Zie topictitel. Een noodkreet.
Ik weet even niet meer wat ik moet doen, want dit is nu al de vierde werkgever waarbij ik tegen dit probleem aan loop.
Iedere keer weer hetzelfde liedje.
Ik begin vol enthousiasme, werk hard, wil het graag goed doen. Maar toch valt het resultaat iedere keer weer tegen. Werktempo te traag, ik doe te lang over simpele dingen, kortom, niet goed genoeg. En dus kan ik weer vertrekken. Op naar de volgende baan.
Hoe hard ik ook mijn best doet, iedere baan loopt steeds weer op een mislukking uit. En geen idee waarom. Of hoe ik uit deze cirkel kom.
Er zijn een aantal verklaringen/oplossingen voor te bedenken, maar geen daarvan lijkt op mij van toepassing.
-Verklaring/oplossing 1: Het werk is qua niveau te hoog gegrepen voor je
Ik ben als kind twee keer getest. Beide keren kwam mijn IQ ruim boven de 130 uit. Dus niveau zou geen probleem moeten zijn voor mij (tenzij ik als quant aan de slag wil of zo, wat ik niet wil).
-Verklaring/oplossing 2: Met zo’n hoog IQ is het werk gewoon te simpel voor je. Je verveelt je, kijkt erop neer en doet niet goed je best
Helaas, was het maar zo. Ik vind de dingen die ik doe alles behalve simpel. Ik moet echt alles uit de kast halen de klus überhaupt maar geklaard te krijgen. En het lukt me nooit binnen de gestelde tijd.
-Verklaring/oplossing 3: Misschien past het soort werk wat je doet niet bij jouw specifieke manier van denken
Zou kunnen. Ik doe software development. Het is bekend dat programmeren sommige mensen gewoon niet ligt. Maar ik heb niet het idee dat ik een van die mensen ben. Op de universiteit heb ik het vak programmeren met een 8 afgesloten. En op mijn werk zijn mijn programmeer skills ook al eens tegen het licht gehouden (om te zien of het probleem misschien daar ligt). De conclusie was altijd: met jouw code skills lijkt niks mis.
Voor ik leerde programmeren ben ik freelance schrijver geweest. Daar had ik volgens veel mensen echt een talent voor. Dus dat was zeker iets dat wel bij mijn manier van denken aansloot. Maar ook daar deed ik veel te lang over mijn opdrachten.
Verklaring/oplossing 4: Misschien heb je last van een ‘slow processing speed’? Sommige mensen zijn gewoon trager met het verwerken van informatie. Terwijl er met hun intelligentie verder niks aan de hand is
Hier heb ik ook al eens naar gegoogled, maar het lijkt niet van toepassing op mij. Symptomen van een slow processing speed zijn onder andere: traag lezen en lang doen over het maken van toetsen en tentamens. En dat zijn nu juist de dingen waar ik wel bloedjesnel mee ben.
Verklaring/oplossing 5: Het ligt niet aan jou, maar aan de werkgever. Je zal niet de eerste junior zijn die veel te weinig begeleiding krijgt en dan aan het einde van de rit ‘niet genoeg groei laat zien’
Bij werkgever 1, 2 en 3 liet de begeleiding inderdaad te wensen over. Mijn huidige werkgever geeft mij wel meer dan genoeg begeleiding. Toch blijf ik ook onder deze werkgever worstelen met dit probleem. Dus denk ik toch dat het probleem bij mij ligt en niet bij de werkgevers.
Verklaring/oplossing 6: Kennelijk is je huidige werk dan om een andere reden niet geschikt voor je, al eens gedacht aan een heel andere richting?
Helaas mijn huidige beroep is al een last resort voor mij. Mijn vorige beroep leverde niet genoeg op om van te leven. Bovendien moet je als freelance journalist ook op mensen af durven stappen. En daar ben ik niet zo goed in.
Voor echt praktisch werk ben ik al helemaal niet goed genoeg. Ik ben die ene vriend die bij een verhuizing alleen maar in de weg loopt, omdat ie nog geen boormachine vast kan houden en constant aan het vragen is wat ie nu weer moet doen.
En wat betreft zorg/dienstverlening: Ik ben absoluut geen people-person. Een zoom meeting met bekende collega’s moet al helemaal uit mijn tenen komen. De hele dag wisselend contact met klanten/patiënten? En die mensen zich ook nog een beetje op hun gemak laten voelen? Dat gaat hem echt niet worden.
Dus ja, een makkelijke oplossing is er zo niet. Heel frustrerend.
Ik zie mensen om mij heen aan nieuwe jobs beginnen. In het begin zijn ze nog een ietwat onzeker, maar op een gegeven moment kunnen ze het gewoon. Krijgen ze goede beoordelingen en promoties. Alsof het vanzelf gaat.
En zo moeilijk is het ook niet. Zeker met het personeelstekort van nu. Alles met een polsslag en twee handen is op dit moment aan het werk. Just… do the thing!
Maar mij lukt het maar niet om gewoon ‘the thing’ te doen. En dat knaagt aan mijn zelfvertrouwen.
Iedere keer met een hoop stress en onzekerheid naar het werk. Iedere keer dat het eens tegen zit, breekt de paniek weer uit. Want dan gaat de taak nog langer duren en ik ben al veel te traag. En dan klap ik uit paniek weer dicht, ga ik er nog langer over doen, meer stress enzovoort. Echt heel vervelend.
Iemand die dit bij zichzelf herkent? Of een idee heeft waar dit aan zou kunnen liggen? Iemand een idee hoe ik deze cirkel kan doorbreken?
Ik weet even niet meer wat ik moet doen, want dit is nu al de vierde werkgever waarbij ik tegen dit probleem aan loop.
Iedere keer weer hetzelfde liedje.
Ik begin vol enthousiasme, werk hard, wil het graag goed doen. Maar toch valt het resultaat iedere keer weer tegen. Werktempo te traag, ik doe te lang over simpele dingen, kortom, niet goed genoeg. En dus kan ik weer vertrekken. Op naar de volgende baan.
Hoe hard ik ook mijn best doet, iedere baan loopt steeds weer op een mislukking uit. En geen idee waarom. Of hoe ik uit deze cirkel kom.
Er zijn een aantal verklaringen/oplossingen voor te bedenken, maar geen daarvan lijkt op mij van toepassing.
-Verklaring/oplossing 1: Het werk is qua niveau te hoog gegrepen voor je
Ik ben als kind twee keer getest. Beide keren kwam mijn IQ ruim boven de 130 uit. Dus niveau zou geen probleem moeten zijn voor mij (tenzij ik als quant aan de slag wil of zo, wat ik niet wil).
-Verklaring/oplossing 2: Met zo’n hoog IQ is het werk gewoon te simpel voor je. Je verveelt je, kijkt erop neer en doet niet goed je best
Helaas, was het maar zo. Ik vind de dingen die ik doe alles behalve simpel. Ik moet echt alles uit de kast halen de klus überhaupt maar geklaard te krijgen. En het lukt me nooit binnen de gestelde tijd.
-Verklaring/oplossing 3: Misschien past het soort werk wat je doet niet bij jouw specifieke manier van denken
Zou kunnen. Ik doe software development. Het is bekend dat programmeren sommige mensen gewoon niet ligt. Maar ik heb niet het idee dat ik een van die mensen ben. Op de universiteit heb ik het vak programmeren met een 8 afgesloten. En op mijn werk zijn mijn programmeer skills ook al eens tegen het licht gehouden (om te zien of het probleem misschien daar ligt). De conclusie was altijd: met jouw code skills lijkt niks mis.
Voor ik leerde programmeren ben ik freelance schrijver geweest. Daar had ik volgens veel mensen echt een talent voor. Dus dat was zeker iets dat wel bij mijn manier van denken aansloot. Maar ook daar deed ik veel te lang over mijn opdrachten.
Verklaring/oplossing 4: Misschien heb je last van een ‘slow processing speed’? Sommige mensen zijn gewoon trager met het verwerken van informatie. Terwijl er met hun intelligentie verder niks aan de hand is
Hier heb ik ook al eens naar gegoogled, maar het lijkt niet van toepassing op mij. Symptomen van een slow processing speed zijn onder andere: traag lezen en lang doen over het maken van toetsen en tentamens. En dat zijn nu juist de dingen waar ik wel bloedjesnel mee ben.
Verklaring/oplossing 5: Het ligt niet aan jou, maar aan de werkgever. Je zal niet de eerste junior zijn die veel te weinig begeleiding krijgt en dan aan het einde van de rit ‘niet genoeg groei laat zien’
Bij werkgever 1, 2 en 3 liet de begeleiding inderdaad te wensen over. Mijn huidige werkgever geeft mij wel meer dan genoeg begeleiding. Toch blijf ik ook onder deze werkgever worstelen met dit probleem. Dus denk ik toch dat het probleem bij mij ligt en niet bij de werkgevers.
Verklaring/oplossing 6: Kennelijk is je huidige werk dan om een andere reden niet geschikt voor je, al eens gedacht aan een heel andere richting?
Helaas mijn huidige beroep is al een last resort voor mij. Mijn vorige beroep leverde niet genoeg op om van te leven. Bovendien moet je als freelance journalist ook op mensen af durven stappen. En daar ben ik niet zo goed in.
Voor echt praktisch werk ben ik al helemaal niet goed genoeg. Ik ben die ene vriend die bij een verhuizing alleen maar in de weg loopt, omdat ie nog geen boormachine vast kan houden en constant aan het vragen is wat ie nu weer moet doen.
En wat betreft zorg/dienstverlening: Ik ben absoluut geen people-person. Een zoom meeting met bekende collega’s moet al helemaal uit mijn tenen komen. De hele dag wisselend contact met klanten/patiënten? En die mensen zich ook nog een beetje op hun gemak laten voelen? Dat gaat hem echt niet worden.
Dus ja, een makkelijke oplossing is er zo niet. Heel frustrerend.
Ik zie mensen om mij heen aan nieuwe jobs beginnen. In het begin zijn ze nog een ietwat onzeker, maar op een gegeven moment kunnen ze het gewoon. Krijgen ze goede beoordelingen en promoties. Alsof het vanzelf gaat.
En zo moeilijk is het ook niet. Zeker met het personeelstekort van nu. Alles met een polsslag en twee handen is op dit moment aan het werk. Just… do the thing!
Maar mij lukt het maar niet om gewoon ‘the thing’ te doen. En dat knaagt aan mijn zelfvertrouwen.
Iedere keer met een hoop stress en onzekerheid naar het werk. Iedere keer dat het eens tegen zit, breekt de paniek weer uit. Want dan gaat de taak nog langer duren en ik ben al veel te traag. En dan klap ik uit paniek weer dicht, ga ik er nog langer over doen, meer stress enzovoort. Echt heel vervelend.
Iemand die dit bij zichzelf herkent? Of een idee heeft waar dit aan zou kunnen liggen? Iemand een idee hoe ik deze cirkel kan doorbreken?