Het beroep 'leerkracht' is ook niet heel aantrekkelijk meer te noemen natuurlijk.
Je komt om kinderen wereldwijs te maken, maar het grootste deel van je tijd gaat op aan administratie en registraties in het leerlingvolgsysteem, het volgen van processen die ergens op een kantoortje door een consultant bedacht zijn en je hebt te maken met de vele loze beloften die de onderwijs sector maakt, maar niet kan of wil nakomen (met "passend onderwijs" als meest schrijnende voorbeeld daarvan).
Lesprogramma's als "Begrijpend lezen" doen zienderogen het leesplezier uit de leerling wegvloeien, maar ja, je moet het beleid volgen. Tijd voor de individuele leerling is er niet, want er zitten 39 andere leerlingen in de klas die ook aandacht nodig hebben.
Ik heb zelf geen hoge pet op van het concept "basisonderwijs" zoals dat nu is neergezet, met name omdat scholen steeds verder in de knoei komen als het gaat om tijd en aandacht voor het individuele kind. Sinds "passend onderwijs" is ingevoerd, zouden scholen de middelen moeten hebben om leerlingen met een afwijkende leerbehoefte te ondersteunen. En dat moet ook, want de scholen die in het verleden bestonden voor die groep leerlingen, zijn er niet meer. Speciaal Onderwijs bestaat nog wel, maar is teruggebracht naar een paar zeer specifieke scenario's waardoor leerlingen niet op een reguliere basisschool kunnen functioneren. Een reguliere basisschool wordt dus geacht dat wegvallen op te kunnen vangen, en dat werkt niet in de praktijk.
Voor leerlingen met een achterstand zie je in de praktijk wel aandacht (met name remedial teaching of onderwijscoaches), maar dat is veel te weinig - er wordt bijgeschaafd op punten, maar voor een holistische aanpak is geen mandaat/capaciteit/kennis aanwezig.
Voor leerlingen met een andere hulpvraag (zoals een leervoorsprong, ADHD, autisme, trauma, creatieve hoogbegaafdheid, beelddenkers etc. etc.) is op heel veel scholen helemaal geen passend onderwijs ingericht, hoewel dat wel zo zou moeten zijn.
Het gevolg is dat die kinderen steeds vaker uitvallen met een schooltrauma, vergelijkbaar met een burn-out en een reeel probleem in Nederland.
Die uitgevallen kinderen kunnen maar op een paar plekken in Nederland goed terecht, zoals bij hulpinstanties als Spirare. Daar krijgen ze, na een rustfase, 1-op-1-begeleiding om weer tot leren te komen. Het werkt (heel goed zelfs) maar is arbeidsintensief voor de coach. Het is daardoor een hele dure oplossing (Spirare kost duizenden euro's per maand per kind, vergoed via PGB's door de gemeente waar het kind woont) en deze leerlingen missen al snel een aantal jaren van het basisonderwijs door dit soort hulptrajecten. En dat terwijl dat hele hulptraject niet nodig zou zijn geweest als "passend onderwijs" inderdaad zou werken.
De leerkrachten kunnen hier niets aan doen - de PABO bereidt je totaal niet voor op deze (steeds groter wordende) groep leerlingen - maar zitten er wel middenin. Scholen hebben het geld wel, maar onvoldoende aanwas van leerkrachten om de bezetting rond te krijgen. Als de zittende leerkrachten ook nog eens 1-op-1-les moeten geven aan de wat meer hulpbehoevende leerlingen, ontstaat dus wat je nu ziet.
Ik ben van mening dat leerkrachten overvraagd worden. Hierdoor hebben ook steeds minder mensen "zin" om leerkracht te worden. En dat is nog naast randzaken als je boterham altijd op een schoolplein naar binnen te moeten proppen en slechte koffie te moeten drinken.
[
Voor 69% gewijzigd door
Heroic_Nonsense op 10-04-2024 09:19
]