TLDR: is het mogelijk om (met een goed plan) een zaak over te nemen, ook als de eigenaar de zaak niet wil verkopen?
Achtergrond: deze vraag stel ik namens mezelf en meerdere collega's. We werken in een organisatie die als dochterorganisatie onder een grotere moeder hangt. Al jaren, echter steeds vaker, maken we ons op diverse vlakken zorgen over de organisatie waarvoor we werken. Zakelijk en financieel gaat het goed met de zaak, we maken grote zorgen over de impact die onze CEO (niet) heeft. De korte samenvatting is dat hij op zakelijk vlak alleen maar voor snel geld wil gaan, zich weinig bemoeit met zijn zaak en bijna nooit positief bijdraagt aan de zaak. Velen vinden hem totaal ongeschikt voor het omvang die de organisatie heeft aangenomen. Op persoonlijk vlak hoor je veel mensen zeggen dat het er eentje is die klaar is voor een psychiatrische opname. Dat is natuurlijk een beetje smeuïg uitgedrukt, maar er zit een grote kern van waarheid in. Steeds meer mensen (en dan heb ik het niet enkel over collega's maar ook klanten en leveranciers) maken opmerkingen of stellen vragen over de gang van zaken en de manier waarop onze CEO zich opstelt. Je kunt denken aan nogal bijzondere ideeën over de overheden en hagedissen, ruimtemannetjes, het aanstaande eind der tijden en veel meer van dit alles. Naast de gespannen sfeer die hij neerzet merken we dat hij een groeiend risico voor de organisatie is. Omdat we met een relatief grote groep vinden dat we veel bereikt hebben en verknocht zijn aan onze kernactiviteiten vragen we ons af of het denkbaar is dat we de dochteronderneming waarvoor we werken overnemen (we zouden het moeten financieren, maar we willen netjes betalen). De CEO is overigens 100% aandeelhouder van alle organisatiedelen. Extra bestuursorganen zoals een OR of een RVT/RVB e.d. kennen we niet, alle macht ligt bij 1 persoon.
Hebben hier eerder mensen eerder met een dergelijk bijltje gehakt? Wat kunnen we, anders dan onze biezen pakken of geheel overnieuw beginnen (dat zou ook kunnen maar is zeker niet de eerste gedachte).
Achtergrond: deze vraag stel ik namens mezelf en meerdere collega's. We werken in een organisatie die als dochterorganisatie onder een grotere moeder hangt. Al jaren, echter steeds vaker, maken we ons op diverse vlakken zorgen over de organisatie waarvoor we werken. Zakelijk en financieel gaat het goed met de zaak, we maken grote zorgen over de impact die onze CEO (niet) heeft. De korte samenvatting is dat hij op zakelijk vlak alleen maar voor snel geld wil gaan, zich weinig bemoeit met zijn zaak en bijna nooit positief bijdraagt aan de zaak. Velen vinden hem totaal ongeschikt voor het omvang die de organisatie heeft aangenomen. Op persoonlijk vlak hoor je veel mensen zeggen dat het er eentje is die klaar is voor een psychiatrische opname. Dat is natuurlijk een beetje smeuïg uitgedrukt, maar er zit een grote kern van waarheid in. Steeds meer mensen (en dan heb ik het niet enkel over collega's maar ook klanten en leveranciers) maken opmerkingen of stellen vragen over de gang van zaken en de manier waarop onze CEO zich opstelt. Je kunt denken aan nogal bijzondere ideeën over de overheden en hagedissen, ruimtemannetjes, het aanstaande eind der tijden en veel meer van dit alles. Naast de gespannen sfeer die hij neerzet merken we dat hij een groeiend risico voor de organisatie is. Omdat we met een relatief grote groep vinden dat we veel bereikt hebben en verknocht zijn aan onze kernactiviteiten vragen we ons af of het denkbaar is dat we de dochteronderneming waarvoor we werken overnemen (we zouden het moeten financieren, maar we willen netjes betalen). De CEO is overigens 100% aandeelhouder van alle organisatiedelen. Extra bestuursorganen zoals een OR of een RVT/RVB e.d. kennen we niet, alle macht ligt bij 1 persoon.
Hebben hier eerder mensen eerder met een dergelijk bijltje gehakt? Wat kunnen we, anders dan onze biezen pakken of geheel overnieuw beginnen (dat zou ook kunnen maar is zeker niet de eerste gedachte).