Ervaringen met een stap terug en op zoek naar geluk

[ericafterdark]

Een stukje achtergrond.

Ik was nooit goed op school (concentratie is mijn uitdaging) en heb mijn carrière in IT en sales opgebouwd door hard werken en zelf doen. Van support engineer naar team lead, naar presales, technisch account manager, product management.

Momenteel zit ik anderhalf jaar bij een nieuwe werkgever in de sector waar ik 15 jaar lang mijn carrière heb opgebouwd en heb ik een uitstekende leidinggevende en aansturende commerciële functie. Ik was altijd op zoek naar de mooie auto, salaris, status en dat heb ik.

Helaas maakt mijn werk me niet gelukkig en het zit me steeds meer dwars.
Ik merk dat ik (echt) klaar ben met de sector waar ik me nu in bevind. De cultuur van de organisatie staat me ook niet aan. Alsof je 20 jaar terug de tijd in gaat.

Gedurende de pandemie ben ik na 30+ jaar op een stoel zitten in beweging gekomen. Ik leef bewuster, ik sport, alles is veel meer in balans. Men verwacht (nu we de pandemie soort van achter ons laten) dat ik 2 dagen per week naar kantoor kom. Dat is 3 uur in de auto per dag. Ik heb daar geen zin meer in. Het verstoort de ontzettend prettige werk-privé balans die ik heb opgebouwd en ik ben totaal niet gemotiveerd.

Dit bracht me naar LinkedIn, op zoek naar 'remote' functies. De focus ligt op minder verantwoordelijkheid. Ik ben het meer-meer-meer principe beu. Mijn maandelijkse lasten zijn laag dus ik kan het me ook permitteren om afscheid te nemen van de leasebak en het uitstekende salaris. Het klinkt zelfs als een bevrijdend idee.

Zijn er meer mensen die hetzelfde hebben doorgemaakt en ervaringen willen delen? Ik snap heel goed dat ik moet waken voor paniekvoetbal. Ik heb echter het gevoel dat ik echt een stapje terug moet zetten. Minder stress, overzichtelijker werk, lekker vanuit huis.

Sterker nog, ik heb zelfs al gekeken naar support of lichte presales rollen waarbij mijn bruto salaris waarschijnlijk halveert. Ik vind het gek genoeg (?) voldoening geven om tickets te verwerken. Als ik terug kijk op mijn carrière gaf me dat altijd plezier.

Een lichte crisis?

[Family Guy]

Ik vind het heel knap van je dat je dit zelf al zo in ziet. De meesten krijgen last van klachten (stress, angst, burnout) en weten vervolgens niet waaraan het ligt.

Jij hebt een goede historie opgebouwd, stabiele basis, als jij zegt ik wil een stapje terug doen en van het leven gaan genieten... Dan kan ik je alleen maar groot gelijk geven. Als je daar financieel tenminste tegen bestand bent. (Als je vervolgens stress vanwege financiën krijgt is het ook niet goed...)

En mocht het na een jaar niet bevallen, ben je zo weer aan het werk he

[ericafterdark]

Family Guy schreef op zondag 10 april 2022 @ 12:19:
Ik vind het heel knap van je dat je dit zelf al zo in ziet. De meesten krijgen last van klachten (stress, angst, burnout) en weten vervolgens niet waaraan het ligt.

Jij hebt een goede historie opgebouwd, stabiele basis, als jij zegt ik wil een stapje terug doen en van het leven gaan genieten... Dan kan ik je alleen maar groot gelijk geven. Als je daar financieel tenminste tegen bestand bent. (Als je vervolgens stress vanwege financiën krijgt is het ook niet goed...)

En mocht het na een jaar niet bevallen, ben je zo weer aan het werk he

Je maakt wel een interessant punt. Ik heb het idee dat ik akelig dicht in de buurt kom van overspannenheidsklachten. Dat zal mijn behoefte om terug naar de basis te gaan ook zeker motiveren.

[P_de_B]

Ik heb ook altijd in de IT gewerkt en had daar goede senior rollen met een goed salaris en lease-auto. Een aantal jaar geleden was ik daar ook zat van en ik heb de overstap gemaakt naar een (IT) rol bij een zorgbedrijf, en dat is voor mij heel positief geweest. Ik was echt klaar met de 'leegheid' van mijn werk. Ik deed mijn werk goed, klanten en mijn werkgever waren altijd tevreden maar ikzelf steeds minder. Ik haal nu heel veel voldoening uit het werken voor een sector die er wat mij betreft echt toe doet en dat draagt erg bij aan de arbeidsvreugde.

Ik heb overigens minder hoeven in te leveren dan 50 % salaris, maar als je met minder ook goed kunt rond komen is de inhoud van je werk een veel belangrijkere parameter wat mij betreft.

Overigens weet ik niet of je direct de stap naar eenvoudige rollen hoeft te maken? Je noemt twee concrete punten: reistijd en cultuur. Je kunt natuurlijk prima op zoek naar een bedrijf met een andere cultuur of in ieder geval een stuk dichterbij.

[grote_oever]

Ik herken wat je zeg. Tweakers denk hier over het algemeen wel anders over. Ik heb hier in sommige topics al flink wat reacties hierover gehad.

Zelf heb ik tijdje geleden een burn-out gehad. Het moest bij mij allemaal beter en mooier. Een half jaar op je plek zitten is een halfjaar geen doorgroei meegemaakt. Inmiddels ben ik daarvan afgestapt en het leven wordt rustiger voor mij. Ik ben gestopt met volgen van cursussen en opleidingen en ben blij wat ik nu heb. Ik zit nog wel in de auto smorgens, maar op de fiets is mijn volgende grote wens. Als je financieel de stap terug kunt doen dan is dit misschien wel de beste keuze die je ooit maakt. Een privé leven is zoveel meer waard dan een goed salaris en een dikke leasebak.

Ik denk ook dat het doen wat je leuk vind een belangrijke drijfveer is. Veel kilometers maken bestempel je als niet leuk als ik je verhaal zo lees.

[ Voor 9% gewijzigd door grote_oever op 10-04-2022 12:53 ]

[ericafterdark]

P_de_B schreef op zondag 10 april 2022 @ 12:51:
Ik heb ook altijd in de IT gewerkt en had daar goede senior rollen met een goed salaris en lease-auto. Een aantal jaar geleden was ik daar ook zat van en ik heb de overstap gemaakt naar een (IT) rol bij een zorgbedrijf, en dat is voor mij heel positief geweest. Ik was echt klaar met de 'leegheid' van mijn werk. Ik deed mijn werk goed, klanten en mijn werkgever waren altijd tevreden maar ikzelf steeds minder. Ik haal nu heel veel voldoening uit het werken voor een sector die er wat mij betreft echt toe doet en dat draagt erg bij aan de arbeidsvreugde.

Ik heb overigens minder hoeven in te leveren dan 50 % salaris, maar als je met minder ook goed kunt rond komen is de inhoud van je werk een veel belangrijkere parameter wat mij betreft.

Overigens weet ik niet of je direct de stap naar eenvoudige rollen hoeft te maken? Je noemt twee concrete punten: reistijd en cultuur. Je kunt natuurlijk prima op zoek naar een bedrijf met een andere cultuur of in ieder geval een stuk dichterbij.

Interessante take want ik focus misschien niet op mijn sector maar onder de streep nog altijd IT. Zal de zoektocht eens verbreden. Fijn te horen overigens!

[ericafterdark]

grote_oever schreef op zondag 10 april 2022 @ 12:52:
Ik herken wat je zeg. Tweakers denk hier over het algemeen wel anders over. Ik heb hier in sommige topics al flink wat reacties hierover gehad.

Zelf heb ik tijdje geleden een burn-out gehad. Het moest bij mij allemaal beter en mooier. Een half jaar op je plek zitten is een halfjaar geen doorgroei meegemaakt. Inmiddels ben ik daarvan afgestapt en het leven wordt rustiger voor mij. Ik ben gestopt met volgen van cursussen en opleidingen en ben blij wat ik nu heb. Ik zit nog wel in de auto smorgens, maar op de fiets is mijn volgende grote wens. Als je financieel de stap terug kunt doen dan is dit misschien wel de beste keuze die je ooit maakt. Een privé leven is zoveel meer waard dan een goed salaris en een dikke leasebak.

Ik denk ook dat het doen wat je leuk vind een belangrijke drijfveer is. Veel kilometers maken bestempel je als niet leuk als ik je verhaal zo lees.

Ja dat klopt. Ben je goed uit de burn-out gekomen? Ik wil dat echt voorkomen en denk dat ik op tijd ben, maar wel moet ingrijpen.

Ik denk dat ik na veel jaren extra uren draaien, veel kilometers maken en alles wat er bij komt kijken privé weer belangrijk wil maken. En dan pas werk.

[JukeboxBill]

Niet helemaal vergelijkbaar, want ik had zeker de laatste 15 jaar wel een leuke baan, maar ik vond altijd al dat het werk te veel vrije tijd kostte
Toen het mogelijk werd om korter te werken heb ik daar ook gelijk gebruik van gemaakt. Door de arbeidstijdverkorting was het al van 40 naar 36 uur per week gegaan en na verloop van tijd ben ik met inlevering van salaris naar 32 uur gegaan.
En toen de mogelijkheid zich voordeed, kon ik op 55-jarige leeftijd met de FUT.
Dat heeft wel een hoop inkomen gekost en ook werkt het door in de pensioenuitkering maar ik heb er nooit spijt van gehad.

[Barrycade]

Let wel op dat je niet in een bore out terecht komt.
Ik heb door een reorganisatie een stap horizontaal gezet.

Dus qua salaris etc geen verslechtering, maar qua verantwoordelijk toch een beetje te veel uit de stroming /spotlight. Beetje te saai eigenlijk.

Dus merk nu na een paar maanden dat ik toch weer de buzz opzoek. Dus ben intern toch weer aan het solliciteren.

Als ik lees dat @ericafterdark zelfs helemaal uit de buzz wil stappen en naar support functies wil afdalen moet je echt wel oppassen of dat bij je past.

[ericafterdark]

Barrycade schreef op zondag 10 april 2022 @ 13:31:
Let wel op dat je niet in een bore out terecht komt.
Ik heb door een reorganisatie een stap horizontaal gezet.

Dus qua salaris etc geen verslechtering, maar qua verantwoordelijk toch een beetje te veel uit de stroming /spotlight. Beetje te saai eigenlijk.

Dus merk nu na een paar maanden dat ik toch weer de buzz opzoek. Dus ben intern toch weer aan het solliciteren.

Als ik lees dat @ericafterdark zelfs helemaal uit de buzz wil stappen en naar support functies wil afdalen moet je echt wel oppassen of dat bij je past.

Daar doelde ik ook op met paniekvoetbal - daar moet ik voor waken. Het is een beetje een zoektocht naar de rollen waar ik echt plezier in had en hoe te combineren met volledig thuiswerken.

[BCC]

Heb je remoteok.io al bekeken?

[ Voor 6% gewijzigd door BCC op 10-04-2022 13:50 ]

[Loft]

Eiríkr schreef op zondag 10 april 2022 @ 13:41:
[...]


Daar doelde ik ook op met paniekvoetbal - daar moet ik voor waken. Het is een beetje een zoektocht naar de rollen waar ik echt plezier in had en hoe te combineren met volledig thuiswerken.

Welke opties heb je om intern zonder verandering van baan, zo nu en dan mee te gaan met anderen. Bij mijn vorige werkgever werd dat actief gestimuleerd om te weten wat er in andere rollen speelt... Bij mijn huidige werkgever stimuleer ik dit ook.

[ericafterdark]

Loft schreef op zondag 10 april 2022 @ 13:58:
[...]


Welke opties heb je om intern zonder verandering van baan, zo nu en dan mee te gaan met anderen. Bij mijn vorige werkgever werd dat actief gestimuleerd om te weten wat er in andere rollen speelt... Bij mijn huidige werkgever stimuleer ik dit ook.

Geen, de organisatie is er nog te klein voor. Dat is overigens wel goed beleid!

[WhizzCat]

Interessant topic (en voor 't eerst sinds tijden voel ik mij geroepen te reageren, want ik ben over 't algemeen klaar met T.net, lurk nog wat zo af en toe).

Volgens mij zit ik in ongeveer dezelfde situatie als jou. Ik ben nu al een beetje te laat. Ik werk momenteel halve dagen en start binnenkort een traject bij een hulpverlener. Momenteel werk ik in de Zorg sector (IT, netwerkbeheer) en ben eigenlijk helemaal klaar met de organisatie als zodanig. Een kleinere instelling, korte lijntjes, veel pragmatiek, iedere dag geleefd worden. Dat klinkt niet helemaal als jouw situatie, maar onder de streep ben ik mijzelf dezelfde vragen aan het stellen. Kan ik wel doorgaan zo?

Ik werk al 15+ jaar in de Zorg als ICT en dat beviel altijd wel erg goed, maar het wordt nu, mede door de organisatie, gewoon hard minder. Financieel zou ik het nog 1 of 2 jaar uit moeten kunnen zingen. Ik betaal momenteel bijna 400 euro in de maand aan schulden terug, maar dat houdt dan op. Dan zou ik dus zonder morren gewoon terug naar 32u kunnen b.v. omdat ik nu al toch niks aan dat inkomen heb, maar dat is dan even de praktische kant (uitgezonderd pensioen voorzieningen natuurlijk, dat wordt ook iets minder natuurlijk).

Maar ik heb nu wel het gevoel dat ik voor mij mijn partner moet kiezen en gewoon meer leuke dingen moet gaan doen. Dat hoeft niet groots en meeslepend, maar gewoon wat meer dag tripjes, wat meer aandacht aan mijn/onze hobbies besteden (modelbouw en fotografie).

Iemand roep hier al, het werk kost te veel vrije tijd en daar ben ik het echt roerend mee eens. De (maatschappelijk) druk om te presteren komt mij m'n neus echt uit. Ben daar wel hartstikke klaar mee. Volgens mij zijn wij ook niet de enigen die hiermee zitten en uit je verhaal haal ook een beetje dat je al tegen een randje aan schuurt waar je niet tegen aan wil schuren (ik heb paar terug ook een "echte" burnout gehad en ben een half jaar thuis geweest). Enfin, dat wil je niet.

Tip 1: ga eens met een professional praten. Er heerst nog teveel taboe daarop denk ik. Gewoon een paar sessies met een psycholoog in plannen. Gezien je huidige situatie is dat denk ik heel goed bestede geld en tijd.

[ericafterdark]

WhizzCat schreef op zondag 10 april 2022 @ 14:04:
Interessant topic (en voor 't eerst sinds tijden voel ik mij geroepen te reageren, want ik ben over 't algemeen klaar met T.net, lurk nog wat zo af en toe).

Volgens mij zit ik in ongeveer dezelfde situatie als jou. Ik ben nu al een beetje te laat. Ik werk momenteel halve dagen en start binnenkort een traject bij een hulpverlener. Momenteel werk ik in de Zorg sector (IT, netwerkbeheer) en ben eigenlijk helemaal klaar met de organisatie als zodanig. Een kleinere instelling, korte lijntjes, veel pragmatiek, iedere dag geleefd worden. Dat klinkt niet helemaal als jouw situatie, maar onder de streep ben ik mijzelf dezelfde vragen aan het stellen. Kan ik wel doorgaan zo?

Ik werk al 15+ jaar in de Zorg als ICT en dat beviel altijd wel erg goed, maar het wordt nu, mede door de organisatie, gewoon hard minder. Financieel zou ik het nog 1 of 2 jaar uit moeten kunnen zingen. Ik betaal momenteel bijna 400 euro in de maand aan schulden terug, maar dat houdt dan op. Dan zou ik dus zonder morren gewoon terug naar 32u kunnen b.v. omdat ik nu al toch niks aan dat inkomen heb, maar dat is dan even de praktische kant (uitgezonderd pensioen voorzieningen natuurlijk, dat wordt ook iets minder natuurlijk).

Maar ik heb nu wel het gevoel dat ik voor mij mijn partner moet kiezen en gewoon meer leuke dingen moet gaan doen. Dat hoeft niet groots en meeslepend, maar gewoon wat meer dag tripjes, wat meer aandacht aan mijn/onze hobbies besteden (modelbouw en fotografie).

Iemand roep hier al, het werk kost te veel vrije tijd en daar ben ik het echt roerend mee eens. De (maatschappelijk) druk om te presteren komt mij m'n neus echt uit. Ben daar wel hartstikke klaar mee. Volgens mij zijn wij ook niet de enigen die hiermee zitten en uit je verhaal haal ook een beetje dat je al tegen een randje aan schuurt waar je niet tegen aan wil schuren (ik heb paar terug ook een "echte" burnout gehad en ben een half jaar thuis geweest). Enfin, dat wil je niet.

Tip 1: ga eens met een professional praten. Er heerst nog teveel taboe daarop denk ik. Gewoon een paar sessies met een psycholoog in plannen. Gezien je huidige situatie is dat denk ik heel goed bestede geld en tijd.

toon volledige bericht

Dit is zeer herkenbaar en goed advies.

Ik werk al jaren bij start-ups waar nieuwe producten in ontwikkeling zijn met alle uitdagingen die er bij komen kijken. Je bent constant bezig een oorlog te winnen met de focus op meer-meer-meer groei en op zoek naar kapitaal.

Het zou verfrissend zijn om te werken voor een bedrijf met reeds succesvolle producten.

[leecher]

Eiríkr schreef op zondag 10 april 2022 @ 12:13:
Gedurende de pandemie ben ik na 30+ jaar op een stoel zitten in beweging gekomen. Ik leef bewuster, ik sport, alles is veel meer in balans. Men verwacht (nu we de pandemie soort van achter ons laten) dat ik 2 dagen per week naar kantoor kom. Dat is 3 uur in de auto per dag. Ik heb daar geen zin meer in. Het verstoort de ontzettend prettige werk-privé balans die ik heb opgebouwd en ik ben totaal niet gemotiveerd.

Ha, hetzelfde hier. 8-10 uur per week in de auto, 20% bovenop de werktijd. En waarvoor? Om op een shithole werkplek met slechte tafels en bureaustoelen, herrie van andere mensen en erbarmelijk sanitair te doen wat ik ook perfect thuis kan doen: Met mensen praten, dingen tikken op een toetsenbord en klikken met een muis.

Ik zit niet in de IT maar heb gister wel een eerste aanbod van een IT bedrijf gehad: 15% minder salaris, kans om trainingen te volgen en dingen te leren, maar geen garantie op thuiswerken. Als die garantie er was geweest was het een nobrainer.

Corona was het het leven hoor. Gewoon een volledige werkdag per week 'extra' tijd die ik kon inzetten zoals ik wilde. Nieuwe dingen leren, wat meer sporten, lekkerder eten, meer tijd voor je relatie. Elke werkdag begint nu slecht: Na een uur in de auto zitten tot de conclusie komen dat het weer compleet stompzinnig was om dat te doen. Maar heuj, de baas heeft mijn gezicht weer gezien dus die punten zijn weer binnen. Er zijn nu echt dagen dat ik naar locatie ga om te zorgen dat de relevante personen mij gezien hebben, om a.s.a.p. weer naar huis te gaan om daar meer werk te verrichten dan ik op locatie had kunnen doen. Een soort van inklokken met gezichtsherkenning uitgevoerd door mensen die nooit bereid zullen zijn om remote werken te accepteren. Het zal.

[ericafterdark]

leecher schreef op zondag 10 april 2022 @ 14:51:
[...]


Ha, hetzelfde hier. 8-10 uur per week in de auto, 20% bovenop de werktijd. En waarvoor? Om op een shithole werkplek met slechte tafels en bureaustoelen, herrie van andere mensen en erbarmelijk sanitair te doen wat ik ook perfect thuis kan doen: Met mensen praten, dingen tikken op een toetsenbord en klikken met een muis.

Ja, dat is hier dus ook van toepassing. Dat is een cultuur waar ik me niet meer thuis voel.

[Sissors]

Maar wil jij (TS), en natuurlijk ook andere hier met vergelijkbare issues, nou per se thuis werken, of wil je niet 3 uur op een dag in de auto zitten? Want dat zijn toch twee hele andere dingen. En het zal zeker niet altijd voor iedereen mogelijk zijn om om de hoek te werken. Maar als iets als product manager of account manager, wat je volgens mij toch op een hoop plaatsen moet kunnen doen, moet toch echt wel dichterbij dan op 1.5 uur afstand te vinden kunnen zijn.

[ericafterdark]

Sissors schreef op zondag 10 april 2022 @ 15:22:
Maar wil jij (TS), en natuurlijk ook andere hier met vergelijkbare issues, nou per se thuis werken, of wil je niet 3 uur op een dag in de auto zitten? Want dat zijn toch twee hele andere dingen. En het zal zeker niet altijd voor iedereen mogelijk zijn om om de hoek te werken. Maar als iets als product manager of account manager, wat je volgens mij toch op een hoop plaatsen moet kunnen doen, moet toch echt wel dichterbij dan op 1.5 uur afstand te vinden kunnen zijn.

Ja, dat is zeker dichterbij te vinden. Het gaat mij om thuiswerken, bij voorkeur fulltime.

Ik sport bijvoorbeeld 3x in de week (CrossFit lessen) voordat ik aan de slag ga. Mijn ritme en leven is er de afgelopen jaren op afgestemd. Ik vind het echt helemaal prima om thuis te werken.

[tomtom901]

Eiríkr schreef op zondag 10 april 2022 @ 15:26:
[...]


Ja, dat is zeker dichterbij te vinden. Het gaat mij om thuiswerken, bij voorkeur fulltime.

Ik sport bijvoorbeeld 3x in de week (CrossFit lessen) voordat ik aan de slag ga. Mijn ritme en leven is er de afgelopen jaren op afgestemd. Ik vind het echt helemaal prima om thuis te werken.

Ik heb het zelfde, en dat ook besproken met mijn manager. Die heeft de afgelopen 2 jaar gezien dat ik prima vanuit huis kan werken en dat dat zelfs van toegevoegde waarde is voor mijn productiviteit. We hebben afgesproken dat ik af en toe voor formele en informele meetings op locatie ben (1+ uur enkele reis) en dat is geen enkel probleem.

Zou dat wel een probleem zijn, dan zou ik zonder moeite salaris inleveren voor die vrijheid. Mij is inmiddels duidelijk dat die veel zwaarder weegt.

Zou echt niet meer weten hoe ik dat een pre-covid wereld deed. Elke dag om 5.30 mijn bed uit om om 5.45 de auto in te rollen en rond 7.00 op kantoor te zijn .

[Sissors]

Eiríkr schreef op zondag 10 april 2022 @ 15:26:
[...]


Ja, dat is zeker dichterbij te vinden. Het gaat mij om thuiswerken, bij voorkeur fulltime.

Ik sport bijvoorbeeld 3x in de week (CrossFit lessen) voordat ik aan de slag ga. Mijn ritme en leven is er de afgelopen jaren op afgestemd. Ik vind het echt helemaal prima om thuis te werken.

Maar ook dat heeft niet direct met thuiswerken te maken. Ik heb ook collegas die tussen de middag zwemmen, of sporten. En ook die het eerst doen en daarna gaan werken.

En als thuiswerken wel een eis is, ook prima hoor. Maar je maakt het jezelf wel lastiger in je zoektocht. En als het eigenlijk niet om het thuiswerken gaat maar om andere dingen, dan zou dat zonde zijn.

[ Voor 16% gewijzigd door Sissors op 10-04-2022 17:31 ]

[VW-Arjan]

Sabbatical?
Half jaartje onbetaald er tussen uit.
Kijk hoe dat je bevalt. En gebruik die tijd ook om eens verder te kijken.

[mierenfokker]

Ik denk dat veel mensen dit gaan ervaren met het “teruggaan naar normaal” na Corona. Jij hebt nog geluk met 2 dagen in de week op kantoor. Er zijn mensen die weer fulltime in hun kantoortuin moeten gaan zitten. De hel!!

Maar goed dat je hierover nadenkt. Belangrijk. Laat je adviseren/helpen

[Anakha]

Corona heeft veel mensen laten nadenken over wat belangrijk voor ze is, en in hoeverre hun werk en iedere dag op kantoor zitten daaraan bijdraagt.

Voor corona woonde en werkte ik in een wereldstad, vloog ik business class en werd ik door recruiters uit verschillende werelddelen benaderd voor nieuwe avonturen.

Inmiddels heb ik ontslag genomen, ben ik terug in Nederland en heb ik een nieuwe baan gevonden voor minder uren, met een (nog) sterkere focus op maatschappelijk nut, en hoef ik slechts 1 dag in de week op kantoor te zijn.

Zo heb ik minder salaris en prestige, maar meer voldoening en meer tijd voor de mensen die belangrijk voor me zijn.

Inspiratie: http://www.zenpencils.com...son-a-cartoonists-advice/

[Arunia]

Hier ook. Nu ben ik sinds corona in een outplacement traject gekomen. Daarvoor horizontaal op een servicedesk gekomen met nog de vorige functioneel beheer taken erbij.
Werd er dood ongelukkig van.

Ik merk dat ik met vacatures zoeken er achter ben gekomen dat ik door thuiswerken erg blij wordt van de mogelijkheid om thuis te kunnen werken.
Daarnaast kon ik eindelijk weer koken en hoefde ik niet te haasten omdat ik voor een half uur rit weer anderhalf uur erover gedaan heb.
Aanstaande woensdag een sollicitatie bij een bedrijf die dat liever niet heeft (ze willen geen nee zeggen, maar het kwam er wel op neer) en ik eigenlijk alleen ga voor de ervaring en voor mezelf wel besloten heb dat het hem op die manier niet gaat worden. Daarbij is het ook nog eens een rot route om daar te komen qua file.

Ik begrijp je (TS) volkomen in je zoektocht. Maar volledig thuiswerken zou voor mij ook weer niet hoeven.

[Johan Bogle]

Bedrijven die op kantoor werken verplicht stellen zullen genoegen moeten nemen met mensen die daarmee akkoord gaan. Talent stoot je daamee af.

[GekkePrutser]

Anakha schreef op zondag 10 april 2022 @ 22:03:
Corona heeft veel mensen laten nadenken over wat belangrijk voor ze is, en in hoeverre hun werk en iedere dag op kantoor zitten daaraan bijdraagt.

Voor corona woonde en werkte ik in een wereldstad, vloog ik business class en werd ik door recruiters uit verschillende werelddelen benaderd voor nieuwe avonturen.

Inmiddels heb ik ontslag genomen, ben ik terug in Nederland en heb ik een nieuwe baan gevonden voor minder uren, met een (nog) sterkere focus op maatschappelijk nut, en hoef ik slechts 1 dag in de week op kantoor te zijn.

Ik woon en werk nog steeds in een wereldstad, en ben daar nog steeds blij mee, juist met het thuiswerken! Zelfs als je thuis werkt is een grote stad nog steeds fijn om te wonen Juist dan eigenlijk, want dan kan je er meer profijt van hebben.

Minder reizen is inderdaad wel een heel fijne bijkomstigheid. Ik heb een periode gehad dat ik om de week ergens in Europa zat en dat was best wel afmattend.

Ik heb ook in diverse landen gewoond en daar ben ik ook erg blij mee, zou ik zo weer doen.

[GekkePrutser]

leecher schreef op zondag 10 april 2022 @ 14:51:
[...]
Ha, hetzelfde hier. 8-10 uur per week in de auto, 20% bovenop de werktijd. En waarvoor? Om op een shithole werkplek met slechte tafels en bureaustoelen, herrie van andere mensen en erbarmelijk sanitair te doen wat ik ook perfect thuis kan doen: Met mensen praten, dingen tikken op een toetsenbord en klikken met een muis.

Mooi verwoord ja.

leecher schreef op zondag 10 april 2022 @ 14:51:
[...]
Een soort van inklokken met gezichtsherkenning uitgevoerd door mensen die nooit bereid zullen zijn om remote werken te accepteren. Het zal. Ik solliciteer rustig verder.

Dat soort mensen zijn inderdaad idioot. Helaas zitten ze vaak in hoge posities.

Bij ons op kantoor hebben ze de helft van de verdiepingen gesloten en de rest een soort 'hippie' hotspot ruimtes gemaakt met veel beanbags en dergelijke flauwekul. Je kan er wel normaal werken want er is nog een beperkt aantal bureaus maar je moet zorgen dat je met je mensen bij elkaar kan zitten wat elke week weer een probleem is. Ik haat het. Maar er is heel veel druk om te gaan want de dames van HR en de directie willen natuurlijk graag billen op hun beanbags zien en zich op de borst kloppen dat ze er zo'n succes van gemaakt hebben.

Vroeger ging ik graag wel 2-3 dagen per week naar kantoor maar nu met dat hotdesking ben ik er helemaal klaar mee. Ik heb me ook op linkedin als 'available' gezet voor iets remote.

Zelf heb ik ook een veel betere werkplek thuis. Er was nogal verbazing dat ik geen gebruik wou maken van het goedkope 21" 1080p scherm dat we gratis konden krijgen. Euh ik heb al veel beter spul staan, zout op zeg

En als ze er een outplacement van maken zoals bij @Arunia nou dan heb ik het echt gehad. Dan pak ik mijn redundantievergoeding wel. Ik heb zo'n hekel aan extern zijn door slechte ervaringen in het verleden. Die leaseauto heb ik altijd al een blok aan mijn been gevonden (en heb ik hier gelukkig ook niet, ik heb zelfs helemaal geen auto).

[ Voor 21% gewijzigd door GekkePrutser op 11-04-2022 02:29 ]

[GekkePrutser]

Eiríkr schreef op zondag 10 april 2022 @ 12:13:
Gedurende de pandemie ben ik na 30+ jaar op een stoel zitten in beweging gekomen. Ik leef bewuster, ik sport, alles is veel meer in balans. Men verwacht (nu we de pandemie soort van achter ons laten) dat ik 2 dagen per week naar kantoor kom. Dat is 3 uur in de auto per dag. Ik heb daar geen zin meer in. Het verstoort de ontzettend prettige werk-privé balans die ik heb opgebouwd en ik ben totaal niet gemotiveerd.

Dit bracht me naar LinkedIn, op zoek naar 'remote' functies. De focus ligt op minder verantwoordelijkheid. Ik ben het meer-meer-meer principe beu. Mijn maandelijkse lasten zijn laag dus ik kan het me ook permitteren om afscheid te nemen van de leasebak en het uitstekende salaris. Het klinkt zelfs als een bevrijdend idee.

Zijn er meer mensen die hetzelfde hebben doorgemaakt en ervaringen willen delen? Ik snap heel goed dat ik moet waken voor paniekvoetbal. Ik heb echter het gevoel dat ik echt een stapje terug moet zetten. Minder stress, overzichtelijker werk, lekker vanuit huis.

Sterker nog, ik heb zelfs al gekeken naar support of lichte presales rollen waarbij mijn bruto salaris waarschijnlijk halveert. Ik vind het gek genoeg (?) voldoening geven om tickets te verwerken. Als ik terug kijk op mijn carrière gaf me dat altijd plezier.

Een lichte crisis?

toon volledige bericht

Dat wat je zegt over de tickets kan ik wel beamen. Ik was tot midden vorig jaar endpoint (IT werkplekbeheer) architect en in mijn oude team was operatie en architectuur samen. Wel aparte mensen ervoor maar we werkten hand in hand. Ik vond dat geweldig want als er iets serieus aan de hand was kon ik inspringen. En daarmee de 'feeling' behouden, van de problemen die gebruikers ondervinden met de oplossingen die ik bedacht had. Er zijn regelmatig zaken geweest die door dit contact met de gebruikers bij me aan het licht kwamen en die ik daardoor verbeterd heb. Win-win voor de organisatie lijkt me.

Maar rond corona kwam (ongerelateerd) een nieuwe IT directeur die dit concept overboord heeft gezet. Alles moest strikt Plan, Build of Run zijn en alles afgebakend met RACI matrixes enz. Die crossflow die wij hadden was streng verboden. Alles moest natuurlijk via tickets en eerst dagenlang door onze onbekwame externe helpdesk heen en weer gepingd worden, terwijl ik juist vaak direct op Yammer mensen hielp. Mijn oude directeur vond dat prima, hij deed er zelf ook aan mee. Vaak was hij me nog voor ook. Maar nu kreeg ik elke keer gezeik als ik ergens mee wou helpen (want dit doen we zo niet volgens de RACI).

Daardoor ben ik maar op zoek gegaan naar een nieuwe functie binnen het bedrijf. Ondanks dat ik het meest met de architectuur en technische kant bezig was, die split vind ik gewoon waardeloos. Voor mij werkt dat niet. Niet dat mijn nieuwe functie beter is op dit punt (ik zit nu in een security research team) maar het deed gewoon te veel pijn dat mijn oude functie zo kapot was gemaakt.

Dusja, ik kan me dat heel goed voorstellen. En dat naar kantoor komen ook. Ik heb ook zo ver van huis gewerkt en dat is gewoon waardeloos. Je gooit elke dag 3 uur van je leven weg in die kutauto. Luister naar je hart!

[ Voor 9% gewijzigd door GekkePrutser op 11-04-2022 02:38 ]

[President]

Johan Bogle schreef op zondag 10 april 2022 @ 22:40:
Bedrijven die op kantoor werken verplicht stellen zullen genoegen moeten nemen met mensen die daarmee akkoord gaan. Talent stoot je daamee af.

Huh, dus nu zijn mensen die op locatie werken geen talenten meer? Want talenten willen thuis werken? Omdat we sinds corona aan thuiswerken doen?

Ik denk vooral dat men wat meer ook op zoek moet gaan naar een baan in de buurt van huis, in plaats van een baan in een andere provincie omdat je daar bruto wat meer verdient. Gewoon een baan waarbij je niet over de snelweg hoeft te reizen om er te komen, dat mensen 1+ uur per dag in de auto zitten om op werk te komen is een eigen keuze...

[ Voor 29% gewijzigd door President op 11-04-2022 06:38 ]

[President]

GekkePrutser schreef op maandag 11 april 2022 @ 02:34:
[...]


Ik heb ook zo ver van huis gewerkt en dat is gewoon waardeloos.

Wat let je om een baan op fietsafstand te vinden?

[tomtom901]

President schreef op maandag 11 april 2022 @ 06:35:
[...]

Huh, dus nu zijn mensen die op locatie werken geen talenten meer? Want talenten willen thuis werken? Omdat we sinds corona aan thuiswerken doen?

Mwa, ik denk niet dat het zo zwart/wit is. Ik denk wel dat met name mensen die bovengemiddeld presteren / waarde toevoegen, wanneer ze de keuze hebben uit meerdere aanbiedingen en thuiswerken voor hun belangrijk is, niet snel kiezen voor een werkgever die fulltime op kantoor verplicht. Als ik het dan volledig op mezelf betrek, zoals ik al eerder schreef, als mijn werkgever (Amerikaanse fortune 500) dat zou verplichten, dan zou dat voor mij genoeg reden zijn om te gaan.

President schreef op maandag 11 april 2022 @ 06:35:
[...]
Ik denk vooral dat men wat meer ook op zoek moet gaan naar een baan in de buurt van huis, in plaats van een baan in een andere provincie omdat je daar bruto wat meer verdient. Gewoon een baan waarbij je niet over de snelweg hoeft te reizen om er te komen, dat mensen 1+ uur per dag in de auto zitten om op werk te komen is een eigen keuze...

Ook niet helemaal met je eens, in de randstad is gewoon meer werkgelegenheid met daarbijhorende uitdaging (vind ik persoonlijk). In mijn regio (Brabant / Limburg) kan ik maar een handjevol bedrijven bedenken die het niveau van technische uitdaging kunnen bieden dat ik zoek. Als dat dan te combineren is met (deels) thuiswerken dan is dat helemaal mooi.

Dat wellicht fulltime thuiswerken wat veel is, kan ik me ook iets bij indenken, werk is ook een sociale aangelegenheid, maar als je gewoon af en toe je gezicht laat zien bij de team meetings en informele aangelegenheden heb je denk ik al een mooie middenweg.

[bregweb]

Beetje samenvattend na alles gelezen te hebben met een mix van mijn eigen ervaringen:

Ik zou niet gelijk opstappen, maar iets met de problemen doen.

Gesprek met een professional lijkt mij waardevol. Hoeft niet gelijk een Psychiater te zijn, maar een loopbaancoach, HR-medewerker lijken mij ook opties.

Kun je dit intern bespreken? Misschien willen ze je niet kwijt en kan er iets aan je functie gedaan worden, qua uren/reistijd/invulling?

Misschien een rare tip, maar mijn tijd in de auto is enorm verbeterd, sinds ik een paar leuke podcasts heb ontdekt. Ik geniet van het relaxed luisteren naar discussie en verhalen die mij werkelijk interesseren.

[Anoniem: 1674354]

For what it's worth:

Na gestart te zijn in de IT al snel overgestapt naar de marketingbranche en daar circa tien jaar werkzaam geweest. Mooie stappen gemaakt, verdiende 2x modaal en had een Mercedes onder mijn kont. Was toch doodongelukkig: niet fit, hebberig en veel consumeren in de zoektocht naar geluk. Soms was ik ook gewoon een eikel. Vervolgens ook overweldigd door alle zooi in mijn leven.

Toen kreeg ik de optie om mede-aandeelhouder te worden in het marketingbedrijf waar ik werkte en dat heeft mij aan het denken gezet: wil ik hier wel vast zitten? Nee dus. Gelukkig was ik al bezig met FO en FIRE (dat zag ik als oplossing om vrij te zijn ooit, z.s.m. financieel onafhankelijk worden) dus ik had een leuke buffer opgebouwd. Lang verhaal kort: ziek geworden, inkomen weggevallen, alles in perspectief gaan zien en minimalisme omarmd. Ik werk nu flexibel, gemiddeld 2-3 dagen per week. Eenvoudige baan, fysiek (ben topfit) en mijn humeur is tien keer beter.

Ik heb geen Mercedes meer, geen OLED tv, niet meer ieder jaar de nieuwste iPhone en vlieg niet meer meerdere keren per jaar naar Barcelona of Rome voor een citytrip. Ik mis het totaal niet. Sterker nog, ik vind het eenvoudige leven heerlijk. As we speak kijk ik door het raam van mijn huis met een bak (eenvoudige filter-)koffie en ik ga zo een stuk wandelen in de natuur hier. Ik hoef pas donderdag weer een dagje te werken in mijn stressloze fysieke baan. (Ik zie het als een dagje betaalde sportschool!)

Let op: dit is mijn verhaal en het is heel persoonlijk. Ik heb geen kinderen, gelukkig nooit een duur huis gekocht, een partner die ondanks haar master en opgebouwde CV ook dezelfde insteek heeft. Dat maakt dit mogelijk. Onze maandelijkse lasten zijn heel laag omdat wij eenvoudig leven. Toch mis ik niets en heb ik alles wat ik nodig heb: eenvoudige, zuinige en betrouwbare auto, een prima appartement, een moderne smartphone en laptop, gezonde voeding, de juiste verzekeringen, een fijn interieur, etc. En maandelijks geld over.

Ik heb het in feite omgedraaid: hoeveel heb ik nodig om van te leven? I.p.v. hoeveel kan ik maximaal verdienen en wat kan ik daar allemaal mee? Ik blijk verrassend weinig nodig te hebben en dat heeft veel vrijheid opgeleverd.

[sorted.bits]

Heel herkenbaar. Dit gebeurde mij tijdens corona al. Leasebak stond voor de deur, we werkten allemaal thuis (en dat voelde ook echt wel efficient), toen "corona weg was" (volgens de directie) moesten we allemaal gewoon terug komen. Poging geprobeerd dit om te buigen naar 1x op kantoor, maar helaas. Dreigen met weggaan hielp niet, maar weg gaan wel (de rest heeft nu een flexibeler schema).

Toen ben ik eerst voor mijzelf de dingen op een rij gaan zetten wat ik daadwerkelijk nog eens zou willen proberen.

Na een paar gesprekken ben ik bij een grote multi-national terecht gekomen die, voor mijn gevoel, zijn personeel op de 1e plek zet. Waar ik dacht dat ik altijd van kleine bedrijven en een persoonlijke cultuur hield, werkt dit voor mij uitstekend. Teams zijn klein, management is er daadwerkelijk om je te helpen ipv om zichzelf beter te bedruipen.

Dit heeft bij mij de passie wel weer aan gezet, maar waar ik eerst zelf voor mijn work/life balance moest zorgen, doet dit bedrijf dat voor mij. Wanneer je s'avonds even doorwerkt (wat ik eigenlijk soms wel lekker vind) wordt er daadwerkelijk even bij stil gestaan en daarna gevraagd of we niet gewoon moeten kijken of dat nodig is en dat je dan de volgende dag lekker even niets doet.

Ik zeg niet dat dit voor iedereen werkt, maar mijn plezier in werken is terug en uit een hoek die ik gewoon eens wilde proberen en die tot nu toe echt niet tegen valt.

[_eLMo_]

Ik ben met de geboorte van ons eerste kind van een 40-urige werkweek bij een prestigieus consultancybureau in de randstad met 1-2 uur reistijd enkel “opzij” / “terug” gestapt naar iets lagere functie vlakbij waar ik woonde in een bedrijf dat minder prestigieus is maar ook meer ruimte geeft voor je eigen tempo, 32 uur. Inmiddels zelfs 24 uur (maar dat is echt te weinig voor mij, haha).

Wat mij betreft een goede stap. Wij zijn ook altijd al minimalistisch geweest (2x modaal huishoud, hypotheek van 140k), ruimte genoeg.

Nu de eerste naar de basisschool gaat en de tweede over een jaar ook begint het wel weer wat te kriebelen om een stap te maken, maar ik doe rustig aan.

Als ik jou zo lees denk ik dat dichterbij huis een goede optie is. Remote is ook cool, als dat bij je past. Je hebt dan wel geen “echte” collega’s meer om je heen, voor sommigen is dat verschrikkelijk, voor anderen hemels.

Ik zou niet per se naar een hele andere functie stappen. Overspannen / burn-out klachten zijn vaak gerelateerd aan je eigen tempo / werk doseren. Niemand zegt tegen jou dat je rustiger aan moet doen, dat doe je zelf. Ik zou een plek zoeken waar je iets rustiger aan kan doen, iets comfortabeler.
Denk je vaak “ik/we moeten X” in plaats van “ik/we willen X”? Misschien tijd om eens een traject met psycholoog aan te gaan.

Daarnaast, als je zegt niet goed te zijn in concentratie zou ik daar wellicht ook eens naar kijken.

Succes!

[CVTTPD2DQ]

Johan Bogle schreef op zondag 10 april 2022 @ 22:40:
Bedrijven die op kantoor werken verplicht stellen zullen genoegen moeten nemen met mensen die daarmee akkoord gaan. Talent stoot je daamee af.

Talent ontwikkelt zich niet in een vacuum. Het is altijd zo geweest dat Jos die zichtbaar was en tijdens een crisis management te woord stond sneller promotie kreeg dan Joop die netjes en doeltreffend tickets afwerkte. Er zullen veel bedrijven zijn waar je prima remote een 'Joop' kunt zijn, maar nooit een 'Jos'.

Maar dat is voor TS dus prima. Ik zou alleen willen aanraden om goed de pensioenopbouw in de gaten te houden. Kun je rondkomen met 70% van dat 'lage' salaris?

[ericafterdark]

Wow, ontzettend veel waardevol advies. Dit topic en jullie input doet me goed en geeft energie.

[TwiSteD1]

Johan Bogle schreef op zondag 10 april 2022 @ 22:40:
Bedrijven die op kantoor werken verplicht stellen zullen genoegen moeten nemen met mensen die daarmee akkoord gaan. Talent stoot je daamee af.

Dat is niet waar, Ik waardeer het contact met mijn collega's en ga ook met plezier 1 of 2 dagen per week naar kantoor. Dat is ook nodig, om het werk leuk te houden en goed contact te houden met je collega's. Dit zie ik ook aan de nieuwe collega's die in de corona-periode binnen zijn gekomen, 2 daarvan zijn alweer weg, omdat ze de verbinding missen, wat problemen geeft bij de verwachtingen en het werken naar een gezamenlijk doel. Om deze reden heb ik ook gekozen voor een bedrijf wat in de buut zat ipv een bedrijf wat op ruim een uur rijden zat. Ik zeg niet dat remote-only niet kan werken, maar je moet wel een persoon zijn die daarmee om kan gaan.

Als ik de OP post lees dan zijn er 2 problemen, werk-privé balans en de cultuur op het werk. Als ik jou was zou ik een baan in de buurt zoeken bij een bedrijf wat je meer aanspreekt. Ik zou niet gelijk naar een hele andere functie solliciteren, zodat je nog wel uitdaging blijft houden. Bij het zoeken van die baan stel je dan de eisen van een maximale reistijd van een half uur, maximaal een 32-urige werkweek en afspraken over thuiswerken. Je zit nu in een luxe positie, je hebt een baan en bij de onderhandelingen kun je ook best een mooi salaris eisen. Geef daarbij wel goed aan waarom je bij je huidige werkgever weg wilt, omdat je er nog niet zo lang werkt en zodat ze weten wat je zoekt in je nieuwe baan.

[ Voor 5% gewijzigd door TwiSteD1 op 11-04-2022 09:32 ]

[GekkePrutser]

President schreef op maandag 11 april 2022 @ 06:37:
[...]

Wat let je om een baan op fietsafstand te vinden?

Ik werkte in die tijd in een industrie die extreem gericht was op outsourcing. Kantoor telecom. Zelfs als ik een kantoor had gehad in de buurt dan had ik de meeste dagen in de auto gezeten naar klanten in het hele land. In die branche was een baan 'binnen' vinden extreem moeilijk. Tegenwoordig is die branche natuurlijk helemaal dood dus ik ben al jaren overgestapt naar wat anders en ik werk tegenwoordig weer 'binnenshuis'. Voor mij nooit meer detachering/outsource meer.

Dat is in Nederland sowieso in de IT wel een probleem, zodra je bij een detacheerder zit ben je een beetje een speelbal en moet je door het hele land werken omdat Nederland zo klein is (als je pech hebt trekken ze Belgie er nog bij ook). Hier in Spanje is dat gelukkig een stuk minder het geval omdat forensen naar de andere kant van het land gewoon geen optie is.

En ja ik woon nu op technisch gezien fietsafstand hoewel ik liever loop of de metro neem.

[ Voor 49% gewijzigd door GekkePrutser op 11-04-2022 09:39 ]

[GekkePrutser]

sorted.bits schreef op maandag 11 april 2022 @ 07:46:
Na een paar gesprekken ben ik bij een grote multi-national terecht gekomen die, voor mijn gevoel, zijn personeel op de 1e plek zet. Waar ik dacht dat ik altijd van kleine bedrijven en een persoonlijke cultuur hield, werkt dit voor mij uitstekend. Teams zijn klein, management is er daadwerkelijk om je te helpen ipv om zichzelf beter te bedruipen.

Ik heb ook in kleine, mid en (nu) enterprise gewerkt en ik kan dit wel beamen.

In alle klassen heb je "office politics" maar het voordeel van een multinational is dat het meestal boven je hoofd gebeurd en het team waar je in zit wel op 1 lijn zit. Ook zijn de voorwaarden vaak veel eerlijker omdat er afspraken zijn en alles netjes op papier staat. En managers hebben niet steeds die 'ondernemersmentaliteit' van het onderste uit de kan moeten halen en doen niet alsof elke cent die je krijgt uit hun eigen zak komt.

Wat je wel goed moet kiezen is de bedrijfscultuur. Sommige bedrijven zijn echt compleet verziekt. Gelukkig heb ik daar wel geluk mee gehad.

Ik ben zelf ook heel blij met flexibel werken trouwens. Bij een multinational heb je vaak collega's over de hele wereld en dat ligt mij wel. Soms ben ik 's avonds bezig, soms 's morgens vroeg.. Heb ik veel liever dan een 9-5 baan. Voor collega's met een gezin is dat een stuk lastiger natuurlijk maar bij ons is het nooit verplicht.

[ Voor 3% gewijzigd door GekkePrutser op 11-04-2022 09:45 ]

[boxlessness]

Ik herken ook de zoektocht naar zingeving.

Een paar jaar terug ben ik als software engineer van een multinational overgegaan naar een stichting in de zorg. Het idee daarbij was tweeledig: 1) ik was het beu om voor de aandeelhouder te werken, en wilde meer maatschappelijke waarde toevoegen, 2) het was een stap om meer research-achtig werk te gaan doen.
Helaas zijn beide punten niet uitgekomen. 1) de stichting is (naar mijn mening) te veel bezig met opinievorming in plaats van kneiterhard werken om waarde te creeeren. Dit komt ook omdat hun doelgroep beleidsmakers zijn, en niet direct de patient zelf. En 2) omdat de organisatie nog is blijven hangen in het excel-tijdperk ben ik nog technische-funderingen aan het maken en mensen aan het leren hoe om te gaan met data, in plaats van nieuwe waarde-creeerende applicaties.

Op dit moment sta ik weer op een crossroads, en ik weet weer iets beter wat ik wil.
1) Wat ik maak moet waarde hebben voor de patient (of directe gebruiker). Niet voor een organisatie... niet voor een manager... niet voor een excel-tijger... maar voor de persoon met het probleem.
2) Ik zoek een domein wat mij meer aan het hart gaat dan wat ik nu doe. Potentieel zijn dat "mentaal welzijn" of "energie/milieu/omgeving".
3) Ik ben een beetje klaar met shit-ruimen en mensen nieuwe/fatsoenlijke werkwijzes aan te leren. Gedrags- en cultuur-verandering van een organisatie gebeurt op een tijdspad van jaaaaaaren. Daar ben ik niet geduldig genoeg voor.

[superkoex9]

boxlessness schreef op maandag 11 april 2022 @ 09:49:
Ik herken ook de zoektocht naar zingeving.

Een paar jaar terug ben ik als software engineer van een multinational overgegaan naar een stichting in de zorg. Het idee daarbij was tweeledig: 1) ik was het beu om voor de aandeelhouder te werken, en wilde meer maatschappelijke waarde toevoegen, 2) het was een stap om meer research-achtig werk te gaan doen.
Helaas zijn beide punten niet uitgekomen. 1) de stichting is (naar mijn mening) te veel bezig met opinievorming in plaats van kneiterhard werken om waarde te creeeren. Dit komt ook omdat hun doelgroep beleidsmakers zijn, en niet direct de patient zelf. En 2) omdat de organisatie nog is blijven hangen in het excel-tijdperk ben ik nog technische-funderingen aan het maken en mensen aan het leren hoe om te gaan met data, in plaats van nieuwe waarde-creeerende applicaties.

Op dit moment sta ik weer op een crossroads, en ik weet weer iets beter wat ik wil.
1) Wat ik maak moet waarde hebben voor de patient (of directe gebruiker). Niet voor een organisatie... niet voor een manager... niet voor een excel-tijger... maar voor de persoon met het probleem.
2) Ik zoek een domein wat mij meer aan het hart gaat dan wat ik nu doe. Potentieel zijn dat "mentaal welzijn" of "energie/milieu/omgeving".
3) Ik ben een beetje klaar met shit-ruimen en mensen nieuwe/fatsoenlijke werkwijzes aan te leren. Gedrags- en cultuur-verandering van een organisatie gebeurt op een tijdspad van jaaaaaaren. Daar ben ik niet geduldig genoeg voor.

toon volledige bericht

Even korte inbreuk op het topic:
vaak zijn je 3 punten lastig te combineren. In veel stichtingen in het zorglandschap is ICT/Data echt een ondergeschoven kindje. De nadruk ligt(logischerwijze) op de cliënt/patiënt/bewoner. Voor veel mensen in de zorg is alles wat digitaal is vooral afleiding van waar het om moet gaan. Dit werkt vaak door tot aan de top.
Uiteraard kan je het treffen maar mijn ervaring is toch dat vooral punt 3 een moeilijk invulbare eis gaat zijn.

Qua vraagstelling. Het is al eerder genoemd: ga kijken wat je nodig hebt om te kunnen leven en kijk hoe je dat kan verdienen met werk wat je interessant/leuk vindt.
Er wordt ons aangeleerd dat een auto van 5 jaar al oud is en dat er een nieuwe moet komen, je wordt gelukkig van dure merkkleding en noem maar op.
Ga eens voor jezelf bedenken waar je nou echt gelukkig van wordt. Is dat de leaseauto of is dat vrije tijd.
Wat ik veel in mijn omgeving zie is dat er bij deze vraag, na een tijdje denken, vaak de omslag komt van spullen/geld naar ervaringen/tijd.

[Johan Bogle]

President schreef op maandag 11 april 2022 @ 06:35:
[...]

Huh, dus nu zijn mensen die op locatie werken geen talenten meer? Want talenten willen thuis werken? Omdat we sinds corona aan thuiswerken doen?

Ik denk vooral dat men wat meer ook op zoek moet gaan naar een baan in de buurt van huis, in plaats van een baan in een andere provincie omdat je daar bruto wat meer verdient. Gewoon een baan waarbij je niet over de snelweg hoeft te reizen om er te komen, dat mensen 1+ uur per dag in de auto zitten om op werk te komen is een eigen keuze...

Aan de bovenkant van de arbeidsmarkt werken meer ervaren mensen die over het algemeen meer aan vrijheid hechten en zelfstandig (en dus prima remote) werken. Daarnaast vindt je die funties ook niet elders in het land. Indien ik in de provincie zou gaan werken zou ik aanzienlijk minder verdienen. Niet ‘wat minder’ maar veel minder. Voor mij is niet remote mogen werken direct mijn ontslagbrief. Collega’s hier denken er voor 99% hetzelfde over.

Hier wil ik nog wel aan toevoegen dat salaris alleen echt niet zaligmakend is. Bij de keus tussen gezondheid/geluk en salaris kies ik 100% voor het eerste. Ook bij inleveren x keer modaal.

[ Voor 8% gewijzigd door Johan Bogle op 11-04-2022 10:22 ]

[boxlessness]

superkoex9 schreef op maandag 11 april 2022 @ 10:04:
[...]


Even korte inbreuk op het topic:
vaak zijn je 3 punten lastig te combineren. In veel stichtingen in het zorglandschap is ICT/Data echt een ondergeschoven kindje. De nadruk ligt(logischerwijze) op de cliënt/patiënt/bewoner. Voor veel mensen in de zorg is alles wat digitaal is vooral afleiding van waar het om moet gaan. Dit werkt vaak door tot aan de top.
Uiteraard kan je het treffen maar mijn ervaring is toch dat vooral punt 3 een moeilijk invulbare eis gaat zijn.

Wat je zegt is geen "inbreuk", maar een toevoeging
You can't have your cake, and eat it too. Daarom is het ook goed om geen eisen-lijst te hebben, maar een wensen-lijst.

[No Hands]

Ik ben na een burn out bij mijn vorige werkgever ook gaan zoeken naar iets anders. Dat was keihard verkoopwerk, deels op commissie.
Nu ben ik adviseur, zonder harde te halen doelen en ben ik van 40 uur naar 36 uur gegaan. Heerlijk!
Binnenkort naar 32 uur, zoals al eerder gezegd, werk kost teveel vrije tijd en die is kostbaar. Dat is tijd voor jezelf, of met familie, dat is met geen geld te betalen.

[GekkePrutser]

superkoex9 schreef op maandag 11 april 2022 @ 10:04:
[...]
Even korte inbreuk op het topic:
vaak zijn je 3 punten lastig te combineren. In veel stichtingen in het zorglandschap is ICT/Data echt een ondergeschoven kindje. De nadruk ligt(logischerwijze) op de cliënt/patiënt/bewoner. Voor veel mensen in de zorg is alles wat digitaal is vooral afleiding van waar het om moet gaan. Dit werkt vaak door tot aan de top.
Uiteraard kan je het treffen maar mijn ervaring is toch dat vooral punt 3 een moeilijk invulbare eis gaat zijn.

Dit is wel waar.

Het is eigenlijk idioot dat dit al zo lang is. En overal in de wereld. Er worden zelfs grappen over gemaakt in de mainstream media: https://vimeo.com/133233638

Natuurlijk gaat de zorg voor, maar ze zorgen toch ook dat ze niet in een instortend gebouw zitten?

[ Voor 7% gewijzigd door GekkePrutser op 11-04-2022 20:21 ]

[P_de_B]

superkoex9 schreef op maandag 11 april 2022 @ 10:04:
[...]


Even korte inbreuk op het topic:
vaak zijn je 3 punten lastig te combineren. In veel stichtingen in het zorglandschap is ICT/Data echt een ondergeschoven kindje. De nadruk ligt(logischerwijze) op de cliënt/patiënt/bewoner. Voor veel mensen in de zorg is alles wat digitaal is vooral afleiding van waar het om moet gaan. Dit werkt vaak door tot aan de top.
Uiteraard kan je het treffen maar mijn ervaring is toch dat vooral punt 3 een moeilijk invulbare eis gaat zijn.

Ik herken dit zeker niet, ik ben zelf verantwoordelijk voor I&A en digitalisering en innovatie en dat is één van onze twee strategische pijlers. Er wordt ook serieus geld voor vrijgemaakt. Ik zie die verandering ook om mij heen. Dat is echt bij de meeste organisaties echt wel veranderd de afgelopen jaren.

[rookie no. 1]

Een interessant topic

Voor de TS: misschien een andere sector en bedrijfscultuur uit proberen? En dichter bij je woonplaats (of zelfs in je woonplaats als het kan) gaan werken kan ook enorm schelen kan ik uit eigen ervaring zeggen.

Altijd veel op de weg gezeten en dikke werkweken. Dat laatst had ik tot voor kort nog steeds, dat eerste heb ik opgelost door in mijn eigen (kleinere) woonplaats te gaan werken.
In eerste instantie 'dood eng' in je eigen woonplaats werken (nog nooit gedaan), maar man...het is zo relaxed met alle lijntjes die je al had gelegd of gaat leggen. En dan op de fiets naar je werk, heerlijk!!! Ik zie dagelijks de mensen in de file voorbij komen waar ik eerst altijd in zat of probeerde te vermijden door na 9u te vertrekken en heb echt medelijden.

Zelf zit ik in de IT bij een klein bedrijf waar nooit thuis gewerkt mocht worden, want dan zien ze niet wat je doet hahahahaha... Gelukkig na corona is thuis werken mogelijk, maar ik merk dat op kantoor komen toch wel erg fijn is om samen een bedrijf / team te zijn. Al kan het ook prima om 1 á 2 dagen thuis te werken.

Ben wel de laatste tijd aardig in twijfel om in de IT te blijven werken omdat ik vind dat we elkaar eigenlijk aan het 'dood maken/gooien' zijn met allerhande IT 'oplossingen' en mensen muurvast aan het zetten zijn die niet aan de IT kunnen, willen of mogen. Aangezien ik juist graag mensen wil helpen en zo goed mogelijk, maakt dat ik zoekende ben naar een juiste invulling van het (werkbare) leven. *

Altijd leuk om te delen, al is een oplossing verzinnen nogal lastig. Soms moet je gewoon doen of ergens (anders!) aan beginnen.

Tsja...zo hebben we allemaal wel wat om over na te denken kennelijk

*Als toevoeging een lees tip: De cirkel van Dave Eggers

[Lordy79]

Ik werk al 17 jaar fulltime thuis en het bevalt me uitstekend. Maar het moet je wel 'passen' en het heeft ook echt nadelen op de lange termijn. Je vervreemdt toch van collega's en mist een hoop informeel nieuws dat rondgaat bij de spreekwoordelijke koffieautomaat.

Echter: als je denkt dat je dit goed doet en het kan dan raad ik je sterk aan het gewoon te doen.
Ik heb zelf ook aardig wat stappen in mijn leven gezet waarbij ik altijd dacht: als het niks is dan kan ik altijd terug naar de "oude situatie".

Verder is 0 reistijd echt een genot, ook na 17 jaar. En nu ik 3 kleine kinderen heb en om 5 uur 'thuis' ben, ben ik extra blij want ik krijg echt 100 keer meer mee dan als ik om 07.30 zou moeten aansluiten in een file en om 18.30 pas thuis zou zijn.

[s3n]

Interessant topic!

Zelf 5 jaar geleden gewisseld naar een baan op fietsafstand. Wel regelmatig bij klanten, maar dan enkel voor een afspraak, nooit een hele dag. Dit doet enorm veel goed qua vrije tijd. Dit samen met, officieel, een werkweek van 32 uur is het al een hele verbetering.

Echter ben ik getrapt in een leaseauto en is de 32 uur in de praktijk meer. Genoeg winst te behalen! Eerste stap is dat ik de leaseauto niet zal verlengen. Zolang het werk technisch uitdagend is zal ik hier blijven, maar een simpelere functie is wel het streven. Om dit te kunnen realiseren los ik veel extra af op mijn hypotheek zodat ik ook met minder inkomen af kan.

[Furion2000]

(Bijna) volledig thuiswerken vind ik geweldig en corona heeft dus wat dat betreft veel goeds gebracht. Ben het dus ook nagenoeg eens met wat velen hier zeggen, alleen heb ook een mogelijk onpopulaire mening waarmee ik mee speel die mogelijk ook tot ander inzicht kunnen zorgen haha.

Ondanks dat ik de kantoordag waardevol vind, merk ik nu na corona dat dit enorm slopend is. Mentaal helemaal gesloopt na 1 dag. Zelf vertaal ik het een beetje naar die spierpijn die je na lang niet trainen zo erg krijgt. Je hebt iets te lang niet gedaan en dan komt het extra hard binnen en het blijft extra hard binnen komen als je te weinig traint. Dat gezegd hebbende;

Om dat we zo weinig 'trainen' zal het 'trainen' ons altijd extra blijven slopen. Dat maakt het 'trainen' niet slecht, maar moeten we vaker 'trainen' om het minder slopend te laten zijn. Vervang nu trainen met op kantoor werken (mocht het nog niet duidelijk zijn).

Dus mijn onpopulaire mening: zijn we niet allemaal een stel watjes aan het worden als het gaat om die mentale vermoeidheid? Is het niet een gegeven dat het slopend is en vertalen we het niet te snel naar burn-out gerelateerde klachten? Ik ben van mening dat we te snel burn-out in de mond nemen en we mentale en fysieke stress niet goed begrijpen bij onszelf.

Bij fysieke training is het al redelijk geaccepteerd dat veel dat rustig moeten opbouwen (stress), bij mentale training lijken we hier niet bewust van te zijn en vinden we het gek dat als we van 0 dagen kantoor -> 5 dagen kantoor overprikkelt raken

[tlpeter]

Furion2000 schreef op dinsdag 12 april 2022 @ 13:31:


Dus mijn onpopulaire mening: zijn we niet allemaal een stel watjes aan het worden als het gaat om die mentale vermoeidheid? Is het niet een gegeven dat het slopend is en vertalen we het niet te snel naar burn-out gerelateerde klachten? Ik ben van mening dat we te snel burn-out in de mond nemen en we mentale en fysieke stress niet goed begrijpen bij onszelf.

Bij fysieke training is het al redelijk geaccepteerd dat veel dat rustig moeten opbouwen (stress), bij mentale training lijken we hier niet bewust van te zijn en vinden we het gek dat als we van 0 dagen kantoor -> 5 dagen kantoor overprikkelt raken

Of zijn we er nu achter hoe mentaal overprikkeld iedereen altijd maar moest zijn? Het is voor mij erg vermoeiend gebleken om maar in de chaos en herrie te moeten zitten.

[MagniArtistique]

Ik geloof persoonlijk dat een goede onderlinge relatie met collega's zonder meer bepalend is voor een leuke werksfeer. Medewerkers bepalen toch de cultuur. En ja, werken op afstand is heerlijk, maar ik heb het nu 2 jaar fulltime gedaan en ik heb toch wel heel erg het familiaire/collegiale gemist. Bij ons is de norm nog steeds 50-70% thuis maar je merkt dat dat gevoel breed gedragen wordt en veel medewerkers om die reden ons kantoor weer opzoeken.

Sinds kort doe ik dat ook weer. 1 dag in de week. Soms 2. En let wel, daar moet ik 1.5 uur voor rijden. Even wat koffie momentjes momentjes met (oud) collega's plannen. Aan het einde van de dag nog eventjes met collega's kickboksen/padellen/fitnessen of even een hapje eten en je hebt toch weer een beetje je aansluiting gevonden en je voelsprieten uitgezet voor wat betreft er intern speelt.

Voor de beeldvorming; als ik een dag op kantoor ben groet en spreek ik kort zo'n 30-40 collega's. Enkel online communiceren 1 of 2. Ik ben dan van deur tot deur zo van 07;00 tot 20:30 onder de pannen, maar ik kom met meer energie thuis dan dat ik weggegaan ben.

Volledig online is denk ik ook niet waar de meeste mensen voor gebouwd zijn. Uitzonderingen daargelaten zijn we geen solitaire dieren.

[ Voor 22% gewijzigd door MagniArtistique op 12-04-2022 13:45 ]

[jeroenkb]

MagniArtistique schreef op dinsdag 12 april 2022 @ 13:37:


Volledig online is denk ik ook niet waar de meeste mensen voor gebouwd zijn. Uitzonderingen daargelaten zijn we geen solitaire dieren.

Dat klopt.

Maar ze zijn ook zeker niet gebouwd om 8 uur lang in een kantoor achter een bureau te zitten ;-)

[MagniArtistique]

jeroenkb schreef op dinsdag 12 april 2022 @ 14:01:
[...]

Dat klopt.

Maar ze zijn ook zeker niet gebouwd om 8 uur lang in een kantoor achter een bureau te zitten ;-)

Ik mag toch hopen dat (anno 2022) een kantoor meer dan een bureau tussen 2 privacyschotten is.

[Furion2000]

tlpeter schreef op dinsdag 12 april 2022 @ 13:36:
[...]

Of zijn we er nu achter hoe mentaal overprikkeld iedereen altijd maar moest zijn? Het is voor mij erg vermoeiend gebleken om maar in de chaos en herrie te moeten zitten.

Zou ook kunnen, je woordkeuze 'chaos en herrie' brengt mij alleen niet iets waardoor ik mijn mening zomaar zou willen veranderen haha. Persoonlijk zou ik hier pas weer een uitspraak over willen doen als ik consistent een tijd op kantoor zou werken (getraind).

Niet trainen kost het minste energie, maar gezond is voor iedereen anders. Geen mentale prikkels idem, maar wat is gezond? Een verjaardag kost ook mentale energie, maar is dat dan ook automatisch een ongezonde overprikkeling? De conclusie prikkels == slecht == mogelijk burn-out achtige symptomen stel ik ter discussie

[ericafterdark]

Furion2000 schreef op dinsdag 12 april 2022 @ 13:31:
Ondanks dat ik de kantoordag waardevol vind, merk ik nu na corona dat dit enorm slopend is. Mentaal helemaal gesloopt na 1 dag. Zelf vertaal ik het een beetje naar die spierpijn die je na lang niet trainen zo erg krijgt. Je hebt iets te lang niet gedaan en dan komt het extra hard binnen en het blijft extra hard binnen komen als je te weinig traint.

Ik heb dit met mijn huidige baan ook maar ik denk dat de kantoortuin (wat een hel) een groot aandeel heeft.

[jeroenkb]

MagniArtistique schreef op dinsdag 12 april 2022 @ 14:06:
[...]


Ik mag toch hopen dat (anno 2022) een kantoor meer dan een bureau tussen 2 privacyschotten is.

Helaas niet.

Kantoortuin met meer dan 60 personen. Lage schotten en onvoldoende vergaderruimte / stilteplekken

[Lordy79]

MagniArtistique schreef op dinsdag 12 april 2022 @ 13:37:

Volledig online is denk ik ook niet waar de meeste mensen voor gebouwd zijn. Uitzonderingen daargelaten zijn we geen solitaire dieren.

Dat ben ik met je eens. Ik denk ook niet dat het voor iedereen werkt (pun intended) om een volle werkweek thuis te werken.
Het voordeel dat ik heb is dat ik praktisch 100% van mijn tijd zelf in mag delen, uitgezonderd wat online vergaderingen dus als ik even een wandeling wil maken, wil gaan lunchen met iemand of met mijn kinderen naar de speeltuin wil, kan dat meestal. Mijn uren maak ik wel en soms is dat van 10-12 's avonds waar ik zelf helemaal geen problemen mee heb als ik tussen 11:30 en 14:00 lekker buiten ben geweest overdag.

Gelukkig mogen steeds meer mensen zelf binnen wat marges bepalen hoeveel ze thuis werken.

[Sydney08]

Grappig hoe iedereen toch anders tegen iets aankijkt. Ik werkt juist graag op kantoor en ben er 4 dagen en thuis dus 1 dag. Moest er niet aan denken als het andersom was. Ik isoleer dan teveel en wordt daar juist ongelukkig van. Tevens ben ik thuis minder productief en sneller afgeleid. Op kantoor vind ik het gezellig en ben graag tussen de mensen.

In het begin was ik ook wel blij met het thuiswerken, want je kunt dan makkelijk iets laten bezorgen, of de boodschappen een keer doen of fitnessen en dan later doorwerken. Echter vind ik die isolatie maar niks en word ik daar dus ongelukkig van.

Het belangrijkste is dus inderdaad doen waar je zelf gelukkig van wordt. Kun je minder werken en maakt het niet uit dat je maandelijks minder overhoudt, dan direct doen! Of neem inderdaad een andere baan waar je wel gelukkig van wordt, ook al levert het minder op. Zolang je iets kunt dragen, dan gewoon doen!

[BastaRhymez]

Laat ik beginnen dat ik het sowieso dapper vindt van @ericafterdark om dit aan te kaarten en dat ie bij zichzelf te rade is gegaan waar hij nu echt gelukkig van wordt. Corona heeft bij velen de kijk op de balans werk-prive toch aangepast. De ene sector is daarbij flexibeler gebleken dan de andere sector (zelf zit ik in de bouwsector, welke nogal conservatief is. Wat imho ook wel logisch is, aangezien er buiten "gewoon" fysiek gebouwd moet worden en je dat niet vanuit huis kan doen. De ondersteunende teams kunnen dat grotendeels wel, maar voor de afstemming is het toch prettig als de uitvoerder een kort lijntje heeft met de werkvoorbereider en die op zijn beurt weer met een ontwerper).

Maar het issue waar @ericafterdark tegen aan loopt, lijkt mij tweeledig:
Enerzijds het verlangen naar het thuiswerken (en het behouden van de vrijheid/flexibiliteit) en anderzijds dat geld niet meer zaligmakend is en dat werkplezier boven beloning gaat (waar we vroeger meer, meer, meer wilden).

Door het vele thuiswerken hebben we een hoop "vrijheid" gekregen. Reistijd, die we voorheen als normaal beschouwden, viel ineens weg. Zeker als je >1 uur reistijd hebt, merk je met het thuis werken dat dit toch een forse impact had op de vrije tijd die je over houdt. De afgelopen twee jaar zijn we het "gewoon" gaan vinden dat we deze tijd "over hebben". Nu veel bedrijven weer verwachten dat je toch af en toe weer fysiek aanwezig bent, merken wat de impact is van de reistijd. 8h30 uur starten is dus niet meer om 8h00 je bed uit gaan, maar vaak toch al 7h00 (of eerder) opstaan en 7h30 de auto in stappen. Hetzelfde geldt aan het einde van de dag. Waar je thuis bijv. om 16h30 al klaar was, komt daar nu ineens weer dat uurtje reistijd bij kijken en ben je pas om 17h30 thuis. Het rondje hardlopen na werktijd komt daardoor in de knel, aangezien je rond die tijd ook al wilt koken / eten.
Daarnaast konden we bij het thuiswerken "tussendoor" even een boodschapje, wasje, huishouden, etc. doen. Nu er weer wordt verwacht dat je op kantoor zit, kan / doe je dit simpelweg niet meer. Tijd die je (na werktijd) dus moet doen en wat dus weer ten koste gaat van de "vrije tijd" die de afgelopen jaren door iedereen is ervaren.

Al met al is een groot deel van de flexibiliteit komen te vervallen. Dat is weer wennen voor velen. Zeker voor degene die vanuit de Randstad naar het buitengebied zijn verhuisd. Deze groep had de verwachting dat thuiswerken "het nieuwe werken" was.

Anderzijds heb je dus ook het financiële aspect. Als je alles al op het droge hebt, dan kan je makkelijker een financiële stap terug doen dan dat je net in de opstartfase van je leven bent (samenwonen, eerste koopwoning, kindje(s), etc. etc.). En als je een financiële stap terug kan permitteren, kan je ook selectiever worden in het werk dat je wilt gaan doen. Beloning is dan niet meer een drijfveer (of voorwaarde) om bepaald werk wel/niet te accepteren.

Dus mocht je de (financiële) vrijheid hebben, dan zou ik doen waar je gelukkig van wordt. Werk-prive balans is een van de belangrijkste die er is. Maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd, als je de rekeningen eind van de maand "makkelijk" kan betalen en niet ieder dubbeltje hoeft om te draaien.
Maar volgens mij is dat laatste niet het geval bij TS. Dus doe vooral waar je gelukkig van wordt en waar je energie van krijgt! Ja, dat zal wellicht een zoektocht worden (tickets afwerken wat je 30 jaar geleden deed is inmiddels ook flink veranderd). Dus succes met de zoektoch!

[ericafterdark]

BastaRhymez schreef op woensdag 13 april 2022 @ 08:42:
Laat ik beginnen dat ik het sowieso dapper vindt van @ericafterdark om dit aan te kaarten en dat ie bij zichzelf te rade is gegaan waar hij nu echt gelukkig van wordt. Corona heeft bij velen de kijk op de balans werk-prive toch aangepast. De ene sector is daarbij flexibeler gebleken dan de andere sector (zelf zit ik in de bouwsector, welke nogal conservatief is. Wat imho ook wel logisch is, aangezien er buiten "gewoon" fysiek gebouwd moet worden en je dat niet vanuit huis kan doen. De ondersteunende teams kunnen dat grotendeels wel, maar voor de afstemming is het toch prettig als de uitvoerder een kort lijntje heeft met de werkvoorbereider en die op zijn beurt weer met een ontwerper).

Maar het issue waar @ericafterdark tegen aan loopt, lijkt mij tweeledig:
Enerzijds het verlangen naar het thuiswerken (en het behouden van de vrijheid/flexibiliteit) en anderzijds dat geld niet meer zaligmakend is en dat werkplezier boven beloning gaat (waar we vroeger meer, meer, meer wilden).

Door het vele thuiswerken hebben we een hoop "vrijheid" gekregen. Reistijd, die we voorheen als normaal beschouwden, viel ineens weg. Zeker als je >1 uur reistijd hebt, merk je met het thuis werken dat dit toch een forse impact had op de vrije tijd die je over houdt. De afgelopen twee jaar zijn we het "gewoon" gaan vinden dat we deze tijd "over hebben". Nu veel bedrijven weer verwachten dat je toch af en toe weer fysiek aanwezig bent, merken wat de impact is van de reistijd. 8h30 uur starten is dus niet meer om 8h00 je bed uit gaan, maar vaak toch al 7h00 (of eerder) opstaan en 7h30 de auto in stappen. Hetzelfde geldt aan het einde van de dag. Waar je thuis bijv. om 16h30 al klaar was, komt daar nu ineens weer dat uurtje reistijd bij kijken en ben je pas om 17h30 thuis. Het rondje hardlopen na werktijd komt daardoor in de knel, aangezien je rond die tijd ook al wilt koken / eten.
Daarnaast konden we bij het thuiswerken "tussendoor" even een boodschapje, wasje, huishouden, etc. doen. Nu er weer wordt verwacht dat je op kantoor zit, kan / doe je dit simpelweg niet meer. Tijd die je (na werktijd) dus moet doen en wat dus weer ten koste gaat van de "vrije tijd" die de afgelopen jaren door iedereen is ervaren.

Al met al is een groot deel van de flexibiliteit komen te vervallen. Dat is weer wennen voor velen. Zeker voor degene die vanuit de Randstad naar het buitengebied zijn verhuisd. Deze groep had de verwachting dat thuiswerken "het nieuwe werken" was.

Anderzijds heb je dus ook het financiële aspect. Als je alles al op het droge hebt, dan kan je makkelijker een financiële stap terug doen dan dat je net in de opstartfase van je leven bent (samenwonen, eerste koopwoning, kindje(s), etc. etc.). En als je een financiële stap terug kan permitteren, kan je ook selectiever worden in het werk dat je wilt gaan doen. Beloning is dan niet meer een drijfveer (of voorwaarde) om bepaald werk wel/niet te accepteren.

Dus mocht je de (financiële) vrijheid hebben, dan zou ik doen waar je gelukkig van wordt. Werk-prive balans is een van de belangrijkste die er is. Maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd, als je de rekeningen eind van de maand "makkelijk" kan betalen en niet ieder dubbeltje hoeft om te draaien.
Maar volgens mij is dat laatste niet het geval bij TS. Dus doe vooral waar je gelukkig van wordt en waar je energie van krijgt! Ja, dat zal wellicht een zoektocht worden (tickets afwerken wat je 30 jaar geleden deed is inmiddels ook flink veranderd). Dus succes met de zoektoch!

toon volledige bericht

Dank voor deze mooie reactie.

Ik heb morgen de eerste sollicitatie op een interessante remote presales functie dus dat is positief.

Het ging gisteren ook al meteen mis. Zeker 45 minuten file op de A50 dus ik was weer laat thuis. Natuurlijk, een incident, maar wel weer de bevestiging.

[Agent47]

Als je vaste lasten laag zijn en je hebt je hypotheek ook al deels afbetaald, waarom niet een " mindere / lagere functie?"

Als jij daar gelukkig van wordt en je kan alles betalen dan is het toch prima? Ik heb ook tegen mijn vrouw gezegd dat als we kinderen krijgen en de kinderen zijn het huis uit, kunnen zich redden en de hypotheek is grotendeels afbetaald, dan zou ik ook minder gaan werken / ander werk doen om een dagje extra te genieten van het leven.

Dat is voor mij een 30-40 jaren plan weliswaar, maar wel iets wat ik al weet wat ik ga doen. Realiseer dat je je collega's vaak langer ziet dan je eigen vrouw / familie ( 8 uur per dag) . Doe iets wat je gelukkig maakt en houdt. Een goede werksfeer en een leuke baan is de helft man.

[pze]

Ik werk sinds de start van COVID ook vanuit huis. Ik kan eindelijk beter slapen, heb meer tijd om goed eten te koken voor m'n familie, etc. etc.
Eerst wilde mijn werkgever iedereen graag terug hebben in het kantoor, maar nu lijkt het er op dat we toch thuis mogen blijven. Hier in Engeland gaan een aantal bedrijven ook naar een 32-uur werkweek, hoop stiekem dat mijn bedrijf dat ook doet.

[mythia]

Mooi om deze topics ook op Tweakers voorbij te zien komen. Ook ik (en in mindere mate mijn vrouw) heb dezelfde problemen een aantal jaar geleden gehad. Veel in de auto (3 uur per dag) en de 'verplichting' om elke dag op kantoor te zijn. Ook ik was gelukkig op tijd om te voorkomen dat ik een burnout kreeg, maar het had niet veel langer moeten duren.

Uiteindelijk ben ik nu 2 dagen minder gaan werken én ik kan op de fiets naar mijn werk. Thuiswerken is geen probleem en warempel is mijn bedrijf ruim opgezet qua werkplekken en vergaderruimtes. Dit heeft ervoor gezorgd dat er thuis veel minder spanning is. Ik begrijp dat het niet voor iedereen weggelegd is om direct een aantal dagen minder te werken maar mocht dat een optie zijn, doen. Je eigen geluk wordt niet door iemand anders bepaalt. Jij bent degene die het kan veranderen. (Wat een erge quote maar wel waar.)

Succes met de sollicitatie, hopelijk komt iets uit waar jij blij van wordt!

[Annie1980]

Ik ben ( maar toen zat ik al in een depressie, maar dacht van niet) overgestapt van een kantoorfunctie met veel vergaderen veel beleid maken etc naar een buitenspeel functie ofwel toezichhouder. Toen werkte ik echt pas in een leuk team leuk werk flexibele werkuren, wel veel savonds snachts. 10% salaris voor ingel3verd bruto. Maar dat kon me echt niet schelen. Veel fijnere collegas leuker werk etc. Dat het uiteindelijk meer geld opleverde door overuren en toeslag nachtelijke uren was wel grappig.

Wat houd je tegen? Zeker als je het qua financien red? Werkplezier is wel belangrijk

[leecher]

BastaRhymez schreef op woensdag 13 april 2022 @ 08:42:
De ene sector is daarbij flexibeler gebleken dan de andere sector (zelf zit ik in de bouwsector, welke nogal conservatief is. Wat imho ook wel logisch is, aangezien er buiten "gewoon" fysiek gebouwd moet worden en je dat niet vanuit huis kan doen.

Hier ook in de bouw. Het aantal mensen dat buiten iets te zoeken heeft is behoorlijk klein. Een bouwplaats hoeft niet meer te zijn dan uitvoerders, vaklieden, een site engineer en misschien een tweedelijns controleur. De rest van de organisatie is een waterhoofd dat niet meer doet dan praten en wat aanklooien op een laptop. Dat is allemaal prima af te vangen met communicatie en communicatie technologie maar het gros van de mensen is überhaupt niet in staat om daar fatsoenlijk mee om te gaan. Hier mag men wel thuiswerken, maar is dat voor mensen met een leidinggevende functie expliciet verboden. Mag je 1 keer raden wat er dan gebeurt: Thuiswerken wordt op neergekeken en effectief onmogelijk gemaakt.

[ Voor 24% gewijzigd door leecher op 04-09-2023 19:53 ]

[BastaRhymez]

leecher schreef op woensdag 13 april 2022 @ 11:54:
[...]


Hier ook in de bouw. Het aantal mensen dat buiten iets te zoeken heeft is behoorlijk klein. Een bouwplaats hoeft niet meer te zijn dan uitvoerders, vaklieden, een site engineer en misschien een tweedelijns controleur. De rest van de organisatie is een waterhoofd dat niet meer doet dan praten en wat aanklooien op een laptop. Dat is allemaal prima af te vangen met communicatie en communicatie technologie maar het gros van de mensen is überhaupt niet in staat om daar fatsoenlijk mee om te gaan. Hier mag men wel thuiswerken, maar is dat voor mensen met een leidinggevende functie expliciet verboden. Mag je 1 keer raden wat er dan gebeurt: Thuiswerken wordt op neergekeken en effectief onmogelijk gemaakt.

Ik heb de hoop dat het hele uitstoot en energieverbruik van bouwprojecten hier een breekijzer gaat zijn. Teveel stikstof: Geen werk voor die aannemer. Een grote keet met tig mensen die dagelijks heen en weer moeten forenzen a xxx kWh: Geen werk voor die aannemer.
Elektrificeren van het materieel en wagenpark: Mooi, maar een elektra aansluiting voor al dat zware materieel en dan ook nog eens een bult met laadpalen voor al die mensen die met hun elektrische wagentje naar een keet moeten om daar naar elkaar te gaan zitten emailen: Wordt een lastig verhaal tegenwoordig.

Als het ooit zover komt mogen ze me bellen, dan kom ik misschien wel een keertje terug om voor de bouw thuis te werken

toon volledige bericht

Helemaal eens hoor dat er een groot deel niet op de bouwplaats zelf aanwezig hoeft te zijn en dat dit prima vanuit huis kan.
Alhoewel ik het persoonlijk wel prettig vind om met z'n allen op één locatie te zitten. Korte lijntjes met iedereen in plaats van dat ontwerp thuis zit, werkvoorbereiding op zich zelf aan het werk is, etc.
De kracht zit 'm er in dat mensen elkaar kunnen vinden (digitaal of fysiek, waarbij je bij het laatste toch wel vaak wat meer mee krijgt is mijn ervaring).

Maargoed, ik bekijk het dan ook puur met mijn eigen bril op en dat ik graag aangehaakt wil zijn bij wat er speelt en wat de ontwikkelingen zijn. Als ik te veel op afstand zit, gaat het werk prima door, maar mis ik wel een hoop informatie om mijn eigen werk goed en efficiënt in te kunnen richten. Vandaar dat ik er (bewust) voor kies om regelmatig wel aanwezig te zijn.
/Offtopic: Nu heb ik gelukkig de luxe dat ik het project zelf heb uitgekozen en dat het dicht bij huis is

[JEightyFive]

@ericafterdark Kan je met jouw kennis en ervaring niet (eventueel na een sabbatical) zelfstandig aan de slag?
Als zelfstandige heb je al veel meer te zeggen over welke klussen je aanneemt, hoe, waar en wanneer je de dingen uitvoert. Hoef je wellicht ook niet perse 50% in te leveren maar kan je met minder uren per week alsnog een goed inkomen verdienen.

[ Voor 5% gewijzigd door JEightyFive op 13-04-2022 13:49 ]

[ericafterdark]

JEightyFive schreef op woensdag 13 april 2022 @ 13:48:
@ericafterdark Kan je met jouw kennis en ervaring niet (eventueel na een sabbatical) zelfstandig aan de slag?
Als zelfstandige heb je al veel meer te zeggen over welke klussen je aanneemt, hoe, waar en wanneer je de dingen uitvoert. Hoef je wellicht ook niet perse 50% in te leveren maar kan je met minder uren per week alsnog een goed inkomen verdienen.

Vaak over nagedacht maar ik kies voorlopig liever voor de veiligheid en het gemak van een werkgever. Ik zie zeker ook de voordelen en wil het naar de toekomst toe niet uitsluiten.

[zhoreb]

Interessant topic. Toevallig tegenaan gelopen.

Heb (nog) geen advies, maar zit in een vergelijkbare situatie. Verschil is dat mijn 3e tijdelijke contract binnenkort ten einde loopt en er wederzijds geen behoefte bestaat om verder te gaan. Voor mij een moment van bezinning. Na meer dan 20 jaar in de Ict, tegenwoordig als senior software engineer, is het misschien tijd voor een stap opzij of terug. Als ik eerlijk ben is de passie al lang geleden verdwenen.

Na een recruiterbombardement heb ik open for work op linked in maar weer snel uitgezet. Ik heb het gevoel dat ik aan iets toe ben wat recruiters niet kunnen leveren. Minder.

Ik ga het topic in ieder geval met interesse volgen. succes met je zoektocht.

[Widow]

Eiríkr schreef op zondag 10 april 2022 @ 12:13:
Zijn er meer mensen die hetzelfde hebben doorgemaakt en ervaringen willen delen? Ik snap heel goed dat ik moet waken voor paniekvoetbal. Ik heb echter het gevoel dat ik echt een stapje terug moet zetten. Minder stress, overzichtelijker werk, lekker vanuit huis.

Ik zit er midden in op het moment, na 15 jaar in dezelfde liep ik tegen een burnout aan en ga je er over nadenken. In het topic was al de tip gegeven om met een psycholoog te werken en dat kan ik aanraden. Uiteindelijk zijn er allerlei factoren waardoor je in zo'n situatie terecht komt en het is van belang om daar eerst naar te kijken voordat je nieuwe stappen gaat zetten. Als ik mijzelf als voorbeeld neem: aan de ene kant wil ik zekerheid van werk/inkomen, dus ga ik allerlei trainingen volgen om mij relevant te houden. Aan de andere kant wil ik een work-life balance en ben je op zoek naar rust, leuke vrije tijd besteding et cetera. Die twee botsen met elkaar en zolang je daar niks mee doet, blijf je in een soort vagevuur waarbij beide gedachten in je hoofd elkaar terroriseren tot je er gek van wordt. Juist door iets te doen met dit soort tegengestelde zaken wordt het rustiger in je hoofd en kan je beter focussen op wat je nou echt wilt doen. Het lastige is dat dit soms zo diep in je hoofd zit dat je er zelf niet echt bij kan. Daar helpt een psycholoog bij.

In de praktijk kwam het voor mij neer op veel "nee" zeggen tegen dingen. Tegen functies die mij niet aan staan, bedrijven die me niks doen, producten waar ik beu van ben na 15 jaar. Maar ook uitvinden wat je wel leuk vind, sinds de burnout focus ik mij echt op een branche (zorg/onderzoekswereld) en dat geeft mij meer energie/voldoening dan de gemiddelde handelsmaatschappij die doosjes heen en weer stuurt. Dus al met al meer plezier, minder gezeik door te weten wat je wel/niet wilt.

[flyingdutchboy]

Interessant topic. Ik loop met dezelfde gedachte rond. @ericafterdark . Hoe oud ben jij ? Ik ben zelf 51, bijna 52... hypotheek zogoed als afbetaald. Ik heb 2 dochters en betaal sinds deze maand geen alimentatie meer voor de oudste. Zelfs FO kwam in zicht, maar met de ontwikkelingen op de beurs de laatste maanden en de huidige inflatie, lijkt het verder weg te zijn. Maar ik overweeg idd ook een stapje terug te doen en te kiezen voor een wat relaxer leven

[ericafterdark]

flyingdutchboy schreef op woensdag 13 april 2022 @ 20:09:
Interessant topic. Ik loop met dezelfde gedachte rond. @ericafterdark . Hoe oud ben jij ? Ik ben zelf 51, bijna 52... hypotheek zogoed als afbetaald. Ik heb 2 dochters en betaal sinds deze maand geen alimentatie meer voor de oudste. Zelfs FO kwam in zicht, maar met de ontwikkelingen op de beurs de laatste maanden en de huidige inflatie, lijkt het verder weg te zijn. Maar ik overweeg idd ook een stapje terug te doen en te kiezen voor een wat relaxer leven

Ik ben 38. Heb een vriendin en we wonen in een studio. Daarom super lage maandlasten dus ook veel financiële ruimte. Kinderen zijn er niet en komen er ook niet. Dat helpt natuurlijk ook.

[superkoex9]

Agent47 schreef op woensdag 13 april 2022 @ 09:13:
Als je vaste lasten laag zijn en je hebt je hypotheek ook al deels afbetaald, waarom niet een " mindere / lagere functie?"

Als jij daar gelukkig van wordt en je kan alles betalen dan is het toch prima? Ik heb ook tegen mijn vrouw gezegd dat als we kinderen krijgen en de kinderen zijn het huis uit, kunnen zich redden en de hypotheek is grotendeels afbetaald, dan zou ik ook minder gaan werken / ander werk doen om een dagje extra te genieten van het leven.

Dat is voor mij een 30-40 jaren plan weliswaar, maar wel iets wat ik al weet wat ik ga doen. Realiseer dat je je collega's vaak langer ziet dan je eigen vrouw / familie ( 8 uur per dag) . Doe iets wat je gelukkig maakt en houdt. Een goede werksfeer en een leuke baan is de helft man.

Vindt je dat niet zonde? Wat mij betreft is het zien opgroeien van je kinderen en relatief jong wat meer vrije tijd hebben belangrijker dan die tijd verderop in je leven. Ik zie dat ook veel om me heen bij andere mid-dertigers. 4 dagen werken of 3 om 4 dagen werken. Het mooiste is natuurlijk als je dat vol kan houden tot aan het moment dat je stopt.
Juist die verdeling zorgt er imo voor dat je werk goed behapbaar blijft. Nu 40 uur werken voor meer geld en dan op je 50e terug naar 3,5 dagen daar zie ik de logica niet helemaal van(mits je normaal kan blijven leven van het salaris van 4 dagen op dit moment).

Verder erg eens met je verhaal: doe iets wat je leuk vindt. je spendeert zo veel tijd op je werk!
Dooddoener nummer 1 maar geld maakt(vanaf een basisniveau) niet gelukkig...

[Agent47]

superkoex9 schreef op donderdag 14 april 2022 @ 10:21:
[...]


Vindt je dat niet zonde? Wat mij betreft is het zien opgroeien van je kinderen en relatief jong wat meer vrije tijd hebben belangrijker dan die tijd verderop in je leven. Ik zie dat ook veel om me heen bij andere mid-dertigers. 4 dagen werken of 3 om 4 dagen werken. Het mooiste is natuurlijk als je dat vol kan houden tot aan het moment dat je stopt.
Juist die verdeling zorgt er imo voor dat je werk goed behapbaar blijft. Nu 40 uur werken voor meer geld en dan op je 50e terug naar 3,5 dagen daar zie ik de logica niet helemaal van(mits je normaal kan blijven leven van het salaris van 4 dagen op dit moment).

Verder erg eens met je verhaal: doe iets wat je leuk vindt. je spendeert zo veel tijd op je werk!
Dooddoener nummer 1 maar geld maakt(vanaf een basisniveau) niet gelukkig...

Ik heb een vrouw die niet full-time werkt. We hebben al wel redelijk een idee hoe we het gaan doen. Wij willen ook alle liefde aan het kind geven natuurlijk

[superkoex9]

Agent47 schreef op donderdag 14 april 2022 @ 10:31:
[...]

Ik heb een vrouw die niet full-time werkt. We hebben al wel redelijk een idee hoe we het gaan doen. Wij willen ook alle liefde aan het kind geven natuurlijk

Gelukkig . Ik hoor helaas te vaak om me heen: nu hard werken, later genieten.
Belangrijkste is dat je er over nagedacht hebt(en blijft denken).

[dilem]

Ik vind dit ook een erg interessante discussie en heb hier eind vorig jaar ook een topic voor aangemaakt:
Hoe bepaal jij of een baan "past"?

Ondertussen ben ik met een loopbaancoach aan de slag gegaan. Ondanks dat er geen echte verrassingen uit het traject zijn gekomen ben ik er wel erg tevreden over! Er werd me echt een spiegel voor gehouden en de uitdagingen van de groep waren vergelijkbaar: iedereen had ongeveer dezelfde leeftijd en is, op de één of andere manier, langzaam weg gegaan van zijn of haar passie.

Twee filmpjes die ik aan kan raden:
https://www.mindtheproduc...-career-by-gibson-biddle/ (een Netflix product manager die uitlegt hoe hij bepaalde beslissingen en stappen heeft gemaakt)
https://produxlabs.com/blog/product-of-you (een product consultant die uitlegt hoe zij dezelfde rol door andere profielen in laat vullen, afhankelijk van de organisatie)
Het idee is dat je je eigen carrière als "product" beschouwd. Een product heeft een visie (doel), missie (waarom), en strategie (pad om het doel te bereiken) nodig. Afhankelijk van het doel probeer je een pad te vinden. Super abstract, maar het heeft mij wel aangezet tot nadenken.

Ik heb me dan ook afgevraagd wat ik wil bereiken, waar ik voldoening en energie uithaal, en wat ik belangrijk vind in mijn werk. Ik weet nu dat ik energie haal uit maatschappelijke relevantie (bijvoorbeeld de energietransitie en fysieke beveiliging) en dat ik de fysieke en digitale wereld met elkaar in verbinding wil brengen. Daarnaast zoek ik een diverse (cultuur) en flexibele (werk-privé balans) organisatie.

[boxlessness]

dilem schreef op donderdag 14 april 2022 @ 19:55:
Ik vind dit ook een erg interessante discussie en heb hier eind vorig jaar ook een topic voor aangemaakt:
Hoe bepaal jij of een baan "past"?

Ondertussen ben ik met een loopbaancoach aan de slag gegaan. Ondanks dat er geen echte verrassingen uit het traject zijn gekomen ben ik er wel erg tevreden over! Er werd me echt een spiegel voor gehouden en de uitdagingen van de groep waren vergelijkbaar: iedereen had ongeveer dezelfde leeftijd en is, op de één of andere manier, langzaam weg gegaan van zijn of haar passie.

Twee filmpjes die ik aan kan raden:
https://www.mindtheproduc...-career-by-gibson-biddle/ (een Netflix product manager die uitlegt hoe hij bepaalde beslissingen en stappen heeft gemaakt)
https://produxlabs.com/blog/product-of-you (een product consultant die uitlegt hoe zij dezelfde rol door andere profielen in laat vullen, afhankelijk van de organisatie)
Het idee is dat je je eigen carrière als "product" beschouwd. Een product heeft een visie (doel), missie (waarom), en strategie (pad om het doel te bereiken) nodig. Afhankelijk van het doel probeer je een pad te vinden. Super abstract, maar het heeft mij wel aangezet tot nadenken.

Ik heb me dan ook afgevraagd wat ik wil bereiken, waar ik voldoening en energie uithaal, en wat ik belangrijk vind in mijn werk. Ik weet nu dat ik energie haal uit maatschappelijke relevantie (bijvoorbeeld de energietransitie en fysieke beveiliging) en dat ik de fysieke en digitale wereld met elkaar in verbinding wil brengen. Daarnaast zoek ik een diverse (cultuur) en flexibele (werk-privé balans) organisatie.

toon volledige bericht

Dit doet me een beetje denken aan Simon Sinek's "start with why" (waarom doe je wat je doet?). Simon's (initiele) boodschap was dat wel gericht op bedrijven en de missie van een bedrijf, maar het concept an sich is ook van toepassing op het individu.