Hallo allemaal,
3 maanden geleden kreeg ik last aan mijn pols.
In de veronderstelling dat het snel wel weer over zou gaan ben ik hier nog een maand mee blijven verder werken. Het ging helaas van kwaad naar erger. Naar de huisdokter geweest, echografie laten maken en afspraak gemaakt bij de specialist. Verdict: ziekte van de Quervain (peesontsteking). Kreeg hiervoor een cortisoneninjectie, kinesitherapie en 6 weken rust... Werkgever reageerde "ok".
Na 6 weken ging ik vorige week weer aan de slag. Na 2 dagen kreeg ik terug enorme last, pols zichtbaar enorm gezwollen, erger als daarvoor. Ik vroeg aan mijn werkgever om mij die dag te ontlasten van zwaardere taken (liet alsook mijn pols zien en gaf aan dat het pijn deed- ik werk als chef- kok dus tamelijk intensief werk).
Werkgever had hier geen oren naar.
Op maandag (na 3 dagen werk) door de pijn en zwelling naar de dokter. Wellicht zullen ze mij moeten opereren dus kreeg ik alweer een ziektebriefje.
Ik had verwacht dat mijn werkgever hier niet heel erg blij mee zou zijn en daar heb ik begrip voor. Veel minder begrip heb ik voor wat hij me allemaal heeft verweten. Ik werk inmiddels 6 jaar voor dezelfde werkgever, zelden of nooit ziek geweest en als ik ziek was ging ik ook gewoon ziek werken.
Hij vroeg zichzelf af waar mijn draagkracht was gebleven? Zei me dat ik oud genoeg was om te beseffen dat pijn bij het leven hoort, zegt dat ik me laat beïnvloeden door externe factoren (zoals de dokter), dat hij verder moet zonder mij, dat hij aan zijn water voelde dat ik hem in de steek zou laten.... hierop reageerde ik begripvol... tot hij me een foto vroeg van beide polsen (die hij overigens 1 dag ervoor nog had gezien).. het kon volgens hem niet zijn dat ik hiervoor thuis bleef...
Ik geloof sterk dat het vertrouwen is geschonden. Ik betwijfel of ik ooit nog voor hem wil werken en zit nu met mijn handen in het haar... wat denken jullie hierover?
3 maanden geleden kreeg ik last aan mijn pols.
In de veronderstelling dat het snel wel weer over zou gaan ben ik hier nog een maand mee blijven verder werken. Het ging helaas van kwaad naar erger. Naar de huisdokter geweest, echografie laten maken en afspraak gemaakt bij de specialist. Verdict: ziekte van de Quervain (peesontsteking). Kreeg hiervoor een cortisoneninjectie, kinesitherapie en 6 weken rust... Werkgever reageerde "ok".
Na 6 weken ging ik vorige week weer aan de slag. Na 2 dagen kreeg ik terug enorme last, pols zichtbaar enorm gezwollen, erger als daarvoor. Ik vroeg aan mijn werkgever om mij die dag te ontlasten van zwaardere taken (liet alsook mijn pols zien en gaf aan dat het pijn deed- ik werk als chef- kok dus tamelijk intensief werk).
Werkgever had hier geen oren naar.
Op maandag (na 3 dagen werk) door de pijn en zwelling naar de dokter. Wellicht zullen ze mij moeten opereren dus kreeg ik alweer een ziektebriefje.
Ik had verwacht dat mijn werkgever hier niet heel erg blij mee zou zijn en daar heb ik begrip voor. Veel minder begrip heb ik voor wat hij me allemaal heeft verweten. Ik werk inmiddels 6 jaar voor dezelfde werkgever, zelden of nooit ziek geweest en als ik ziek was ging ik ook gewoon ziek werken.
Hij vroeg zichzelf af waar mijn draagkracht was gebleven? Zei me dat ik oud genoeg was om te beseffen dat pijn bij het leven hoort, zegt dat ik me laat beïnvloeden door externe factoren (zoals de dokter), dat hij verder moet zonder mij, dat hij aan zijn water voelde dat ik hem in de steek zou laten.... hierop reageerde ik begripvol... tot hij me een foto vroeg van beide polsen (die hij overigens 1 dag ervoor nog had gezien).. het kon volgens hem niet zijn dat ik hiervoor thuis bleef...
Ik geloof sterk dat het vertrouwen is geschonden. Ik betwijfel of ik ooit nog voor hem wil werken en zit nu met mijn handen in het haar... wat denken jullie hierover?