Een kinderwens, of toch niet?

[Yordi-]

Het spijt me,misschien is dit meer een "Vivaforum" topic, maar wellicht zijn er tweakers met dezelfde ervaringen en dilemma's.

Enfin, we weten dus niet of we kinderen willen en we komen er niet uit. We werken allebei en we vinden allebei onze carrière belangrijk. D.w.z., we zouden nog stappen willen maken en dat gaat lastig met een part-time functie-invulling. Dan komt er ook nog eens bij dat ouders niet kunnen oppassen. Enerzijds vanwege een chronische ziekte, anderzijds vanwege de reisafstand.

Dan ga ik rekenen wat de kinderdagopvang kost en dan betekent dat bij 2 kinderen (2, want ik hoop er dan ook wel 2 te kunnen krijgen) dat we voor de looptijd van de kinderdagopvang netto een enorm bedrag kwijt zijn voor 4 dagen in de week (en maandelijks een ruime "extra hypotheek" (of 2) qua kosten). Dat vind ik écht heel veel. Dan nog het ethische bezwaar: wil je wel je kinderen 4 dagen naar de opvang brengen? Het werk i.c.m. kinderen gooit dus een praktische barrière op. We hebben eens gekeken naar een au pair, maar ook die vinden we wel erg lastig. De ruimte hebben we, maar zomaar een wildvreemde continu in je huis?

Maar dan zijn we er buiten de praktische bezwaren ook niet helemaal over uit. Als we op bezoek zijn bij neefjes en nichtjes zijn we blij als we weer weg en "kinderloos" zijn. Of is dat alleen omdat het kinderen van een ander zijn? Toch zie ik het gezin eigenlijk wel zitten en ben ik ook redelijk bang dat het met z'n tweeën op ten duur wel erg leeg wordt. Je gaat het misschien toch missen. De angst voor een bepaalde leegte op termijn is misschien ook weer niet een goede motivatie. Of toch wel? We komen op een leeftijd dat we echt moeten gaan beginnen, te laat beginnen vind ik een onnodig risico.

Wat is jullie ervaring en heb je misschien ook zo getwijfeld? Ik hoor het graag, dank je!

[maratropa]

Je bent gelukkig niet de enige:

Geen kinderwens

[ Voor 4% gewijzigd door maratropa op 05-06-2021 15:32 ]

[Hahn]

maratropa schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 15:32:
Je bent gelukkig niet de enige:

Geen kinderwens

Heb je heel de startpost gelezen? Want TS neigt juist wel naar kinderen, maar heeft twijfels. Het topic wat je linkt is vrijwel het tegenovergestelde en gaat over geen kinderen willen en hoe de omgeving daar vaak op reageert.

[maratropa]

Ok das waar @Hahn maar het lijkt me desalniettemin een nuttig topic voor de TS, gezien de thematiek.

[Yordi-]

maratropa schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 15:35:
Ok das waar @Hahn maar het lijkt me desalniettemin een nuttig topic voor de TS, gezien de thematiek.

Dank, ik had al op "kinderwens" gezocht, maar geen info gevonden. Dat topic is voor mij niet toegankelijk: "Je hebt geen toegang tot de Tweakers Lounge (TL). Toegang tot de Tweakers Lounge krijg je automatisch wanneer je meer dan 100 posts hebt gemaakt op het forum in het afgelopen jaar."

[k995]

Yordi- schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 15:28:
Het spijt me,misschien is dit meer een "Vivaforum" topic, maar wellicht zijn er tweakers met dezelfde ervaringen en dilemma's.

Enfin, we weten dus niet of we kinderen willen en we komen er niet uit. We werken allebei en we vinden allebei onze carrière belangrijk. D.w.z., we zouden nog stappen willen maken en dat gaat lastig met een part-time functie-invulling. Dan komt er ook nog eens bij dat ouders niet kunnen oppassen. Enerzijds vanwege een chronische ziekte, anderzijds vanwege de reisafstand.

Dan ga ik rekenen wat de kinderdagopvang kost en dan betekent dat bij 2 kinderen (2, want ik hoop er dan ook wel 2 te kunnen krijgen) dat we voor de looptijd van de kinderdagopvang netto een enorm bedrag kwijt zijn voor 4 dagen in de week (en maandelijks een ruime "extra hypotheek" (of 2) qua kosten). Dat vind ik écht heel veel. Dan nog het ethische bezwaar: wil je wel je kinderen 4 dagen naar de opvang brengen? Het werk i.c.m. kinderen gooit dus een praktische barrière op. We hebben eens gekeken naar een au pair, maar ook die vinden we wel erg lastig. De ruimte hebben we, maar zomaar een wildvreemde continu in je huis?

Maar dan zijn we er buiten de praktische bezwaren ook niet helemaal over uit. Als we op bezoek zijn bij neefjes en nichtjes zijn we blij als we weer weg en "kinderloos" zijn. Of is dat alleen omdat het kinderen van een ander zijn? Toch zie ik het gezin eigenlijk wel zitten en ben ik ook redelijk bang dat het met z'n tweeën op ten duur wel erg leeg wordt. Je gaat het misschien toch missen. De angst voor een bepaalde leegte op termijn is misschien ook weer niet een goede motivatie. Of toch wel? We komen op een leeftijd dat we echt moeten gaan beginnen, te laat beginnen vind ik een onnodig risico.

Wat is jullie ervaring en heb je misschien ook zo getwijfeld? Ik hoor het graag, dank je!

Opvang voor kinderen (zeker als ze klein zijn) is echt niet zo erg, kinderen zijn graag bij andere kinderen. Dat gezegd als je je kinderen van 7->19h in de opvang/school steekt dan stel ik me wel de vraag waarom je kinderen hebt als je die toch nooit ziet.

Kinderen bij anderen ervaring: kinderen zijn echt veel wilder als ze zo op "verplaatsing" zijn. Dat is echt niet 24/7 zo :-)


Maar je hebt gelijk bij je bedenkingen: 2 kinderen vragen veel tijd EN beperkt idd de mogelijkheden laat staan dat die een klein fortuin kosten. Ik heb 2 kinderen (en geef geen reet om mijn carriere in tegenstelling tot mijn vrouw) dus mits wat afspraken is dat dan altijd wel goed op te vangen. Maar het blijft veel werk, tijd moeite en zweet en natuurlijk de onzekerheid/frustraties en zorgen. Maar moest ik opnieuw beginnen zou ik opnieuw kinderen willen hoor.

[ Voor 6% gewijzigd door k995 op 05-06-2021 15:40 ]

[mister_S]

Mijn ervaring, niets zo leuk als een kleine versie van jullie twee zien opgroeien. Het is enorm ingrijpend, vereist veel opofferingen, kost geld (al heb ik zoiets nooit uitgerekend), is vermoeiend, maar als je kleintje je na een kutdag papa noemt en een kusje geeft is alles weer goed. Ligt aan je persoonlijkheid natuurlijk. Als je denkt dat je naast je vaderschap lekker door kunt gaan met je zorgeloze leventje, moet je er vooral niet aan beginnen.
Over het spelen met neefjes e.d., ik kan je vertellen dat je eigen kind van een compleet andere orde is. Als je kinderen leuk vindt, zal je stapelverliefd worden op je eigen kroost.
Nog een bijkomend voordeel, als je van een liefdevol gezin komt, wanneer je je eigen kind ziet opgroeien begrijp je pas hoeveel je eigen ouders van je houden.

[DjVe]

Bij mij zat er ook erg lang twijfel. Niet alleen om mijn zorgeloze en financieel prettige leventje om te gooien, maar ook de gedachte: geef ik mijn kleine straks wel de zorg die hij nodig heeft? Ik snap niet waar ik me druk om heb gemaakt.

Mijn zoon is nu 5 maanden en het is af en toe best pittig/stressvol. Vooral de eerste weken/maanden waren intens (en dan heb ik geluk dat mijn zoon echt een voorbeeldig kind is), maar het is het mij helemaal waard. Die grijns als ik hem om 6:15 uit z'n bed vis....onbetaalbaar.

Mijn carrière heeft er weinig onder te leiden, maar misschien ben ik wat minder ambitieus dan jij bent

Ik heb het idee dat je wel erg veel beren op de weg ziet. Begin nou eens met de vraag: willen we een kleine? Is het antwoord ja, dan is er altijd een weg.

Kinderopvang is duur, maar je krijgt ook een hoop terug van de BD.

Je kan zelf ook een dagje vanuit huis werken (als je functie dat toe laat) en als de kleine slaapt je laptop open doen. Ik zorg op vrijdag voor mijn zoon en ik kan prima nog 4 uurtjes werken (de rest is verlof).

Je begint met één kind hé...je hoeft er niet direct twee groot te brengen. Ik denk bijvoorbeeld zelf dat ik aan één zoon genoeg heb. Het is gezellig zo en je kan de zorg goed verdelen over jezelf en je partner.

Qua kosten: ik vind het best meevallen. Nou heb ik de luxe dat ik geen opvang nodig heb (familie om de hoek), maar ik merk er weinig van op de maandelijkse lasten.

Stel dat je over een paar jaar denkt: goh...een tweede is ook leuk: dan kan je dan wederom een besluit maken? Je tekent niet direct een contract voor 2 stuks

En je eigen kind is veel leuker dan neefjes en nichtjes. Ik ben gek op de mijne, maar soms plak ik ze ook liever achter het behang

[ Voor 14% gewijzigd door DjVe op 05-06-2021 16:22 ]

[President]

Mijn ervaring als ouder: jonge kinderen tot een jaar of 2 hebben is kut als je gesteld bent op je rust en eigen leven, maar op veel andere momenten geeft het toch wel een fijn gevoel! Ik ben ook niet echt voor het ouderschap gemaakt, mijn vrouw gelukkig wel.

Praktische bezwaren moet je niet mee bezig zijn. Je krijgt opvang toeslag gebaseerd op de hoogte van jullie salaris. Reken dat nog eens door, bedenk ook wel dat mensen in de bijstand ook gewoon financieel kinderen kunnen opvoeden. Op vakantie kunnen ze niet zomaar, maar toch...

Kinderen nemen is sowieso iets egoïstisch. Je moet dus vooral gaan bedenken of je:
- denkt in staat liefde te kunnen geven
- denkt dat je partner in staat is om liefde te geven
- de wil hebt om voor een kind te zorgen, een verplichting aan te gaan voor de rest van je leven

Neem geen kinderen omdat je denkt dat het over 30 jaar leuk is als ze in het verzorgingshuis langs komen bij je...

Ik ga je niet adviseren om aan kinderen te beginnen als jullie niet beiden het gevoel hebben dat jullie het willen. Als je op bezoek bent bij neefjes of nichtjes is het zwaar. Ik neem aan dat je van ze broers of zussen zijn. Dan een simpele vraag: nemen jullie ze wel eens een dagje mee op stap? Om naar het bos te gaan, naar een indoor speeltuin te gaan, etc?

[CurlyMo]

DjVe schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 16:18:
Je begint met één kind hé...je hoeft er niet direct twee groot te brengen.

In 98,9% van de gevallen inderdaad. Die andere 1,1% zijn de tweelingen.

[JdM]

Ik ben 15 jaar samen met mijn partner, inmiddels 5 jaar getrouwd. Toen we verkering kregen hadden we allebei geen kinderwens en dat is in de loop der tijd min of meer gelijkmatig onder ons beiden veranderd naar wel een kinderwens.
We hebben nu een kleine van 7 maanden en ik ben blij dat we het hebben gedaan.
Inmiddels ben ik wel 44, het werkelijke besluit kwam op mijn 41e. Nu ik die kleine heb denk ik weleens, had ik het maar een paar jaar eerder gedaan, maar dat is een gedachte die eigenlijk nergens over gaat, want toen was ik er nog niet klaar voor: beetje een loop of insanity zeg maar

Hoe oud zijn jullie?

[Johnny]

Yordi- schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 15:28:
Het spijt me,misschien is dit meer een "Vivaforum" topic, maar wellicht zijn er tweakers met dezelfde ervaringen en dilemma's.

Enfin, we weten dus niet of we kinderen willen en we komen er niet uit. We werken allebei en we vinden allebei onze carrière belangrijk. D.w.z., we zouden nog stappen willen maken en dat gaat lastig met een part-time functie-invulling. Dan komt er ook nog eens bij dat ouders niet kunnen oppassen. Enerzijds vanwege een chronische ziekte, anderzijds vanwege de reisafstand.

Dan ga ik rekenen wat de kinderdagopvang kost en dan betekent dat bij 2 kinderen (2, want ik hoop er dan ook wel 2 te kunnen krijgen) dat we voor de looptijd van de kinderdagopvang netto een enorm bedrag kwijt zijn voor 4 dagen in de week (en maandelijks een ruime "extra hypotheek" (of 2) qua kosten). Dat vind ik écht heel veel.

Ja het is heel veel geld. Je kan het rationaliseren door te bedenken dat het maar voor een paar jaar is en dat het het waard is omdat je dan zowel kinderen als een carrière kan hebben en dat je uit beide levensgeluk krijgt en je carrière ook weer meer geld binnenbrengt. En wat is het alternatief? Blijven sparen en rijk doodgaan? Nog een groter huis? Je hebt nu al een huis dat groter is dan je nodig hebt want er is blijkbaar ruimte voor kinderen en een au pair.

Dan nog het ethische bezwaar: wil je wel je kinderen 4 dagen naar de opvang brengen? Het werk i.c.m. kinderen gooit dus een praktische barrière op. We hebben eens gekeken naar een au pair, maar ook die vinden we wel erg lastig. De ruimte hebben we, maar zomaar een wildvreemde continu in je huis?

Een kind is ook een wildvreemde die bij je in huis komt wonen, maar die kan je niet wegsturen.

Een au pair kan je zelf uitkiezen en het woord betekent letterlijk dat het iemand is die bij de familie hoort, dus na een tijdje vertrouw je zo iemand en bouw je daar een band mee op. Je kan ook een oppas/gastouder aan huis nemen, die zijn wel weer duurder dan een au pair maar je "ethische probleem" is wel minder groot omdat je kinderen dan thuis zijn. Zeker als je thuis werkt kun je ze vaker zien maar toch doorwerken. Tip: hoe meer kinderen je neemt hoe goedkoper de oppas per kind is.

Maar dan zijn we er buiten de praktische bezwaren ook niet helemaal over uit. Als we op bezoek zijn bij neefjes en nichtjes zijn we blij als we weer weg en "kinderloos" zijn. Of is dat alleen omdat het kinderen van een ander zijn? Toch zie ik het gezin eigenlijk wel zitten en ben ik ook redelijk bang dat het met z'n tweeën op ten duur wel erg leeg wordt. Je gaat het misschien toch missen. De angst voor een bepaalde leegte op termijn is misschien ook weer niet een goede motivatie. Of toch wel?

Mijn beste vriend ben ik zelf in de toekomst. Ik probeer dus zo veel mogelijk er voor te zorgen dat ik mezelf in de toekomst niet dwars zit. Dus ook proberen geen beslissingen te nemen waar je spijt van krijgt. Volgens mij is dit een uitstekende motivatie om een goed leven te lijden. Het hebben van kinderen is geen garantie dat ze je aardig vinden; maar daar heb je zelf wel invloed op. Als ouder heb je een voorbeeldfunctie tegenover je kinderen, en je kan dus ook zelf een beter mens worden daardoor.

We komen op een leeftijd dat we echt moeten gaan beginnen, te laat beginnen vind ik een onnodig risico.

Eicellen later invriezen verlaagt allerlei ouderdomsgerelateerde risico's. Maar dan moet je daarna IVF doen, dus ook wel weer een heel gedoe, en je wordt er zelf ook niet jonger op.

[Yordi-]

Hartelijk dank voor de inhoudelijke reacties. Ik heb inmiddels toegang gekregen tot de lounge, dus dat topic blader ik ook zeker nog eens door.

@k995 Dat hoor je vaker; waarom neem je kinderen als je er geen tijd voor hebt? Misschien heb je gelijk, ik weet het niet. Anderzijds zijn ze ook niet zo heel lang zo jong en heb je later weer meer tijd als ze iets zelfstandiger worden.

@DjVe en @President Dank. Maar het financiële stukje is voor ons echt wel even anders omdat we wat meer verdienen (en samen een goed salaris genieten). Het is naar draagkracht, maar we betalen echt fors. Goed, het is inderdaad maar tijdelijk (als je geen BSO (zo heet het geloof ik, na school?) neemt. Het gaat eigenlijk niet alleen om het geld, maar ook om het 4 dagen wegbrengen en het missen van de ouders om de hoek überhaupt. Dat gaat voor ons niet omdat de ouders in volstrekt afgelegen gebied wonen... zonder werk voor ons. Dank ook voor de tip met het thuiswerken, ik ging er toch wel vanuit dat thuiswerken onmogelijk zou zijn met kleine kinderen.

Ik merk aan jullie reacties ook wel dat het gewoon ook heel persoonlijk is. Bijvoorbeeld je ambitie en of je inderdaad gemaakt bent voor het ouderschap... De neefjes en nichtjes hebben we inderdaad nog nooit meegenomen, dat klopt. Ook vanwege die afstand zoals gemeld in de OP.

@JdM Dank voor het delen. Dat is toch behoorlijk al op leeftijd en zou ik eigenlijk te oud vinden. Ik ben op dit moment 35 (en vind 40 de max). Maar goed, ook dat, wellicht zou ik me zoals jij voelen en tegen die tijd toch beginnen. Het is natuurlijk niet onmogelijk...

@Johnny Dank je! En ha, die analyse over het huis... dat klopt inderdaad. Het hoeft ook niet meer dan dit. Maar de (financiële) vrijheid voelt op dit moment wel erg prettig. Heb je nu zelf ook kinderen? En heb je zelf een au pair?

[ Voor 3% gewijzigd door Yordi- op 05-06-2021 19:20 ]

[President]

Mijn kinderen gingen ook gewoon 3 dagen naar de opvang, ik zie dat alleen maar als een waardevolle omgeving waar ze veel konden leren van de PM'ers en de kinderen. Geloof niet dat ze er slechter van geworden zijn dan als ze niet naar de opvang gegaan zouden zijn!

Maar ik moet wel toegeven dat ik 4 dagen per week maar de BSO na schooltijd wel veel vindt, dan kunnen ze ook amper met klasgenootjes afspreken. Maar goed, ik weet niet of er onderzoeken zijn waaruit blijkt of dat goed of slecht is! Ik prijs mij gelukkig met een vrouw met een ambulante baan die gewoon 5 dagen per week de kinderen naar school kan brengen en vanaf school kan ophalen :-)

[Beekforel]

Ik ben nu bijna een jaar vader (zelf 37), herken veel van wat je schrijft. Ben erachter gekomen dat er meer is dan carrière en heb eigenlijk spijt dat ik zo lang "gewacht" heb.

[President]

Beekforel schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 20:18:
Ik ben nu bijna een jaar vader (zelf 37), herken veel van wat je schrijft. Ben erachter gekomen dat er meer is dan carrière en heb eigenlijk spijt dat ik zo lang "gewacht" heb.

Haha, uiteindelijk is werk maar gewoon werk. Men wil hogerop komen, belangrijker zijn en meer verdienen... Maar tegelijkertijd is iedereen vervangbaar en 5 jaar nadat je het bedrijf hebt verlaten weet niemand op de werkvloer nog wie je bent.

Kinderen daarentegen zorgen ervoor dat je nog zelfs na je dood wordt herdacht.

[Jazzy]

Yordi- schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 15:28:
Wat is jullie ervaring en heb je misschien ook zo getwijfeld? Ik hoor het graag, dank je!

Zelf niet in de gelegenheid geweest om lang te twijfelen omdat mijn vrouw (toen verloofde) "opeens" zwanger bleek te zijn. Wel kan ik je zeggen dat de dingen die nu belangrijk voor jullie zijn, dat toen ook voor ons waren: impact op je inkomen, hoe moet dat met werk, wat met BSO of dagopvang, etc.

Inmiddels ben ik 45, is mijn oudste 21 en hebben we er nog twee van 19 en 17. Als ik nu terugkijk op de afgelopen 21 jaar dan zijn al die dingen eigenlijk amper relevant gebleken. Je werk gaat gewoon door tot je 68e, dat je een aantal jaren tussen de 20 en 40e jaar even wat drukker bent met kinderen maakt helemaal niets uit. De kinderen spelen gewoon met vriendjes, of dat nu op de BSO is of met kinderen in de buurt, van scouting of zelfs online. Geld? Je hoort wel eens dat kinderen een ton kosten, maar wat maakt dat uit op een mensenleven? We hebben het prima verder, het is echt niet zo dat je ineens dakloos wordt als je een kind krijgt.

Ik weet dat het een cliché van jewelste is, maar je kunt je van tevoren niet voorstellen wat je er voor terug gaat krijgen. Met name als je kind gaat praten en je inzicht krijgt wat er in dat hoofdje om gaat, maar ook later wanneer het echte jongvolwassenen gaan worden die een mening hebben over alles...

Kortom, ik zou me er niet al te veel zorgen over maken. Het klinkt alsof jullie in een prima uitgangspositie en de juiste fase van je leven zitten om kinderen te krijgen. Komt echt allemaal wel goed.

[DjVe]

Yordi- schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 19:15:

@DjVe en @President Dank. Maar het financiële stukje is voor ons echt wel even anders omdat we wat meer verdienen (en samen een goed salaris genieten). Het is naar draagkracht, maar we betalen echt fors. Goed, het is inderdaad maar tijdelijk (als je geen BSO (zo heet het geloof ik, na school?) neemt. Het gaat eigenlijk niet alleen om het geld, maar ook om het 4 dagen wegbrengen en het missen van de ouders om de hoek überhaupt. Dat gaat voor ons niet omdat de ouders in volstrekt afgelegen gebied wonen... zonder werk voor ons. Dank ook voor de tip met het thuiswerken, ik ging er toch wel vanuit dat thuiswerken onmogelijk zou zijn met kleine kinderen.

Ik merk aan jullie reacties ook wel dat het gewoon ook heel persoonlijk is. Bijvoorbeeld je ambitie en of je inderdaad gemaakt bent voor het ouderschap... De neefjes en nichtjes hebben we inderdaad nog nooit meegenomen, dat klopt. Ook vanwege die afstand zoals gemeld in de OP.

Begrijp me niet verkeerd, onze inkomens zijn ook stevig (beide een goede baan), maar juist met kijk op de toekomst hebben we juist besloten om niet die mooie dijkwoning van 600K te kopen, maar iets te zoeken onder de 300K in een goede buurt. Geen spijt van

Dat zorgt er nu voor dat we fiancieel ruimte zat hebben om minder te gaan werken en dus een deel van de opvoeding zelf te doen. Mijn moeder en schoonmoeder passen ook een dag op in de week. Dat is niet uit financiële noodzaak maar meer vanuit een ideaal. Wij vinden het belangrijk dat onze zoon opgroeit in een bekende en warme familie omgeving. Niets ten nadele van de opvang overigens, maar het is niet ons ding

Hoe je het ook went of keert, je zal ergens een consessie moeten doen. Maar ik kan mij niet voorstellen dat je op twee goede salarissen geen financiële ruimte hebt voor een kind. Als dat wel zo is en je hebt een kinderwens, dan zou je bijvoorbeeld ook kunnen overwegen om te verhuizen.

Ik ben zelf ook 35 en heb hard gewerkt om te staan waar ik nu sta, maar ik merk ook dat carrière me steeds minder gaat doen. Zoals hierboven al gezegd wordt: het is maar werk.

[Yordi-]

Jazzy schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 20:33:
[...]
Zelf niet in de gelegenheid geweest om lang te twijfelen omdat mijn vrouw (toen verloofde) "opeens" zwanger bleek te zijn. Wel kan ik je zeggen dat de dingen die nu belangrijk voor jullie zijn, dat toen ook voor ons waren: impact op je inkomen, hoe moet dat met werk, wat met BSO of dagopvang, etc.

Inmiddels ben ik 45, is mijn oudste 21 en hebben we er nog twee van 19 en 17. Als ik nu terugkijk op de afgelopen 21 jaar dan zijn al die dingen eigenlijk amper relevant gebleken. Je werk gaat gewoon door tot je 68e, dat je een aantal jaren tussen de 20 en 40e jaar even wat drukker bent met kinderen maakt helemaal niets uit. De kinderen spelen gewoon met vriendjes, of dat nu op de BSO is of met kinderen in de buurt, van scouting of zelfs online. Geld? Je hoort wel eens dat kinderen een ton kosten, maar wat maakt dat uit op een mensenleven? We hebben het prima verder, het is echt niet zo dat je ineens dakloos wordt als je een kind krijgt.

Ik weet dat het een cliché van jewelste is, maar je kunt je van tevoren niet voorstellen wat je er voor terug gaat krijgen. Met name als je kind gaat praten en je inzicht krijgt wat er in dat hoofdje om gaat, maar ook later wanneer het echte jongvolwassenen gaan worden die een mening hebben over alles...

Kortom, ik zou me er niet al te veel zorgen over maken. Het klinkt alsof jullie in een prima uitgangspositie en de juiste fase van je leven zitten om kinderen te krijgen. Komt echt allemaal wel goed.

Mooie reactie, dank je wel!

Ook de anderen bedankt weer voor de bijdragen. Werk is ook maar werk, maar ergens in mij zit toch ook een gevoel van het ontzettend belangrijk vinden om het leuk te hebben op je werk en steeds een beetje meer verantwoordelijkheid te krijgen... wat het dan ook weer interessant en uitdagend voor me maakt. Maar, ik begrijp het. Ik heb het ook wel eens eerder gehoord dat het verandert als je kinderen krijgt.

[Jazzy]

Wat denk je wat er qua werk voor je gaat veranderen als je kinderen zou hebben?

[lolgast]

@Yordi-
Ik heb een dochtertje van 2,5 jaar en een volgende op komst (de laatste )

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Kinderopvang is inderdaad best prijzig, maar je krijgt echt, vind ik, mega veel geld terug. Daar komt dan nog de toeslag bij omdat jullie beide werken. Wordt je rijker van een kind? Nee. Stoppen alle andere mogelijkheden? Nee. Wij gaan nog steeds uiteten, naar de dierentuin, naar het pretpark, weekendjes weg en twee keer per jaar op vakantie.

Mijn vrouw en ik vinden het onwenselijk om onze dochter(s) meer dan 2,5 dag per week naar de opvang te sturen. Kinderen neem je niet voor het weekend, vinden wij. Mijn vrouw werkt daarom 1,5 dag minder. Als zij weer meer wil werken, ga ik minder werken. De overgebleven dag gaat de huidige naar opa/oma. Hoe jullie hier in staan is heel persoonlijk

Overigens: Dat blij zijn als je weggaat bij je neefjes/nichtjes ligt niet aan jullie. Ik ben ook érg blij als mijn dochtertje eindelijk op bed ligt en onze avond begint om 19:30 uur en we rust hebben. Maar alsnog niet zo blij als wanneer ik haar ‘s ochtend weer uit bed kan halen

[ Voor 11% gewijzigd door lolgast op 05-06-2021 21:30 ]

[Drardollan]

Yordi- schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 20:56:
[...]


en steeds een beetje meer verantwoordelijkheid te krijgen... wat het dan ook weer interessant en uitdagend voor me maakt.

1 keer raden wat een kind van je vraagt. Inderdaad, verantwoordelijkheid En opvoeden is een interessant en uitdagende opdracht.

Geld en werk zijn leuk en belangrijk. Maar het valt in het niet bij het hebben van een familie in mijn ogen. Het één sluit het ander ook niet uit.

Je moet wellicht ook wat verder vooruit denken. Als je over 20 jaar onverhoopt alleen komt te staan, gaat je werk dan een arm om je heenslaan of gaan ze gewoon door en blijk je toch een stuk minder belangrijk dan je zelf dacht? En wie brengt je die glimlach in een moeilijke tijd of met wie ga je uren slap ouwehoeren over het EK* (* wijzig dit eventueel in iets wat jij leuk vindt).

Maarrrr… ik kan mij ook goed voorstellen dat je niet zit te wachten op een serieuze beperking in je leven. Het is nogal wat namelijk. 24 uur zorg, hoofdpijn en buikpijn als je ze los moet laten, een klap geld over de balk en jarenlang rekening houden met je kind. Er zijn ook zat minder leuke dingen aan het hebben van een kind, iedereen die anders beweert liegt in mijn ogen.

[Drardollan]

lolgast schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 21:20:
Stoppen alle andere mogelijkheden? Nee. Wij gaan nog steeds uiteten, naar de dierentuin, naar het pretpark, weekendjes weg en twee keer per jaar op vakantie.

Stoppen nee, veranderen ja.

Maar heel eerlijk, toen ik 20 was ging ik graag lekker zuipen en op stap. Hele weekenden waren naar de knoppen omdat ik of weg was of brak in bed lag. Niets mis mee, heb er van genoten. Maar toen ik over de helft naar de 30 liep vond ik het allemaal steeds minder boeiend worden. Een feestje op zijn tijd was leuk, maar elk weekend op stap? Nee bedankt. Sowieso voel je je al snel oud tussen het jonge grut en veranderd ook het uitgaan continue (de sfeer, de muziek, etc.). Langzaam veranderen de meeste mensen van een feestbeest in een huismus, andere zaken gaan om je tijd, aandacht en energie vragen. En dat is precies het moment waarop de meeste mensen kinderen krijgen, het past dan in je leven.

Concreet pretparken is ook wel een leuk voorbeeld daar wij hier thuis allemaal gek zijn van pretparken. Vroeger kon het niet snel en hard genoeg, halve wereld afgereisd voor de meest bizarre achtbanen. Top tijd. Nu is dat veranderd en geniet ik ervan om met de kinderen hun eerste achtbaan te berijden, ze tegen mij aan te trekken in dat enge spookhuis en lekker te verwennen met een ijsje en een suikerspin.
Conclusie, we doen nog steeds pretparken én achtbanen, maar op een heel andere manier. Beide manieren stemmen mij tot vrolijkheid.

[ Voor 21% gewijzigd door Drardollan op 05-06-2021 21:45 ]

[lolgast]

Drardollan schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 21:42:
[...]

Stoppen nee, veranderen ja.

Maar heel eerlijk, toen ik 20 was ging ik graag lekker zuipen en op stap. Hele weekenden waren naar de knoppen omdat ik of weg was of brak in bed lag. Niets mis mee, heb er van genoten. Maar toen ik over de helft naar de 30 liep vond ik het allemaal steeds minder boeiend worden. Een feestje op zijn tijd was leuk, maar elk weekend op stap? Nee bedankt. Sowieso voel je je al snel oud tussen het jonge grut en veranderd ook het uitgaan continue (de sfeer, de muziek, etc.). Langzaam veranderen de meeste mensen van een feestbeest in een huismus, andere zaken gaan om je tijd, aandacht en energie vragen. En dat is precies het moment waarop de meeste mensen kinderen krijgen, het past dan in je leven.

Concreet pretparken is ook wel een leuk voorbeeld daar wij hier thuis allemaal gek zijn van pretparken. Vroeger kon het niet snel en hard genoeg, halve wereld afgereisd voor de meest bizarre achtbanen. Top tijd. Nu is dat veranderd en geniet ik ervan om met de kinderen hun eerste achtbaan te berijden, ze tegen mij aan te trekken in dat enge spookhuis en lekker te verwennen met een ijsje en een suikerspin.
Conclusie, we doen nog steeds pretparken én achtbanen, maar op een heel andere manier. Beide manieren stemmen mij tot vrolijkheid.

Je verhaal heeft 100% betrekking op mij. Maar dat was niet mijn punt
Ik wilde ermee zeggen dat als je nu geld over hebt om leuke dingen te doen, dat niet héél erg anders wordt.

@Yordi- Je zegt trouwens dat je berekend hebt wat de kosten zijn van 2 kinderen op de opvang. Maar hoe heb je die berekening gemaakt? Want de 2e gaat praktisch gratis in onze berekening

[sypie]

Yordi- schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 15:28:
… we weten dus niet of we kinderen willen…

Je kunt willen wat je wilt. Kijk eerst maar eens of het jullie van nature gegund is. Ik hoor steeds vaker (waarschijnlijk ook omdat ik steeds meer collega's heb die hier mee bezig zijn) dat het niet vanzelf gaat. De redenen daarachter zijn verschillend, het kan aan beide partijen liggen. Daar ga je pas achter komen op het moment dat je er bewust mee bezig bent of gaat. Zo lang je maar niet spreekt over het "nemen van kinderen".

Verder: praktische bezwaren lossen zich vanzelf op. Financieel net zo. Bij mij is het zo dat ik me eigenlijk altijd zorgen maak om onze financiële positie, terwijl we niet zo heel veel te klagen hebben. Mijn partner geeft naar mijn idee te veel geld uit aan allerlei onnodige zaken. Toch hebben wij, noch de kleine man, niks te klagen. Speelgoed komt grotendeels van Marktplaats, af en toe uit de winkel. De tijd dat er mee gespeeld wordt is relatief kort. Zo hebben we nu bijvoorbeeld een box in de woonkamer staan (Bopita, €40 via Marktplaats, erg nette staat). De kleine man is bijna anderhalf en de box kan (wat ons betreft) wel weer weg. Omdat die nog steeds erg netjes is kan die voor hetzelfde geld, of iets minder, weer op Marktplaats. En zo gaat het met meer dingen die we nodig hadden. Ledikantje, commode en kast hebben we van vrienden overgenomen, die hadden al 2 kinderen en hadden geen derde op de planning staan.

Carrière? Ik werk fulltime, mijn partner 3 dagen in de week. Vanaf komend schooljaar wordt dat 4 om 4 (ouderschapsverlof) zodat de kleine man om de dag naar de opvang kan, wat nu 3 dagen achter elkaar is. Qua carrière ben ik geen tijger, anders wordt je denk ik geen docent. Dit levert ons nette ook nog wat op omdat mijn papadag deels wordt betaald.

Wat je niet moet vergeten: werken kun je je hele leven nog, kinderen krijgen niet.

[-tom-562]

Ach, ik wist het eerst ook niet zeker. Kosten veel geld en tijd, je levert een hoop vrijheid in.
Nu ben ik sinds 2 jaar vader (en nu bijna 35). Achteraf gezien had ik zelfs eerder vader willen worden!
Qua carrière, dat kan prima. Ik Heb een 36 urige werkweek (en neem dan 1 dag per 2 weken vrij), m'n vriendin werkt 3 dagen fulltime per week (en zo'n 30 uur). De ene week gaat junior 2 dagen naar de kinderopvang en de andere week 3. Dat vinden wij ook wel een beetje het maximum. Zoals gezegd, kinderen heb je niet hoor het weekend en ik heb geen zin om die papa te worden waarvan ze zeggen 'wie is die man die op zondag altijd het vlees snijdt'

[Thecola]

Ik denk zelfs dat het een positieve invloed kan hebben op je carrière. Ik kreeg zelf de eerste (onverwacht) toen ik 26 was en vooral van mn 30e tot mn 33e hard gegroeid naar director (nu 33 en heb er 3 rondwandelen)

Ook: hoeveel hoge piefen binnen jouw bedrijf zijn (bewust) kinderloos? Ik gok niet heel veel

[DaDude]

Carriere, typisch iets wat ik belangrijk vond voordat ik een kind kreeg... je kan een carriere prima combineren met kinderen.

Kinderen krijgen is geen zakelijke afweging, natuurlijk kost het geld, energie etcetera, maar alles lost zichzelf op. Volg je hart!

[Secsytime]

Mooi rationeel verhaal heb je getypt.. maar wil je nou wel of geen kinderen, wat zegt je gevoel?

Alles komt echt wel goed. (:

[DonJunior]

@Yordi- Als je er nu nog zo in staat zou ik zeggen. Niet doen. Tenminste.. niet nu al. Wacht nog lekker een jaartje of wat en bekijk het dan nog een keer.
Als vader van twee kan ik zeggen dat kinderen krijgen (want je neemt ze niet, genoeg vrienden in mijn naaste omgeving die heel graag kinderen zouden willen maar bij wie het niet lukt..) ook niet altijd een pretje is. Je hoort vaak de cliché verhalen en iedereen moet een soort van verplicht positief zijn over hun eigen kroost. Maar ik kan je vertellen dat ik dat echt niet altijd ben.
Ik mis soms echt de rust en het lekker slapen... hoe lief mijn kids ook zijn.. soms wil ik (na 5 jaar) gewoon eens lekker een nacht of twee doorslapen.
En natuurlijk verschilt het per kind.. maar als je nu nog zo twijfelt.. zou ik zeggen geniet nu gewoon van de vrije tijd die je hebt..

[Yordi-]

Mijn gevoel zegt, misschien wel, misschien niet... haha.

Ik begrijp het best, natuurlijk komt het goed; je moet wel, je kinderen naar het asiel brengen zit er niet bij :-). Ook in dat kader, en ik weet dat klinkt heel negatief, zal geen ouder ooit zeggen "had ik het maar niet gedaan"... want stel je voor dat je kind er over 10 jaar achter komt dat z'n vader heeft gezegd of geschreven dat hij er eigenlijk spijt van heeft. Dat kan niet.

Toch lees ik in dit topic best vaak dat de kosten wel meevallen voor de opvang, dat de één 3 dagen werkt of dat de ouders (opa/oma) tóch om de hoek zijn. Bij ons gaan die vliegers echt niet op. Maar goed, dan blijf ik inderdaad in het praktische hangen waar we allicht eerst over de keuze uit moeten geraken, wat zouden we doen zonder de praktische bezwaren. Ik heb het "geen kinderwens" topic eens doorgelezen en zie daar veel herkenbare verhalen. Het blijft voor ons een lastige keuze.

En inderdaad, willen is één, krijgen is twee. Hoewel ik ook weer denk dat we met deze mindset goed met die teleurstelling om zouden kunnen gaan als het niet lukt. Het moét in ieder geval op de natuurlijke manier, de natuur ga ik niet tarten met IVF of andere behandelingen.

[mhr-zip]

Financieel en carrière technisch is aan kinderen beginnen wel de domste beslissing die je kan nemen.

[Verwijderd]

Prachtig hoe dit topic vol Stockholmsyndroom ouders staat die het heus toch wel echt de moeite waard vonden.

“Dan is ineens je carrière niet meer het belangrijkste”, nee als mijn vrouw ineens ongeneeslijk ziek wordt ook niet, je punt?

“Dan wordt je tenminste nog herdacht na je dood” uhuh ik ken er weinig die hun overgrootvader nog bij naam kennen (maar quote mij vooral triomfantelijk met de naam van je overgrootvader ). En ik ken nog minder overgrootvaders die me na het graf nog even hebben geappt hoe blij ze waren dat ik ze nog herinner. Dus tja.

“Wie gaat er dan voor je zorgen?”, ook zo’n pareltje. Al die eenzame oudjes hebben gewoon kinderen hoor, maar die komen niet meer.

Dankzij alle medische vooruitgang zijn we inmiddels wel bij het punt aanbeland dat iedereen die wilt kinderen kan nemen. Of niet.

Ik heb ze zelf niet, ze gaan er ook niet komen. Bevalt mij uitstekend. Ik kan alles doen dat ik vroeger deed maar nu business class. Win win.

[Waah]

Verwijderd schreef op zondag 6 juni 2021 @ 14:24:
Prachtig hoe dit topic vol Stockholmsyndroom ouders staat die het heus toch wel echt de moeite waard vonden.

“Dan is ineens je carrière niet meer het belangrijkste”, nee als mijn vrouw ineens ongeneeslijk ziek wordt ook niet, je punt?

“Dan wordt je tenminste nog herdacht na je dood” uhuh ik ken er weinig die hun overgrootvader nog bij naam kennen (maar quote mij vooral triomfantelijk met de naam van je overgrootvader ). En ik ken nog minder overgrootvaders die me na het graf nog even hebben geappt hoe blij ze waren dat ik ze nog herinner. Dus tja.

“Wie gaat er dan voor je zorgen?”, ook zo’n pareltje. Al die eenzame oudjes hebben gewoon kinderen hoor, maar die komen niet meer.

Dankzij alle medische vooruitgang zijn we inmiddels wel bij het punt aanbeland dat iedereen die wilt kinderen kan nemen. Of niet.

Ik heb ze zelf niet, ze gaan er ook niet komen. Bevalt mij uitstekend. Ik kan alles doen dat ik vroeger deed maar nu business class. Win win.

Als je je geluk uit business class haalt, helemaal top. Andere mensen niet. I3der zijn ding.

Het is ook erg afhankelijk van je omgeving. Zelf 2 kinderen. 3 paar opa's en oma's die allemaal dolgraag oppassen. Dat maakt het makkelijker om toch ff weg te gaan. Ook met 4 maanden de baby gewoon naar de opa's en oma's gebracht en zelf een weekje wintersport gepakt. Maar dat moet wel kunnen.

Stockholm syndroom zo ka je het natuurlijk ook recht praten. Voor jezelf. En zo kan je beide kanten op redeneren.

Zelf ook getwijfeld, ook oo het punt gekomen "misschien wel, misschien nie5". En toch gedaan. Ja, er zijn zeker lows, maar ook enorme Highs. En beide zijn veel hoger én dieper dan voor kinderen.

Dus wil je stabiel en voor kabbelend? Helemaal doen en kinderloos. Geen probleem met Highs en lows? Dan is kinderen vind ik! Wel heel leuk

[Secsytime]

Yordi- schreef op zondag 6 juni 2021 @ 13:48:
Mijn gevoel zegt, misschien wel, misschien niet... haha.

Ik begrijp het best, natuurlijk komt het goed; je moet wel, je kinderen naar het asiel brengen zit er niet bij :-). Ook in dat kader, en ik weet dat klinkt heel negatief, zal geen ouder ooit zeggen "had ik het maar niet gedaan"... want stel je voor dat je kind er over 10 jaar achter komt dat z'n vader heeft gezegd of geschreven dat hij er eigenlijk spijt van heeft. Dat kan niet.

Toch lees ik in dit topic best vaak dat de kosten wel meevallen voor de opvang, dat de één 3 dagen werkt of dat de ouders (opa/oma) tóch om de hoek zijn. Bij ons gaan die vliegers echt niet op. Maar goed, dan blijf ik inderdaad in het praktische hangen waar we allicht eerst over de keuze uit moeten geraken, wat zouden we doen zonder de praktische bezwaren. Ik heb het "geen kinderwens" topic eens doorgelezen en zie daar veel herkenbare verhalen. Het blijft voor ons een lastige keuze.

En inderdaad, willen is één, krijgen is twee. Hoewel ik ook weer denk dat we met deze mindset goed met die teleurstelling om zouden kunnen gaan als het niet lukt. Het moét in ieder geval op de natuurlijke manier, de natuur ga ik niet tarten met IVF of andere behandelingen.

Je kan ook gewoon stoppen met voorbehoedsmiddelen en kijken wat het lot je brengt

[Verwijderd]

Gaan we nu het exact zelfde topic creëren met exact dezelfde discussies? Alles is hierover al besproken. Ook al is de TS net iets anders.

Mensen met kinderen zullen altijd zeggen dat het uiteindelijk geweldig is. En andersom evengoed. Als je spijtverhalen wilt lezen, moet je ze eens googlen, zijn er ook genoeg. Van beide kanten.

[Verwijderd]

Waah schreef op zondag 6 juni 2021 @ 14:43:
[...]

Als je je geluk uit business class haalt, helemaal top. Andere mensen niet. I3der zijn ding.

Was maar een voorbeeld, maar dat geeft niet. "Ieder zijn ding" is precies de dooddoener waar dit topic mee afgesloten had kunnen worden. Maar het stikt inmiddels van de ouders die toch graag komen vertellen hoe leuk het wel niet is, heus. Snap ik hoor, dat was de vraag. Maar de wanhoop spat er een beetje vanaf soms.

Stockholm syndroom zo ka je het natuurlijk ook recht praten. Voor jezelf. En zo kan je beide kanten op redeneren.

Zelf ook getwijfeld, ook oo het punt gekomen "misschien wel, misschien nie5". En toch gedaan. Ja, er zijn zeker lows, maar ook enorme Highs. En beide zijn veel hoger én dieper dan voor kinderen.

Dus wil je stabiel en voor kabbelend? Helemaal doen en kinderloos. Geen probleem met Highs en lows? Dan is kinderen vind ik! Wel heel leuk

Mjah, ik heb geen kinderen nodig voor highs en lows. Maar snap wel dat dat zo voelt.

Dat kan voor TS ook gelden. Als je dan toch twijfelt. Mag je er van mij best voor kiezen om het niet te doen.

[Waah]

Verwijderd schreef op zondag 6 juni 2021 @ 14:48:
[...]


Was maar een voorbeeld, maar dat geeft niet. "Ieder zijn ding" is precies de dooddoener waar dit topic mee afgesloten had kunnen worden. Maar het stikt inmiddels van de ouders die toch graag komen vertellen hoe leuk het wel niet is, heus. Snap ik hoor, dat was de vraag. Maar de wanhoop spat er een beetje vanaf soms.


[...]

Mjah, ik heb geen kinderen nodig voor highs en lows. Maar snap wel dat dat zo voelt.

Dat kan voor TS ook gelden. Als je dan toch twijfelt. Mag je er van mij best voor kiezen om het niet te doen.

Misschien lees je je eigen wanhoop terug om het vooral jiet te doen als.mensen gewoon vertellen hoe zij het beleven en dat niet strookt met jouw belevingswereld of verwachtingspatroon

Er is 1 verschil natuurlijk. Ouders wéten hoe het is. Mensen zonder kinderen kunnen het zich enke voorstellen.

Ook daar is niets mis mee. Maar het afdoen van hun ervaring als wanhopig zonder zelf ervaring te hebben......

---

En als je met dat andere topic het "geen kinderwens" topic bedoeld, daar zijn geen ouders welkom.

[ Voor 4% gewijzigd door Waah op 06-06-2021 15:22 ]

[Drardollan]

Verwijderd schreef op zondag 6 juni 2021 @ 14:24:
“Dan is ineens je carrière niet meer het belangrijkste”, nee als mijn vrouw ineens ongeneeslijk ziek wordt ook niet, je punt?

Inderdaad, wat is je punt?

“Dan wordt je tenminste nog herdacht na je dood” uhuh ik ken er weinig die hun overgrootvader nog bij naam kennen (maar quote mij vooral triomfantelijk met de naam van je overgrootvader ). En ik ken nog minder overgrootvaders die me na het graf nog even hebben geappt hoe blij ze waren dat ik ze nog herinner. Dus tja.

Dit topic gaat over kinderen. Niet over achterkleinkinderen.

“Wie gaat er dan voor je zorgen?”, ook zo’n pareltje. Al die eenzame oudjes hebben gewoon kinderen hoor, maar die komen niet meer.

Geen idee, ik heb mijn familie nooit laten zitten. Maar N=1, wellicht is dat bij jou anders.

Dankzij alle medische vooruitgang zijn we inmiddels wel bij het punt aanbeland dat iedereen die wilt kinderen kan nemen. Of niet.

Besef je zelf wel wat voor een nonsens je hier uitkraamt? Werkelijk te schofterig voor woorden. Je hebt blijkbaar geen flauw benul hoeveel mensen er intens verdrietig zijn omdat het hun niet gegeven is.

Ik heb ze zelf niet, ze gaan er ook niet komen. Bevalt mij uitstekend. Ik kan alles doen dat ik vroeger deed maar nu business class. Win win.

Prima toch? Niemand die je dwingt. Als je je geluk haalt uit het zitten in een vliegtuig met een wat grotere stoel, dan moet je daar lekker van genieten.

Alleen snap ik niet zo goed waarom je precies denkt dat kinderen en business class niet samen gaan? Kan je dat eens toelichten? Wat kan je niet meer als je kinderen hebt en waarom kan je geen kinderen hebben als je business class vliegt?

[Verwijderd]

Waah schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:14:
[...]

Misschien lees je je eigen wanhoop terug om het vooral jiet te doen als.mensen gewoon vertellen hoe zij het beleven en dat niet strookt met jouw belevingswereld of verwachtingspatroon

Er is 1 verschil natuurlijk. Ouders wéten hoe het is. Mensen zonder kinderen kunnen het zich enke voorstellen.

Ook daar is niets mis mee. Maar het afdoen van hun ervaring als wanhopig zonder zelf ervaring te hebben......

---

En als je met dat andere topic het "geen kinderwens" topic bedoeld, daar zijn geen ouders welkom.

Het hoeft niet te stroken met wat ik vind.. heb ik dat gezegd?

[Verwijderd]

Drardollan schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:23:
[...]

Besef je zelf wel wat voor een nonsens je hier uitkraamt? Werkelijk te schofterig voor woorden. Je hebt blijkbaar geen flauw benul hoeveel mensen er intens verdrietig zijn omdat het hun niet gegeven is.

Hoezo nonsens? Dat het sommige mensen niet gegeven is, doet natuurlijk niets af aan het feit dat de rest er wel voor kan kiezen kinderen te nemen.

[Drardollan]

Verwijderd schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:32:
[...]

Hoezo nonsens? Dat het sommige mensen niet gegeven is, doet natuurlijk niets af aan het feit dat de rest er wel voor kan kiezen kinderen te nemen.

Je stelt dat dankzij de wetenschap iedereen kinderen kan krijgen. Nonsens en ronduit schofterig.

[Verwijderd]

Drardollan schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:34:
[...]

Je stelt dat dankzij de wetenschap iedereen kinderen kan krijgen. Nonsens en ronduit schofterig.

Oh sorry. Bijna iedereen.

[Waah]

Verwijderd schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:30:
[...]


Het hoeft niet te stroken met wat ik vind.. heb ik dat gezegd?

Je doet de ervaringen van ouders af als "Stockholm syndroom". Dat geeft wel aan wat je denkt en dat het niet strookt met wat je vind.

Maar blijkbaar kan je je niet voorstellen wat een kind betekend en wat voor band je met een kind kán hebben. Dat is ook jiet erg want dat kon ik ook niet.

Dat gezegd, dat geld niet voor iedereen.

[Verwijderd]

Waah schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:40:
[...]

Je doet de ervaringen van ouders af als "Stockholm syndroom". Dat geeft wel aan wat je denkt en dat het niet strookt met wat je vind.

Maar blijkbaar kan je je niet voorstellen wat een kind betekend en wat voor band je met een kind kán hebben. Dat is ook jiet erg want dat kon ik ook niet.

Dat gezegd, dat geld niet voor iedereen.

Oh fair enough. Maar idd, ik kan me dat niet voorstellen. Wat ik van ouders hoor dan weer, daar word ik dan wel weer een beetje cynisch van. Genoeg onderzoek dat laat zien hoe allerlei dingen (al dan niet blijvend) achteruit kunnen gaan. Van levensgeluk tot financiën. En dan moet het nog maar goed gaan met je kind. “Maar het is de moeite waard, heus!” Zo voelt het het niet zeg maar.

Beetje alsof je van een lottowinnaar hoort hoe goed een idee het wel niet is om al je geld in lottolootjes te stoppen. “Het werkt, kijk maar!”

[Wilke]

Vraag 1, hoe oud zijn TS en vriendin ongeveer? Als dat begint met een 2, kun je makkelijk nog even wachten. Als het begint met een 3, dan moet je er toch eens over nadenken.

De kosten: ja, het is duur. Echter: stel eens dat je 4 dagen gaat werken. Dat scheelt minder in inkomen dan je denkt, want aangenomen dat je in het hoogste tarief valt, betaal je op een gegeven moment over het extra loon marginaal 58% belasting. Dus valt het netto mee wat je minder krijgt.

Helemaal omdat je door een iets lager inkomen een groter deel van het KDV vergoed krijgt.

Sure, het lukt nog steeds dat je makkelijk meer betaalt (zelfs je eigen deel) dan dat bv. je hypotheek kost, maar aan de andere kant is dat vooral de eerste 4 jaar zo. Daarna zijn het veel minder uren en dus veel minder duur.

[JdM]

Verwijderd schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:45:
[...]


Beetje alsof je van een lottowinnaar hoort hoe goed een idee het wel niet is om al je geld in lottolootjes te stoppen. “Het werkt, kijk maar!”

Ik denk te begrijpen dat je de angel er wat uit probeert te trekken, maar stop er gerust mee want je maakt het met zo'n opmerking als dit juist weer erger. Hoe kun je nou het hebben van kinderen en de verdeling gelukkige/ongelukkige ouders (uitgesproken of niet) vergelijken met een lot uit de loterij?

Verwijderd schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:45:
[...]

Oh fair enough. Maar idd, ik kan me dat niet voorstellen. Wat ik van ouders hoor dan weer, daar word ik dan wel weer een beetje cynisch van. Genoeg onderzoek dat laat zien hoe allerlei dingen (al dan niet blijvend) achteruit kunnen gaan. Van levensgeluk tot financiën. En dan moet het nog maar goed gaan met je kind. “Maar het is de moeite waard, heus!” Zo voelt het het niet zeg maar.

De meeste ouders waar het hebben van kinderen gewoon goed bij gaat en het gelukkige gevoel aanwezig is openen geen (of op zijn minst minder) topics op internet
Of zie je het al voor je dat ik met mijn "Stockholmsyndroom" (wat ook al helemaal een belabberde vergelijking is als je het mij vraagt) hier een topic open in de trand van
"Het grote gelukkige ouder topic"

[ Voor 34% gewijzigd door JdM op 06-06-2021 16:06 ]

[Johnny]

Yordi- schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 19:15:
@Johnny Dank je! En ha, die analyse over het huis... dat klopt inderdaad. Het hoeft ook niet meer dan dit. Maar de (financiële) vrijheid voelt op dit moment wel erg prettig. Heb je nu zelf ook kinderen? En heb je zelf een au pair?

Mijn vrouw is vroeger au pair en oppas geweest. We hebben nu twee kinderen met een oppas aan huis. Het is wel een uitdaging om iemand te vinden die beschikbaar is op de uren die het nodig is en waarmee je een klik hebt maar als je eenmaal de juiste persoon gevonden hebt dan is het fijn.

[millerman_sf]

Waah schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:14:
[...]

Er is 1 verschil natuurlijk. Ouders wéten hoe het is. Mensen zonder kinderen kunnen het zich enke voorstellen.

Dit argument geldt natuurlijk 2 kanten op. Als ouder weet je ook alleen hoe het was zonder kinderen tot het moment dat je ze had. Daarna weet je het ook niet meer.

Overigens vind ik het vooral interessant om te weten waarom mensen kiezen om kinderen te nemen. Die vraag wordt verrassend weinig gesteld, voor zo'n belangrijk besluit. Het is nu eenmaal de norm. In tegenstelling tot mensen zonder kinderen die die vraag toch vaak krijgen.

Overigens had ik een kinderwens en bleek het voor ons niet haalbaar. Ik kan me beide keuzes inmiddels goed voorstellen.

En tot slot over de maakbaarheid van een kinderwens: de fertiliteitswetenschap is nog niet zo ver als werd gesteld. Er worden een paar trucjes toegepast in de hoop dat er iets werkt. Meer is het niet. En een paar van de methodes zijn behoorlijk ingrijpend, zowel fysiek als mentaal. Dat even roepen gaat echt voorbij aan de impact die het kan hebben. Je kinderwens moet wel echt sterk zijn wil je alle opties af gaan.

[Bob Popcorn]

Kinderen neem je niet voor jezelf. Kinderen zet je op de wereld en die probeer je zo goed mogelijk te begeleiden totdat ze het zelf kunnen.

Als je je druk maakt of je nog wel business class kan vliegen of dat je niet genoeg gadgets en andere rommel kan kopen, doe het dan vooral niet.

[Waah]

Verwijderd schreef op zondag 6 juni 2021 @ 15:45:
[...]

Oh fair enough. Maar idd, ik kan me dat niet voorstellen. Wat ik van ouders hoor dan weer, daar word ik dan wel weer een beetje cynisch van. Genoeg onderzoek dat laat zien hoe allerlei dingen (al dan niet blijvend) achteruit kunnen gaan. Van levensgeluk tot financiën. En dan moet het nog maar goed gaan met je kind. “Maar het is de moeite waard, heus!” Zo voelt het het niet zeg maar.

Beetje alsof je van een lottowinnaar hoort hoe goed een idee het wel niet is om al je geld in lottolootjes te stoppen. “Het werkt, kijk maar!”

Bij onderzoek wordt vaak inderdaad het geluk gemeten bij ouders. En ja dat gaat omlaag, want je hebt veel meer zorgen. Maar gemiddeld geluk verteld niet het hele verhaal.

ALS het je interessant lijkt, is er een mooie ted talk waar dit in terugkomt.
https://www.ted.com/talks..._parenting_taboos/up-next

Gaat ook over dat "de roze wolk" lang niet voor iedereen bestaat.

Wat betreft het geluk: gemiddeld omlaag. Maar met enorme pieken en dalen.... En die pieken en dalen zijn gelijk aan toen je jong was. Want toen had je ook meer onzekerheid en zorgen.

Tegen de tijd sat we de leeftijd hebben om ouders te worden, hebben we tegenwoordig vaak alles redelijk voor elkaar. Zijn er geen grote schommelingen meer omlaag óf omhoog.

Met kinderen ruil je dus "zekerheid" in voor die pieken én dalen.

[ Voor 16% gewijzigd door Waah op 07-06-2021 08:09 ]

[Verwijderd]

Ik heb altijd als ik zo'n kleintje zie bij vrienden die een beetje kan lopen en praten, dat ik denk; misschien wil ik het toch wel. Maar daarna schieten er weer allerlei scenario's en andere ellende door m'n hoofd dat dat weer snel verdwijnt. In je mid 30 kiezen voor geen kinderen te nemen (willen) is lastiger kiezen dan voor wel.

[TooTall_NL]

Ok een eerlijk verhaal:
Ja ik ben superblij dat wij twee fijne gezonde kinderen hebben.
Ik wist ook niet of ik er klaar voor was, mijn vriendin had juist heel sterk wel een kinderwens.
Het is en blijft een gevoelskwestie. Ik vond het moeilijk, ik kon niet goed indenken wat het allemaal zou betekenen en op welke wijze onze comfortabele levens zouden veranderen.
We hadden het goed, deden wat we wilden, maar waarom zouden we dat moeten veranderen.
Andere kant was dat ik graag tijd doorbracht met mijn neefje, af en toe oppassen of een dagje uit....
Uiteindelijk de knoop doorgehakt en mijzelf verrast sindsdien hoe leuk ik het vind en hoe bijzonder het is om de rol van vader te mogen spelen.
Ik was ook altijd wel bezig met geld, auto's en luxe dingen, maar die zijn toch wel vervangen door wat minder luxe... Dat hoort echt wel bij de keuze.
Maar is dat dan zo erg? Achteraf gezien is de grootste switch ook wel in ons hoofd geweest. Je doelen veranderen en de inrichting van het leven ook.
Dus tsja wat hier al zoveel gezegd is: het blijft moeilijk uit te leggen. Voor mij staat vast dat ik echt nooit meer anders zou willen en ik mij gelukkig prijs met een mooi gezin.
Had ik ook gelukkig kunnen zijn, zonder dit allemaal, tuurlijk dan weet je ook niet wat je mist...
Moraal van dit verhaal, luister naar je gevoel en vooral je vriendin/vrouw haar gevoel.

[BastaRhymez]

Toch wel "grappig" dat je met een stel wildvreemden je mogelijke kinderwens deelt en hun om hulp vraagt. Zou het zelf eerder met vrienden (die mogelijk al kinderen hebben) bespreken, maar dit brengt vast ook interessante inzichten met zich mee

Ik ga je even selectief quoten

Enfin, we weten dus niet of we kinderen willen en we komen er niet uit. We werken allebei en we vinden allebei onze carrière belangrijk. D.w.z., we zouden nog stappen willen maken en dat gaat lastig met een part-time functie-invulling. Dan komt er ook nog eens bij dat ouders niet kunnen oppassen. Enerzijds vanwege een chronische ziekte, anderzijds vanwege de reisafstand.

Welke carrière stappen zouden jullie beide nog willen maken? En op welke termijn?
Is of zijn die carrière stap(pen) dan vervolgens het eindstation, of ga je (weer) nieuwe doelen stellen als je daar eenmaal bent? En waarom is het volgens jou niet mogelijk om dat met een part time invulling te doen?
Even zelf reflecterend naar mijn eigen situatie: Ik was 28 toen ik voor het eerst vader werd (ben nu bijna 35). Ik herken dat ik mijzelf ook doelen had gesteld, maar uiteindelijk was mijn / onze kinderwens groter dan dat, dus toen wel "de sprong in het diepe" gewaagd. Die carrière stappen zijn er gewoon gekomen (inmiddels ben ik project- / procesmanager bij grote complexe infra projecten)! Daarentegen zie ik bij mijn oudere broer hetzelfde als waar jij je in bevind. Die vond carrière maken belangrijker dan kinderen krijgen. Die heeft een paar jaar hard gebuffeld, senior manager bij een groot internationaal bedrijf en is toen aan kinderen begonnen. Die heeft nu enigszins "spijt" dat hij eerst aan zijn carrière heeft gewerkt en daarna pas aan kinderen is begonnen. Hij merkt dat bij zijn senior managersfunctie zijn werk altijd "aan" staat, de drukte met dan nog kinderen er bij, is soms echt wel even aanpoten geweest. Daarnaast ziet hij dat ik (zijn drie jaar jongere broertje) kinderen van dezelfde leeftijd heeft, maar ook dat ik "gewoon" nog carrière stappen heb gemaakt. Iets waarvan hij vooraf ook dacht, dat ik dat niet meer zou (kunnen) doen, toen de eerste werd geboren.

Dan ga ik rekenen wat de kinderdagopvang kost en dan betekent dat bij 2 kinderen (2, want ik hoop er dan ook wel 2 te kunnen krijgen) dat we voor de looptijd van de kinderdagopvang netto een enorm bedrag kwijt zijn voor 4 dagen in de week (en maandelijks een ruime "extra hypotheek" (of 2) qua kosten). Dat vind ik écht heel veel.

Waar (en hoe) heb je die berekening gemaakt? Heb je deze via toeslagen.nl gemaakt? Ja, kinderopvang kost een (hoop) geld, maar ergens vind ik die kosten ook wel weer meevallen. Onze oudste twee kinderen gaan 2 ochtenden naar de voorschoolse opvang en 1 middag naar de buitenschoolse opvang. Daarnaast gaat de jongste 2 dagen van 9 uur en 1 dag van 12 uur naar het kinderdagverblijf. Totale rekening: € 1.685 / maand. Echter, van die € 1.685 krijgen we via Toeslagen nog een groot deel terug, ongeveer € 820 / maand. Netto kost de opvang ons dus € 865 / maand (voor 3 kinderen). Kleine opmerking: Wij hebben ons verzamelinkomen iets hoger staan, waardoor we minder toeslag krijgen. Dit wordt naderhand opnieuw berekend, waarna de eindafrekening volgt. Hier krijgen we meestal dan ook nog een vier cijferig bedrag terug.
De rede dat het overigens zo "duur" is, heeft er mee te maken dat je voor het 1e kind (lees: het kind dat dat de meeste opvang gebruikt) je grotendeels zelf betaald. De tweede (en volgende) krijg je zo goed als gratis. Aangezien de jongste de meeste opvang afneemt en de oudste twee een stuk minder, is de verhouding van de kosten versus wat je terugkrijgt ook enigszins scheef. Als je bijv. 2 kids tegelijkertijd op het KDV hebt zitten, krijg je een stuk meer terug!

En vergeet ook niet, je krijgt via de belastingaangifte ook automatisch het IACK (Inkomens Afhankelijke Combinatie Korting). In 2021 is deze vastgesteld op max. € 2.815. Dit krijg je (automatisch) als beide ouders werken en je kinderen hebt.

Maar eens, kinderen krijgen / nemen kost geld, veel geld wellicht. Maar aan de andere kant is het ook allemaal weer enigszins relatief. Je went er naar mijn idee ook aan, dat je die "lasten" hebt. En aan de andere kant, het gros wordt (gelukkig) vergoed door de overheid. En vergeet ook niet: mensen in de bijstand hebben ook kinderen. Het gaat er niet altijd om wat je kinderen (financieel) kan bieden, maar meer dat je een warm nest geeft. Dat hoeft niet in LV shirtje, of een MP shirtje...
En -zeker nu de vakanties weer dichterbij komen- een kinderhand / -hoofd is snel gevuld. Wij (volwassenen) hechten er vaak veel waarde aan, om een verre reis te maken en daar lekker te genieten van het weer, het strand, de omgeving, etc. Met kinderen kan dat veranderen. Wij zijn fervent Italië gangers (met de auto), maar toen dat vorig jaar niet door kon gaan en we een weekje naar België dgingen, waren de kinderen net zo gelukkig (zo niet gelukkiger, omdat ze geen 14 uur in de auto hoefden te zitten).

Dan nog het ethische bezwaar: wil je wel je kinderen 4 dagen naar de opvang brengen? Het werk i.c.m. kinderen gooit dus een praktische barrière op.

Vier dagen opvang vind ik persoonlijk ook redelijk veel. Bij ons is de max ook 3 dagen. Anderen vinden dat ook veel, maar ik heb niet het idee dat de jongste ongelukkig is als ze naar de opvang gaat. Integendeel, ze leert er een hoop, heeft daar ook echt vriendjes/vriendinnetjes en gaat er altijd met veel plezier heen!
Aan de andere kant, de opvang kan ook een hoop rust geven. Kinderen worden daar toch in een bepaald "stramien" en ritme geduwd, welke je thuis toch wat minder snel voor elkaar krijgt (is mijn ervaring tenminste). Maar los van het aantal dagen opvang, welke praktische bezwaren zie je met het werk? Veel jobs kunnen tegenwoordig (deels) vanuit huis worden gedaan. Ook zijn veel werkgevers in die zin flexibel. Als je eind van de week / maand je afspraken maar bent nagekomen. Mijn werkgever maakt het in die zin weinig uit of ik een deel van mijn werkzaamheden nou tussen maandag en vrijdag van 07:00 uur en 16:00 uur doe, of dat ik soms wat eerder stop en dit dan na 16:00 uur oppak of dat in het weekend doe (let wel: dit is ook een eigen keuze! Mijn werkgever verplicht mij niet om het werk buiten de "normale" tijden uit te voeren).

Maar dan zijn we er buiten de praktische bezwaren ook niet helemaal over uit. Als we op bezoek zijn bij neefjes en nichtjes zijn we blij als we weer weg en "kinderloos" zijn. Of is dat alleen omdat het kinderen van een ander zijn?

Kinderen van anderen zijn echt compleet anders! Soms komen mijn nichtjes logeren, maar ik ben vaak ook heel blij als die weer weg zijn. Als ze met z'n allen samen zijn, vreten ze echt energie. Ja, ik word ook wel eens moe van mijn eigen kinderen, maar daar heb je deels ook zelf invloed op met de opvoeding en grenzen stellen.

@k995 Dat hoor je vaker; waarom neem je kinderen als je er geen tijd voor hebt? Misschien heb je gelijk, ik weet het niet. Anderzijds zijn ze ook niet zo heel lang zo jong en heb je later weer meer tijd als ze iets zelfstandiger worden.

De oudste van mij is inmiddels 7. Die kan inderdaad wel zelfstandig iets doen. Maar ook die heeft aandacht nodig en vraagt je soms de oren van je hoofd. Inherent aan haar leeftijd, wilt ze graag van alles weten hoe het werkt. Dus ik weet niet welke leeftijd jij in gedachte had, dat ze wat zelfstandelijker worden, maar dat duurt echt wel een paar jaar (zo niet meer dan 10 jaar).

@DjVe en @President Dank. Maar het financiële stukje is voor ons echt wel even anders omdat we wat meer verdienen (en samen een goed salaris genieten). Het is naar draagkracht, maar we betalen echt fors. Goed, het is inderdaad maar tijdelijk (als je geen BSO (zo heet het geloof ik, na school?) neemt. Het gaat eigenlijk niet alleen om het geld, maar ook om het 4 dagen wegbrengen en het missen van de ouders om de hoek überhaupt. Dat gaat voor ons niet omdat de ouders in volstrekt afgelegen gebied wonen... zonder werk voor ons. Dank ook voor de tip met het thuiswerken, ik ging er toch wel vanuit dat thuiswerken onmogelijk zou zijn met kleine kinderen.

Je moet wel heel erg goed verdienen, wil je je echt het apenzuur betalen aan opvang. Maar aan de andere kant, als je zoveel centjes verdient, dan kan je het ook weer (makkelijk) betalen
Zoals gezegd, ook mensen in de bijstand (of zelfs tieners die "per ongeluk" zwanger raken) kunnen hun kind opvoeden (al dan niet met hulp).

Ook de anderen bedankt weer voor de bijdragen. Werk is ook maar werk, maar ergens in mij zit toch ook een gevoel van het ontzettend belangrijk vinden om het leuk te hebben op je werk en steeds een beetje meer verantwoordelijkheid te krijgen... wat het dan ook weer interessant en uitdagend voor me maakt. Maar, ik begrijp het. Ik heb het ook wel eens eerder gehoord dat het verandert als je kinderen krijgt.

Tuurlijk is werk en uitdaging en verantwoordelijkheid krijgen interessant! Maar ik heb het absoluut niet ervaren, dat ik al die dingen niet heb gekregen toen ik vader werd. Integendeel, toen ik vader werd heb ik er juist een hele grote verantwoordelijkheid bij gekregen!
Voor de uitdaging en je werkplezier sta je deels ook zelf aan de lat. Als je het idee hebt, dat je dat gaat missen, zal je daar toch echt zelf actie op moeten ondernemen. Maar dat staat volgens mij los van het feit of je wel / geen kinderen hebt.

Toch lees ik in dit topic best vaak dat de kosten wel meevallen voor de opvang, dat de één 3 dagen werkt of dat de ouders (opa/oma) tóch om de hoek zijn. Bij ons gaan die vliegers echt niet op. Maar goed, dan blijf ik inderdaad in het praktische hangen waar we allicht eerst over de keuze uit moeten geraken, wat zouden we doen zonder de praktische bezwaren. Ik heb het "geen kinderwens" topic eens doorgelezen en zie daar veel herkenbare verhalen. Het blijft voor ons een lastige keuze.

Als iedereen hier aangeeft, dat de kosten wel meevallen... Misschien zal dat dan ook zo wel zijn, toch? ;-)
Nogmaals, waar en hoe heb jij die berekening gemaakt.
Nee, kinderen zijn niet gratis. Ja, ze kosten geld (veel geld soms). Maar dan nog, dan zet je nu bij wijze van € 1.000 meer op je spaarrekening. Wat doe je daarmee? En wat zou je dan liever hebben? Een mini versie van jou en je vriendin? Of die hobby, het etentje (wat op den duur toch ook niet meer zo bijzonder is als je het te vaak doet), etc?
Maargoed, ik kan natuurlijk niet in jullie financiën kijken en zien welke impact het heeft en wat voor jullie belangrijk is.

[loewie1984]

Hier longtime geen kinderwens hebber...

Zal proberen het kort te houden.

Voor mij is het 'nemen' / krijgen van een kind, heel lang niet aan de orde geweest. Aanleiding hiervoor is vooral mijn persoonlijke opvatting over waar we op mondiale schaal als mensheid mee bezig zijn. De wereld in mijn ogen is wrede plek, gefocussed op hebzucht, egoïsme, macht en geld.

Mijn vrouw voelde niet de emotie van perse moeder worden noch de drang om een kind te willen, het enige wat zich wel afspeelde is de biologische klok. Zij is al 36 en ik 37.

Carrière wijs zitten we allebei wel zo'n beetje waar we zitten willen. Mijn vrouw kan nog wel een stap maken en ik zelf ook, maar financieel zitten we er prima bij en hebben we letterlijk 0 zorgen over werkgelegenheid of inkomen.

Op een gegeven moment hebben we het overdenken waarom wel of niet los gelaten, en is ze gestopt met anticonceptie. We hebben gezegd als het ons gegeven is dan gebeurt het en zo niet zijn we nog steeds happy met zijn tweetjes.

Nu zijn we 12 weken zwanger, dit na een periode waarin we hier 0 druk op gelegd hebben. We hebben niets in de gaten gehouden qua eisprong of dat soort dingen planmatig aangepakt, maar gewoon op zijn beloop gelaten.

Mijn en haar ouders zijn ontzettend verheugd, wij vinden het ook wel leuk maar ik zit (nog niet) op een roze wolk. Het moet allemaal nog een beetje indalen, maar we staan er nog steeds nuchter in. Het kan nog steeds mis gaan of iets ontdekt worden waardoor we zouden kunnen overwegen de zwangerschap af te breken.

Hoe de toekomst uit gaan zien is ook nog redelijk in het ongewisse, ja er zullen wat zaken gaan veranderen en je moet je kinderen toch groot brengen met de 3 R's in het achterhoofd (Rust Ritme & Regelmaat) maar ik ben niet van plan om me niet meer te manoeuvreren zoals we dat voorheen deden, de wijze waarop we er invulling aan kunnen geven zal iets anders zijn, maar ik ben nog steeds van plan en dat hebben we ook uitgesproken: plannen te maken en waar nodig deze bij te stellen, i.p.v. geen plannen meer te maken.

Ik weet niet of mijn verhaal iets bijdraagt maar weet dat je niet de enige bent die daar mee worstelt.

[DeMolT.]

Heftige discussies levert dit onderwerp altijd op, iedereen heeft de waarheid in pacht en kan ook meten hoe gelukkig je wel of niet bent. Terwijl de waarheid heel anders is, je kunt geluk niet meten en je zult je eigen geluk moeten maken.

Zelf altijd gedacht geen kinderen te willen, na lange tijd toch besloten om het te proberen....tevergeefs, het lukte niet direct (3 maand). Vervolgens maar even op pauze gezet en besloten toch eerst een nieuwbouw woning te kopen, dat wil je niet combineren met zwanger zijn. De koop was nog amper rond en jawel, raak geschoten...per ongeluk. We waren er niet minder blij om, dit was wat we wilden.
Echter na een jaar bouwen, stress op het werk en kind krijgen, kwam voor mij de klap...een burn-out. Mijn vrouw had na de bevalling een post-natale depressie, psychologie galore zal ik maar zeggen.

Inmiddels is onze dochter 3 jaar, zijn we erg gelukkig (vinden wij zelf) en ben ik een eigen bedrijf begonnen (dat goed loopt). Ik heb eens in de twee weken een donderdag 'papadag' en dan geniet ik vol op van de kleine meid. Ze is een copy/paste van mij, dus ontzettend veel herkenning; mooiste dat me ooit is overkomen (lekker cheasy!)

We zitten nu voor het volgende dilemma, wel of geen 2e....voor mij is het goed zo, praktisch als ik ben, weet ik nu dat ik gelukkig ben en dat het goed is. Ik zou haar nooit willen missen, maar ik heb nu ook nog ruimte genoeg voor mijzelf (hoe egoïstisch dat voor sommigen mag klinken). Een bekende van me zei wel eens, bij 1 kind is het jullie en een kind, bij 2 plus is het de kinderen en jullie. Oftewel je moet simpelweg meer tijd inleveren en daar moet je wel voor open staan.
Vrouwlief is het nog niet eens, maar het staat nu even in de koelkast

Ik zou je als tip willen geven, laat het even met rust, sluit dit topic....je gaat hier het antwoord namelijk niet vinden, dit is een keuze die jullie zelf moeten maken. Ouders zullen 9/10 zeggen doen, niet ouders zullen 9/10 zeggen niet doen...

[hfos]

Als gelukkige ouder van een 10- en 5-jarige zal ik zeker niet zeggen 'doen' want in tegenstelling tot wat @DeMolT. hierboven zegt heeft niemand hier de wijsheid in pacht, slechts de eigen ervaring stammend uit de eigen achtergrond en omstandigheden.

Waar hij wel gelijk heeft is dat je in dit topic het antwoord niet zult vinden. Zoals je intussen wel hebt gemerkt (voor zover dat nog niet het geval was) is het ontzettend persoonlijk en afhankelijk van allerlei factoren en er is geen klip-en-klaar antwoord zoals bij de aanschaf van een camera of laptop. Het antwoord echt bij jullie zelf, niet op een internetforum.

[Ozzie]

Dit word gewoon hetzelfde topic als Geen kinderwens

De mensen met kinderen zullen zeggen dat alhoewel het soms zwaar is ze er vrijwel allemaal wel erg blij mee zijn. De mensen zonder kinderen zullen zeggen dat ze nu nog steeds 3x per jaar op vakantie kunnen terwijl hun vrienden met kinderen dat niet meer kunnen.

Ieder zijn eigen leven, ieder zijn eigen keuzes.

Ik ben in ieder geval dolgelukkig met onze dochter van anderhalf, maar ik weet eigenlijk al mijn hele leven dat ik niets liever wilde dan vader worden. Dan is de keuze dus makkelijk gemaakt. Gelukkig wilde mijn vrouw ook (heel) graag moeder worden en hebben we eerst een jaar of 5/6 van alles gedaan wat met (jonge) kinderen lastig is en genieten we nu volop van ons leven als jong gezin.

[NeFoRcE]

Ik zou zeggen, ga beide 32/36u werken (4x8 of 4x9) Leuk carierre, maar over 20 jaar denk je; shit man. Alleen maar gewerkt...

Iets op salaris inleveren, en ga vooral genieten. Kind erbij, hoppatee. 3 dagen weekend, 4 dagen werken. Opvang minder duur, en meer tijd voor leuke dingen.


*spreektuitervaring.

[RodeStabilo]

Ozzie schreef op maandag 7 juni 2021 @ 11:21:
Dit word gewoon hetzelfde topic als Geen kinderwens

100% zeker, ook zo'n verschrikkelijke echokamer.

De mensen met kinderen zullen zeggen dat alhoewel het soms zwaar is ze er vrijwel allemaal wel erg blij mee zijn. De mensen zonder kinderen zullen zeggen dat ze nu nog steeds 3x per jaar op vakantie kunnen terwijl hun vrienden met kinderen dat niet meer kunnen.

Dat vakantie-argument zie je inderdaad veel langskomen bij mensen zonder kinderen. Buiten dat het nogal een aanname is, is het wel tekenend voor wat mensen blijkbaar belangrijk in het leven vinden.

[Secsytime]

RodeStabilo schreef op maandag 7 juni 2021 @ 11:25:
[...]

100% zeker, ook zo'n verschrikkelijke echokamer.


[...]

Dat vakantie-argument zie je inderdaad veel langskomen bij mensen zonder kinderen. Buiten dat het nogal een aanname is, is het wel tekenend voor wat mensen blijkbaar belangrijk in het leven vinden.

Met kinderen gaan we juist vaker op vakantie.. maar net hoe je er zelf mee omgaat..

[TMDC]

Ozzie schreef op maandag 7 juni 2021 @ 11:21:
Dit word gewoon hetzelfde topic als Geen kinderwens

Exact.

Dat topic volgde ik een tijdje maar 80% van de posts bestaat inmiddels uit ouders met een onbeschrijflijke zendingsdrang. De "ik ben ouder, dus laat me jou eens vertellen hoe de wereld echt in elkaar zit"- berichten zijn ontzettend vermoeiend.

[Drardollan]

loewie1984 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 09:52:
Hoe de toekomst uit gaan zien is ook nog redelijk in het ongewisse, ja er zullen wat zaken gaan veranderen en je moet je kinderen toch groot brengen met de 3 R's in het achterhoofd (Rust Ritme & Regelmaat) .

Ritme en Regelmaat zijn synoniemen

De 3 R's staan voor Rust, Reinheid en Regelmaat. Maar in 2021 is die 2e R een klein beetje achterhaald.

Maar het is misschien cliché, maar rust en regelmaat zijn echt van zeer groot belang is mijn ervaring. Dat zorgt ervoor dat het leven van en de kinderen en de papa en mama een stuk prettiger worden

[millerman_sf]

RodeStabilo schreef op maandag 7 juni 2021 @ 11:25:
Dat vakantie-argument zie je inderdaad veel langskomen bij mensen zonder kinderen. Buiten dat het nogal een aanname is, is het wel tekenend voor wat mensen blijkbaar belangrijk in het leven vinden.

Het leven gaat in mijn optiek om het aanmaken van herinneringen. Dat kan heel goed met kinderen, daar zullen een hoop mooie herinneringen bij zitten. De pieken en dalen die eerder werden genoemd, vermoedelijk iets meer de pieken

Zonder kinderen leg je andere herinneringen aan. Bijvoorbeeld met mooie reizen. Bijzondere ontmoetingen, andere culturen. Of andere vormen van zelfontplooing of zelfontwikkeling. Waarom is dat zo vreemd?

[Drardollan]

Als vader wil ik toch ook nog een toevoeging doen wat betreft carrière. Bij mij heeft een kind mijn carrière in zekere zin wel serieus beïnvloed. Bij mijn vorige werkgever had ik de kans om geregeld op zakenreis te zijn. Dit vond ik schitterend en heb ik met veel plezier gedaan. Toch kostte dit veel moeite, elke keer moest ik toch extra opvang regelen bijvoorbeeld. Een aantal keer ook serieus ver weg gezeten waarbij je je beseft dat je niet naar huis kan als er wat is (het is nogal een verschil of je in Berlijn zit of in Portugal).

Ik heb wel echt het gevoel dat ik daarin iets gemist heb, ik ben minder vaak op pad geweest dan ik zelf wilde. Ik heb een aantal mooie kansen laten liggen die ik zonder kinderen of met oudere kinderen wel had kunnen pakken. Uiteindelijk maakt het niet veel uit aangezien het bedrijf gestopt is, maar ik heb nog steeds de behoefte om over een aantal jaren weer richting een internationale functie te gaan.

Ik heb er geen spijt van allemaal, dingen lopen zoals ze lopen. En later kunnen er altijd nog dingen die nu niet kunnen in mijn ogen.

[Morrar]

Voorwoord: Ik ben ook papa van een dochter van 2.5 jaar en zoals het er nu biologisch naar uitziet zal het daarbij blijven. Wel het mooiste dat ik ooit mee heb gemaakt en voor mij veel interessanter dan al het andere en helemaal werk (ook al doe ik op zich best interessant werk).

Verder mooi al die rationele argumenten, maar... ik denk niet dat je er rationeel uit gaat komen. Heb ook lang allerlei argumenten afgewogen en bleef hangen in mischien wel en misschien niet.

Wat mij wel hielp, is gewoon alle rationele afwegingen even parkeren (alles is uiteindelijk te regelen / op te lossen) en me proberen voor te stellen hoe ik mezelf zou zien op 40 / 50 / 60 / 70 jarige leeftijd met en zonder kinderen. Hoe denk je dat dat een dag / maand / jaar er dan uit zou zien en waar wordt je gelukkiger van?

Denk aan de fijne scenarios (wat lijkt me op lange termijn mooi qua werk / wat zou ik met kinderen leuk vinden om te doen) en de mindere scenarios (wat als m'n carierre niet (meer) opschiet / wat als mijn kinderen toch tegenvallen) en hoe je daarmee om zou kunnen gaan.

Wees je er ook van bewust dat kinderen snel veranderen; ze zitten een paar jaar in de luiers / opvang, maar daarna gaan ze naar school, worden ze puber en uiteindelijk gaan ze uit huis. Richt je bij je voorstelling dus niet alleen op de eerste, directe fase zou ik zeggen. Overigens zijn de latere fases niet per se makkelijker, maar wel anders

Hetzelfde geld overigens ook voor werken; als je net begint is alles nieuw en ligt er nog veel in het verschiet. Maar wat zijn je doelen voor over 20 of 30 jaar? Wat is de top voor jou en wat ga je doen als je die hebt bereikt?

Nu is de werkelijkheid nooit zoals je het jezelf voorstelt, maar hopelijk geeft het je in de basis een richting! En zoals hierboven ook gemeld: dingen lopen zoals ze lopen. Met of zonder kinderen zullen zaken soms tegenvallen, soms meevallen, zul je soms gelukkig zijn en soms ongelukkig. Kinderen zijn wel een grote keuze, maar ook weer niet alles bepalend; mensen zijn ook flexibel en passen zich aan.

[ Voor 56% gewijzigd door Morrar op 07-06-2021 12:07 ]

[crimby]

Tja het zal wel een uitdaging worden, maar hopelijk een leuke uitdaging. Uiteindelijk zullen jullie echt beide moeten beslissen. Het is een keuze voor de rest van je leven.

Voor mij nooit een twijfel geweest of ik kinderen zou willen, maar wel wanneer. Initieel hadden wij nog een bucketlist opgezet met de dingen die we willen doen voordat er een kleintje komt. Dankzij de pandemie is daar ongeveer een streep doorgezet. We hebben geaccepteerd dat ons leven anders gaat worden. Ik ga vanaf september ook nog een master opleiding er naast doen (ga dan wel 4 dagen werken). Het idee is toch wel dat we onze eerste kleine binnen die 2 jaar mogen verwelkomen. Dus ik ga eea combineren.

Ik vond de kosten voor kinderopvang (4 dagen tijdens kantoor uren) wel meevallen eigenlijk. Althans, icm de vergoeding die je krijgt.

Overigens zijn vrienden van mij net ouders geworden en als ik die kleine daar zie wekt dat bij mij alleen maar mijn mannelijke eierstokken hehe. Dat is bij wel wat anders.

[Yordi-]

Bedankt allemaal voor de inhoudelijke reacties, het maakt de keuze interessant en uitdagend. Als je me het 10 jaar geleden had gevraagd was ik er waarschijnlijk zo voor gegaan. Enerzijds omdat ik het wilde, maar misschien ook omdat het zo hoorde. Nu ben ik zo oud dat we de richting de grens gaan of het verstandig is en ga je er toch rationeler over nadenken.

Als je er over na gaat denken is het eigenlijk een bizarre keuze in het leven en een "point-of-no-return". De vraag is; waarom gaat het dan toch vaak zo vanzelf? Als ik Google op "spijt van kind" krijg je bijzondere verhalen, ook op een interessante post op Reddit. Eigenlijk misschien wel één van de grootste taboes die er is in het leven. Of die verhalen dan leidraad moeten zijn is een tweede. Dát ze er zijn geloof ik graag. Of ik er bang voor ben... toch wel een beetje. Mijn broer heeft 2 kleine (0 en 2) kinderen en zelfs als ik hem bel ben ik blij dat ik ophang. Dat gejoel... ik weet niet of ik dat trek. Dan zegt hij toch vaak; ja maar het is ook wel weer leuk als ze bij je komt kijken om iets te laten zien. En zo is het cirkeltje weer rond.

@BastaRhymez Ik wil geen bedragen noemen, maar laat ik het zo zeggen; ik ben op de hoogte van de combinatiekorting en de kinderdagopvangtoeslag . Ja, dat betekent inderdaad dat je het kunt betalen, maar we zijn (nog ) geen miljonair en dan heeft het naar rato betalen toch een behoorlijke impact. Maar goed, ik wil eigenlijk niet teveel blijven hangen in dat kostenplaatje. Het is voor ons meer een "overall" plaatje met het missen van opa/oma én het werk voor ons beide. Het thuiswerken hebben we overwogen (met kinderen), maar wordt toch sterk afgeraden door bekenden. En eigenlijk merk ik het ook als iemand met thuiswerkende kinderen in een teamsmeeting zit... dat gaat niet lekker.

Verder zie ik de parallellen wel met het andere topic en ik heb daar ook al veel info uitgehaald. Toch lees ik hier weer nieuwe dingen. We zullen ook zeker niet de keuze maken n.a.v. dit topic, het blijft iets persoonlijks, maar de invalshoeken zijn interessant en geven ook een completer beeld van (jonge) vaders.

[Secsytime]

Yordi- schreef op maandag 7 juni 2021 @ 14:28:
Bedankt allemaal voor de inhoudelijke reacties, het maakt de keuze interessant en uitdagend. Als je me het 10 jaar geleden had gevraagd was ik er waarschijnlijk zo voor gegaan. Enerzijds omdat ik het wilde, maar misschien ook omdat het zo hoorde. Nu ben ik zo oud dat we de richting de grens gaan of het verstandig is en ga je er toch rationeler over nadenken.

Als je er over na gaat denken is het eigenlijk een bizarre keuze in het leven en een "point-of-no-return". De vraag is; waarom gaat het dan toch vaak zo vanzelf? Als ik Google op "spijt van kind" krijg je bijzondere verhalen, ook op een interessante post op Reddit. Eigenlijk misschien wel één van de grootste taboes die er is in het leven. Of die verhalen dan leidraad moeten zijn is een tweede. Dát ze er zijn geloof ik graag. Of ik er bang voor ben... toch wel een beetje. Mijn broer heeft 2 kleine (0 en 2) kinderen en zelfs als ik hem bel ben ik blij dat ik ophang. Dat gejoel... ik weet niet of ik dat trek. Dan zegt hij toch vaak; ja maar het is ook wel weer leuk als ze bij je komt kijken om iets te laten zien. En zo is het cirkeltje weer rond.

@BastaRhymez Ik wil geen bedragen noemen, maar laat ik het zo zeggen; ik ben op de hoogte van de combinatiekorting en de kinderdagopvangtoeslag . Ja, dat betekent inderdaad dat je het kunt betalen, maar we zijn (nog ) geen miljonair en dan heeft het naar rato betalen toch een behoorlijke impact. Maar goed, ik wil eigenlijk niet teveel blijven hangen in dat kostenplaatje. Het is voor ons meer een "overall" plaatje met het missen van opa/oma én het werk voor ons beide. Het thuiswerken hebben we overwogen (met kinderen), maar wordt toch sterk afgeraden door bekenden. En eigenlijk merk ik het ook als iemand met thuiswerkende kinderen in een teamsmeeting zit... dat gaat niet lekker.

Verder zie ik de parallellen wel met het andere topic en ik heb daar ook al veel info uitgehaald. Toch lees ik hier weer nieuwe dingen. We zullen ook zeker niet de keuze maken n.a.v. dit topic, het blijft iets persoonlijks, maar de invalshoeken zijn interessant en geven ook een completer beeld van (jonge) vaders.

Het moge duidelijk zijn dat je voor kinderen ook veel inlevert, je staat zelf voor altijd op plaats 2

Anyway, succes met je beslissing, ik hoop dat je eruit zult komen.

[BastaRhymez]

Yordi- schreef op maandag 7 juni 2021 @ 14:28:
[...]

@BastaRhymez Ik wil geen bedragen noemen, maar laat ik het zo zeggen; ik ben op de hoogte van de combinatiekorting en de kinderdagopvangtoeslag . Ja, dat betekent inderdaad dat je het kunt betalen, maar we zijn (nog ) geen miljonair en dan heeft het naar rato betalen toch een behoorlijke impact. Maar goed, ik wil eigenlijk niet teveel blijven hangen in dat kostenplaatje. [...]

Maar toch is dat een punt waar je wel veel op terug komt.
Is het doel om miljonair te worden? Dan denk ik dat het verstandig is dat je niet / zo laat mogelijk aan kinderen begint en daarvoor alles kan geven voor het werk. Is dat geen doel, tja... dan is het de keuze maken om het wel of niet te proberen. Het is immers nog geen garantie dat het lukt.

Maar succes met je keuze, je denkt er in ieder geval over na. Dat is de eerste stap

[Xecuter NL]

Yordi- schreef op maandag 7 juni 2021 @ 14:28:
....

Wellicht heb je iets aan de vraag die ik en mijn vrouw onszelf stelde:
Zien wij onszelf later kinderloos?

Ik had geen drang om vader te worden, liever niet zelfs (rond mijn 30ste). Echter bovenstaande vraag bleek voor ons de belangrijkste en gaf de doorslag dat we het toch gedaan hebben.

Kan hier nog verder heel veel aan toevoegen, maar het blijft veels te persoonlijk. Doe het vooral niet, omdat je de druk ervaart van je omgeving, bewust of onbewust. Denk daar ook over na.

[PB-powell]

Ik was toen ik 25 was vrij stellig 'Geen kinderen' voor mij maar toen was ik vrijgezel, werkte ik een paar jaar en kon doen en laten wat ik wilde. Twee jaar daarna mijn nu vrouw leren kennen en uiteraard ging het toen ook over kinderen wel of niet. Zij was vrij stellig dat ze ze wel wilde, ik was toen al redelijk aan het draaien naar misschien. Een paar jaar daarna nogmaals erover gehad en toen ben ik bij mezelf nagegaan hoe ik mijn verdere leven voor me zag. Wij zijn geen grote avonturiers die persé de hele wereld willen zien of elk weekend in de kroeg/bar/bergen/bossen hangen en toen heb ik zelf de conclusie getrokken dat kinderen wel een toevoeging zouden zijn en om iemand op te zien groeien en de dingen mee te laten maken die ik zelf heb meegemaakt. Ook daarin meegenomen de dingen die ik en mijn zussen nu voor onze ouders doen qua verrassingen met verjaardagen etc. dat lijkt me fantastisch om zoiets mee te maken later.
Uiteindelijk maart 2019 begonnen met proberen, in augustus is een goede vriendin van mijn vrouw bevallen en toen ik haar man zag met de kleine wist ik het zeker 'dit wil ik ook'. Uiteindelijk zijn we pas maart 2020 zwanger geraakt en nu genieten we inmiddels van onze kleine jongen van 6,5 maand oud

Maar wel/geen kinderen is heel persoonlijk, zelf ben ik dus gaan bedenken 'hoe zie ik ons leven over 5/10/25 jaar'. En bedenk ook dat zwanger worden geen gegeven is, kinderen 'neem' je niet maar krijg je.
helaas ook van dichtbij meegemaakt bij vrienden, na 2,5 jaar eindelijk zwanger en kindje met 23 weken verloren aan Edwards-syndroom en 2 miskramen kort daarna

[htca]

Papa met 3 dochters hier... ik ben midden 40, oudste haalt hopelijk deze zomer haar rijbewijs en de jongste gaat naar groep 8. Ik vind het hartstikke leuk en leuker dan ik vooraf gedacht had (hoewel ik ze sinds een paar jaar in deeltijd heb, scheiding).

Ik ben wel van de conservatieve stempel "krijgen" ipv "nemen". Maar goed ik zag ook enorm op tegen alle kosten die op me afkwamen, maar dat is me eigenlijk wel meegevallen. We zijn beiden een dag minder gaan werken op papier, maar in de praktijk werkte ik 4x10 of soms meer. Onze carrieres hebben geen schade opgelopen, opa's en oma's op loopafstand weliswaar, maar.... wij hadden als stelregel dat ze niet voor de opvang waren, maar voor de extra's, dus als ik onverwachts toch op mijn papa dag iets moest doen, naar het buitenland moest (ja ik had/heb een internationale functie die af en toe vereist dat ik een vliegtuig moest pakken). Als je begint met "voor mijn carriere kan ik niet in deeltijd werken", als je het niet bespreekbaar maakt. Op mijn werk zijn er diverse die deeltijd werken en toch ook gewoon leidinggevende of sleutelposities innemen.

Vanuit mijn positie; De praktische hobbels die je nu ziet, zijn mijn minder groot dan je nu denkt. Enige waar je je wel op moet instellen dat je flexibel moet kunnen zijn... Ja dan moet je een keer je pak wisselen als je net op het punt staat weg te gaan er wordt een halve voeding teruggegooid of een neus afgeveegd aan je broek.... je collega's hebben ook kinderen... kennen het gevoel. Jij voelt je er lulliger over dan zij .

Ik kan je twijfel niet wegnemen, het is een besluit (om er voor te gaan) dat je samen met je partner moet nemen. Niet alles is zwart-wit en van eerdere reacties is ook niet alles van toepassing op jullie situatie. Maar als het dan toch in zwart wit moet worden uitgedrukt, is bij mij het overgrote deel wit.

[millerman_sf]

Yordi- schreef op maandag 7 juni 2021 @ 14:28:
We zullen ook zeker niet de keuze maken n.a.v. dit topic, het blijft iets persoonlijks, maar de invalshoeken zijn interessant en geven ook een completer beeld van (jonge) vaders.

Om eerlijk te zijn, denk ik niet dat je een verkeerde keus kunt maken als je het weloverwogen doet. Een leven met of zonder kinderen heeft allebei voor- en nadelen. Zolang je dat omarmt en accepteert dat je waarschijnlijk af en toe zult terugkijken op je keuze en denkt 'wat als...', is het allemaal prima.

Veel succes met de gesprekken en keuzes, het is een besluit voor het leven, niet iets om lichtzinnig mee om te gaan

[ViNcE]

Ik heb niet alles gelezen, maar ik wil toch even zeggen dat kinderen hebben niet altijd makkelijk is. Veel ouders doen je geloven dat het zo geweldig is, maar het is ook gewoon zwaar. Mijn moeder zei altijd: het werd pas leuk toen alle kinderen het huis uit waren. Ik merk nu ook nog (mijn kinderen zijn 7 en 11) dat het gewoon zoveel tijd en energie kost om kinderen op te voeden (in ieder geval als je het goed wil doen).
Ik heb zelf altijd vader willen worden en ik zou het ook niet anders willen, maar ik ken ook stellen zonder kinderen en dan ben ik soms toch even jaloers als ze buiten de schoolvakanties weg gaan. Of gewoon een hele dag lekker gamen. Ik wil je zeker niet ontmoedigen, maar er gaan genoeg relaties op de klippen omdat het kinderen opvoeden hebben onderschat. Je moet het echt willen.

[loewie1984]

True, maar toch game ik nagenoeg iedere avond dik 2 uur met iemand die naast dat ie een kind heeft ook nog piloot is in de burgerluchtvaart. Ik hoor hem niet klagen.

edit: maar ik denk niet dat ie daarnaast nog 2 uur voor de tv zit te hangen met vrouwlief het handje vast houden terwijl zij GTST zit te kijken. En als ik hier 's avonds door onze eigen woonwijk wandel zie ik toch verdomd veel mensen op de bank zitten en tv te kijken.

Dat is ook een keuze. Ik ben er van overtuigd dat er genoeg tijd over zal zijn/blijven.

[ Voor 52% gewijzigd door loewie1984 op 07-06-2021 15:30 ]

[Devian]

ViNcE schreef op maandag 7 juni 2021 @ 15:17:
Ik heb niet alles gelezen, maar ik wil toch even zeggen dat kinderen hebben niet altijd makkelijk is. Veel ouders doen je geloven dat het zo geweldig is, maar het is ook gewoon zwaar. Mijn moeder zei altijd: het werd pas leuk toen alle kinderen het huis uit waren. Ik merk nu ook nog (mijn kinderen zijn 7 en 11) dat het gewoon zoveel tijd en energie kost om kinderen op te voeden (in ieder geval als je het goed wil doen).
Ik heb zelf altijd vader willen worden en ik zou het ook niet anders willen, maar ik ken ook stellen zonder kinderen en dan ben ik soms toch even jaloers als ze buiten de schoolvakanties weg gaan. Of gewoon een hele dag lekker gamen. Ik wil je zeker niet ontmoedigen, maar er gaan genoeg relaties op de klippen omdat het kinderen opvoeden hebben onderschat. Je moet het echt willen.

Het is niet voor niets wetenschappelijk bewezen dat kinderloze volwassenen gelukkiger zijn dan die met kinderen.

Daarnaast zou een volwassene met kinderen niet snel zeggen dat hij hier spijt van heeft, dat zie je ook in dit topic terug. Dat is verder ook logisch... natuurlijk zullen ze zeggen dat ze er blij mee zijn. Vaak als je echter al doorvraagt....bvb, welk cijfer gaf je je leven voordat de 1e geboren werd...en welk cijfer nu...dan is vaak het cijfer dat ze hun leven nu geven toch wel gezakt. Maar die 7.5 die ze hun leven geven is dan wel een hele dikke 7.5....vooral na de 1e 2 jaar dat de eerste erwas en ze hun leven een 5 gaven .

Mochten wij ooit aan kinderen beginnen, hier alvast zodat ik mezelf hierop kan controleren..Ondanks Corona geef ik mijn leven een 8.5! Straks als we weer vrij kunnen reizen word het vast weer de 9 die ik het pre-corona gaf .

[dropkikker]

Heb niet alles gelezen, maar het lijkt wel alsof ik naar ' bijna ' mijn eigen verhaal zit te kijken..

Ik zelf 38 jaar en mijn vrouw 33, reeds 15 jaar samen met een kleine pauze van 2 jaar en ook nog bewust kinderloos terwijl al onze vrienden er al minimaal 2 hebben en sommige al 3. Ook mijn broer heeft er nu 3 en de vrouw haar zus 1.

Wij zijn beiden heel erg gesteld op onze rust en ieders zijn eigen ding kunnen doen, zo ga ik regelmatig nachtjes vissen met een maat, weekendjes weg met de motorclub en avondjes pilsen met de vrienden. En zij heeft ook haar dingetjes waar ze op gesteld is. Met kinderen kan dat gewoonweg niet meer en moet je bij alles een planning maken, weg vrijheid.. Qua geld en carrière gaat het bij ons niet zozeer om, het is puur de verplichtingen wat je vanaf dat moment niet meer onderuit kunt.

Als je dit zo leest zou je zeggen dat kinderen niets voor ons zou zijn, maar als ik dan mijn kleine neefje vast heb van nu net een half jaar of met de kinderen speel van de vrienden, bekruipt mij het gevoel dat ik dit toch wel erg fijn vindt! Maar dan begint er weer één te krijsen en dan ben ik er weer helemaal klaar mee

Dus op dit moment weten wij het nog echt niet, maar ja, wanneer weet je zoiets dan wel? Wij moeten nog veel dingen doen in het huis wat geld kost, dus dat zou eerst in orde moeten. Maar wat als wij nu te lang wachten en er straks een keer achter komen dat het te laat is?

Kortom, ik kan je niet verder helpen Jij mij misschien?

[Standeman]

Wat overigens ook een interessant topic is: Hoe omgaan met tegenvallend vaderschap

Het topic is natuurlijk de persoonlijke ervaringen van de TS, maar laat ook echt wel de donkere kant zien van waar je tegen aan kan lopen als (kersverse) ouder.

Ik herken mezelf er niet zo in, maar ook voor @Yordi- misschien ook wel interessant om door te lezen. Om de boel weer wat te balanceren hebben we ook nog Zwangerschap en ouderschap - Deel 11

[loewie1984]

Devian schreef op maandag 7 juni 2021 @ 15:28:
[...]
Het is niet voor niets wetenschappelijk bewezen dat kinderloze volwassenen gelukkiger zijn dan die met kinderen.

Heb je een link naar de bron of is het een loze kreet die kracht bij wordt gezet doordat je zegt dat het wetenschappelijk onderzocht is?

Voor de beeldvorming toch redelijk belangrijk.

[Brent]

Yordi- schreef op zaterdag 5 juni 2021 @ 15:28:

Wat is jullie ervaring en heb je misschien ook zo getwijfeld? Ik hoor het graag, dank je!

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

loewie1984 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 15:52:
[...]


Heb je een link naar de bron of is het een loze kreet die kracht bij wordt gezet doordat je zegt dat het wetenschappelijk onderzocht is?

Voor de beeldvorming toch redelijk belangrijk.

Het zat een beetje anders: zolang je ouder bent, ben je gemiddeld minder gelukkig (want stress) maar wanneer je kinderen het huis uit zijn klapt het om: je hebt een familie, misschien kleinkinderen waar je tot je dood (meestal) goed contact mee hebt en dat telt zwaarder naarmate je ouder wordt. Zie https://journals.plos.org...1371/journal.pone.0218704

Ook variëren deze getallen tussen landen, niet onverwacht zijn ouders minder gelukkig in landen met minder hulp zoals de VS (en Nederland zal ook meer naar die kant neigen). In sommige landen, de usual suspects in Scandinavie, is het effect er niet eens tijdens ouderschap. Zie deze studie die na verdiscontering van financiële middelen de positieve correlatie vaststelt: https://www.nber.org/papers/w25597

[Devian]

loewie1984 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 15:52:
[...]


Heb je een link naar de bron of is het een loze kreet die kracht bij wordt gezet doordat je zegt dat het wetenschappelijk onderzocht is?

Voor de beeldvorming toch redelijk belangrijk.

Ik heb de link niet paraat maar hierboven staat al wat volgens mij.

En inderdaad, zodra de kinderen het huis uit zijn geven volwassen met en zonder kinderen weer een identiek cijfer voor hun leven/geluk. Alleen de periode dat de kinderen in huis zijn word gemiddeld lager gewaardeerd vergeleken met volwassenen zonder kinderen.

Dus dat is slechts een jaar of 22 tegenwoordig .

[Verwijderd]

loewie1984 schreef op maandag 7 juni 2021 @ 15:26:
En als ik hier 's avonds door onze eigen woonwijk wandel zie ik toch verdomd veel mensen op de bank zitten en tv te kijken.

Dat is nou net het probleem. Die 2 uur TV is het enige wat je nog aan energie over hebt na een dag gesloopt te zijn en ze liggen op bed. En ja, jij triatleet die mij nu gaat quoten dat dit onzin is, er zijn uitzonderingen

[Brent]

Devian schreef op maandag 7 juni 2021 @ 16:23:
[...]


Ik heb de link niet paraat maar hierboven staat al wat volgens mij.

En inderdaad, zodra de kinderen het huis uit zijn geven volwassen met en zonder kinderen weer een identiek cijfer voor hun leven/geluk.

Niet identiek: hoger!

[Highland]

Inmiddels 20 jaar geleden vond ik beginnen aan kinderen best spannend. Mijn vrouw was gelukkig wat doortastender. Het eerste jaar was aanpoten en aanpassen. Maar hé, in het normale leven kun je ook dingen en je kan leren, dat geldt ook voor het ouderschap. Als het relevant wordt lees je eens wat en praat je wat met mensen, je krijgt snel genoeg beeld van de basics en de praktijkschool werkt heel goed.

Wanneer je de eerste overleeft, is de stap naar een tweede makkelijker gemaakt. De uitvoering in de praktijk blijkt dan wel weer extra aanpoten, want je moet je aandacht opeens verdelen. Bij nummer drie is dat al helemaal erg, niet voor niets dat nr1 wel een mooi fotoboek heeft en we voor nr3 nog moeten beginnen...

Maar zoals al meer gezegd: praktische problemen zijn precies dat: praktisch. Die zijn linksom of rechtsom oplosbaar. Ja, het vraagt aanpassingen maar daar komen ook nieuwe mogelijkheden voor terug. En met wat plannen kun je nog steeds je eigen dingen doen.

Het echte plezier zit hem in het zien opgroeien van je gezin, inclusief de groei die je zelf moet doormaken als ouder. En alle avonturen die je met elkaar beleeft.

Nu ik mijn kinderen af en toe bezig zie met hun grootse projecten en fantastische fouten ben ik heel blij met de doortastendheid van mijn vrouw indertijd!

[2bad4u]

Kan er een heel boek over schrijven hoe of wat je wel en niet zou moeten doen en wat er allemaal kan gebeuren maar dat is toch allemaal koffiedik kijken en is voor iedereen weer anders.

Wat wij hebben gedaan is dat zowel ik als mijn vrouw werken nu 4 dagen per week i.p.v. fulltime, dit zodat onze zoon 2 dagen minder naar de opvang hoefde, en nu na school (sinds april gaat hij naar de basisschool) gewoon lekker thuis is op de Woensdag en Vrijdagmiddag na de school uit is na 12:15. Dat scheelt in de kosten voor opvang, maar het kost je ook inkomen dus dat is even kijken wat levert het op en wat kost het voor jou en je partner. Kan het van harte aanbevelen zowel voor jezelf als voor je kind.

Wat betreft je eigen tijd en eigen dingen doen dat kan je ook zo inplannen als je zelf wilt, ik game graag en mijn vrouw die doet dat niet en heeft haar eigen dingen die ze graag doet. Als ik een keer langer zou willen gamen (03:00 is wel de max begin oud te worden), dan maak ik de "weekenddeal" met mijn vrouw, ik leg onze zoon op bed, en mag dan uitslapen tot een uur of 10. Als zij een keer wat wil gaan doen dan zorg ik voor onze zoon en kan zij lekker weg, ieder zijn eigen ding en dat is iets waar je prima een mouw aan kan passen.

Voor ons is 1 kind voldoende al is dat voor sommige mensen wat lastiger te begrijpen als voor andere, maar het gaat er vooral om wat jij/jullie willen en niet zozeer om wat anderen ervan denken en vinden het is ten slotte jullie keuze en je zult er mee moeten leven.

[sbmuc]

Tja "Maar je krijgt er wel heel veel voor terug".

- Chronisch slaaptekort(elke dag staan we om 6:15-6:30 op(eigen keuze)
- Kinderopvang is idd duur
- Sex tussen dutjes van de kinderen
- Waarom moeten ze zoveel spullen hebben?!
- Meer ruimte / groter huis nodig!

Hier vader van 2 jongens van 2,5 jaar en een van 4 maanden. Ik denk niet dat ik ooit zo gelukkig ben geweest.

Ik kan alle verhalen van hoe niet/wel leuk het allemaal is wel ophangen maar het is toch echt iets wat je totaal zelf moet beslissen.

Grootste veranderingen die bij ons zijn geweest na kinderen? Ik ben gaan Zzp’en en dat heeft veel meer werk vrijheid en financiële vrijheid gegeven. Voorheen werkte ik altijd 5 dagen, nu 4. En Covid heeft er voor gezorgd iig voor de komende jaren dat thuiswerken een nieuwe normaal is. Laten we kopen dat dit blijft en dat we iig +-50% thuis mogen blijven werken.

En over hobbies pre en na kinderen, ik game meer gericht. Ik ben gamen juist leuker gaan vinden na kinderen dan ervoor. Ik speelde voor de kids juist veel online games zonder einde en nu speel ik veel single player / co-op games die je echt kan uitspelen. En ik sport ook gewoon nog, Covid is de grootste domper in het sporten geweest, meer dan de kinderen. Als je in de avond alleen nog maar 2 uur kan zappen achter de TV moet je naar je levenstijl kijken, heeft weinig met kinderen te maken(griep / ziekte daarbuiten gelaten ofc).

Kinderen versterken over het algemeen de relaties en dat gaat beide kanten op. Heb je een goeie relatie zal hij waarschijnlijk beter worden, heb je een slechte relatie.... Dat gaat niet opgelost worden door kinderen. Meestal werkt dat juist de andere kant op..

[dion_b]

Yordi- schreef op maandag 7 juni 2021 @ 14:28:
Bedankt allemaal voor de inhoudelijke reacties, het maakt de keuze interessant en uitdagend. Als je me het 10 jaar geleden had gevraagd was ik er waarschijnlijk zo voor gegaan. Enerzijds omdat ik het wilde, maar misschien ook omdat het zo hoorde. Nu ben ik zo oud dat we de richting de grens gaan of het verstandig is en ga je er toch rationeler over nadenken.

Als je er over na gaat denken is het eigenlijk een bizarre keuze in het leven en een "point-of-no-return". De vraag is; waarom gaat het dan toch vaak zo vanzelf? Als ik Google op "spijt van kind" krijg je bijzondere verhalen, ook op een interessante post op Reddit. Eigenlijk misschien wel één van de grootste taboes die er is in het leven. Of die verhalen dan leidraad moeten zijn is een tweede. Dát ze er zijn geloof ik graag. Of ik er bang voor ben... toch wel een beetje. Mijn broer heeft 2 kleine (0 en 2) kinderen en zelfs als ik hem bel ben ik blij dat ik ophang. Dat gejoel... ik weet niet of ik dat trek. Dan zegt hij toch vaak; ja maar het is ook wel weer leuk als ze bij je komt kijken om iets te laten zien. En zo is het cirkeltje weer rond.

Misschien gekke suggestie, maar zou je niet eens aanbieden om op (semi-)regelmatige basis op de kleintjes van je broer te passen? Grote kans dat hij daar erg blij van wordt, en het geeft jou zo'n betere inzicht in hoe het echt is - en bovenal hoe jij en je partner ermee omgaan.

Iedereen kan online iets roepen uit eigen ervaring (of bij gebrek daaraan overtuiging...), maar zoals uit de diversiteit van reacties, ook van de mensen die kinderen hebben, wordt duidelijk dat geen twee mensen het op exact zelfde manier beleven. Er is niets dat je er helemaal op voorbereidt, maar structureel zorg dragen voor een kind van iemand in je naaste omgeving komt nog het dichtst in de buurt. Als je dat totaal niet trekt, hoef je weinig illusies te hebben over hoe je het gaat doen met eigen kinderen die je niet na middagje terug kunt geven aan een ander. Vind je het daarentegen fantastisch, dan is de kans groot dat je ook als je zelf tot je ellebogen in de spuitpoep zit _{en dan niet noodzakelijkerwijs van handen tot ellebogen} de positieve kanten kan zien

Nuance: iets anders waar flink verschil tussen zit is hoe mensen met jonge kinderen vs oudere kinderen omgaat. De een trekt het gejengel en totale gebrek aan onafhankelijkheid van een baby erg slecht, maar heeft grootste lol met puberende tieners. De ander kan niet genoeg krijgen van schattige baby, maar krijgt zenuwinzinking van die zwarte wolk aan tafel 12 jaar later. Misschien moet je ook een puber opzoeken om op te passen...

Voordeel van het niet trekken van babies maar wel pubers: het wordt alleen maar beter

Oh, en onderschat de impact van twee kinderen vs een kind niet. Bij de eerste kun je afwisselen tussen partners waarbij de een rust heeft terwijl de andere 'dienst' heeft. Zodra daar een tweede bij komt wissel je bovenal af wie welk kind heeft. Rust heb je op het werk of zodra een grootouder toevallig nog in de buurt is.

[...]

Het thuiswerken hebben we overwogen (met kinderen), maar wordt toch sterk afgeraden door bekenden. En eigenlijk merk ik het ook als iemand met thuiswerkende kinderen in een teamsmeeting zit... dat gaat niet lekker.

Eens, zeker als ze jonger zijn. Een kind verzorgen is gewoon een voltijdstaak. Dat kun je tussen ouders opsplitsen of outsourcen (KDV), maar de illusie dat je kindje even in bed kan leggen en dan ongestoord kan vergaderen... zet die maar uit je hoofd.