De nachtmerrie die "thuiswerken" heet

[-tom-562]

Mss heb ik idd wat makkelijker praten, ik heb een werktuigbouwkunde achtergrond en er is eigenlijk overal wel leuk werk te vinden ik woonde en werkte eerst in Arnhem. Ben toen verhuisd naar de achterhoek, reistijd werd toen 35/40 minuten, en heb toen werk dichtbij gezocht. Uiteindelijk woon ik nu goedkoper dan dat ik in Arnhem zou wonen en werk op fiets afstand, win-win situatie

[Stimpy68]

Thuiswerken bevalt mij op zich wel prima. deed het af en toe wel eens om zaken echt af te krijgen zonder gestoord te worden, mensen die constant aan je bureau staan met vragen e.d.

Nu ik sinds Maart 100% thuis werk heb ik al meer overuren gemaakt dan ik normaal doe, en dat gaat ongemerkt soms. Zit de halve dag met headset op om te skypen, zit je in een skype call, gaan mensen je bellen op je GSM Word dus eigenlijk nu nog vaker lastig gevallen dan normaal als ik op kantoor ben...

Hou gewoon mijn normale ritme aan, 5:30 opstaan en begin om 6:30 (normaal 30 minuten rijden naar kantoor), kan dus iets rustiger aan doen en stop dan om 15:00, maar dat is nu al vaker 17:00 geworden. Je hebt niet door dat het al die tijd is soms.

Ik ben alleenstaand, dus heb buiten wat huisdieren, geen afleidingen om mij heen, dat zal ook meespelen.
Nu mis ik af en toe wel wat echte interactie met collega's. Omdat ik alleen ben mag ik vanaf deze week naar kantoor als ik wil, er werken een aantal mensen wel op kantoor vanwege zaken die niet van afstand gedaan kunnen worden.

Ik hoor sommige collega's met een gezin af en toe wel smeken om weer naar kantoor te mogen gaan... En dat begrijp ik heel goed als ik met ze skype. Nee niet doen, niet aankomen, afblijven, even stil nu, papa is aan het bellen, moment ik moet even iemand toespreken, etc etc Soms erg lachwekkend, voor hun frustrerend.

Ik heb alleen 2 dwergpapegaaitjes die de oren van mijn kop schreeuwen als ik aan het bellen ben.... gelukkig een fijne aparte werkkamer met goed bureau en apparatuur. Dat zal ook een hoop schelen.

[Mugwump]

Phantasmagoria schreef op maandag 15 juni 2020 @ 14:21:
[...]


en indien er wel een vaste locatie is: niet iedereen kan het betalen om dicht in de buurt van zijn werk te wonen

Wat dat betreft doe ik het juist verkeerd. Als ik wat dichter bij m'n werk was gaan wonen, dan had ik its van 30-40% minder woonlasten kunnen hebben voor hetzelfde.

[hexta]

BarôZZa schreef op maandag 15 juni 2020 @ 13:01:
[...]
De enige reden waarom ik het zou snappen is als je een gezin hebt, dan is een fatsoenlijke woning in de stad bijvoorbeeld al snel vrij onbetaalbaar. Ik heb zelf geen kinderen, een hypotheek en mijn partner is flexibel, dus voor mij is het makkelijker praten, al ben ik het er ook wel mee eens dat je het grotendeels zelf in de hand hebt. Het gras is toch echt vaak groener aan de overkant en zeker als je in de IT zit ben je een beetje een ei als je niet van je bevoorrechte positie gebruik maakt.

Mijn partner kan nu wel naar haar werk fietsen.
Toen ik een baan zocht was dit een van de weinige dingen waar ze mensen zochten, en de producten die we maken zijn wel heel erg bijzonder. Deels was er ook aan het begin de gedachte "het is fijner verder zoeken vanuit een baan ook al is het ver weg." Maar in sommige gebieden is er simpelweg gewoon minder werk. Ook wen je toch wel snel aan dingen, ik merk nu pas echt weer hoe veel tijd ik over houd.

[ Voor 4% gewijzigd door hexta op 15-06-2020 14:56 ]

[Zenix]

Thuiswerken bevalt mij redelijk. Mijn ritme:

9:00 wekker, gelijk laptop aan en eten naar binnen werken terwijl ik even de mail doorlees.
12:00 uitgebreid lunchen 30~45min
17:00 ~ 17:30 klaar met werk
17:30 ~ 18:30 eten en huishouden etc
18:30: 23:00 ~ 00:00 fietsen, wandelen of fitness(thuis) en gamen en series kijken of voetbal. En natuurlijk ook nog douchen


Voordelen
- Geen reistijd meer, heb twee uur meer tijd per dag.
- Pakketjes kan ik nu gewoon overdag aannemen
- Minder kosten, want mijn reiskostenvergoeding loopt wel gewoon door en ik kan goedkope kleding aandoen
- Uitslapen
- Minder vermoeid, want een reizen kost ook gewoon energie.
- Betere thuiswerkplek. Ik heb thuis grotere schermen met hogere resolutie tegenover mijn werkplek op het werk. Ik had al een verstelbaar bureau en arbo stoel.
- Nieuwe series ontdekt
- Voetbalwedstrijden die laat beginnen, kan ik nu gewoon bekijken.

Nadelen
- Interactie met collega's
- Ik werkte nog maar enkele maanden bij deze nieuwe werkgever, dus dat maakt het soms best lastig. Ik ben iemand die zelf dingen probeert uit te zoeken, terwijl het soms beter is om te vragen, maar met het thuiswerken is voor mij de drempel iets hoger.
- Scheiding werk en privé soms iets lastiger
- Motivatie is soms een beetje minder.

Er zijn dus meer voordelen, maar de nadelen hebben een zwaardere weging.

Voor mij zou 50/50 het beste werken op de lange termijn.

[voske]

Ik bespaar dagelijks meer dan drie uur reistijd door het thuiswerken, maar ik vind het nog altijd helemaal niets en dat zal de komende drie (en waarschijnlijk zes) maanden vermoedelijk niet veranderen. Bij mij zit dat vooral in factoren die al veel langer bestonden en die door het thuiswerken in feite worden uitvergroot:
- Ik heb de concentratie van een goudvis.
- Ik functioneer bijna volledig op externe motivatie.
- Mijn werk is een groot deel van mijn sociale leven.
Als je dan ook nog eens zeer solistisch werk hebt met weinig werkdruk en deadlines die soms wel drie, vier maanden ver weg liggen, dan spoort dat mij in ieder geval niet echt aan tot heel effectief thuiswerken. Ik lever m'n werk ruim op tijd af en ik lever het goed af, maar niet op een manier waar ik heel blij van word.

[n3ck]

Laat alles gewoon wat meer door elkaar heen lopen. Kennelijk heb je kinderen / familie thuis - ga niet een beetje snoozen om vervolgens snel een broodje mee te nemen naar de computer, maar geef hun en jezelf een beetje tijd met elkaar.
Wat ik daarnaast ook lees is dat het voor het scherm zitten een soort van anker geworden is dat moet. Wie zegt dat? Op kantoor zit je toch ook niet de hele dag braindead naar je scherm te koekeloeren?

Mijn advies: geniet van deze unieke periode. Een periode waarin je zo nauw samen bent met je familie is heftig, maar is aan de andere kant ook erg bijzonder en gaat in je hele leven waarschijnlijk nooit weer terug komen.

[tilburgs82]

7Sins schreef op woensdag 10 juni 2020 @ 11:36:

Na die werkdag komt niet meer de vraag "wat willen we doen vanavond", maar "wat kunnen we doen vanavond". Je kan letterlijk gezien nog steeds de deur uit elke dag. Maar de keuze die je daarna hebt is tegenwoordig zeer beperkt.

Zo kan ik nog tientalle dingen noemen die in ons leven drastisch zijn veranderd. Alleen denk ik dat iedereen het er mee eens kan zijn dat het gebrek aan activiteiten en sociale gelegenheden/mogelijkheden, het ergste van allemaal is.

Wat mij opvalt is, dat de meeste mensen alleen maar zeuren over hetgeen dat niet kan.
Ben eens wat creatief.
Begin van Corona tijd. Boehoe. We kunnen niet meer uit eten. Ga iets afhalen of meenemen uit de supermarkt, ga dat opeten op een dijk, aan het water, in een park, grasveld, noem maar op. Vaak genoeg gedaan en het verbaasde mij dat er zo weinig mensen dat doen. Vaak waren we de enige. In een prachtige kasteeltuin, was werkelijk niemand...

Boehoe, jankjank, we kunnen niet op vakantie. Afgelopen 2 maanden hebben wij, weekendje Friesland incl. Waddeneilanden, dagje IJmuiden (strand was druk, maar de rest niet), paar keer naar het bos, dagje Volendam (ook niemand te zien), bloesemtocht gereden en nog wat dingen. We zijn elke keer bijna niemand tegengekomen.

Paar weken geleden was er een vallende sterren nacht. Zijn we midden in de week naar een parkje gegaan met een redelijk hoge heuvel en weinig strooilicht. Biertje, kaasje, worst en chips mee en lekker uren genieten van vallende sterren, bij bijna volle maan, zelfs vleermuizen gezien. Lekker stil, want er was weer bijna niemand...
Ga een keer een mooie Kathedraal of vuurtoren bezoeken oid.

Er zijn zoveel dingen te doen, maar mensen gaan alleen maar klagen... Want dat is lekker makkelijk.

[Deathchant]

tilburgs82 schreef op maandag 15 juni 2020 @ 16:10:
[...]


Wat mij opvalt is, dat de meeste mensen alleen maar zeuren over hetgeen dat niet kan.
Ben eens wat creatief.
Begin van Corona tijd. Boehoe. We kunnen niet meer uit eten. Ga iets afhalen of meenemen uit de supermarkt, ga dat opeten op een dijk, aan het water, in een park, grasveld, noem maar op. Vaak genoeg gedaan en het verbaasde mij dat er zo weinig mensen dat doen. Vaak waren we de enige. In een prachtige kasteeltuin, was werkelijk niemand...

Boehoe, jankjank, we kunnen niet op vakantie. Afgelopen 2 maanden hebben wij, weekendje Friesland incl. Waddeneilanden, dagje IJmuiden (strand was druk, maar de rest niet), paar keer naar het bos, dagje Volendam (ook niemand te zien), bloesemtocht gereden en nog wat dingen. We zijn elke keer bijna niemand tegengekomen.

Paar weken geleden was er een vallende sterren nacht. Zijn we midden in de week naar een parkje gegaan met een redelijk hoge heuvel en weinig strooilicht. Biertje, kaasje, worst en chips mee en lekker uren genieten van vallende sterren, bij bijna volle maan, zelfs vleermuizen gezien. Lekker stil, want er was weer bijna niemand...
Ga een keer een mooie Kathedraal of vuurtoren bezoeken oid.

Er zijn zoveel dingen te doen, maar mensen gaan alleen maar klagen... Want dat is lekker makkelijk.

Hoewel ik het volledig eens ben met de daadwerkelijke boodschap van je bericht, kan het iétsje empatischer gebracht worden
Je mag absoluut best even klagen en zeuren vanwege de klote situatie. Het is ook een grote verandering en het gooit ook idd je leven een beetje omver, maar idd, uiteindelijk moet je wel iets gaan doen ermee.

Ik hoop alleen dat mensen zich blijven aanpassen in plaats van steeds te willen terug gaan naar het oude, want dát is dé valkuil waar we mijns inziens NIET in moeten trappen.
Het is alleen jammer dat de grote bedrijven en media zo ingespeeld hebben om een gevoel van het-zat-zijn te kweken (omdat mensen zich te goed aan de regels hielden waardoor bedrijven meer verlies leden), dat iedereen ineens massaal bezig is met het-zat-zijn wat mijns inziens veel te vroege versoepelingen met zich mee heeft genomen.
De regeringen leggen nu bijna alle verantwoordelijkheid bij de burger zelf neer. Ik zie dat niet goed gaan, dus ik kies ervoor mezelf gewoon op dezelfde manier binnen te houden, niet te gaan reizen, geen evenementen en/of steden te bezoeken en ook niet naar restaurants te gaan.
Ik ben inmiddels inderdaad wel gewend geraakt aan het thuisblijven (werken) en ik ga idd zoals jij ook aangeeft vaker wat afhalen bij lokale koks die van thuis uit wat maken, en ik ga elke dag een flink stuk wandelen; met het heuvellandschap in mijn achtertuin is dat natuurlijk erg makkelijk

[Wailing_Banshee]

Mugwump schreef op maandag 15 juni 2020 @ 14:35:
[...]


Wat dat betreft doe ik het juist verkeerd. Als ik wat dichter bij m'n werk was gaan wonen, dan had ik its van 30-40% minder woonlasten kunnen hebben voor hetzelfde.

Ik zou iets van 100% meer woonlasten hebben voor hetzelfde (als het niet meer zou zijn....) En 1000% meer stress.

@tilburgs82 ja, klagen is makkelijk. Maar dat wil niet zeggen dat klagen slecht is. Soms lucht het zelfs op en kan het ook nog eens veranderingen brengen. Ook bij jezelf.

Ik "klaag" over het feit dat ik dit jaar niet op vakantie kon. En ik "klaag" dat ik waarschijnlijk aan het eind van de zomer niet nog een weekje weg kan (naar het buitenland). Een alternatief is er niet, want ik zou op familie bezoek gaan (schoonmoeder en moeder wonen in het buitenland). Nu mag ik dus niet klagen?

[Waterbeesje]

Misschien sta ik positief genoeg in het leven om een en ander anders te bekijken? Maar ik zie vooral de voordelen.


De korte versie:

- Kun je niet bij je favoriete restaurant terecht? Ga zelf een uitgebreide maaltijd bouwen! Samen met je partner als dat kan, is nog gezellig ook

- Kun je niet in je favoriete bar terecht? Haal een sixpack met flesjes cola en ga aan de rand van een meer / kanaal / rivier / zee op een bankje zitten. Loop daar een rondje, eventueel met twee goede vrienden (op 1,5m afstand) en een paar uur later ben je frisser dan wanneer je uit het café kwam.

- Word je gek van je partner? Het sleutelwoord is "hobby". me-time is echt nodig.

- Kinderen in de buurt tijdens het werk? Fijn hè, dat je ze nu ook overdag kunt zien! Dat gemiste uurtje werk haal je wel in tijdens GTST of zo.


De lange versie:

's morgens sta ik op de normale tijd op. In plaats van een half uurtje in de autostoel te hangen, ga ik gelijk in de stoel achter aan de eettafel zitten (enige plaats in huis waar ik een CAD station met twee 24" monitoren kwijt kan).

Een uurtje later komt mijn vrouw met een bakje koffie en komt mijn zoon van twee zijn mooiste speeltje voor de zoveelste keer laten zien. Even een paar minuutjes pauze, maar dan met de kleine samen ipv collega's.
Dan weer even door tot eind van de ochtend om een bakje thee te gaan zetten, terwijl de kleine opnieuw met zijn speelgoed aan komt zetten (hé, papa loopt weer rond!) Paar minuutjes voor de kleine.
Na de lunch gaat de kleine nog even een poosje naar bed, dus kan ik weer even meters maken terwijl vrouw lief haar eigen ding doet.

Tegen dat ik mijn acht uurtjes er op heb zitten (nou ja, negen doet ook mee) kan ik me uitleven in de keuken: Vrouw lief kan een prima maaltijd neerzetten, maar ik kan dat beter (zegt ze ook zelf). Geen kruiden rek is veilig met mij in de buurt! Daar is mijn half uurtje omschakelen.
Voor of na het eten gaan we met zijn drieën even een rondje lopen. De kleine moet zijn energie weer kwijt na zijn middagdutje, en papa en mama moeten zorgen dat ze niet vastroesten. Uurtje verder (precies de reistijd) en gezins-quality-time. Bye-bye coronakilo's.

Vrouw lief werkt twee dagen, en op die dagen gaat de kleine zoals altijd naar de oppas.
Toen dat niet kon, werkte mijn vrouw ook vanuit huis. Dat gaf de nodige plannings-uitdagingen, maar als dan de kleine naar bed was konden we onze verloren tijd even inhalen.

Vrienden en familie was wat lastiger de afgelopen tijd. Een paar gevalletjes Coronabesmetting maakte dat nog minder makkelijk. Zeker omdat de familie van mijn vrouw heel erg hecht is. Gelukkig hebben we nog altijd allerlei telefoons, tablets en laptops waarmee we naar hartenlust konden videobellen. Scheelt weer een hoop.

Gek worden van elkaar? Welnee! Ik heb een hobby. Een waar ik desgewenst 26 uur per dag mee bezig zou kunnen zijn. En nog een paar andere hobby's in rust. Gewoon even me-time, heeft mijn vrouw de TV voor haarzelf (her-time; het TLC logo staat inmiddels ingebrand) en anders zoeken we gewoon een filmpje uit op Netflix.


Mis ik het 'oude' leven? Zeker.
Niks zo gezellig als op kantoor even slap staan ouwehoeren bij de koffiemachine.
Niks zo praktisch als even mij je collega langslopen om wat door te nemen, ipv met de telefoon of teams.
Ik mis om regelmatig met ouders / familie / vrienden iets leuks te gaan doen (de kleine is echt toe aan de dierentuin ).

Maar dan zou ik zeker weten minder van mijn opgroeiend kindje zien. Ik zou mijn vrouw minder zien. Ik zou een uur per dag zitten wortelschieten in een autostoel, tijd die ik nu benut om méér te wandelen dan ik eerst deed. Mijn kookkunsten zouden nooit tot hun recht komen (behalve op zondag).

Vervelende, gefrustreerde collega's... Gelukkig ervaar ik dit zelf niet. Misschien zou je kunnen vragen wat ze dwars zit en proberen het uit te praten (in plaats van elkaar om de beurt te zitten verwijten). Pak daarvoor gewoon een half uurtje in teams/zoom/whatever. Haal anders een vertrouwenspersoon of iemand van HR er bij om er over te praten. Opkroppen maakt dat je vroeg of laat een keer er uit gaat klappen met een berg werkstress waar je U tegen zegt.