar aarde. Voor mij als persoon zijn er dus 163 dagen verstreken, nog geen half jaar. Op aarde zijn er echter 100 jaren verstreken. Dit komt door tijdsdilatatie, een fenomeen waar op hele kleine schaal al bewijzen voor geleverd zijn (zie voorbeeld TS)

Voor mijzelf en volgens mijn eigen definitie zou ik zeggen dat ik naar de toekomst gereisd ben. Ik ben immers in een half jaar tijd maar liefst 100 jaar vooruit in de tijd gegaan. De achterblijvers op aarde zullen volgens hun definitie ook zeggen dat ik naar de toekomst gereisd ben. Ik ben tenslotte 100 jaar geleden vertrokken en ben maar een half jaar ouder geworden in die tijd.

[Matomatisch]

Dit doet me denken aan een scene uit Interstellar: waar iemand in hun ruimteschip achterblijft en de rest landt op de waterplaneet met meer zwaartekracht. Ze zijn maar een paar minuten op die planeet, maar bij terugkeer is de beste man in het ruimteschip enkele jaren ouder. Ik begrijp nog altijd niet hoe dat werkt

[ Voor 3% gewijzigd door Matomatisch op 02-07-2025 16:11 ]

[DexterDee]

Matomatisch schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 16:11:
Dit doet me denken aan een scene uit Interstellar: waar iemand in hun ruimteschip achterblijft en de rest landt op de waterplaneet met meer zwaartekracht. Ze zijn maar een paar minuten op die planeet, maar bij terugkeer is de beste man in het ruimteschip enkele jaren ouder. Ik begrijp nog altijd niet hoe dat werkt

Het antwoord hierop is best wel een beetje complex. Je hebt in dit scenario te maken met gravitationale tijdsdilatatie. Simpel gezegd "rekt" zwaartekracht de ruimte en vertraagt daarmee de tijd in gebieden met een sterke zwaartekracht. Hoe sterker de zwaartekracht, hoe langzamer de tijd verloopt voor iemand in het zwaartekrachtsveld dan iemand die niet of minder onder invloed is van die zwaartekracht.

In de film Interstellar draait de waterplaneet om een zwart gat (Gargantua). Dat zwarte gat heeft een enorme zwaartekracht. De planeet heeft een stabiele baan om het zwarte gat, maar bevindt zich dicht genoeg om de effecten van de gigantische zwaartekracht te merken. Het ruimteschip waar het bemanningslid wacht, staat veel verder van het zwarte gat af en wordt maar zeer beperkt beïnvloedt door het zwarte gat. Hierdoor ontstaat een verschil in tijdswaarneming.

Om het nog ietsje ingewikkelder te maken, het zwarte gat moet heel snel om z'n as draaien (een zogenaamd Kerr zwart gat). Anders is het onmogelijk voor een planeet om dichtbij genoeg in een stabiele baan terecht te komen. Verder weg zou het fenomeen tijdsdilatatie veel minder uitgesproken zijn. Bij een stilstaand zwart gat zou een planeet onmiddellijk opgeslokt worden als het te dichtbij zou komen.

Kun je deze redenatie volgen?

[Reinier]

En bij elke dreun in die waterscene verstrijkt er een aards jaar. Als ik het me goed herinner.

[Reinier]

sygys schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 15:07:
Allereerst beweert de natuurkunde dat dit onmogelijk is om sneller te reizen dan het licht. Hier ben ik het overigens niet mee eens. (dat is een andere discussie)

Nonsens. Daar kun je het niet mee oneens zijn. Bewijs het en je verdient een stapel nobelprijzen

[Standeman]

Naar de toekomst reizen is iets wat we continu doen. Op aarde reizen we elke minuut precies één minuut de toekomst in

Dat verandert, relatief t.o.v. de mensen op aarde, vrij drastisch als je de lichtsnelheid benaderd of je in de buurt bevind van een plek met enorme zwaartekracht (een zwart gat bijv.).

Edit:
Wat ik me opeens afvraag. Bestaan er plekken in het universum waar er geen zwaartekracht is (of hypothetische gravitonen voorkomen)

Edit2: wat ik zo snel op het internet lees: Nee, er zijn geen gebieden met 0 zwaartekracht in het universum.

[ Voor 29% gewijzigd door Standeman op 02-07-2025 17:30 ]

[DexterDee]

Standeman schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 17:19:
Wat ik me opeens afvraag. Bestaan er plekken in het universum waar er geen zwaartekracht is (of hypothetische gravitonen voorkomen)

Volgens de huidige opvattingen zo ver ik weet (nog) niet, maar één van de theorieën van onze vriend Lord Kelvin (Heat Death) voorspelt een scenario waarbij we uiteindelijk een koud, leeg, donker en materie- en zwaartekrachtloos universum overhouden.

[SinergyX]

DexterDee schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 17:39:
[...]

Volgens de huidige opvattingen zo ver ik weet (nog) niet, maar één van de theorieën van onze vriend Lord Kelvin (Heat Death) voorspelt een scenario waarbij we uiteindelijk een koud, leeg, donker en materie- en zwaartekrachtloos universum overhouden.

Zelfs in dat geval is er zwaartekracht (aantrekkingskracht), enkel in een perfecte balans. Beetje als de theorie dat als 2 sterren in perfecte afstand van elkaar komen, het precieze punt tussen die 2 geen zwaartekracht zou hebben. Afhankelijk van je opvatting wat zwartekracht is (gravitons, spacetime), zou in die definitie er nog steeds zwaartekracht zijn, enkel perfect in balans, maar niet 0.

[Dido]

sygys schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 15:07:
Tijdreizen is in mijn ogen onmogelijk. Ik heb het laats met een vriend van me een paar uur lang lopen beredeneren en naar onze mening is tijdreizen onmogelijk.

Ik zou zeggen, werk dat idee eens goed uit, want er ligt een Nobelprijs op je te wachten. Je zult dan wel de algemene relativiteitstheorie moeten falsifieren, maar die is gelukkig falsifieerbaar. Niet dat het al ooit iemand gelukt is, maar geef de moed nooit op

Het idee dat tijd beinvloed wordt door relative snelheid volgt gewoon uit de speciale relativiteitstheorie, dar is niets geks aan. Daar schiet je echter niets mee op in de zin van tijdrijzen, omdat je ook weer een keer terug moet reizen, en dan werkt alles de andere kant op.

Maar de algemene relativiteitstheorie gaat een paar flinke stappen verder. Je kent vast de formule E=mc² wel? Da's een van de weinige formules uit dioe theorie waarvoor je geen universitaire wiskundestudie nodig hebt

Maar die theorie laat ook zien dat zwaartekracht helemaal geen echte kracht is, maar een schijnkracht als gevolg van de kromming van tijdruimte onder invloed van massa.
Ook beschrijft ie wat er op het gebied van relativiteit gebeurt als je versneld beweegt ten opzichte van een andere waarnemer (de speciale versie ging alleen over constante snelheden, oftewel waarnemers in hetzelfde referentiekader). Ook dan treedt tijddilatie op.

En laat een object dat in een baan om de aarde is nou net constant aan het versnellen zijn!

Die astronaut heeft dus wel degelijk in de tijd gereisd, en darvooro heofde hij helemaal niet in de buurt van de lichtsnelheid te komen. Hij heeft wel twee jaar rondjes gedraaid om de aarde.

Hetzelfde effect treedt op in sattelieten die voor GPS gebruikt worden. Hun klokken wijken ook af vanwege hun baan om de aarde, en daar moet dus voor gecorrigeerd worden. Gelukkig gebeurt dat ook, anders was je GPS niet nauwkeurig genoeg om te gebruiken!

Aangezien de algemene relativiteitstheorie ook laat zien dat er geen onderscheid gemaakt kan worden tussen een kracht die voor een versnelling zorgt en de zwaartekracht in het algemeen, treedt tijddilatie ook in algemene zin op inder invloed van verschillen in zwartekracht.

Maar goed, jij en je maat hebben kennelijk een manier gevonden om aan te tonen dat dat allemaal niet gebeurt - ik neem aan dat jullie wel alle andere verschijnselen die GR verklaart ook kunnen verklaren?

[Dido]

SinergyX schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 18:17:
Zelfs in dat geval is er zwaartekracht (aantrekkingskracht), enkel in een perfecte balans. Beetje als de theorie dat als 2 sterren in perfecte afstand van elkaar komen, het precieze punt tussen die 2 geen zwaartekracht zou hebben. Afhankelijk van je opvatting wat zwartekracht is (gravitons, spacetime), zou in die definitie er nog steeds zwaartekracht zijn, enkel perfect in balans, maar niet 0.

In een materieloos universum is het maar de vraag of er gravitonen over zijn

Sowies, wat zou de ruimtetijd moeten vervormen (dat is zwaartekracht volgens GR) als er geen materie is om het te doen? Ja, in principe kan energie het doen (E=mc², maar in een post heath death universum is er ook geen energie meer om dat te doen.

Maar goed, behalve zijn temperatuurschaal genieten de ideeen van Kelvin niet veel populariteit meer

[Deick]

DexterDee schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 15:56:
[...]

Voor mijzelf en volgens mijn eigen definitie zou ik zeggen dat ik naar de toekomst gereisd ben. Ik ben immers in een half jaar tijd maar liefst 100 jaar vooruit in de tijd gegaan. De achterblijvers op aarde zullen volgens hun definitie ook zeggen dat ik naar de toekomst gereisd ben. Ik ben tenslotte 100 jaar geleden vertrokken en ben maar een half jaar ouder geworden in die tijd.

Dit laatste deel van je betoog klopt niet. Snelheid is immers relatief.
De achterblijvers kunnen net zo goed waarnemen dat zij met 0.999c gaan en dat zij juist jonger worden.

[DexterDee]

SinergyX schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 18:17:
Zelfs in dat geval is er zwaartekracht (aantrekkingskracht), enkel in een perfecte balans. Beetje als de theorie dat als 2 sterren in perfecte afstand van elkaar komen, het precieze punt tussen die 2 geen zwaartekracht zou hebben. Afhankelijk van je opvatting wat zwartekracht is (gravitons, spacetime), zou in die definitie er nog steeds zwaartekracht zijn, enkel perfect in balans, maar niet 0.

Naast Kelvin’s theorie is er nog een andere (verzamel)theorie nodig, de Grand Unified Theories (GUT).

Veel versies van de GUT, (bijvoorbeeld SU(5), SO(10)) voorspellen dat protonen niet stabiel zijn en uiteindelijk vervallen naar lichtere deeltjes zoals positronen en neutrino’s. Dit gebeurt met een extreem lange halfwaardetijd (theoretisch ≥ 10³⁴ jaar, mogelijk langer).

Als dit waar is, dan betekent het dat:
- Alle baryonische materie (atomen, planeten, mensen, sterren) op termijn uit elkaar valt
- Er blijven dan alleen straling, neutrino’s, fotonen en misschien zwarte gaten over

Zwarte gaten verdwijnen op termijn door Hawkinstraling.

Op die manier zou uiteindelijk alle materie verdwijnen en daarmee ook zwaartekracht.

Uiteraard allemaal erg speculatief. Maar “leuk” als gedachte experiment

[m-vw]

Tijd bestaat omdat wij mensen het verstrijken van 'tijd' ervaren, maar misschien gebeurt alles wel tegelijk?

Bestaat er zoiets als een periode voor de big bang?

[DexterDee]

Deick schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 20:28:
Dit laatste deel van je betoog klopt niet. Snelheid is immers relatief.
De achterblijvers kunnen net zo goed waarnemen dat zij met 0.999c gaan en dat zij juist jonger worden.

Je hebt gelijk dat snelheid relatief is, dat is het basisprincipe van de speciale relativiteitstheorie. Maar in dit geval gaat het om een scenario met versnelling en terugkeer, en dan wordt de situatie asymmetrisch.

Tijdens mijn reis versnel ik, draai ik om, en keer terug naar aarde. De achterblijvers blijven in een inertiaalstelsel (constante snelheid, geen versnelling). Door die versnelling en koerswijziging is mijn perspectief fundamenteel anders dan dat van de achterblijvers. Dit is geen symmetrisch geval meer van “wie beweegt ten opzichte van wie”, zoals bij twee passerende ruimteschepen.

Deze asymmetrie verklaart ook waarom ik bij terugkomst minder tijd heb ervaren dan de mensen op aarde, precies zoals de speciale relativiteit het voorspelt en zoals bijvoorbeeld ook blijkt uit het bekende “tweelingparadox”.

Dus ja, snelheid op zich is relatief, maar in het volledige scenario met versnelling, omkering en terugkeer is de tijdsdilatatie objectief en meetbaar. Er is geen sprake van wederzijdse vertraging, de reiziger is echt jonger dan degene die achterbleef.

[Matomatisch]

DexterDee schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 16:26:
[...]

Het antwoord hierop is best wel een beetje complex. Je hebt in dit scenario te maken met gravitationale tijdsdilatatie. Simpel gezegd "rekt" zwaartekracht de ruimte en vertraagt daarmee de tijd in gebieden met een sterke zwaartekracht. Hoe sterker de zwaartekracht, hoe langzamer de tijd verloopt voor iemand in het zwaartekrachtsveld dan iemand die niet of minder onder invloed is van die zwaartekracht.

In de film Interstellar draait de waterplaneet om een zwart gat (Gargantua). Dat zwarte gat heeft een enorme zwaartekracht. De planeet heeft een stabiele baan om het zwarte gat, maar bevindt zich dicht genoeg om de effecten van de gigantische zwaartekracht te merken. Het ruimteschip waar het bemanningslid wacht, staat veel verder van het zwarte gat af en wordt maar zeer beperkt beïnvloedt door het zwarte gat. Hierdoor ontstaat een verschil in tijdswaarneming.

Om het nog ietsje ingewikkelder te maken, het zwarte gat moet heel snel om z'n as draaien (een zogenaamd Kerr zwart gat). Anders is het onmogelijk voor een planeet om dichtbij genoeg in een stabiele baan terecht te komen. Verder weg zou het fenomeen tijdsdilatatie veel minder uitgesproken zijn. Bij een stilstaand zwart gat zou een planeet onmiddellijk opgeslokt worden als het te dichtbij zou komen.

Kun je deze redenatie volgen?

Heel interessant!

Ik heb toch nog wat moeite om het te begrijpen:

Simpel gezegd "rekt" zwaartekracht de ruimte en vertraagt daarmee de tijd in gebieden met een sterke zwaartekracht. Hoe sterker de zwaartekracht, hoe langzamer de tijd verloopt voor iemand in het zwaartekrachtsveld dan iemand die niet of minder onder invloed is van die zwaartekracht.

In mijn hoofd bekijk ik het vanuit een 'top-down view' als een 2D videogame als derde persoon. Links het ruimteschip met persoon 1, en rechts het zwart gat met de waterplaneet erbij met persoon 2 erop, en jezelf bekijkt het van heeeel ver af. Dan 'zie' je dus persoon 2 trager ouder worden, want jij als derde persoon bent net als persoon 1 in dezelfde tijd?

[Standeman]

m-vw schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 20:41:
Tijd bestaat omdat wij mensen het verstrijken van 'tijd' ervaren, maar misschien gebeurt alles wel tegelijk?

Bestaat er zoiets als een periode voor de big bang?

Zo ver ik weet niet. Ruimtetijd is ontstaan dóór de big bang en "daarvoor" was er een singulariteit welke oneindig klein was. Alles "voor" de big bang was dus 1 moment, zover je daar van kan spreken.

[eamelink]

Leuk dat je nadenkt over natuurkunde!

De kern van je verhaal is dat je stelt dat lichtdeeltjes zich gedragen als in klassieke mechanica; laten we zeggen net als tennisballen. Als je richting een tennisbal die naar jou toegegooid wordt rent, komt hij sneller op je af, als je er vanaf rent, komt hij langzamer naar je toe. Als je net zo hard rent als de tennisbal naar jou toekomt, zal hij je nooit bereiken.

Dat is een prima aanname. Waarom zou licht zich immers níet klassiek gedragen - alle dingen waar we als leken lekker aan kunnen meten en die we om ons heen zien gebeuren gedragen zich immers klassiek.

Jij noemt het 'jouw mening'. Wetenschappers hebben het liever over 'jouw hypothese'. De hypothese dus dat licht zich klassiek gedraagt. Idealiter bewijzen we of dat ook inderdaad zo is. Bewijzen dat iets altijd zo is, is lastig, dus in praktische zin proberen we het vaak juist te falsificeren; bewijzen dat het niet zo is.

En het aardige is, dat is zeer veelvuldig gedaan, en daaruit blijkt dat licht zich helemaal niet klassiek gedraagt. Als we 'wegvliegen' van een lichtbron, blijkt dat licht precies even snel bij ons aan te komen als wanneer we naar een lichtbron toevliegen. Een totale WTF-situatie vanuit klassiek perspectief

De hypothese dat licht zich gedraagt zoals jij het beschrijft is dus gefalsifiseerd. En daarmee wordt alles nóg veel interessanter dan je het nu al vindt!

[Spookelo]

Deick schreef op woensdag 2 juli 2025 @ 20:28:
[...]

Dit laatste deel van je betoog klopt niet. Snelheid is immers relatief.
De achterblijvers kunnen net zo goed waarnemen dat zij met 0.999c gaan en dat zij juist jonger worden.

Er wordt niemand jonger in dit scenario. De achterblijvers zullen zien dat de tijd trager gaat op het schip, de reizigers zullen zien dat de tijd sneller gaat bij de achterblijvers. Belangrijk om het zo te formuleren, want voor hun eigen gevoel gaat de tijd op het schip voor de reizigers met dezelfde snelheid als het normaal ook al ging.

Standeman schreef op donderdag 3 juli 2025 @ 08:44:
[...]

Zo ver ik weet niet. Ruimtetijd is ontstaan dóór de big bang en "daarvoor" was er een singulariteit welke oneindig klein was. Alles "voor" de big bang was dus 1 moment, zover je daar van kan spreken.

Dat weten we niet. We kunnen niet ver genoeg terug kijken om dat waar te nemen, omdat vlak na de big bang het universum ondoorzichtig was. Er zijn hypotheses dat dat inderdaad zo is, maar het hoeft niet te kloppen. Het kan ook zo zijn dat de ruimtetijd altijd al oneindig groot was, daarin was de big bang alleen maar een gebeurtenis wat de staat van de ruimtetijd veranderde. Voor de big bang was er één of andere kwantumstaat die we nu niet kennen, na de big bang is er een klassieke staat zoals we die nu kennen.
Het zou ook nog cyclish kunnen zijn.

Voor alle scenario's bestaat geen bewijs, alleen een theoretische onderbouwing. Alle scenario's hebben consequenties die niet te bevatten zijn.

[ Voor 44% gewijzigd door Spookelo op 03-07-2025 09:44 ]

[Heroic_Nonsense]

Licht reist zo snel omdat het geen massa heeft.

Een object dat wel massa heeft, zoals een ruimteschip, op die snelheid krijgen, is onmogelijk. Naar mate je dichter tegen de lichtsnelheid aankomt, lijkt de massa van het schip steeds groter te worden (de zogenaamde relativistische massa van dat hypothetische schip).

Daardoor is er ook steeds meer energie nodig om de versnelling vol te houden. Ergens kom je op een punt dat er een oneindige massa tegen je werkt, en er omgekeerd ook een oneindig grote energiebehoefte is om die massa te blijven versnellen.

Dus, reizen op lichtsnelheid is onmogelijk voor alles dat massa heeft.

Reizen sneller dan het licht, is ook onmogelijk. Die snelheid is de absoluut maximale snelheid die mogelijk is in de ruimtetijd. Anders gezegd: lichtsnelhied is de snelheid van ruimtetijd - de ruimtetijd breidt zich namelijk uit met die snelheid.

Als je met Lorentztransformaties gaat spelen, dan kom je vanzelf op het punt dat de formule stopt met werken als snelheid (v) groter is dan lichtsnelheid (c).

[-AzErTy-]

Leuk topic!

Voor zover ik het begreep: reizen naar de toekomst is super simpel (theoretisch) "gewoon" super zwaar worden of zorgen dat je in de buurt van iets bent dat in staat is om door zijn zwaartekracht de 4d space/time te buigen zodat je gebruik kan maken van time dilation om te zorgen dat alles buiten jouw lokale omgeving "sneller" dan jou beweegt in space/time. Voor jou verstrijken seconden terwijl rondom je de tijd met jaren gaat.
Of zorgen dat je tegen quasi lichtsnelheid beweegt hetgeen hetzelfde effect heeft als super zwaar worden maar om iets andere redenen.

Terug in de tijd is een stuk moeilijker en volgens mij "lokaal" onmogelijk.
Sneller dan het licht gaat alleen door "vals" te spelen. Of space/time buigen zodanig dat de afstand quasi nul wordt en je met snelheid <c toch in staat bent "onmogelijke" afstanden af te leggen. Het hele "wormhole" gebeuren. Of werken met gravitatiebubbels cq Alcubierre drive. Dit laat je toe terug in de tijd te reizen, alleen is dit niet "echt" terug in de tijd. Je kan dan alleen de observatie "voor" zijn omdat het licht er relatief langer over doet voor een observator op een afstand omdat je een binnenweg nam.

[ Voor 15% gewijzigd door -AzErTy- op 04-07-2025 15:08 ]

[Dido]

-AzErTy- schreef op donderdag 3 juli 2025 @ 22:04:
Dit zorgt er ook voor dat imho tijd eigenlijk nog minstens één extra dimensie en mogelijks meer moet hebben. Een soort van "systeem tijd" zoals gepercipieerd door een "echte externe" observator die het systeem in zijn geheel ziet en niet gebonden is aan "lokale" regels. Een soort van God tijd.

Ten eerste heb je niets aan zo'n "god time", aangezien er geen plek in het universum te verzinnen is vanaf waar je die zou kunnen meten. Je herintroduceert dan een nieuw ether-achtig concept: theoretisch ontzettend ingewikkeld, niet aantoonbaar, en in de praktijk onbruikbaar.

Hetgeen ook de zever van special relativity oplost over "relativity of simultaneity" Het is niet omdat "observatie" faalt dat realiteit faalt.

Als je het al lastig vindt om de aantoonbare, en relatief simpel te bevatten, gevolgen van special relativity te accepteren, zou ik vooral ver weg blijven van general relativity.

Je statement over realiteit klinkt een beetje als de reactie van Einstein zelf op de Kopenhagen-interpretatie van quantum-mechanica: "dus als ik de maan niet zie, is ie er niet."

Voor de duidelijkheid: op dat punt (het verwerpen van die interpretatie van quantum-mechanica) zat Einstein er falikant naast.

Overigens stelt niemand dat de realiteit faalt, sterker nog, de observatie faalt ook niet in het geval van "relativity of simultaneity". Dat betekent alleen maar dat waarnemingen van verschillende waarnemers van elkaar verschillen - wat gewoon de basis van SR is, en wat ook gewoon aantoonbaar is. Niemand concludeert daaruit dat er iets mis is met de realiteit, alleen de perceptie van die realiteit is afhankelijk van de waarnemer - een concept dat al zo oud is als Socrates.

Als je het wilt hebben over falende waarnemingen, dan kom je eerder in het domein van quantum-mechanica, met experimenten met entangled photons. Zodra het ene foton waargenmomen wordt als deeltje, stort het andere foton in (is dat de juist Nederlandse vertaling van "a collapsing waveform"?)

Maar goed, Quantum Physics was zelfs voor Einstein een brug te ver, ondanks het feit dat het toch echt wel blijkt te werken - de eerste Qbits werken ook echt, alleen jammer dat we er duizenden nodig hebben om de werking van eentje te kunnen gebruiken.