Was het onderdeel van mijn opvoeding? Niet echt, heb wel eens meegekeken met mijn moeder (zij kookte praktisch altijd) maar meer ook niet. En natuurlijk was het onderdeel van het vak verzorging, maar ik heb niet het idee dat dat voor heel veel extra kennis heeft gezorgd.
Ik heb gestudeerd, maar heb niet op kamers gezeten. Dus ook toen niet echt leren koken.
Toen ik eenmaal een eigen woning kocht ging ik af en toe wel koken, maar voor één persoon koken is niets aan. Ouders woonden dichtbij en mijn moeder vond het geen probleem om voor één iemand extra te koken, kortom al snel at ik daar alsnog praktisch elke avond.
We zijn een paar jaar verder, woon inmiddels samen en kook praktisch elke dag. Eigenlijk is er nog nooit iets zo erg mislukt dat we het weggegooid hebben. Ik ben absoluut geen topkok en heb heel veel hulplijn mama gebruikt. Toch krijg ik, zonder dat het echt onderdeel was van mijn opvoeding, een hoop klaar in de keuken.
Beide vinden we aardappels, groente en een stukje vlees eigenlijk best lekker (zeldzaamheid tegenwoordig lijkt het wel) dus dat eten we een paar keer per week. Afgewisseld met rijst en pasta gerechten. De vriendin is ook wel fan van die pakken met wereldgerechten, die staan dus wel eens op tafel als zij kookt...... ik heb er niet zoveel mee.
Ik zou wel wat meer willen experimenteren, maar gun mijzelf daar eigenlijk ook weer geen tijd voor.
Hetzelfde geld voor de rest van het huishouden. Ik hoefde thuis nooit iets te doen en deed dat ook niet. Eenmaal op mijzelf had ik daar geen enkele moeite mee was en is het altijd netjes, opgeruimd en schoon.
Klinkt misschien verwend, maar ik had het inderdaad niet slecht thuis en ben mijn ouders daar eeuwig dankbaar voor
Is bij mij dus misschien de aard van het beestje dat ik mij toch aardig weet te redden al zeg ik het zelf