Vrijheid van ...

Pagina: 1
Acties:
  • 2.018 views

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • CAPSLOCK2000
  • Registratie: Februari 2003
  • Laatst online: 29-05 13:43

CAPSLOCK2000

zie teletekst pagina 888

Topicstarter
Ik maak maar een nieuw topic omdat mijn reactie te lang is voor Het kleine-mismoderatietopic deel XXX en wellicht als OT gezien wordt, maar ik toch even wil reageren.


[quote]jdh009 schreef op dinsdag 9 juli 2024 @ 17:26:
Daar ben ik het fundamenteel mee oneens, puur omdat je niet iedereen kunt pleasen en in bepaalde discussies
[quote]
Respectvol met elkaar omgaan is de basis van ieder (constructief) gesprek, dat is iets anders dan "pleasen".
Bovendien is er een dunne lijn tussen voorzichtigheid en overmatige voorzichtigheid. Te veel voorzichtigheid kan leiden tot een situatie waarin mensen bang zijn om überhaupt te reageren onder bepaalde onderwerpen omdat ze als x of y worden weggezet terwijl het bericht of alleen de onderbouwing wel ontopic kan zijn.
Volgens mij heb je hier het belangrijkste punt te pakken: Je wil mensen niet als "x of y" wegzetten maar dat ze zich vrij voelen om te reageren.

Ik ook, maar dat werkt wel twee kanten op. Is iemand "als x of y wegzetten" een kwestie van te veel of te weinig voorzichtigheid?

Als je respectvol behandeld wil worden moet je de ander ook respectvol behandelen.

Er is vorm en er is inhoud. Inhoud mag botsen en kwetsen. Vorm is maar een middel om over te brengen wat je denkt. Als de vorm kwetsend is dan komt de inhoud niet over. Soms gaat het niet anders, maar als het anders kan dan is dat al snel de betere aanpak.
Discussies zouden juist moeten gaan over het verkennen van verschillende perspectieven en ideeën, ook als die ongemakkelijk of uitdagend zijn.
Als er stoom uit de oren van de ander komt (terecht of niet) dan is er geen ruimte meer voor het verkennen van andere standpunten maar gaan de hakken in het zand. Zo krijg je elkaar niet overtuigd. Als ik merk dat iemand z'n best doet om mij te respecteren dan zal ik meer vrijheid voelen om mijn eigen standpunten even los te laten en door de ogen van een ander te kijken. Als ik dat respect niet proef dan zal ik automatisch in de verdediging schieten.
Soms is het benadrukken van het controversiële ook juist nodig om je punt te maken. Context is key.
Eens, maar was dat hier het geval? Eerlijk gezegd denk ik van niet.
Toch heb ik het in deze post geaccepteerd , met enig "voordeel van de twijfel", omdat de context hier inderdaad zwaar meeweegt. Overigens wil ik dit voorbeeld niet opblazen, het is allemaal piepklein.
Provoceren is soms nodig of gepast, maar dat zijn de uitzonderingen, niet de regel.
Uit het transcript rond 3:43 tot 4:04, voor wie geen zin heeft om te kijken.
Je trekt imho de verkeerde conclusie. Hans Teeuwen zegt dat een mening of feit beledigend kán zijn en dán wint het recht van vrijheid op meningsuiting het. Dat is geen vrijbrief om te beledigen.

Iets verder zegt Hans Teeuwen ook dat áls hij een lied maakt hij kiest voor beledingen ómdat het grappig is. Grappig zijn is iets anders dan een gesprek voeren.

Nog wat verder trekt hij zelf een lijn, namelijk zodra het gaat over schelden. "Ik scheld niet uit, ik maak grappen. (...) Bij gevoelige onderwerpen zit spanning, daar werk je mee als cabaretier". Hij zoekt dus bewust de grens op maar respecteert die wel. Humor is daarbij een goed middel omdat het de scherpe randjes kan verzachten. Dat is een van de rollen die cabaret vervult in onze samenleving. Cabaretiers weten ook dat ze daarmee hun hoofd op het hakblok leggen en dat ze keihard afgerekend worden als het te ver gaat. Dit filmpje is daar een voorbeeld van. Één woord te veel en hij wordt als "x of y" weggezet. Dat risico accepteert hij, ook al is zijn vak grapjes maken.

Dan nog gebruikt hij in dit gesprek een heel andere toon en bewoording dan in zijn cabaretshows. Toch heeft hij geen enkele moeite om zijn mening respectvol over te brengen zonder iets onder stoelen of banken te steken. In dit filmpje maakt hij geen grappen maar neemt hij deel aan het publieke debat en daar past hij zich op aan. Dat heeft niks te maken met censuur, vrijheid van meningsuiting, het recht om te beledigen of het recht om niet beledigd te worden, maar omdat het de juiste manier is om elkaar beter te leren begrijpen.

This post is warranted for the full amount you paid me for it.


Acties:
  • +1 Henk 'm!

  • centr1no
  • Registratie: Augustus 2009
  • Laatst online: 08-04 20:38
Ik heb geen idee waar deze discussie door getriggerd is maar ik zie hier en in de post waarop gereageerd wordt wat algemene stellingen waarop ik simpelweg even op moet reageren.

In het algemeen is Hans Teeuwen als voorbeeld nemen niet heel handig omdat de man vorm en inhoud als kunst beoefend en er zijn vak van heeft gemaakt. Bovendien heeft hij een positie dat mensen hem 'kennen', weten hoe hij zich uitdrukt en iedereen zou zich ervan bewust moeten zijn dat in een conference niets van wat hij zegt of doet per definitie zijn eigen persoonlijke opvattingen weerspiegelt.
Een geschreven stuk van Teeuwen wordt gelezen als van hem en ook dusdanig geïnterpreteerd.
Het contrast met een gemiddelde, anonieme Tweaker kan haast niet groter.

Dingen als respect, vorm en inhoud en kwetsen zijn niet bepaald begrippen die iedereen op dezelfde manier ervaart.
Als ik dat respect niet proef dan zal ik automatisch in de verdediging schieten.
En dat is je goed recht. Maar wat is voor jouw respect, waar ligt die grens en ligt die grens bij ieder onderwerp misschien ergens anders?
Je kunt als schrijver een feitelijke en onpartijdige stelling plaatsen die door lezers met een bepaalde mening als vreselijk eenzijdige mening wordt gezien.
En in discussies over bepaalde onderwerpen komt er bij mensen 'stoom uit de oren' omdat er één enkel woord in de tekst staat wat voor hen de hele tekst per definitie ongeldig maakt.
Het simpele gegeven dat acteurs in een film of serie persoonlijk kritiek (en veel erger) te verduren krijgen omdat mensen het verschil tussen fictie en realiteit niet vatten of dat een sketch van Hans Teeuwen opgevat wordt als een belediging i.p.v. wat het werkelijk is geeft overduidelijk aan dat we niet allemaal even geweldig zijn in communiceren.

Natuurlijk moet je daar ergens een lijn in trekken. Tot op welke hoogte 'creatief' taalgebruik of provoceren acceptabel is.
De automatische vraag is dan wie dat moet/kan doen en op basis van welke regels dat gebeurt.
Om dan weer terug te komen op het feit dat er een trend is om bepaalde woorden of uitdrukkingen of simpelweg het noemen van de moderatie per definitie als 'fout' te bestempelen en dat er mensen zijn die er op z'n zachtst gezegd nogal aparte denkbeelden op na houden en mensen zich op het internet nu eenmaal anders gedragen is het niet vreemd dat daar discussies over ontstaan.

Als die discussies ontstaan bij een onderwerp op de front page dan is het het wilde westen. Het is daar niet mogelijk een redelijke discussie te voeren.
Als die discussie op het forum verder gaat kwaakt iedereen ook door elkaar heen en wordt het topic gesloten omdat iemand besluit dat het 'wel genoeg is geweest'.
Iets wat ik op Amerikaanse social media veel zie is dat een enigszins redelijke discussie in één klap beslecht wordt omdat één van de partijen door een enkel woord of zin weggezet wordt als onacceptabel en daarmee alle redelijke argumenten van tafel worden geveegd. En helaas zie ik diezelfde verachtelijke trend hier ook.
Die manier van 'communiceren' levert gewoon niets op. Het heeft helemaal niets meer te maken met vorm en inhoud omdat iedereen bezig is met zijn eigen standpunt en proberen in de chaos gehoord te worden.
Er is dan geen sprake meer van een 'gesprek', nog van respect of begrip voor andere meningen. Laat staan dat iemand overtuigd kan worden, wat sowieso al heel moeilijk is.
En dat is jammer, want die discussies, waarvan iedereen automatisch op een bepaald moment van denkt dat ze toch geen nut hebben en er dus niet eens meer aan beginnen, zijn naar mijn idee wel degelijk belangrijk.
Dat heeft niks te maken met censuur, vrijheid van meningsuiting, het recht om te beledigen of het recht om niet beledigd te worden, maar omdat het de juiste manier is om elkaar beter te leren begrijpen.
Die vrijheid van meningsuiting is mooi, maar het heeft geen zin om iemand te proberen te begrijpen als een mening gebaseerd is op verkeerde informatie, verkeerde interpretatie van informatie of zeer beperkte persoonlijke ervaring.
Er is ook een probleem met het feit dat mensen 'beledigd' of 'gekwetst' worden door simpele feiten. Het benoemen van een feitelijk aangetoonde negatieve eigenschap van een specifieke bevolkingsgroep is een constatering en kan gebruikt worden voor bewustwording, om er iets aan te veranderen.
Humor 'om de randjes te verzachten' is dan acceptabel (hoewel niet voor iedereen) maar waarom is het niet meer mogelijk om gewoon direct te zeggen wat het probleem is zonder dat dat als negatief, beledigend of provocerend wordt opgevat.
Mensen zijn in het algemeen gewoon te vlug op hun teentjes getrapt en gebruiken dat als excuus om vooral niet op zoek te gaan naar de feiten die hun toch al slechte humeur dan alleen maar verergeren.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • CAPSLOCK2000
  • Registratie: Februari 2003
  • Laatst online: 29-05 13:43

CAPSLOCK2000

zie teletekst pagina 888

Topicstarter
centr1no schreef op zaterdag 13 juli 2024 @ 18:01:
Ik heb geen idee waar deze discussie door getriggerd is maar ik zie hier en in de post waarop gereageerd wordt wat algemene stellingen waarop ik simpelweg even op moet reageren.
Een discussie over frontpagemoderatie die niet meer in dat topic past.
Bedankt voor je reactie.
In het algemeen is Hans Teeuwen als voorbeeld nemen niet heel handig omdat de man vorm en inhoud als kunst beoefend en er zijn vak van heeft gemaakt. Bovendien heeft hij een positie dat mensen hem 'kennen', weten hoe hij zich uitdrukt en
Daar ben ik het in het algemeen mee eens en het was dan ook niet mijn voorbeeld. Maar in dit geval gaat het om een persoonlijk interview, niet om een voorbereidde conference. Hij spreekt hier dan ook op een heel andere toon.
iedereen zou zich ervan bewust moeten zijn dat in een conference niets van wat hij zegt of doet per definitie zijn eigen persoonlijke opvattingen weerspiegelt.
Misschien niet per definitie, maar ik ga er van uit dat het meeste wel zijn echte mening is. Ik snap dat bij een conference soms mooie verhalen worden verzonnen en dat grappen soms doorschieten tot in het absurde. Toch denk ik dat je eigenlijk altijd wel de echte mening of boodschap tussen de regels door kan lezen. Over de grens gaan kan een manier zijn om te laten zien waar de grens ligt, zelfs als het doel niet meer is dan grappen maken.
Een geschreven stuk van Teeuwen wordt gelezen als van hem en ook dusdanig geïnterpreteerd.
Het contrast met een gemiddelde, anonieme Tweaker kan haast niet groter.
De bekendheid van Teeuwen maakt het makkelijker om context te geven, maar uiteindelijk telt wat er staat.
En dat is je goed recht. Maar wat is voor jouw respect, waar ligt die grens en ligt die grens bij ieder onderwerp misschien ergens anders?
Dat is zeker voor iedereen anders en dus zorg ik voor veel marge. Ik probeer zo ver mogelijk van de grenzen weg te blijven zodat ik niet onbedoeld over iemands grens heen ga. Let wel: zo ver /mogelijk/. Het moet dus wel mogelijk blijven om mijn mening eerlijk en duidelijk uit te drukken. Als er geen andere manier is om iets te zeggen, dan is dat de juiste manier.
Natuurlijk moet je daar ergens een lijn in trekken. Tot op welke hoogte 'creatief' taalgebruik of provoceren acceptabel is.
De automatische vraag is dan wie dat moet/kan doen en op basis van welke regels dat gebeurt.
Voor mij is dat heel simpel. Als ik iets schrijf dan wil ik dat het gelezen wordt en dat mensen begrijpen wat ik bedoel. Als ze me niet begrijpen kan ik ze ook niet van gedachte doen veranderen. Dat gaat beter als ze mijn woorden lezen zonder dat er stoom uit hun oren komt.

Als zender heb ik invloed op hoe de boodschap er uit ziet en dus op kans dat de ontvanger mij begrijpt.

Ik kan wel heel stoer een ruige tekst opschrijven en zeggen dat mensen zich niet moeten aanstellen als ze zich beledigd voelen tijdens het lezen, maar wat heb ik daar aan? Die mensen ga ik echt niet overtuigen. Zonde van mijn tijd. Af en toe is het leuk om voor eigen parochie een vlammend betoog af te steken, maar om iets in de wereld te veranderen heb ik ook de mensen nodig die (nog) het minst open staan voor mijn boodschap.
Er is dan geen sprake meer van een 'gesprek', nog van respect of begrip voor andere meningen. Laat staan dat iemand overtuigd kan worden, wat sowieso al heel moeilijk is.
Hier zijn we het duidelijk helemaal eens. Om elkaar te overtuigen of begrip te vinden voor andere opvattingen moet je in gesprek blijven. Respect kan ik niet afdwingen, alleen maar zelf tonen.
Die vrijheid van meningsuiting is mooi, maar het heeft geen zin om iemand te proberen te begrijpen als een mening gebaseerd is op verkeerde informatie, verkeerde interpretatie van informatie of zeer beperkte persoonlijke ervaring.
Er is ook een probleem met het feit dat mensen 'beledigd' of 'gekwetst' worden door simpele feiten.
Dat is zeker een probleem en daar zal ik rekening mee moeten houden als ik iets wil bereiken. Het zou fijn zijn als iedereen rustig en zonder emotie naar mijn argumenten en logica luistert maar zo werkt het niet.
Het benoemen van een feitelijk aangetoonde negatieve eigenschap van een specifieke bevolkingsgroep is een constatering en kan gebruikt worden voor bewustwording, om er iets aan te veranderen.
Dit vind ik een typisch voorbeeld. Niemand vind het leuk om iets negatiefs over zichzelf te horen, of het nu waar is of niet. Helemaal als dat niet gebaseerd is op jouw persoonlijke situatie maar op die van een groep waar je techisch gezien toevallig bij hoort. Helemaal als er ook een waardeoordeel aan hangt.
Je kan feitelijk helemaal gelijk hebben, maar wat heb je er aan als de andere kant er niet naar luistert?
Als ik een boodschap heb die de andere partij niet wil horen zal ik een manier moeten bedenken om de oren te openen.
Humor 'om de randjes te verzachten' is dan acceptabel (hoewel niet voor iedereen) maar waarom is het niet meer mogelijk om gewoon direct te zeggen wat het probleem is zonder dat dat als negatief, beledigend of provocerend wordt opgevat.
Mensen zijn in het algemeen gewoon te vlug op hun teentjes getrapt en gebruiken dat als excuus om vooral niet op zoek te gaan naar de feiten die hun toch al slechte humeur dan alleen maar verergeren.
Ik weet niet of dat ooit wel mogelijk is geweest. Mensen zijn altijd beter in uitdelen dan in zelf incasseren. In deze post van mij is vast een voorbeeld aan te wijzen. Maar ik kan die mensen niet veranderen zodat ze zich niet op hun teentjes getrapt voelen dus ik kan er maar beter rekening mee houden. Wat mij een klein duwtje lijkt kan de ander als enorme dreun ervaren. Het doet er niet toe wie van ons gelijk heeft, het gesprek is voorbij.

This post is warranted for the full amount you paid me for it.


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • centr1no
  • Registratie: Augustus 2009
  • Laatst online: 08-04 20:38
Een discussie over frontpagemoderatie die niet meer in dat topic past.
Bedankt voor je reactie
Ik was niet zeker of mijn reactie de discussie niet te algemeen maakte, teveel off-topic ging.
Het is in deze tijd zo normaal om te communiceren via tekst en dus tegelijkertijd des te opvallender dat mensen elkaar zo vaak niet begrijpen en ook veel minder open staan om van een 'internetvreemde' iets aan te nemen.
Maar in dit geval gaat het om een persoonlijk interview, niet om een voorbereidde conference. Hij spreekt hier dan ook op een heel andere toon.

Toch denk ik dat je eigenlijk altijd wel de echte mening of boodschap tussen de regels door kan lezen.
Het punt is dat je in de gaten hebt wanneer hij serieus is, zijn eigen mening verkondigt of grappen maakt, provoceert, persifleert.
Teeuwen is op het podium ook beduidend anders dan cabaretiers die bijv. een meer stand-up routine hebben en veel directer alledaagse of maatschappijrelevante issues aanhalen.
Alles wat op het podium gezegd wordt zou moeten worden aangenomen als fictie. Het gaat niet om de mening van de verteller, maar om wat die probeert over te brengen.
Dat 'tussen de regels door lezen' en hoe sommigen dingen interpreteren blijkt dus vaak niet goed te gaan.
Dit vind ik een typisch voorbeeld. Niemand vind het leuk om iets negatiefs over zichzelf te horen, of het nu waar is of niet. Helemaal als dat niet gebaseerd is op jouw persoonlijke situatie maar op die van een groep waar je techisch gezien toevallig bij hoort. Helemaal als er ook een waardeoordeel aan hangt.
Ik weet niet of het altijd zo geweest is en of dat het iets is wat met de vrijheid op het internet naar boven is gekomen of dat het iets iets dat in de laatste paar decennia enorm gegroeid is maar het is allemaal zo zwart//wit, zo extreem geworden. Context lijkt in sommige gevallen niet meer belangrijk te zijn. Kritiek lijkt per definitie slecht, bedoelt om te schaden of zelfs als aanval.
Ik zie ook maar al te vaak dat er wel heel erg naar negatieve dingen 'gezocht' wordt. Dat mensen een confrontatie zoeken.
Je kan feitelijk helemaal gelijk hebben, maar wat heb je er aan als de andere kant er niet naar luistert?
Als ik een boodschap heb die de andere partij niet wil horen zal ik een manier moeten bedenken om de oren te openen.
Dat is naar mijn idee de omgekeerde wereld. En daar leven we feitelijk in want er zijn teveel individuen en groepen die veel te veel aandacht krijgen om de verkeerde redenen.
Er circuleert simpelweg te veel onzin en er is veel te veel moeite voor nodig om die onzin uit de wereld te helpen. Neem bijvoorbeeld de flat-earthers. Complete onzin krijgt te veel aandacht en nu houden ze zelfs conventies. Zie dat maar eens weg te krijgen.
En dat is dan nog redelijk onschuldig. Een hoop van de Amerikaanse maatschappelijke perikelen die daar in de media enorm uitvergroot worden en die deze kant op drijven zijn dat overduidelijk niet.
Ik weet niet of dat ooit wel mogelijk is geweest. Mensen zijn altijd beter in uitdelen dan in zelf incasseren. In deze post van mij is vast een voorbeeld aan te wijzen. Maar ik kan die mensen niet veranderen zodat ze zich niet op hun teentjes getrapt voelen dus ik kan er maar beter rekening mee houden. Wat mij een klein duwtje lijkt kan de ander als enorme dreun ervaren. Het doet er niet toe wie van ons gelijk heeft, het gesprek is voorbij.
Een enorm nadeel van het internet is dat heel veel mensen in hun eigen bubble zitten of aansluiting hebben bij een gemeenschappelijke bubble waarmee hun eigen ideeën alleen maar versterkt worden en heel eenvoudig alles dat die bubble kan doorprikken kunnen negeren of weren.
En ik zie het al een tijdje gebeuren dat men gewoon op zoek is naar iets om verbolgen over te zijn omdat dat het excuus is om de discussie te beëindigen met een 'win'. Het heeft dan niets meer te maken met daadwerkelijk beledigd, gekwetst of op de teentjes getrapt zijn.
Zoals ik al zei is het simpelweg gebruiken van een enkel woord tegenwoordig genoeg om een discussie beëindigd te zien worden. Het vermelden van een feitelijk negatief kenmerk van een groep is reden om voor vanalles en nog wat uitgemaakt te worden en dat wordt dan weer wel getolereerd.
Het er omheen dansen, er rekening mee houden, voorzichtig zijn in je taalgebruik heeft in mijn ervaring zelden tot nooit effect.
Maar dat zou ook mij kunnen liggen.

Ik wil niet suggereren dat ik nooit eigenwijs ben of perfect communiceer maar ik vind het persoonlijk erg moeilijk om geduld of respect op te brengen voor mensen die in hun eigen negatieve wereldje vast zitten.
Dat gezegd hebbende vermijd ik hier net zo goed specifieke onderwerpen en voorbeelden om maar vooral geen off-topic discussies te triggeren of mods te alarmeren.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • CAPSLOCK2000
  • Registratie: Februari 2003
  • Laatst online: 29-05 13:43

CAPSLOCK2000

zie teletekst pagina 888

Topicstarter
centr1no schreef op maandag 15 juli 2024 @ 12:53:
Ik weet niet of het altijd zo geweest is en of dat het iets is wat met de vrijheid op het internet naar boven is gekomen of dat het iets iets dat in de laatste paar decennia enorm gegroeid is maar het is allemaal zo zwart//wit, zo extreem geworden.
De verzuiling is van voor mijn tijd maar dat klonk eigenlijk nog veel erger. Groepen hadden niet alleen hun eigen kranten, kerken en politieke partijen maar ook hun eigen voetbalclubs, bedrijven, vakbonden, scholen. Alles was gescheiden.
Context lijkt in sommige gevallen niet meer belangrijk te zijn. Kritiek lijkt per definitie slecht, bedoelt om te schaden of zelfs als aanval.
Als mensen het gevoel hebben dat ze zich moeten verdedigen ziet alles er al snel als een bedreiging uit. In een gevecht wachten mensen niet tot de eerste klap raak is voor ze zich beginnen te verdedigen. Om constructief kritiek te kunnen geven zul je elkaar eerst moeten vertrouwen.
En ik zie het al een tijdje gebeuren dat men gewoon op zoek is naar iets om verbolgen over te zijn omdat dat het excuus is om de discussie te beëindigen met een 'win'. Het heeft dan niets meer te maken met daadwerkelijk beledigd, gekwetst of op de teentjes getrapt zijn.
Ik kijk daar op een andere manier naar. Ik denk dat vervelende gedrag in het algemeen een uiting is van ontevredenheid en frustratie. Mensen voelen zich niet gelukkig en zoeken manier om dat te uiten en te verklaren. Daarbij zal iedereen zich baseren op diepere gevoelens en overtuigingen. De een zal het uitleggen als de wil van god, de ander zal de overheid de schuld geven, de derde het kapitalisme, de vierde is boos op de vakbonden. Iedereen heeft z'n eigen thema's en vooroordelen.
Soms is er geen makkelijke, of juiste verklaring of botst zo'n verklaring met diepere overtuigingen. Dan gaan mensen gekke kronkels maken of feiten en gevoelens weer op één lijn te krijgen. Gevoelens winnen dat eigenlijk altijd. Het heeft geen zin om het dan over feiten te gaan hebben, de echte problemen zitten dieper. Als mensen gelukkig zijn staan ze veel meer open voor andere mensen en hun denkbeelden.
Zoals ik al zei is het simpelweg gebruiken van een enkel woord tegenwoordig genoeg om een discussie beëindigd te zien worden. Het vermelden van een feitelijk negatief kenmerk van een groep is reden om voor vanalles en nog wat uitgemaakt te worden en dat wordt dan weer wel getolereerd.
Dan vraag ik met toch altijd een beetje af wat de context was waarin het nodig was om dat feitelijk negatieve kenmerk te bespreken. Het is moeilijk om in het algemeen te spreken, maar er zijn bepaalde woorden die als signaal opgevat worden dat de spreker niet uit is op een eerlijke discussie, maar vooral op een 'win'. Maar ik worstel een beetje met wat je precies bedoelt dus misschien zit ik er helemaal naast.

Eerlijk gezegd ken ik ook weinig gevallen waarin het aanspreken van een individu op grond van een groep heel succesvol is. Mensen willen als individu gezien worden.

Eigenlijk heb ik een beetje moeite me voor te stellen wat je precies bedoelt, ik herken jouw ervaringen niet echt. Wat het dichtste bij mijn ervaring komt is dat het beter is om mensen aan te spreken op hun gedrag dan op hun karakter. Als ik tegen iemand zegt die dom is dan is het gesprek wel weer voorbij. Ik zeg dus niet "Jij bent dom" maar "Wat je net deed was dom", zelfs als ik denk dat die persoon wel heel veel domme dingen doet.
Ik probeer mensen met één woord wegzetten. Of je zegt "Hij doet ... omdat hij een racist is" of "Hij doet ... omdat hij een Jood is" of "All cops are bastards" is allemaal vergelijkbaar. Iemand terugbrengen tot een enkel woord is zelden goed, tenzij het écht daar om gaat. Tijdens de wedstrijd mag je iemand gewoon "voetballer" noemen, dan is van belang. Maar als je diezelfde persoon z'n auto verkeerd zit parkeren zeg je niet dat het komt omdat het een voetballer is.


Ik moet ook een beetje aan de discussie over het woord 'omvolking' denken. Er is een groep die vindt dat dit woord het beste omschrijft wat ze in de maatschappij zien. Er is ook een groep die bij dat woord direct denkt aan een complottheorie uit de Nazi-tijd. Ik neem aan dat iedere Nederlander inmiddels bekend is met het woord en de verschillende opvatting er over.

Dan is de vraag wat je met die kennis doet. Als iemand dat woord gebruikt en vervolgens een nazi wordt genoemd dan is de discussie voorbij en heeft niemand iets bereikt. Het is beter om voorbij dat woord te kijken en af te vragen waar die persoon last van heeft waardoor het nodig was om het onderwerp te bespreken.
Je kan kan nog steeds zeggen "hey, dat woord heeft voor mij racistische bijklanken" zonder de hele persoon terug te brengen tot "jij bent een nazi".
Dat werkt wel twee kanten op. Als iemand dan toch maar zo'n woord blijft gebruiken dan getuigt dat niet van respect voor je gesprekspartner. Alles in de wereld is op verschillende manieren te zeggen. Ons nieuwe kabinet heeft het ten lange leste ook maar besloten om het voortaan over "ongewenste massmigratie" te hebben of zo iets, zodat ze het over de inhoud kunnen gaan hebben in plaats van ophef over een woord, dat is heel verstandig. Er zijn ook mensen die reageren door zo'n woord extra vaak te gaan gebruiken. Dat lijkt meer op pesten dan discussieren. Wie vandaag de dag nog met het woord 'omvolking' aankomt, nadat zelfs de PVV heeft aangegeven dat ze dat woord te ver vinden gaan, lijkt dus willens en wetens uit te zijn op conflict.
Dan ik me goed voorstellen dat discussiepartner er snel genoeg van heeft.
Het er omheen dansen, er rekening mee houden, voorzichtig zijn in je taalgebruik heeft in mijn ervaring zelden tot nooit effect.
Maar dat zou ook mij kunnen liggen.
Als een discussie wordt afgekapt na een verkeerd woord dan heb je zeker niks bereikt. Dat gebeurt mij nooit, dus dan denk ik dat het wel degelijk effect heeft om respect te hebben voor elkaars gevoelige punten.
Ik wil niet suggereren dat ik nooit eigenwijs ben of perfect communiceer maar ik vind het persoonlijk erg moeilijk om geduld of respect op te brengen voor mensen die in hun eigen negatieve wereldje vast zitten.
Dat gezegd hebbende vermijd ik hier net zo goed specifieke onderwerpen en voorbeelden om maar vooral geen off-topic discussies te triggeren of mods te alarmeren.
Dat is ook moeilijk maar ik heb geen makkelijke oplossingen. Mijn algemene advies is om het (eerst) over iets anders te hebben. Mensen zijn in de eerste plaats mens en hebben vooral last van dagelijkse menselijke problemen, werk, geld, liefde, woning, etc. Die problemen kunnen we allemaal begrijpen. Hoe die gevoelens geuit worden is een tweede stap. Als iemand ongelukkig is dan komt het er op een of andere manier wel uit en meestal niet op de mooiste manier. Het is beter om je te richten op de onderliggende gevoelens dan de manier waarop de frustraties geuit worden.
Daar heb je natuurlijk niks aan op een internetforum waar mensen komen om de discussie over een bepaald onderwerp op te zoeken. Daar kan ik alleen maar zeggen dat ik kies op wie ik wel en niet reageer en waarover.

Daarmee ben ik terug bij het oorspronkelijke onderwerp, de stelling dat het belangrijker is om in een disucussie feitelijk te communiceren dan om respectvol te communiceren omdat de boodschap anders niet goed overkomt. Ik denk dat het andersom werkt en je beter 80% van je boodschap kan overbrengen dan dat de andere kant na 5% dichtslaat. Vrijheid van meningsuiting is een recht dat het in het algemeen wint van het recht om niet beledigd te worden, maar je kan niet afdwingen dat mensen naar je mening luisteren. Als je als schrijver effectief wil zijn dan kun je daar maar beter rekening mee houden. Tegen de tijd dat je bericht bij de lezer ligt is het uit je handen.

This post is warranted for the full amount you paid me for it.


Acties:
  • +1 Henk 'm!

  • centr1no
  • Registratie: Augustus 2009
  • Laatst online: 08-04 20:38
Dan vraag ik met toch altijd een beetje af wat de context was waarin het nodig was om dat feitelijk negatieve kenmerk te bespreken.
Voorbeelden genoeg. Je ziet het hier op Tweakers.net ook iedere keer opduiken als men het over profilering van de politie heeft of ieder onderwerp waarbij een 'actiegroep' iets te extreem is in hun opvattingen over identiteitspolitiek.
Probeer op een forum maar eens te vertellen dat sommige bevolkingsgroepen gemiddeld een lager IQ hebben zonder als racist weggezet te worden. Ongeacht je redenatie.

Wat ik bedoel met 'één woord' is bijv. een discussie van 2 maanden terug hier naar aanleiding van het woord 'bemensing' i.p.v. bemanning. Dat op zich valt al genoeg over te zeggen, en dat werd dan ook gedaan.
Het was ook een typisch voorbeeld van hoe iedereen zijn eigen (niet altijd even genuanceerde) mening daar neerkwakte en er totaal geen sprake was van een constructieve discussie.
Wat mij persoonlijk echter het meest irriteerde was dat die discussie afgesloten werd met de volgende opmerking: "Goed, deze discussie is wel ten einde volgens mij, zeker nu het n-woord is gevallen."
Ik had niet alle opmerkingen gelezen en moest wat terug scrollen om te zien dat iemand de woorden 'neger' en 'hoer' gebruikt had in een voorbeeld.
Ten eerste kun je je rustig afvragen of dat Amerikaanse 'n-word' 'nigger' van toepassing is op 'neger'. Ten tweede kun je je afvragen waarom dat idiote Amerikaanse gedrag, om ieder gebruik van een woord ongeacht context onacceptabel te maken, hier van toepassing moet zijn.
Feitelijk maken ze de hele discussie, welke woorden wel en niet 'kunnen' daarmee alleen maar interessanter. Maar er is met het afsluiten van die discussie geen mogelijkheid meer om er daar nog op in te gaan.
En ik betwijfel of men, gezien de reacties, überhaupt wil luisteren of verduidelijken waar hun standpunt vandaan komt.
Als een discussie wordt afgekapt na een verkeerd woord dan heb je zeker niks bereikt. Dat gebeurt mij nooit, dus dan denk ik dat het wel degelijk effect heeft om respect te hebben voor elkaars gevoelige punten.
Dat je niks bereikt is duidelijk. Maar 'respect hebben voor gevoelige punten' is in veel gevallen gewoon erg moeilijk als iemand overgevoelig is of als het enige 'respect' dat geaccepteerd wordt 100% overeen komt met hun mening.

Natuurlijk werkt het ook 2 kanten op. Je kunt respectvol, open en nieuwsgierig zijn zoveel je kunt maar als te vaak blijkt dat dat niet wederzijds is en er geen fatsoenlijke conversatie te houden is dan is het ook vlug gedaan met het respect..
Ik merk het persoonlijk veelal op Amerikaanse sites dat mensen bij serieuze onderwerpen wel claimt dat men uit is op zichtbaarheid, erkenning, begrip, tolerantie maar helemaal niet geïnteresseerd zijn in feiten, de realiteit, een compromis, een oplossing om te zorgen dat er gestuurd kan worden naar een vreedzame en tolerantere samenleving. Waar het daar steeds op neer lijkt te komen is 'dit zijn mijn extreme standpunten en je hebt het maar te accepteren want anders wordt je gecanceld'.
En vervolgens vinden ze het vreemd en onacceptabel dat daar extreme antwoorden op komen.

Of, en dat is feitelijk erger, dat mensen helemaal niet meer bereid zijn om überhaupt nog een conversatie te starten, laat staan ook maar enig tegengeluid te geven.
Ik denk dat het andersom werkt en je beter 80% van je boodschap kan overbrengen dan dat de andere kant na 5% dichtslaat.
Daar kan ik het wel mee eens zijn. Maar dat gaat alleen op in een fatsoenlijke, redelijke conversatie waarin beide partijen open staan voor elkaars mening.
Dat is iets wat je op het internet, met allemaal grotendeels anonieme reageerders, niet vaak tegen komt.
Er wordt dan ook zichtbaar waarde aan gehecht als men simpelweg eens meningen over een onderwerp kan uitwisselen zonder dat iemand meteen begint te stuiteren.
Vrijheid van meningsuiting is een recht dat het in het algemeen wint van het recht om niet beledigd te worden, maar je kan niet afdwingen dat mensen naar je mening luisteren.
Het 'recht om niet beledigd te worden' is dan weer zo'n verzinsel van deze tijd, afkomstig van mensen die teveel aandacht willen en helaas krijgen.
De vrijheid van meningsuiting behelst niet dat mensen verplicht zijn naar je te luisteren of je mening te accepteren, noch stelt het je vrij van consequenties.
Uiteraard zijn er termen, bewoordingen en uitspraken die overduidelijk bedoeld zijn te beledigen of als 'aanval' bestempeld kunnen worden. En daar zijn in de meeste gevallen waar die vrijheid van meningsuiting officieel beschreven is ook redelijk duidelijke uitzonderingen voor opgenomen waarin die meningsuitingen niet onbestraft blijven.
Het absurde van dat 'recht om niet beledigd te worden' is bijv. goed zichtbaar in (wederom) het Amerikaanse verzinsel 'fat-shaming'.
Het grote aantal mensen in Amerika met enorm veel overgewicht is overduidelijk een groot maatschappelijk probleem. Maar op e.o.a. manier is dat omgedraaid naar (geforceerde) normalisatie, acceptatie en zelfs verheerlijking en gaat het veel verder dan het op zich nog verstandige verzet tegen de graatmagere modellen op de catwalk en in reclames.
Net zoals stand-up comedians geen grappen meer maken over religies of mensen met een andere huidskleur dan blank (sorry wit, want 'blank' schijnt ook al niet meer te kunnen) tenzij men daar zelf toe behoord, zijn ook grappen over dikke mensen taboe.

We zijn ons in Nederland gelukkig allemaal wel bewust van slechte voeding, weinig bewegen en de gevolgen ervan dus zullen we hier niet heel vlug enorm dikke mensen op de voorpagina van een sportmagazine zien staan. Maar er zijn genoeg onderwerpen waarbij je op die absurde Amerikaanse overcompensatie die deze kant op is komen waaien geen enkel tegenargument kunt geven zonder ge-downvote, thumbs down of als ongewenst of zelfs verbannen te worden.
Zoals bijv. over de 'gender pay gap'. Niemand weet ondertussen meer waar dat vandaan is gekomen, maar iedereen had het er over. Mensen deden studies, websites hebben 'bewijs', bekende mensen klagen, enz..
Tot het op een gegeven moment middels een feministische actiegroep bij de Amerikaanse senaat o.i.d. komt en die oude witte man doodleuk stelt dat bij wet is vastgesteld dat personen die onder gelijke omstandigheden hetzelfde werk doen hetzelfde uurloon betaald krijgen, vraagt om aan te tonen dat dit dus schijnbaar niet gebeurt en vervolgens die actiegroep met hun mond vol tanden zit.
Maar we hebben het er nog steeds over en je zou de reacties eens moeten zien die je krijgt wanneer je aangeeft dat het simpelweg niet mogelijk is dat in Nederland 15% van werkende vrouwen op die manier gediscrimineerd worden.

Ik kan zo nog wel even doorgaan met voorbeelden geven maar ik hoop dat mijn punt duidelijk is.
Het is een prachtig idee dat iedereen geduldig en openminded naar elkaars mening kan luisteren en dat er ook respect blijft als meningsverschillen niet overbrugbaar blijken, maar dat lijkt op het internet in mijn ervaring gewoon zeldzaam.
Vrijheid van meningsuiting is leuk maar kan potentieel vlug problematisch worden wanneer letterlijk iedereen toegang heeft tot een wereldwijd podium. Al helemaal wanneer de meer radicale of provocerende meningen extra punten/aandacht opleveren.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • centr1no
  • Registratie: Augustus 2009
  • Laatst online: 08-04 20:38
Ik kan het niet laten om even een nieuw voorbeeld aan te halen.
Ik zag het "Toename van ongemodereerde posts" verschijnen en terwijl de probleemstelling helder was
over een paar dagen 6 pagina's aan discussie en off-topic opmerkingen voorbij komen en nu zelfs aanbeland is bij kritiek op de mods zelf.
Als je er op uit was om die discussies uit te lokken en er op in te gaan (om voor mij onduidelijke redenen) dan eb ik niets gezegd. Ieder zijn ding.

Als dat een irl meeting was geweest dan had normaal iemand wel ingegrepen, omdat je met al dat geduld en respect voor meningen gewoon nergens komt.
Zo'n forumpost leent zich daar natuurlijk niet voor maar het is helemaal niet verkeerd om regelmatig wat minder vriendelijk te zijn en soms zelfs nodig om gewoon direct te zijn.
Als mensen zich dan beledigd, gekwetst, niet gehoord voelen dan is dat feitelijk hun probleem.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • CAPSLOCK2000
  • Registratie: Februari 2003
  • Laatst online: 29-05 13:43

CAPSLOCK2000

zie teletekst pagina 888

Topicstarter
centr1no schreef op vrijdag 19 juli 2024 @ 11:53:
Ik kan het niet laten om even een nieuw voorbeeld aan te halen.
Ik zag het "Toename van ongemodereerde posts" verschijnen en terwijl de probleemstelling helder was
over een paar dagen 6 pagina's aan discussie en off-topic opmerkingen voorbij komen en nu zelfs aanbeland is bij kritiek op de mods zelf.
Als je er op uit was om die discussies uit te lokken en er op in te gaan (om voor mij onduidelijke redenen) dan eb ik niets gezegd. Ieder zijn ding.

Als dat een irl meeting was geweest dan had normaal iemand wel ingegrepen, omdat je met al dat geduld en respect voor meningen gewoon nergens komt.
Zo'n forumpost leent zich daar natuurlijk niet voor maar het is helemaal niet verkeerd om regelmatig wat minder vriendelijk te zijn en soms zelfs nodig om gewoon direct te zijn.
Als mensen zich dan beledigd, gekwetst, niet gehoord voelen dan is dat feitelijk hun probleem.
Je hebt nog een reactie van me te goed maar zoals je ziet was ik even bezig, ik wil de reactie op jou niet overhaasten.

This post is warranted for the full amount you paid me for it.


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • LTwinter
  • Registratie: December 2020
  • Laatst online: 28-05 12:54
centr1no schreef op woensdag 17 juli 2024 @ 15:59:
[...]


Zoals bijv. over de 'gender pay gap'. Niemand weet ondertussen meer waar dat vandaan is gekomen, maar iedereen had het er over. Mensen deden studies, websites hebben 'bewijs', bekende mensen klagen, enz..
Tot het op een gegeven moment middels een feministische actiegroep bij de Amerikaanse senaat o.i.d. komt en die oude witte man doodleuk stelt dat bij wet is vastgesteld dat personen die onder gelijke omstandigheden hetzelfde werk doen hetzelfde uurloon betaald krijgen, vraagt om aan te tonen dat dit dus schijnbaar niet gebeurt en vervolgens die actiegroep met hun mond vol tanden zit.
Dat was Australische Senator David Leyonhjelm.
Ik lig nogsteeds gevouwen als ik er aan terugdenk.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • CAPSLOCK2000
  • Registratie: Februari 2003
  • Laatst online: 29-05 13:43

CAPSLOCK2000

zie teletekst pagina 888

Topicstarter
Een dingetje vooraf: je hebt het nogal veel over de VS. Ik kan daar moeilijk op reageren want ik woon niet in de VS en zie misschien niet wat jij wel ziet. Ik vraag me af of je niet een overdreven beeld ziet omdat we hier vooral horen over de excessen.
centr1no schreef op woensdag 17 juli 2024 @ 15:59:
Voorbeelden genoeg. Je ziet het hier op Tweakers.net ook iedere keer opduiken als men het over profilering van de politie heeft of ieder onderwerp waarbij een 'actiegroep' iets te extreem is in hun opvattingen over identiteitspolitiek.

Probeer op een forum maar eens te vertellen dat sommige bevolkingsgroepen gemiddeld een lager IQ hebben zonder als racist weggezet te worden. Ongeacht je redenatie.
Dat is zo'n gevalletje waarbij ik me afvraag waarom het nodig was om dat punt te maken. Er zijn discussies waarin dat gepast is, maar ik denk het argument vooral veel gebruikt wordt in discussies die meer gaan om winnen dan om argumenten. Ik voel automatisch wantrouwen tegen zo'n uitspraak.

Detail: in deze discussie past dat punt prima en ik denk niet iemand je gaat aanvallen op dit voorbeeld.
Wat ik bedoel met 'één woord' is bijv. een discussie van 2 maanden terug hier naar aanleiding van het woord 'bemensing' i.p.v. bemanning. Dat op zich valt al genoeg over te zeggen, en dat werd dan ook gedaan.
Het was ook een typisch voorbeeld van hoe iedereen zijn eigen (niet altijd even genuanceerde) mening daar neerkwakte en er totaal geen sprake was van een constructieve discussie.
Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Er zitten genoeg aspecten aan voor een interessante discussie. Dat mensen niet naar elkaar luisteren klopt, dat is een probleem en een uitdaging.
Wat mij persoonlijk echter het meest irriteerde was dat die discussie afgesloten werd met de volgende opmerking: "Goed, deze discussie is wel ten einde volgens mij, zeker nu het n-woord is gevallen."
Ik had niet alle opmerkingen gelezen en moest wat terug scrollen om te zien dat iemand de woorden 'neger' en 'hoer' gebruikt had in een voorbeeld.
Ik ben het helemaal met je eens dat het een vervelende manier is om de discussie te eindigen, maar ik lees het toch vooral als dat de moderator al had besloten dat het tijd was voor een einde en dat die woorden alleen maar de druppel waren, niet de echte reden. Maar goed, ik was er niet bij.
Ten eerste kun je je rustig afvragen of dat Amerikaanse 'n-word' 'nigger' van toepassing is op 'neger'.
Ja, dat is een redelijke discussie. Hoewel het natuurlijk geen toeval is dat die woorden op elkaar lijken zit er ook wel een andere geschiedenis en context achter. Dat mensen die twee woorden aan elkaar koppelen is begrijpelijk.
Ten tweede kun je je afvragen waarom dat idiote Amerikaanse gedrag, om ieder gebruik van een woord ongeacht context onacceptabel te maken, hier van toepassing moet zijn.
Eens, maar ik vind dat dit ene woord daar wel een hele unieke positie in heeft.
Volgens mij is het vooral zo dat het woord werkt als signaalwoord hoe je in de discussie staat.
Feitelijk maken ze de hele discussie, welke woorden wel en niet 'kunnen' daarmee alleen maar interessanter.
Ik kom weer terug bij "Maar is het nodig?". Ik kan me eigenlijk geen zinnige discussie voorstellen waarin het nodig is om iemand als "neger" aan te duiden en er geen andere optie is die net zo goed werkt.
Ik heb zelf geen probleem met de Nederlandse variant van dat woord, maar als iemand anders dat wel heeft dan heb ik er geen probleem mee om me aan te passen. Of het nu is om de discussie te redden of om die persoon niet te kwetsen. De hele maatschappij bestaat uit geven en nemen. Als ik makkelijk kan geven dan doe ik dat, dan kan ik op mijn strepen gaan staan als het gaat om punten die ik belangrijk vind.

Ik denk dat het voor de moderatie ook zo werkt. Als iemand een woord gebruikt waarvan breed bekend is dat er door sommigen aanstoot aan genomen wordt, is dat dan niet een teken dat die persoon niet meer open staat voor discussie?
Dat je niks bereikt is duidelijk. Maar 'respect hebben voor gevoelige punten' is in veel gevallen gewoon erg moeilijk als iemand overgevoelig is of als het enige 'respect' dat geaccepteerd wordt 100% overeen komt met hun mening.
Dat laatste ben ik het zeker mee eens, ik wil best aanpassen hoe ik mijn mening breng zodat we een goede relatie kunnen hebben ondanks meningsverschillen. Maar om me inhoudelijk van mening te laten veranderen zul je met goede argumenten moeten komen en niet met gevoelens.
Dat betekent niet dat die gevoelens niet echt zijn en dat ik daar geen rekening mee wil houden.
Natuurlijk werkt het ook 2 kanten op. Je kunt respectvol, open en nieuwsgierig zijn zoveel je kunt maar als te vaak blijkt dat dat niet wederzijds is en er geen fatsoenlijke conversatie te houden is dan is het ook vlug gedaan met het respect..
Soms is het beter om je op omstanders te richten dan op de persoon zelf. Ik weet dat ik een bepaald persoon niet kan overtuigen met de argumenten die ik heb maar ik kan wel aan anderen laten zien hoe ik denk.
Er is inderdaad een punt dat verder praten geen zin meer heeft en je maar beter gewoon iets kan gaan doen.
Het 'recht om niet beledigd te worden' is dan weer zo'n verzinsel van deze tijd, afkomstig van mensen die teveel aandacht willen en helaas krijgen.
Nee hoor, dat recht staat gewoon in de wet en al heel erg lang. Het is tegenwoordig juist enorm uitgekleed. Vroeger ging dat veel verder en kon je forse straffen krijgen voor bv godslastering of majesteitschennis.
We zijn het helemaal eens dat vrijheid van meningsuiting in principe voor gaat, maar er zijn grenzen.
Het absurde van dat 'recht om niet beledigd te worden' is bijv. goed zichtbaar in (wederom) het Amerikaanse verzinsel 'fat-shaming'.
Hoezo is dat een verzonnen verschijnsel? Het is toch zo dat mensen elkaar belachelijk maken om vanalles en nog wat, inclusief hoe hun lichaam er uit ziet?
Het grote aantal mensen in Amerika met enorm veel overgewicht is overduidelijk een groot maatschappelijk probleem. Maar op e.o.a. manier is dat omgedraaid naar (geforceerde) normalisatie,
acceptatie en zelfs verheerlijking
In de VS is het normaal om te zwaar te zijn.
Het is niet gezond, maar wel normaal.
Ik zie dat als mensen accepteren als mens.
Verheerlijking gaat te ver, maar met met acceptatie heb ik geen probleem.
Zoals de Christenen zeggen, "Haat de zonde, niet de zondaar".

Dat mensen (te) dik zijn weten ze zelf ook wel, dat hoef ik niet in te komen wrijven. Ik ga er vanuit dat de meeste mensen anders zouden kiezen als ze de mogelijkheden hadden en dat er blijkbaar redenen zijn waarom het niet zo is.
Net zoals stand-up comedians geen grappen meer maken over religies of mensen met een andere huidskleur dan blank (sorry wit, want 'blank' schijnt ook al niet meer te kunnen) tenzij men daar zelf toe behoord, zijn ook grappen over dikke mensen taboe.
Ik zal je op je woord moeten geloven, ik merk daar niks van hier in Nederland. In mijn "bubbel" speelt dit niet.
We zijn ons in Nederland gelukkig allemaal wel bewust van slechte voeding, weinig bewegen en de gevolgen ervan
Dat is dan weer een punt waar ik minder hoopvol ben omdat ik denk dat we de VS achter na gaan. Mensen zijn aanzienlijk dikker dan toen ik een kind was. De helft van de Nederlandse volwassen heeft overgewicht.
dus zullen we hier niet heel vlug enorm dikke mensen op de voorpagina van een sportmagazine zien staan.
Ik vind het eigenlijk wel een grappig voorbeeld. Je zou ook kunnen zeggen dat (sommige) dikke mensen meer zouden moeten gaan sporten en de sportblaadjes dus vol zouden moeten staan met dikke mensen. Ik weet niet of je het "fat-shaming" moet noemen, maar alleen maar dunne mensen laten zien schept wel een beeld

Ik ben niet dik maar als ik een stukje moet rennen dan schaam ik me kapot voor mijn slechte condititie. Ik ben een volwassen kerel, ik zou me daar niks van aan moeten trekken... maar ik doe het wel. Genoeg dat ik bij voorkeur 's nachts ga rennen als niemand me kan zien hijgen en puffen. Dat is mijn manier om met eigen gevoelens om te gaan. Druk van anderen helpt dan niet, dan ga ik me alleen maar tegen die druk verzetten.
Maar er zijn genoeg onderwerpen waarbij je op die absurde Amerikaanse overcompensatie die deze kant op is komen waaien geen enkel tegenargument kunt geven zonder ge-downvote, thumbs down of als ongewenst of zelfs verbannen te worden.
Ik weet wel een beetje wat je bedoelt maar het klinkt eerlijk gezegd nog al eenzijdig. Als ij mag zeggen wat je wil dan mogen anderen laten weten dat het er niet mee eens te zijn.

Er zijn plekken waar de bubbel zo sterk is dat discussie of meningen niet gewenst zijn, net zoals je met een Ajax-vlag niet welkom bent bij PSV. Dat is gewoon niet goed maar ook niet het grootste probleem.
Zoals bijv. over de 'gender pay gap'. Niemand weet ondertussen meer waar dat vandaan is gekomen, maar iedereen had het er over. Mensen deden studies, websites hebben 'bewijs', bekende mensen klagen, enz..
Tot het op een gegeven moment middels een feministische actiegroep bij de Amerikaanse senaat o.i.d. komt en die oude witte man doodleuk stelt dat bij wet is vastgesteld dat personen die onder gelijke omstandigheden hetzelfde werk doen hetzelfde uurloon betaald krijgen, vraagt om aan te tonen dat dit dus schijnbaar niet gebeurt en vervolgens die actiegroep met hun mond vol tanden zit.
Ik wilde eigenlijk wegblijven van specifieke voorbeelden maar vooruit, laat ik mijn best.

Waarom hecht je meer aan een gotcha-vraag van één senator dan aan bergen wetenschappelijk onderzoek?
Er zijn talloze studies naar gedaan die laten zien dat vrouwen in praktijk minder verdienen dan mannen. Hier de officiele Nederlands cijfers uit die periode:
https://www.cbs.nl/nl-nl/...en-mannen-en-vrouwen-2016

Er zijn allerlei redenen voor de situatie waarvan een aantal best begrijpelijk zijn (zoals zwangerschapsverlof) maar het aan het eind van de berekening verdient de gemiddelde vrouw minder dan de gemiddelde man. Het is geen boze opzet maar een min of meer logisch gevolg van hoe onze maatschappij werkt.
Maar we hebben het er nog steeds over en je zou de reacties eens moeten zien die je krijgt wanneer je aangeeft dat het simpelweg niet mogelijk is dat in Nederland 15% van werkende vrouwen op die manier gediscrimineerd worden.
Je kan wel zeggen dat het niet mogelijk is maar ik heb hierboven een link gegeven, daar staat in:
"In 2016 is de loonkloof tussen mannen en vrouwen bij de overheid gedaald naar 8 procent, bij het bedrijfsleven naar 19 procent"
Dat zit dicht genoeg bij de 15% dat ik niet zie waarom dat niet mogelijk zou zijn. Ik ben geen expert en doe het met 10 seconden zoeken op internet dus misschien zit ik er ver naast. Heb jij data die iets anders laat zien?

Dat is voor mij namelijk een belangrijk punt in dit soort discussies.
Als iemand een mening kan onderbouwen met gegevens dan vind k dat veel waardevoller dan iemand die zomaar zegt "dat is niet waar" zonder dat te onderbouwen. Dan snap ik dat mensen simpelweg "onjuist" modereren.
Ik kan zo nog wel even doorgaan met voorbeelden geven maar ik hoop dat mijn punt duidelijk is.
Het is een prachtig idee dat iedereen geduldig en openminded naar elkaars mening kan luisteren en dat er ook respect blijft als meningsverschillen niet overbrugbaar blijken, maar dat lijkt op het internet in mijn ervaring gewoon zeldzaam.
Je hebt alleen controle over wat je zelf schrijft, niet hoe anderen daar op reageren. Als anderen mijn boodschap niet willen horen dan zal ik extra mijn best moeten doen om toch gehoord te worden. Ik heb het recht mijn mening te uiten maar ik kan niemand dwingen om te luisteren. Dat kan ik alleen maar lief vragen en als ik de aandacht eenmaal heb kan ik beter niemand tegen de schenen schoppen want dan luisteren ze zeker niet meer.

(Uiteraard ben ik ook maar een mens die zich niet altijd aan z'n eigen adviezen houdt. Ik ga er vanuit dat ik zelfs in deze post ergens iets zeg dat provocerend overkomt waardoor het mijn punt ondermijnt. Alvast excuses ;) )

This post is warranted for the full amount you paid me for it.


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • centr1no
  • Registratie: Augustus 2009
  • Laatst online: 08-04 20:38
Een dingetje vooraf: je hebt het nogal veel over de VS.Ik kan daar moeilijk op reageren want ik woon niet in de VS en zie misschien niet wat jij wel ziet. Ik vraag me af of je niet een overdreven beeld ziet omdat we hier vooral horen over de excessen.
Ik haal dat aan omdat ten eerste door de excessen de voorbeelden duidelijker zijn en ten tweede er veel van de typische Amerikaanse maatschappelijke 'dingen' ons bereiken en helaas ook tractie krijgen. Dat terwijl je je bij veel ervan gerust af mag vragen of dat voor hier (of überhaupt) wel relevant is.

Ik wilde eigenlijk vermijden om specifieke voorbeelden te geven om te voorkomen dat ieder voorbeeld een discussie op zich zou worden.
Het gaat me meer om de manier waarop er (of juist niet) gecommuniceerd is/wordt.
Hoewel het natuurlijk geen toeval is dat die woorden op elkaar lijken zit er ook wel een andere geschiedenis en context achter.
Die geschiedenis en context zijn niet relevant. Zelfs niet als het voor Nederland hetzelfde zou betekenen als in het Engels/Amerikaans en we dezelfde maatschappelijke strubbelingen zouden hebben.
Het ging over taalgebruik. Er werd niemand aangesproken nog beledigd maar er werden 2 relevante voorbeelden van een specifiek soort term gegeven en één van die woorden blijkt voor één persoon dan 'de druppel'.
Volgens mij is het vooral zo dat het woord werkt als signaalwoord hoe je in de discussie staat.
Daar komen we weer op het punt van de hedendaagse verzinsels en het past ook precies in hoe sommige mensen discussiëren.
Ik kom weer terug bij "Maar is het nodig?". Ik kan me eigenlijk geen zinnige discussie voorstellen waarin het nodig is om iemand als "neger" aan te duiden en er geen andere optie is die net zo goed werkt.
Er wordt niemand als 'neger' aangeduid. Het ging over woorden. Het is een woord net als 'hoer' dat in die specifieke context gewoon voorbeelden waren van gelijksoortige termen.
Ik wil de vraag even door trekken. Waarom is 'hoer' wel acceptabel in dit geval voor die persoon? Zijn de mensen die misschien negatieve associaties met dat woord hebben minder belangrijk? Of mogen we helemaal geen woorden meer gebruiken die ook als scheldwoord gebruikt zouden kunnen worden, of voor iemand (ieder individu met een mening of alleen grotere groepen?) iets triggeren, zoals waar die discussie mee begon, woorden met 'man' er in.
Of, nog erger, dat er letterlijk gezocht wordt naar woorden waar misschien wel eens iemand een probleem mee zou kunnen hebben. Het verbaast me dat er nog geen feminist heeft geklaagd over het woord 'emancipatie'.

Ik heb geen behoefte om specifiek op dat 'n-woord' in te gaan, maar ik verbaas me in het algemeen over het gebrek aan besef dat een scheldwoord pas kwetsend of beledigend kan zijn als het daarvoor gebruikt word en zo ervaren wordt.
Waarom en hoe is niet 'hoer' maar wel 'neger' een 'signaalwoord' en reden om daar specifieke conclusies aan te hangen of speciaal aanstoot aan te nemen?
Nogmaals, ik ben niet op zoek naar een antwoord nog wil ik daar op deze plek over door discussiëren.
Ik vind het voldoende om te melden dat er geen discussie te voeren is met mensen die bij 'signaalwoorden' menen dat ze een soort verheven of beschermede positie hebben gekregen in die discussie.
Nee hoor, dat recht staat gewoon in de wet en al heel erg lang. Het is tegenwoordig juist enorm uitgekleed. Vroeger ging dat veel verder en kon je forse straffen krijgen voor bv godslastering of majesteitschennis.
We zijn het helemaal eens dat vrijheid van meningsuiting in principe voor gaat, maar er zijn grenzen.
Volgens mij geef ik dat ook aan. Die uitzonderingen op de vrijheid van meningsuiting zijn echter niet hetzelfde als het 'recht om niet beledigd te worden'.
Bovendien gaat het al helemaal niet op als er geen intentie is te beledigen.
Hoezo is dat een verzonnen verschijnsel? Het is toch zo dat mensen elkaar belachelijk maken om vanalles en nog wat, inclusief hoe hun lichaam er uit ziet?
De term fat-shaming. Het werd een verschijnsel omdat er individuen waren (of misschien wel een actiegroep, want die lijken ondertussen voor ieder onderwerp wel te zijn) die het niet eens waren met de positie van (veel te) dikke mensen in de maatschappij.
Het gebrek aan fatsoenlijke discussie en de schijnbaar bevoorrechte positie van iedere minderheidsgroepering die wat te klagen heeft heeft hier een absurd resultaat gehad.
Een ander voorbeeld, waar ik eigenlijk liever niet over begin omdat er altijd mensen zijn die er inhoudelijk op willen reageren is het hele 'gender' en pro-lgbt+ gebeuren. Wederom in Amerika uit de hand gelopen maar globaal relevanter en wederom activisten die ervoor gezorgd hebben dat er maatschappelijk dingen genormaliseerd worden die helemaal niet gezond zijn voor de samenleving.
Ik weet wel een beetje wat je bedoelt maar het klinkt eerlijk gezegd nog al eenzijdig. Als ij mag zeggen wat je wil dan mogen anderen laten weten dat het er niet mee eens te zijn.
Er zijn plekken waar de bubbel zo sterk is dat discussie of meningen niet gewenst zijn, net zoals je met een Ajax-vlag niet welkom bent bij PSV. Dat is gewoon niet goed maar ook niet het grootste probleem.
Ik denk dat dat de kern van de zaak is. Vrijheid van meningsuiting zegt dat mensen hun mening mogen uiten. Maar dat houd niet in dat alle uitingen even geldig zijn of even zwaar wegen.
Een mening van een individu of minderheidsgroep moet, net als de mening van de massa goed afgewogen en beoordeeld worden op redelijkheid en aanvaardbaarheid.

Ik ben geen voetbalfan maar volgens mij zag ik de afgelopen weken supporters van verschillende landen zonder problemen bij elkaar op de tribunes en in de Duitse steden. Als individu met de 'verkeerde' kleur shirt of vlag kun je niet welkom zijn of je niet welkom voelen, maar op het moment dat het gelijke aantallen zijn is er evenwicht.
Het feit dat er mensen zijn die 'aanstoot' nemen aan het feit dat iemand wel dezelfde liefde voor de sport heeft maar niet voor dezelfde club en dat zelfs tot geweld kan leiden is overduidelijk negatief. We moeten geen geduld met die mensen hebben maar dat gedrag veranderen of afstraffen als het uit de hand loopt.
En dat is precies wat me in discussies over serieuze onderwerpen ook moeten doen.
Waarom hecht je meer aan een gotcha-vraag van één senator dan aan bergen wetenschappelijk onderzoek?
Er zijn talloze studies naar gedaan die laten zien dat vrouwen in praktijk minder verdienen dan mannen. Hier de officiele Nederlands cijfers uit die periode:
Er zijn allerlei redenen voor de situatie waarvan een aantal best begrijpelijk zijn (zoals zwangerschapsverlof) maar het aan het eind van de berekening verdient de gemiddelde vrouw minder dan de gemiddelde man. Het is geen boze opzet maar een min of meer logisch gevolg van hoe onze maatschappij werkt.
Ik ontken ook niet dat er verschillen zijn. Want die zijn er, Maar daar zijn redenen voor. Mannen en vrouwen zijn namelijk niet hetzelfde.
Het verschil dat er is wordt door activisten en in de media en echter overdreven, er wordt eigen 'onderzoek' aangedragen en er wordt regelmatig gezinspeeld op massale discriminatie. De actiegroepen willen gelijke betaling, ongeacht de redenen. Omdat ze vrouw zijn.
Er zijn ook mannen die minder betaald krijgen dan het gemiddelde. Moeten die dan niet ook het gemiddelde of meer krijgen, enkel omdat?
De media die aankaart dat er (grote) misstanden zijn krijgt veel meer aandacht dan een officiële uitspraak die het feitelijke niveau van het probleem vast probeert te stellen om met werkelijke bewijzen ook wat te kunnen doen. Er wordt namelijk van overheidswege niets mee gedaan omdat tot nu toe niet is aangetoond dat de klachten realistisch zijn.
Het hele gegeven slaat nergens op. De salarisgelijkheid staat vast, in CAO's, in de wet. Als daar gekke dingen mee gebeuren kun je aangifte doen. Hoe vaak wordt er aangifte gedaan?
(Uiteraard ben ik ook maar een mens die zich niet altijd aan z'n eigen adviezen houdt. Ik ga er vanuit dat ik zelfs in deze post ergens iets zeg dat provocerend overkomt waardoor het mijn punt ondermijnt. Alvast excuses ;) )
Persoonlijk boeit me dat niet zo.
Ik communiceer zelf op het internet meestal direct en zakelijk en verwacht dan ook dat mijn reacties op die manier gelezen worden. Ik ben niet snel geprovoceerd of getriggerd en trek me weinig aan van persoonlijke toespelingen.
Het grappige is dat ik in conversaties/discussies regelmatig uitgemaakt wordt voor allerlei -ismes, als zowel extreem rechts als links, afhankelijk van het onderwerp simpelweg omdat iedere mening die afwijkt van wat geopperd wordt door sommige (en op bijv. Reddit, vele) mensen alleen beantwoord kan worden met het gebruikelijke 'jij zegt "dit" dus ben je een 'dat' en dus is je mening ongeldig".
Ik stoor me regelmatig aan mensen die berichten veel te makkelijk als negatief opvatten of overal door geprovoceerd of beledigd lijken te worden.
Ja in Amerika en op voornamelijk Amerikaanse websites is de polarisatie veel groter en wordt dat aangewakkerd door de media, maar hetzelfde gedrag en die media is hier ook zichtbaar en heeft soms enorme invloed.
In veel gevallen is er gelukkig nog een ouderwets 'die mensen negeren we want ze zeggen gekke dingen' maar we worden wel steeds lakser om regelrechte onzin of ondoordachte meningen van een weerwoord te voorzien. Dat heeft er ook toe geleid dat opvattingen over vrijheid van meningsuiting, het 'recht om niet beledigd te worden', het recht op zelfbeschikking e.d. te pas en te onpas gespuid worden door degenen die er het minst gebruik van zouden moeten maken.
Het is overduidelijk gebleken dat een normale discussie met sommige mensen en al helemaal niet op het internet gewoon niet mogelijk is.
Je hebt alleen controle over wat je zelf schrijft, niet hoe anderen daar op reageren.
Uiteraard. Dat is ook de reden waarom ik normaal de tijd neem voor een reactie of post. Mijn geduld rijkt echter maar zo ver en daar zullen mijn reacties dan ook onder leiden.
Als iemand een andere mening heeft die alleszins redelijk is en die ook op een normale manier kan overbrengen dan zitten we weer op het wederzijds respect.

P.s. Gisteravond begonnen met typen maar door tijdsdruk ben ik hier en daar wat kortaf geweest.
Vandaar wat aanpassingen aan de tekst.

[ Voor 29% gewijzigd door centr1no op 20-07-2024 14:59 ]


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • CAPSLOCK2000
  • Registratie: Februari 2003
  • Laatst online: 29-05 13:43

CAPSLOCK2000

zie teletekst pagina 888

Topicstarter
centr1no schreef op vrijdag 19 juli 2024 @ 20:24:
Ik haal dat aan omdat ten eerste door de excessen de voorbeelden duidelijker zijn en ten tweede er veel van de typische Amerikaanse maatschappelijke 'dingen' ons bereiken en helaas ook tractie krijgen. Dat terwijl je je bij veel ervan gerust af mag vragen of dat voor hier wel relevant is.
Ik ben altijd een beetje bang dat ik een uitvergroot plaatje zie. Ik kan heel moeilijk beoordelen of het iets is dat éénmalig gebeurt of aan de lopende band. We zien waarschijnlijk vooral de meest extreme gebeurtenissen.
Die geschiedenis en context zijn niet relevant.
Ik denk dat het voor die andere persoon wel relevant was.
Waarom en hoe is niet 'hoer' maar wel 'neger' een 'signaalwoord' en reden om daar specifieke conclusies aan te hangen of speciaal aanstoot aan te nemen?
Waarom weet ik ook niet waarom dat ene woord zo'n speciale status heeft gekregen.
Ik zie wel veel verschillen met 'hoer':
1. De maatschappij kijkt nog steeds enorm neer op prostitutie.
2. Prostitutie is een keuze, huidskleur niet.

Verder is er een soort sociale code dat het woord 'nigger' alleen gebruikt mag worden door mensen die zelf zwart zijn, anders is het een signaal dat je geen respect hebt voor pijnlijke geschiedenis. Het is misschien stom dat het zo werkt, maar zo wordt dat signaal nu eenmaal uitgelegd. Ik schend die regel hier even opzettelijk (ik ben niet zwart) omdat een signaal nog geen bewijs is. Als uit de context voldoende blijkt wat je bedoelt en waarom je dat woord gebruikt wordt het wel geaccepteerd. In ieder geval in deze uithoek van het forum.

Vergelijk het maar met Aziatische culturen die geen taboe hebben tegen hakenkruizen. Die worden daar niet met WO2 geassocieerd. Dat levert af en toe problemen op als iemand met een t-shirt vol hakenkruizen naar Europa komt. Geen boze opzet, maar toch niet gewenst. Wie in zo'n t-shirt aan een debat over de holocaust wil meedoen zal niet serieus genomen worden. Wie bekend is met de geschiedenis zou zo'n t-shirt niet aan hebben gedaan. Intenties doen er niet toe, het signaal is dat die persoon geen kennis van de situatie heeft.
De eerste keer dat het gebeurt leg je dat nog uit aan die persoon, maar als hij de volgende dag weer in dat t-shirt aankomt zetten dan voelt het als boze opzet terwijl het misschien ongeinteresseerdheid is of een misverstand. De persoon zelf heeft geen negatieve gevoelens bij z'n eigen t-shirt maar toeschouwers zien alleen maar een hakenkruis en onze cultuur staat dat gelijk aan sympathie voor de nazi's. Wat die persoon echt denkt schuift dan naar de achtergrond. Als die persoon serieus genomen wil worden zal die eerst een ander shirt aan moeten doen.
Volgens mij geef ik dat ook aan. Die uitzonderingen op de vrijheid van meningsuiting zijn echter niet hetzelfde als het 'recht om niet beledigd te worden'.
Voor de duidelijkheid: dat zijn geen uitzonderingen, het is een zelfstandige wet. Er is echt een wettelijk recht om niet beledigd te worden. Zie http://www.wetboek-online.nl/wet/Sr/266.html
Het is bepaald niet mijn favoriete wet omdat het zo moeilijk is om te bepalen wat nu een belediging is en wat niet, maar het is wel een wet.

In praktijk gaat het "recht om niet beledigd" te worden vooral om respect. Ben je bereid om de gevoeligheden van de ander te respecteren ook al zie je zelf het probleem niet?
Bovendien gaat het al helemaal niet op als er geen intentie is te beledigen.
Dat klopt. Maar ook zonder intentie kan het toch pijn doen. Dat is wettelijk gezien toegestaan maar sociaal gezien misschien toch geen goed idee.
De term fat-shaming. Het werd een verschijnsel omdat er individuen waren (of misschien wel een actiegroep, want die lijken ondertussen voor ieder onderwerp wel te zijn) die het niet eens waren met de positie van (veel te) dikke mensen in de maatschappij.
Ah, bedankt voor de toelichting, nu snap ik beter wat je bedoelt. Je hebt het alleen over het woord. Ik denk dat het weer een mooi voorbeeld is. Ik vind het helemaal niet belangrijk dat het woord verzonnen is, we bedenken voortdurende nieuwe woorden, ik neem aan dat jij daar ook geen probleem mee hebt.

Daarom ging ik er bij de woorden 'het verzinsel fat-shaming' van uit dat je bedoelde dat fat-shaming niet bestaat.
Dat roept bij mij nu wel de vraag op waarom je het nodig vondt het woord 'verzinsel' te gebruiken. Waarschijnlijk zit er geen diepere gedachte achter en ben ik gestruikeld over iets dat jij niet zo wilde zeggen.
Ik denk het een goed voorbeeld is van waarom mensen soms zo voorzichtig met woorden zijn. Het is heel makkelijk iets verkeerd te begrijpen en negatief uit te leggen. Zeker als mensen ergens gevoelig voor zijn.
Het gebrek aan fatsoenlijke discussie
Laat ik dit moment gebruiken om je te bedanken voor de discussie.
en de schijnbaar bevoorrechte positie van iedere minderheidsgroepering die wat te klagen heeft heeft hier een absurd resultaat gehad.
Het is inderdaad schijnbaar want in praktijk doet onze overheid helemaal niet zo veel voor minderheidsgroepen. Veel praten, af en toe meelopen in een optocht, of een keer een speech geven op de nationale feest/herdenk-dag, leuke foto in de krant, maar vervolgens gebeurt er niks.
Dus volgend jaar is er weer een demonstratie en staan alle politici te zeggen dat ze nu echt gaan helpen.
Dat is frustrerend voor iedereen die ook een zwaar leven heeft maar geen hulp krijgt, zelfs als er in prakijk geen echte hulp wordt geboden maar alleen wat wisselgeld en een bos bloemen.
Het grootste probleem is in mijn ogen dat men best mag, best welkom bent, maar dat je met de verkeerde mening, woorden gewoon niets in te brengen hebt tegen de meute. En wat dan 'verkeerd' is kan echt het kleinste ding zijn.
Ik zie het als rondlopen met gebroken arm in het gips. Je bent dan supergevoelig voor alles. Het kleinste tikje doet al veel pijn. Mensen hebben geen kwade bedoelingen maar doen je toch pijn en ze weten het zelfs niet eens. Zelfs nadat de arm weer genezen is zal die nog lang gevoelig blijven.
Ik ontken ook niet dat er verschillen zijn.
Excuses voor het misverstand, maar ik denk dat het weer een goed voorbeeld is, want ik las echt iets heel anders in je woorden. Je schreef:
Niemand weet ondertussen meer waar dat vandaan is gekomen, maar iedereen had het er over. Mensen deden studies, websites hebben 'bewijs', bekende mensen klagen, enz..
Dat komt op mij over alsof je het verschijnsel ontkent. Zeker omdat je verder gaat over een actiegroep die geen bewijs had. Je toon komt neerbuigend over, alsof je het allemaal maar belachelijk vindt. Je had het er eerder over hoe mensen over een enkel woord struikelen, maar ik denk dat ze niet alleen op dat ene woord reageren maar op de algehele toon van een bericht. Vervolgens is een of ander beladen woord de druppel.
Want die zijn er, Maar daar zijn redenen voor. Mannen en vrouwen zijn namelijk niet hetzelfde.
Dat klopt, dat maakt het wel enorm moeilijk om te bepalen wat "eerlijk" is. Kijk je naar de beginsituatie of naar de eindsituatie? Wat probeer je te bereiken met "eerlijkheid" en "gelijkheid"?
Als mannen en vrouwen niet hetzelfde zijn, is het dan eerlijk om ze het zelfde uurloon te betalen?
Is het goed of slecht voor onze maatschappij dat vrouwen structureel minder geld te besteden hebben dan mannen?
Is het eerlijk dat vrouwen niet van hun man durven te scheiden omdat ze hun leven lang minder inkomen hebben gehad en dus minder pensioen hebben opgebouwd waardoor ze er financieel fors op achteruit gaan, terwijl de man er (financieel) beter van wordt?

Ik geloof niet dat er goede antwoorden zijn op die vragen, maar de vragen bestaan wel.
Waarom zou anders een man die minder betaald krijgt dan het gemiddelde niet ook het gemiddelde of meer moeten krijgen, enkel omdat hij man is?
Terechte vraag. Net zo terecht als de vraag waarom vrouwen meer/minder/anders moeten verdienen.
Ik wil nog wat verder gaan want dat soort vragen kun je overigens ook stellen op andere punten.
Is het eerlijk dat iemand met rijke ouders lang kan studeren en veel hulp krijgt en daardoor betere kansen heeft om zelf ook rijk te worden?
Is het eerlijk dat iemand die met meer hersenen wordt geboren meer geld verdient?
Is het eerlijk dat iemand in een arm dorpje geboren wordt waar geen school is?
Is het eerlijk dat iemand in een arm land wordt geboren?

Er zijn geen goede antwoorden. Het ene extreem is "ieder voor zich, het recht van de sterktse", het andere extreem is een soort communisme waarbij precies even veel krijgt, ongeacht wat je doet of kan. De beste oplossing zal er ergens tussen in liggen.
Het hele gegeven slaat nergens op. De salarisgelijkheid staat vast, in CAO's, in de wet. Als daar gekke dingen mee gebeuren kun je aangifte doen. Hoe vaak wordt er aangifte gedaan?
Dat is de 'gotcha' waar ik het over had. Volgens de wet zijn mannen en vrouwen gelijk, maar aan het einde van de rit zijn mannen gemmideld genomen rijker dan vrouwen. Daar zijn redenen voor (zoals zwangerschap) maar de uitkomst is niet gelijk. Als we als maatschappij willen dat de uitkomst wel gelijk is dan werkt het systeem dus niet goed.

Overigens zie ik gelijkheid niet alleen als mensenrecht maar ook als economische factor. Financieel gezien is het beter voor het land als iedereen ongeveer even veel geld te besteden heeft. Daar loopt de economie beter van. Mensen met weinig geld geven alles uit om te overleven. Het geld dat ze uitgeven komt direct terug in de lokale economie en een deel gaat als belasting naar de schatkist. Rijke mensen investeren hun geld over de hele wereld en betalen daar relatief weinig belasting over en vaak in het buitenland. Van geld gelijk verdelen wordt gaat je economie beter lopen. Daar wordt uiteindelijk iedereen beter van.
Persoonlijk boeit me dat niet zo.
Ik communiceer zelf op het internet meestal direct en zakelijk en verwacht dan ook dat mijn reacties op die manier gelezen worden.
Ik stoor me regelmatig aan mensen die berichten veel te makkelijk als negatief opvatten of overal door geprovoceerd of beledigd lijken te worden.
Tja, daar ben je uiteindelijk toch zelf bij. Ik vind het ook enorm vervelend als mensen mij verkeerd begrijpen, zeker als ze dan boos op mij worden. Maar als ze mij verkeerd begrijpen dan zie ik dat in de eerste plaats als mijn eigen fout. Blijkbaar heb ik het niet goed uitgelegd. Mensen zijn slordig, lui, en lezen niet goed. Dat is geen boze opzet maar de menselijke natuur. Daar kan ik me aan ergeren maar het heeft net zo veel zin als boos zijn op de regen. Ik kan beter een paraplu meenemen en mijn mening zo uitleggen dat die ook duidelijk is voor mensen die maar de helft lezen.
Ik stoor me regelmatig aan mensen die berichten veel te makkelijk als negatief opvatten of overal door geprovoceerd of beledigd lijken te worden.
Gemene vraag:
Als jij je regelmatig stoort aan de berichten van anderen, zou het dan kunnen zijn dat jij ook een van de mensen bent "die berichten veel te makkelijk als negatief opvatten of overal door geprovoceerd of beledigd lijken te worden"?

Ik denk dat wij mensen allemaal meer op elkaar lijken dan we willen toegeven. Dat we allemaal verschillende rollen en posities hebben in het leven. De ene keer zijn wij deel van de sterke en zelfverzekerde meerderheid, de andere keer zijn we deel van een piepkleine onbegrepen minderheid. De ene keer zijn wij direct en nuchter, de andere keer struikelen we over onze eigen gevoelens.

Ik probeer te communiceren vanuit de gedachte dat alles wat ik zeg of schrijf 20% harder aankomt dan ik het bedoelde.

Er is ooit een leuk experiment gedaan waarbij mensen werd gevraagd om elkaar om de beurt in de arm te knijpen. De opdracht was om elkaar steeds precies even hard te knijpen. Het bleek dat mensen iedere keer steeds harder terugknepen terwijl ze echt dachten dat ze even hard knepen. Zelfs als mensen tussendoor in hun eigen arm mochten knijpen om te vergelijken bleven ze de ander harder knijpen.
De conclusie was dat wij mensen niet goed in kunnen schatten hoe anderen mensen zich voelen. We denken dat we meer kunnen hebben dan anderen en dat anderen maar zwakke aanstellers zijn. We knijpen elkaar steeds harder en beseffen het zelf niet. We denken dat we eerlijk vergelijken maar het is niet zo.

In mijn communicatie probeer ik daar rekening mee te houden. Ik ga er van uit dat alles wat ik zeg te hard aankomt en vooral bij de mensen die er het meest gevoelig voor zijn. Of dat nu is omdat ik te hard knijp of omdat de ander overgevoelig is doet er eigenlijk niet toe. Ik wil de ander geen pijn doen want dan is het gesprek afgelopen, of het nu opzet was of niet. Ik kan beter te voorzichtig zijn dan dat ik een verpeste relatie moet proberen te herstellen voor het gesprek verder kan gaan.


Ik denk dat onze berichten een prima voorbeeld zijn want ik heb een aantal punten uit je laatste bericht duidelijk verkeerd begrepen. Eerlijk gezegd denk ik dat je die punten beter had kunnen opschrijven. Misschien is het mijn fout dat ik niet goed heb gelezen maar daar heb jij niks aan. We zullen het samen moeten doen, maar de schrijver zal de eerste stap moeten doen, de lezer kan alleen maar reageren.

This post is warranted for the full amount you paid me for it.


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • centr1no
  • Registratie: Augustus 2009
  • Laatst online: 08-04 20:38
Ik ben altijd een beetje bang dat ik een uitvergroot plaatje zie. Ik kan heel moeilijk beoordelen of het iets is dat éénmalig gebeurt of aan de lopende band. We zien waarschijnlijk vooral de meest extreme gebeurtenissen.
Het beroerde is dat alles uitvergroot wordt. Hetzij door sensatiebeluste media, hetzij door aanhangers of tegenstanders van een bepaald standpunt. En het wordt daar alleen maar erger gemaakt door bekende mediafiguren, en zelfs wereldberoemde acteurs en popartiesten die zo nodig hun politieke ideeën moeten spuien.
In Amerika zie je ook heel sterk dat objectiviteit en context naar de achtergrond verdwijnt en media grofweg ofwel rechts of links is, met een bijbehorend publiek. Als bij een Tweet of wat voor bericht op social media dan ook 1000 positieve en 10 negatieve reacties staan wordt er ingezoomd op de negatieve reacties. Want die leveren de meeste kliks op.
Het is op een punt aanbeland waar mensen letterlijk op zoek zijn naar dingen die voor sensatie en bij voorkeur confrontatie kunnen zorgen, want niets scoort beter dan een good vs evil verhaal.

Ergens in die scheef getrokken zooi die dan ook hier terecht komt zit een serieus onderwerp wat een objectieve conversatie waard is, maar allang niet meer gevoerd kan worden op plekken als dit.
Ik denk dat het voor die andere persoon wel relevant was.
Heel lomp misschien, maar als iemand het onderscheid tussen het spreken over de betekenis van woorden en het daadwerkelijk gebruiken van woorden niet begrijpt, dan is dat gewoon dom.
Ik heb persoonlijk de opvatting dat bepaalde censuur verantwoord kan zijn, maar een enkel specifiek woord ongeacht context per definitie taboe maken is echt wel een paar stappen te ver.
Waarom weet ik ook niet waarom dat ene woord zo'n speciale status heeft gekregen.
Ik zie wel veel verschillen met 'hoer':
1. De maatschappij kijkt nog steeds enorm neer op prostitutie.
2. Prostitutie is een keuze, huidskleur niet.
Sorry, maar dat is hier niet relevant.
Het punt is dat 'nigger' beledigend is voor zwarte mensen wanneer het door blanken gebruikt wordt. Het is een 'slur', bedoeld om te beledigen, te denigreren.
Grappig overigens, omdat 'zwarte' in mijn beleving in Nederland een meer beladen woord is dan 'neger' maar (een deel van) de zwarte bevolking in Amerika juist 'black' genoemd wil worden.
Hoer is beledigend, denigrerend voor prostituees.
In de context van woorden die door een bepaalde groep mensen als beledigend kunnen worden ervaren zijn ze hetzelfde.
Het is misschien stom dat het zo werkt, maar zo wordt dat signaal nu eenmaal uitgelegd.
Mijn opvatting is dan blijkbaar vreemd, maar ik ben van mening dat dat zo dus niet zou moeten werken en dat degenen die dat zo uitleggen simpelweg te veel aandacht en krediet hebben gekregen.
Zoals al eerder aangegeven is het allemaal veel te zwart//wit en contextloos geworden.
Amerikaanse media schijnt ook een probleem te hebben met het 'r-word' retarded. Dat heeft natuurlijk naast het feit dat het als scheldwoord wordt gebruikt per definitie een negatieve betekenis, maar desalniettemin een vrij normale betekenis, namelijk 'achtergebleven'. Dingen kunnen gewoon als dusdanig omschreven worden zonder dat dat beledigend is. Maar ook bij dat woord lijkt context niet te boeien.
Als uit de context voldoende blijkt wat je bedoelt en waarom je dat woord gebruikt wordt het wel geaccepteerd. In ieder geval in deze uithoek van het forum.
En dat is naar mijn idee een compleet absurd principe.
Het zou niet uit moeten maken op welke plek je geen slechte intenties hebt en feitelijk niets verkeerds zegt.
De persoon zelf heeft geen negatieve gevoelens bij z'n eigen t-shirt maar toeschouwers zien alleen maar een hakenkruis en onze cultuur staat dat gelijk aan sympathie voor de nazi's.
Beetje vreemd voorbeeld. Het uitgangspunt is dat een persoon met een specifiek symbool op de kleding aanhanger is van een bepaalde overtuiging. Men zal een hakenkruis dragen omdat men het eens is met die, in dit geval per definitie zeer negatieve, overtuiging.
Ik kan niet volgen hoe dat overeen komt met het gebruik van een woord dat niet per definitie negatief is.
Mensen worden niet racistisch door het schrijven of lezen van het woord 'neger' net zoals men niet racistisch wordt van het dragen van shirt met een hakenkruis.
O ja, die was er ook nog.
Als je al weet dat die wet er is dan vergeet je dat omdat die alleen gebruikt lijkt te worden wanneer je een ambtenaar of iemand van koninklijke huize beledigd en die een slechte bui heeft.
Dat klopt. Maar ook zonder intentie kan het toch pijn doen. Dat is wettelijk gezien toegestaan maar sociaal gezien misschien toch geen goed idee.
Ok. Maar in een conversatie of discussie met verstandige, redelijke mensen kan dat alsnog gewoon besproken worden.
En dan kom ik wederom terug op het probleem dat met sommige mensen gewoon geen normale discussie gevoerd kan worden.
Ik vind het helemaal niet belangrijk dat het woord verzonnen is, we bedenken voortdurende nieuwe woorden, ik neem aan dat jij daar ook geen probleem mee hebt.
Niet per definitie nee. Waar ik wel een probleem mee heb is waar het voor staat en waar dat toe geleid heeft en daardoor voor mij een negatieve nasmaak heeft.
In theorie kun je alles voor '-shaming' zetten en je hebt weer een nieuw woord. Fat-shaming is echter een beetje zijn eigen leven gaan leiden waardoor alles wat je zegt over dikke mensen opeens op een weegschaal ligt.
Om dan weer even terug te komen op roodharigen; er bestaat niet zoiets als ginger-shaming. Terwijl roodharigen door de eeuwen heen 'slachtoffer' zijn geweest van vanalles en nog wat worden we nog steeds niet vertegenwoordigd door een actiegroep die onze belangen behartigd en zorgt dat bepaalde scheldwoorden niet meer kunnen. Waarom niet? Roodharigen moeten maar wat harder worden, er mee leren leven en de mensen die roodharigen treiteren zijn irrationeel en daar valt niets tegen te doen.
Vreemd, dat verschil.
Het is inderdaad schijnbaar want in praktijk doet onze overheid helemaal niet zo veel voor minderheidsgroepen.
Gelukkig niet want er valt ook niet heel veel te doen zonder dat je op maatregelen terecht komt die voor een samenleving gewoon niet gezond zijn. Mits het uitgangspunt een vrije, open en tolerante samenleving is waarin iedereen gelijke rechten heeft.
Als er bij bepaalde mensen werkelijk een diepgewortelde haat zit jegens andere groepen dan is dat met wat voor maatregel dan ook niet uit te roeien, tenzij je het letterlijk gaat uitroeien. Het creëert dan alleen maar meer animositeit wanneer men bijv. bepaald taalgebruik zou gaan voorschrijven of bepaalde minderheden een bevoorrechte positie zou verschaffen.
Mensen hebben geen kwade bedoelingen maar doen je toch pijn en ze weten het zelfs niet eens. Zelfs nadat de arm weer genezen is zal die nog lang gevoelig blijven.
Dit soort redeneringen doen me altijd denken aan het plot van romantische komedies waarbij alle ellende voorkomen had kunnen worden als ze in de eerste 5 minuten van de film gewoon een normaal, eerlijk gesprek hadden gevoerd.
Het uitgangspunt dat iemand per definitie iets negatief bedoelt of dat men tussen de regels door een 'toon' leest o,i,d, is iets waar je simpelweg niet op kunt anticiperen.
Dat komt op mij over alsof je het verschijnsel ontkent. Zeker omdat je verder gaat over een actiegroep die geen bewijs had. Je toon komt neerbuigend over, alsof je het allemaal maar belachelijk vindt. Je had het er eerder over hoe mensen over een enkel woord struikelen, maar ik denk dat ze niet alleen op dat ene woord reageren maar op de algehele toon van een bericht. Vervolgens is een of ander beladen woord de druppel.
In dit geval vind ik het ook belachelijk. Het hele gebeuren is vermoeiend en kost enorm veel tijd en geld terwijl iedereen met hersens snapt dat er afgezien van het feit dat we allemaal verschillend zijn een behoorlijk verschil is tussen mannen en vrouwen. Persoonlijk vind ik het ook vermoeiend om wederom te constateren dat zo'n actiegroep (in dit geval feministen) uit is op een positie die niets meer met realiteit, redelijkheid of gelijkheid heeft te maken.
Op het moment dat iemand 'pay-gap' begon te roepen had iemand al 'nee' moeten zeggen.
Dat klopt, dat maakt het wel enorm moeilijk om te bepalen wat "eerlijk" is. Kijk je naar de beginsituatie of naar de eindsituatie? Wat probeer je te bereiken met "eerlijkheid" en "gelijkheid"?
Als mannen en vrouwen niet hetzelfde zijn, is het dan eerlijk om ze het zelfde uurloon te betalen?
Is het goed of slecht voor onze maatschappij dat vrouwen structureel minder geld te besteden hebben dan mannen?
Mannen en vrouwen zijn niet gelijk. Vrouwen zijn onderling niet gelijk en mannen zijn onderling niet gelijk. We zijn allemaal verschillend. Dat heeft niet alleen betrekking op ons werk maar op werkelijk alles. De kunst is om daar een balans in te vinden zodat we elkaar complimenteren
Als iemand van mening is dat de balans voor hen negatief uit valt dan mogen ze daar gerust iets van vinden maar wat ze mijns inziens niet zouden mogen is die balans op een onnatuurlijke manier forceren.
Iets dat gelukkig (voorlopig) in Nederland nog niet aan de orde is
Is het eerlijk dat vrouwen niet van hun man durven te scheiden omdat ze hun leven lang minder inkomen hebben gehad en dus minder pensioen hebben opgebouwd waardoor ze er financieel fors op achteruit gaan, terwijl de man er (financieel) beter van wordt?
Daar is alimentatie voor uitgevonden Dat ook 2 kanten op werkt.
Er zijn geen goede antwoorden. Het ene extreem is "ieder voor zich, het recht van de sterktse", het andere extreem is een soort communisme waarbij precies even veel krijgt, ongeacht wat je doet of kan. De beste oplossing zal er ergens tussen in liggen.
Ik vind onze maatschappij zoals die is nog niet zo verkeerd.. Er valt genoeg over te klagen, maar het is beduidend 'eerlijker' voor wat geboden kansen betreft dan het kapitalisme zonder de beloningen voor bijzondere prestaties uit te sluiten zoals met communisme.
Wat er dan 'eerlijk' is aan omstandigheden waar je geen zeggenschap in hebt heb ik geen boodschap aan. Persoonlijk ben ik te goed af om te zeggen dat je het meest moet maken van wat je hebt. Voor mij is halve kracht op dit moment in mijn leven voldoende. Maar het nooit tevreden zijn met wat je hebt, het altijd maar beter willen is ook een ziekte. En juist de mensen die opgroeien met minder waarderen de voor ons vaak vanzelfsprekende dingen het meest.
Als we als maatschappij willen dat de uitkomst wel gelijk is
De maatschappij blijkt nogal dom te zijn. Er zijn bepaalde dingen waarin ieder mens gelijk is en gelijk behandeld moet worden. Maar we zijn niet gelijk.
In een situatie waarin iedereen opgroeit met grofweg dezelfde mogelijkheden en kansen zijn er alsnog verschillen. En in een land als Amerika, dat veel grotere maatschappelijke verschillen heeft forceren ze de 'gelijke behandeling', houden ze stug vol dat we wel allemaal gelijk zijn.
En dan heb je de actiegroepen die zeggen gelijke behandeling te willen maar feitelijk allemaal apart behandeld willen worden om dat te bereiken. Het tart iedere logica.
Gemene vraag:
Als jij je regelmatig stoort aan de berichten van anderen, zou het dan kunnen zijn dat jij ook een van de mensen bent "die berichten veel te makkelijk als negatief opvatten of overal door geprovoceerd of beledigd lijken te worden"?
Is een vrij normale vraag hoor. Ieder normaal mens zou moeten beschikken over een gezonde hoeveelheid zelfbesef of eens wat tijd moeten besteden aan zelfreflectie.
Het antwoord is ja ,soms wel. Ik ben net als ieder ander mens inderdaad onderhevig aan gemoedstoestanden. En vaak geef ik in reacties ook aan dat ik vrij direct ben in alles wat ik doe en dus ook in mijn tekst.
Het is ook wel zo dat ik af en toe commentaar krijg op de 'toon' van mijn tekst. Ik ben behoorlijk cynisch. En als de kritiek terecht is dan is die terecht. Maar het gebeurd wel vaak dat ik zakelijk, feitelijk en zonder persoonlijke mening iets typ en dan alsnog kritiek krijg over wat men 'tussen de regels door leest' of letterlijk feiten als mijn persoonlijke mening weg zet. Of dat een tekst voor 90% positief is en men dan alleen maar op die 10% reageert.
De conclusie was dat wij mensen niet goed in kunnen schatten hoe anderen mensen zich voelen.
Dat is dan weer typisch zoiets waarvan je je afvraagt of daar nou een onderzoek voor nodig was.
We kunnen geen gedachten lezen en we zijn ook niet heel goed in communiceren. Zeker niet over gevoelens en al helemaal niet als gevoelens je gedachten beheersen.
Eerlijk gezegd denk ik dat je die punten beter had kunnen opschrijven.
Ik heb het probleem dat ik soms iets typ in de veronderstelling dat de feitelijke omstandigheden voor de lezer helder zijn.
Zoals bij mijn relaas over de gender pay-gap het simpele feit dat er wel verschillen zijn maar dat die niet zo groot zijn als sommigen willen doen geloven en ook grotendeels verklaarbaar en acceptabel zijn.
In een normale discussie blijkt het echter prima mogelijk daar verheldering op te vragen en te geven zonder dat iemand begint te stuiteren.

Ik ben persoonlijk van mening dat gevoelens en politieke uitingen die niets met het onderwerp te maken hebben niets te zoeken hebben in boeken, films, series en nieuwsartikelen.
Als die er wel in zitten dan vraag je naar mijn idee om commentaar en dat zal niet unaniem positief zijn.
Ik ben ook van mening dat sommige meningen gewoon fout zijn en dat het niet nodig is daar speciale waarde aan te hechten omdat iemands gevoelens anders gekwetst worden. Beleefdheid, takt, geduld, respect zijn allemaal prima, tot een bepaald punt.
Helaas is overal te zien dat alles zich steeds meer lijkt te richten naar die gekwetsten, degenen die klagen en gaan er steeds meer mensen op hun tenen lopen om de gevoeligsten onder ons te ontzien.
En op het moment dat je dingen gaat censureren, mensen gaat straffen terwijl ze feitelijk gelijk hebben maar dat op een 'ongewenste' manier brengen of je als een kleuter je vingers in je oren stopt en heel hard 'lalalala' zingt dan is er geen dialoog, geen begrip of tolerantie, geen mogelijkheid om iets te leren en alleen maar achteruitgang.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Dirk
  • Registratie: November 2004
  • Laatst online: 28-05 13:26

Dirk

Coördinator frontpagemoderatie
Goed, ik heb dit een tijdje aangekeken, maar deze discussie is volledig meta en gaat op geen enkele manier specifiek over de Frontpage, het nieuws, de reacties daarbij of de moderaties. Daarmee is het niet op zijn plek in Frontpagemoderatie Mogelijk zou dit topic in Actualiteit, wetenschap en maatschappij passen, maar dat betwijfel ik, dus ik gooi het gewoon op slot.

[ Voor 4% gewijzigd door Dirk op 25-07-2024 00:36 ]

All statements are true in some sense, false in some sense, meaningless in some sense, true and false in some sense, true and meaningless in some sense, false and meaningless in some sense, and true and false and meaningless in some sense.

Pagina: 1

Dit topic is gesloten.