Veel economen en beleggers gaan er van uit dat de economie op lange termijn zal blijven groeien, maar door de bevolkingsgroei en overconsumptie neemt ook de druk op grondstoffen en energiebronnen toe, die allebei hard nodig zijn voor een groeiende economie. Fossiele brandstoffen worden steeds duurder om te ontginnen, de omschakeling naar hernieuwbare energiebronnen is een titanenklus en bijna alle 8 miljard wereldbewoners willen een 'westerse' levensstijl, terwijl klimaatverandering in toenemende mate voor schade, mislukte oogsten, conflicten en migratie zal zorgen.
Veel belangrijke grondstoffen raken uitgeput, bvb. zand, helium, fosfaat, water, landbouwgrond,...
Veel grondstoffen zijn niet/moeilijk te recycleren en ook recyclage is geen wonderoplossing:
Wat denken jullie? Je zou kunnen zeggen dat deze waarschuwingen al decennia meegaan, maar anderzijds is het ook zo dat we al decennia 'op krediet' leven, waardoor we het nog niet echt voelen. Of zouden we ons uiteindelijk toch een weg uit deze diverse crisissen kunnen innoveren?
Veel belangrijke grondstoffen raken uitgeput, bvb. zand, helium, fosfaat, water, landbouwgrond,...
Veel grondstoffen zijn niet/moeilijk te recycleren en ook recyclage is geen wonderoplossing:
En uit een ander artikel:Ook recyclage of zelfs groene energie bieden geen soelaas?
“Kijk, we moeten verder blijven recycleren, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar de boodschap van politici over recycleren en groene economie zullen ons niet helpen. Die claims zijn vals. In 2018 haalde de mondiale economie nog een recyclingpercentage van 9,1 procent. Twee jaar later was dit gedaald naar 8,6 procent. Dit komt niet omdat onze recyclingsystemen slechter worden. Dit komt doordat de totale vraag naar materiaal groter is dan onze vooruitgang op het gebied van recycling.
“Ook hier is niet de technologie het probleem, het is de groei. Recycleren klinkt goed en ik begrijp waarom politici zich daarachter verbergen, maar het is een leugen. Al decennia worden we in slaap gewiegd met de belofte dat een groene economie binnen handbereik is, en dat we efficiënter gebruikmaken van grondstoffen, maar het klopt gewoon niet. Natuurlijk moeten we verder recycleren, en nog meer. Maar elke groei veronderstelt een inzet van energie en middelen, en veel daarvan kunnen we niet recycleren.”
De hoofdeconomoom van ABN Amro maakt zich ook zorgen dat we op het verkeerde pad zitten - en blijven:"Tegelijk is nu al duidelijk dat recyclage geen wonderoplossing is. De vraag naar die grondstoffen zal in de toekomst vele malen groter zijn dan wat er nu in de economie zit. De elektrische wagen, bijvoorbeeld, breekt nu pas door. De batterijen van de honderdduizenden, of miljoenen, wagens die naar verwachting de volgende tien jaar van de band rollen, zullen niet kunnen teren op de recyclage van de paar duizenden auto’s die nu worden verkocht, en pas over tien à vijftien jaar uit omloop genomen worden.
Het maakt dat de wereld in het meest optimistische scenario, waarbij minstens 80 procent van de nodige batterijen en toestellen wordt gerecupereerd, tegen 2040 nog steeds ‘maar’ 10 procent van de vraag naar kritieke grondstoffen met recyclage kan voeden, voorspelde het Internationaal Energieagentschap (IEA) onlangs. Zonder paradigmaverschuiving – om al van bij het ontwerp circulair te denken – zullen we wel CO2 besparen, maar de aarde blijven uitputten."
Tenslotte is er ook nog de biodiversiteitscrisis. Gezonde ecosystemen leveren nu gratis diensten zoals bestuiving of zuiver water. Die staan nu onder druk, wat ook weer veel geld zal kosten om op een artificiële manier te vervangen.Als je kijkt naar de kosten van niets doen [...] dan krimpt de wereldeconomie op termijn 20 procent. [...]
Iets doen – weg van fossiel, zuiniger met energie omspringen, alles zo duurzaam en groen mogelijk – gaat 2 procent van de wereldeconomie kosten. De businesscase is 18 procent schade als we op onze handen blijven zitten! En wat doen we? We vechten elkaar de tent uit over die 2 procent. Daar kan ik met m’n hoofd niet bij.
Wat denken jullie? Je zou kunnen zeggen dat deze waarschuwingen al decennia meegaan, maar anderzijds is het ook zo dat we al decennia 'op krediet' leven, waardoor we het nog niet echt voelen. Of zouden we ons uiteindelijk toch een weg uit deze diverse crisissen kunnen innoveren?