Vast in relatie

[FirePuma142]

eric.1 schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 15:41:
[...]

Tuurlijk ligt het aan het waarom. Maar de bal daarvoor ligt op dat moment wel bij degene die die woorden heeft uitgesproken, niet andersom. Woorden komen nu eenmaal soms harder aan dan fysieke klappen. Het blijft over het algemeen lang(er) hangen.

Als je de bal bij de ander legt, bestaat er ook de mogelijkheid dat de bal daar blijft liggen. Dat betekent niet dat je alles maar voor zoete koek moet slikken. Wel dat je consequenties aan gedrag moet verbinden. En dat kan op heel veel manieren. Ook zonder een definitief afscheid.

[Vipertje]

Sempy schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 15:42:
[...]
Dat overbieden is ten opzichte van de vraagprijs en die stelt de makelaar altijd een stuk lager vast dan de taxatiewaarde. Dus een woning wordt op 550k getaxeerd, maar voor 500k op Funda gezet. Loop je het risico dat er misschien 560k was geboden, dan kom je na aftrek van makelaarskosten 2k tekort. Uiteraard ex wel voor de kosten koper laten opdraaien als je de woning gunt.

We dwalen een beetje af, maar dat is een veel te optimistisch lage delta in veel gevallen. Wanneer het aanbod dermate laag is en er weinig/geen ijkpunten zijn en de vraag voor een locatie hoog, dan heeft de makelaar ook geen idee wat het daadwerkelijke verkoop bedrag is. Ik hoor echt levensveranderende verschillen langskomen, dat kan je niet zomaar negeren uit goodwill omdat je zo'n toffe vent en je de kindjes naar dezelfde school wil laten gaan, zeker wanneer de oudste in dit geval maar 5 is.

[NHL19]

Bijna alles is al gezegd hierboven, maar er is één aspect aan dit probleem dat nog niet benoemd is.
Ik wil dit toch even noemen, omdat een aantal opmerkingen van OP in de richting van een persoonlijkheidsstoornis bij zijn vrouw zouden kunnen wijzen.

In de meeste reacties wordt er van uitgegaan dat OP nog een fatsoenlijk gesprek met zijn partner kan voeren, waarin problemen op tafel worden gelegd en daar op een normale, gelijkwaardige manier over gesproken wordt. Maar OP, als je het gevoel hebt dat dit niet mogelijk is (bijvoorbeeld omdat elke poging tot zo'n gesprek leidt tot een onvoorspelbare of buitenproportioneel heftige reactie), dan kan dit een belangrijk signaal zijn.

Ik lees bijvoorbeeld: "Naar mijn idee loop al lange tijd op mijn tenen om maar geen conflict te veroorzaken, zo langzamerhand hou ik dit niet meer vol." Ook zeg je ergens: "Maar ook de bevestiging dat ik niet de enige ben die dit meemaakt. Ik durf het niet te delen met vrienden/familie omdat het volgens mij voor de buitenwereld lijkt alsof alles goed gaat.". Dit zijn opmerkingen die ik herken van partners van mensen met borderline of narcisme.

Als (en ik zeg niet dat het zo is) er sprake is van persoonlijkheidsproblematiek, ben jij waarschijnlijk degene die dit in stand houdt door alles wat mis dreigt te gaan 'op te vangen', waarbij je jezelf ondergeschikt maakt en het gevoel begint te krijgen dat je het niet meer kunt dragen. Dit bedoel ik niet als beschuldiging, integendeel, het zou laten zien hoe ontzettend hard je je best doet om de relatie te redden! En het beëindigen van de relatie zou (los van de redenen die je al genoemd hebt) een enorme trigger voor haar zijn waardoor alles kan escaleren. Die angst kan je verlammen, waardoor je niet meer de juiste keuzes (voor jou!) maakt.

Als je dit herkent, zou je eens moeten kijken naar https://stopwalkingoneggshells.com/ of https://outofthefog.website/.

En als dit niet op jou van toepassing is OP, dan zet ik het hier toch neer omdat anderen die in vergelijkbare situaties zitten hier wat aan kunnen hebben. Mocht je na het bekijken van die websites meer willen weten, stuur me dan gerust een berichtje.

In ieder geval heel veel sterkte, je komt op mij over als iemand die al heel lang heel hard aan het werk is om het beste voor de kinderen te willen bereiken, en ik wens je toe dat je weer gelukkig wordt!

[jens17]

Ergens bekruipt me het gevoel dat er iets heel pijnlijks onder zit en dat ze het niet aandurft om daarover te praten. Maar in plaats daarvan van irritatie naar irritatie hobbelt. Er ontstaan dan al snel een vicieuze cirkel die alleen maar meer verwijten en defensief gedrag oproept.

Ik lees veel goed bedoelde adviezen, maar het enige waar ik aan kan denken is een relatietherapeut. Een neutraal veilig terrein waar je een poging kunt doen de relatie te helen. Als jullie daar niet beide voor open staan is dat ook al een heldere conclusie. Sowieso hebben kinderen extreem goede antennes voor het emotioneel klimaat thuis, dus als je iets voor je kinderen wilt doen, zorg dat je het op orde brengt.

Het hoofdstuk woningwaarde is een leuk gedachtenspinsel, maar absoluut niet waar het om draait. Je blijft toch niet bij elkaar om een woning? (Ik lees 200K overwaarde en schat in dat het haalbaar is voor jullie om te verhuizen. Als je huis mega onder water staat en je ECHT niet weg kunt, is het een ander verhaal).

[Jan Smit]

Klinkt als mijn verhaal. Ik ben al weer een jaartje verder.

Wat je doet is wat ik ook deed: het van me af schrijven; ik deed het op mijn telefoon in een notitie-appje. Vergrendeld, dat voelt wat veiliger.

De zure appel heb ik gegeten en vooraf nooit gedacht dat ik me achteraf zo bevrijd, veilig, gelukkig en rustig zou voelen.

Nu jij nog.

Sterkte.

[Lordy79]

Overigens kennen we inderdaad maar een kant van het verhaal en dan zelfs de interpretatie van TS.

Dingen als "ik wil geen leuke dingen met je doen" kunnen op 83 manieren gezegd worden en kunnen ook voortkomen uit veel factoren. Misschien is mevrouw wel heel onzeker en trekt ze emotionele muurtjes op om en schiet met ak47s op TS om zelf niet gekwetst te worden.
Ik zeg niet dat het zo is, maar het kán wel.

Maar voor dat soort dingen is er natuurlijk die (goede) relatietherapeut die kijkt of er geen andere oorzaken zijn voor de kat en hond situatie in de relatie.

Veel succes en wijsheid gewenst!

[NMMNG]

CrankyGamerOG schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 14:33:
[...]

De manier hoe de vrouw met hem omgaat is voor mij een major red flag idd, ze is al emotioneel afgehaakt. Ofwel ze is gewoon klaar met hem, ofwel ze heeft stiekem een ander.

100%


[...]

100%

Vrouwen blijven in de relatie en haken emotioneel af totdat ze een backup hebben. De man heeft meestal niks door.

[Justevo]

Jullie relatie is op en ze is op je uitgekeken. Hier valt echt niets meer te halen.

Ze heeft al moeite met dat je adem haalt, dat je bestaat is al een issue lijkt het.

Teksten zoals "ik ben alleen maar bij je vanwege de kinderen" zeggen voldoende. Ik zou überhaupt ook niet bij iemand willen blijven die dat soort dingen over me zegt.

Het is tijd om jezelf nu in de juiste headspace te krijgen en accepteren dat dit over is. Ik zou beginnen om voor jezelf alvast dingen op een rijtje te zetten zodat je makkelijker het gesprek aan kan gaan.

[ Voor 8% gewijzigd door Justevo op 13-03-2025 18:33 ]

[MallePietje]

john.doe schreef op woensdag 12 maart 2025 @ 21:52:
Een heel verhaal, maar ik zit helemaal vast, en weet niet wat te doen. Ik slaap slecht, mijn werk begint er onder te leiden en weet niet waar of bij wie ik terecht. In dat opzicht is dit denk ik ook iets om van me af te schrijven. Ik wil weer gelukkig zijn, ik wil leuke dingen doen. Maar bovenal wil ik gelukkige kinderen, en kinderen die opgroeien met liefde om ze heen. Ik weet niet meer hoe het tij te keren.

Wat een nare situatie. Het klinkt alsof relatie therapie zou kunnen helpen. Het is belangrijk om met elkaar te praten. Misschien kan een beetje hulp daarbij geen kwaad.

Jullie vonden elkaar leuk. Uiteindelijk zijn jullie nog altijd dezelfde mensen, maar met minder vrije tijd voor jezelf. Dat zal voor allebei ten koste gaan van tijd die je eerder aan hobbies besteedde. Probeer dat te accepteren en je daarin aan te passen. Nu zijn er leuke tijden samen met de kinderen. Probeer niet te veeleisend te zijn naar de ander.

[G.Shumway]

Ik kan het niet helpen, maar ik moet denken aan deze uitspraak van Dr. Phill: "Children can better come from a broken home than live in one"

Alle sterkte in het maken van de juiste keuzes voor alle betrokkenen.

[BasvanS]

John, kerel, hier nog een vader, 2 kids, 5 en 7, gescheiden toen ze 3 en 5 waren.

In al je verhalen en reactie pak je elke keer de weegschaal: Zij mag het wel in ik niet. Ik doe het wel en zij niet.
Dat moet je doorbreken anders ga je het niet redden samen. Luister naar elkaar als je in gesprek, doe geen aannames, geef elkaar ECHT aandacht.

Een zoen als ze binnenkomt.
Complimenteer haar met haar kleding keuze.
Zeg dat ze er mooi uitziet.
Raak haar aan als je langs haar loopt.
Ruim het aanrecht op als zij dat niet boeiend vind en jij wel (en gooi dat vervolgens NIET in een weegschaal).
Maak tijd voor de kinderen voor je tijd wil voor jezelf (om te gaan fietsen).

Maar stop gewoon met alles afwegen tegen elkaar, met alles in de weegschaal gooien. Als je vrouw dat op dit moment niet kan moet jij het doen als je nog met haar verder wil, anders is het kansloos John.

Mijn reactie sluit aan bij wat @Lordy79 als zei: doorbreek te spiraal, een relatie is nooit 50/50. Als de ene de 50 niet haalt moet de ander een tandje bij zetten, want als je samen niet op 100 komt. Heb je een prbleem!

[ Voor 11% gewijzigd door BasvanS op 13-03-2025 18:54 ]

[Qwerty-273]

BasvanS schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 18:51:
Raak haar aan als je langs haar loopt.

Het is een zijstraat, maar dat heeft alleen effect als zij aanraking als liefdestaal heeft. Als je die methodiek wilt volgen dan tenminste, en ja je kan overlappende talen hebben. (en ja het is geen alles beantwoordend framewerk )
https://liefdestalen.nl/lichamelijke-aanraking/

Lichamelijke aanraking is een manier om liefde te uiten. Zonder lichamelijk contact ervaren mensen met deze liefdestaal weinig liefde.

[olafmol]

Ok voor de derde en laatste keer dan nog maar een poging, aangezien de vraag aan TS @john.doe wat ondergesneeuwd lijkt te raken.

Hierboven wordt er ook al ergens gesproken over een persoonlijkheidsstoornis. Dat zou mss kunnen, al zitten veel mensen wel ergens op een spectrum en kunnen we daar normaliter wel mee omgaan van elkaar.

Maar @john.doe , heel concreet een vraag aan jou: zou het kunnen dat ze een (klinische) depressie of burn-out heeft? Heeft ze daar bv een geschiedenis in? Slaapt ze veel, en/of komt er weinig uit haar handen? Huilbuien? Manische episodes?

[john.doe]

Bedankt allen voor jullie reacties, dit helpt mij enorm.

Om nog even op enkele punten terug te komen. Ja, het is misschien veel ik, ik, ik in dit verhaal. Ik typ het ook vanuit mijn perspectief, maar probeer ook kritisch op mezelf te zijn. Ik weet dat ik niet perfect ben en zal ook zeker mijn eigenaardigheden hebben. Maar hebben we dat niet allemaal. Het is geschreven uit mijn waarheid, en inderdaad die van haar kan heel anders zijn. En dan kan de daadwerkelijke waarheid daar nog in het midden liggen.

De enige manier om daar achter te komen is het gesprek aan gaan denk ik.

Voor wat betreft een burn-out, persoonlijkheidsstoornis. Daar heeft zij geen geschiedenis in, binnen de familie echter wel. Een burn-out vermoed ik eigenlijk niet. Een persoonlijkheidsstoornis, zou kunnen. Als ik het linkje volg die ik eerder in een reactie heb gezien komen veel zaken naar voren. Weinig empathie, nooit vragen hoe mijn dag was, wat mij bezighoudt. Wel bevestiging zoeken over haar eigen werk, prestaties etc. Emoties die alle kanten op kunnen vliegen uit het niets.

Dat is al langer zo, eigenlijk altijd. Terugkijkend heb ik mezelf daardoor misschien wel te lang ook weggecijferd. Zelf zegt ze daarover dat het gekomen is nadat ze als kind een keer een hersenschudding heeft gehad en dat daarna haar gedrag ook veranderd is.

Haar aanraken ervaart ze niet op een manier van liefde denk ik. Ik probeer het wel eens, maar dan is het ook al vaak: "ga weg", "ik ben bezig", "je ruikt", in ieder geval krijg ik niet het idee dat het gewaardeerd wordt.

Voor wat betreft het wegbrengen van de kinderen, en dit eigenlijk niet oke vinden. Zelf heeft ze bijna nooit een vader in haar leven gehad. Die werkte altijd over ver en was eigenlijk alleen het weekend thuis, vaak was hij dan ook nog eens druk in de garage met hobby auto's bezig of anderszins afwezig. Onbewust heeft ze dit misschien gemist in haar jeugd en wil ze dit niet voor onze kinderen waardoor ze dus wil dat ik er altijd ben op de momenten dat ik vrij ben van werk. In de avonduren als de kinderen slapen kan ik namelijk wel doen wat ik wil. Maargoed, in dit geval ben ik natuurlijk ook maar de amateur psycholoog...

Ik ga proberen dit weekend het gesprek aan te gaan, dat vind ik moeilijk en ik moet ook kijken hoe haar emotie is ergens dit weekend. Ik wil het doen op een moment dat we beide in een goede bui zijn. Ik wil niet weer het conflict opzoeken.

Nogmaals bedankt voor alle reacties .

[henri86]

john.doe schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 21:50:

Ik ga proberen dit weekend het gesprek aan te gaan, dat vind ik moeilijk en ik moet ook kijken hoe haar emotie is ergens dit weekend. Ik wil het doen op een moment dat we beide in een goede bui zijn. Ik wil niet weer het conflict opzoeken.

Nogmaals bedankt voor alle reacties .

Misschien juist een goed moment om dat gesprek te beginnen op een irritatie moment?

"Schat, ik denk dat we hier echt even over moeten praten, want het is wel duidelijk dat we beide niet blij zijn in onze relatie de laatste tijd en dat doet me pijn. Dus het lijkt me goed om hier even rustig over te praten, waar dit vandaan komt?"

[BasvanS]

john.doe schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 21:50:
Bedankt allen voor jullie reacties, dit helpt mij enorm.

..... Ik probeer het wel eens, maar dan is het ook al vaak: "ga weg", "ik ben bezig", "je ruikt", in ieder geval krijg ik niet het idee dat het gewaardeerd wordt. ....

Nu weet ik dat je iig 2 x sex met haar hebt gehad.. ze wil echt helemaal niks van je. Dit is wel echt respectloos zeg... Als iemand mij zo zou behandelen, of ik nou stink of niet, dan zou ik haar de deur wijzen.. damn...

[olafmol]

Zijn er überhaupt nog momenten waar jullie wel gewoon met elkaar kunnen praten of chillen?

En sinds wanneer is dit dat ze zo tegen je doet? Ik neem aan dat jullie voordat er kinderen waren wel een normale leuke relatie hadden? Is er ooit sprake van verliefdheid geweest of is het altijd meer rationeel geweest?

[john.doe]

olafmol schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 22:36:
Zijn er überhaupt nog momenten waar jullie wel gewoon met elkaar kunnen praten of chillen?

En sinds wanneer is dit dat ze zo tegen je doet? Ik neem aan dat jullie voordat er kinderen waren wel een normale leuke relatie hadden? Is er ooit sprake van verliefdheid geweest of is het altijd meer rationeel geweest?

Wanneer het precies zo is gaan lopen weet ik niet precies. Uiteraard was er de verliefdheid en de leuke momenten, die zijn er ook zeker nog wel geweest toen de kinderen er al waren. Voor mijn gevoel is dit zo'n anderhalf jaar geleden begonnen. En ja de momenten zijn er nu ook nog wel, zij het oppervlakkig wellicht qua gespreksonderwerpen. Vaker is het zo dat als de sfeer goed is we naast elkaar op de bank zitten, niks zeggend. Of als we in gezelschap zijn van andere mensen. Wat ik ook al eerder aangegeven heb, we hebben niet echt meer dezelfde interesses dus zijn we ook snel uitgepraat.

[olafmol]

john.doe schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 22:41:
[...]


Wanneer het precies zo is gaan lopen weet ik niet precies. Uiteraard was er de verliefdheid en de leuke momenten, die zijn er ook zeker nog wel geweest toen de kinderen er al waren. Voor mijn gevoel is dit zo'n anderhalf jaar geleden begonnen. En ja de momenten zijn er nu ook nog wel, zij het oppervlakkig wellicht qua gespreksonderwerpen. Vaker is het zo dat als de sfeer goed is we naast elkaar op de bank zitten, niks zeggend. Of als we in gezelschap zijn van andere mensen. Wat ik ook al eerder aangegeven heb, we hebben niet echt meer dezelfde interesses dus zijn we ook snel uitgepraat.

Op zich is het niet erg om verschillende interesses te hebben, dat hebben mijn vrouw en ik ook. Maar het is wel heel belangrijk om elkaar “te zien”. Ieder mens wil (of moet zelfs) “gezien worden”. Anders besta je niet in een relatie.
Als je zo op de bank zit, zou je eens kunnen vragen hoe het met haar gaat. Of ze nog leuke of vervelende dingen heeft meegemaakt op haar werk. Hoe het trainen voor de marathon gaat. Echt interesse tonen. En hopelijk komt er dan een gesprek op gang. En toont ze dan ook interesse in jou. Daar moet het allemaal beginnen. Elkaar zien staan en interesse en aandacht hebben voor elkaar, oprecht.

[init6]

Relatie therapie kost je 3000 euro, heb je de kans om het weer een nieuwe kans te geven. Een scheiding gaat je tonnen kosten.

[Nomind]

@john.doe
Je verhaal raakt me. Allereerst wat goed dat dit durft te delen.

Het lijkt in veel op een kopie waar ik 15 jaar geleden zat. Een heel moeilijke tijd.
Ik heb mijn relatie (ook met 2 kleine kinderen) niet kunnen redden, hoe graag ik ook wou.
Als ik als ervaringsdeskundige met wat afstand een suggestie mag doen dan is het om eerst hulp voor jezelf te zoeken. Jullie triggers naar elkaar zijn niet met een bemiddelend gesprek op te lossen.

Uit je verhaal haal ik dat jullie allebei behoorlijk gespannen en ongelukkig zijn. Jullie hebben elkaar allebei heel erg nodig en krijgen het allebei niet. Allebei willen jullie heel graag begrepen worden (erkenning krijgen) en dat lukt niet. Dan zijn er maar kleine triggers nodig om het te laten escaleren.

Wat mij enorm geholpen heeft is om mijn verlangens en behoeftes (bewust en onbewust) naar de ander, los te maken van de ander. De ander is er niet om jou te pleasen en ook niet om af te wijzen. Je frustratie erover is helemaal ok! Net zoals dat het knap ingewikkeld is als je partner heel gevoelig is voor van alles. Deel over dat je dat heel ingewikkeld en moeilijk vindt (maar ga je niet afgewezen voelen).
Eigenlijk zit je in een soort slachtofferrol als je de ander verantwoordelijk maakt voor jouw gevoel, als je thuiskomt in een vies huis. Maak je partner niet verantwoordelijk voor hoe jij je voelt. Ik weet het, als de spanning en frustratie hoog zit is dat heel moeilijk. Maar in goed Nederlands 'own your shit'. Loopt het huis uit, ga rennen, deel het met een goede vriend, schreeuw tegen de wind.

Een therapeut die goed met woede en frustratie kan omgaan kan je verder helpen om jouw triggers in jezelf te onderzoeken en daar mee om te kunnen gaan. Ik vermoed dat het uiteindelijk zou kunnen gaan om dat je afstand voelt en je niet begrepen voelt. Achter de woede zit vaak onmacht en pijn over de situatie. Als je partner ook bereid is om zelfonderzoek te doen dan kan je samen, bv met relatietherapie, delen waar de echte pijn zit. In je kwetsbaarheid heb je m.i. veel meer kans je relatie te redden, dat is niet zwak maar oneindig dapper.
En als het niet lukt om de relatie te behouden dat is het misschien een goede basis om een volwassen co-ouderschap te vormen, zo is het bij mij gegaan.
Succes!

[miicker]

DjoeC schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 14:12:
Opnieuw, ik mis het verhaal van de andere kant.

Ik vs haar, in de reacties ook hij vs zij. Zo werkt het niet.

Beetje een vreemde opmerking, wat stel je voor? Dat we zijn vrouw vragen ook hier even haar verhaal te komen doen?

Je zit op een forum waarbij 1 iemand zijn verhaal doet. Tuurlijk heeft een verhaal altijd 2 kanten, maar de andere kant komen we toch niet achter, dus je zult het moeten doen met de info die de TS je geeft.

[boyette]

john.doe schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 21:50:
Bedankt allen voor jullie reacties, dit helpt mij enorm.

Om nog even op enkele punten terug te komen. Ja, het is misschien veel ik, ik, ik in dit verhaal. Ik typ het ook vanuit mijn perspectief, maar probeer ook kritisch op mezelf te zijn. Ik weet dat ik niet perfect ben en zal ook zeker mijn eigenaardigheden hebben. Maar hebben we dat niet allemaal. Het is geschreven uit mijn waarheid, en inderdaad die van haar kan heel anders zijn. En dan kan de daadwerkelijke waarheid daar nog in het midden liggen.

De enige manier om daar achter te komen is het gesprek aan gaan denk ik.

Voor wat betreft een burn-out, persoonlijkheidsstoornis. Daar heeft zij geen geschiedenis in, binnen de familie echter wel. Een burn-out vermoed ik eigenlijk niet. Een persoonlijkheidsstoornis, zou kunnen. Als ik het linkje volg die ik eerder in een reactie heb gezien komen veel zaken naar voren. Weinig empathie, nooit vragen hoe mijn dag was, wat mij bezighoudt. Wel bevestiging zoeken over haar eigen werk, prestaties etc. Emoties die alle kanten op kunnen vliegen uit het niets.

Dat is al langer zo, eigenlijk altijd. Terugkijkend heb ik mezelf daardoor misschien wel te lang ook weggecijferd. Zelf zegt ze daarover dat het gekomen is nadat ze als kind een keer een hersenschudding heeft gehad en dat daarna haar gedrag ook veranderd is.

Haar aanraken ervaart ze niet op een manier van liefde denk ik. Ik probeer het wel eens, maar dan is het ook al vaak: "ga weg", "ik ben bezig", "je ruikt", in ieder geval krijg ik niet het idee dat het gewaardeerd wordt.

Voor wat betreft het wegbrengen van de kinderen, en dit eigenlijk niet oke vinden. Zelf heeft ze bijna nooit een vader in haar leven gehad. Die werkte altijd over ver en was eigenlijk alleen het weekend thuis, vaak was hij dan ook nog eens druk in de garage met hobby auto's bezig of anderszins afwezig. Onbewust heeft ze dit misschien gemist in haar jeugd en wil ze dit niet voor onze kinderen waardoor ze dus wil dat ik er altijd ben op de momenten dat ik vrij ben van werk. In de avonduren als de kinderen slapen kan ik namelijk wel doen wat ik wil. Maargoed, in dit geval ben ik natuurlijk ook maar de amateur psycholoog...

Ik ga proberen dit weekend het gesprek aan te gaan, dat vind ik moeilijk en ik moet ook kijken hoe haar emotie is ergens dit weekend. Ik wil het doen op een moment dat we beide in een goede bui zijn. Ik wil niet weer het conflict opzoeken.

Nogmaals bedankt voor alle reacties .

zij is niet nederlands .. heeft een andere achtergrond, cultuur?

[Jan Smit]

Nomind schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 23:33:
@john.doe

Het lijkt in veel op een kopie waar ik 15 jaar geleden zat.

Zo herkenbaar!!! Ik voel de echo's van mijn pijn en frustraties als ik bovenstaande verhalen lees.

Ergens wel bijzonder, dat er zoveel lotgenoten zijn.

En dat je eerst een paar relaties gehad moet hebben, met dit soort problemen, om in een latere relatie hiermee om te kunnen gaan. In ieder geval geldt dat voor mijzelf: ik herken de rode vlaggen eerder en kan er tijdig op acteren.

[Justevo]

Ik lees hierboven meerdere suggesties om haar te overspoelen met liefde en extreem attent te zijn. Alles wat TS zegt duidt dat ze walgt van hem, het liefst moet hij niet ademen als zij in de ruimte is.

Zelfs zonder haar kant van het verhaal te horen kun je invullen dat zij he-le-maal klaar is met deze relatie en 0,0 interesse meer heeft in TS. Deze totale abjectie ga je echt niet meer goedmaken met wat relatietherapie.

TS wordt constant vernederd.

Dit is over, klaar, sluiten.

Maak een exit-plan voor jezelf. @john.doe Hoe zakelijk dat ook klinkt, want het zakelijke aspect gaat er echt wel aankomen binnenkort.

[Nouco]

Praktijkondersteuner GGZ hier.

Elke relatie is anders, dus qua advies pak vooral de dingen waar je wat aan hebt. En mijn eerste advies zou zijn om via de huisarts bij de POH ggz te komen.
Echter ook daarbij kunnen er wat langere wachttijden zijn.

Enfin, in eerste instantie zou de vraag zijn, zijn jullie allebei veilig gehecht? Zie bijvoorbeeld podcast van Hannah Cuppen(YouTube: Hannah Cuppen: Verlatingsangst & Bindingsangst: De Diepe Wortels van...) en/of zijn er andere nare dingen gebeurd, zie bijvoorbeeld filmpje over de polyvagaal theorie(YouTube: Trauma and the Nervous System: A Polyvagal Perspective).

Dan kom je erna bij de relatietheorie/therapie. De meest leidende is op dit moment de Emotional Focused Therapy(EFT). Zie ook boek hou me vast van Sue Johnson. Haar idee is dat je in een relatie verbonden met elkaar bent/elkaar ziet. Alleen oa door we zien en door het leven wordt die verbinding verbroken.

Bijvoorbeeld vrouw heeft net een miskraam gehad, partner komt thuis, vrouw vertelt het, man zegt goh wat naar, maar weet je wat ik vandaag op werk heb meegemaakt. Hierdoor wordt de vrouw niet gezien en gehoord en zal gedurende de relatie de vrouw continu afvragen is mijn partner er wel als ik hem nodig heb, want bij die miskraam had ik hem nodig en was hij er niet.

Volgens de EFT zijn er ook 3 soorten ruzies.

De eerste is de zoek de boef ruzie. Je partner gaat naar de supermarkt en koopt geen pindakaas, terwijl die op was en jij dat lekker vindt. De ruzie gaat dan over wiens schuld is het dat de pindakaas is vergeten. Dus op de inhoud, want het had ook over de paprika, muesli of wat anders kunnen gaan.
Eigenlijk gaat er in dit geval over dat jij je niet gezien voelt. Je partner heeft niet aan jou gedacht in de supermarkt en geen rekening met je gehouden(zo voel je dat). Maar om dat te zeggen is te kwetsbaar, dus ga je het maar over de inhoud hebben.

2 de ruzie is de polka dans. Vaak is het zo dat de vrouw in verbinding wil komen en emotioneel een beroep gaat doen op haar partner. Man weet niet zo goed wat hij ermee moet en trekt zich terug in gamekamer/werk/vrienden. En trekt daardoor een muur op waardoor verbinding weg is.
Voorbeeld als je jonge baby voor je neerzet zal de baby alles eraan doen om in contact met je te komen, lachen, huilen etc, maar als je een neutraal gezicht blijft opzetten waardoor het niet lukt dan zal de baby op een gegeven moment het opgeven.

3 En dat is er derde ruzie. Je hebt beiden een muur opgebouwd zodat je allebei niet gekwetst kan worden maar daardoor ook niet meer in verbinding met de ander kan komen. Je zit dan in de broer/zus fase.

Dus John doe dit weekend praten lijkt me goed, maar ik zou vooral dan de ik boodschap gebruiken. En weer gaan zoeken naar wat jullie verbond/verbind.

Wie weet heb je er wat aan. Veel succes want dit soort gesprekken zijn niet leuk.

[noslen]

Misschien een domme vraag, maar moet je wel eens huilen in haar bijzijn om bepaalde opmerkingen van haar? En zo ja, hoe reageert zij dan op jou? Gaat ze je troosten, slaat ze een arm om je heen of doet ze of er niks aan de hand is? En hoe is dit andersom?

[john.doe]

noslen schreef op vrijdag 14 maart 2025 @ 10:04:
Misschien een domme vraag, maar moet je wel eens huilen in haar bijzijn om bepaalde opmerkingen van haar? En zo ja, hoe reageert zij dan op jou? Gaat ze je troosten, slaat ze een arm om je heen of doet ze of er niks aan de hand is? En hoe is dit andersom?

Dat is een keer gebeurd, maar daarin werd ik genegeerd en stelde ik me aan. Ik heb mijn vriendin denk ik in onze hele relatie 3x zien huilen. 2x bij de geboorte van onze kinderen en een keer toen haar oma overleed. Ik kan soms, als ik op tv een programma kijk waarin emotionele dingen gebeuren of verteld worden wel eens een traan laten, dat doe ik niet meer in het bijzijn van. Dat is gebeurt maar dat vond ze maar raar en onzin. Dat is ook wat ik eerder aanhaalde, er lijkt weinig empathie meer te zijn richting mij.

Ik probeer ergens dit weekend het gesprek aan te gaan. Vragen hoe zij er in staat maar ook aangeven wat het allemaal met mij doet en hoe ik me voel de laatste tijd. Daarna ook proberen te vragen waar zij tegenaan loopt, welke frustraties er zijn. Hopelijk staat ze het toe en leidt het tot een goed gesprek.

[SURFivor]

Wat een ontzettend vervelende situatie zeg!
Uit je verhaal krijg ik de indruk dat jullie niet echt goed met elkaar communiceren.

john.doe schreef op woensdag 12 maart 2025 @ 21:52:
Een aantal keer heb ik geprobeerd om met haar te praten wat ik beter kan doen of anders moet doen, maar dit liep altijd nergens op uit. Leuke dingen doen heb ik geprobeerd, maar slaat ze af. Ze wil niet alleen met mij uit eten of laat staan een weekend weg.

Ik krijg uit dti stuk het gevoel dat je vooral bezig bent met jezelf en niet met haar. Wat zijn haar behoeftes? Vindt zij die "leuke dingen" die je benoemt ook leuk? Zijn die weekendjes wel de weekendjes zoals zij het ook leuk vindt?

[Eijsbeer]

G.Shumway schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 18:51:
Ik kan het niet helpen, maar ik moet denken aan deze uitspraak van Dr. Phill: "Children can better come from a broken home than live in one"

Alle sterkte in het maken van de juiste keuzes voor alle betrokkenen.

Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waar de spanning om te snijden was en waar veel ruzie was tussen mijn ouders en ik kan deze uitspraak beamen. Kinderen krijgen veel mee, vanaf een jonge leeftijd al.

De vraag die je jezelf kan stellen is: wat gun ik mijn kinderen (en wat is haalbaar)? Het liefst een stabiele en liefdevolle thuissituatie, maar als dat niet kan, wat is dan het beste alternatief? In wat voor vorm dan ook, jullie hebben kinderen en zullen om die reden nog lang met elkaar overweg moeten kunnen.

[Knakker]

Als kind van gescheiden ouders kan ik alleen maar beamen dat de situatie ná de scheiding vele malen beter was dan vóór.

Blijf niet samen vanwege de kinderen als het verder geen liefdevol huishouden is.

[technopeuter]

Maarrrr. Als gescheidenen blijf je beide wel ouders. Dus prio 1 erna is er beiden op je eigen manier voor ze zijn. Elkaar volledig supporten in de rol als ouder en nooit de kinderen boodschappen laten overbrengen of kwaad spreken over de ander waar je kinderen bij zijn.
Zorg dat dat goed komt. Ik noemde dat ‘de test’ als mijn zoon 18 zou zijn mocht hij het beoordelen hoe ik het gedaan had, stelde ik me voor… het contact met mijn kinderen is zo goed dat ik het nu ook wel weet.

Betekend ook bij elkaar in de buurt blijven wonen en samen naar de schoolgesprekken etc… wat dat betreft verandert er niks als het goed is

[Lethalis]

john.doe schreef op vrijdag 14 maart 2025 @ 10:32:
[...]
Dat is een keer gebeurd, maar daarin werd ik genegeerd en stelde ik me aan. Ik heb mijn vriendin denk ik in onze hele relatie 3x zien huilen. 2x bij de geboorte van onze kinderen en een keer toen haar oma overleed.

Tsja, dan is ze zelf dus ook gewoon niet zo emotioneel. Dan heeft zelf huilen ook geen zin, omdat ze het zelf waarschijnlijk ook als iets vervelends ervaart. Dus als jij gaat huilen dan vindt ze dat alleen maar irritant.

Dat betekent niet meteen van alles. Mensen kunnen gewoon zo zijn, ook door hun opvoeding. Mijn vader was echt een ouderwetse toxische macho man. Ik heb hem 1 keer zien huilen, nadat ik hem vertelde dat onze hond zich bestwel verzette bij zijn euthanasie bij de dierenarts. Schuimbekken en spartelen. Was best een gedoe.

In mijn ogen was mijn vader overigens ook maar een mietje dat hij mij die klus liet opknappen, maar goed. Ging ik dan op mijn 19e als de grim reaper onze familiehond naar de dierenarts brengen. Want tsja, op de 1 of andere manier passen dood en verderf wel bij mij ofzo.

Maar ik kreeg altijd mee in mijn jeugd dat ik niet mocht huilen. "Stel je niet zo aan" etc. Maakt niet uit waarom. Of je nou hard gevallen was, je halve been open lag en er bloed uit piste, of je gepest werd, whatever. Dus ik vind het zelf ook nog steeds irritant als mensen huilen. Dat is soms lastig. Als mijn dochtertje huilt, ben ik ook geneigd te denken van "hou daar eens mee op" in plaats van dat ik haar troost.

Dit is echt iets dat aangeleerd is.

Kan best dat dit bij jouw vrouw ook zo is en dan werkt huilen averechts...

[bmwgozer]

Weet je toevallig of ze in het autisme spectrum valt? Of een idee dat dat zo is? Er gingen in je eerste bericht al alarmbellen rinkelen bij mij en de verder je berichten dieper erop in gingen..

Ik kan ook totaal niet tegen als mensen in mijn buurt ademen, of eten. Aanrakingen vind ik irritant tenzij ik daarop ben voorbereid, ben hyper focus en geïrriteerd als je mij in de “weg” zit. Heel vervelend persoon als je er niet mee om kan gaan.

Al weet ik het zelf en slaapt mijn partner niet in het zelfde bed. Dat doet altijd fronsen bij mensen, maar dat is oprecht de rust die mensen niet beseffen dat geweldig is.

Soms is begrijpen complexer dan enkel observeren.

[eric.1]

john.doe schreef op vrijdag 14 maart 2025 @ 10:32:
[...]


Dat is een keer gebeurd, maar daarin werd ik genegeerd en stelde ik me aan. Ik heb mijn vriendin denk ik in onze hele relatie 3x zien huilen. 2x bij de geboorte van onze kinderen en een keer toen haar oma overleed. Ik kan soms, als ik op tv een programma kijk waarin emotionele dingen gebeuren of verteld worden wel eens een traan laten, dat doe ik niet meer in het bijzijn van. Dat is gebeurt maar dat vond ze maar raar en onzin. Dat is ook wat ik eerder aanhaalde, er lijkt weinig empathie meer te zijn richting mij.

Ik probeer ergens dit weekend het gesprek aan te gaan. Vragen hoe zij er in staat maar ook aangeven wat het allemaal met mij doet en hoe ik me voel de laatste tijd. Daarna ook proberen te vragen waar zij tegenaan loopt, welke frustraties er zijn. Hopelijk staat ze het toe en leidt het tot een goed gesprek.

Misschien niet direct beginnen met alle problemen en hoe zij het ziet, maar ook gewoon vragen wat zij uit het leven wilt halen (op een beetje tactische manier). Ik kan me niet voorstellen dat zij wel heel gelukkig is met de huidige situatie. Probeer op zijn minst interesse te tonen in haar wensen, enz. Direct met alle problemen gooien, dan sluit iemand al snel alle deuren en zal een constructieve houding snel verdwijnen en de afweermechanismen ontplooien "ja maar, jij ...".

Daarna kun je vanzelf jouw kant erin brengen en aftasten hoe zij daar tegenaan kijkt.

Just my two cents. Doe ermee wat je wilt.

Het enige wat ik kan vertellen is dat het wel herkenbaar klinkt. En hier thuis zit iemand met een hele rits aan diagnoses (psychisch).

[Lethalis]

bmwgozer schreef op vrijdag 14 maart 2025 @ 11:57:
Al weet ik het zelf en slaapt mijn partner niet in het zelfde bed. Dat doet altijd fronsen bij mensen, maar dat is oprecht de rust die mensen niet beseffen dat geweldig is.

Zoveel mensen slapen apart om de meest uiteenlopende redenen.

[DeeeJeee]

Nouco schreef op vrijdag 14 maart 2025 @ 09:14:


De eerste is de zoek de boef ruzie. Je partner gaat naar de supermarkt en koopt geen pindakaas, terwijl die op was en jij dat lekker vindt. De ruzie gaat dan over wiens schuld is het dat de pindakaas is vergeten. Dus op de inhoud, want het had ook over de paprika, muesli of wat anders kunnen gaan.
Eigenlijk gaat er in dit geval over dat jij je niet gezien voelt. Je partner heeft niet aan jou gedacht in de supermarkt en geen rekening met je gehouden(zo voel je dat). Maar om dat te zeggen is te kwetsbaar, dus ga je het maar over de inhoud hebben.

Mijn god, dat gaat wel diep als je niet eens meer boos mag zijn over de inhoud.

[DjoeC]

Lethalis schreef op vrijdag 14 maart 2025 @ 12:05:
[...]

Zoveel mensen slapen apart om de meest uiteenlopende redenen.

Blijkbaar doet zo'n 15-20% dat, niet zo bijzonder dus.

[wiewatwaar]

Kies voor jezelf!
Is dat niet de grootste vloek van de tegenwoordige tijd?

Het idee van een relatie is juist dat je niet voor jezelf kiest maar voor die ander. Ik ga niet beweren dat het simpel is en ik ga zeker niet beweren dat er op alle vlakken een waterpas op de evenwichtsbalk gelegd kan worden maar dat zijn de onderwerpen waar je over kunt praten.Wat ik lees zijn twee individuen die nauwelijks meer tijd hebben voor elkaar over hebben en vooral druk zijn met hun eigen ontplooiing. Als jullie niet willen veranderen, ga dan uit elkaar maar weet dat elke volgende relatie het probleem weer naar boven zal brengen.

Mochten jullie wel verder willen: Een stokoud mensje vertelde me dit: Behaagd elkander.
Het duurde voor mij een paar jaar voor ik het spel echt doorhad maar na 35 jaar samen kan ik wel stellen dat het echt werkt.

[Jan Smit]

DeeeJeee schreef op vrijdag 14 maart 2025 @ 12:14:
[...]


Mijn god, dat gaat wel diep als je niet eens meer boos mag zijn over de inhoud.

Je mag wel boos zijn om de inhoud.
Echter, als je daar in blijft hangen dan gaat het verkeerd.

Als de lucht geklaard is rond het inhoudsdeel, dan kan je beter het gesprek voortzetten en vragen naar de aanleiding, het waarom, het gevoel, de onderlaag.

[Nouco]

DeeeJeee schreef op vrijdag 14 maart 2025 @ 12:14:
[...]


Mijn god, dat gaat wel diep als je niet eens meer boos mag zijn over de inhoud.

Natuurlijk mag je boos zijn/voor jezelf opkomen. Maar de vraag die ik zou stellen is wat maakt dat je boos bent?

[Roenie]

Het klinkt alsof zij er klaar mee is, maar dat zij niet het lef heeft om een einde aan de relatie te maken.

Misschien is dat wel het laatste wat je voor haar kunt betekenen: de knoop doorhakken.

[EvaluationCopy]

john.doe schreef op donderdag 13 maart 2025 @ 21:50:
Ik wil niet weer het conflict opzoeken.

Versimpelde reactie: dat moet je juist wel. Zonder schuren geen glans. Als je het conflict niet opzoekt wordt het nooit meer wat. In het beste geval blijft de relatie dan overeind waarin jij als een onderdanige sul mag acteren en verder niks.

Een paar pagina's terug gaf iemand een advies waar ik ook wel wat voor voel.

'Joh schat, we moeten nodig eens praten.' Dat gaat prima tijdens een (lange) wandeling, dan kan de ander er niet onderuit.

Als ze dat al niet wil (uitstellen is ook niet willen) dan kun je haar vriendelijk uitleggen dat jij de impressie hebt dat de relatie over is. Dan is het óf relatietherapie óf een scheidingsmediator.

Haar een keer laten schrikken kan geen kwaad (dat kan nog steeds op een vriendelijke manier, uiteraard)

[MaD_co]

john.doe schreef op vrijdag 14 maart 2025 @ 10:32:
Hopelijk staat ze het toe en leidt het tot een goed gesprek.

Je moet niet vragen of je iets mag vertellen, Maar je moet haar bot gezegd zeggen dat je iets gaat vertellen waar ze even naar moet luisteren. (Dus niet de vraag stellen "Wil je even komen praten?" maar "Ik wil je even iets vertellen..")

Dit is een mooi moment om je keuze op te baseren of je door wil gaan, of een punt achter de relatie zet.

Als je haar rustig zegt dat je haar even wat wil vertellen, en ze wil echt niet naar je luisteren weet je meteen hoe belangrijk je nog voor haar bent.

Dit zou voor mij het moment zijn wanneer ze niet het fatsoen zou hebben mijn verhaal even aan te horen om dan mede te delen dat dit een van de redenen van het gesprek was, maar dat je besloten hebt er een punt achter te zetten.

[Nachoman]

Of: ' ik wil je even iets vertellen en daarna naar jou luisteren '

[dirk_mec]

Het klinkt alsof deze relatie voorbij is. Ik zou een oplossing voor je financiën zoeken en uit elkaar gaan. Je wordt in deze situatie er niet blijer op en de kinderen ook niet.

[JanMetdePet1234]

Deze relatie lijkt me klaar, ik zou 'm lekker peren.

[bmwgozer]

Al gelukt om het gesprek aan te gaan?

[Sport_Life]

Ik zie het toch anders.. over 2 jaar zijn de kinderen 5 en 8, echt een wereld van verschil.
Als je elkaar kunt motiveren de tijd door te komen dan is er best kans dat jullie elkaar weer vinden.

Tenzij ze al een ander heeft....

[BakkerM]

bmwgozer schreef op zaterdag 15 maart 2025 @ 22:06:
Al gelukt om het gesprek aan te gaan?

Anticlimax dit.

[john.doe]

Er is gepraat, alleen niet op de manier zoals ik gehoopt had. Het blijkt dat communicatie lastig is... De kern van het probleem denk ik dan ook

Ik heb gevraagd of ze nog met me verder wil, antwoord: Dat weet ik niet. Ze gaf aan ook niet echt gelukkig meer te zijn en de manier zoals we de laatste tijd met elkaar omgaan ook niet de manier is zoals zou moeten. Daarna kort verder gepraat en we zijn er gelukkig in ieder geval over uit dat de 'schuld' bij beide partijen ligt. Daarna gevraagd of ze er voor open staat om het nog een kans te geven, of aan onszelf en de relatie te werken. Daarop gaf ze ook aan het niet te weten en daarna ging liep ze weg, werd er thee gezet en daar moest ik het uiteindelijk maar mee doen. Ze wou het er verder niet over hebben.

Vanavond moeten we beide werken, maar ik wil een antwoord. Ik moet wat meer op mijn strepen gaan staan denk ik, ik wil weten waar ik aan toe ben en anders moet er een keuze gemaakt worden, al dan niet samen.

[olafmol]

john.doe schreef op maandag 17 maart 2025 @ 09:52:
Er is gepraat, alleen niet op de manier zoals ik gehoopt had. Het blijkt dat communicatie lastig is... De kern van het probleem denk ik dan ook

Ik heb gevraagd of ze nog met me verder wil, antwoord: Dat weet ik niet. Ze gaf aan ook niet echt gelukkig meer te zijn en de manier zoals we de laatste tijd met elkaar omgaan ook niet de manier is zoals zou moeten. Daarna kort verder gepraat en we zijn er gelukkig in ieder geval over uit dat de 'schuld' bij beide partijen ligt. Daarna gevraagd of ze er voor open staat om het nog een kans te geven, of aan onszelf en de relatie te werken. Daarop gaf ze ook aan het niet te weten en daarna ging liep ze weg, werd er thee gezet en daar moest ik het uiteindelijk maar mee doen. Ze wou het er verder niet over hebben.

Vanavond moeten we beide werken, maar ik wil een antwoord. Ik moet wat meer op mijn strepen gaan staan denk ik, ik wil weten waar ik aan toe ben en anders moet er een keuze gemaakt worden, al dan niet samen.

Denk een goede stap. En ook goed dat er niet direct ruzie kwam. Mijn advies: geef haar even de tijd om dit te verwerken, als ze dinsdag zelf niet erover begonnen is kun je aangeven dat voor jou het gesprek nog niet afgerond is en dat je graag nog met haar wilt zitten over hoe ze wel tof een ja of een nee kan komen. En maak dan ook direct een afspraak voor dat vervolg gesprek. Je moet nu duidelijk laten zien en voelen dat dit niet vanzelf verdwijnt. En idd jij bent even belangrijk en relevant als je partner, het moet gelijkwaardig zijn. Succes.

[Millie-ano]

john.doe schreef op maandag 17 maart 2025 @ 09:52:
Er is gepraat, alleen niet op de manier zoals ik gehoopt had. Het blijkt dat communicatie lastig is... De kern van het probleem denk ik dan ook

Ik heb gevraagd of ze nog met me verder wil, antwoord: Dat weet ik niet. Ze gaf aan ook niet echt gelukkig meer te zijn en de manier zoals we de laatste tijd met elkaar omgaan ook niet de manier is zoals zou moeten. Daarna kort verder gepraat en we zijn er gelukkig in ieder geval over uit dat de 'schuld' bij beide partijen ligt. Daarna gevraagd of ze er voor open staat om het nog een kans te geven, of aan onszelf en de relatie te werken. Daarop gaf ze ook aan het niet te weten en daarna ging liep ze weg, werd er thee gezet en daar moest ik het uiteindelijk maar mee doen. Ze wou het er verder niet over hebben.

Vanavond moeten we beide werken, maar ik wil een antwoord. Ik moet wat meer op mijn strepen gaan staan denk ik, ik wil weten waar ik aan toe ben en anders moet er een keuze gemaakt worden, al dan niet samen.

Heb je daarbij wél aangegeven of jij überhaupt nog verder wil? Of ligt het nu van beide nog in het midden.

[Lethalis]

john.doe schreef op maandag 17 maart 2025 @ 09:52:
Er is gepraat, alleen niet op de manier zoals ik gehoopt had. Het blijkt dat communicatie lastig is... De kern van het probleem denk ik dan ook

Ik heb gevraagd of ze nog met me verder wil, antwoord: Dat weet ik niet. Ze gaf aan ook niet echt gelukkig meer te zijn en de manier zoals we de laatste tijd met elkaar omgaan ook niet de manier is zoals zou moeten. Daarna kort verder gepraat en we zijn er gelukkig in ieder geval over uit dat de 'schuld' bij beide partijen ligt. Daarna gevraagd of ze er voor open staat om het nog een kans te geven, of aan onszelf en de relatie te werken. Daarop gaf ze ook aan het niet te weten en daarna ging liep ze weg, werd er thee gezet en daar moest ik het uiteindelijk maar mee doen. Ze wou het er verder niet over hebben.

Vanavond moeten we beide werken, maar ik wil een antwoord. Ik moet wat meer op mijn strepen gaan staan denk ik, ik wil weten waar ik aan toe ben en anders moet er een keuze gemaakt worden, al dan niet samen.

Ik denk dat je al weet waar je aan toe bent, maar je wil het nog niet accepteren. Dat duurt even.

Als ze niet eens weet of ze het nog een kans wil geven... kom op dan zijn we uitgepraat hoor. Het is wat anders als er allemaal issues zijn maar je het iig beiden nog wil fixen. En tuurlijk, het is makkelijk voor mij om dit vanaf een grote afstand te schrijven, maar met dit soort reacties van haar zou ik er echt klaar mee zijn.

Het is ook niet echt een momentopname ofzo. Dat ze dit op 1 avond zo zegt uit emotie, maar morgen weer iets anders. Als ik jouw berichten zo lees, zegt ze de hele tijd dat ze het niet meer weet en lijkt ze dat ook gewoon te menen.

En dat ze dan wegloopt en thee gaat zetten snap ik dan ook. Ze heeft geen zin in alle stress van alles overhoop gooien, uit elkaar gaan etc. Dus ze wil gewoon dat je ophoudt met zeuren en je taken blijft uitvoeren voor de kids en haar verder met rust laat.

Voor jou werkt dat blijkbaar niet, dus dan gaat het simpelweg niet meer.

Dat soort stellen zijn er overigens wel... ik zou het niet kunnen, maar er zijn getrouwde mensen die nog wel samenwonen maar verder hun eigen leven hebben. Maar goed, daar moet je beiden wel sterk voor in de schoenen staan en het ook accepteren als de ander op dates gaat etc. En natuurlijk wel ook beiden je aan afspraken houden en de taken thuis blijven vervullen (huishouden, voor kinderen zorgen etc).

[JohnnyV76]

john.doe schreef op maandag 17 maart 2025 @ 09:52:

Ik heb gevraagd of ze nog met me verder wil, antwoord: Dat weet ik niet. Ze gaf aan ook niet echt gelukkig meer te zijn en de manier zoals we de laatste tijd met elkaar omgaan ook niet de manier is zoals zou moeten. Daarna kort verder gepraat en we zijn er gelukkig in ieder geval over uit dat de 'schuld' bij beide partijen ligt. Daarna gevraagd of ze er voor open staat om het nog een kans te geven, of aan onszelf en de relatie te werken. Daarop gaf ze ook aan het niet te weten en daarna ging liep ze weg, werd er thee gezet en daar moest ik het uiteindelijk maar mee doen. Ze wou het er verder niet over hebben.

Ik krijg het gevoel dat deze dubbele "ik weet het niet" meer een "nee, maar ik zie enorm op tegen alle gevolgen" is. Als ze het echt niet zou weten dan zou ze het er toch wel over willen hebben om er achter te komen? Weglopen en het er niet over willen hebben is het probleem ontwijken en daar gaat het niet beter van worden.

Denk dat jullie er allebei van zullen balen dat het niet gelukt is de relatie in stand te houden. Dat had ik zelf ook. De eerste jaren was ons huwelijk prima, na de 3 kinderen (waaronder een tweeling) is er al een hoop veranderd. Er is niet 1 moment geweest waarop het mis is gegaan. Bij ons is het er ingeslopen tot het al te laat was en we eigenlijk beiden niet meer verder wilden met elkaar.

[MaD_co]

john.doe schreef op maandag 17 maart 2025 @ 09:52:
Er is gepraat, alleen niet op de manier zoals ik gehoopt had. Het blijkt dat communicatie lastig is... De kern van het probleem denk ik dan ook

Ik heb gevraagd of ze nog met me verder wil, antwoord: Dat weet ik niet. Ze gaf aan ook niet echt gelukkig meer te zijn en de manier zoals we de laatste tijd met elkaar omgaan ook niet de manier is zoals zou moeten. Daarna kort verder gepraat en we zijn er gelukkig in ieder geval over uit dat de 'schuld' bij beide partijen ligt. Daarna gevraagd of ze er voor open staat om het nog een kans te geven, of aan onszelf en de relatie te werken. Daarop gaf ze ook aan het niet te weten en daarna ging liep ze weg, werd er thee gezet en daar moest ik het uiteindelijk maar mee doen. Ze wou het er verder niet over hebben.

Vanavond moeten we beide werken, maar ik wil een antwoord. Ik moet wat meer op mijn strepen gaan staan denk ik, ik wil weten waar ik aan toe ben en anders moet er een keuze gemaakt worden, al dan niet samen.

Klinkt meer alsof ze haar besluit allang heeft gemaakt, maar nog bezig is met haar "exit-strategy"

Misschien is ze bezig met het zoeken van een woning etc. want zit ze er niet op te wachten om na de breuk nog x-tijd te moeten samenwonen, of bij iemand in te moeten trekken.

[eric.1]

john.doe schreef op maandag 17 maart 2025 @ 09:52:
Er is gepraat, alleen niet op de manier zoals ik gehoopt had. Het blijkt dat communicatie lastig is... De kern van het probleem denk ik dan ook

Ik heb gevraagd of ze nog met me verder wil, antwoord: Dat weet ik niet. Ze gaf aan ook niet echt gelukkig meer te zijn en de manier zoals we de laatste tijd met elkaar omgaan ook niet de manier is zoals zou moeten. Daarna kort verder gepraat en we zijn er gelukkig in ieder geval over uit dat de 'schuld' bij beide partijen ligt. Daarna gevraagd of ze er voor open staat om het nog een kans te geven, of aan onszelf en de relatie te werken. Daarop gaf ze ook aan het niet te weten en daarna ging liep ze weg, werd er thee gezet en daar moest ik het uiteindelijk maar mee doen. Ze wou het er verder niet over hebben.

Vanavond moeten we beide werken, maar ik wil een antwoord. Ik moet wat meer op mijn strepen gaan staan denk ik, ik wil weten waar ik aan toe ben en anders moet er een keuze gemaakt worden, al dan niet samen.

Misschien haal ik hier iets uit wat niet klopt, maar ik krijg het gevoel alsof jij in een modus zit van "als jij verder wilt, dan wil ik dat ook".

Jij wilt nu een antwoord van haar, geef dat even de tijd trouwens, maar heb je heel eerlijk diezelfde vraag al voor jezelf beantwoord?

En dan zie ik hier twee mogelijkheden;
- Je wilt met haar verder en hebt dit overduidelijk gecommuniceerd
- Je weet het zelf ook niet en legt de bal bij haar neer, zonder zelf duidelijk te zijn geweest over wat jij wilt. In dit geval moet je even de hand in eigen boezem steken en eens naar jezelf kijken, voordat je een antwoord eist.

[ Voor 3% gewijzigd door eric.1 op 17-03-2025 11:49 ]

[MallePietje]

john.doe schreef op maandag 17 maart 2025 @ 09:52:
Er is gepraat, alleen niet op de manier zoals ik gehoopt had. Het blijkt dat communicatie lastig is... De kern van het probleem denk ik dan ook

Ik heb gevraagd of ze nog met me verder wil, antwoord: Dat weet ik niet. Ze gaf aan ook niet echt gelukkig meer te zijn en de manier zoals we de laatste tijd met elkaar omgaan ook niet de manier is zoals zou moeten. Daarna kort verder gepraat en we zijn er gelukkig in ieder geval over uit dat de 'schuld' bij beide partijen ligt. Daarna gevraagd of ze er voor open staat om het nog een kans te geven, of aan onszelf en de relatie te werken. Daarop gaf ze ook aan het niet te weten en daarna ging liep ze weg, werd er thee gezet en daar moest ik het uiteindelijk maar mee doen. Ze wou het er verder niet over hebben.

Vanavond moeten we beide werken, maar ik wil een antwoord. Ik moet wat meer op mijn strepen gaan staan denk ik, ik wil weten waar ik aan toe ben en anders moet er een keuze gemaakt worden, al dan niet samen.

Wat een rot situatie.
Het is lastig praten met iemand dat alleen maar "weet ik niet" zegt.
Ik kan de situatie natuurlijk niet aanvoelen, maar het voelt enigszins verdacht. Heeft ze echt meer bedenktijd nodig? Wat zou er dan op tegen zijn om relatie therapie in te plannen? Baat het niet schaadt het niet. Of probeert ze je nog even aan het lijntje te houden om dingen te regelen? Tijdelijk adres waar ze met de kinderen naartoe gaat... Maar misschien ben ik te achterdochtig.

[L-project]

De 'ik weet het niets' klinken mij als dat ze zelf er nog niet eerlijk over heeft nagedacht. En dat is niet vreemd want kan erg confronterend zijn. Positief is dat ze zelf ook aangeeft dat beide partijen hier een verantwoordelijkheid hebben. Hoe dan ook zal iets van therapie goed zijn; óf jullie blijven alsnog bij elkaar óf de relatie blijft dusdanig goed dat de breuk relatief vriendschappelijk kan gaan en het co-ouderschap op prettige wijze kan worden uitgevoerd.

Het laatste wat je moet doen is achterdochtig zijn naar haar motieven, dat gaat zeker niet helpen in het proces en in je houding naar haar toe.

Geef haar wel de tijd (als in een paar dagen) om je vragen bij haar te laten bezinken. Bedenk dat jij nu hier het initiatief neemt en dus verder bent in het proces dan zij is.

[Furion2000]

Van wat ik lees vallen we mij nog wat dingen op:

TS komt in zelfreflectie ook niet verder dan; 'ik zal ook wel wat eigenaardigheden hebben'. Het lijkt zich allemaal voornamelijk te projecteren op de partner. Als allebei schuld erkent, maar vervolgens allebei niet met zichzelf aan de slag gaat dan gaat er ook iets goed fout op individueel vlak. Beetje wat zijn reacties laten doorschemeren.

Zou best zonde zijn dat je er nu 'na zo lang' er genoeg van hebt, maar al die tijd 'je best' op de verkeerde manier hebt gedaan.

Daarnaast is 'ik weet het niet' helemaal niet zo gek in deze situatie. Het is een compleet normale reactie van mensen die ergens gewoon nog niet zo over nagedacht hebben. Daarnaast kan het ook een persoonlijkheidstrekje zijn van besluiteloosheid. Wat wil je eten? Waarnaar wil je op vakantie? 'Ik weet het niet', verrvolgens begin je over Frankrijk en dan gaan de radaren draaien en krijg je een 'Nee' en komt het erop neer dat iemand naar Spanje wil.

Het is soms ook 'oneerlijk' een gesprek aan te gaan wat je uren voorbereid tegenover iemand die je ermee overvalt zonder enige waarschuwing.

Ik heb gewoon sterk het idee dat TS zijn eigen trekjes niet ziet en het vooral wil oplossen met weekendjes weg, vervolgens wil hij nu duidelijkheid. Snap ik in zijn situatie, maar ik denk dat het dus een slecht moment is om dat te vragen, wanneer er nog wel wat te verbeteren valt.

[Martijn.C.V]

john.doe schreef op maandag 17 maart 2025 @ 09:52:
Er is gepraat, alleen niet op de manier zoals ik gehoopt had. Het blijkt dat communicatie lastig is... De kern van het probleem denk ik dan ook

Ik heb gevraagd of ze nog met me verder wil, antwoord: Dat weet ik niet. Ze gaf aan ook niet echt gelukkig meer te zijn en de manier zoals we de laatste tijd met elkaar omgaan ook niet de manier is zoals zou moeten. Daarna kort verder gepraat en we zijn er gelukkig in ieder geval over uit dat de 'schuld' bij beide partijen ligt. Daarna gevraagd of ze er voor open staat om het nog een kans te geven, of aan onszelf en de relatie te werken. Daarop gaf ze ook aan het niet te weten en daarna ging liep ze weg, werd er thee gezet en daar moest ik het uiteindelijk maar mee doen. Ze wou het er verder niet over hebben.

Vanavond moeten we beide werken, maar ik wil een antwoord. Ik moet wat meer op mijn strepen gaan staan denk ik, ik wil weten waar ik aan toe ben en anders moet er een keuze gemaakt worden, al dan niet samen.

Goed bezig. Heb verder (nog) niet zoveel toe te voegen, maar dat zijn moeilijke gesprekken om te starten. Ze is misschien thee gaan zetten, maar jouw intentie is nu duidelijk(er) en er is een zaadje bij haar geplant. Bij sommige moeten dingen eenmaal even kiemen

[Justevo]

Furion2000 schreef op maandag 17 maart 2025 @ 14:21:
Ik heb gewoon sterk het idee dat TS zijn eigen trekjes niet ziet en het vooral wil oplossen met weekendjes weg, vervolgens wil hij nu duidelijkheid. Snap ik in zijn situatie, maar ik denk dat het dus een slecht moment is om dat te vragen, wanneer er nog wel wat te verbeteren valt.

Iedereen heeft zijn eigenaardigheden, natuurlijk.

Maar als we de woorden van TS moeten geloven heeft zijn partner liever niet eens meer dat hij ademt in dezelfde ruimte. Daar kan geen zelfreflectie tegenop. Dan is het gewoon over en uit.

[Furion2000]

Justevo schreef op maandag 17 maart 2025 @ 14:50:
[...]
Iedereen heeft zijn eigenaardigheden, natuurlijk.

Maar als we de woorden van TS moeten geloven heeft zijn partner liever niet eens meer dat hij ademt in dezelfde ruimte. Daar kan geen zelfreflectie tegenop. Dan is het gewoon over en uit.

Als blijkt dat je oogkleppen op hebt (wat mij opvalt), moet wij TS en TS zichzelf dan nog geloven? Het een sluit het ander niet uit

[targaryanwolf]

Heb er even doorheen gelezen maar TS klinkt alsof je partner het besluit al heeft genomen er een punt achter te zetten, maar liever de bal bij jou neerlegt om die stap te nemen, zodat ze jou hiervan altijd de schuld kan geven, dat jij de gene was die ermee wou stoppen, kan er naast zitten natuurlijk.

Daarnaast heb ik ook 2 kinderen, een tweeling van bijna 1 jaar. Mijn vrouw en ik zeggen altijd het is geen wedstrijdje wie het meeste doet in de verzorging van de kinderen.

[Martijn.C.V]

Een vraag die je zou kunnen stellen (na wat tijd om na te denken over je vorige confrontatie):

"Ja/nee vraag: Zeg je steeds/misschien 'dat weet ik niet' omdat je het eigenlijk wel weet maar niet wilt zeggen?"

Die woorden heb ik ooit gebruikt en werkte goed. Makkelijker om te antwoorden (een knikje is genoeg), geen blaam, precies genoeg begeleiding van gedachten, niet sturend.

[ Voor 11% gewijzigd door Martijn.C.V op 17-03-2025 15:27 ]

[Patriot]

Furion2000 schreef op maandag 17 maart 2025 @ 14:59:
[...]


Als blijkt dat je oogkleppen op hebt (wat mij opvalt), moet wij TS en TS zichzelf dan nog geloven? Het een sluit het ander niet uit

Je weet 't op het internet nooit. Als hij 'vergeet' te vertellen dat hij haar elke keer als hij dronken is of opgefokt uit het verkeer komt door de tent rost dan is het inderdaad een ander verhaal en we kunnen er ook niks mee als hij loopt te liegen over dingen die zij doet, maar TS vertelt wel dingen over zijn karakter en daar kun je gerust wel wat mee. Om maar zo ver te gaan als zeggen dat iemand dan direct oogkleppen op heeft gaat wat mij betreft te ver.

Er is ook sprake van een communicatiestoornis, nogal wiedes want als die er niet is dan ontstaat zo'n topic niet, dus een TS die precies kan uitleggen wat de partner stoort aan zijn gedrag past hier eigenlijk niet.

[Furion2000]

Patriot schreef op maandag 17 maart 2025 @ 15:26:
[...]


Je weet 't op het internet nooit. Als hij 'vergeet' te vertellen dat hij haar elke keer als hij dronken is of opgefokt uit het verkeer komt door de tent rost dan is het inderdaad een ander verhaal en we kunnen er ook niks mee als hij loopt te liegen over dingen die zij doet, maar TS vertelt wel dingen over zijn karakter en daar kun je gerust wel wat mee. Om maar zo ver te gaan als zeggen dat iemand dan direct oogkleppen op heeft gaat wat mij betreft te ver.

Er is ook sprake van een communicatiestoornis, nogal wiedes want als die er niet is dan ontstaat zo'n topic niet, dus een TS die precies kan uitleggen wat de partner stoort aan zijn gedrag past hier eigenlijk niet.

Het woordje 'als' suggereert volgens mij ook dat ik niet wil stellen dat iemand oogkleppen op heeft. Jij noemt het karakter, ik stap nog iets verder terug door puur dingen te noemen die mij opvallen. Mij valt op dat het vooral projecteren is en daarop gereageerd word. Het is 99% focus op de partner. Daarentegen vind ik zijn oplossingen nogal overkomen als hotfixes (overdreven voorbeeld: 100 uur werken en dan even weekendje weg als hotfix voor het gezin) en ja weinig zelfreflectie.

Ik ben eigenlijk vrij positief want denk dat er nog winst te behalen voor TS persoonlijk

Afijn...interpretaties...de meningen gaan van werk aan jezelf naar ze slaapt met een ander

[Patriot]

Furion2000 schreef op maandag 17 maart 2025 @ 15:44:
[...]


Het woordje 'als' suggereert volgens mij ook dat ik niet wil stellen dat iemand oogkleppen op heeft. Jij noemt het karakter, ik stap nog iets verder terug door puur dingen te noemen die mij opvallen.

Je gaf aan dat het je opviel dat TS oogkleppen op heeft. Daar haal ik inderdaad geen twijfel uit

Mij valt op dat het vooral projecteren is en daarop gereageerd word het 99% focus op de partner. Daarentegen vind ik zijn oplossingen nogal overkomen als hotfixes (overdreven voorbeeld: 100 uur werken en dan even weekendje weg als hotfix voor het gezin) en ja weinig zelfreflectie.

Ah, nou dat vind ik een heel bijzondere interpretatie. Ik ben het op beide vlakken volledig oneens met je conclusie. Ik bespeur zowel geen gebrek aan zelfreflectie, noch zie ik eigenlijk niet waar je überhaupt het idee vandaan haalt dat hij zaken die niet lekker lopen niet wil aanpakken maar in plaats daarvan een soort "makkelijke weg" zou kiezen. Ik vind de suggestie eerlijk gezegd al heel erg lomp

Ik ben eigenlijk vrij positief want denk dat er nog winst te behalen voor TS persoonlijk

Natuurlijk valt er winst te halen, maar je moet wel op de goede plek zoeken

Afijn...interpretaties...de meningen gaan van werk aan jezelf naar ze slaapt met een ander

Interessant dat je het zo ziet, want ik zie daar veel minder 'uiteenlopende meningen' in dan pogingen van mensen om de situatie te ontdekken. Ironisch gezien vind ik juist vrijwel uitsluitend jouw reactie heel definitief, juist omdat je zo beoordelend was en TS zelf als onbetrouwbaar wegzette.

[donleone83]

Martijn.C.V schreef op maandag 17 maart 2025 @ 15:25:
Een vraag die je zou kunnen stellen (na wat tijd om na te denken over je vorige confrontatie):

"Ja/nee vraag: Zeg je steeds/misschien 'dat weet ik niet' omdat je het eigenlijk wel weet maar niet wilt zeggen?"

Die woorden heb ik ooit gebruikt en werkte goed. Makkelijker om te antwoorden (een knikje is genoeg), geen blaam, precies genoeg begeleiding van gedachten, niet sturend.

Niet eens.

@john.doe legt met dit soort vragen de verantwoordelijkheid voor de relatie en daarmee of de kinderen gaan opgroeien in een gebroken gezin vanuit een vraag bij haar neer. Zo werkt het echte leven helaas niet. Dat is nogal wat om op je partner te gooien en is echt the easy way out. Zij belandt namelijk in een loyaliteitsconflict richting jou en de kinderen.

Krijg eerst voor jezelf heel duidelijk wat je zelf wil en gebruik dat als uitgangspunt om het gesprek aan te gaan. De vraag voor jou is helemaal nog niet of zij verder wil. De eerste vraag die je te benatwoorden hebt is of je zelf nog verder wil en zo ja, wat er dan in jullie relatie en wederzijdse communicatie voor jou veranderen moet, waarbij weer het uitgangspunt is dat je eerst naar jezelf kijkt.

[dirk_mec]

donleone83 schreef op maandag 17 maart 2025 @ 19:12:
[...]
Niet eens.

@john.doe legt met dit soort vragen de verantwoordelijkheid voor de relatie en daarmee of de kinderen gaan opgroeien in een gebroken gezin vanuit een vraag bij haar neer. Zo werkt het echte leven helaas niet. Dat is nogal wat om op je partner te gooien en is echt the easy way out. Zij belandt namelijk in een loyaliteitsconflict richting jou en de kinderen.

Er zijn zoveel signalen dat dit voorbij is. De vrouw geeft aan ongelukkig te zijn en wil het gesprek tot meerdere keren toe niet aangaan. Er is geen loyaliteitsconflict want de relatie is al zo goed als voorbij. Ze zullen allebei flink moeten zijn en dit op een volwassen manier moeten beëindigen.

[olafmol]

Ik merk toch een heleboel projectie in dit topic. Ik vind dat nogal wat om "in het hoofd" van iemand te gaan zitten en vanaf hier te gaan zitten beweren dat een partner "er allang klaar mee is" of "allang iemand anders heeft" of "ondertussen zit ze al bij de advocaat dingen te regelen".

Lijkt, me niet helemaal de bedoeling dat we TS hier van alles gaan zitten "influisteren". Wij weten natuurlijk helemaal niet wat de daadwerkelijke situatie is, en het is niet echt handig om daar in te gaan zitten "stoken".

[ Voor 28% gewijzigd door olafmol op 17-03-2025 19:28 ]

[UltraInstinct]

Ik heb niet alle posts gelezen, maar ik herken mezelf enorm in jouw situatie.

Gelukkig hadden we geen kinderen, geen gezamenlijk gekocht huis en waren we niet getrouwd. Ik had een vriendin die in de eerste maanden van onze relatie enthousiast meedeed met mijn hobby's, maar nadat we samen gingen wonen, veranderde alles.

Bijna alles wat ik deed was fout. Als ik iets te langzaam deed, kreeg ik commentaar. Ik deed naar mijn gevoel enorm mijn best: stofzuigen, koken, met haar praten over haar baan, die ze niet leuk vond. Ik hielp haar zelfs met een carrièreswitch, waardoor ze meer ging verdienen met minder werkdruk. Maar zelfs dat was niet goed genoeg. Eén fout en ik werd uitgescholden, kreeg verwijten naar mijn hoofd geslingerd en werd uitgemaakt voor iemand die "geen man" was.

Ik bleef proberen, keer op keer, maar uiteindelijk was de beste beslissing om niet met zo’n persoon samen te leven. Hoe hard je ook je best doet, het is nooit genoeg. Als iemand zo over je denkt, zal dat nooit veranderen. Ooit zul je onvermijdelijk iets doen wat ze niet leuk vindt, en dan komt alles weer naar boven om je verschrikkelijk te laten voelen.

[olafmol]

UltraInstinct schreef op maandag 17 maart 2025 @ 19:29:
Ik heb niet alle posts gelezen, maar ik herken mezelf enorm in jouw situatie.

Gelukkig hadden we geen kinderen, geen gezamenlijk gekocht huis en waren we niet getrouwd. Ik had een vriendin die in de eerste maanden van onze relatie enthousiast meedeed met mijn hobby's, maar nadat we samen gingen wonen, veranderde alles.

Bijna alles wat ik deed was fout. Als ik iets te langzaam deed, kreeg ik commentaar. Ik deed naar mijn gevoel enorm mijn best: stofzuigen, koken, met haar praten over haar baan, die ze niet leuk vond. Ik hielp haar zelfs met een carrièreswitch, waardoor ze meer ging verdienen met minder werkdruk. Maar zelfs dat was niet goed genoeg. Eén fout en ik werd uitgescholden, kreeg verwijten naar mijn hoofd geslingerd en werd uitgemaakt voor iemand die "geen man" was.

Ik bleef proberen, keer op keer, maar uiteindelijk was de beste beslissing om niet met zo’n persoon samen te leven. Hoe hard je ook je best doet, het is nooit genoeg. Als iemand zo over je denkt, zal dat nooit veranderen. Ooit zul je onvermijdelijk iets doen wat ze niet leuk vindt, en dan komt alles weer naar boven om je verschrikkelijk te laten voelen.

Ben in dit geval wel benieuwd of je ooit nog hebt achterhaald wat er nou precies gebeurd was dat ze ineens zo veranderde van mening over jou?

[wodkabuikje]

olafmol schreef op maandag 17 maart 2025 @ 19:27:
Ik merk toch een heleboel projectie in dit topic. Ik vind dat nogal wat om "in het hoofd" van iemand te gaan zitten en vanaf hier te gaan zitten beweren dat een partner "er allang klaar mee is" of "allang iemand anders heeft" of "ondertussen zit ze al bij de advocaat dingen te regelen".

Lijkt, me niet helemaal de bedoeling dat we TS hier van alles gaan zitten "influisteren". Wij weten natuurlijk helemaal niet wat de daadwerkelijke situatie is, en het is niet echt handig om daar in te gaan zitten "stoken".

Dit staat in de startpost

Meermaals heb ik te horen gekregen dat ik een vreselijke vent ben en dat ze omwille van de kinderen nog bij me is

Als je dat als partner durft te zeggen dan is het echt wel gewoon voorbij.

Hoe pijnlijk het ook is, en hoe moeilijk het ook gaat zijn, het is wel het moment om de ogen open te doen en te beseffen dat het voorbij is.

[Furion2000]

Patriot schreef op maandag 17 maart 2025 @ 16:09:
[...]


Je gaf aan dat het je opviel dat TS oogkleppen op heeft. Daar haal ik inderdaad geen twijfel uit


[...]


Ah, nou dat vind ik een heel bijzondere interpretatie. Ik ben het op beide vlakken volledig oneens met je conclusie. Ik bespeur zowel geen gebrek aan zelfreflectie, noch zie ik eigenlijk niet waar je überhaupt het idee vandaan haalt dat hij zaken die niet lekker lopen niet wil aanpakken maar in plaats daarvan een soort "makkelijke weg" zou kiezen. Ik vind de suggestie eerlijk gezegd al heel erg lomp


[...]


Natuurlijk valt er winst te halen, maar je moet wel op de goede plek zoeken


[...]


Interessant dat je het zo ziet, want ik zie daar veel minder 'uiteenlopende meningen' in dan pogingen van mensen om de situatie te ontdekken. Ironisch gezien vind ik juist vrijwel uitsluitend jouw reactie heel definitief, juist omdat je zo beoordelend was en TS zelf als onbetrouwbaar wegzette.

Ik zou het later nog eens teruglezen of misschien anders proberen te interpreteren (ook al ben je het oneens), want nu zet je gewoon dubbel in en wordt het er niet beter op.

[john.doe]

Thanks voor de berichten, ik heb vanavond aangegeven dat ik het nog een kans wil geven. Echter zal er dan wel wat moeten veranderen. Daar zullen we beide hard voor moeten werken en we zullen beide dingen anders moeten gaan doen. Daarbij ook aangegeven dat we dat met z'n 2en alleen niet kunnen doen en dat er dus iets van hulp ingeschakeld moet worden. Daarnaast aangegeven dat als ze dat niet wil ik op deze manier niet verder kan en wil en dat we dan naar de beste oplossing moeten zoeken om apart van elkaar verder te gaan.

Direct gezegd dat ik niet direct een antwoord verwacht maar dat ze er over na moet gaan denken hoe zij er precies in staat en wat ze wil. Ik geef haar nu een paar dagen de tijd om er eens goed over na te denken. Ik zag aan haar blik toen ik dit vertelde dat er iets veranderde. Alsof ze ineens de realiteit onder ogen zag en doorhad dat het nu echt 10 voor 12 is.

Nu een paar dagen maar even niet en dan eind deze week maar weer eens het gesprek aan gaan en kijken waar we staan.

Ik weet dat een aantal hier aangeven dat de relatie echt al over is, en er zijn inderdaad dingen gezegd die me pijn doen. Daar stap ik ook niet zo maar over heen en die zullen ook echt verder besproken moeten worden mochten we doorgaan. Maar ik gooi de handdoek niet direct in de ring. We zijn eerder voor elkaar gevallen, we hebben samen 2 prachtige kinderen. Nu is de tijd om te gaan handelen, als het lukt dan lukt het. Mocht ze toch niet verder willen, dan accepteer ik dat. Maar dan weet ik in ieder geval dat ik er alles aan gedaan heb.

[Raoul.TLS]

Beste ..
Doen jullie er alles aan wat jullie kunnen doen. Als dat terapie of iets anders is.
Nu kan je het nog doen. heeft het succes prima .. Heeft het geen succes jammer dan.
Soms groei je uit elkaar en kan je elkaar weer vinden of tegen komen en samen gelukkig verder gaan.
Soms ook niet. Maar goed beter gelukkig gescheiden dan ongelukkig bij elkaar.

Kids draaien wel bij. Scheiden is geen zonde meer. Op school hebben ze het even over en na een week of 2 maakt het niet zoveel uit meer kinderen op school of in de klas met gescheiden ouders.

Van mij waren 10 jaar 6 jaar en 5 jaar.
Hebben het gesprek met ze gehad.

Succes en hoop dat het voor jouw wel goed komt.

[EvaluationCopy]

john.doe schreef op maandag 17 maart 2025 @ 22:27:
Ik zag aan haar blik toen ik dit vertelde dat er iets veranderde. Alsof ze ineens de realiteit onder ogen zag en doorhad dat het nu echt 10 voor 12 is.

Goed gedaan, zo pak je dat op een volwassen manier aan. Ik wil je wel nog graag mee geven, en wellicht kom je daar met behulp van een eventuele therapie vanzelf op, dat je beter op je eigen grenzen moet letten.

Als je geliefde (of diegene die dat toch zou moeten zijn) de eerste keer tegen je zegt dat je een verschrikkelijke vent bent, op dat moment was het al jouw verantwoordelijkheid om daar iets mee te doen. Dat kun je als mens simpelweg niet accepteren. Incasseren hoort er ook bij en het gaat niet om de belediging an sich, het gaat er om dat zo'n mededeling een enorme rode vlag is dat er iets niet snor zit bij je partner en/of in de relatie. De huidige situatie heb je onbewust daarmee laten voortsudderen en/of erger gemaakt.

Nu je de leiding neemt richting een oplossing (hulp of uit elkaar) zie je dat er meteen iets verandert bij haar. Wees in de toekomst strenger op je eigen grenzen, dan kun je problemen in een eerder stadium aanpakken en kom je minder snel in dit soort vervelende situaties.

Goede eerste stap! Veel succes met het vervolg.

[olafmol]

Ben wel benieuwd naar hoe het nu gaat. Zijn er al nieuwe gesprekken geweest? Hopelijk is geen nieuws goed nieuws.

[zaphod_b]

@john.doe mijn tip: luister eens naar de een na laatste aflevering van de podcast van 365 dagen succesvol. Zeer interessant. En er worden veel goede tips gegeven.
Ik lees hier, iemand zei het al, veel psychologie van de koude grond. Met veel projectie. Daar heb je geen bal aan. Schakel een professional in. En luister eens naar de podcast om mee te beginnen .

[charlie7]

@john.doe hoe gaat het nu?

[jmb66]

Gehoord worden, daar draait het uiteindelijk om.

Vaak klagen partners in een relatie dat de ander niet kan praten, zonder dat ze luisteren.
Luisteren is niet het begin van elkaar begrijpen, je moet horen wat er wordt gezegd.
Meeste mensen luisteren wel, maar horen niet wat er wordt gezegd.
Mensen voelen zich niet gehoord en raken gefrustreerd.
Wees onbevooroordeeld, luister en stel vragen, vraag door, toon oprechte interesse, dan hoor je wat er gezegd wordt

[john.doe]

Helaas tot nu toe nog niet echt verder, we hebben even iets anders aan ons hoofd.

Onze dochter is afgelopen week behoorlijk ziek geworden, ze was al wat hangerig de afgelopen dagen en had een aantal keer gespuugd. Afgelopen donderdag viel ons op dat ze ineens behoorlijk wat blauwe plekken op haar onderbenen had gekregen en ook had ze allerlei bloedpuntjes (petachien) op haar lichaam. We vertrouwden het niet en zijn toen naar de huisarts gegaan. Die heeft ons doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een bloedonderzoek.

Binnen 2 uur na het afnemen van het bloed werden we gebeld door de kinderarts dat we met spoed naar het ziekenhuis moesten komen. Op dat moment gingen bij ons alle alarmbellen af. Even googlen op blauwe plekken kind en nog wat andere symptomen erbij en je schrikt je rot. Ik weet, je moet ook nooit gaan googlen, maar automatisch doe je dat toch.

Gelukkig blijkt het geen leukemie te zijn maar acute ITP. komt er in het kort op neer dat ze geen bloedplaatjes meer heeft. Door een virus of infectie valt haar imuumsysteem ook de bloedplaatjes aan en vernietigd deze. Uiteindelijk moet het vanzelf over gaan maar dit kan wel 6 tot 9 maanden duren. Tot die tijd moeten we oppassen en voorzichtig zijn met haar. Voor zover haalbaar met een kind van 2,5.

Anyway, ze is nu goed ziek. Eet en drinkt nauwelijks en spuugt behoorlijk veel. We moeten dan ook oppassen voor uitdroging. Al met al een heel gedoe en we zijn flink geschrokken. Gek genoeg hebben we de afgelopen dagen wel goed met elkaar gecommuniceerd en zijn er nagenoeg geen frustraties geweest. Blijkbaar in automatische piloot oid mbt alle randzaken eromheen.

Door dit hele gebeuren ben ik nog niet op het punt gekomen om haar verder te vragen hoe of wat mbt onze relatie.

[djmuggs]

john.doe schreef op zondag 23 maart 2025 @ 18:50:
Helaas tot nu toe nog niet echt verder, we hebben even iets anders aan ons hoofd.

Onze dochter is afgelopen week behoorlijk ziek geworden, ze was al wat hangerig de afgelopen dagen en had een aantal keer gespuugd. Afgelopen donderdag viel ons op dat ze ineens behoorlijk wat blauwe plekken op haar onderbenen had gekregen en ook had ze allerlei bloedpuntjes (petachien) op haar lichaam. We vertrouwden het niet en zijn toen naar de huisarts gegaan. Die heeft ons doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een bloedonderzoek.

Binnen 2 uur na het afnemen van het bloed werden we gebeld door de kinderarts dat we met spoed naar het ziekenhuis moesten komen. Op dat moment gingen bij ons alle alarmbellen af. Even googlen op blauwe plekken kind en nog wat andere symptomen erbij en je schrikt je rot. Ik weet, je moet ook nooit gaan googlen, maar automatisch doe je dat toch.

Gelukkig blijkt het geen leukemie te zijn maar acute ITP. komt er in het kort op neer dat ze geen bloedplaatjes meer heeft. Door een virus of infectie valt haar imuumsysteem ook de bloedplaatjes aan en vernietigd deze. Uiteindelijk moet het vanzelf over gaan maar dit kan wel 6 tot 9 maanden duren. Tot die tijd moeten we oppassen en voorzichtig zijn met haar. Voor zover haalbaar met een kind van 2,5.

Anyway, ze is nu goed ziek. Eet en drinkt nauwelijks en spuugt behoorlijk veel. We moeten dan ook oppassen voor uitdroging. Al met al een heel gedoe en we zijn flink geschrokken. Gek genoeg hebben we de afgelopen dagen wel goed met elkaar gecommuniceerd en zijn er nagenoeg geen frustraties geweest. Blijkbaar in automatische piloot oid mbt alle randzaken eromheen.

Door dit hele gebeuren ben ik nog niet op het punt gekomen om haar verder te vragen hoe of wat mbt onze relatie.

Dit is geen fijn nieuws om te horen en snap ik dat jullie prioriteit nu ergens anders ligt.
Maar, misschien brengt dit uit het belang van jullie kind wel weer dichter bij elkaar.

[olafmol]

john.doe schreef op zondag 23 maart 2025 @ 18:50:
Helaas tot nu toe nog niet echt verder, we hebben even iets anders aan ons hoofd.

Onze dochter is afgelopen week behoorlijk ziek geworden, ze was al wat hangerig de afgelopen dagen en had een aantal keer gespuugd. Afgelopen donderdag viel ons op dat ze ineens behoorlijk wat blauwe plekken op haar onderbenen had gekregen en ook had ze allerlei bloedpuntjes (petachien) op haar lichaam. We vertrouwden het niet en zijn toen naar de huisarts gegaan. Die heeft ons doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een bloedonderzoek.

Binnen 2 uur na het afnemen van het bloed werden we gebeld door de kinderarts dat we met spoed naar het ziekenhuis moesten komen. Op dat moment gingen bij ons alle alarmbellen af. Even googlen op blauwe plekken kind en nog wat andere symptomen erbij en je schrikt je rot. Ik weet, je moet ook nooit gaan googlen, maar automatisch doe je dat toch.

Gelukkig blijkt het geen leukemie te zijn maar acute ITP. komt er in het kort op neer dat ze geen bloedplaatjes meer heeft. Door een virus of infectie valt haar imuumsysteem ook de bloedplaatjes aan en vernietigd deze. Uiteindelijk moet het vanzelf over gaan maar dit kan wel 6 tot 9 maanden duren. Tot die tijd moeten we oppassen en voorzichtig zijn met haar. Voor zover haalbaar met een kind van 2,5.

Anyway, ze is nu goed ziek. Eet en drinkt nauwelijks en spuugt behoorlijk veel. We moeten dan ook oppassen voor uitdroging. Al met al een heel gedoe en we zijn flink geschrokken. Gek genoeg hebben we de afgelopen dagen wel goed met elkaar gecommuniceerd en zijn er nagenoeg geen frustraties geweest. Blijkbaar in automatische piloot oid mbt alle randzaken eromheen.

Door dit hele gebeuren ben ik nog niet op het punt gekomen om haar verder te vragen hoe of wat mbt onze relatie.

Sterkte en beterschap! First things first!

[Road-runner83]

john.doe schreef op zondag 23 maart 2025 @ 18:50:
Helaas tot nu toe nog niet echt verder, we hebben even iets anders aan ons hoofd.

Onze dochter is afgelopen week behoorlijk ziek geworden, ze was al wat hangerig de afgelopen dagen en had een aantal keer gespuugd. Afgelopen donderdag viel ons op dat ze ineens behoorlijk wat blauwe plekken op haar onderbenen had gekregen en ook had ze allerlei bloedpuntjes (petachien) op haar lichaam. We vertrouwden het niet en zijn toen naar de huisarts gegaan. Die heeft ons doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een bloedonderzoek.

Binnen 2 uur na het afnemen van het bloed werden we gebeld door de kinderarts dat we met spoed naar het ziekenhuis moesten komen. Op dat moment gingen bij ons alle alarmbellen af. Even googlen op blauwe plekken kind en nog wat andere symptomen erbij en je schrikt je rot. Ik weet, je moet ook nooit gaan googlen, maar automatisch doe je dat toch.

Gelukkig blijkt het geen leukemie te zijn maar acute ITP. komt er in het kort op neer dat ze geen bloedplaatjes meer heeft. Door een virus of infectie valt haar imuumsysteem ook de bloedplaatjes aan en vernietigd deze. Uiteindelijk moet het vanzelf over gaan maar dit kan wel 6 tot 9 maanden duren. Tot die tijd moeten we oppassen en voorzichtig zijn met haar. Voor zover haalbaar met een kind van 2,5.

Anyway, ze is nu goed ziek. Eet en drinkt nauwelijks en spuugt behoorlijk veel. We moeten dan ook oppassen voor uitdroging. Al met al een heel gedoe en we zijn flink geschrokken. Gek genoeg hebben we de afgelopen dagen wel goed met elkaar gecommuniceerd en zijn er nagenoeg geen frustraties geweest. Blijkbaar in automatische piloot oid mbt alle randzaken eromheen.

Door dit hele gebeuren ben ik nog niet op het punt gekomen om haar verder te vragen hoe of wat mbt onze relatie.

Ik heb dit helaas ook gehad toen ik een jaar of 19 was. Auto-immuun ziekte (kwam bij mij door Pfeiffer). Bloedneuzen die lastig te stollen waren hoorde hier ook bij. 1 arts wilde me aan de prednison hebben en een andere arts had het vermoeden dat het vanzelf over zou gaan. Die laatste had gelukkig gelijk dus hopelijk bij jullie ook.

Sterkte! Ook met jullie relatie, hopelijk is die nog te redden.

[john.doe]

Even een update.

Inmiddels gaat het weer goed met onze dochter. Dat wil zeggen blauwe plekken weg, waardes allemaal weer goed. Tussendoor is het wel een keer weer terug gekomen, maar ook snel weer genezen. Dit zal nog wel vaker kunnen gebeuren geeft de kinderarts aan. Kwestie van in de gaten blijven houden.

Dan over ons, we hebben goed kunnen praten samen. Beide zijn we het eens dat er iets moet gaan veranderen om e.e.a. te redden, de wil is er in ieder geval aan beide kanten. Hoe we dat gaan doen moeten we de komende tijd uit gaan zoeken en samen bepalen. Van beide kanten is nu ook uitgesproken dat het goed is dat het gesprek er is geweest en het voelt ook alsof er een last is weggevallen. Beide liepen we hier al een tijdje mee rond.

Hoe het zich gaat ontwikkelen gaan we zien en moet de toekomst uitwijzen. Het is wel bijzonder, het lijkt er haast op dat het ziek worden van onze dochter ons weer iets dichter bij elkaar heeft gebracht.

Omdat dit een anoniem account was ga ik nu ook niet meer reageren. Eventuele berichten zal ik nog wel lezen maar ik zal geen comment meer plaatsen. Bedankt aan een ieder voor de steun en berichten.

[asdfqwerty]

Veel succes, ik hoop dat jullie een oplossing vinden die voor iedereen past

[nachtnet]

john.doe schreef op zaterdag 5 april 2025 @ 22:12:
Even een update.

(….)

Hoe het zich gaat ontwikkelen gaan we zien en moet de toekomst uitwijzen. Het is wel bijzonder, het lijkt er haast op dat het ziek worden van onze dochter ons weer iets dichter bij elkaar heeft gebracht.

(….)

Eerlijk? Klinkt nog niet alsof er iets veranderd is. Spreek met elkaar een tijdspad af, anders kom je over halfjaar/jaar/2jaar hier terug met precies dezelfde situatie (en nog meer frustratie)

Samen er zijn voor de dochter is niet hetzelfde als samen zijn met en voor elkaar.

Succes en goede keuzes gewenst in ieder geval.

[coinman63]

nachtnet schreef op zondag 6 april 2025 @ 09:25:
[...]

Eerlijk? Klinkt nog niet alsof er iets veranderd is. Spreek met elkaar een tijdspad af, anders kom je over halfjaar/jaar/2jaar hier terug met precies dezelfde situatie (en nog meer frustratie)

Samen er zijn voor de dochter is niet hetzelfde als samen zijn met en voor elkaar.

Succes en goede keuzes gewenst in ieder geval.

Je hebt de tweede paragraaf van zijn reactie niet gelezen?

[nachtnet]

coinman63 schreef op zondag 6 april 2025 @ 09:36:
[...]

Je hebt de tweede paragraaf van zijn reactie niet gelezen?

Gelezen, maar constateren dat iets niet helemaal goed voelt/werkt moet ook gaan leiden tot de vervolgstap om echt anders te doen.( en dat is vaak de valkuil:"we gaan eraan werken, maar eerst de zorg voor dochter,.. en wat er verder eerst op ons pad komt")

Dat is wat ik nu vooral lijk te lezen, de zorg samen voor de dochter maakt dat het dichterbij voelt, maar dat neemt nog niet weg dat het tijden voelde als een verloren strijd.

[Marctraider]

Dat je jouw verhaal hier doet ipv met je partner praten zegt al genoeg. Aan Zelf reflectie doen, anders wegwezen.

[JT]

Marctraider schreef op zondag 6 april 2025 @ 10:45:
Dat je jouw verhaal hier doet ipv met je partner praten zegt al genoeg. Aan Zelf reflectie doen, anders wegwezen.

Ik ben benieuwd waar je uit haalt dat de TS niet heeft geprobeerd dit te bespreken en het alleen hier doet?

[synoniem]

Marctraider schreef op zondag 6 april 2025 @ 10:45:
Dat je jouw verhaal hier doet ipv met je partner praten zegt al genoeg. Aan Zelf reflectie doen, anders wegwezen.

Klinkt als een onderbuik reactie van jouw kant. Niet iedereen krijgt vanuit huis mee hoe je goed communiceert met je partner. In de meeste gevallen krijg je meer te horen over seks dan over gespreksvoering. Dan is advies vragen hoe anderen dat doen al een hele stap.

[Marctraider]

synoniem schreef op zondag 6 april 2025 @ 12:56:
[...]

Klinkt als een onderbuik reactie van jouw kant. Niet iedereen krijgt vanuit huis mee hoe je goed communiceert met je partner. In de meeste gevallen krijg je meer te horen over seks dan over gespreksvoering. Dan is advies vragen hoe anderen dat doen al een hele stap.

Klinkt, maar is zeker niet zo.

Meer een empathie/inlevings kwestie. Zou je het leuk vinden als je partner bij je vriendin, of nog erger publiek op een forum, jullie relatieproblemen bespreekt?

Als je na 5 jaar of meer niet met je partner over dit soort dingen kan praten, kan je het wel vergeten en moet je real zijn.

[delpit]

Ziekte van geliefden, zeker kinderen brengt je (even) bij elkaar. Verander je verder niets in je omgangsvormen en communicatie naar elkaar toe dan is dat tijdelijk. Vaak is dat het geval, want zo’n ziekte slokt alle tijd op.

Binnen 2-3 jaar is de kans groot dat je in hetzelfde schuitje terecht bent gekomen TS. Pas daarvoor op zou ik zeggen.

[MainframeX]

Marctraider schreef op zondag 6 april 2025 @ 14:17:
[...]


Klinkt, maar is zeker niet zo.

Meer een empathie/inlevings kwestie. Zou je het leuk vinden als je partner bij je vriendin, of nog erger publiek op een forum, jullie relatieproblemen bespreekt?

Als je na 5 jaar of meer niet met je partner over dit soort dingen kan praten, kan je het wel vergeten en moet je real zijn.

Als je daadwerkelijk de tijd had genomen om het topic door te lezen, dan had je ook gezien dat TS al daadwerkelijk met z'n partner gepraat heeft hierover. Nogal onnodig om hier je halve mening te plaatsen

[Marctraider]

Dan is van praten niks gekomen idd en dan moet je conclusies trekken.

[peacelord]

Volgens mij voeg je niets toe aan hetgeen al gezegd is hier. Beetje veel mosterd na de maaltijd. Goed om te weten dat jij dit soort zaken doortastend aanpakt.

[We Are Borg]

Deze gaat in overleg dicht