Kinderen: ja of neen?

[Vlinder_]

Hoi Tweakers leden,

Mijn partner en ikzelf zijn 37 jaar (M) en 33 jaar (V) en we zitten nog steeds met de vraag: gaan we wel of niet voor kinderen gaan (als het een ja wordt, zal het slechts 1 kind, tenzij het een meerling wordt 😄).

Met dit topic gaan we onze keuze uiteraard niet laten afhangen van de reacties, maar we zijn wel benieuwd naar ervaringen van voornamelijk anderen die bewust geen kinderen hebben en/of ervaringen van anderen die na lang twijfelen toch voor een kind gegaan zijn. Vooral uit nieuwsgierigheid…

Een kind nemen doe je normaal ook wel echt doordacht, want eenmaal het er is kan je niet meer terug …

Bij ons is het eerder bijvoorbeeld: we genieten van onze vrije tijd (gaan eens weg wanneer we willen, gaan op reis wanneer we willen, genieten van de rust en stilte, genieten van onze slaap [ik als vrouw heb echt mijn slaap nodig 🥱], kunnen veel geld sparen,…) & langs andere kant stellen we ons ook wel de vraag “gaat ons leven niet op lange termijn saai worden zonder een kind”. En oh ja: een kind kost toch ook echt veel geld (maar dat is zeker niet onze hoofdreden) 😋

Ps: wij zijn geen mensen die echt uitgaan in onze vrije tijd. Voornamelijk rustig genieten van onze avonden en weekends (tijd met familie doorbrengen, fietsen, wandelen, in tuin werken, vakantie gaan, gewoon niets doen en genieten van tv kijken,…).

Ikzelf ben al tante van 4 kinderen (van mijn zussen), en dan geniet ik ook echt van uitstapjes te doen met hen etc. Maar dat is ook omdat ik ze niet voltijds bij mij heb of zie & geniet van de momenten dan samen.

[ Voor 23% gewijzigd door Vlinder_ op 01-09-2024 16:13 ]

[Homer-Simpson]

Ik raad je aan om de ‘geen kinderwens’ https://gathering.tweakers.net/forum/list_messages/1826751 en ‘zwangerschap en ouderschaps’ https://gathering.tweakers.net/forum/list_messages/1922340/0 topics hier op tweakers eens te raadplegen. Heb je dat al gedaan?

Denk niet dat het een afweging is die je helemaal rationeel gaat kunnen verklaren/berekenen.

[ Voor 25% gewijzigd door Homer-Simpson op 01-09-2024 15:44 ]

[Vlinder_]

Homer-Simpson schreef op zondag 1 september 2024 @ 15:42:
Ik raad je aan om de ‘geen kinderwens’ https://gathering.tweakers.net/forum/list_messages/1826751 en ‘zwangerschap en ouderschaps’ https://gathering.tweakers.net/forum/list_messages/1922340/0 topics hier op tweakers eens te raadplegen. Heb je dat al gedaan?

Denk niet dat het een afweging is die je helemaal rationeel gaat kunnen verklaren/berekenen.

Jammer genoeg kan ik deze Posts niet lezen, omdat ik hiertoe geen toegang heb (te weinig Posts geschreven).

[Homer-Simpson]

Je geeft aan dat als je een kind zou willen dat je er sowieso maar 1 wilt. Zou je die overweging eens kunnen toelichten? Dat helpt wellicht om je denkwijze te begrijpen.

[Yaksa]

Aan kinderen beginnen is iets waar je beiden vol voor moet gaan en waar je heel wat dingen die je nu als vanzelfsprekend ervaart voor op zal moeten geven. Maar je krijgt er ook het e.e.a. voor terug.
Echter, wanneer je over die kinderwens hier een topic moet openen dan zegt iets mij dat jullie beiden nog twijfelen. Vandaar dat ik zeg: "Bij twijfel, nooit aan beginnen".

[Zenomyscus]

Hoewel geld belangrijk is, zal dat waarschijnlijk niet het grootste 'probleem' zijn. Persoonlijk koop ik veel tweedehands en goedkope spullen, dan valt het reuze mee. Het hebben van minder energie is een flinke uitdaging en nu we twee kinderen hebben is het een stuk pittiger geworden. Zoals iedereen met kinderen zeg ik ook 'het is het waard'. Kinderen hebben is enorm bijzonder en heeft mijn leven verrijkt op een manier die ik me niet kon voorstellen. Een klein minimensje in je leven hebben die jou 100% nodig heeft geeft een enorm bijzondere uitdaging. Datzelfde mensje kijkt met verwondering naar dingen die voor mij al jaren saai zijn. Ik geniet er zelf ook weer van dingen die mijn dochter ziet. Laatst zag ze voor het eerst een grote luchtballon, door haar enthousiasme heb ik ook naast de weg staan roepen 'KIJK DAAR NOG EEN!'. Ik vind het mooi om ze zien te ontwikkelen en kan denk ik uren vertellen waarom ik dol ben op mijn kinderen.

Maar het sloopt me soms ook. Je kunt ze niet even uitzetten. Je kunt ze soms als je 'geluk' hebt even bij opa en oma kwijt, want zo voelt het soms. Geluk om even weer rust te hebben. Het leven is daardoor anders. Maar ook dat hangt af van wat je verwacht in het leven. Als je het liefst graag uit gaat, dan is het misschien pittiger wanneer je toch al liever savonds voor de TV hangt.

Hoe meer kinderen je hebt, hoe lastiger je uit huis komt (zo ervaren wij het). Maar ze ontwikkelen zo snel, dat ik nu met onze tweede alleen maar meer geniet. Ook van alle stomme fases. Bij de eerste wilde ik soms alleen maar dat ze groter zou worden, want makkelijker. Nu bij de tweede denk ik 'ach het gaat veel te snel, blijf nog maar klein'.

Ik slaap soms waardeloos. Uitslapen doe ik niet meer. Mijn partner en ik ploffen soms moe naast elkaar zonder zin te hebben in wat dan ook. Maar al die bijzondere momenten geven me zoveel geluk, dat ik het persoonlijk waard vind. Ik ken genoeg mensen die daar anders over denken en geen kinderen hebben. Maar wanneer ik nu naar rechts kijk zie ik een klein ventje helemaal volmaakt slapen en uitgeteld zijn van het zwemmen. En dat vond hij fantastisch.

Heel eerlijk: veel dingen in het leven geven me uberhaupt minder dan vroeger. Vroeger ging ik voor het eerst naar een restaurant, dan doe je dat vaker en ontdek je dat. Maar nu doe ik dat voor de 100e keer. Zo bijzonder is het niet en eigenlijk erger ik me vooral aan de prijs. Maar nu ga ik weer naar pannenkoekenrestaurants. Niet dat dat nu mijn droom is, maar die kinderen zien genieten van de speeltuin, de kipnuggets (want pannenkoeken lust ze niet ) en de verrassing (knuffel) is priceless. Ik zit heerlijk onderuitgezakken te babbelen met mijn partner terwijl mijn dochter zich vermaakt. Totdat de kleine zijn broek voldrukt, want dan mag je weer aan de bak.

Geen idee of ik je geholpen heb, mocht je specieke vragen hebben dan hoor ik dat graag.

[pagani]

Het hangt van zoveel factoren af. Ik ken mensen die beiden fulltime werken en daarnaast een druk sociaal leven zonder hun kind, waarbij het kind inmiddels de au pair mama noemt. Als dat je aanstaat kun je je huidige leven praktisch volhouden zonder "het gedoe"

Noot: Ik walg daarvan en zou het nooit willen, maar het is meer om aan te geven dat het nogal afhangt van hoe je zelf in de wedstrijd zit.

[Vlinder_]

Homer-Simpson schreef op zondag 1 september 2024 @ 15:54:
Je geeft aan dat als je een kind zou willen dat je er sowieso maar 1 wilt. Zou je die overweging eens kunnen toelichten? Dat helpt wellicht om je denkwijze te begrijpen.

Oké, ik ga het proberen verwoorden …

We vinden persoonlijk dat 1 kind gewoonweg gemakkelijker is qua organisatie algemeen. Je moet maar met 1 kind rekening houden en aandacht erop richten, is minder druk dan meerdere kinderen, als we dan eens weggaan dan moeten de grootouders ook maar op eentje letten, als we ergens naartoe moeten gaan of reizen dan is het ook minder hectisch en vraagt minder energie dan meerdere, het plannen gaat algemeen met 1 kind vlotter en gemakkelijker dan meerdere, stel dat het hobby’s heeft dan is het gemakkelijker te organiseren dan bijvoorbeeld naar verschillende plaatsen te moeten rijden (voor meerdere kinderen), opvoeding zou gemakkelijker zijn voor 1 kind dan bv meerdere waarbij ene wel luistert en andere niet,… eigenlijk puur “uit gemak” en gemakkelijker te organiseren en meer rust

Mijn partner is bijvoorbeeld ook enig kind en hij heeft nooit een zus of broer gemist in zijn leven.

[Vlinder_]

Yaksa schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:01:
Aan kinderen beginnen is iets waar je beiden vol voor moet gaan en waar je heel wat dingen die je nu als vanzelfsprekend ervaart voor op zal moeten geven. Maar je krijgt er ook het e.e.a. voor terug.
Echter, wanneer je over die kinderwens hier een topic moet openen dan zegt iets mij dat jullie beiden nog twijfelen. Vandaar dat ik zeg: "Bij twijfel, nooit aan beginnen".

Klopt, we twijfelen nog en zoals gezegd zal onze beslissing dus niet afhangen van dit forum maar we zijn wel benieuwd naar de ervaringen van anderen hoe men het ervaart zonder of net wel met kinderen

[Vlinder_]

pagani schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:03:
Het hangt van zoveel factoren af. Ik ken mensen die beiden fulltime werken en daarnaast een druk sociaal leven zonder hun kind, waarbij het kind inmiddels de au pair mama noemt. Als dat je aanstaat kun je je huidige leven praktisch volhouden zonder "het gedoe"

Noot: Ik walg daarvan en zou het nooit willen, maar het is meer om aan te geven dat het nogal afhangt van hoe je zelf in de wedstrijd zit.

En dat is net hetgeen wat wij niet zouden willen… een kind “nemen” maar dan zelf vooral de opvoeding door anderen laten gebeuren (au pair, grootouders,…). Zo wel eens af en toe als koppel eens even alleen zijn (gaan eten, weekendje weg of een reis), maar toch niet overgrote deel.
Dat is ook niet zo onze ingesteldheid.

[ Voor 9% gewijzigd door Vlinder_ op 01-09-2024 16:16 ]

[Homer-Simpson]

Vlinder_ schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:05:
[...]


Oké, ik ga het proberen verwoorden …

We vinden persoonlijk dat 1 kind gewoonweg gemakkelijker is qua organisatie algemeen. Je moet maar met 1 kind rekening houden en aandacht erop richten, is minder druk dan meerdere kinderen, als we dan eens weggaan dan moeten de grootouders ook maar op eentje letten, als we ergens naartoe moeten gaan of reizen dan is het ook minder hectisch en vraagt minder energie dan meerdere, het plannen gaat algemeen met 1 kind vlotter en gemakkelijker dan meerdere, stel dat het hobby’s heeft dan is het gemakkelijker te organiseren dan bijvoorbeeld naar verschillende plaatsen te moeten rijden (voor meerdere kinderen), opvoeding zou gemakkelijker zijn voor 1 kind dan bv meerdere waarbij ene wel luistert en andere niet,… eigenlijk puur “uit gemak” en gemakkelijker te organiseren en meer rust

Mijn partner is bijvoorbeeld ook enig kind en hij heeft nooit een zus of broer gemist in zijn leven.

Dank voor je toelichting, denk dat ik je hierin wel kan volgen. Om je blik hierop wellicht wat te veranderen: als je 1 kind hebt ben je waarschijnlijk, zeker gedurende de eerste x jaar, meer bezig met het vermaken van je kind dan wanneer je meerdere kinderen zou hebben. Dan zie je vaak dat ze ook elkaar kunnen vermaken.

Daarnaast heb ik weinig verschil ervaren qua planning en organisatie toen ons tweede kind kwam. Locaties dienen nog steeds geschikt te zijn voor kind(eren), reizen valt me ook niet echt zwaarder met twee dan met een.

[Vlinder_]

Zenomyscus schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:03:
Hoewel geld belangrijk is, zal dat waarschijnlijk niet het grootste 'probleem' zijn. Persoonlijk koop ik veel tweedehands en goedkope spullen, dan valt het reuze mee. Het hebben van minder energie is een flinke uitdaging en nu we twee kinderen hebben is het een stuk pittiger geworden. Zoals iedereen met kinderen zeg ik ook 'het is het waard'. Kinderen hebben is enorm bijzonder en heeft mijn leven verrijkt op een manier die ik me niet kon voorstellen. Een klein minimensje in je leven hebben die jou 100% nodig heeft geeft een enorm bijzondere uitdaging. Datzelfde mensje kijkt met verwondering naar dingen die voor mij al jaren saai zijn. Ik geniet er zelf ook weer van dingen die mijn dochter ziet. Laatst zag ze voor het eerst een grote luchtballon, door haar enthousiasme heb ik ook naast de weg staan roepen 'KIJK DAAR NOG EEN!'. Ik vind het mooi om ze zien te ontwikkelen en kan denk ik uren vertellen waarom ik dol ben op mijn kinderen.

Maar het sloopt me soms ook. Je kunt ze niet even uitzetten. Je kunt ze soms als je 'geluk' hebt even bij opa en oma kwijt, want zo voelt het soms. Geluk om even weer rust te hebben. Het leven is daardoor anders. Maar ook dat hangt af van wat je verwacht in het leven. Als je het liefst graag uit gaat, dan is het misschien pittiger wanneer je toch al liever savonds voor de TV hangt.

Hoe meer kinderen je hebt, hoe lastiger je uit huis komt (zo ervaren wij het). Maar ze ontwikkelen zo snel, dat ik nu met onze tweede alleen maar meer geniet. Ook van alle stomme fases. Bij de eerste wilde ik soms alleen maar dat ze groter zou worden, want makkelijker. Nu bij de tweede denk ik 'ach het gaat veel te snel, blijf nog maar klein'.

Ik slaap soms waardeloos. Uitslapen doe ik niet meer. Mijn partner en ik ploffen soms moe naast elkaar zonder zin te hebben in wat dan ook. Maar al die bijzondere momenten geven me zoveel geluk, dat ik het persoonlijk waard vind. Ik ken genoeg mensen die daar anders over denken en geen kinderen hebben. Maar wanneer ik nu naar rechts kijk zie ik een klein ventje helemaal volmaakt slapen en uitgeteld zijn van het zwemmen. En dat vond hij fantastisch.

Heel eerlijk: veel dingen in het leven geven me uberhaupt minder dan vroeger. Vroeger ging ik voor het eerst naar een restaurant, dan doe je dat vaker en ontdek je dat. Maar nu doe ik dat voor de 100e keer. Zo bijzonder is het niet en eigenlijk erger ik me vooral aan de prijs. Maar nu ga ik weer naar pannenkoekenrestaurants. Niet dat dat nu mijn droom is, maar die kinderen zien genieten van de speeltuin, de kipnuggets (want pannenkoeken lust ze niet ) en de verrassing (knuffel) is priceless. Ik zit heerlijk onderuitgezakken te babbelen met mijn partner terwijl mijn dochter zich vermaakt. Totdat de kleine zijn broek voldrukt, want dan mag je weer aan de bak.

Geen idee of ik je geholpen heb, mocht je specieke vragen hebben dan hoor ik dat graag.

Dat is echt een leuke reactie om te lezen! Heerlijk om te lezen waarin ik jouw gedachtegang volledig snap en voel (ook al heb ik nog geen kinderen).

[Raymond19792]

Op je oude dag ben je alleen. Geen kinderen geen kleinkinderen. Niks. Persoonlijk moet ik er niet aan denken.

[Anoniem: 36835]

Raymond19792 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:14:
Op je oude dag ben je alleen. Geen kinderen geen kleinkinderen. Niks. Persoonlijk moet ik er niet aan denken.

Met kinderen ben je ook alleen. Ze zijn namelijk druk met hun eigen leven. Uiteindelijk sterf je ook alleen.
Als je gezelschap in die fase (of welke fase dan ook) afhangt van je kinderen, dan is dat wel treurig. Er zijn toch ook andere ouderen? Ik heb liever gezelschap van mensen in dezelfde fase, dan van mensen die eigenlijk te druk zijn maar zich verplicht voelen elke zondagmiddag koffie te komen drinken.

[ Voor 30% gewijzigd door Anoniem: 36835 op 01-09-2024 16:16 ]

[Raymond19792]

Ik heb andere ervaringen en een andere kijk gelukkig. Ik vind het spijtig dat je er zo tegenaan kijkt. Echt.

[Kurkentrekker]

Stelling van mij: een kind bespaart je heel veel geld. In ieder geval in de eerste jaren (en mijn ervaring strekt niet verder).

Reden: je gaat amper meer uit eten, spontaan een weekendje Parijs zit er ook niet meer in, en verre reizen met een kleine die na een half uur in de auto al irritant wordt al helemaal niet. Wij geven substantieel minder geld uit sinds we kinderen hebben en kunnen maandelijks veel meer sparen dan we eerst deden.

Niet dat we dit als reden hebben meegenomen, maar het pakt financieel momenteel erg goed uit.

Sinds we een kind hebben vliegen we niet meer, doen geen wintersporten, vakantie blijft kort en in Nederland, 6x per maand restaurant gebeurt ook niet meer, dure game pc of andersoortige hobby’s die tijd vreten kan ook niet meer, en een tekening maken met je kleuter kost ongeveer niks. Tel uit je winst!

[Atlas]

Raymond19792 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:14:
Op je oude dag ben je alleen. Geen kinderen geen kleinkinderen. Niks. Persoonlijk moet ik er niet aan denken.

Dat vind ik persoonlijk de meest egoistische reden om kinderen te nemen (ja ik noem het in dit geval nemen).

[Anoniem: 36835]

Kurkentrekker schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:16:

Sinds we een kind hebben vliegen we niet meer, doen geen wintersporten, vakantie blijft kort en in Nederland, 6x per maand restaurant gebeurt ook niet meer, dure game pc of andersoortige hobby’s die tijd vreten kan ook niet meer, en een tekening maken met je kleuter kost ongeveer niks. Tel uit je winst!

Klinkt als een leuk leven.

[Vlinder_]

Raymond19792 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:14:
Op je oude dag ben je alleen. Geen kinderen geen kleinkinderen. Niks. Persoonlijk moet ik er niet aan denken.

Voor ons is dat geen reden om er wel voor te gaan, want ik zie genoeg situaties waarbij ouderen wel kinderen hebben, maar waarbij hun kinderen niet naar hun omkijken … schrijnend soms. In die zin is het helaas niet altijd garantie dat je kinderen effectief nog naar je thuiskomen of naar je omkijken als je ouder wordt …

[Anoniem: 36835]

Vlinder_ schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:18:
[...]


Voor ons is dat geen reden om er wel voor te gaan, want ik zie genoeg situaties waarbij ouderen wel kinderen hebben, maar waarbij hun kinderen niet naar hun omkijken … schrijnend soms. In die zin is het helaas niet altijd garantie dat je kinderen effectief nog naar je thuiskomen of naar je omkijken als je ouder wordt …

Sterker nog, ik denk dat je als kindvrij persoon heel je leven een groter netwerk kan opbouwen waardoor je juist op je oude dag niet alleen bent.

Maar dit topic wordt een exacte kloon van Geen kinderwens. Daar is zo'n beetje alles te vinden over dit onderwerp, en ook het moddergooien tussen de twee kampen wat hier gaat ontstaan tot een moderator ingrijpt

[ Voor 16% gewijzigd door Anoniem: 36835 op 01-09-2024 16:19 ]

[Kurkentrekker]

Anoniem: 36835 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:17:
[...]


Klinkt als een leuk leven.

Is het wel. Kind op zien groeien en daar liefde voor hebben en terug krijgen is leuker dan spontane weekendjes New York of even restaurantje in Parijs pakken omdat je er zin in hebt op vrijdagmiddag.
En een ton extra op je bankrekening omdat je al een paar jaar niet meer van die rare materialistische dingen doet! Wat wil een mens nog meer

[Raymond19792]

Ik schrik oprecht van de reacties op mijn visie.
Ik heb duidelijk geen idee hoe de samenleving tegenwoordig kan werken (of niet kan werken).

Misschien komt dat door het verschil in leeftijd of levensbeschouwing. Het maakt me nog gelukkiger met mijn eigen situatie.

[Anoniem: 36835]

Kurkentrekker schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:21:
[...]

Is het wel. Kind op zien groeien en daar liefde voor hebben en terug krijgen is leuker dan spontane weekendjes New York of even restaurantje in Parijs pakken omdat je er zin in hebt op vrijdagmiddag.
En een ton extra op je bankrekening omdat je al een paar jaar niet meer van die rare materialistische dingen doet! Wat wil een mens nog meer

Spontane weekendjes New York of even restaurantje in Parijs pakken omdat je er zin in hebt op vrijdagmiddag.

[Kurkentrekker]

Anoniem: 36835 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:22:
[...]

Spontane weekendjes New York of even restaurantje in Parijs pakken omdat je er zin in hebt op vrijdagmiddag.

Tsja, als je inmiddels al die zaakjes op fifth avenue wel gezien hebt en je ook gewend bent geraakt aan een fatsoenlijke croissant in een of ander arrondissement naast een historische kerk dan is ook dat niet meer speciaal. Die volgende leuke opmerking van je kleuter echter.. ;-)

[hoepstoep]

Anoniem: 36835 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:22:
[...]

Spontane weekendjes New York of even restaurantje in Parijs pakken omdat je er zin in hebt op vrijdagmiddag.

Nog nooit gedaan, ook niet voordat we kinderen kregen, dus dat mis ik niet. De ontwikkeling van de kinderen zien, geniet ik persoonlijk meer van.

[Sissors]

Raymond19792 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:22:
Ik schrik oprecht van de reacties op mijn visie.
Ik heb duidelijk geen idee hoe de samenleving tegenwoordig kan werken (of niet kan werken).

Misschien komt dat door het verschil in leeftijd of levensbeschouwing. Het maakt me nog gelukkiger met mijn eigen situatie.

Er zijn een hoop goede redenen om kinderen te nemen. Zodat je op je oude dag iemand hebt die zich verplicht voelt bij je langs te gaan vind ik persoonlijk geen goede (en ik zou zeggen ik schrik ervan dat iemand dat noemt als eerste reden om kinderen te nemen). (Oké of dat diegene het leuk vindt, het kan ook, maar alsnog zijn daar handigere methodes voor om zo iemand te vinden, dan kinderen nemen).

[ Voor 6% gewijzigd door Sissors op 01-09-2024 16:30 ]

[Anoniem: 36835]

Ik las laatst een verhaal van een opa die zijn kinderen geld vroeg als hij op kleinkinderen moest passen, onder het mom van: "Hallo?! mijn vrije tijd is me kostbaar."

[hoepstoep]

Anoniem: 36835 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:31:
Ik las laatst een verhaal van een opa die zijn kinderen geld vroeg als hij op kleinkinderen moest passen, onder het mom van: "Hallo?! mijn vrije tijd is me kostbaar."

Dat kan. Mijn moeder en schoonmoeder passen kosteloos omdat ze dat leuk vinden. Het blijven echter je eigen kinderen, dus ik zou me niet te afhankelijk van de oppas maken.

[Raymond19792]

Als je je ooit verplicht voelt om een familieband met je ouders te onderhouden dan is dat spijtig en ik kan niet anders dan me afvragen wat er mis is gegaan. Want ik denk oprecht dat er dan wat mis is gegaan.

[Anoniem: 36835]

Raymond19792 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:36:
Als je je ooit verplicht voelt om een familieband met je ouders te onderhouden dan is dat spijtig en ik kan niet anders dan me afvragen wat er mis is gegaan. Want ik denk oprecht dat er dan wat mis is gegaan.

Genoeg oudere ouders die op hun teentjes getrapt zijn als ze hun kleinkinderen niet 4x per maand zien hoor. Of ouders die zich bemoeien met de opvoeding, wat in het verkeerde keelgat schiet. Ik heb er goede families in conflict zien door geraken. Niet alles is zo rooskleurig als dat jij voordoet.

[The Realone]

Je verhaal lijkt erg op dat van ons. Ongeveer dezelfde leeftijden, niet echt mensen die constant vanalles moeten en willen doen, laat besloten dat we kinderen willen en besloten dat we uiteindelijk voor 1 gaan. Onze dochter is nu bijna 2 en er zal nooit meer een tweede kind bij komen.

We hebben er geen moment spijt van gehad en ik was zo'n type die echt helemaal niks met kinderen had. Ik denk dat mijn leven uiteindelijk dodelijk saai zou zijn geworden en dat is grotendeels ook de drijfveer voor onze keuze geweest.

En de keuze voor 1 kind? Lekker praktisch, een heel stuk goedkoper, de wereld is al vol genoeg, etc. En tevens geen voordeel zien meerdere kinderen. Mijn vrouw groeide op als enig kind en was nooit alleen, ik groeide op met een broer en we vochten elkaar bijna altijd de tent uit. Vriendjes en vriendinnetjes, daar haalden wij ons plezier uit.

[Johan Bogle]

Plus het is geen 1970 meer waar iedereen bij elkaar om de hoek woont en tijd zat heeft…

Grappig hoe mensen om allerlei egoistische redenen voor kinderen kiezen en het dan egoistisch noemen als iemand geen kinderen neemt 😂

[Anoniem: 36835]

The Realone schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:43:

We hebben er geen moment spijt van gehad en ik was zo'n type die echt helemaal niks met kinderen had. Ik denk dat mijn leven uiteindelijk dodelijk saai zou zijn geworden en dat is grotendeels ook de drijfveer voor onze keuze geweest.

Ik vraag me altijd af, besef je je dat je kind een keer uitvliegt? Is je leven dan weer doodsaai? Waarom moet een kind een doodsaai leven oplossen.

[Highland]

Zowel partner als ik komen uit een warm gezin met broers/zussen. Die lijn wilden we samen voortzetten. Het willen zorgen voor elkaar en voor nageslacht (in de betekenis van: van waarde zijn voor) is een gevoel.

Op moment dat partner begon over kinderen, had ik nog iets van 'nu al'? Maar toch snel overstag gegaan. Met de komst van de oudste wel moeten wennen aan de praktische consequenties. Nee, spontaan weekendje weg zit er niet meer in. Maar wanneer je het plant, kan dat heus nog voldoende. Wanneer je dat accepteert, dan zijn alle praktische uitdagingen prima te doen (wat iets anders is dan: easy).

Met opgroeien van alle kinderen heeft elke fase zijn eigen voors en tegens. Zelf weer samen met de kinderen spelen, je fantasie de vrije loop geven tijdens kastelen bouwen in de woonkamer, ze zien sporten, samen nieuwe steden ontdekken, eerste vriendjes. Maar ook het meedoen met kinderziektes, hun gedoe met kinderruzies, puberdwarsigheid. Belangrijkste: je krijgt een hele grote spiegel voorgehouden waarin je ziet wat het effect is van je eigen gedrag op een ander. Waarbij je heel indringend krijgt voorgespiegeld: als ik wil dat de ander zich beter/anders gedraagt, hoe moet ik dan mezelf gedragen?

Inmiddels vliegen kinderen de deur uit en komt het 'oude' leven met z'n tweeën weer terug. Maar die fase gaan we wel rijker in. We hopen dat onze kinderen de kans grijpen om zelf ook een fijn leven op te bouwen.

Zit in dit verhaal een advies? Niet echt. Er zijn meer wegen naar Rome. Sommige wegen heb ik nog niet gelopen en vind ik jammer (mooie verre reizen), vele andere wegen ben ik blij dat ik nooit heb hoeven af te lopen (hip & happening grachtengordel-leven vol met FOMO). Je moet lekker zelf bepalen welke weg jij wil nemen. Maar praktische bezwaren zijn voor dit soort keuzes eigenlijk nooit doorslaggevend.

[djmuggs]

Ik zou er niet meer aan beginnen, voor je het weet krijg je spijt dat zo lang hebt gewacht om zo iets moois op de wereld zetten hebt en in je leven toe te laten.

[Barrycade]

Als je geen rammelende eierstokken hebt en je partner geen kinderwens heeft, gewoon niet doen.

Het is geen kattenpis. Ik heb bewust voor kinderen gekozen na lang twijfelen, maar nu ze 13 en 16 zijn heb ik weer gevoel dat ik weer een beetje mijnzelf kan zijn.

Sommige mensen zijn geboren ouders, bij ons is het hard werken. Ligt bij ons aan het feit dat wij nogal in ons hoofd zitten het goed willen doen en in ons geval gaat er veel denk tijd in zitten.

Nu ze bijna afgebakken zijn en ons harde werken zich lijkt uit te betalen is het nog steeds niet klaar. Hoge school uitkiezen, vakkenpakketten, liefdes problemen, wel niet drinken etc.

Maar we kunnen nu wel ons eigen plan trekken. Communicatie met onze kinderen gaat ook goed.

Dus wil ze zeker niet kwijt, maar als je voor kinderen kiest met het wel met minimaal 95% overtuiging zijn. Ze zijn niet onder koop op afstand te retourneren als ze tegenvallen.

[Kurkentrekker]

Anoniem: 36835 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:44:
[...]


Ik vraag me altijd af, besef je je dat je kind een keer uitvliegt? Is je leven dan weer doodsaai? Waarom moet een kind een doodsaai leven oplossen.

Na uitvliegen kan ik weer spontaan in mijn dan eenvoudig te financieren eigen zwembad plonzen en komt iemand me een cocktail brengen, of zeil ik naar een of andere mooie haven aan een of andere kustplaats die op dat moment nog boven de zeespiegel ligt. Heerlijk vooruitzicht en ik ben een paar ervaringen rijker

[Nachoman]

Ik heb nooit kinderen gewild. Was geen droom en geen doel. Te druk met mezelf, turbulente jeugd gehad enz.

Toen kwam ik een meisje tegen, ik 38 zij 32. Stapelverliefd, alles ging prima, totdat we ongepland en onverwacht een kindje kregen.

Ze heet lotte, is nu bijna 3 en is het licht in mijn leven. Ik was bang om vader te worden, vond het een enorme verantwoordelijkheid om een mens op de wereld te zetten waarvan je weet dat ze zowel ongekend plezier als ongekende pijn kunnen, of zullen ervaren.
Maar wat ben ik dankbaar dat ik deze prachtige rol mag vertegenwoordigen.

Ik dacht dat ik van mijn mijn ouders hield, van mijn vrouw en ook van mezelf, maar deze liefde is waarlijk oneindig en zo groots dat het nooit in woorden te omvatten is.

Zo onzettend mooi als het is, zo zwaar is het ook... slapeloze nachten, eindeloos rotzooi ruimen na een harde werkdag, weg hobbies, weg avonden met vrienden en weg energie (en geld, haha).

Maar het is het allemaal waard.

Want hij of zij legt de kleine handjes soms zomaar uit het niets op je wangen en kijkt je lachend aan terwijl ze met alle waarheid én eenvoud in de hele wereld zegt... "papa is lief"

Ik raadt het niet aan, maar mijn god ik raadt het zeker niet af.

Stap erin met de gedachte dat je geen idee hebt waar je aan begint en dan kom je een beetje in de buurt van deze dollemansrit die ouderschap heet 😉

[Toffeltje]

Het scheelt ook enorm dat kinderen best op je kunnen lijken. Mijn man en ik houden erg van rust en stilte, en onze kinderen eigenlijk ook. Natuurlijk huilen ze wel eens als ze zich pijn doen of als de jongste (8 maanden) honger heeft, maar eigenlijk hoor je ze niet zo veel. Ook houden ze best van uitslapen net als wij. De oudste sliep als baby al door, de jongste heeft helaas wel behoefte aan een nachtvoeding, maar kan daarna wel uitslapen.

Ik geniet er enorm van hoe ze de wereld ontdekken, het is net of je zelf ook weer van alles opnieuw ontdekt. Het scheelt wel dat wij toch al geen uitgaanstypes waren. En naar restaurants kunnen ze gewoon mee, ze gedragen zich prima.

[tiswat]

Hier eerder op de drempel voor een tweede, ik wil niet. Mijn vrouw wel. Maar geniet wel enorm van mijn kleine meid (4), ja het is zwaar en dat is een reden om geen tweede te willen. Maar zou echt geen dag zonder haar willen. Het verrijkt je leven enorm.

[jongetje]

Toffeltje schreef op zondag 1 september 2024 @ 17:11:
Het scheelt ook enorm dat kinderen best op je kunnen lijken.

Ben ik het wel mee eens. Ik heb 2 kinderen en vind het een verrijking. MAAR 1 van de 2 heeft autisme en dat kost het gezin een hoop extra energie en extra begeleiding op en naast school. Nu wil ik echt niet doemdenken, maar je kunt ook een huilbaby krijgen en een jaar lang weinig slapen (dat gebeurd de eerste maanden sowieso). Of een gehandicapt kindje of of of. Daarnaast moet het ook (snel) lukken (hier aantal miskramen en andere ellende).

Maar je leven wordt wel compleet anders. Hoeveel dagen werken jullie en wil je eventueel minder werken om die tijd met de kleine te besteden? Niet meer spontaan op vakantie maar in de schoolvakanties komende 18 jaar. Wij hebben bewust gekozen om ik 4x9 en mijn vrouw 2 dagen te werken (en een dag oma) om de opvoeding zo goed als zelf te doen zonder hulp van gastouders en dagopvang.
Wel goed om daar vooraf over na te denken.

Ik heb 2 kinderen en die spelen weinig samen. Mijn schoonzusje heeft er 2 en spelen ook weinig samen (compleet andere interesses en 4 jaar leeftijdsverschil en ook jongen/meisje). Mijn broer heeft er 3 waarvan 1 met kleine beperkingen dus ook wat minder spelen met elkaar.

Daarom snap ik 1 kind prima. Is logistiek eenvoudig, je trekt nooit 1 voor en hoeft maar voor 1 kind in het zwembad te zitten voor zwemles .

[anti elppa]

Anoniem: 36835 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:14:
[...]

Met kinderen ben je ook alleen. Ze zijn namelijk druk met hun eigen leven. Uiteindelijk sterf je ook alleen.
Als je gezelschap in die fase (of welke fase dan ook) afhangt van je kinderen, dan is dat wel treurig. Er zijn toch ook andere ouderen? Ik heb liever gezelschap van mensen in dezelfde fase, dan van mensen die eigenlijk te druk zijn maar zich verplicht voelen elke zondagmiddag koffie te komen drinken.

dit idd. mijn schoonmoeder gaat ons ook nooit meer zien. heeft ze het zelf naar gemaakt 20 jaar lang tot de maat vol was. Doei!!!

ontopic. wij hebben ook geen kinderen (begin 40) en gaan er ook niet komen. Keuze hebben we 15 jaar terug al gemaakt. Toen nog af en toe beetje twijfel gehad. Maar zeker de laatste 10 jaar extreem blij mee. De rust, de tijd, het geld. Daarbovenop, en dit meen ik echt, wil je wel een kind op deze zieke wereld zetten? Ik iig zeer zeker niet.
Grappig detail ook, van heel mijn sociale omgeving zie ik dat alle stellen die kinderen gekregen hebben, weer uit elkaar zijn na aantal jaar. Lekker, die kinderen allemaal de dupe van. Niet dat je bij elkaar moet blijven als je alleen maar ruzie maakt, is ook niet goed voor kinderen.
Dan heb je verder nog wat mensen die dan eind 30 of begin 40 nog ff snel aan kinderen beginnen....en dan na bv een relatie van 1 jaar. Recept voor een horrorshow.
Dit is natuurlijk geen landelijke statistiek, maar is puur wat ik zie. En wat ik ook zie is dat vooral de kinderloze stellen vaak hoger opgeleid zijn

[Nitrorcr]

Onder de streep - wat maakt jullie gelukkig? Een mooie auto voor de deur, of een persoon (ze beginnen klein, maar ooit zijn ze de leeftijd welke jij nu ook bent) kunnen 'begeleiden' en zien opgroeien?

Er zijn genoeg voorbeelden te noemen waarom kinderen het meest,of minst, geweldige zijn wat er is. Maar wat willen jij en je partner graag uit het leven halen? Financiën etc zijn allemaal rationeel en materialistisch - wat is er onderaan de streep belangrijk voor jullie? Welke ervaring wil je in het leven meegemaakt hebben? In die mooie auto (huis, vakantie, ....) gereden hebben, of is er toch wens voor wat anders? Waar doen jullie het voor?

[ Voor 15% gewijzigd door Nitrorcr op 01-09-2024 18:16 ]

[Vlinder_]

anti elppa schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:03:
[...]


dit idd. mijn schoonmoeder gaat ons ook nooit meer zien. heeft ze het zelf naar gemaakt 20 jaar lang tot de maat vol was. Doei!!!

ontopic. wij hebben ook geen kinderen (begin 40) en gaan er ook niet komen. Keuze hebben we 15 jaar terug al gemaakt. Toen nog af en toe beetje twijfel gehad. Maar zeker de laatste 10 jaar extreem blij mee. De rust, de tijd, het geld. Daarbovenop, en dit meen ik echt, wil je wel een kind op deze zieke wereld zetten? Ik iig zeer zeker niet.
Grappig detail ook, van heel mijn sociale omgeving zie ik dat alle stellen die kinderen gekregen hebben, weer uit elkaar zijn na aantal jaar. Lekker, die kinderen allemaal de dupe van. Niet dat je bij elkaar moet blijven als je alleen maar ruzie maakt, is ook niet goed voor kinderen.
Dan heb je verder nog wat mensen die dan eind 30 of begin 40 nog ff snel aan kinderen beginnen....en dan na bv een relatie van 1 jaar. Recept voor een horrorshow.
Dit is natuurlijk geen landelijke statistiek, maar is puur wat ik zie. En wat ik ook zie is dat vooral de kinderloze stellen vaak hoger opgeleid zijn

Mijn schoonmama heeft maar 1 zoon (mijn partner dus) en dus ook haar enige kans op een kleinkind. Ze heeft al lang mij de oren afgezaagd, en dat ze ongeduldig aan het wachten is & dat we er niet te lang mee moeten wachten (want ze is ook nog eens op pensioen binnen twee maanden)… nu ja, zij zal helemaal geen reden zijn om er toch eentje te “nemen” & al zeker niet om frequent bij haar te laten (opvoeden zal ik nog altijd samen met mijn partner doen, en dan zo’n bemoeial constant van een schoonmama zal de band niet bevorderen …) Dan had zij maar beter voor meerdere kinderen gegaan als ze perse kleinkinderen wou.
Eigenlijk wel erg dat zo’n mensen nog bestaan om te zitten pushen en koppels abnormaal vinden zonder kinderen …
Voor zelfde geldt ben ik bijvoorbeeld onvruchtbaar…

Huidige situatie is nu wel dat ze de boodschap wel ergens kent om er niet meer over te beginnen

[de Peer]

anti elppa schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:03:
[...]


dit idd. mijn schoonmoeder gaat ons ook nooit meer zien. heeft ze het zelf naar gemaakt 20 jaar lang tot de maat vol was. Doei!!!

ontopic. wij hebben ook geen kinderen (begin 40) en gaan er ook niet komen. Keuze hebben we 15 jaar terug al gemaakt. Toen nog af en toe beetje twijfel gehad. Maar zeker de laatste 10 jaar extreem blij mee. De rust, de tijd, het geld. Daarbovenop, en dit meen ik echt, wil je wel een kind op deze zieke wereld zetten? Ik iig zeer zeker niet.
Grappig detail ook, van heel mijn sociale omgeving zie ik dat alle stellen die kinderen gekregen hebben, weer uit elkaar zijn na aantal jaar. Lekker, die kinderen allemaal de dupe van. Niet dat je bij elkaar moet blijven als je alleen maar ruzie maakt, is ook niet goed voor kinderen.
Dan heb je verder nog wat mensen die dan eind 30 of begin 40 nog ff snel aan kinderen beginnen....en dan na bv een relatie van 1 jaar. Recept voor een horrorshow.
Dit is natuurlijk geen landelijke statistiek, maar is puur wat ik zie. En wat ik ook zie is dat vooral de kinderloze stellen vaak hoger opgeleid zijn

Erg objectief sta je er niet in. Je praat vooral je eigen keuze goed. Wat prima is voor jouzelf maar je reactie lijkt nogal uit de onderbuik te komen. Kinderen hebben kan ook gewoon leuk zijn en een verrijking.

[President]

Ik denk dat je gelukkig kan zijn met kinderen en zonder kinderen. Je kan gelukkig zijn juist omdat je kinderen hebt, maar je kan ook gelukkig zijn juist omdat je geen kinderen hebt. Een zaligmakend antwoord is er dus ook niet echt

Iederen met kinderen zal zeggen dat het (soms) zwaar is, maar 99% zal zeggen dat als ze in de tijd kunnen terug gaan ze niet anders zouden hebben gedaan. Logisch, want zeggen dat als je terug naar het verleden kon gaan om de zwangerschap tr voorkomen zou betekenen dat je niet zou willen dat je kind bestaat :-)

Voor mezelf is het simpel: ik ben blij om na werk thuis te komen bij mijn gezin (dat is echt beter dan thuiskomen bij mijn vrouw voordat we kinderen hadden), maar ik ben ook echt blij als mijn vrouw met mijn zoontjes op pad gaat en ik lekker alleen thuis kan blijven om bijvoorbeeld te gamen.... En ik vind het ook echt wel leuk om af en toe mee te gaan, maar je zal mij echt niet bij een binnenspeeltuin zien :-). Gelukkig vindt mijn vrouw dat soort dingen wel oke om te doen, al doet ze het vooral ook voor de kinderen en niet voor zichzelf.

[Vlinder_]

Nitrorcr schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:12:
Onder de streep - wat maakt jullie gelukkig? Een mooie auto voor de deur, of een persoon (ze beginnen klein, maar ooit zijn ze de leeftijd welke jij nu ook bent) kunnen 'begeleiden' en zien opgroeien?

Er zijn genoeg voorbeelden te noemen waarom kinderen het meest (of minst) geweldige zijn wat er is. Maar wat willen jij en je partner graag uit het leven halen? Financiën etc zijn allemaal rationeel en materialistisch - wat is er onderaan de streep belangrijk voor jullie?

Goede vraagstelling, eentje dat we onszelf ook vaak afvragen. Het ding is gewoon: we wachten alsmaar en genieten alsmaar van de rust en de luxe om (egoïstisch misschien) enkel maar naar onszelf te moeten kijken… intussen zijn we ook alweer paar jaar verder (die jaren vliegen echt voorbij, ook mede door die corona). Nu carrièremensen gaan we nooit zijn in de zin van ‘s morgens tot savonds laat werken en in weekend, maar eerder bewust werken om te kunnen leven (en dat tikkeltje meer te kunnen hebben van luxe) en te genieten van het leven en van familie.
We zijn beide wel echt familiemensen.

Ergens voelen we nu toch beetje “druk” van onze leeftijd dat we ook niet te lang meer moeten wachten, als we dan toch voor eentje willen gaan…

Langs andere kant lijkt het ons ook wel mooi om voor een klein mensje te zorgen (niet lachen maar we hebben twee raskatten en dat zijn momenteel onze kindjes) en uitstapjes te doen samen, herinneringen te maken, te zien groeien en opvoeden,… maar misschien ben ik eerder “bang” dat het toch zou tegenvallen (klinkt echt grof precies), hoewel ik me soms ook wel de vraag stel “zijn er ook mensen die echt spijt hebben van een kind, ongeacht het wel echt graag te zaken”

En langs andere kant “schrik” dat als we 40 of 50 jaar ben, ineens “spijt” hebben dat we niet voor een kind zijn gegaan…

Manmanman toch

Oh ja, ik ben trouwens een weegschaal van sterrenbeeld en overdenk alles wellicht teveel

[ Voor 3% gewijzigd door Vlinder_ op 01-09-2024 18:22 ]

[anti elppa]

de Peer schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:15:
[...]

Erg objectief sta je er niet in. Je praat vooral je eigen keuze goed. Wat prima is voor jouzelf maar je reactie lijkt nogal uit de onderbuik te komen. Kinderen hebben kan ook gewoon leuk zijn en een verrijking.

kan ja. Kan ook niet. Mijn leven zou er niet beter op worden. Nu komt er natuurlijk een reactie terug; dat weet je niet, klopt.
Ik zie iig totaal geen pluspunten. Voor ons zou het 100% geen verrijking zijn. en ook niet leuk. Wij vinden gewoon eigenlijk helemaal niets leuks aan kinderen. Als we een weekendje weg hebben met stellen met kinderen, zijn we op de terug weg ook echt zo ongekend blij dat we deze keuze gemaakt hebben.

[Homer-Simpson]

Vlinder_ schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:20:
[...]


Oh ja, ik ben trouwens een weegschaal van sterrenbeeld en overdenk alles wellicht teveel

Wellicht off topic en vergeef me mijn onbenulligheid als techneut zijnde. Maar wat heeft je geboortedatum met je gedrag te maken?

[Vlinder_]

Homer-Simpson schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:22:
[...]


Wellicht off topic en vergeef me mijn onbenulligheid als techneut zijnde. Maar wat heeft je geboortedatum met je gedrag te maken?

Ah sorry, weegschalen zijn gewoon super kenmerkend om alsmaar te twijfelen en alles te doordenken (maar dat is een ander topic haha).

[graceful]

Kurkentrekker schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:25:
[...]

Die volgende leuke opmerking van je kleuter echter.. ;-)

Hahaha, deze is sowieso underrated. Kids hebben (nog) geen filter en herhalen gewoon de wereld om zich heen. Dat is zo goud en waar.

[anti elppa]

Vlinder_ schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:14:
[...]


Mijn schoonmama heeft maar 1 zoon (mijn partner dus) en dus ook haar enige kans op een kleinkind. Ze heeft al lang mij de oren afgezaagd, en dat ze ongeduldig aan het wachten is & dat we er niet te lang mee moeten wachten (want ze is ook nog eens op pensioen binnen twee maanden)… nu ja, zij zal helemaal geen reden zijn om er toch eentje te “nemen” & al zeker niet om frequent bij haar te laten (opvoeden zal ik nog altijd samen met mijn partner doen, en dan zo’n bemoeial constant van een schoonmama zal de band niet bevorderen …) Dan had zij maar beter voor meerdere kinderen gegaan als ze perse kleinkinderen wou.
Eigenlijk wel erg dat zo’n mensen nog bestaan om te zitten pushen en koppels abnormaal vinden zonder kinderen …
Voor zelfde geldt ben ik bijvoorbeeld onvruchtbaar…

Huidige situatie is nu wel dat ze de boodschap wel ergens kent om er niet meer over te beginnen

mijn ouders deden dat in het begin ook ja (ben de oudste thuis). Na 2x heel duidelijk gemeld dat ze daar mee moesten kappen. Daarna kreeg 1 van mijn broers 3 kinderen. Daarna heb ik ze niet meer gehoord. Rest heeft geen kinderen.
Mbt schoonmoeder, zwager is naar buitenland gevlucht. Ook kinderloos

[de Peer]

anti elppa schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:21:
[...]


Ik zie iig totaal geen pluspunten.

Ja dat was duidelijk

Maar voor andere mensen ligt dat dus heel anders. Die worden er wel gelukkig van

[anti elppa]

Vlinder_ schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:20:
[...]


Goede vraagstelling, eentje dat we onszelf ook vaak afvragen. Het ding is gewoon: we wachten alsmaar en genieten alsmaar van de rust en de luxe om (egoïstisch misschien) enkel maar naar onszelf te moeten kijken… intussen zijn we ook alweer paar jaar verder (die jaren vliegen echt voorbij, ook mede door die corona). Nu carrièremensen gaan we nooit zijn in de zin van ‘s morgens tot savonds laat werken en in weekend, maar eerder bewust werken om te kunnen leven (en dat tikkeltje meer te kunnen hebben van luxe) en te genieten van het leven en van familie.
We zijn beide wel echt familiemensen.

Ergens voelen we nu toch beetje “druk” van onze leeftijd dat we ook niet te lang meer moeten wachten, als we dan toch voor eentje willen gaan…

Langs andere kant lijkt het ons ook wel mooi om voor een klein mensje te zorgen (niet lachen maar we hebben twee raskatten en dat zijn momenteel onze kindjes) en uitstapjes te doen samen, herinneringen te maken, te zien groeien en opvoeden,… maar misschien ben ik eerder “bang” dat het toch zou tegenvallen (klinkt echt grof precies), hoewel ik me soms ook wel de vraag stel “zijn er ook mensen die echt spijt hebben van een kind, ongeacht het wel echt graag te zaken”

En langs andere kant “schrik” dat als we 40 of 50 jaar ben, ineens “spijt” hebben dat we niet voor een kind zijn gegaan…

Manmanman toch

Oh ja, ik ben trouwens een weegschaal van sterrenbeeld en overdenk alles wellicht teveel

ik ken er 2 in mijn sociale omgevening (mannen) die (nuchter) letterlijk gezegd hebben dat ze er spijt van hebben incl alle details. Dat is ondertussen alweer jaren terug. Dat zijn ze in vertrouwen blijven zeggen. Nu zijn die kids al stuk ouder en is het wel "oke"

[The Realone]

Anoniem: 36835 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:44:
[...]


Ik vraag me altijd af, besef je je dat je kind een keer uitvliegt? Is je leven dan weer doodsaai? Waarom moet een kind een doodsaai leven oplossen.

Ja, maar dat zie ik dan wel weer, niet? En een kind hoeft geen doodsaai leven op te lossen, maar kan dat wel. Vindt jij dat een probleem dan?

[de Peer]

Ik zit hier met de kleine meid (6 weken) op schoot en ik denk dat het niet zo zwart-wit is.

Ik geniet van haar, maar Een leven zonder kind zou ik ook gewoon leuk vinden. Het is wat je er zelf van maakt en waar je je geluk uit weet te halen.

Voor mijzelf denk ik dus dat het hebben van een kind niet alles bepalend is voor een gelukkig leven. Maar gewoon 1 aspect.

[ Voor 20% gewijzigd door de Peer op 01-09-2024 18:33 ]

[Ronald.42]

anti elppa schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:29:
[...]


ik ken er 2 in mijn sociale omgevening (mannen) die (nuchter) letterlijk gezegd hebben dat ze er spijt van hebben incl alle details. Dat is ondertussen alweer jaren terug. Dat zijn ze in vertrouwen blijven zeggen. Nu zijn die kids al stuk ouder en is het wel "oke"

Och jah ik vraag zo nu en dan ook wel aan mijn vrouw of ik ze terug kan stoppen...
Maar zo'n 75% van de tijd ben ik er wel gelukkig mee.
25% is dan de kosten van het hebben van een kind.

Beetje zoals in een dikke snelle auto rijden meestal is het leuk maar die bekeuringen...

[DjoeC]

Tja, keuzes...

Geen kinderen: Kosten de maatschappij geen kinderbijslag, geen kinderkorting, geen kinderopvangtoeslag, geen studiebeurs, geen woning nodig, ontvangen nooit AOW.... Ik zou t wel weten.....

Wel kinderen: Kosten de maatschappij veel geld. Hebben een woning nodig, als ze ooit een werkzaam leven krijgen dragen ze bij aan de kosten van de maatschappij, inclusief de AOW van pa en ma.... Ik zou t wel weten.....

Wil je in de wereld van de komende 70 jaar een kind op de wereld zetten?

Misschien wordt je kind wel een super iemand qua karakter, qua kennis, vaardigheden, misschien wordt t wel een Nobelprijs winnaar. Bij geen kind onthoudt je de wereld dat.

Overigens: Eén is geen.

En nu serieus, de afweging is persoonlijk en tot op zekere hoogte een egoïstische keuze. Heeft met je omgeving, met maatschappelijke status, carrière en/of financiële mogelijkheden te maken.

[de Peer]

DjoeC schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:39:

Overigens: Eén is geen.

Hoe bedoel je dat?

[Trichoglossus]

Raymond19792 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:14:
Op je oude dag ben je alleen. Geen kinderen geen kleinkinderen. Niks. Persoonlijk moet ik er niet aan denken.

Als je er vanuit gaat dan je contact blijft houden met je kinderen en kleinkinderen.

Ik ken genoeg mensen, ook na een scheiding bv, die hun volwassen kinderen al 20 jaar niet meer gezien hebben. Laat staan de kleinkinderen. Of je kind gaat eerder dood dan jezelf.

Maar die mensen zijn niet ongelukkig. Het is wat het is als je kind besluit het contact te verbreken. Of de ouder doet het.
Ik vind het een zeer matige reden voor het nemen van kinderen omdat je anders alleen zou kunnen zijn op je oude dag. Alsof je jezelf dan niet meer kan bezig houden, al dan niet met een partner, vrienden etc.

[DjoeC]

de Peer schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:41:
[...]

Hoe bedoel je dat?

Je wilt toch wel dat je kind een speelkameraadje heeft? Of moet ie altijd maar op pad?

[ Voor 7% gewijzigd door DjoeC op 01-09-2024 18:42 ]

[de Peer]

DjoeC schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:42:
[...]

Je wilt toch wel dat je kind een speelkameraadje heeft? Of moet ie altijd maar op pad?

Ze zal altijd op pad moeten ja, of met mij spelen.

Er is ook niet altijd een keuze natuurlijk..

[ Voor 8% gewijzigd door de Peer op 01-09-2024 18:46 ]

[-tom-562]

anti elppa schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:03:
[...]


dit idd. mijn schoonmoeder gaat ons ook nooit meer zien. heeft ze het zelf naar gemaakt 20 jaar lang tot de maat vol was. Doei!!!

ontopic. wij hebben ook geen kinderen (begin 40) en gaan er ook niet komen. Keuze hebben we 15 jaar terug al gemaakt. Toen nog af en toe beetje twijfel gehad. Maar zeker de laatste 10 jaar extreem blij mee. De rust, de tijd, het geld. Daarbovenop, en dit meen ik echt, wil je wel een kind op deze zieke wereld zetten? Ik iig zeer zeker niet.
Grappig detail ook, van heel mijn sociale omgeving zie ik dat alle stellen die kinderen gekregen hebben, weer uit elkaar zijn na aantal jaar. Lekker, die kinderen allemaal de dupe van. Niet dat je bij elkaar moet blijven als je alleen maar ruzie maakt, is ook niet goed voor kinderen.
Dan heb je verder nog wat mensen die dan eind 30 of begin 40 nog ff snel aan kinderen beginnen....en dan na bv een relatie van 1 jaar. Recept voor een horrorshow.
Dit is natuurlijk geen landelijke statistiek, maar is puur wat ik zie. En wat ik ook zie is dat vooral de kinderloze stellen vaak hoger opgeleid zijn

Noem eens een moment in de geschiedenis van de mensheid wanneer het beter was dan nu, om kinderen te krijgen?

Ik ben nog steeds niet echt een kindermens , maar sinds ik zelf 2 kinderen heb ben ik die kleine wezentjes enorm gaan waarderen en ik zou het voor geen goud willen missen! Vreemde kinderen doen mij nog steeds niks, maar b.v. met kinderen van vrienden kan ik mij nu ook kostelijk vermaken en lachen.

[ Voor 10% gewijzigd door -tom-562 op 01-09-2024 18:48 ]

[DjoeC]

-tom-562 schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:45:
[...]

Noem eens een moment in de geschiedenis van de mensheid wanneer het beter was dan nu, om kinderen te krijgen?

Historisch kregen mensen veel kinderen omdat er veel jong overleden en omdat je ze, als je ouder werd, nodig had om voor je te werken (oudedagsvoorziening). Gaat nog steeds zo in sommige delen van de wereld.

Nu is het in wat we de "beschaafde wereld" noemen een "keuze".

[Ronald.42]

-tom-562 schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:45:
[...]

Noem eens een moment in de geschiedenis van de mensheid wanneer het beter was dan nu, om kinderen te krijgen?

Ik ben nog steeds niet echt een kindermens , maar sinds ik zelf 2 kinderen heb ben ik die kleine wezentjes enorm gaan waarderen en ik zou het voor geen goud willen missen! Vreemde kinderen doen mij nog steeds niks, maar b.v. met kinderen van vrienden kan ik mij nu ook kostelijk vermaken en lachen.

1979

[anti elppa]

-tom-562 schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:45:
[...]

Noem eens een moment in de geschiedenis van de mensheid wanneer het beter was dan nu, om kinderen te krijgen?

Ik ben nog steeds niet echt een kindermens , maar sinds ik zelf 2 kinderen heb ben ik die kleine wezentjes enorm gaan waarderen en ik zou het voor geen goud willen missen! Vreemde kinderen doen mij nog steeds niks, maar b.v. met kinderen van vrienden kan ik mij nu ook kostelijk vermaken en lachen.

zonder het allemaal uit te tikken, kijk naar de doomsday klok (dichter bij 12 hebben we het nog niet gezien). Dat zegt alles zonder hier een verhaal van een a4tje neer te kalken. We hebben er iig met elkaar een aardige klere bende van gemaakt. En we gaan gewoon stug door. Daarbovenop, ik ben van mening dat er veeeeel te veeeeel mensen zijn op deze aardkloot. We zijn niets anders dan een sprinkhanen plaag in een graanveld. Komt vanzelf een moment dat het veld leeg is, of we elkaar afslachten om laatste beetje graan.
Ik ben dus ook zo iemand die vind dat er toeslagen moeten zijn voor 1 kind, bij kind 2 niets krijgen, en vanaf kind 3 zware co2 en vervuilings tax. Maarja onze economie, gebouwd op schulden en fractional reserved banking is gebouwd op groei/ inflatie. De boel stort in als een kaartenhuis als de wereldbevolking krimpt. Dus zullen overheden in de westerse wereld zoveel mogelijk proberen kinderen te sponseren. En lukt het niet via die weg, dan maar via import.

Maar, en daar ga ik weer een hoop mensen mee voor de schenen schoppen, we leven lekker ons eigen egotistische leven, een bubbel, en nemen kinderen, want dat is zo leuk en gezellig, en wellicht word ik dan nog verzorgd later.

Ieder zijn eigen keus verder natuurlijk. Maar dit is een beetje hoe ik het zie

[Anoniem: 36835]

-tom-562 schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:45:
[...]
Noem eens een moment in de geschiedenis van de mensheid wanneer het beter was dan nu, om kinderen te krijgen?

Elke tijd waarin die geboren kinderen perspectief hadden op een eigen woning.

[jessy100]

Kurkentrekker schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:16:


Reden: je gaat amper meer uit eten, spontaan een weekendje Parijs zit er ook niet meer in, en verre reizen met een kleine die na een half uur in de auto al irritant wordt al helemaal niet. Wij geven substantieel minder geld uit sinds we kinderen hebben en kunnen maandelijks veel meer sparen dan we eerst deden.

Die van ons is bijna 2, en die maakt deze belofte dus totaal niet waar. Nu zitten we met babykosten en verre reizen, etentjes etc

[Ronald.42]

anti elppa schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:58:
[...]


zonder het allemaal uit te tikken, kijk naar de doomsday klok (dichter bij 12 hebben we het nog niet gezien). Dat zegt alles zonder hier een verhaal van een a4tje neer te kalken. We hebben er iig met elkaar een aardige klere bende van gemaakt. En we gaan gewoon stug door. Daarbovenop, ik ben van mening dat er veeeeel te veeeeel mensen zijn op deze aardkloot. We zijn niets anders dan een sprinkhanen plaag in een graanveld. Komt vanzelf een moment dat het veld leeg is, of we elkaar afslachten om laatste beetje graan.
Ik ben dus ook zo iemand die vind dat er toeslagen moeten zijn voor 1 kind, bij kind 2 niets krijgen, en vanaf kind 3 zware co2 en vervuilings tax. Maarja onze economie, gebouwd op schulden en fractional reserved banking is gebouwd op groei/ inflatie. De boel stort in als een kaartenhuis als de wereldbevolking krimpt. Dus zullen overheden in de westerse wereld zoveel mogelijk proberen kinderen te sponseren. En lukt het niet via die weg, dan maar via import.

Maar, en daar ga ik weer een hoop mensen mee voor de schenen schoppen, we leven lekker ons eigen egotistische leven, een bubbel, en nemen kinderen, want dat is zo leuk en gezellig, en wellicht word ik dan nog verzorgd later.

Ieder zijn eigen keus verder natuurlijk. Maar dit is een beetje hoe ik het zie

Daar is ook geen speld tussen te krijgen.
Maar mijn visie is dat we met zijn tweeën zijn en dus ook 2 nakomelingen zouden moeten mogen hebben.
Alleen zit er wat teveel overlap tussen onze aanwezigheid en die van de nakomelingen.

Nederland kan eigenlijk de huidige populatie niet op de juiste wijze ondersteunen.
Om maar te spreken volgens de heer Fortuyn het land is vol.
En niet alleen het land ook de aarde.

[-tom-562]

anti elppa schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:58:
[...]


zonder het allemaal uit te tikken, kijk naar de doomsday klok (dichter bij 12 hebben we het nog niet gezien). Dat zegt alles zonder hier een verhaal van een a4tje neer te kalken. We hebben er iig met elkaar een aardige klere bende van gemaakt. En we gaan gewoon stug door. Daarbovenop, ik ben van mening dat er veeeeel te veeeeel mensen zijn op deze aardkloot. We zijn niets anders dan een sprinkhanen plaag in een graanveld. Komt vanzelf een moment dat het veld leeg is, of we elkaar afslachten om laatste beetje graan.
Ik ben dus ook zo iemand die vind dat er toeslagen moeten zijn voor 1 kind, bij kind 2 niets krijgen, en vanaf kind 3 zware co2 en vervuilings tax. Maarja onze economie, gebouwd op schulden en fractional reserved banking is gebouwd op groei/ inflatie. De boel stort in als een kaartenhuis als de wereldbevolking krimpt. Dus zullen overheden in de westerse wereld zoveel mogelijk proberen kinderen te sponseren. En lukt het niet via die weg, dan maar via import.

Maar, en daar ga ik weer een hoop mensen mee voor de schenen schoppen, we leven lekker ons eigen egotistische leven, een bubbel, en nemen kinderen, want dat is zo leuk en gezellig, en wellicht word ik dan nog verzorgd later.

Ieder zijn eigen keus verder natuurlijk. Maar dit is een beetje hoe ik het zie

Die overbevolking, oorlog en klere bende komt kan je (voor het grootste gedeelte) seculiere Nederlanders nauwelijks aanrekenen. De oplossing daarvoor hoeven we niet echt hier te zoeken, maar daar hou ik mijn mond verder maar over want sommige mensen vinden dat je dan een verkeerde mening hebt

[Admiral Freebee]

Het is een heel persoonlijke keuze maar sta sowieso stil bij het feit dat kinderen voor altijd zijn. Veel mensen denken hard na over de baby- en peutertijd en hoewel er in die tijd veel zorg gegeven wordt is het niet zo dat het nadien makkelijk wordt. Dan komt het opvoeden, zorgen om school, eventuele leerproblemen of medische zorgen, enzovoort.

Denk zeker dus ook na over al de levensfases na de eerste jaren. Je krijgt veel, je leven heeft meer zingeving en invulling maar er gaan ook veel zorgen mee gepaard.

[eMiz0r]

Anoniem: 36835 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:22:
[...]

Spontane weekendjes New York of even restaurantje in Parijs pakken omdat je er zin in hebt op vrijdagmiddag.

Zorgen dat je dit gedaan hebt voordat je aan kinderen begint. Ik begon op mijn 36e (2e net geboren op mn 39e) en heb al veel dingen van deze wereld gezien (zoals een spontaan weekendje New York). Daardoor is die behoefte nu ook minder en mis ik niet zoveel voor mijn gevoel

[-tom-562]

eMiz0r schreef op zondag 1 september 2024 @ 19:20:
[...]


Zorgen dat je dit gedaan hebt voordat je aan kinderen begint. Ik begon op mijn 36e (2e net geboren op mn 39e) en heb al veel dingen van deze wereld gezien (zoals een spontaan weekendje New York). Daardoor is die behoefte nu ook minder en mis ik niet zoveel voor mijn gevoel

Je moet de behoefte sowieso toch hebben? Ik heb die behoefte echt nooit gehad dus ik mis het ook niet

[hoevenpe]

Als je op tijd met kinderen begint kan je vanaf 45-50 elk weekend op stedentrip...

[MisterMailman]

Materialistische dingen zoals weekendjes weg vs het grote plaatje van een kind op de wereld zetten en grootbrengen. Dat kun je eigenlijk niet vergelijken.

Ja, wij waren erg blij met geld en vrije tijd, maar op een bepaald moment ging dat toch wat 'leeg' voelen. Nu is een kind wel het andere uiterste, maar toch

[boxlessness]

Vlinder_ schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:14:
[...]


Mijn schoonmama heeft maar 1 zoon (mijn partner dus) en dus ook haar enige kans op een kleinkind. Ze heeft al lang mij de oren afgezaagd, en dat ze ongeduldig aan het wachten is & dat we er niet te lang mee moeten wachten (want ze is ook nog eens op pensioen binnen twee maanden)… nu ja, zij zal helemaal geen reden zijn om er toch eentje te “nemen” & al zeker niet om frequent bij haar te laten (opvoeden zal ik nog altijd samen met mijn partner doen, en dan zo’n bemoeial constant van een schoonmama zal de band niet bevorderen …) Dan had zij maar beter voor meerdere kinderen gegaan als ze perse kleinkinderen wou.
Eigenlijk wel erg dat zo’n mensen nog bestaan om te zitten pushen en koppels abnormaal vinden zonder kinderen …
Voor zelfde geldt ben ik bijvoorbeeld onvruchtbaar…

Huidige situatie is nu wel dat ze de boodschap wel ergens kent om er niet meer over te beginnen

Dit soort projecties van (schoon)ouders kunnen erg destructief zijn. Mijn schoonouders willen/hopen (soms drammen) dat wij voor ze zorgen wanneer ze ouder worden. Maar door een chronisch tijdsgebrek (studie, werk, kind), plus dat ze niet bepaald om de hoek wonen, gaat dat niet gebeuren. Sowieso zijn onze wereldbeelden heel anders waardoor die relatie al een tijd onder druk staat.
Hetzelfde met mijn ouders: mij stiefvader schuurt tegen allerlei conspiracy-onzin aan en is behoorlijk xenofobisch en racistisch. En dat lijkt almaar erger te worden met zijn cognitieve neergang de laatste paar jaren. Ik tolereer hem ongeveer een uurtje of twee per week.

Mijn punt is dat de dynamiek tussen ouder en kind verandert en evolueert, en de mate van robuustheid van die relatie is erg afhankelijk van het vermogen van de ouder om mee te veranderen met het (volwassen) kind naarmate zijn/haar leven veranderd.
Dit soort projecties (e.g. "begin nu eens met kinderen", of "je moet voor mij zorgen als ik ouder ben", of "ik wil dat je iedere week op bezoek komt", of "je moet het doen zoals ik dat deed") zijn een teken dat de ouder niet meebeweegt met het kind en zet de relatie onder druk.
Dit kan mentale problemen tot gevolg hebben wanneer het volwassen kind in zijn/haar oude kleine-kind-rol gehouden wordt.

Maar heeft het kind dan niet ook een verantwoordelijkheid om die relatie in stand te houden en niet te veel/snel te veranderen? Ik ben van mening van niet: de ouder is (cru gezegd) "vergane glorie"; een product van een wereld/maatschappij die er nu niet meer is. En het kind heeft nog een toekomst voor zich en heeft zich nog decenia het hoofd boven water te houden in een veranderende wereld. Daarbij is die verantwoordelijkheid neerleggen bij het kind een vorm van "schuld" projecteren op het kind (e.g. "ik heb als ouder hard moeten werken voor jou, nu moet jij dat voor mij doen"). Dat terwijl het kind nooit een zegje heeft gehad in het wel/niet geboren worden: wanneer de ouder zijn/haar broek aan had gehouden (of welke andere egoistische reden niet vervolgd had) was er geen "schuld" geweest.

Wat heeft dit te maken met het wel/niet nemen/krijgen/willen van kinderen? Niets, en alles.
"Niets" omdat dit je geen criteria geeft om een knoop door te hakken.
"Alles" omdat de onderliggende drijfveer voor het "nemen" van kinderen meestal egoistisch van aard is (e.g. ik wil me niet verveeld voelen, het wordt van me verwacht). Het is goed om die onderliggende drijfveer te herkennen, want de verwachting die je daarmee creeert richting het kind gaat sowieso gebroken worden.... e.g. verveel je je niet omdat je geen kinderen hebt, dan verveel je je wel wanneer je voor de 100e keer een uur zit te doomscrollen op je telefoon terwijl je zit te wachten bij de zwemles van je kind tot ze klaar zijn (of de breakdanceles, of de voetbaltraining)... of je verveelt je als je voor de 1000e keer op het schoolplein wortel staat te schieten tot de bel gaat en ze naar buiten komen.
Hoe meer je je eigen bagage los weet te laten, des te minder belast kun je in die enorme verandering en onzekerheid stappen.

[Ramon 73]

Vlinder_ schreef op zondag 1 september 2024 @ 15:40:
Hoi Tweakers leden,

Mijn partner en ikzelf zijn 37 jaar (M) en 33 jaar (V) en we zitten nog steeds met de vraag: gaan we wel of niet voor kinderen gaan....

Bij twijfel niet doen.

[IvoB2]

Vlinder_ schreef op zondag 1 september 2024 @ 15:40:
Hoi Tweakers leden,

Mijn partner en ikzelf zijn 37 jaar (M) en 33 jaar (V) en we zitten nog steeds met de vraag: gaan we wel of niet voor kinderen gaan (als het een ja wordt, zal het slechts 1 kind, tenzij het een meerling wordt 😄).

Wanneer je op zo'n belangrijke vraag er tezamen met je partner niet uit geraakt en daarvoor te rade moet gaan op het internet om jezelf nog te overtuigen is er maar één advies: NIET aan beginnen.
Tot jullie er onderling zelf uit zijn en BEIDEN er 100% achter staan.

Iedere % minder overtuiging bij een van beiden is al een stap in de verkeerde richting.
Kinderen heb je voor het leven en zijn doorgaans niet retourneerbaar.
En vergeet het roze wolkenverhaal dat het tot je oude dag alleen maar rozegeur en maneschijn is en uitsluitend een verrijking van je leven van dag één tot de dag dat je er de brui aan geeft.

Het kan het grootste geluk uit je leven zijn en blijven maar het omgekeerde kan even goed. Krijg je op voorhand geen garantie op en heb je zelfs beiden niet altijd volledig in de hand.
Voor de meesten is het een glijbaan met zijn hoogten en laagten en een (duur) leerproces met vallen en opstaan.

[anti elppa]

boxlessness schreef op zondag 1 september 2024 @ 19:49:
[...]

Dit soort projecties van (schoon)ouders kunnen erg destructief zijn. Mijn schoonouders willen/hopen (soms drammen) dat wij voor ze zorgen wanneer ze ouder worden. Maar door een chronisch tijdsgebrek (studie, werk, kind), plus dat ze niet bepaald om de hoek wonen, gaat dat niet gebeuren. Sowieso zijn onze wereldbeelden heel anders waardoor die relatie al een tijd onder druk staat.
Hetzelfde met mijn ouders: mij stiefvader schuurt tegen allerlei conspiracy-onzin aan en is behoorlijk xenofobisch en racistisch. En dat lijkt almaar erger te worden met zijn cognitieve neergang de laatste paar jaren. Ik tolereer hem ongeveer een uurtje of twee per week.

Mijn punt is dat de dynamiek tussen ouder en kind verandert en evolueert, en de mate van robuustheid van die relatie is erg afhankelijk van het vermogen van de ouder om mee te veranderen met het (volwassen) kind naarmate zijn/haar leven veranderd.
Dit soort projecties (e.g. "begin nu eens met kinderen", of "je moet voor mij zorgen als ik ouder ben", of "ik wil dat je iedere week op bezoek komt", of "je moet het doen zoals ik dat deed") zijn een teken dat de ouder niet meebeweegt met het kind en zet de relatie onder druk.
Dit kan mentale problemen tot gevolg hebben wanneer het volwassen kind in zijn/haar oude kleine-kind-rol gehouden wordt.

Maar heeft het kind dan niet ook een verantwoordelijkheid om die relatie in stand te houden en niet te veel/snel te veranderen? Ik ben van mening van niet: de ouder is (cru gezegd) "vergane glorie"; een product van een wereld/maatschappij die er nu niet meer is. En het kind heeft nog een toekomst voor zich en heeft zich nog decenia het hoofd boven water te houden in een veranderende wereld. Daarbij is die verantwoordelijkheid neerleggen bij het kind een vorm van "schuld" projecteren op het kind (e.g. "ik heb als ouder hard moeten werken voor jou, nu moet jij dat voor mij doen"). Dat terwijl het kind nooit een zegje heeft gehad in het wel/niet geboren worden: wanneer de ouder zijn/haar broek aan had gehouden (of welke andere egoistische reden niet vervolgd had) was er geen "schuld" geweest.

Wat heeft dit te maken met het wel/niet nemen/krijgen/willen van kinderen? Niets, en alles.
"Niets" omdat dit je geen criteria geeft om een knoop door te hakken.
"Alles" omdat de onderliggende drijfveer voor het "nemen" van kinderen meestal egoistisch van aard is (e.g. ik wil me niet verveeld voelen, het wordt van me verwacht). Het is goed om die onderliggende drijfveer te herkennen, want de verwachting die je daarmee creeert richting het kind gaat sowieso gebroken worden.... e.g. verveel je je niet omdat je geen kinderen hebt, dan verveel je je wel wanneer je voor de 100e keer een uur zit te doomscrollen op je telefoon terwijl je zit te wachten bij de zwemles van je kind tot ze klaar zijn (of de breakdanceles, of de voetbaltraining)... of je verveelt je als je voor de 1000e keer op het schoolplein wortel staat te schieten tot de bel gaat en ze naar buiten komen.
Hoe meer je je eigen bagage los weet te laten, des te minder belast kun je in die enorme verandering en onzekerheid stappen.

+1, zeer goede post!! weinig verder aan toe te voegen

[MLLL]

Admiral Freebee schreef op zondag 1 september 2024 @ 19:19:
Het is een heel persoonlijke keuze maar sta sowieso stil bij het feit dat kinderen voor altijd zijn. Veel mensen denken hard na over de baby- en peutertijd en hoewel er in die tijd veel zorg gegeven wordt is het niet zo dat het nadien makkelijk wordt. Dan komt het opvoeden, zorgen om school, eventuele leerproblemen of medische zorgen, enzovoort.

Denk zeker dus ook na over al de levensfases na de eerste jaren. Je krijgt veel, je leven heeft meer zingeving en invulling maar er gaan ook veel zorgen mee gepaard.

Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.

[BertVK]

Anoniem: 36835 schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:18:
[...]


Sterker nog, ik denk dat je als kindvrij persoon heel je leven een groter netwerk kan opbouwen waardoor je juist op je oude dag niet alleen bent.

Maar dit topic wordt een exacte kloon van Geen kinderwens. Daar is zo'n beetje alles te vinden over dit onderwerp, en ook het moddergooien tussen de twee kampen wat hier gaat ontstaan tot een moderator ingrijpt

Nog zo'n prediker van de maakbare samenleving.
Prima dat jij familiebanden niet belangrijk vindt, maar de manier waarop je bezig bent met de ervaringen van anderen en eigenlijk alleen maar probeert te stoken komt behoorlijk onzeker over.

[bie100]

Of je kinderen neemt of wil in die discussie meng ik me niet dat heeft vaak met een gevoel te maken die toch niet te verklaren is

Aan de andere kant wil ik wel zeggen dat kinderen nemen of krijgen je er vaak van uit gaat dat het kind gezond op de wereld komt je er ook op moet voorbereiden dat het ook niet altijd het geval is

En daar kan ik wel over meepraten als vader van een zoon van 25 met een meervoudig handicap en laat ik het zo zeggen dat het een hele expeditie is

Maar aan de andere kant wat hou ik van dat jong succes met je keuze gaat goed komen

[President]

Vlinder_ schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:20:
Oh ja, ik ben trouwens een weegschaal van sterrenbeeld en overdenk alles wellicht teveel

Doe maar geen kinderen krijgen als je denkt dat je geboortedatum je persoonlijkheid bepaalt. Dat sterft dat hele onzinnige astrologie ooit misschien wel uit

Maar goed. Als ik twijfel over iets dan doe ik het meestal: beter spijt van iets wat ik heb gedaan dan spijt dat ik het niet heb gedaan. Maar zoiets geldt natuurlijk niet echt voor een kind, want daar zit je net als met een huisdier aan vast... Alleen kan je die doorverkopen of naar het asiel brengen

[ Voor 29% gewijzigd door President op 01-09-2024 20:35 ]

[CodeCaster]

President schreef op zondag 1 september 2024 @ 20:32:
[...]

Doe maar geen kinderen krijgen als je denkt dat je geboortedatum je persoonlijkheid bepaalt. Dat sterft dat hele onzinnige astrologie ooit misschien wel uit

Maar goed. Als ik twijfel over iets dan doe ik het meestal: beter spijt van iets wat ik heb gedaan dan spijt dat ik het niet heb gedaan. Maar zoiets geldt natuurlijk niet echt voor een kind, want daar zit je net als met een huisdier aan vast... Alleen kan je die doorverkopen of naar het asiel brengen

Maar wat moet je met het huisdier dan?

Edit: laat maar, de grap was dat "die" uit je laatste zin op het kind zou slaan.

IvoB2 schreef op zondag 1 september 2024 @ 20:11:
[...]

Wanneer je op zo'n belangrijke vraag er tezamen met je partner niet uit geraakt en daarvoor te rade moet gaan op het internet om jezelf nog te overtuigen is er maar één advies: NIET aan beginnen.
Tot jullie er onderling zelf uit zijn en BEIDEN er 100% achter staan.

Wanneer je zonder verder extern onderzoek of navraag 100% denkt te weten dat je kinderen wil, vind ik je juist ongeschikt. TS zegt verder expliciet dat de beslissing niet afhangt van wat er hier gezegd wordt. Andermans visie kan nogal eens helpen om tot nieuwe inzichten te komen, dus ook op dit vlak is een topic om meningen te peilen niet zo vreemd.

[ Voor 40% gewijzigd door CodeCaster op 01-09-2024 20:42 ]

[Vlinder_]

CodeCaster schreef op zondag 1 september 2024 @ 20:38:
[...]

Maar wat moet je met het huisdier dan?

Edit: laat maar, de grap was dat "die" uit je laatste zin op het kind zou slaan.

[...]

Wanneer je zonder verder extern onderzoek of navraag 100% denkt te weten dat je kinderen wil, vind ik je juist ongeschikt. TS zegt verder expliciet dat de beslissing niet afhangt van wat er hier gezegd wordt. Andermans visie kan nogal eens helpen om tot nieuwe inzichten te komen, dus ook op dit vlak is een topic om meningen te peilen niet zo vreemd.

Bedankt voor deze reactie. Jij snapt exact wat ik bedoel met het topic en waarom ik nieuwsgierig ben naar andermans ervaringen of visies. Dat geeft ons inderdaad soms wat meer nieuw inzicht of een andere kijk die we voorheen misschien nog niet hadden.

[IvoB2]

CodeCaster schreef op zondag 1 september 2024 @ 20:38:
Wanneer je zonder verder extern onderzoek of navraag 100% denkt te weten dat je kinderen wil, vind ik je juist ongeschikt. TS zegt verder expliciet dat de beslissing niet afhangt van wat er hier gezegd wordt. Andermans visie kan nogal eens helpen om tot nieuwe inzichten te komen, dus ook op dit vlak is een topic om meningen te peilen niet zo vreemd.

Beetje tegenstrijdige uitgangspunten die je inneemt.
Enerzijds moet je, volgens jou, niet aan kinderen beginnen zonder extern onderzoek en navraag.
Anderzijds zal de beslissing dan weer expliciet niet afhangen van wat hier gescheven wordt.

Dat versterkt - in dit geval - alleen nog maar mijn visie om TS te helpen tot het inzicht te komen dat ze beter (nog) niet aan kinderen begint.

Kinderen, mijn mening, worden doorgaans geboren op basis van niet al te rationele persoonlijke gevoelens (als het al niet per ongeluk was) en doorgaans zelden op basis van extern onderzoek, navraag en de uitslag van de peilingen.

Persoonlijk hecht ik ook weinig geloof aan het uitgangspunt van het peilen naar meningen (met een wel heel expliciete vraagstelling in de topictitel) om dan voorafgaandelijk al te stellen dat die meningen geen enkele invloed zullen hebben op de eigen beslissing. Bespaar je dan de moeite om de vraag te stellen en al zeker om de antwoorden te lezen want ze doen er toch niet toe.
Het getuigt, mijn mening, alleen maar dat je er zelf nog niet zeker van bent. En wanneer je over zo iets ingrijpend nog niet 100% zeker bent begin je er beter (nog) niet aan.
De situatie zonder kinderen ken je al. Eenmaal je wel kinderen hebt en het is niet wat je volgens de peilingen mocht verwachten gaan al die andere meningen en visies niet thuis geven om je bij te staan.

[ Voor 27% gewijzigd door IvoB2 op 01-09-2024 20:56 ]

[Scatman_II]

President schreef op zondag 1 september 2024 @ 18:19:

Iederen met kinderen zal zeggen dat het (soms) zwaar is, maar 99% zal zeggen dat als ze in de tijd kunnen terug gaan ze niet anders zouden hebben gedaan. Logisch, want zeggen dat als je terug naar het verleden kon gaan om de zwangerschap tr voorkomen zou betekenen dat je niet zou willen dat je kind bestaat :-)

Volgens onderstaande site zou 5 - 14% het niet weer doen. En ik vermoed dat dit een onderschatting is ivm 'sociaal niet gewenst antwoord'.

Geschat wordt dat 5 tot 14 procent van de ouders spijt heeft van hun beslissing om kinderen te krijgen en achteraf liever kinderloos was gebleven.11 jan 2024
https://www.psychologiemagazine.nl
https://www.psychologiema...nderloos%20was%20gebleven.

Edit artikel 1, percentage (hier hoger trouwens):
https://www.google.com/ur...Vaw01v-JbSgPvrUN3FDom-RFj

Nummer 2 waarom spijt:
https://www.google.com/ur...Vaw2MaTsihEmXTyJ70Ppe8AGX


1 op de 7 heeft spijt. Zou je die kans nemen als je nu een gelukkig leven hebt en het gaat om een kansje dat je waagt op iets negatiefs met net zoveel impact?

Mijn persoonlijke mening: heb 2 lieve jochies maar de energie, tijd en zorgen die daar nu al in zitten (halverwege basisschool) doen me nog rouwen om het verlies van 'mezelf' en mijn vrije tijd. Hopelijk wordt dat als ze gevlogen zijn weer beter.
'Je krijgt er zoveel voor terug' voelt voor mij voorlopig nog als een holle frase in elk geval

[ Voor 23% gewijzigd door Scatman_II op 01-09-2024 20:59 ]

[President]

Scatman_II schreef op zondag 1 september 2024 @ 20:49:
[...]

Volgens onderstaande site zou 5 - 14% het niet weer doen. En ik vermoed dat dit een onderschatting is ivm 'sociaal niet gewenst antwoord'.

Dat gevoel zal 5-14 procent vast hebben, maar ik denk niet dat als je nu voor 100 mensen een knop neerzet waardoor de kinderen daadwerkelijk zou verdwijnen er echt 14 mensen zijn die die knop zouden indrukken....

Maar goed, deel is natuurlijk inderdaad het stockholm syndroom

[de Peer]

President schreef op zondag 1 september 2024 @ 20:53:
[...]

Dat gevoel zal 5-14 procent vast hebben, maar ik denk niet dat als je nu voor 100 mensen een knop neerzet waardoor de kinderen daadwerkelijk zou verdwijnen er echt 14 mensen zijn die die knop zouden indrukken....

Uiteraard maar dat zijn 2 totaal verschillende zaken.

[Scatman_II]

President schreef op zondag 1 september 2024 @ 20:53:
[...]

Dat gevoel zal 5-14 procent vast hebben, maar ik denk niet dat als je nu voor 100 mensen een knop neerzet waardoor de kinderen daadwerkelijk zou verdwijnen er echt 14 mensen zijn die die knop zouden indrukken....

Maar goed, deel is natuurlijk inderdaad het stockholm syndroom

Volgens het artikel hierboven genoemd:

To verify whether the participants regretted having a child/children, they were asked the following single question: If you could travel back in time and once again make the decision, would you once again decide to become a parent?

Met als uitkomst:

Surveys conducted over the last few years on representative samples in the US and Germany suggest that the percentage of parents who regret having children is approximately 17–8%

Volgens mij staat TS nu aan het andere eind (begin) van die tijdmachine, en moet zich afvragen 'ben ik de 17% of 100-17%'?

Edit: mocht ik terug kunnen gaan naar 29 jaar oud zijn met de kennis van nu was het sowieso een nobrainer natuurlijk

[ Voor 5% gewijzigd door Scatman_II op 01-09-2024 21:15 ]

[jnr24]

Ik zou zeggen het is het grootste avontuur van je leven. Leuk als je veel stedentrips maakt of rond de wereld fietst, maar een kind is andere koek

En op dat avontuur kan je alles meemaken.

Er zijn veel ouders die helemaal blij en vrij zijn (geen problemen, goed vangnet, het past in de carriere en financiën) misschien nog met jonge kinderen. Vier ouders en twee zussen, allemaal met ervaring, auto en logeerkamer. Oja, en het jongetje houdt ook heel erg van hockey net als opa en papa en het meisje houdt van paarden, net als mama.

Er zijn natuurlijk ook situaties waar het allemaal wat onverwacht minder loopt, relatie onderling of met kind, depressie, carriere, ruzie in de familie, wegvallend vangnet, lat te hoog, financiën, "help mijn man is klusser/heeft een hobby", zoon wil op ballet, vader houdt meer van kickboxen, nouja je kan alle luchtige en extreem droevige scenario's wel uitdenken.

Dat avontuur ga je aan, voor de rest van je leven.

[mjl]

Jullie moeten vooral zelf graag een kind in huis willen. Ga daarbij op je gevoel af.

Ga even na of je er slapeloze nachten, puber ruzies en studiekosten voor over hebt. Reken wel de leuke momenten en de liefde die je kan geven of ontvangen vaak vele malen meer waard zijn dan de ‘negatieve’ aspecten.

Als dat zo is: niks staat je in de weg om een gelukkig leven met een kind erbij te hebben. Het zal anders zijn, wij dachten bijv. ook nooit meer verre reizen te maken maar dat viel erg mee, onder de 2 jaar vliegen ze gratis mee en we gaan nog bijna jaarlijks ver weg (Afrika, US e.d.) als alles mee zit.

[Hertog_Martin]

Als je relatie sterk is en je kan goed samenwerken dan zal de belasting op je leven erg meevallen en verrijkt het jullie alleen maar. Ja het zal anders zijn maar dat is het leven.

[ Voor 162% gewijzigd door Hertog_Martin op 01-09-2024 22:17 ]

[OosterF]

Atlas schreef op zondag 1 september 2024 @ 16:17:
[...]


Dat vind ik persoonlijk de meest egoistische reden om kinderen te nemen (ja ik noem het in dit geval nemen).

Wellicht een iets te filosofische inslag voor het doel van dit topic, maar is het ‘nemen’ van kinderen niet inherent egoïstisch?

[Denman]

Als vader van 3 kinderen in de leeftijd van inmiddels 4, 7 en 9 kan ik me erg goed vinden in de post van @Zenomyscus, hier komen toch heel herkenbare dingen in naar voren.

En toevallig hadden mijn vrouw en ik het hier een tijdje terug over. Want met school, zwemlessen en sporten worden we ondertussen aardig geleefd
's Ochtends voor 3 kinderen brood smeren en tassen vullen. Hockeytraining op woensdagmiddag, tennistraining op donderdagmiddag en in de weekenden de wedstrijden. En alles wat je daaromheen moet doen als ouders (OMG die sport groepsapps zijn nog heftiger dan die van school, maar dat terzijde). Oppas regelen als je eens een keer samen uit eten wil, en in de weekenden toch ook vroeg er uit, want ook dan lusten ze een broodje. Al worden ze wel ouder en dus zelfstandiger, dat scheelt al.

En daar hadden we het dus over, zo van: "weet je nog 10 jaar geleden? Dan konden we in het weekend tot 11 uur samen een serie kijken in bed, en konden we er van balen dat we om 12:30 moesten lunchen bij m'n ouders, want -dat was zo vroeg-". En daar konden we ook wel smakelijk om lachen want dat sloeg nergens op natuurlijk. Nu verwacht ik niet wij deze levensstijl zo hadden doorgezet, en TS ook niet, maar het relativeerde het "drukke leven" wat we nu hebben wel even. Sowieso is het met 1 kind uiteraard ook een stuk rustiger dan met 3, normaal gesproken.

En wat @Zenomyscus ook treffend zegt: geen dag is hetzelfde, en dat maakt het leuk. Er zijn echt dagen dat je ze achter het behang kan plakken en dat je bijna niks van ze kan hebben. En (gelukkig veel meer) dagen van plezier, vrolijkheid en dankbaarheid. Maar altijd onvoorwaardelijke liefde. Een paar weken terug hadden we ze als verrassing voor na de vakantie 2 dagen Efteling gegeven inclusief hotelovernachting. Toen we aankwamen, de auto hadden geparkeerd en het vertelden sprintten ze de auto uit om ons eerst een omhelzing te geven. Dan smelt je, en het maakt je trots omdat het een reactie is die je graag wil zien.
En toen de middelste bij thuiskomst in bed ineens moest huilen omdat de 2 dagen zo leuk waren en hij weer terug wilde, brak ik zelf ook. Van vermoeidheid uiteraard

Al met al: zou ik terug willen? Absoluut niet. Het is een verrijking van ons leven en ik vind het fantastisch om samen met mijn vrouw verantwoordelijk te mogen zijn voor de opvoeding van deze 3 kleine mensjes. Om ze te zien leren, om ze vriendjes te zien maken, te zien groeien. En dat die meid van 4 wanneer ik thuis kom op me af komt rennen om me een dikke knuffel te geven. Dat gevoel is heel moeilijk uit te leggen, maar is onbetaalbaar.

Maar het is (hoe klein die groep ook is) niet voor iedereen. Je weet het pas als het zover is en dat is het lastige, dit is niet iets wat je even kan proberen
Twijfel hebben is heel normaal, het is geen kleine beslissing. Is die twijfel heel heftig dan moet je het wellicht niet doen. Maar bij lichte twijfel durf ik te stellen dat deze als sneeuw voor de zon verdwijnt zodra die kleine er is

[Hertog_Martin]

Wat betreft de 'bij twijfel: niet doen' reacties: dat is nogal een filosofische kwestie, je kan ook met 'bij twijfel: doen' in het leven staan. Iedereen zal over vanalles twijfelen.

Ik had 0,0 met kinderen, had maar 1 keer in m'n leven heel lang geleden een baby vastgehouden, geen vrienden of familie die er al aan begonnen waren etc.

Maar ben er wel voor gegaan, en heb het allemaal op me laten afkomen. Juist met een mindset van 'ik weet er niets van dus ik zie het wel'. Normaal zoek ik vanalles tot in de puntjes uit, maar ik dacht dat niets me zou kunnen voorbereiden, want het is zo persoonlijk uiteindelijk.

En dat was het, het moment in het ziekenhuis dat het zover was.. Ik voelde me meteen een ander mens. Dat zo'n klein wezentje op jou / jullie aangewezen is in de wereld.. Onbeschrijflijk.

Je kan het niet echt rationeel benaderen. Rationeel is het idd dat kinderwens eigenlijk een egoïstisch iets is want kind zelf kiest er niet voor (duh). Verder zullen omstandigheden er zelden perfect voor zijn. Doet me ergens denken aan de intro van Idiocracy:

YouTube: IDIOCRACY Opening Scene (2006) Mike Judge

Maar goed, speel gerust nog even met het idee, kijk of stiekem de kinderwens gevoelens sterker worden, als je er open voor staat zal je al anders naar kinderen enzo gaan kijken en mss ervaren dat je dat ook wilt samen. Of niet natuurlijk en het wordt duidelijk dat het niet voor jullie is. Maar als de wens leeft dan laat je niet weerhouden door hoe het jullie leven zal veranderen.

[ibmpc]

Ramon 73 schreef op zondag 1 september 2024 @ 19:56:
[...]


Bij twijfel niet doen.

Hier wil ik nog wel iets aan toevoegen: Bij twijfel even wachten en een deadline stellen om een goede beslissing te nemen. Niet zondermeer "niet doen."

Ik hoor veel om mij heen dat 40 jaar of eigenlijk alles bovern 33 jaar te oud is, dat is met de huidige medische wetenschap grotendeels een fabel als je open staat voor alle medische tests (painful, maar doe ze alsjeblieft!). Kijk even goed welke zorgverzekeringen alle tests vergoeden en stap alvast over, want hoef je daar niet over na te denken. Pas ook alvast je deductible aan. Dit zijn namelijk dingen die je vantevoren geregeld wilt hebben maar vergeet te regelen als het eenmaal zo ver is.

Als er geen rare medische dingen in de familie zijn, kun je nog prima 7 jaar wachten om een beslissing te nemen. De kans op een meerling wordt volgens mij wel groter naarmate je ouder wordt.

En net als met een leaseauto kun je prima "testen". Je geeft aan al tante te zijn, "leen" eens een kind voor een hele week. Het geeft geen beeld van het ouderschap, maar het geeft wel een beeld van de werkdruk en de stress die je kunt ervaren.

[ Voor 6% gewijzigd door ibmpc op 01-09-2024 23:07 ]

[Ardana]

Na overleg besloten dat dit topic dicht blijft. Het is, zoals al eerder genoemd, een kopie van het Geen kinderwens?- topic, en veel beter op z'n plek in de Tweakers Lounge. Helaas kan TS daar nog niet bij, maar we gaan geen uitzondering maken op dit punt.
Hier in AZ is het iig te polariserend.

[ Voor 90% gewijzigd door Ardana op 02-09-2024 07:19 ]