Sinds twee jaar heb ik enorme overlast van de kinderen van mijn beneden buren. (Ik zou naar aanleiding van mijn verhaal graag jullie mening en feedback horren. ; -)
Hun 7 jarige dochter kent maar een manier om zich thuis te verplaatsen, en dat is rennen. Mijn woning is iets groter dan 100m2. Vanaf de ingang van de woning tot aan de woonkamer heb ik een gang van 10,2 meter. Het is een design woning en is zo ontworpen dat je kunt doorlopen van de ene ruimte naar de andere ruimte. Ideaal natuurlijk voor kinderen behoefte voelen om te rennen en te schavotte. Als hun 7 jarige dochter zich van de ene naar de andere ruimte verplaatst, of door 10 meter lange gang naar de woonkamer dan gaat dat rennend. Alles gaat rennend! Dat begint soms al om 07:00 uur 's ochtends en kan gerust doorgaan tot een uur of 23:00 uur. Als het meisje 's nachts uit bed gaat, waarschijnlijk om naar het toilet te gaan of even naar papa en mama te gaan in de woonkamer gaat dat wederom rennend.
Meerdere dagen per week heb ik daarnaast ook nog last van andere overlast geluiden die de kinderen maken. Behalve rennen hoor ik dan de hele tijd gebonk op de vloer die ik niet kan plaatsen, en regelmatig hele harde dreunen (soms trilt het zelfs boven). Dit kan gerust 10 tot 20 keer per uur zijn. Een paar weken geleden waren ze zelfs aan het basketballen in huis.
Het is nu ramadan en is het gezin 's nachts en 's morgens vroeg uit bed om samen met elkaar te eten. Wederom rennen, bonken, dreunen en schreeuwende kinderen terwijl het dan al 01:00 uur is of 05:00 uur in de ochtend. Het oudste broertje (ongeveer 12 jaar) heeft nogal een temperament, ik hoor hem soms wel 20 keer per dag "HOU JE BEK!!" tegen zijn zusje schreeuwen. Hij heeft een behoorlijk luide stem en schreeuwt op zo'n moment met maximale formule.
Op sommige dagen rennen ze zelfs alledrie het huis heen. Een meisje van 7, een broertje van 10 en een broertje van 12. Dan klinkt het wel alsof er een lawine plaatsvind.
In de zomer is het nog erger! Dan gaan ze twee keer per dag naar buiten met mama. Maar...dan mogen ze eerst nog even in het trappenhuis spelen voordat mama klaar is om te vertrekken. Dan zijn ze 30 minuten aan het ravotten in het portiek: Voetballen, spelen op de step, rennen en tegen elkaar schreeuwen. Ik moet dan thuis de TV harder zetten om het goed te kunnen blijven verstaan.
Daarnaast laten ze ook elke dag de deur open staan. Als de buurvrouwen met kinderen en de fietsen de voordeur uitstappen haalt mevrouw eerst de deurdranger eraf en als ze op de fiets vertrekken zetten ze deurdranger niet opnieuw vast en dikwijls staat de beneden deur nog gewoon vrolijk open. Ook als de kinderen uit school komen is het hetzelfde verhaal. De deurdranger eraf en de deur open laten staan. Ik moet vaak wel drie keer per dag de beneden deur dichtdoen.
Ik heb het drie maanden geleden voor het eerst aangegeven. De buurman was niet thuis, de buurvrouw deed open. Ik ben rustig en vriendelijk gebleven en wilde gewoon eens aankijken hoe zij zelf zou reageren. Ik legde vooral de nadruk op het rennen laat in de avond en het basketballen in huis. Ze verontschuldigd zich een beetje en gaf aan dat ze erop zou letten. Het basketballen is toen opgehouden maar daarnaast bleef alles hetzelfde.
Een paar dagen later, het was toen weekend, was het wederom een ravage aan overlast. De kinderen waren nu alledrie door het huis aan het rennen. Zes kinder hielen die keihard op het beton dreunen plus hard schreeuwen! Toen het een half uur doorging besloot ik dat dit het hele ideale moment is om te benadrukken dat 'dit' nou precies is waar ik zo'n overlast van heb. Dus ik opnieuw naar beneden. Buurman was niet thuis, de buurvrouw deed open. Ik hield me in maar het was wel merkbaar dat ik zwaar geprikkeld was. Ik legde nogmaals uit dat het enorm door dreunt als haar dochter door de woning rent. En dat 20 keer per uur op en neer rennen dus een enorme overlast bij mij veroorzaakt! "Je woont hier al zeven jaar, waarom kom je hier nu pas mee?" zei de buurvrouw. Ik legde uit dat ik had gehoopt dat het vanzelf zou afnemen maar helaas was dat niet het geval. "Ja, maar wij wonen onder jou niet boven jou! Daar kun jij toch helemaal geen last van hebben als de kinderen rennen?" Zei ze. Ik legde uit dat dit echter wel het geval is. Dat het een enorm kabaal geeft boven bij mij. Ik had het immers drie dagen daarvoor ook al aan haar uitgelegd zodat ze hier bewust van zou zijn.
Ik gaf aan dat het me echt stoorde dat ik hun dochter soms al rond 06:00 uur door het huis hoor rennen en ook rond het tijdstippen als 23:30 uur of later. Deze opmerking leek de buurvrouw te ergeren. "Nou, ik heb jou ook wel eens midden in de nacht horen stofzuigen!". Zei ze tegen me.
"Dat zou dan een enkele keer geweest kunnen zijn, maar daar maak ik geen gewoonte van" zei ik. "Als ik ooit iets zou doen wat voor u beneden overlast geeft dan hoor ik dat graag van u, want dat neem ik serieus en vind ik belangrijk" legde ik uit. "Ja maar het zijn kinderen, ze moeten toch kunnen spelen?". Zei ze verdedigend. "Buurvrouw, ik geef net aan dat ik het belangrijk vind om rekening met u te houden als ik ooit overlast zou veroorzaken. Ik hoop dat u mij ook belangrijk vind!". Ze murmelde wat en zei dat ze er een beetje op zou letten. Het is toen drie weken muisstil geweest beneden, je kon een spelt horen vallen. (Dat hoeft natuurlijk ook weer niet voor mij). Na die drie weken begon alle herrie opnieuw en zijn we weer van voor af aan. En dan heb ik nog niet eens alles benoemd tegen de buurvrouw (het spelen in de portiek, haar scheldende zoon, de beneden deur die ik drie keer per dag opnieuw moet dichtdoen, etc..)
Er wonen in totaal vier mensen bij mij in de portiek. De buurvrouw met de kinderen, daarboven woon ikzelf. En tegenover ons wonen nog twee andere buren. Die hebben in ieder geval geen last van rennen de kinderen boven of onder zich. En het feit dat de deur steeds open staat lijkt hun niet echt te interesseren. (Hoewel we de afgelopen zomers wel last hebben gehad van alcoholisten of gebruikers die op de tweede verdieping een dutje gingen die , precies de verdieping waar ik woon. Ze hebben zelfs wel eens hun ontlasting achtergelaten in een hoekje. En heb ik de politie moeten bellen.)
Wat mij vooral irriteert is de buurvrouw's nonchalante houding ten opzichte van dit alles! Zij en haar man schijnen dit alles heel normaal te vinden. Ze zijn trouwens de eerste bewoners van het appartement complex. Ze wonen er het langst. Het komt op mij over dat ze niet gewend zijn om rekening te houden met anderen en gewoon leven hoe zij willen.
Ik ga binnenkort een keer rustig met de buurman praten en de situatie goed uitleggen (dat dat überhaupt nodig is). Ik hoop dat ook hij niet zo net zo nonchalant en naïef als zijn vrouw gaat reageren en met opmerkingen gaat komen als "ja, maar het zijn kinderen. Ze moeten toch kunnen spelen!". Het laatste wat ik wil is naar de woningbouw corporatie stappen, zover wil ik het helemaal niet laten komen. Ik behoud liever de vrede met mijn mede buren. Maar tegelijkertijd kan ik dit echt niet zo laten doorgaan. De buurman zelf is best vriendelijk maar niet het type waar je ruzie mee moet krijgen. Stel dat hij echt geen medewerking zou tonen. Dan rest mij niets anders dan aan te geven dat ik stappen ga ondernemen en hiervan melding ga maken. Ik ben ook wel een beetje op mijn hoede, hij lijkt me wel het type die op een zeker moment agressief zou kunnen worden. Ik zou het jammer vinden als hij we daardoor tegenover elkaar komen te staan en er spanning gaat ontstaan tussen ons. Dat is niet het klimaat wat ik wil hebben in het appartementencomplex.
Het is een lang verhaal geweest, en ik ben heel erg benieuwd naar jullie feedback! Is het nou terecht dat ik me zo opwind? Of moet ik het toch maar verdragen omdat het kinderen zijn? Wat vinden jullie van het gedrag dat ik beschrijf en hoe zouden jullie ermee omgaan? Hoe zouden jullie dit aanpakken? En wat denken jullie van het twee keer per dag een half uur in het portiek ravotten (in de zomer: Voetballen, schreeuwen, rennen met de step door het portiek crossen)? En de buurvrouw die steeds de beneden deur laat openstaan? Ik hoor graag wat jullie ervan vinden en advies of tips zijn van harte welkom!
Groeten,
Ardi
Hun 7 jarige dochter kent maar een manier om zich thuis te verplaatsen, en dat is rennen. Mijn woning is iets groter dan 100m2. Vanaf de ingang van de woning tot aan de woonkamer heb ik een gang van 10,2 meter. Het is een design woning en is zo ontworpen dat je kunt doorlopen van de ene ruimte naar de andere ruimte. Ideaal natuurlijk voor kinderen behoefte voelen om te rennen en te schavotte. Als hun 7 jarige dochter zich van de ene naar de andere ruimte verplaatst, of door 10 meter lange gang naar de woonkamer dan gaat dat rennend. Alles gaat rennend! Dat begint soms al om 07:00 uur 's ochtends en kan gerust doorgaan tot een uur of 23:00 uur. Als het meisje 's nachts uit bed gaat, waarschijnlijk om naar het toilet te gaan of even naar papa en mama te gaan in de woonkamer gaat dat wederom rennend.
Meerdere dagen per week heb ik daarnaast ook nog last van andere overlast geluiden die de kinderen maken. Behalve rennen hoor ik dan de hele tijd gebonk op de vloer die ik niet kan plaatsen, en regelmatig hele harde dreunen (soms trilt het zelfs boven). Dit kan gerust 10 tot 20 keer per uur zijn. Een paar weken geleden waren ze zelfs aan het basketballen in huis.
Het is nu ramadan en is het gezin 's nachts en 's morgens vroeg uit bed om samen met elkaar te eten. Wederom rennen, bonken, dreunen en schreeuwende kinderen terwijl het dan al 01:00 uur is of 05:00 uur in de ochtend. Het oudste broertje (ongeveer 12 jaar) heeft nogal een temperament, ik hoor hem soms wel 20 keer per dag "HOU JE BEK!!" tegen zijn zusje schreeuwen. Hij heeft een behoorlijk luide stem en schreeuwt op zo'n moment met maximale formule.
Op sommige dagen rennen ze zelfs alledrie het huis heen. Een meisje van 7, een broertje van 10 en een broertje van 12. Dan klinkt het wel alsof er een lawine plaatsvind.
In de zomer is het nog erger! Dan gaan ze twee keer per dag naar buiten met mama. Maar...dan mogen ze eerst nog even in het trappenhuis spelen voordat mama klaar is om te vertrekken. Dan zijn ze 30 minuten aan het ravotten in het portiek: Voetballen, spelen op de step, rennen en tegen elkaar schreeuwen. Ik moet dan thuis de TV harder zetten om het goed te kunnen blijven verstaan.
Daarnaast laten ze ook elke dag de deur open staan. Als de buurvrouwen met kinderen en de fietsen de voordeur uitstappen haalt mevrouw eerst de deurdranger eraf en als ze op de fiets vertrekken zetten ze deurdranger niet opnieuw vast en dikwijls staat de beneden deur nog gewoon vrolijk open. Ook als de kinderen uit school komen is het hetzelfde verhaal. De deurdranger eraf en de deur open laten staan. Ik moet vaak wel drie keer per dag de beneden deur dichtdoen.
Ik heb het drie maanden geleden voor het eerst aangegeven. De buurman was niet thuis, de buurvrouw deed open. Ik ben rustig en vriendelijk gebleven en wilde gewoon eens aankijken hoe zij zelf zou reageren. Ik legde vooral de nadruk op het rennen laat in de avond en het basketballen in huis. Ze verontschuldigd zich een beetje en gaf aan dat ze erop zou letten. Het basketballen is toen opgehouden maar daarnaast bleef alles hetzelfde.
Een paar dagen later, het was toen weekend, was het wederom een ravage aan overlast. De kinderen waren nu alledrie door het huis aan het rennen. Zes kinder hielen die keihard op het beton dreunen plus hard schreeuwen! Toen het een half uur doorging besloot ik dat dit het hele ideale moment is om te benadrukken dat 'dit' nou precies is waar ik zo'n overlast van heb. Dus ik opnieuw naar beneden. Buurman was niet thuis, de buurvrouw deed open. Ik hield me in maar het was wel merkbaar dat ik zwaar geprikkeld was. Ik legde nogmaals uit dat het enorm door dreunt als haar dochter door de woning rent. En dat 20 keer per uur op en neer rennen dus een enorme overlast bij mij veroorzaakt! "Je woont hier al zeven jaar, waarom kom je hier nu pas mee?" zei de buurvrouw. Ik legde uit dat ik had gehoopt dat het vanzelf zou afnemen maar helaas was dat niet het geval. "Ja, maar wij wonen onder jou niet boven jou! Daar kun jij toch helemaal geen last van hebben als de kinderen rennen?" Zei ze. Ik legde uit dat dit echter wel het geval is. Dat het een enorm kabaal geeft boven bij mij. Ik had het immers drie dagen daarvoor ook al aan haar uitgelegd zodat ze hier bewust van zou zijn.
Ik gaf aan dat het me echt stoorde dat ik hun dochter soms al rond 06:00 uur door het huis hoor rennen en ook rond het tijdstippen als 23:30 uur of later. Deze opmerking leek de buurvrouw te ergeren. "Nou, ik heb jou ook wel eens midden in de nacht horen stofzuigen!". Zei ze tegen me.
"Dat zou dan een enkele keer geweest kunnen zijn, maar daar maak ik geen gewoonte van" zei ik. "Als ik ooit iets zou doen wat voor u beneden overlast geeft dan hoor ik dat graag van u, want dat neem ik serieus en vind ik belangrijk" legde ik uit. "Ja maar het zijn kinderen, ze moeten toch kunnen spelen?". Zei ze verdedigend. "Buurvrouw, ik geef net aan dat ik het belangrijk vind om rekening met u te houden als ik ooit overlast zou veroorzaken. Ik hoop dat u mij ook belangrijk vind!". Ze murmelde wat en zei dat ze er een beetje op zou letten. Het is toen drie weken muisstil geweest beneden, je kon een spelt horen vallen. (Dat hoeft natuurlijk ook weer niet voor mij). Na die drie weken begon alle herrie opnieuw en zijn we weer van voor af aan. En dan heb ik nog niet eens alles benoemd tegen de buurvrouw (het spelen in de portiek, haar scheldende zoon, de beneden deur die ik drie keer per dag opnieuw moet dichtdoen, etc..)
Er wonen in totaal vier mensen bij mij in de portiek. De buurvrouw met de kinderen, daarboven woon ikzelf. En tegenover ons wonen nog twee andere buren. Die hebben in ieder geval geen last van rennen de kinderen boven of onder zich. En het feit dat de deur steeds open staat lijkt hun niet echt te interesseren. (Hoewel we de afgelopen zomers wel last hebben gehad van alcoholisten of gebruikers die op de tweede verdieping een dutje gingen die , precies de verdieping waar ik woon. Ze hebben zelfs wel eens hun ontlasting achtergelaten in een hoekje. En heb ik de politie moeten bellen.)
Wat mij vooral irriteert is de buurvrouw's nonchalante houding ten opzichte van dit alles! Zij en haar man schijnen dit alles heel normaal te vinden. Ze zijn trouwens de eerste bewoners van het appartement complex. Ze wonen er het langst. Het komt op mij over dat ze niet gewend zijn om rekening te houden met anderen en gewoon leven hoe zij willen.
Ik ga binnenkort een keer rustig met de buurman praten en de situatie goed uitleggen (dat dat überhaupt nodig is). Ik hoop dat ook hij niet zo net zo nonchalant en naïef als zijn vrouw gaat reageren en met opmerkingen gaat komen als "ja, maar het zijn kinderen. Ze moeten toch kunnen spelen!". Het laatste wat ik wil is naar de woningbouw corporatie stappen, zover wil ik het helemaal niet laten komen. Ik behoud liever de vrede met mijn mede buren. Maar tegelijkertijd kan ik dit echt niet zo laten doorgaan. De buurman zelf is best vriendelijk maar niet het type waar je ruzie mee moet krijgen. Stel dat hij echt geen medewerking zou tonen. Dan rest mij niets anders dan aan te geven dat ik stappen ga ondernemen en hiervan melding ga maken. Ik ben ook wel een beetje op mijn hoede, hij lijkt me wel het type die op een zeker moment agressief zou kunnen worden. Ik zou het jammer vinden als hij we daardoor tegenover elkaar komen te staan en er spanning gaat ontstaan tussen ons. Dat is niet het klimaat wat ik wil hebben in het appartementencomplex.
Het is een lang verhaal geweest, en ik ben heel erg benieuwd naar jullie feedback! Is het nou terecht dat ik me zo opwind? Of moet ik het toch maar verdragen omdat het kinderen zijn? Wat vinden jullie van het gedrag dat ik beschrijf en hoe zouden jullie ermee omgaan? Hoe zouden jullie dit aanpakken? En wat denken jullie van het twee keer per dag een half uur in het portiek ravotten (in de zomer: Voetballen, schreeuwen, rennen met de step door het portiek crossen)? En de buurvrouw die steeds de beneden deur laat openstaan? Ik hoor graag wat jullie ervan vinden en advies of tips zijn van harte welkom!
Groeten,
Ardi
[ Voor 1% gewijzigd door Notna op 17-04-2023 12:41 . Reden: Lichamelijke kenmerken die geen toegevoegde waarde hebben mbt discussie even verwijderd. ]