Mén, hier liep ik 10+ jaar geleden al tegenaan toen als ik hulp zocht met Linux. De 'experts' reageren wel, maar geven allemaal halve antwoorden die niet binnen het referentiekader van de toehoorder passen en zij snappen niet waarom híj het niet begrijpt.
@
John Stopman onder Linux heb je de 'kernel' (zie het maar als de motor) van het besturingssysteem en alles wat er omheen hangt qua programmatuur (de grafische omgeving die jij ziet is ook maar gewoon een programma onder linux, je kunt ook zonder als je zou willen) is optioneel.
In windows kun je een driver (om een apparaat aan te sturen) 'bijplaatsen' en windows kan daar dan iets mee maar onder Linux moet de driver opgenomen worden in de kernel, en dat proces werkt gewoon net even iets anders als in windows (wat voor de meeste mensen het referentiekader is, ik gok voor jou ook).
Er zijn grofweg twee gangbare routes: de driver gewoon plaatsen (in de juiste map(pen)) en zorgen dat eventuele 'dependancies' (informatie bibliotheken waar linux uit moet kunnen putten om te weten hoe hij die driver moet gebruiken) aanwezig zijn, of een volledige 'make' waarbij de driver niet als 'gebruiksklaar' bestand in de map gegooid word: bij deze methode ga jij in feite de volledige driver vanaf de sourcecode 'genereren' (compilen, in technische termen) waardoor hij precies afgestemd word op het type en versie van de kernel in jouw linux OS. Voor die methode is nog meer software nodig: niet alleen meer libraries maar ook 'kennis' om dat compilen te kunnen uitvoeren.
Installeren van al dit spul gaat meestal online - jouw Linux OS is normaliter permanent (via internet) verbonden met een of meerdere software servers (zie het maar als een app store) die hij kan uitvragen voor dit soort spul, en de meeste Linux versies snappen zelf hoe ze dependancies moeten resolven (uitvragen van extra componenten die hij tekort komt) maar omdat jij nu alles offline wilt doen word dat een beetje lastig. Je moet in dat geval dus goed opletten waar jouw Linux nu allemaal om vraagt en dat spul zelf downloaden en via usb of iets dergelijks op het systeem plaatsen. Pas dán kun je de installatie gaan beginnen (dit gaat voor beide methodes op).
In de regel hanteren ze een 'build', dwz jouw linux variant heeft een 'distributie' (versie) waarbij ze proberen om alle software die jij erop hebt binnen dezelfde 'range' te houden (versiecontrole) om te zorgen dat je versies van software gebruikt die met elkaar overweg kunnen.
Dus, stappen:
Bepalen welke Ubuntu versie jij hebt
Achterhalen welke 'dependancies' je tekort komt om te kunnen installeren danwel compilen
De juiste versies apart downloaden en op USB oid zetten, dan overdragen
De commando's invoeren om die extra software op je systeem te installeren
En dán pas de installatie van de wifi driver uitvoeren
In heel sommige gevallen was er een omweg (vroeger, geen idee of dat nog zo is) waarbij je via een 'wrapper' een Windows driver op kon tuigen. Het was langzaam en niet ideaal, maar dan heb je in ieder geval verbinding.
Wat je óók kunt proberen is een USB-to-ethernet convertor. Als je een gangbare vind die met de stock drivers in Ubuntu samenwerkt heb je dan direct een lanverbinding om over te werken voor al dit gedoe.
[Voor 19% gewijzigd door HTT-Thalan op 26-01-2022 19:31]