Thompson schreef op vrijdag 27 oktober 2023 @ 12:49:
[...]
Als dat echt constant zo is zal er vast iets aan de hand zijn, maar ik heb wel het gevoel dat net nieuwe en vervolgens langdurig zieke medewerkers met vage klachten, de afgelopen jaren véél erger is geworden. En dat terwijl de overige 95% van het bedrijf (~100FTE) in de 11 jaar dat ik hier werk altijd hartstikke tevreden is geweest. Tuurlijk zijn er onder die 95% ook wel eens klachten en zieken. En ja, daar hebben ook mensen met burn-out tussen gezeten, maar die zetten er vervolgens wel in samenspraak met bedrijfsarts en werkgever de schouders onder om weer aan de slag te gaan, i.p.v. maanden lang amper bereikbaar zijn terwijl je er na je inwerkperiode nog geen volle werkweek hebt gewerkt.
Ik heb meerdere keren gezien hoe mijn werkgever om gaat met (langdurig) ziek personeel en kan daar niks dan lof over uitspreken, maar wél als dat van twee kanten komt, dat je dus merkt dat iemand ook graag weer terug aan het werk wil.
Er zit natuurlijk een belangrijke grondslag achter, maar je staat als werkgever wel met je rug tegen de muur als iemand zich ziek meldt. Zieken hebben, gevoelsmatig voor mij althans, erg veel rechten en erg weinig verplichtingen. Maar ik ben dan ook iemand die in 11 jaar 1x 2 dagen thuis is geweest vanwege een voedselvergiftiging en verder nooit een dag ziek, dus ik heb makkelijk praten. Ik leer door dit topic dus ook dat een bedrijfsarts doorgaans pas na 6 weken tijd heeft, dat vind ik echt voor schandaal. Zodra een ziekmelding meer dan 1 week duurt zou je al contact moeten hebben met de bedrijfsarts en zodat die de werkgever ook beter kan informeren.
Heb ook hele slechte (uiteraard ook goede!) ervaringen met zwangere dames. DevOps Engineer rol, 75k bruto. Om even een waargebeurd schrijnend voorbeeld te pakken;
Komt in laten we zeggen januari binnen, door krapte op de markt direct vast contract. Na 3 maanden was ze zwanger. 1 maand in de zwangerschap meldde ze zich ziek waarbij ze zelf aangaf last te hebben van stress en psychische klachten. Dan kun je zes weken wachten totdat de bedrijfsarts tijd heeft om een beoordeling te doen, daaruit komt vervolgens een oordeel dat het psychisch van aard is en daarom moeilijk te beoordelen en dus waarschijnlijk gegrond. In die fase is ze blijven zitten totdat ze vier weken van haar uitgerekende datum zat en toen ging het zwangerschapsverlof in. Bijna direct daarna meldde ze zich beter. Daarna 6 weken zwangerschapsverlof. Bij afloop heeft ze twee weken gewerkt, wat feitelijk gewoon weer een nieuwe onboarding was en toen gaf ze aan haar secundair arbeidsvoorwaardelijke 27 vakantiedagen op te willen nemen. En in deze periode gaf ze aan dat ze met een maand opzegtermijn haar ontslag indiende. Ze kwam eigenlijk 4 dagen tekort maar we zagen geen nut om haar weer terug te laten komen voor die 4 dagen dus die hebben we geschonken.
Lang verhaal kort. Ze heeft iets minder dan 5 maanden actief bij ons gewerkt maar we hebben haar ruim een 1 jaar en 6 maanden moeten betalen.
Schade:
- 75.000 x 1,5 x 1,3 (loonkosten) = ca 150k.
- Dan nog de ZZPer die in haar plaats moest worden aangenomen om het werk op te vangen. Kosten 65 euro per uur, betekent voor een jaar 110.000.
Voor een totaal van 260.000.
Minus de 5 maanden die ze wel gewerkt, ongeveer 40k heeft dit verhaal zon 220.000 meer gekost dan als ze niet zwanger of ziek was geweest. En dan te bedenken, stel dat ze een tweede maal zwanger was geworden of zelf een derde keer. Daar had ze het volste recht toe onder huidige wetgeving. Prima, maar realiseer je wel dat dit op kosten van werkgevers en de maatschappij gaat.
Nu zijn wij een groot bedrijf en hebben we genoeg vet op de botten om ons zeer coulant en begripvol op te stellen maar ik heb eigen bedrijven gehad en zie het nu ook bij familieleden, dat kleine bedrijven er echt kapot aan gaan.
Natuurlijk is de veiligheid en bescherming die werknemers hier hebben een waardevol goed maar het is voor kleine werkgevers echt totaal niet meer op te hoesten of bol te werken.
Verzekeren is extreem duur en ook niet echt een oplossing. Helaas is het begrip bij werknemers vaak nul. Ik ken werkgevers die zelf geen inkomen hebben, niet op vakanties gaan, om hun personeel van alles te kunnen voorzien om dan hier afgeschilderd te worden als onmenselijke vrekken als ze na een maand radiostilte voorzichtig vragen of er al over integratie gesproken kan worden.
(zie andere topic)
Het is best lastig om het goed te doen...
[
Voor 7% gewijzigd door
DutchManticore op 30-10-2023 10:45
]
Uitingen via dit account zijn altijd een mening (zij het altijd van de weloverwogen variant). Ik vermeld dit niet altijd specifiek maar vind rust in het feit dat ik me dit realiseer.