Ah leuk, een geitenwollensokkengamerstopic
Zelf geboren in 1980. Ik mocht geen spelcomputer kopen van mijn ouders (vriendjes hadden een NES, Gameboy, Amiga 500, C64 etc.) maar mijn vader nam in de vakanties altijd de MSX 1 en later 2 mee van zijn werk, hij was leraar op een basisschool. Daar heb ik heel veel op gespeeld. En bij die vriendjes natuurlijk. Toen kwam er een pc in huis (386) met spelletjes als Keen, Chrystal Caves, Secret Agent, Duke Nukem, Hocus Pocus, Cosmo, Jill of the Jungle etc. Veel platformers dus. Maar nadat ik daar een virus op had gezet (per ongeluk!) via het spelletje Crime Wave en mijn vader bijna al zijn leerlingadministratie daar aan kwijt was (gelukkig nog alles terug kunnen halen) mocht ik niet meer op de pc spelletjes spelen.
Dus kreeg ik een hele oude XT. Maar daar kon je natuurlijk geen ene moer op spelen
Gevolg: Na een jaar lang drie krantenwijken gelopen te hebben én de nieuwjaarskaartjes, kon ik zelf een pc kopen. Een Pentium 90, met 2mb werkgeheugen, 800mg hdd en een 14"svga beeldscherm. Geen losse GPU, die bestonden niet of waren absoluut niet te betalen, geluid was ook onboard met twee flutspeakertjes er aan gekoppeld. Maar hey, ik kon Wolfenstein en Doom spelen! Apentrots was ik op mijn machine

Paar jaar later kwam er een Pentium 3 450mhz met een Voodoo 3 2000 GPU en een échte Soundblaster 128bit.
De spellen die ik speelde veranderden een beetje. Platformers speelde ik steeds minder, RPG's vond ik niks aan en race spellen waren ook niet mijn ding, behalve
The Cycles,
Deathtrack en Stunts. Nee, FPS, dát is wat ik speelde. De Doom en Quake serie, Duke Nukem 3d, Return to Castle Wolfenstein, Unreal en Unreal Tournament serie en Half Life (en de mods Counterstrike en Day of Defeat). Daarnaast de wat minder grote titels als Shadow Warrior, Star Wars Dark Forces, Blake Stone, Hexen, Rise of the Triad, Witchaven, Rune en Clive Barker's Undying. Later kwam daar ook nog de eerste Call of Duty bij. Battlefield vond ik niet zo boeiend trouwens, het was mij veel te groot, en Medal of Honour trok mij ook niet.
RTS vond ik ook niet leuk, behalve de Dawn of War serie en het onbegrijpelijk onbekende
World in Conflict. Hoewel nooit zelf gespeeld (ik deed alleen de campaign) was de MP daarvan ook
mooi verdeeld in verschillende rollen. En Diablo heb ik ook pas eens opgepakt met deel drie

Ohja, Guild Wars 1 nog wel veel gespeeld. Maar toen mijn toenmalige vriendin er vandoor ging met een ander Guild member ben ik daar ook maar mee gestopt
Kortom, heel veel shooters. Begonnen op de pc, op een gegeven moment geswitcht naar de X360, toen op de PS3 en nu al jaren op de PS4. Ik speel nog steeds veel shooters, en met CoD kan ik nochtans eigenlijk prima meekomen. Hoewel ik Vanguard niet heb gekocht, maar dat komt omdat ik het niet eens ben met een hoop van de designkeuzes.
Ondanks dat ik een 40 urige werkweek heb, co-ouder ben van mijn 8 jarige zoontje (met vaste dagen en om het weekend bij mij) heb ik nog steeds tijd om te gamen. Op dit moment is dat Horizon Forbidden West, de Ezio collection, Soul Calibur VI, af en toe wat spellen uit de PS+ en soms samen met mijn zoontje Plants vs Zombies, een Lego spel of Minecraft Dungeons. Op de pc speel ik nooit meer, behalve misschien af en toe eens wat simpels uit mijn Steam of GoG library in een nostalgische bui. Heb al vier jaar geen dedicated GPU ook
Wel speel ik spellen als het kan op een eenvoudige moeilijkheidsgraad, omdat het mij (in singleplayer) vooral gaat om de toffe ervaring. Spellen als Elden Ring en de Soulsborne series vind ik er echt prachtig uitzien en ik zou ze eigenlijk wel willen spelen, maar de moeilijkheidsgraad houdt mij gewoon tegen. Racespellen vind ik saai, turnbased is niks voor mij en rpg's duren me te lang. Met anime-achtige spellen heb ik al helemaal niks. Spellen als Horizon, The Witcher, Tomb Raider, Spiderman en (sommige) Assassin's Creed vind ik dan weer prima.
Heb trouwens ook wel gemerkt dat ik spellen lang niet altijd uitspeel. Witcher 3 staat al jaren op iets van 80% ofzo. Het hoeft daarom voor mij ook niet honderden uren te duren, een mooie ervaring van een paar uur is ook prima, afhankelijk van het soort spel. Korte CoD campaigns vind ik wel best, da's toch gewoon een soort Michael Bayfilm en het meeste gaat in de MP zitten.
Hier in de kast liggen ook nog een GBA, PSP fat, Xbox1, Atari Lynx en PS2 (naast mijn X360 en PS3) maar die heb ik meer voor de nostalgie.
Kortom, ik game nog steeds en schaam mij daar als 40 jarige absoluut niet voor. Resulteert soms ook wel in opmerkelijke gesprekken:
Random persoon/collega: Wat doe jij in je vrije tijd?
Ik: Naast tijd doorbrengen met mijn zoontje, sporten en motorrijden? Schieten op virtuele vijanden, monsters verslaan, werelden redden, dat soort dingen...
Random persoon/collega: Gamen? Dat is toch voor kinderen? Wat saai en onvolwassen zeg, daar is toch niks leuks en sociaals aan, de hele avond achter een scherm zitten?
Ik: En wat doe jij zoal 's avonds na werk?
Random persoon/collega: Netflixen, kijken naar het journaal, realityseries, talkshows, Wie is de mol/random-talentenjacht enzo...
Ik: Maar dan zit je dus ook de hele avond naar een scherm te staren, en het is nog minder interactief dan wat ik doe?
Random persoon/collega: .......
De ware eloquente, hoogbegaafde en goedgeïnformeerde kwaliteitsposter begint een post met "Let wel", "In mijn optiek", "Iets met..."of "Je vergeet dat..." en eindigt met "...dat moeten we niet willen". Jíj bent die kwaliteitsposter!