Ontslag nemen: vermeld jij de echte reden van vertrek?

[fonsoy]

Exact, je wil bij een echte flater van een nieuwe baan in het ergste geval terug kunnen. Je kunt dan nog aangeven dat de nieuwe uitdaging "niet is wat je verwacht had". Als je allerlei zaken hebt zitten afkraken krijg je die van je oude baas mooi op je bordje.
Als je baas je niet weg wil hebben en jouw ergernissen in de gaten heeft had hij er de afgelopen jaren ook zelf over kunnen beginnen en het eventueel op kunnen lossen - ik vind niet dat die vlieger op gaat.

[Ircghost]

Ligt natuurlijk aan de werkrelatie die je hebt, en wat de reden van vertrek was. Tot nu ben ik altijd eerlijk geweest, en ik ben een vrij kritisch persoon, en desondanks heb ik nog altijd goed contact/relatie met vorige werkgevers.

Maar als je bijvoorbeeld je baas een gigantische eikel vind (maar hij jou misschien niet), dan moet je dat misschien wat anders verwoorden.

[LucyLG]

ik ben ook altijd eerlijk geweest. Ik vind alleen die negativiteit die ze willen opzoeken heel irritant.

Ik denk dat je beter authenthiek kan zijn dan een lulverhaal ophangen. Ik heb altijd wel idee dat iedereen met dit bijltje heeft gehakt en dat het gaat of ze je geloven.

[caraseria]

Leuk om jullie meningen te lezen, we kunnen wel concluderen dat het vooral aan de omstandigheden ligt. Ik zou zelf wel willen voorkomen dat er inderdaad negativiteit wordt opgezocht en alles bij jou terug wordt gelegd. Ook goed om daar dan niet over in discussie te gaan..

Ik heb wel eens bij een exit gesprek gesprek gezegd dat ik een hele leuke tijd bij de werkgever heb gehad (wat niet waar was) maar dat ik een baan aangeboden heb gekregen en dat echt een mooie kans voor me was, die ik wil aanpakken (dat was wel echt zo). Ze bleven maar vissen naar wat er mis was dat ik bij hen weg wilde. Ik ging daar niet in mee, gaf nogmaals aan dat ik veel had geleerd en het leuk had gehad etc, maar dit een mooie nieuwe uitdaging voor me was. Toen kreeg ik alsnog een hoop nare opmerkingen naar m'n hoofd: dat het wel erg jammer was want bij hen had ik nog veel kunnen leren, maarja als ik dan ergens anders voor kies.. Ook moest m'n nieuwe werkgever wel erg diep zitten (lees hopeloos) zijn om mij te vragen. Oke.. Toen wist ik zeker dat ik een goede keus had gemaakt.

bombadil schreef op dinsdag 5 mei 2020 @ 18:27:
[...]

Dito.

Als het is omdat je met collega X en baas Y niet door de deur kan bijvoorbeeld is dat anders dan beter salaris, toe aan verandering of verhuizing. Ik vraag me (tegenwoordig) altijd af, 'wat win ik of het bedrijf met de waarheid vs een mooi verhaal?'.

Netwerk en theoretische terugkeer mogelijkheid zijn ook belangrijk en denk je echt dat men wat gaat doen met jouw feedback?of zal het gezien worden als gal spugen en gaat men over tot de orde van de dag.
Maar ik ben (jong) ook eens vertrokken waar ik nooit meer terug zou gaan. Duidelijk en publiek de waarheid zeggen voelde wel fijn.

Die afweging is een goede

Verder kan ik me voorstellen dat je niet je glazen wilt ingooien om in de toekomst evt terug te komen. Gek genoeg is er maar 1 baan die ik als optie zie om ooit terug te komen, bij de rest eerlijk gezegd niet.

[ Voor 5% gewijzigd door caraseria op 06-05-2020 08:46 ]

[naitsoezn]

Soms kan eerlijk zijn tegen je baas ook juist een verademing zijn voor je collegae, dus de reden "je weet nooit wanneer je elkaar weer tegenkomt" werkt ook twee kanten op. Als die ene collega bijvoorbeeld niet mee samen te werken valt, maar niemand durft dit hardop uit te spreken tegen de baas, dan kun je daar juist een positief signaal mee achterlaten als jij dit wel aangeeft bij je vertrek.

Zo zijn er wel meer redenen zijn waardoor jij weggaat, die verbeterd kunnen worden voor je (voormalig) collegae als je het aangeeft. En daarmee kun je in sommige gevallen juist een positief beeld achterlaten. Zo niet: Niet over in discussie gaan. Bovendien moet je dit natuurlijk een beetje met beleid brengen (niet overdreven negatief gaan doen bv). Zoals met wel meer: Het is de toon die de muziek maakt, en niets is zwart-wit.

[Hackus]

Eerlijk blijven, en netjes. Je weet nooit of je elkaar ooit nog weer nodig hebt. Zit je ergens mee en heb je dat nooit aangegeven, hou dat dan bij ontslag ook voor je.

[Verwijderd]

Vorig jaar nog een gesprek met mijn manager gehad over de redenen waarom ik overwoog te gaan vertrekken. Als de brief komt, dan is de inhoud geen verrassing meer. De brief blijft overigens voor mij kort en zakelijk. Daar zet ik de redenen voor mijn vertrek niet eens in. Daarin deel ik alleen mede dat ik de arbeidsovereenkomst beëindig en daarbij rekening zal houden met de opzegtermijn van X maand(en). Ook zal ik benoemen wat dan in mijn ogen formeel mijn laatste dag zal zijn en zal ik een voorstel doen over hoe om te gaan met een eventueel verlof-saldo. Verder hooguit een bedankje voor de samenwerking.

- Die redenen zijn al bekend. Zoniet, dan is dat 1 van de redenen.
- Ze kunnen nog besproken worden in het exit-gesprek, als de werkgever daar behoefte aan heeft.

[ Voor 3% gewijzigd door Verwijderd op 06-05-2020 09:05 ]

[Fanman]

Ik heb twee jaar geleden geen werkelijke reden opgegeven, puur om "welles-nietes" discussie's uit de weg te gaan. "Nieuwe uitdaging" en "toe aan wat anders" opgegeven als reden.
Het is aan je zelf wat je opgeeft, maar probeer nooit met ruzie uit elkaar te gaan. Deze wereld is maar klein, en uitspraken in het verleden kunnen je in het achterwerk bijten.

[_Apache_]

Ik deel die redenen altijd wel. Ene reden ligt misschien bij iemand van HR, andere bij management of algemene richting van een team.

De klassieke 'toe aan wat anders' 'nieuwe uitdagingen' laten te veel ruimte open voor verhalen die kunnen gaan rondzingen.

Liever opstaan uit een gezelschap en wat anders gaan doen dan als mak schaap meelopen.

In de aanloop van mijn laatste ontslag heb ik veel begrip gehad van collega's. Die vergelijkbare signalen / gevoelens hadden opgevangen.

[ Voor 14% gewijzigd door _Apache_ op 06-05-2020 09:10 ]

[Verwijderd]

Fanman schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 09:05:
Ik heb twee jaar geleden geen werkelijke reden opgegeven, puur om "welles-nietes" discussie's uit de weg te gaan. "Nieuwe uitdaging" en "toe aan wat anders" opgegeven als reden.
Het is aan je zelf wat je opgeeft, maar probeer nooit met ruzie uit elkaar te gaan. Deze wereld is maar klein, en uitspraken in het verleden kunnen je in het achterwerk bijten.

Maar wat is er dan precies negatief aan "anders tegen bepaalde zaken aankijken"". Ik zie vooral "ruzie en discussies" (onbegrip?) ontstaan als iemand met een ontslagbrief komt "als donderslag bij heldere hemel" en dan ineens met een waslijst aan irritaties komt die nooit eerder ter sprake gekomen zijn.

Daar zou ik zelf ook niet blij mee zijn.

[Agent47]

Ik werk pas 6 jaar fulltime nu, ben ook nog geen 25:P
Ik heb tegen mijn eerste werkgever gezegd dat ik graag certificeringen wou halen van Microsoft en niet van bepaalde software van het bedrijf.
Tegen mijn eerste detacheerder heb ik eerlijk aangegeven een verbeterd aanbod gekregen te hebben ( vast contract)
Tegen mijn tweede detacheerder heb ik aangegeven de reistijd niet meer fijn te vinden --> Hierin vonden ze mij niet flexibel genoeg (78 km enkele reis, lol)
Nu zit ik bij mijn derde detacheerder en dat bevalt gewoon.

Kortom. Ik probeer wel altijd netjes weg te gaan in verband met referentie. Per jaar probeer ik vaak ook minimaal 2 certificeringen te halen + aanwezig te zijn bij in ieder geval kerstviering / nieuwjaarsviering zodat men je gezicht wel ziet en je niet altijd afwezig bent. Nu zaten mijn detacheerders aan de andere kant van het land dus nam ik uit mezelf een dag vrij de dag erop vanwege het verre reizen en laat thuis komen.

Als laatste heb ik altijd wel minimaal 40km van huis gewerkt. Met het oog op de toekomst kan ik ook nog zeggen dat ik hem in m'n vriendin heb gehangen, er een kleine aankomt en ik graag dichter bij huis wil werken

[ Voor 10% gewijzigd door Agent47 op 06-05-2020 09:12 ]

[Belindo]

Voor het bedrijf waar ik werk maak ik de analyses en rapportages van onder andere de 'exit interviews'. Hier vallen eigenlijk altijd twee dingen op (aan de negatieve leavers):
- óf er staat een gigantische rant in die vóór het ontslag nooit is opgebracht (als je eerder je gal spuwt, bij je Team Leider, HR of een vertrouwenspersoon, kan er nog een hele hoop verbeterd worden)
- óf 'alles was goed', 'geen commentaar' of 'niets' wordt ingevuld, terwijl je van sommige weet wat de redenen zijn. Helaas maak ik rapportages gebaseerd op data, en niet op wat ik zelf heb gehoord

Ik vind het zelf erg belangrijk om éérlijk te zijn. Stel, er is echt iets aan de gang in het bedrijf waardoor je graag naar iets anders wilt kijken. Geef dat dan eerlijk aan, en geef het bedrijf kans om te veranderen. Mooi weer spelen of om dingen heen draaien helpt niemand.

Let wel, dit gaat over ontslag nemen vanwege negatieve zaken. Zo zijn er ook exit interviews van diegene die gewoon een ander soort baan voor een ander, vaak beter salaris hebben gevonden. Deze groep is over het algemeen duidelijker omtrent de redenen dat ze het bedrijf verlaten.

[sorted.bits]

Zowel functioneringsgesprekken als exit gesprekken mogen verrassingen bevatten. Als jij niet kan samenwerken met een persoon en daarom ga je weg, dan neem ik aan dat je dit al besproken hebt met je leidinggevende (of die daarboven, mocht de leidinggevende degene zijn met wie je niet kan samenwerken).

Bij mijn vorige werkgever heb ik een aantal keren aangegeven dat ik graag zou doorgroeien, daar was weinig ruimte en budget voor, dus bij mijn exit gesprek was dat ook de reden die ik heb opgegeven. Geen verrassingen voor ons beiden.

[Sissors]

Het juiste antwoord lijkt mij inderdaad dat het afhangt van de situatie, maar het verbaasd mij wel wat hoe weinig mensen de waarheid willen vertellen. En sterker nog, eerlijk zijn waarom je vertrekt zijn als kinderachtig en een schop nageven neerzetten? Niet open kunnen zijn over waarom je vertrekt, dat is kinderachtig.

Meestal zouden de redenen sowieso niet als verrassing moeten komen, tenzij het iets is als dat je werk dichter bij huis hebt gevonden bijvoorbeeld (immers, heeft weinig nut te klagen bij je werkgever dat de vestiging te ver weg is), of je echt een unieke mogelijkheid hebt gekregen (eg, SpaceX mailde of je niet bij ze wil komen werken). Tegelijk, als mensen bij vertrek al niet de echte reden willen/durven te zeggen, waarom zouden ze dat als ze er nog werken wel durven? Ik merk het vaak genoeg op mijn werk, en daar kunnen managers echt wel overweg met kritiek: Wel klagen bij de koffieautomaat, maar is er dan een groepsoverleg met de baas erbij, dan is ineens alles prima. En je kan veel vinden van managers, maar als je het niet aandurft om problemen bij ze aan te kaarten, dan kan je ook niet verwachten dat die problemen worden opgelost.

Wat ik dan nog langs zie komen, is het argument dat je misschien nog terug wil komen. Als je bij vertrek aangeeft dat je weg gaat omdat je wat nieuws wil, of minder reistijd, of omdat je vindt dat je teveel bezig bent met legacy problemen en je liever wil richten op nieuwe development, dan zijn dat toch allemaal geen onoverkomelijke dingen als je toch terug wil komen?
Heb je aangegeven dat je weg wilt omdat de manager het IQ van een theeblaadje heeft, je collega's eikels zijn en je werk dodelijk saai: Waarom zou je dan in hemelsnaam nog terug willen komen?

[Getto]

De keren dat ik onstlag nam heb ik in het jaar ervoor al meerdere keren gesprekken gehad met mijn leidinggevende over de zaken waar ik tegenaanloop. Als na een x periode er geen verbetering was op die punten ging ik zoeken naar een nieuwe job. Bij het indienen van het ontslag was ik altijd eerlijk en kon ik terug referen naar de gesprekken die ik had gehad met mijn leidinggevende.

Dit werd altijd goed opgepakt omdat ze ook wel voelde dat ik het bedrijf kansen had gegeven.

[Napo]

Sissors schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 09:44:
Tegelijk, als mensen bij vertrek al niet de echte reden willen/durven te zeggen, waarom zouden ze dat als ze er nog werken wel durven? Ik merk het vaak genoeg op mijn werk, en daar kunnen managers echt wel overweg met kritiek: Wel klagen bij de koffieautomaat, maar is er dan een groepsoverleg met de baas erbij, dan is ineens alles prima. En je kan veel vinden van managers, maar als je het niet aandurft om problemen bij ze aan te kaarten, dan kan je ook niet verwachten dat die problemen worden opgelost.

Dit blijft wellicht het grootste probleem. Als je niet eerlijk bent gedurende je werkzame periode gaat er waarschijnlijk ook niet bijzonder veel veranderen. Er ligt daar vrijwel altijd een mogelijkheid om met eigen initiatief je werkzaamheden aan te passen naar hetgeen je ambieert en om de nodige verbeteringen aan te dragen.

Maak je de keuze om gedurende je loopbaan bij de organisatie hier geen dialoog over te hebben met je manager dan heb je de kans laten liggen en is het achteraf eerlijk zijn vrij nutteloos.

In mijn laatste ontslag ook eerlijk geweest over de ontwikkelingen die ik zag in de organisatie, dat destijds aangegeven en zag daar gedurende een ruime periode weinig verbetering in en daar uiteindelijk ook naar gerefereerd dat er een set aan factoren meespelen tot het uiteindelijke besluit. In het exit-gesprek gaat het dan ook meer over de eigen ervaring en niet over het weerleggen ervan, die tijd is dan al gepasseerd.


Als open communicatie tussen medewerker en manager niet mogelijk is dan is er al iets wat niet functioneert. Inhoudsloze exit-gesprekken met derhalve geen nutige data zijn daar wellicht een gevolg van hoewel dat ook te denken geeft.

[desmond]

Drie toevoegingen.
- Exit-gesprekken worden in de regel gevoerd door indirect betrokkenen, bijvoorbeeld door een HR-medewerker. Daar kan je makkelijker eerlijk en open tegen zijn. Vergeet niet dat een afdelingsmanager ook op verloop wordt beoordeeld.
- In een Exit-gesprek proberen ze je normaal gesproken niet over te halen om te blijven. Als ze dat zouden willen, is jouw opzegging daar een beter moment voor.
- Professionele omgangsvormen. Eerlijk zijn hoeft niet uit te monden in verbaal geweld. Als je jouw manager een kl**tzak vindt, kan je ook aangeven dat de stijl van leiding geven je niet zo ligt. Als je werk oersaai geworden is, zoek je een nieuwe uitdaging.

[Verwijderd]

Belindo schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 09:12:
Voor het bedrijf waar ik werk maak ik de analyses en rapportages van onder andere de 'exit interviews'. Hier vallen eigenlijk altijd twee dingen op (aan de negatieve leavers):
- óf er staat een gigantische rant in die vóór het ontslag nooit is opgebracht (als je eerder je gal spuwt, bij je Team Leider, HR of een vertrouwenspersoon, kan er nog een hele hoop verbeterd worden)
- óf 'alles was goed', 'geen commentaar' of 'niets' wordt ingevuld, terwijl je van sommige weet wat de redenen zijn. Helaas maak ik rapportages gebaseerd op data, en niet op wat ik zelf heb gehoord

Ik vind het zelf erg belangrijk om éérlijk te zijn. Stel, er is echt iets aan de gang in het bedrijf waardoor je graag naar iets anders wilt kijken. Geef dat dan eerlijk aan, en geef het bedrijf kans om te veranderen. Mooi weer spelen of om dingen heen draaien helpt niemand.

Let wel, dit gaat over ontslag nemen vanwege negatieve zaken. Zo zijn er ook exit interviews van diegene die gewoon een ander soort baan voor een ander, vaak beter salaris hebben gevonden. Deze groep is over het algemeen duidelijker omtrent de redenen dat ze het bedrijf verlaten.

Dus mensen die negatief zijn handelen volgens jou 'oneerlijk' en de mensen die positief zijn, zijn eerlijk ?

[Napo]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:10:
[...]


Dus mensen die negatief zijn handelen volgens jou 'oneerlijk' en de mensen die positief zijn, zijn eerlijk ?

Bij mijn vorige werkgever moest er een radiobutton geselecteerd worden voor de reden van vertrek. Er was een hele rits aan opties maar je zag vaak "compensatie/salaris" geselecteerd worden door de manager. De gemakkelijke aangezien daar door het vaste salarishuis weinig aan te doen is..Gevolg is dat je vervolgens het vingerwijzen naar verantwoordelijkheid naar voren komt

[Standeman]

Sowieso zou een ontslag voor een directe leidinggevende nooit een verassing moeten zijn, het zou een laatste stap zijn omdat zaken niet veranderen die je hebt aangekaart.

Persoonlijk ben ik altijd wel eerlijk geweest over mijn vertrek. Uiteraard moet je de bruggen achter je niet verbranden, maar waarom zou liegen over je vertrek?

[lasharor]

Belindo schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 09:12:
Voor het bedrijf waar ik werk maak ik de analyses en rapportages van onder andere de 'exit interviews'. Hier vallen eigenlijk altijd twee dingen op (aan de negatieve leavers):
- óf er staat een gigantische rant in die vóór het ontslag nooit is opgebracht (als je eerder je gal spuwt, bij je Team Leider, HR of een vertrouwenspersoon, kan er nog een hele hoop verbeterd worden)
- óf 'alles was goed', 'geen commentaar' of 'niets' wordt ingevuld, terwijl je van sommige weet wat de redenen zijn. Helaas maak ik rapportages gebaseerd op data, en niet op wat ik zelf heb gehoord

Ik vind het zelf erg belangrijk om éérlijk te zijn. Stel, er is echt iets aan de gang in het bedrijf waardoor je graag naar iets anders wilt kijken. Geef dat dan eerlijk aan, en geef het bedrijf kans om te veranderen. Mooi weer spelen of om dingen heen draaien helpt niemand.

Let wel, dit gaat over ontslag nemen vanwege negatieve zaken. Zo zijn er ook exit interviews van diegene die gewoon een ander soort baan voor een ander, vaak beter salaris hebben gevonden. Deze groep is over het algemeen duidelijker omtrent de redenen dat ze het bedrijf verlaten.

De werknemer heeft er helemaal niets aan om eerlijk te zijn. Het is gewoon een zakelijke relatie; als werknemer verkoop je je tijd aan de klant, de werkgever. Meestal helpt het dan om gewoon het spelletje mee te spelen en zonder al te veel "emotie" te vertrekken. Als ze bepaalde zaken in het bedrijf willen verbeteren huren ze maar een consultant in.

[Widow]

Getto schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:03:
De keren dat ik onstlag nam heb ik in het jaar ervoor al meerdere keren gesprekken gehad met mijn leidinggevende over de zaken waar ik tegenaanloop. Als na een x periode er geen verbetering was op die punten ging ik zoeken naar een nieuwe job. Bij het indienen van het ontslag was ik altijd eerlijk en kon ik terug referen naar de gesprekken die ik had gehad met mijn leidinggevende.

Dit werd altijd goed opgepakt omdat ze ook wel voelde dat ik het bedrijf kansen had gegeven.

Dit inderdaad.. er gaat van alles vooraf aan ontslag nemen. Stel je bent niet blij met de projecten die je krijgt, dan ga je toch met je chef praten of het anders kan? En als dat niet van de grond kom, dan ga je toch weer in gesprek? Als je dan een keer besluit om ontslag te nemen kan het nooit helemaal als verrassing komen lijkt me.

[pennywiser]

Standeman schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:16:
Sowieso zou een ontslag voor een directe leidinggevende nooit een verassing moeten zijn, het zou een laatste stap zijn omdat zaken niet veranderen die je hebt aangekaart.

Persoonlijk ben ik altijd wel eerlijk geweest over mijn vertrek. Uiteraard moet je de bruggen achter je niet verbranden, maar waarom zou liegen over je vertrek?

Omdat er voor jou helemaal niets te winnen valt aan eerlijk zijn, een neutrale reden opgeven (sommigen noemen dat liegen, maar het gaat altijd om een nieuwe kans, of rol) levert jou vrijwel altijd meer op, en voorkomt nutteloze discussies die in negativiteit belanden in het allerlaatste gesprek dat je hebt en een definitief stempel op jou drukken.

Het bedrijf waar je weggaat zal een eerlijke reden altijd invullen en goedpraten als jouw falen, en dat kan uitgebreid want je zit er niet meer. De achterblijvers moeten wel met elkaar door.

lasharor schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:19:
[...]


De werknemer heeft er helemaal niets aan om eerlijk te zijn. Het is gewoon een zakelijke relatie; als werknemer verkoop je je tijd aan de klant, de werkgever. Meestal helpt het dan om gewoon het spelletje mee te spelen en zonder al te veel "emotie" te vertrekken. Als ze bepaalde zaken in het bedrijf willen verbeteren huren ze maar een consultant in.

Zo is dat.

[ Voor 29% gewijzigd door pennywiser op 06-05-2020 10:24 ]

[barry86]

Iemand, en vooral je baas, aanspreken op zijn (in jou ogen verkeerde) eigenschappen kan 2 kanten op gaan.

Als je communicatief vaardig bent kun je dit gesprek neutraal en rationeel voeren en gaat het goed.
Daarbij kun je omgaan met tegenargumenten en blijf je zakelijk.
Als je een emotioneel persoon bent, dan kun je dit naar mijn inzicht beter niet doen. Je gaat dan geheid te veel en situaties verkeerd formulieren.
Daarbij is het net zo belangrijk om in te schatten hoe je werkgever in elkaar zit en omgaat met dit soort gesprekken.

[ Voor 6% gewijzigd door barry86 op 06-05-2020 10:22 ]

[GoldenSample]

Verwijderd schreef op dinsdag 5 mei 2020 @ 18:19:
Klinkt stom maar dat is compleet afhankelijk van de werkelijke reden.

Dit + hoe goed ik overweg kan met m'n soon to be ex collega's.

Als het iets was wat me echt mateloos gestoord heeft probeer ik aan te geven hoe het verbetert kan worden. Over het algemeen is dat dan geen nieuws omdat ik altijd wel redelijk open ben wat me niet bevalt en probeer dingen te veranderen.

Als ik echt goed met m'n collega's om ga (heb aardig wat ex collega's welke nu vrienden dan wel goede kennissen zijn) kan het zijn dat ik het diplomatieke wat meer laat varen in de hoop dat het dan wel mijn (ex) collega's gaat helpen.

Bruggen verbranden/modder gooien is overigens iets heel anders.

[ Voor 8% gewijzigd door GoldenSample op 06-05-2020 10:24 ]

[Gomez12]

caraseria schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 08:45:
Leuk om jullie meningen te lezen, we kunnen wel concluderen dat het vooral aan de omstandigheden ligt. Ik zou zelf wel willen voorkomen dat er inderdaad negativiteit wordt opgezocht en alles bij jou terug wordt gelegd. Ook goed om daar dan niet over in discussie te gaan..

Wat is er mis met alles bij jou terug te leggen? Jij gaat daar toch weg? Bij een exit-gesprek ben ik al helemaal compleet weg hoor, dan kunnen ze met van alles en nog wat komen aanzetten maar dan zijn ze er te laat mee.

Ik heb wel eens bij een exit gesprek gesprek gezegd dat ik een hele leuke tijd bij de werkgever heb gehad (wat niet waar was) maar dat ik een baan aangeboden heb gekregen en dat echt een mooie kans voor me was, die ik wil aanpakken (dat was wel echt zo). Ze bleven maar vissen naar wat er mis was dat ik bij hen weg wilde. Ik ging daar niet in mee, gaf nogmaals aan dat ik veel had geleerd en het leuk had gehad etc, maar dit een mooie nieuwe uitdaging voor me was. Toen kreeg ik alsnog een hoop nare opmerkingen naar m'n hoofd: dat het wel erg jammer was want bij hen had ik nog veel kunnen leren, maarja als ik dan ergens anders voor kies.. Ook moest m'n nieuwe werkgever wel erg diep zitten (lees hopeloos) zijn om mij te vragen. Oke.. Toen wist ik zeker dat ik een goede keus had gemaakt.

Tja, aan de andere kant wat heeft een werkgever aan een liegende werknemer?

Als je bij het exit-gesprek niet je mond opentrekt dan heb je dat over het algemeen eerder ook niet gedaan (anders hoef je bij het exit-gesprek niet te liegen, omdat jouw vertrek gewoon in de lijn der verwachting lag en alle punten al bekend waren), dus of het niet bij jou ligt...

[Standeman]

pennywiser schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:20:
[...]

Omdat er voor jou helemaal niets te winnen valt aan eerlijk zijn, een neutrale reden opgeven (sommigen noemen dat liegen, maar het gaat altijd om een nieuwe kans, of rol) levert jou vrijwel altijd meer op, en voorkomt nutteloze discussies die in negativiteit belanden in het allerlaatste gesprek dat je hebt en een definitief stempel op jou drukken.

Het bedrijf waar je weggaat zal een eerlijke reden altijd invullen en goedpraten als jouw falen, en dat kan uitgebreid want je zit er niet meer. De achterblijvers moeten wel met elkaar door.
...

Ik hou niet van liegen en zeker ook niet van leugenaars. Er valt voor mij heel veel te winnen, namelijk dat ik niet lieg. En of je die discussie al dan niet aangaat heb je zelf in de hand.

Ik slaap er in ieder geval beter door

[pennywiser]

Standeman schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:37:
[...]

Ik hou niet van liegen en zeker ook niet van leugenaars. Er valt voor mij heel veel te winnen, namelijk dat ik niet lieg. En of je die discussie al dan niet aangaat heb je zelf in de hand.

Ik slaap er in ieder geval beter door

Zoals zoveel mensen verwar je eerlijkheid met zakelijkheid.

[Pizza_Boom]

Gomez12 schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:30:
[...]

Wat is er mis met alles bij jou terug te leggen? Jij gaat daar toch weg? Bij een exit-gesprek ben ik al helemaal compleet weg hoor, dan kunnen ze met van alles en nog wat komen aanzetten maar dan zijn ze er te laat mee.

Bij vertrekkend leidinggevenden wel gezien dat opeens alles dat in de periode daarvoor fout was gegaan, bij hun in de schoenen werd geschoven. Dus dat is er mis met alles daar terugleggen. Een zondebok zoeken zonder dat diegene zich: A. überhaupt nog kan verdedigen. En B. Daar überhaupt echt aandeel aan had.

Tja, aan de andere kant wat heeft een werkgever aan een liegende werknemer?

Als je bij het exit-gesprek niet je mond opentrekt dan heb je dat over het algemeen eerder ook niet gedaan (anders hoef je bij het exit-gesprek niet te liegen, omdat jouw vertrek gewoon in de lijn der verwachting lag en alle punten al bekend waren), dus of het niet bij jou ligt...

Advocaat van de duivel, maar: Wat heb ik aan mijn kop boven het maaiveld uitsteken als dat vervolgens keihard backfired? Ik heb vrij snel geleerd dat bepaalde mensen bepaalde dingen gewoon niet willen horen en permanent blijven draaien om maar niet te hoeven toegeven dat zijzelf fout zitten. Nouja, dan maar niet hoor.

[Napo]

Pizza_Boom schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:56:
[...]
Advocaat van de duivel, maar: Wat heb ik aan mijn kop boven het maaiveld uitsteken als dat vervolgens keihard backfired? Ik heb vrij snel geleerd dat bepaalde mensen bepaalde dingen gewoon niet willen horen en permanent blijven draaien om maar niet te hoeven toegeven dat zijzelf fout zitten. Nouja, dan maar niet hoor.

Dat is weinig advocaat van de duivel. Er zijn te veel (één is al te veel) managers die bepaalde zaken liever niet horen. Prima als je het verteld maar op de mail, nee dat liever niet. Bewust onbekend zijn met zaken geeft een reden om er niets mee te hoeven doen, zet je het op de mail dan wordt het opeens traceerbaar.

Dit soort managers kan je ontzettend veel feedback geven maar zal waarschijnlijk weinig mee gebeuren. De kritische persoon die de verbeterpunten aandraagt wordt als lastig gezien terwijl de "ja-knikker" perfect zijn. Dat soort cultuurproblemen ga je niet oplossen in een exit-gesprek. Indien iemand niet open staat voor feedback is een exit-gesprek een verspilling van tijd.

[Standeman]

pennywiser schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:43:
[...]

Zoals zoveel mensen verwar je eerlijkheid met zakelijkheid.

Ik verwar helemaal niks. Ook zakelijk dien je gewoon eerlijk te zijn en is er geen enkele reden om te liegen. Als er in jou ogen niets te winnen is lieg je, zoals je al zei. Dat is je default setting blijkbaar. Dan ben ik benieuwd hoever je gaat in je leugens wanneer er wel wat te winnen is.

Ik heb "collega's" gezien met bijelkaar verzonnen C.V.'s, die prestaties claimen van anderen en uiteraard eigen falen wegmoffelen of in de schoenen van anderen schuiven. Persoonlijk heb ik een grondige hekel aan liegen en leugenaars. Dat soort mensen zet ik weg als volledig onbetrouwbaar.

[Pizza_Boom]

Napo schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:59:
[...]


Dat is weinig advocaat van de duivel. Er zijn te veel (één is al te veel) managers die bepaalde zaken liever niet horen. Prima als je het verteld maar op de mail, nee dat liever niet. Bewust onbekend zijn met zaken geeft een reden om er niets mee te hoeven doen, zet je het op de mail dan wordt het opeens traceerbaar.

Dit soort managers kan je ontzettend veel feedback geven maar zal waarschijnlijk weinig mee gebeuren. De kritische persoon die de verbeterpunten aandraagt wordt als lastig gezien terwijl de "ja-knikker" perfect zijn. Dat soort cultuurproblemen ga je niet oplossen in een exit-gesprek. Indien iemand niet open staat voor feedback is een exit-gesprek een verspilling van tijd.

Ik was nog bezig met een edit, maar die zal ik hier wel neerplanten. Een cultuurprobleem krijg je in je eentje ook niet opgelost, tenzij je directielid bent, dat groeit binnen een bedrijf en ook als dat wel opgelost lijkt te worden, valt men er vrij snel in terug. Zodra er dan iets tegen zit dat op de oude cultuur lijkt, is het weer van: Zie je wel!

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[pennywiser]

Standeman schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 11:02:
[...]

Ik verwar helemaal niks. Ook zakelijk dien je gewoon eerlijk te zijn en is er geen enkele reden om te liegen. Als er in jou ogen niets te winnen is lieg je, zoals je al zei. Dat is je default setting blijkbaar. Dan ben ik benieuwd hoever je gaat in je leugens wanneer er wel wat te winnen is.

Ik heb "collega's" gezien met bijelkaar verzonnen C.V.'s, die prestaties claimen van anderen en uiteraard eigen falen wegmoffelen of in de schoenen van anderen schuiven. Persoonlijk heb ik een grondige hekel aan liegen en leugenaars. Dat soort mensen zet ik weg als volledig onbetrouwbaar.

Wat een doorgeslagen onzin. Lees even goed wat ik geschreven heb, geef een neutrale reden op, die klopt namelijk altijd. Anderen, zoals jij, noemen dat, helaas kortzichtig, liegen.

[vso]

Een sollicitatie gesprek is een moment om te peilen of jij een geschikte kandidaat bent.. een "rode vlag" neerzetten is niet handig... (willen ze een persoon hebben die steelt?)

De waarheid komt indien nodig vanzelf wel boven, er zijn daarnaast nog meer reden om in je proeftijd te stoppen dus ik zou me best te doen om jezelf goed te presenteren (niet beter/niet slechter dan dat je bent)

ik zou me helemaal niet blindstaren op dit 1ne aspect..

[ehtweak]

Standeman schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 11:02:
[...]

Persoonlijk heb ik een grondige hekel aan liegen en leugenaars. Dat soort mensen zet ik weg als volledig onbetrouwbaar.

Je hebt groot gelijk!

Maar, in realiteit, zit de 'echte' wereld iets anders in elkaar.
Van marketing tot financiële graaiers, van super commerciële toko's tot overheden; vrijwel overal wordt er lustig op los gefantaseerd, gelogen en bedrogen, leugentjes om bestwil verteld, de waarheid verdraaid, enzovoorts, enzovoorts.
We zien het toch dagelijks om ons heen?

Triest, maar waar.
En als je dan daartussen probeert eerlijk en oprecht te zijn; schaad je veelal voornamelijk jezelf.
M.a.w. moreel dilemma.

[Belindo]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:10:
[...]


Dus mensen die negatief zijn handelen volgens jou 'oneerlijk' en de mensen die positief zijn, zijn eerlijk ?

Zeker niet, ik denk dat je het verkeerd interpreteerd, of ik het niet duidelijk heb omschreven.

Mensen gaan weg voor bepaalde redenen, deze redenen kunnen 'negatief' zijn ten opzichte van het bedrijf (slecht management, salaris, werkzaamheden, omgang) en 'niet negatief' (iets gevonden dichter bij huis, iets gevonden met betere uren, salaris, etc).

Mensen die voor laatstgenoemde reden weggaan geven dit vaak gewoon aan. Mensen die voor de eerste reden weg gaan vallen dan in de twee voorbeelden die ik noemde (of erg negatief terwijl dit nooit eerder ter sprake is gekomen, of erg positief terwijl je wéét dat er meer speelt).

[Gomez12]

Pizza_Boom schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:56:
[...]
Bij vertrekkend leidinggevenden wel gezien dat opeens alles dat in de periode daarvoor fout was gegaan, bij hun in de schoenen werd geschoven. Dus dat is er mis met alles daar terugleggen. Een zondebok zoeken zonder dat diegene zich: A. überhaupt nog kan verdedigen. En B. Daar überhaupt echt aandeel aan had.

Ik heb het idee dat caraseria het meer heeft over dat het teruggelegd wordt in het exit-gesprek... Waardoor je nog zou kunnen reageren als je er zin in hebt.
Terwijl jij het hebt over de roddels en achterklap die er komen als iemand weg is.

[...]
Advocaat van de duivel, maar: Wat heb ik aan mijn kop boven het maaiveld uitsteken als dat vervolgens keihard backfired? Ik heb vrij snel geleerd dat bepaalde mensen bepaalde dingen gewoon niet willen horen en permanent blijven draaien om maar niet te hoeven toegeven dat zijzelf fout zitten. Nouja, dan maar niet hoor.

Tja, wmb kan je dan maar beter bij het minste of geringste ongemak wegwezen. Want als jij het niet ter sprake gaat brengen gaat niemand het veranderen en jij gaat je er alleen maar meer aan ergeren...

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Tja, ik weet niet helemaal wat jouw verwachting is bij zoiets, maar natuurlijk krijg je van al jouw punten te horen waarom dat nu zo is, hoe dat zo is gekomen etc.
Bijna alles heeft simpelweg een geschiedenis... Maar als die je vertelt wordt dan is het voor jou de laatste keer dat je iets doet?
Het klinkt meer alsof jij denkt dat je alles wel even beter weet en dat als men niet direct in de houding schiet als jij een idee oppert dat men dan maar fout is...

Wat jij beschrijft is idd de standaard-reactie van de dan werkenden, alleen dat is ook hoe de echt goede ideeen boven komen drijven, door ervoor te vechten. Alle waardeloze ideeen laat men al heel snel vallen.

[Napo]

Pizza_Boom schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 11:07:
[...]
Ik was nog bezig met een edit, maar die zal ik hier wel neerplanten. Een cultuurprobleem krijg je in je eentje ook niet opgelost, tenzij je directielid bent, dat groeit binnen een bedrijf en ook als dat wel opgelost lijkt te worden, valt men er vrij snel in terug. Zodra er dan iets tegen zit dat op de oude cultuur lijkt, is het weer van: Zie je wel!


***members only***

Correct, past prima in het straatje "de maatschappij dat ben jij". Je bent er hoe dan ook onderdeel van en enkel door te handelen op de manier dat jij wil dat er gehandeld wordt kan er potentieel iets veranderen, enkel en alleen in het een spel van de lange adem.

Exit-gesprekken gaan dat niet oplossen, enkel nogmaals aanstippen. Accepteer je de cultuur of niet, wil je het pogen te veranderen (blijven en proberen en mogelijk later vertrekken) of ga je direct weg.

[fonsoy]

Als je enkel de positieve zaken benoemt heb je geen moment gelogen, echter het stuk negatief niet behandeld. Niemand zal je daar om vragen, tenzij er specifiek naar gevraagd wordt, waarna je kan aangeven dat "dat onderdeel ook in overweging genomen is".

Als je op LinkedIn kijkt zie je ook het grootste geneuzel over besparingen op X, betere effectiviteit op Y of minder gedoe met Z. Terwijl er nooit met geen woord gerept wordt over problemen bij implementatie, moeite met de samenwerking of iets in die trant. De relatie werkgever-werknemer is een commerciele relatie en je dient jezelf zo goed mogelijk te verkopen aangezien niemand anders dit voor je doet.

Als ik mijn C-level chefs hoor praten hoor ik ook eigenlijk niets dan marketing-gewauwel. In mijn rol weet ik vrij goed wat er speelt in bepaalde afdelingen en kan ik er dus goed over oordelen. Ze zijn zelf geen haar beter (aangezien alle problemen onder het tapijt geveegd worden), en een goed voorbeeld doet volgen toch?

[SinergyX]

Ik heb genoeg ontslagbrieven langs zien komen, buiten wat de reden is, gaat het ook om de situatie waarin hij/zij ontslag neemt. Soort van 'in goed overleg', krijg je veelal een uitgebreide brief met bedankt etc, maar 'op verzoek van' krijg je gewoon de standaard te vinden op internet. Veelal zijn deze brieven een formaliteit, de inhoud en/of aanleiding is al lang besproken met de leidinggevende, positieve of negatieve zaken.

En daar zit denk ik de basis, het is een formaliteit, geen liefdes- of afscheidsbrief, redenen of zaken die de aanleiding zouden zijn, zouden al in functioneringsgesprek moeten zitten, of reeds eerder al kenbaar zijn gemaakt.

Zo was er 1 brief waar een compleet dialoog was geschreven hoe die persoon niet kon omgaan met zijn directe collega's (of hun manier van werken) en in al die 8 jaar werkelijk nog nooit een woord over gehoord. Hoe gaat samenwerking met je directe collega's: helemaal prima. Tja.. zet dat dan ook niet meer in je brief neer.

Maar uiteindelijk is de vraag, wat is de echte reden? Meestal niet direct 1 reden, maar opstapeling van. Beter aanbod, nieuwe uitdaging, 'geen zin meer', veranderingen, prive-situatie, etc, want misschien die irritaties zal je wel neerzetten, maar dat beter aanbod dichterbij huis waarschijnlijk niet.

[Pizza_Boom]

Gomez12 schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 11:14:
[...]

Ik heb het idee dat caraseria het meer heeft over dat het teruggelegd wordt in het exit-gesprek... Waardoor je nog zou kunnen reageren als je er zin in hebt.
Terwijl jij het hebt over de roddels en achterklap die er komen als iemand weg is.

Ik heb het gevoel dat dat wel hand in hand gaat. Ik heb ook een collega gehad die terug naar zijn roots ging, terwijl ik beter wist. Geen gelul.

Tja, wmb kan je dan maar beter bij het minste of geringste ongemak wegwezen. Want als jij het niet ter sprake gaat brengen gaat niemand het veranderen en jij gaat je er alleen maar meer aan ergeren...

En als je het wel ter sprake bent en vervolgens de gebeten hond bent?

Tja, ik weet niet helemaal wat jouw verwachting is bij zoiets, maar natuurlijk krijg je van al jouw punten te horen waarom dat nu zo is, hoe dat zo is gekomen etc.
Bijna alles heeft simpelweg een geschiedenis... Maar als die je vertelt wordt dan is het voor jou de laatste keer dat je iets doet?
Het klinkt meer alsof jij denkt dat je alles wel even beter weet en dat als men niet direct in de houding schiet als jij een idee oppert dat men dan maar fout is...

Wat jij beschrijft is idd de standaard-reactie van de dan werkenden, alleen dat is ook hoe de echt goede ideeen boven komen drijven, door ervoor te vechten. Alle waardeloze ideeen laat men al heel snel vallen.

Als er expliciet gevraagd wordt naar dingen die je, als nieuweling in een organisatie, opvallen of opgevallen zijn, verwacht daar niet een urenlange uitleg over hoe alles komt. Ik geef dingen aan, zonder waardeoordeel goed of fout, maar gewoon dat mij x en y opvalt. Neem het ter kennisgeving aan. Ik vind het tamelijk ongeloofwaardig dat door een vervelende klant en een misgelopen project 10 jaar terug, de procedures nergens terug te vinden zijn en alle mensen op een bepaalde afdeling allemaal wat anders doen, terwijl ze dezelfde functie hebben.

Napo schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 11:17:
Correct, past prima in het straatje "de maatschappij dat ben jij". Je bent er hoe dan ook onderdeel van en enkel door te handelen op de manier dat jij wil dat er gehandeld wordt kan er potentieel iets veranderen, enkel en alleen in het een spel van de lange adem.

Exit-gesprekken gaan dat niet oplossen, enkel nogmaals aanstippen. Accepteer je de cultuur of niet, wil je het pogen te veranderen (blijven en proberen en mogelijk later vertrekken) of ga je direct weg.

Zo lang je direct leidinggevende meedoet in dat gedrag, hoef je de illusie niet te hebben dat jij dat gaat veranderen. Dat zit dieper. Je kan enkel de eer aan jezelf houden en zorgen dat jij wel normaal blijft doen. Ik ben wel eens gevraagd door een collega of ik naar een andere afdeling wilde gaan voor hem, omdat ik wel met die mensen door 1 deur kon en er wat afgegeven moest worden. Een hele afdeling. Heb hem vriendelijk bedankt en gezegd dat ie het zelf mag doen, ze vreten hem niet op. Hij is dus 4x geweest. De eerste 3x zat er iemand, de 4e keer zat er niemand.

Ook al zijn het hele afdelingen, vaak komt het gedrag uit een of enkele mensen. Zo ook hier. Persoon viel eruit en de sfeer verbeterde. Persoon weer terug op zijn post en sfeer weer verziekt. Een nieuwe collega kon het mooi samen vatten: "Als persoon op de afdeling binnen komt wandelen, is het alsof koning winter zijn intrede doet. Je voelt de temperatuur zakken en iedereen verstijven." Maar als de directie achter zo'n persoon blijft staan, kan je op je kop gaan staan, in je blote reet door de straat rennen, er verandert niets.

[Verwijderd]

ehtweak schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 11:10:
[...]

Je hebt groot gelijk!

Maar, in realiteit, zit de 'echte' wereld iets anders in elkaar.
Van marketing tot financiële graaiers, van super commerciële toko's tot overheden; vrijwel overal wordt er lustig op los gefantaseerd, gelogen en bedrogen, leugentjes om bestwil verteld, de waarheid verdraaid, enzovoorts, enzovoorts.
We zien het toch dagelijks om ons heen?

Triest, maar waar.
En als je dan daartussen probeert eerlijk en oprecht te zijn; schaad je veelal voornamelijk jezelf.
M.a.w. moreel dilemma.

Beetje denigrerend naar @Standeman toe zoals je dit formuleert maar dat terzijde.

Als je in zo'n omgeving werkt vind je het echt een moreel dilemma om daar in mee te gaan of niet?

[Verwijderd]

pennywiser schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:20:
[...]

Het bedrijf waar je weggaat zal een eerlijke reden altijd invullen en goedpraten als jouw falen, en dat kan uitgebreid want je zit er niet meer. De achterblijvers moeten wel met elkaar door.

[...]

De achterblijvers zijn ook niet gek hoor. Die weten heel goed hoe zoiets werkt en doen "ene oor in, andere oor uit" en ze knikken een keer nietszeggend. Sterker nog: ik weet zeker dat bepaalde mensen die op deze manier "zwartgemaakt" zijn, per direct weer terug in dienst mogen als ze dat zouden willen.

[gold_dust]

Getto schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:03:
De keren dat ik onstlag nam heb ik in het jaar ervoor al meerdere keren gesprekken gehad met mijn leidinggevende over de zaken waar ik tegenaanloop. Als na een x periode er geen verbetering was op die punten ging ik zoeken naar een nieuwe job. Bij het indienen van het ontslag was ik altijd eerlijk en kon ik terug referen naar de gesprekken die ik had gehad met mijn leidinggevende.

Dit werd altijd goed opgepakt omdat ze ook wel voelde dat ik het bedrijf kansen had gegeven.

Dit is ook wat ik als werknemer altijd ervaren heb. Probleem is dat je zo altijd blijft weggaan, bij elk bedrijf speelt wel iets. Daarom hebben dit soort exit gesprekken ook weinig zin, vaak weten ze zelf ook wel wat er aan de hand maar echt iets veranderen heb ik nooit ergens zien gebeuren. Na hooguit een paar jaar ben ik overal weer vertrokken.

Uiteindelijk ook de reden dat ik ben gaan freelancen. Discussiepunt zou eigenlijk niet exit-gesprek moeten zijn maar hoe voorkom je dat het überhaupt tot een exit gesprek komt.

[jmzeeman]

Standeman schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 10:16:
Sowieso zou een ontslag voor een directe leidinggevende nooit een verassing moeten zijn, het zou een laatste stap zijn omdat zaken niet veranderen die je hebt aangekaart.

Persoonlijk ben ik altijd wel eerlijk geweest over mijn vertrek. Uiteraard moet je de bruggen achter je niet verbranden, maar waarom zou liegen over je vertrek?

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Zebby]

Ik had meerdere keren eerder al aangegeven wat de problemen waren, zowel bij mijn leidinggevende, zijn leidinggevende als HR, en er werd over 1,5 tot 2 jaar niks mee gedaan. Ik heb ze herhaald bij de exit gesprekken, mijn manager vond het jammer maar begreep het volledig. HR was wat minder, maar goed, dat was toch al een puinhoop daar. HR was leidend in of je opslag kreeg of een promotie kon maken (???) in plaats van leidinggevende.

Paar maanden na mijn vertrek was een van mijn grootste punten aangepakt (mogelijkheid promotie) wat ik mijn collega's die het gekregen hebben absoluut gun. En ik voel mezelf dan als martyr

Ik ben als persoon gewoon open en eerlijk. Dat is de enige manier om te kunnen leren, je moet met elkaar over problemen kunnen praten, je hoeft het niet altijd eens te zijn of het per se gelijk op te lossen.
Zo ben ik ook al bij sollicitaties, dus ik merk snel genoeg of er een klik zal zijn met "de baas". Als alles fantastisch is en er wordt afwijzend gereageerd op bepaalde vragen dan weet ik genoeg, dat is niet voor mij.

[Immutable]

Soms is je vakgebied ook zo'n kleine wereld, dat je het niet kan veroorloven om kritiek te geven, omdat zelfs opbouwende kritiek bij bepaalde type mensen opgevat kan worden als keiharde aanval. En omdat het wereldje zo klein is kom je elkaar ook bij andere werkgevers e.d. wel weer tegen. Dan hou ik het liever op een positieve toon en hou ik de kritiek bij mij.

De wereld is hard, ik ben ook op de meeste momenten altijd eerlijk. En help graag anderen, en ben leergierig en geef mijn fouten altijd openlijk toe. Vanwege deze omgang, kan ik het praktisch met elke collega vinden omdat ik ook inzie dat andere mensen menselijk zijn.

Maar als het gaat om bepaalde eerlijkheid die voor jouzelf nadelig kan uitpakken... dan zijn er wel degelijk momenten waarop ik oneerlijk ben. En dat heeft vaak te maken met welke persoon ik voor mij heb, en wat voor type persoon ik voor me heb. Zo heb ik collega's die openlijk over anderen hun ongenoegen op een verkeerd manier uiten naar anderen toe. Zulke collega's heb ik geen problemen mee persoonlijk, maar ik ga niet 100% eerlijk zijn wanneer bepaalde informatie tegen mij gebruikt kan worden.

Het is puur het reflecteren van de personen waarmee je werkt, waarop je baseert of je dingen achterhoud/oneerlijk bent of juist openlijk/eerlijk. Als het bedrijf waar ik werk, en de verantwoordelijke managers openlijk/eerlijk en ook laten zien dat ze menselijk zijn door hun fouten openlijk toe te geven. Dan ben ik ook veel opener / eerlijk.

Hangt dus helemaal af van de omgeving, daar pas ik me op aan.

[GBTW]

Bij mijn vorige werkgever netjes aangegeven dat ik de schreeuw sessies tussen managers en de incompetentie van hun zat was. Meerdere malen bij HR gemeld en er werd niets mee gedaan.
Hielp ook niet dat ik de minst betaalde was met meeste verantwoordelijkheid binnen het team.

Uiteindelijk ging ik weg wou HR nog een exit gesprek wat ze eerst annuleert had omdat ze liever thuis werkte die dag een week voor het einde. En toen ongeveer 10 minuten voor ik weg ging op mijn laatste dag nog een telefoontje kreeg dat ik het exit gesprek met haar moest doen maar verwittigd dat het probleem vooral bij haar onkunde dat zat ik nu weg ging en dat ik nu geen zin had in een exit gesprek wat ik niet had voorbereid.
Denk niet dat die reden de management laag gehaald heeft.

[page404]

Volgens mij sluit het een het ander niet uit. Ik was al een tijdje aan het zoeken wat ik wilde,maar die ontwikkelingen kwamen in een stroomversnelling omdat het management van mijn werkgever veranderde en dat veranderde de cultuur van heel open en transparant naar precies het tegenovergestelde. Ofwel, management bleef herhalen dat we het samen deden met elkaar, en dat medewerkers belangrijk zijn en hun input dus eeeeenoooorm gewaardeerd werd.
Het tegenovergestelde was waar, constructieve kritiek (die ik nooit voor me heb gehouden) werd stiekem niet meer gewaardeerd.
Toen ik vertrok ben ik "heel eerlijk" geweest door te zeggen dat ik niet meer lekker in mijn vel zat, dat ik voor mezelf wilde beginnen en dat de tijd daar rijp voor was. Geen woord van gelogen!
Wat ik bedoelde te zeggen was dat ik mijn manager een vreselijk persoon vond die geen enkele aandacht had voor wat mensen nodig hebben (maar zelf vond dat hij dat heel goed deed!), dat ik de cultuur verstikkend vond geworden en dat het gewoon een kutbedrijf was geworden waar mensen glashard voorgelogen worden. Helaas voor mijn collega's, want dat zijn fijne en loyale mensen en daar wordt flink misbruik van gemaakt.

[Tommie12]

Belindo schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 09:12:
Voor het bedrijf waar ik werk maak ik de analyses en rapportages van onder andere de 'exit interviews'. Hier vallen eigenlijk altijd twee dingen op (aan de negatieve leavers):
- óf er staat een gigantische rant in die vóór het ontslag nooit is opgebracht (als je eerder je gal spuwt, bij je Team Leider, HR of een vertrouwenspersoon, kan er nog een hele hoop verbeterd worden)
- óf 'alles was goed', 'geen commentaar' of 'niets' wordt ingevuld, terwijl je van sommige weet wat de redenen zijn. Helaas maak ik rapportages gebaseerd op data, en niet op wat ik zelf heb gehoord

Ik vind het zelf erg belangrijk om éérlijk te zijn. Stel, er is echt iets aan de gang in het bedrijf waardoor je graag naar iets anders wilt kijken. Geef dat dan eerlijk aan, en geef het bedrijf kans om te veranderen. Mooi weer spelen of om dingen heen draaien helpt niemand.

Let wel, dit gaat over ontslag nemen vanwege negatieve zaken. Zo zijn er ook exit interviews van diegene die gewoon een ander soort baan voor een ander, vaak beter salaris hebben gevonden. Deze groep is over het algemeen duidelijker omtrent de redenen dat ze het bedrijf verlaten.

Ik zou je toch aanraden om dan exit interviews te plannen.

Op papier zal ik het altijd heel vaag en vrij positief houden. Dat papier kan later nog boven komen.
Als ik in een gesprek naar de reden gevraagd word, dan zal ik tegenover iemand die ik vertrouw en goed ken wel een pak eerlijker zijn, zonder echt met modder te gaan gooien.
Dat exit gesprek hoort volgens mij door de directe baas (eventueel samen met HR) gevoerd te worden, en als dat geen echt verkeerde baas was, dan kan die ook de reden krijgen.
Maar als dat interview wordt afgenomen door "iemand" van HR waar ik voordien nooit iets mee te maken had, dan zal ik gewoon vaag blijven met "nieuwe uitdaging".

[Gomez12]

Immutable schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 12:40:
Soms is je vakgebied ook zo'n kleine wereld, dat je het niet kan veroorloven om kritiek te geven, omdat zelfs opbouwende kritiek bij bepaalde type mensen opgevat kan worden als keiharde aanval. En omdat het wereldje zo klein is kom je elkaar ook bij andere werkgevers e.d. wel weer tegen. Dan hou ik het liever op een positieve toon en hou ik de kritiek bij mij.

Het probleem wat ik veelal in dit topic genoemd zie is dat bepaalde mensen gewoon alleen maar ja-knikt tijdens het werk...
En tja, dan kan "opbouwende kritiek" bij een exit-gesprek idd opgevat worden als keiharde aanval, simpelweg omdat er nooit eerder over gesproken is.

Terwijl ik zoiets heb van : Als mij iets niet zint dan meld ik dat hogerop. En als ik te veel heb moeten melden dan ga ik weg, alleen dan weet hogerop dus al wat er in het exit-gesprek gaat komen, want het is gewoon een herhaling/samenvatting van wat ik eerder al gezegd heb.

Oftewel nul verrassing, nul mensen die het opvatten als keihard aanvallen oid. Omdat ik gewoon consequent en eerlijk ben.

[Immutable]

Gomez12 schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 12:59:
[...]

Het probleem wat ik veelal in dit topic genoemd zie is dat bepaalde mensen gewoon alleen maar ja-knikt tijdens het werk...
En tja, dan kan "opbouwende kritiek" bij een exit-gesprek idd opgevat worden als keiharde aanval, simpelweg omdat er nooit eerder over gesproken is.

Terwijl ik zoiets heb van : Als mij iets niet zint dan meld ik dat hogerop. En als ik te veel heb moeten melden dan ga ik weg, alleen dan weet hogerop dus al wat er in het exit-gesprek gaat komen, want het is gewoon een herhaling/samenvatting van wat ik eerder al gezegd heb.

Oftewel nul verrassing, nul mensen die het opvatten als keihard aanvallen oid. Omdat ik gewoon consequent en eerlijk ben.

Dat kan prima. Tenzij het bepaalde werk zeer specifiek is en een kleine wereldje. Of in de omgeving wat minder baan aanbod is in jou genre qua werk. Dan ga je daar denk ik anders mee om.
Het liefst heb ik ook dat iedereen gewoon open is over de dingen waar ze aan ergeren, en nog beter met een potentiële oplossing komen.

Alleen ik heb ook een collega gehad, die echt geweldige ideeën had. En continu naar de managers ging, compleet uitgewerkt met oplossingen en budget, planning e.d.
Zo gemotiveerd dat hij was kwam hij altijd terug met een neergeslagen gezicht.

Waarom? Managers zagen dat deze man enorme potentie had, en zag dat als bedreiging voor hun zelf. Hij was beter als de managers boven hun. Hij is uiteindelijk weggegaan, en heb dat zo jammer gevonden. Want hij had zo'n structuur, dat er bijna geen brandjes meer waren. De stress was weg, hij kon de werkplek efficiënt smeren. En snap best dat hij weg is gegaan... gaf hem gelijk.

Wat ik hiermee bedoel is, kritiek naar boven kan gezien worden als aanval. En jaloerse managers die denken, waarom heb ik dit niet bedacht. Die gast is te goed. Het is een bedreiging voor mijn positie.

-> Voortijdig kritiek geven en verbetering willen aangeven, of dat je met bepaalde wensen komt. Werkt ook niet altijd. Soms brengt het jezelf omlaag, en is alles verspilde moeite.

[ Voor 4% gewijzigd door Immutable op 06-05-2020 13:13 ]

[Verwijderd]

Immutable schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 13:10:
[...]


-> Voortijdig kritiek geven en verbetering willen aangeven, of dat je met bepaalde wensen komt. Werkt ook niet altijd. Soms brengt het jezelf omlaag, en is alles weg gegooide moeite.

Ik ben wel benieuwd waar dit was. Ik ben zulke overduidelijke en directe sabotage echt nog nooit tegengekomen. Snap wel dat je het me niet wilt vertellen maar zo disfunctioneel heb ik niet eerder meegemaakt.

[Gomez12]

Immutable schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 13:10:
[...]
Dat kan prima. Tenzij het bepaalde werk zeer specifiek is en een kleine wereldje.

Nee, dan kan het des te beter want elke nieuwe werkgever weet ook gelijk wat ze niet bij jou moeten flikken.

Alleen ik heb ook een collega gehad, die echt geweldige ideeën had. En continu naar de managers ging, compleet uitgewerkt met oplossingen en budget, planning e.d.
Zo gemotiveerd dat hij was kwam hij altijd terug met een neergeslagen gezicht.

Waarom? Managers zagen dat deze man enorme potentie had, en zag dat als bedreiging voor hun zelf. Hij was beter als de managers boven hun. Hij is uiteindelijk weggegaan, en heb dat zo jammer gevonden. Want hij had zo'n structuur, dat er bijna geen brandjes meer waren. De stress was weg, hij kon de werkplek efficiënt smeren. En snap best dat hij weg is gegaan... gaf hem gelijk.

Wat ik hiermee bedoel is, kritiek naar boven kan gezien worden als aanval. En jaloerse managers die denken, waarom heb ik dit niet bedacht. Die gast is te goed. Het is een bedreiging voor mijn positie.

En laten we nu eens gaan kijken wat er gebeurt als we jouw spelletje volgen van ja en amen knikken :
- Die collega irriteert zich nog steeds mateloos en vreet zichzelf op
- En krijgt of een burn out of een psychisch probleem of hij gaat weg (alleen niemand weet waarom)

-> Voortijdig kritiek geven en verbetering willen aangeven, of dat je met bepaalde wensen komt. Werkt ook niet altijd. Soms brengt het jezelf omlaag, en is alles verspilde moeite.

Het brengt je nooit omlaag, hooguit wordt er niets mee gedaan en dat is dan pech, maar de oplossing is niet om het probleem maar voor jezelf te houden want dan is er 1 ding wat je zeker weet : Er gaat nooit iets veranderen...

[Pizza_Boom]

Gomez12 schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 13:21:
En laten we nu eens gaan kijken wat er gebeurt als we jouw spelletje volgen van ja en amen knikken :
- Die collega irriteert zich nog steeds mateloos en vreet zichzelf op
- En krijgt of een burn out of een psychisch probleem of hij gaat weg (alleen niemand weet waarom)

En wat is precies het verschil met de huidige situatie? Hij irriteert zich nog steeds mateloos, vreet zichzelf op en is uiteindelijk weggegaan terwijl niemand wist waarom. Of denk je dat iemand uit die managementlaag gaat zeggen: "Wij hebben zijn ideeën constant naast ons neergelegd, daarom is hij weg gegaan!"? Alleen zijn directe collega's zullen dat snappen.

[Gomez12]

Pizza_Boom schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 13:34:
[...]
En wat is precies het verschil met de huidige situatie? Hij irriteert zich nog steeds mateloos, vreet zichzelf op en is uiteindelijk weggegaan terwijl niemand wist waarom. Of denk je dat iemand uit die managementlaag gaat zeggen: "Wij hebben zijn ideeën constant naast ons neergelegd, daarom is hij weg gegaan!"? Alleen zijn directe collega's zullen dat snappen.

Dat mijn situatie van het melden de mogelijkheid biedt tot verbetering, terwijl inmutable zijn situatie geen mogelijkheid biedt tot verbetering.

En ja, soms kan dan de uitkomst gelijk zijn. Maar alhoewel de uitkomst bij Inmutable zijn situatie altijd vaststaat kan die bij mij veranderen net naar gelang management maar ook collega's etc.

[Immutable]

Uiteindelijk komt het toch neer op "waarde"? Is het het waard om eerlijk te zijn? Wat brengt het jezelf.

Een bepaalde situatie(met allerlei factoren) -> Eerlijk zijn betekend -> Negatieve effect op jezelf.
Een bepaalde situatie(met allerlei factoren) -> Eerlijk zijn betekend -> Positieve effect op jezelf.
Een bepaalde situatie(met allerlei factoren) -> Oneerlijk zijn betekend -> Negatieve effect op jezelf.
Een bepaalde situatie(met allerlei factoren) -> Oneerlijk zijn betekend -> Positieve effect op jezelf.

Op basis van de factoren ga je kijken of het jezelf vooruit brengt of achteruit.

De default keuze, met lage risico is vaak "No comment, of terwijl {vul standaard onzin in als andere uitdaging}" Vandaar dat dit dus de meest gekozen weg is.

In principe is het aan HR (En daar doet men volgens mij een complete studie voor) om dit soort probleem op te lossen om een situatie te maken in het bedrijf waardoor ze betere informatie krijgen ter verbetering van het bedrijf.

Op dit moment is het gewoon zo dat men kiest voor de "easy way out". Dit is het gevolg van hoe het systeem in elkaar zit. Is mijn mening.

[nextware]

De keren dat ik ontslag heb genomen ben ik altijd eerlijk geweest. Eén van de eerste keren heb ik ook aangegeven dat het salaris één van meest zwaarwegende redenen was om te vertrekken. Dat werd me toen niet in dank afgenomen. Geen idee waarom niet...

Bij de andere keren kreeg ik hele formulieren om in te vullen. Daarop gewoon eerlijk geweest.

In de IT blijf je elkaar toch tegenkomen en ik wil iemand gewoon netjes in de ogen blijven kijken. Je weet nooit of je elkaar nog eens nodig hebt

[ehtweak]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 11:41:
[...]

Beetje denigrerend naar @Standeman toe zoals je dit formuleert maar dat terzijde.

Denigrerend?
Juist niet!

Ik geef 'm groot gelijk! En dat is zeer zeker NIET sarcastisch bedoeld.
Been there... done that... tried and failed...

Als je in zo'n omgeving werkt vind je het echt een moreel dilemma om daar in mee te gaan of niet?

Ja. Want ook al benadrukt men (= bedrijf) dat ze een eerlijk antwoord willen, in werkelijkheid is men daar niet van gediend.

[Napo]

ehtweak schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 14:14:
[...]

Ja. Want ook al benadrukt men (= bedrijf) dat ze een eerlijk antwoord willen, in werkelijkheid is men daar niet van gediend.

Ach, de wereld stikt van mensen die enkel positieve feedback willen. Is het kritisch dan wordt er vol onschuld gereageerd dat je het toch anders moet zien.

De vraag blijft of je daar zelf in mee wilt gaan of dat je de keuze maakt om jouw perspectief te delen met alle voors en tegens die daar bij horen. Wel zeggende dat je de kritiek prima in een net jasje kan steken en dat het bij voorkeur opbouwende kritiek is.

[Misha]

Als mijn baas mijn eerlijkheid niet kan waarderen, dan was het sowieso geen goeie match, en ook niet in de toekomst. Je moet natuurlijk wel echt eerlijk zijn, en niet alleen maar vinger wijzend en beschuldigend. Dus ook gewoon naar jezelf. Je baas afbranden helpt helemaal niemand (en is vaak imho ook onterecht en heb me daar ook wel eens schuldig aan gemaakt, waar ik best van kan balen)

Edit:

Bij mijn huidige werkgever werk ik met heel veel teams samen en ik ping pong er veel tussen. Ik ben daar bij de retro's ook altijd erg eerlijk in hoe ik het vind gaan. Met name mijn Vlaamse collega's hebben het daar moeilijk mee. Maar ik probeer dat opbouwend te doen en samen met ze goede voorbeelden te maken zodat ze een beeld hebben bij wat ik denk dat goed is. En ik wil dat zij dat ook doen zodat ik kan weten wat zij goed vinden. Daar valt en staat veel mee. Dat gaat vaak gepaard met veel frustraties, maar ik zie wel dat in de teams waarin ik heb gezeten echt dingen zijn veranderd. Dat vind ik echt tof. Soms door afscheid te nemen van bepaalde collega's die gewoon niet vooruit te branden waren. Anderzijds doordat dingen op een andere manier worden opgepikt (soms meer eigen verantwoordelijkheden nemen, soms juist niet). En regelmatig kom ik zelf ook weer tot nieuwe inzichten hoe ik beter kan aansluiten.

Anyhow, gewoon de echte reden vermelden en dat op een goeie, constructieve manier doen. Daar wordt het alleen maar beter van.

[ Voor 64% gewijzigd door Misha op 06-05-2020 14:36 ]

[BastaRhymez]

Toen ik ontslag nam, kwam dat bij mijn leidinggevende als donderslag bij heldere hemel binnen...
Toen ie vervolgens vroeg, waarom ik ontslag nam, gaf ik aan dat dit (zijn reactie) een van de redenen was.... Hij had geen idee wat ik deed, waar ik mijn werk deed of hoe ik mijn werk deed. Het gemis aan "communicatie" brak mij op een gegeven moment gewoon op. Ik sprak de beste man 2, misschien 3, keer fysiek per jaar. Als ik ergens tegen aan liep, gaf ie niet thuis en werd ik doorverwezen naar een ander.

Daar kon hij zich niet in vinden, want we hadden toch ieder jaar een beoordelingsgesprek en halverwege het jaar een ontwikkelgesprek Tja, als ie dan ook had gelezen wat mijn commentaar was op die gesprekken, dan had ie het aan kunnen zien komen.

Bij mij collega's was het uiteindelijk ook een kleine verassing. Maar dan in de zin dat ik "nu pas" mijn ontslag had ingediend en niet al eerder. Zij begrepen maar al te goed, dat ik om mij heen aan het kijken was.

De directeur vroeg alleen waar ik gesolliciteerd had en wenste mij het beste toe met de reistijd die ik tegemoet kon zien. Maar die had niet helemaal door, dat zij mij altijd op projecten >125 km (enkele reis) van huis stuurden (reistijd = eigen tijd). Mijn huidige werkgever heeft inderdaad het hoofdkantoor op ongeveer 100 km vanuit huis, alleen daar kom ik dus zelden, omdat ik ook daar op projecten zit, welke voor mij <30 km van huis zijn. Voordeel van een bedrijf in het zuiden van het land, met veel werk in het midden / noorden van het land en weinig collega's van boven de rivieren in dienst hebben.
Verder spreek ik mijn direct leidinggevende bij mijn huidige baas ongeveer 1x per 2 weken en hebben wij een fysieke meeting 1x 6 weken. Soms is het toch prettig om zaken face to face met elkaar te bespreken, dan via de telefoon.

En een andere rede van de overstap was dat ik ruim 30% meer salaris kreeg voor min of meer hetzelfde werk toen. Inmiddels heb ik de afgelopen jaren flinke stappen gemaakt, welke bij mijn oud werkgever niet mogelijk waren geweest. Zit nu ook op een project met oud werkgever en zie daar de collega's die er toen ook werkte nog min of meer op dezelfde positie werkzaam zijn.

[Blue-eagle]

Ja. Altijd. Maar ik geef mijn bezwaren ook al ruim van tevoren aan bij de mensen die er wat mee kunnen. En ik stel daar ook simpele deadlines bij. Mijn "ik neem ontslag, want..." e-mail komt zo nooit als een verrassing. En heel erg vaak zorgt die communicatie er juist voor dat je problemen oplost voordat je ontslag moet nemen.

[Sebas1979]

even kijken hoor...

Ooit, in dienst van een detacheerder, ben ik vertrokken omdat ik op een klus was gezet die totaal anders was dan wat me was voorgespiegeld (ik zat vooral de hele dag passwords te resetten).
Ik heb dat aangekaart bij de detacheerder, of tenminste, geprobeerd. Mijn accountmanager speelde verstoppertje (nam telefoon niet op, was er toevallig net even niet, belde niet terug etc etc).
Toen per email aangekaart dat als huidige situatie nog langer zou duren, ik ontslag zou nemen.
Er werd vervolgens toegezegd dat ik, als ik de klus zou blijven volhouden, ik opleidingen kon gaan volgen.
Vervolgens weer maanden geen reactie op vragen hoe en wat.
Toen maar opgezegd.
Toen de betreffende accountmanager vervolgens mij mailde voor een exit-gesprek heb ik daar geen reactie meer op gegeven...

Vorige baan:
12 jaar in dienst geweest. Toen ik mijn ontslag aankondigde vroeg de directeur me waarom, hij zei dat hij het niet had zien aankomen (daar was ik dan weer verbaasd over). Ik ben toen gedeeltelijk eerlijk geweest. Geen dingen gezegd die niet waar waren, maar niet het achterste van m'n tong laten zien.

wel: Dat ik toe was aan iets anders
niet: hoe hard ik daar aan toe was

wel: dat ik grote projecten in de avond, nacht en weekenden niet meer zag zitten ivm net gebooren eerste kind
niet: hoe gepiepeld ik me voelde omdat ik dacht een afspraak te hebben dat ik de eerste 6 maanden na geboorte kind daar niet voor ingedeeld zou worden, om vervolgens de eerste dag dat ik na die geboorte weer werkte, te zien dat ik zonder overleg voor een weekendklus het weekend er op was ingedeeld.

wel: dat ik steeds meer merkte dat ik me fundamenteel niet kon vinden in hoe het bedrijf bepaalde zaken aanvloog
niet: wat dat precies was, en dat ik vond dat hij zelf daar de grootste oorzaak van was.

wel: dat ik het gevoel had dat het voor mezelf noodzakelijk was om ergens anders te beginnen om me verder te ontwikkelen, en ook om er in geslopen slechte gewoontes bij mijzelf te verbreken.

Ik had een opzegtermijn van 3 maanden + lopende maand, en die wilde ik ook nog een beetje fatsoenlijk doorkomen. Als ze echt wilde weten wat me dwars zat, hadden ze daar de jaren voordat ik vertrok iets mee moeten doen - ik heb dat vaak genoeg aangegeven, het stond ook op schrift in verslagen van functionerings-gesprekken. En anders kunnen ze het nog wel navragen bij een paar collega's, die weten het wel (klein bedrijf).

voor de tldr;

Nee, bij een exit-gesprek ben ik niet volledig eerlijk, maar slechts tot zover als mij dat uitkomt.

[Anatidae]

Sebas1979 schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 15:59:
Nee, bij een exit-gesprek ben ik niet volledig eerlijk, maar slechts tot zover als mij dat uitkomt.

Niet alles vertellen is toch niet oneerlijk of 'liegen' zoals sommigen het hier formuleren.
Ik denk dat je het juist genuanceerd verteld zonder verwijten, oftewel professioneel. Je hoeft niet alles te vertellen om je punt duidelijk te maken. Naar voorbeelden kan altijd gevraagd worden toch

Ik vraag me af hoe sommigen het dan bij bijvoorbeeld functioneringsgesprekken doen. Bij zowat alle gesprekken zit er toch een sociaal wenselijk / diplomatiek sausje heen. Of het nou bij small talk is (zeg maar eens 'slecht' op de vraag of alles goed is), functioneringsgesprek of 'exit'-gesprek.
Hoe opener de bedrijfscultuur, hoe dunner het sausje zou ik zeggen . Maar echt 100% zeggen wat je denkt wordt uberhaupt in onze cultuur niet gewaardeerd. (Of heb ik zulke extreme gedachten )

[ybos]

Anatidae schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 17:15:
[...]


Niet alles vertellen is toch niet oneerlijk of 'liegen' zoals sommigen het hier formuleren.
Ik denk dat je het juist genuanceerd verteld zonder verwijten, oftewel professioneel. Je hoeft niet alles te vertellen om je punt duidelijk te maken. Naar voorbeelden kan altijd gevraagd worden toch

Ik vraag me af hoe sommigen het dan bij bijvoorbeeld functioneringsgesprekken doen. Bij zowat alle gesprekken zit er toch een sociaal wenselijk / diplomatiek sausje heen. Of het nou bij small talk is (zeg maar eens 'slecht' op de vraag of alles goed is), functioneringsgesprek of 'exit'-gesprek.
Hoe opener de bedrijfscultuur, hoe dunner het sausje zou ik zeggen . Maar echt 100% zeggen wat je denkt wordt uberhaupt in onze cultuur niet gewaardeerd. (Of heb ik zulke extreme gedachten )

er zijn 2 manieren van 100% eerlijk zijn:
positief: wordt altijd gewaardeerd
kritisch (en daarmee niet negatief): Wordt zelden gewaardeerd

[Napo]

ybos schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 17:42:
[...]

kritisch (en daarmee niet negatief): Wordt zelden gewaardeerd

Zelden? Mijn ervaring is dat men hier over het algemeen positief over is, zeker als het vanuit eigen perceptie wordt verteld. Geen verwijten maar puur je ervaring delen.

Maar zoals velen al aangeven, niet als donderslag bij heldere hemel maar als het in eerdere gesprekken ook al naar voren kwam.


Een arbeidsrelatie is niet een fragmentatie van momenten maar een geheel verloop waarin open gecommuniceerd zou moeten kunnen worden. Ontbreekt dat, dan wordt het al lastiger.

[ Voor 15% gewijzigd door Napo op 06-05-2020 18:28 ]

[Verwijderd]

Als werkgever doe ik zo vaak als mogelijk is exit gesprekken zelf. Lukt niet altijd maar als dat niet lukt sta ik erop dat het grondig gebeurt en dat er een verslag van gemaakt word.

Op het moment dat een werknemer 'niets meer te verliezen heeft' krijg je vaak dingen te horen die je anders niet te weten komt. Twee keer heeft dat ertoe geleid dat de werknemer NIET is vertrokken en dat we dingen veranderd hebben. Zelfs met een uitgebreid systeem van functioneringsgesprekken, vertrouwenspersonen en mijn email adres bekend bij iedereen zijn er mensen die niet graag hun problemen bespreken.

Ik raad je dus aan om zo open mogelijk te zijn. Schop maar tegen schenen als dat nodig is.

[ybos]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 18:56:
Als werkgever doe ik zo vaak als mogelijk is exit gesprekken zelf. Lukt niet altijd maar als dat niet lukt sta ik erop dat het grondig gebeurt en dat er een verslag van gemaakt word.

Op het moment dat een werknemer 'niets meer te verliezen heeft' krijg je vaak dingen te horen die je anders niet te weten komt. Twee keer heeft dat ertoe geleid dat de werknemer NIET is vertrokken en dat we dingen veranderd hebben. Zelfs met een uitgebreid systeem van functioneringsgesprekken, vertrouwenspersonen en mijn email adres bekend bij iedereen zijn er mensen die niet graag hun problemen bespreken.

Ik raad je dus aan om zo open mogelijk te zijn. Schop maar tegen schenen als dat nodig is.

Hulde, maar vergeet niet, zoals jij werkgever bent zijn er niet zoveel!

[mvrhrln]

Heb een werkgever gehad waar mijn directe leidinggevende, steeds zat te hinten (met anderen erbij) over het stoppen van de autolease regeling voor mij (was ook luxe van 4dagen in de week uit huis, naar hele dagen in huis in loop der jaren). Heb even paar weken rondgekeken en ontslaag genomen, zo ineens, geen reden opgegeven anders dan dat het tijd werd om eens in een ander segment van de IT (wel als developer) aan de slag te gaan, ben overigens aan de slag gegaan bij een werkgever zonder leaseauto

Overigens verder wel zonder geruzie etc weggegaan, zoals eerder vermeld, je weet nooit wanneer je elkaar nodig hebt en/of tegen komt.

[ Voor 30% gewijzigd door mvrhrln op 06-05-2020 19:32 ]

[Verwijderd]

ybos schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 19:14:
[...]

Hulde, maar vergeet niet, zoals jij werkgever bent zijn er niet zoveel!

Dat is niet mijn ervaring. Een werkgever die zijn eigen bedrijven heeft opgebouwd snapt best waar het om gaat en weet dat zijn bedrijf zo goed is als de mensen die er werken. Exit gesprekken zijn immens belangrijk en als je bedrijf groot is en je een volwassen HR afdeling hebt (ik heb dat altijd vermeden omdat ik geloof dat een bedrijf groter dat 50 man moeizaam is) dan moet je erop vertrouwen dat exit-gesprekken goed gedaan worden.

Zelfs in deze corona tijd is het duivels moeilijk om aan goede mensen te komen. Ik ben op zoek naar 12 mensen op dit moment. En we hebben al tientallen gesprekken gehad maar elke keer zien we weer mensen die denken dat ze na langdurig hobby gebruik een senior positie kunnen eisen. We hebben dit keer op keer op tweakers zien langskomen, mensen die veel kennis hebben maar geen ervaring en gefrustreerd zijn dat werknemers dat niet als volwaardig zien.

Het grootste probleem is werkelijk de overschatting van de jonge mensen die van school komen. Ze hebben nog nooit de druk gevoeld van een half miljoen project dat drie dagen voor oplevering is en waar nog veel mis is. Maar de banen die ze denken te kunnen vereisen dat wel.

Daarom moet je je uiterste best doen om je beste werknemers te houden. Je kan ze niet vervangen. Maar het verduiveld moeilijk om die mensen aan je binden als ze collega's hebben die vergelijkbare functies hebben. Je kan de salarissen van de goede mensen niet omhoog schroeven zonder veel problemen te krijgen.Maar als een van die top werknemers komt en zegt er aan te denken om weg te gaan is de rekensom simpel, als zijn vertrek meer omzet kost dan wat hij kost verdubbel ik zijn salaris als het moet. En ik heb dat gedaan toen het nodig was.

Maar als werknemer moet je assertief zijn. Als jij werkelijk denkt dat je meer zou moeten verdienen dan je collega's moet je dat absoluut laten weten. Als je een aanbod hebt van een andere werkgever moet je dat zeker uitspelen tegen je huidige werkgever.

Waarom niet? Jij hebt iets aan te bieden en iemand wil je meer betalen dan wat je nu krijgt of wil je betere werkomstandigheden bieden. Als je huidige werknemer wil ik alleen de kans hebben om dat te overdenken en je wel of niets iets aan te bieden,

Maar als ik zie dat mensen voor 300 euro per maand extra naar een ander bedrijf gaan en al getekend hebben, terwijl ik makkelijk 500 extra zou willen bieden voor wat ze doen..... Waarom kom je dan niet gewoon eens praten, kijken wat er werkelijk mogelijk is. Als jij echt goed bent heeft een modern bedrijf er veel (ook ruzie met anderen) voor over om je te houden.

[Sissors]

ybos schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 17:42:
[...]

er zijn 2 manieren van 100% eerlijk zijn:
positief: wordt altijd gewaardeerd
kritisch (en daarmee niet negatief): Wordt zelden gewaardeerd

Niet iedereen waardeert een afdeling met alleen maar ja-knikkers. (Want dat is wat ik lees in alleen positief zijn).

[PcDealer]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 20:15:
[...]

Het grootste probleem is werkelijk de overschatting van de jonge mensen die van school komen. Ze hebben nog nooit de druk gevoeld van een half miljoen project dat drie dagen voor oplevering is en waar nog veel mis is. Maar de banen die ze denken te kunnen vereisen dat wel.

Dat komt omdat werkgevers alleen cv's selecteren waar minimaal hbo op staat en van personen niet ouder dan pakweg 25 jaar. Dan moet je als werkgever ook niet gaan zeuren dat je geen personeel kunt vinden. Daarbij is mijn ervaring dat zo'n pas afgestudeerde vaak na 3 maanden aankomt met "wat is de volgende stap?" Je bent net binnen!

Maar goed. Ik zie wel steeds meer dat de grotere bedrijven een model hebben waarin de "employee journey" is beschreven en met exit-gesprek. Dan is het maar afwachten wat er uiteindelijk mee gebeurd.

[naitsoezn]

ybos schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 17:42:
[...]

er zijn 2 manieren van 100% eerlijk zijn:

O, you couldn't be more wrong...... Niets is zwart-wit, ook "eerlijk zijn" niet. Als je deze ideologie aanhangt, kan ik me voorstellen dat je niet gewoon uitspreekt wat je dwars zit wanneer je weggaat bij een bedrijft. Maar er zijn ontelbare manieren om 100% eerlijk te zijn.

[arnovos]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 20:15:
[...]

Maar als ik zie dat mensen voor 300 euro per maand extra naar een ander bedrijf gaan en al getekend hebben, terwijl ik makkelijk 500 extra zou willen bieden voor wat ze doen..... Waarom kom je dan niet gewoon eens praten, kijken wat er werkelijk mogelijk is. Als jij echt goed bent heeft een modern bedrijf er veel (ook ruzie met anderen) voor over om je te houden.

Leuk gezegd, maar je klinkt nu een beetje als Ziggo of KPN die erachter komen dat ze een tevreden klant kwijtraken en dus een mooi aanbod doen zodra de mondige klant zich meldt. Too little too late, want ze hebben al een beter aanbod.

Je kunt natuurlijk ook pro-actief kijken of je werknemers wellicht ontevreden zijn over hun salaris, met ze daarover in gesprek gaan voordat ze vertrekken naar de concurrent. Of bedoelde je te zeggen dat alleen assertieve mensen een salarisverhoging verdienen?

[Van der Berg]

Ik heb bijna nooit ontslag genomen alleen 2 keer tot nu toe. De reden heb ik gezegd toen der tijd. Dat ik meer kan, dan wat ik doe aan werkzaamheden en in die omstandigheden niet naar mij zin had (hier had ik een vaste contract zelfs) en ik ging toen weer overdag fulltime studeren weer naar school.

De andere ontslag dat ik nam was ik 18/19 jaar oud en ik vond het vervelend dat ik af en toe wat anders moest doen voor waar ik was aangenomen.

Nu ben ik veel flexibelere geworden dan die tijd. Ik neem geen ontslag meer, want het is niet in je voordeel. Als ik al ontslag neem vertel ik beperkt wat de rede is

[ Voor 8% gewijzigd door Van der Berg op 06-05-2020 22:30 ]

[Transportman]

Ik heb 1x ontslag genomen en heb toen redelijk open kaart gespeeld, maar dat was ook omdat ik naar de klant over wilde stappen en daarvoor goedkeuring nodig had. Mocht niet, maar toen was het ook geen verrassing meer toen ik weg wilde en wat de hoofdreden was dat ik weg wilden.

Er speelde wel wat meer dingen, maar die heb ik wel voor me gehouden.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 20:15:
Daarom moet je je uiterste best doen om je beste werknemers te houden. Je kan ze niet vervangen. Maar het verduiveld moeilijk om die mensen aan je binden als ze collega's hebben die vergelijkbare functies hebben. Je kan de salarissen van de goede mensen niet omhoog schroeven zonder veel problemen te krijgen.Maar als een van die top werknemers komt en zegt er aan te denken om weg te gaan is de rekensom simpel, als zijn vertrek meer omzet kost dan wat hij kost verdubbel ik zijn salaris als het moet. En ik heb dat gedaan toen het nodig was.

Maar als werknemer moet je assertief zijn. Als jij werkelijk denkt dat je meer zou moeten verdienen dan je collega's moet je dat absoluut laten weten. Als je een aanbod hebt van een andere werkgever moet je dat zeker uitspelen tegen je huidige werkgever.

Waarom niet? Jij hebt iets aan te bieden en iemand wil je meer betalen dan wat je nu krijgt of wil je betere werkomstandigheden bieden. Als je huidige werknemer wil ik alleen de kans hebben om dat te overdenken en je wel of niets iets aan te bieden,

Maar als ik zie dat mensen voor 300 euro per maand extra naar een ander bedrijf gaan en al getekend hebben, terwijl ik makkelijk 500 extra zou willen bieden voor wat ze doen..... Waarom kom je dan niet gewoon eens praten, kijken wat er werkelijk mogelijk is. Als jij echt goed bent heeft een modern bedrijf er veel (ook ruzie met anderen) voor over om je te houden.

Dat zou dus voor mij reden zijn om verder te kijken. Want als werkgever beloon je mij dan niet wat ik waard ben, tot ik eigenlijk al met een been buiten de deur sta. Als werkgever beloon je mijn collega's dan beter voor hetzelfde werk, omdat die wel gedreigd hebben met vertrek.

[GoldenSample]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 20:15:
[...]


Dat is niet mijn ervaring. Een werkgever die zijn eigen bedrijven heeft opgebouwd snapt best waar het om gaat en weet dat zijn bedrijf zo goed is als de mensen die er werken. Exit gesprekken zijn immens belangrijk en als je bedrijf groot is en je een volwassen HR afdeling hebt (ik heb dat altijd vermeden omdat ik geloof dat een bedrijf groter dat 50 man moeizaam is) dan moet je erop vertrouwen dat exit-gesprekken goed gedaan worden.

Hier zijn overigens hele theorieën over, schaalbaarheid en stuurbaarheid van groepen mensen, geloof dat Gore (van Gore-Tex) daarom ook veel afdelingen erg zelfstandig in apparte gebouwen en als aparte bedrijfskolom is opgezet. Verder overigens hulde voor de openheid, kan menig leidinggevende/eigenaar wat van leren.

Zelfs in deze corona tijd is het duivels moeilijk om aan goede mensen te komen. Ik ben op zoek naar 12 mensen op dit moment. En we hebben al tientallen gesprekken gehad maar elke keer zien we weer mensen die denken dat ze na langdurig hobby gebruik een senior positie kunnen eisen. We hebben dit keer op keer op tweakers zien langskomen, mensen die veel kennis hebben maar geen ervaring en gefrustreerd zijn dat werknemers dat niet als volwaardig zien.

Het grootste probleem is werkelijk de overschatting van de jonge mensen die van school komen. Ze hebben nog nooit de druk gevoeld van een half miljoen project dat drie dagen voor oplevering is en waar nog veel mis is. Maar de banen die ze denken te kunnen vereisen dat wel.

Weet natuurlijk niet hoe het in jouw bedrijf zit maar vaak komt die ambitie ook omdat lagere baantjes simpelweg de huur niet betalen. Veel werkgevers denken dat het nog 1990 is qua salaris.

Daarom moet je je uiterste best doen om je beste werknemers te houden. Je kan ze niet vervangen. Maar het verduiveld moeilijk om die mensen aan je binden als ze collega's hebben die vergelijkbare functies hebben. Je kan de salarissen van de goede mensen niet omhoog schroeven zonder veel problemen te krijgen.Maar als een van die top werknemers komt en zegt er aan te denken om weg te gaan is de rekensom simpel, als zijn vertrek meer omzet kost dan wat hij kost verdubbel ik zijn salaris als het moet. En ik heb dat gedaan toen het nodig was.

Dat vind ik raar, zeker in een klein bedrijf is daar wel een mouw aan te passen, verander de functie een beetje als het nodig is. Verder moet je het durven uitleggen en achter je mensen staan. Je hebt goede mensen en extreem goede mensen.

Maar als werknemer moet je assertief zijn. Als jij werkelijk denkt dat je meer zou moeten verdienen dan je collega's moet je dat absoluut laten weten. Als je een aanbod hebt van een andere werkgever moet je dat zeker uitspelen tegen je huidige werkgever.

Waarom niet? Jij hebt iets aan te bieden en iemand wil je meer betalen dan wat je nu krijgt of wil je betere werkomstandigheden bieden. Als je huidige werknemer wil ik alleen de kans hebben om dat te overdenken en je wel of niets iets aan te bieden,

Ook hier hulde voor je openheid en niet je eigen straatje in lullen. Kan het alleen maar beamen (wel aantekenend dat ik in een specialistische branche zit, dat maakt het een stuk makkelijker), ga er gewoon voor als je goed bent, wat geduld hebt en je jezelf een beetje kan verkopen zijn er in veel branches echt wel mensen die het er voor over hebben.

Zie het in de praktijk weinig gebeuren helaas, zelf ook een omgekeerde ervaring. CAO's die verslechteren, over performer worden ge-rate en vervolgens vragen krijgen waarom je niet tevreden bent en dat je al o zo goed verdiend. Vreemd genoeg kreeg ik elders 50+% meer in de maand.

Maar als ik zie dat mensen voor 300 euro per maand extra naar een ander bedrijf gaan en al getekend hebben, terwijl ik makkelijk 500 extra zou willen bieden voor wat ze doen..... Waarom kom je dan niet gewoon eens praten, kijken wat er werkelijk mogelijk is. Als jij echt goed bent heeft een modern bedrijf er veel (ook ruzie met anderen) voor over om je te houden.

Kan je alleen de tip geven; geef goede mensen sowieso een loonsverhoging. Sommigen vinden het erg lastig om te vragen en verwachten dat de werkgever met een goede verhoging komt elk jaar. Dit soort mensen kunnen zich opvreten als het uitblijft, raken er door teleurgesteld en wisselen.

[Wim-Bart]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 20:15:
[...]
Maar als ik zie dat mensen voor 300 euro per maand extra naar een ander bedrijf gaan en al getekend hebben, terwijl ik makkelijk 500 extra zou willen bieden voor wat ze doen..... Waarom kom je dan niet gewoon eens praten, kijken wat er werkelijk mogelijk is. Als jij echt goed bent heeft een modern bedrijf er veel (ook ruzie met anderen) voor over om je te houden.

Op het moment dat een werknemer aan geeft dat hij/zij over salaris wil hebben, ben je al te laat. Ik heb nu zelf de stelling, na jaren door bedrijven zoals Getronics (nu KPN) en Ordina uitgebuit te zijn (zo voelt dat nog steeds), wanneer ik over salaris moet praten weet men niet hoe waardevol ik ben, dus stel ik die "salaris vraag" liever aan een nieuwe werkgever. Een goede manager is hij die weet wat de waarde van zijn werknemers is.

Toen ik bij Getronics ontslag nam, kon ik opeens wel de functie krijgen die ze aan een ander hadden gegeven (die ander wilden ze wel opofferen als ik maar bleef) en die bonus kon ook wel betaald worden, was een "foutje" wat hersteld kon worden. Nou daar trapte ik dus niet in. Ogen gingen open.

En bij Ordina moest ik de manager van mijn manager komen vertellen waarom ik ontslag had genomen en hij opeens werd opgezadeld met boze klanten die in paniek waren dat ik weg ging. Voor hem kwam het als een donderslag bij heldere hemel dat ik hem vertelde dat hij dat beter bij mijn leidinggevende kon vragen omdat deze 6 maanden de tijd van mij had gehad om zaken te regelen met een deadline. Later bleek dat ik niet de enige was in die week die ontslag hadden genomen.

Ik zeg altijd, van schouderklopjes kan je een beetje verder, maar van biefstuk in plaats van een speklapje werk je nog beter.

[Napo]

Van der Berg schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 22:28:
Nu ben ik veel flexibelere geworden dan die tijd. Ik neem geen ontslag meer, want het is niet in je voordeel.

Deze redenering volg ik niet, hoezo is ontslag nemen niet in je voordeel?

[RagingPenguin]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 20:15:
Waarom niet? Jij hebt iets aan te bieden en iemand wil je meer betalen dan wat je nu krijgt of wil je betere werkomstandigheden bieden. Als je huidige werknemer wil ik alleen de kans hebben om dat te overdenken en je wel of niets iets aan te bieden,

Maar als ik zie dat mensen voor 300 euro per maand extra naar een ander bedrijf gaan en al getekend hebben, terwijl ik makkelijk 500 extra zou willen bieden voor wat ze doen..... Waarom kom je dan niet gewoon eens praten, kijken wat er werkelijk mogelijk is. Als jij echt goed bent heeft een modern bedrijf er veel (ook ruzie met anderen) voor over om je te houden.

Dit klinkt voor mij als typisch zo'n werkgever waar de mensen met de grootste mond alles krijgen en een professioneel salaris- en functiehuis ver te zoeken zijn... Je zo natuurlijk ook kunnen overwegen om mensen zelf verhogingen te geven en te zorgen dat je functiehuis je werknemers eerlijk inschaalt en beloond. Al zou ik bij een bedrijf werken waar verhogingen worden uitgedeeld aan werknemers die dreigen weg te gaan zou ik zo weg zijn. Een alfa-schreeuwcultuur is gelukkig grotendeels iets van de jarige negentig.

[caraseria]

Door dit topic wordt ook wel duidelijk wie er (overwegend) positieve en wie overwegend negatieve ervaringen heeft gehad.

Ik heb toch wel wat ervaringen gehad en bij (oud)collega's gezien dat als je iets aankaart, je de volle lading terug krijgt (ja, ook van de baas). Je hoofd boven het maaiveld uitsteken kan inderdaad gevaarlijk zijn en dat creëert een cultuur van "ja knikkers". Verre van ideaal, maar in die situaties zou ik ook niet al mijn persoonlijke redenen op tafel leggen bij een exit gesprek. En waarschijnlijk gaan mensen in zo'n cultuur zeker niet uit zichzelf dingen aankaarten, voordat ze ontslag nemen.

Daarentegen zijn er gelukkig ook bedrijven met een hele open cultuur waar je wel eerlijk je mening kan bespreken en waar er zelfs misschien iets veranderd, dat heb ik dan gelukkig ook weer meegemaakt.

Toen ik ooit eerlijk aangaf (in een bedrijf met een open sfeer) dat ik weinig uitdaging had ik m'n huidige functie en of ik wellicht richting een andere functie of takenpakket in het bedrijf kon gaan, werd ik er een paar weken later uitgegooid toen het slechter ging met het bedrijf. Niet vanwege m'n functioneren en ik was ook niet de enige, maar denk ik toch omdat de manager wist dat ik andere taken wilde die ze me toen niet konden bieden en er ergens bespaard moest worden. Ik had er graag gebleven, dus achteraf misschien liever voor me gehouden. Dan had ik het op een beter moment aangekaart, als er bijv. een andere functie vrij zou komen.

Het lijkt me zeker als manager/baas zijnde heel moeilijk om te peilen wat er in je personeel omgaat, maar daar mag je ook best naar vragen als manager/baas zijnde. In mijn huidige baan wordt niet echt gevraagd hoe je in je vel zit op werk, en beoordelingsgesprekken moet je ook zelf achteraan.

Ook ben ik het eens met bovenstaande reacties: beloon je personeel regelmatig, zodat ze zelf niet naar nieuwe banen hoeven te gaan zoeken voor meer salaris/waardering/sfeer/uitdaging.

[Mektheb]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 20:15:
[...]


Dat is niet mijn ervaring. Een werkgever die zijn eigen bedrijven heeft opgebouwd snapt best waar het om gaat en weet dat zijn bedrijf zo goed is als de mensen die er werken. Exit gesprekken zijn immens belangrijk en als je bedrijf groot is en je een volwassen HR afdeling hebt (ik heb dat altijd vermeden omdat ik geloof dat een bedrijf groter dat 50 man moeizaam is) dan moet je erop vertrouwen dat exit-gesprekken goed gedaan worden.

Zelfs in deze corona tijd is het duivels moeilijk om aan goede mensen te komen. Ik ben op zoek naar 12 mensen op dit moment. En we hebben al tientallen gesprekken gehad maar elke keer zien we weer mensen die denken dat ze na langdurig hobby gebruik een senior positie kunnen eisen. We hebben dit keer op keer op tweakers zien langskomen, mensen die veel kennis hebben maar geen ervaring en gefrustreerd zijn dat werknemers dat niet als volwaardig zien.

Het grootste probleem is werkelijk de overschatting van de jonge mensen die van school komen. Ze hebben nog nooit de druk gevoeld van een half miljoen project dat drie dagen voor oplevering is en waar nog veel mis is. Maar de banen die ze denken te kunnen vereisen dat wel.

Daarom moet je je uiterste best doen om je beste werknemers te houden. Je kan ze niet vervangen. Maar het verduiveld moeilijk om die mensen aan je binden als ze collega's hebben die vergelijkbare functies hebben. Je kan de salarissen van de goede mensen niet omhoog schroeven zonder veel problemen te krijgen.Maar als een van die top werknemers komt en zegt er aan te denken om weg te gaan is de rekensom simpel, als zijn vertrek meer omzet kost dan wat hij kost verdubbel ik zijn salaris als het moet. En ik heb dat gedaan toen het nodig was.

Maar als werknemer moet je assertief zijn. Als jij werkelijk denkt dat je meer zou moeten verdienen dan je collega's moet je dat absoluut laten weten. Als je een aanbod hebt van een andere werkgever moet je dat zeker uitspelen tegen je huidige werkgever.

Waarom niet? Jij hebt iets aan te bieden en iemand wil je meer betalen dan wat je nu krijgt of wil je betere werkomstandigheden bieden. Als je huidige werknemer wil ik alleen de kans hebben om dat te overdenken en je wel of niets iets aan te bieden,

Maar als ik zie dat mensen voor 300 euro per maand extra naar een ander bedrijf gaan en al getekend hebben, terwijl ik makkelijk 500 extra zou willen bieden voor wat ze doen..... Waarom kom je dan niet gewoon eens praten, kijken wat er werkelijk mogelijk is. Als jij echt goed bent heeft een modern bedrijf er veel (ook ruzie met anderen) voor over om je te houden.

Goed gesproken, alleen bij het laatste stukje denk ik als die gene nu gaat voor 300 meer en je had hem zelf 500 geboden als die was langs gekomen voor een gesprek.

Dan had ik me al die tijd dus onder betaald gevoeld en was in juist gegaan, want “nu kan het in eens wel”

Eigenlijk kort gezegd “het is altijd wat / nooit kan je het goed doen”

[_JGC_]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 11:46:
[...]

De achterblijvers zijn ook niet gek hoor. Die weten heel goed hoe zoiets werkt en doen "ene oor in, andere oor uit" en ze knikken een keer nietszeggend. Sterker nog: ik weet zeker dat bepaalde mensen die op deze manier "zwartgemaakt" zijn, per direct weer terug in dienst mogen als ze dat zouden willen.

Ik heb bij zo'n zwartmaak werkgever gezeten. Eerst naïef en geloven wat de baas zegt bij elke medewerker die vertrekt, om een paar maand later zelf met het bijltje te hakken. En ook ik werd zwartgemaakt bij mijn ex collega's. Anderhalf jaar later kreeg ik telefoon van oud collega, hij was al een tijdje doodongelukkig op zijn werk en vroeg mij hoe het nou zat, volgende dag heeft hij zijn ontslag ook ingediend

[Oekol]

Waarom niet? Ligt aan de situatie. Mijn laatste situatie heb ik het tegen de directeur gezegd in ons gezamenlijk eindgesprek. Salesmanager zat er al tijden en vanaf begin gunde ze mij niks en info wat ik binnenhaalde ging zij mee aan de haal bij hogerhand. Het is en zal altijd een feeks blijven.

Grappige aan het verhaal is dat hij zei in vertrouwen: oekol tussen jou en mij, ik heb ook ooit onder een vrouw moeten werken en dat werkte ook niet. Hij baalde dat het zo liep etc etc maar ze was erg goed in wat ze deed etc. Eindstand? Heb nu een baan die verschrikkelijk leuk is en met uitzicht op promotie binnen niet al te lange tijd (corona gooit even roet in 't eten).

[HarmoniousVibe]

De reden van vertrek is bij mij die paar keer dat ik ben geswitcht nooit een geheim geweest. Ik laat wel van me horen als ik het met bepaalde zaken niet eens ben of ik graag iets wil wat volgens werkgever niet kan/mag. Ik heb wel alleen maar voor kleine en middelgrote bedrijven gewerkt. Ik kan me zo voorstellen dat het in corporate wat anders ligt allemaal.

Maar goed, ik ben ook nooit om een "vervelende" reden weggegaan. Het was eigenlijk altijd een gebrek aan uitdaging en/of dat het bedrijf een richting op was gegaan waarbij ik me minder prettig voelde.

Wat ik wel heb gemerkt is dat het toch altijd als een verrassing komt dát je je vertrek daadwerkelijk aankondigt, ook al heb ik bijvoorbeeld al een jaar gevraagd en gezocht naar leuke uitdagingen binnen het bedrijf, maar het nooit kon omdat we daar de klanten cq geld niet voor hadden enz. En dat ik ook expliciet tijdens diverse functioneringsgesprekken heb aangegeven dat ik niet super happy ben met de huidige uitdagingen binnen het bedrijf enz enz.

Verder zou het voor mij voor toekomstige gevallen afhangen van de situatie. Even aangenomen dat men het dan niet aan ziet komen, dan zou ik denk ik open kaart spelen, maar alleen als ik een goede band heb met de werkgever (en ik me dus niet onheus bejegend voel) én ik het idee heb dat de feedback ook echt zin heeft.

[ Voor 13% gewijzigd door HarmoniousVibe op 09-05-2020 10:38 ]

[tormentor1985]

Gewoon doen wat jij denkt wat goed is toch? Ik heb wel eerlijk meegegeven wat de reden was. De werkgever was fantastisch en het werk was leuk maar het salaris stond door een gebrek aan cao stil. Nou is dit 1 jaar prima maar na 2 jaar en met ingang van een vast contract wilde ik er toch wat meer bij en met goede argumenten gezien mijn kennis en ervaring beduidend beter was dan dat ik begon met werken voor deze werkgever.

De werkgever gaf hier geen boodschap aan. Meer salaris moet je verdienen en inflatie compensatie was in zijn ogen niet normaal. Ook mijn argument dat ik gestraft word met minder salaris voor goede prestaties was iets wat hij niet zo zag maar wat natuurlijk wel zo is. Ik kan immers ieder jaar minder broden kopen voor 100 euro. Dit alles viel geen goed gesprek over te voeren.

Ik ben vervolgens gaan solliciteren, dat was een erg leuke werkgever en met het aanbod (circa 20% meer salaris) ben ik naar mijn werkgever gegaan. Hij wilde mij niet kwijt en dus hebben we afspraken gemaakt hoe ik een betere werknemer kon worden en dus meer kon gaan verdienen maar hij bleef aangeven dat hij wel mijn salaris bepaald. Met die afspraak heb ik het nog 3 maanden doorgewerkt.

Ik had mij goed aan de afspraken gehouden en kreeg een loonsverhoging van ongeveer 8%. Ik heb hier voor bedankt maar ging wel weg met het idee, je hebt het niet begrepen. Ik ben vervolgens elders gaan solliciteren en dit bedrijf was zo fantastisch dat ik hoe dan ook over wilde stappen. Hier heb ik ook nog eens door de inmiddels verbeterde onderhandeling technieken 36% extra salaris weten te verkrijgen. Nog voordat ik mijn nieuwe salaris had ontvangen heb ik mijn ontslag al ingediend.

De combinatie leuker / uitdagender werk in combinatie met een exponentieel beter salaris is dan ook de reden die ik aan gaf. Als hij mij gewoon meer tegemoet was gekomen richting de 20% had in die stap waarschijnlijk niet gemaakt. Ik vind het wel zo eerlijk dat aan te geven.

[Verwijderd]

RagingPenguin schreef op donderdag 7 mei 2020 @ 07:45:
[...]


Dit klinkt voor mij als typisch zo'n werkgever waar de mensen met de grootste mond alles krijgen en een professioneel salaris- en functiehuis ver te zoeken zijn... Je zo natuurlijk ook kunnen overwegen om mensen zelf verhogingen te geven en te zorgen dat je functiehuis je werknemers eerlijk inschaalt en beloond. Al zou ik bij een bedrijf werken waar verhogingen worden uitgedeeld aan werknemers die dreigen weg te gaan zou ik zo weg zijn. Een alfa-schreeuwcultuur is gelukkig grotendeels iets van de jarige negentig.

Echt prachtig zo'n typering aan de hand van die post. Dat heet projectie geloof ik.

[Verwijderd]

PcDealer schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 21:19:
[...]

Dat komt omdat werkgevers alleen cv's selecteren waar minimaal hbo op staat en van personen niet ouder dan pakweg 25 jaar. Dan moet je als werkgever ook niet gaan zeuren dat je geen personeel kunt vinden.

Een vreemde aanname, want ik doe dat niet en bijna geen van de werkgevers die ik ken doen dat. Je stelt je eisen in de beschrijving maar als iemand die er niet aan voldoet en een goed verhaal heeft ben ik altijd bereid om te praten. Ik zou wel gek zijn om dat niet te doen.

De clue zit hem in het goede verhaal. Als iemand die niet aan de eisen voldoet zijn CV stuurt en zegt dat ie het vast wel kan dan kan je geen uitnodiging verwachten. We zien met regelmaat tweakers hier schrijven dat ze vinden dat uit hobby werk, met wat cursussen erbij je meteen naar een senior positie kan doorstromen. Dat soort mensen solliciteren zich suf en vragen zich af waarom niemand ze wil hebben.

Het probleem is dat iemand aannemen die niet geschikt blijkt te zijn enorm duur is. De schade aan projecten, iemand anders zoeken, vertraging etc etc kan makkelijk 50K zijn. Daarom zie je dat de eisen in advertenties gewoon hoog zijn. Maar dat moet niemand weerhouden om hoog in te zetten. Een paar weken geleden hadden we een database dev nodig. De enige reactie die me aantrok was een man van 50 die al tientallen jaren in IT werkte maar geen enkele opleiding in databases had. Maar zijn mail was gewoon goed, open, eerlijk. Ik vroeg hem of ie een weekje wilde meelopen, aan het einde van die week waren het mijn eigen medewerkers die aandrongen om hem aan te nemen. Geweldige man. Voldeed aan niet een van de eisen die ik stelde. Ik prijs me gelukkig dat ie nu hier werkt.

Ik weet best dat veel jongeren die van de opleiding komen gefrustreerd zijn omdat de markt meer vraagt dan ze kunnen leveren. Maar als ik hun sollicitaties zie is er vaak niets wat me aantrekt. Standaard teksten, talvouten, overdreven eisen. Als er dan een brief komt van een asielzoeker die uitlegt waarom hij zo graag bij me wil werken, of als er brief komt van een oudere man die zegt dat gewoon dolgraag wat nieuws wil en bereid is daarvoor salaris in te leveren....

Maar een eerlijk exit-gesprek stel is als eis om een getuigschrift mee te krijgen. Gewoon, tegenover elkaar, lunch , vertel maar wat we verkeerd hebben gedaan. Als je zo'n hekel hebt aan je huidige werkgever dat je dat niet op kan brengen, dingen waarmee je je collega's kan helpen dan is er lang daarvoor al iets fout gegaan en moet ik het zeker weten.

[Verwijderd]

Mektheb schreef op vrijdag 8 mei 2020 @ 23:25:
[...]
Dan had ik me al die tijd dus onder betaald gevoeld en was in juist gegaan, want “nu kan het in eens wel”

Ik snap dat sentiment. En het is lange tijd een onderwerp van discussie geweest.
Aan het einde hebben we besloten om de standaard 5% verhoging per jaar te handhaven maar dat we iedereen vertellen dat we graag in gesprek willen als ze denken meer te moeten krijgen. Maar daar moeten dan echt duidelijke tekenen voor zijn want anders voelen alle anderen zich weer te kort gedaan.

Als werkgever is het mijn taak het bedrijf overeind te houden en als het even kan te laten groeien. Van mijn werknemers vraag ik dat ze hun eigen belangen behartigen. In Nederland is dat een niet altijd vanzelfsprekend, veel werknemers wachten gewoon af en ondernemen geen actie. Als je dat vergelijkt met bijvoorbeeld de UK of de VS waar werknemers bereid zijn te vechten voor wat ze waard zijn is dat vreemd. Als ik zie dat een medewerker het werk doet van drie anderen laat ik dat zeker aan hem weten en aan het einde van het jaar zal hij/zij dat ook duidelijk zien in de bonus. Maar als ie zijn contract wil veranderen zal hij/zij daar het gesprek over moeten aangaan. Dat toont aan dat diegene ambitie heeft, wat durft en niet bang is. Allemaal eigenschappen die ik zeer graag zie.

Het lijkt een beetje op het feit dat Nederlanders vaak de prijs van iets zien als iets vaststaand en niet durven te onderhandelen. Een beetje ballen (sorry dames) levert vaak heel veel op.

[tormentor1985]

Verwijderd schreef op zaterdag 9 mei 2020 @ 21:16:
[...]


Aan het einde hebben we besloten om de standaard 5% verhoging per jaar te handhaven maar dat we iedereen vertellen dat we graag in gesprek willen als ze denken meer te moeten krijgen. Maar daar moeten dan echt duidelijke tekenen voor zijn want anders voelen alle anderen zich weer te kort gedaan.

Als werkgever is het mijn taak het bedrijf overeind te houden en als het even kan te laten groeien. Van mijn werknemers vraag ik dat ze hun eigen belangen behartigen. In Nederland is dat een niet altijd vanzelfsprekend, veel werknemers wachten gewoon af en ondernemen geen actie. Als je dat vergelijkt met bijvoorbeeld de UK of de VS waar werknemers bereid zijn te vechten voor wat ze waard zijn is dat vreemd. Als ik zie dat een medewerker het werk doet van drie anderen laat ik dat zeker aan hem weten en aan het einde van het jaar zal hij/zij dat ook duidelijk zien in de bonus. Maar als ie zijn contract wil veranderen zal hij/zij daar het gesprek over moeten aangaan. Dat toont aan dat diegene ambitie heeft, wat durft en niet bang is. Allemaal eigenschappen die ik zeer graag zie.

Het lijkt een beetje op het feit dat Nederlanders vaak de prijs van iets zien als iets vaststaand en niet durven te onderhandelen. Een beetje ballen (sorry dames) levert vaak heel veel op.

Als ik dit zo lees denk ik dat je een goede werkgever bent. Ik was voorheen zoals jij aangeeft iemand die een afwachtende houding had. Tussen de 2 en 3 jaar voor hetzelfde salaris blijven werken en dan het gesprek aan gaan. Goede motivaties aanleveren waarom ik meer waard ben. Privé zijn er natuurlijk altijd zat redenen waarom meer geld nodig is maar ik heb ook wel geleerd dat een werkgever daar geen boodschap aan heeft. Het vergt een soort arrogantie voor mijn gevoel maar zoals jij zegt moet je als werknemer voor jezelf opkomen. Dit is ook gewoon iets wat ik toen als starter op de arbeidsmarkt heb moeten leren doen. Een communicatiecursus heeft mij ook wel geholpen want wat ik wellicht arrogant of brutaal vind zal jij zien als gewenst gedrag. Iedere maand maar afwachten op iets wat niet gaat komen heeft geen zin. Uiteindelijk is het voor de werkgever ook prettig om niet meer te hoeven betalen.

Het siert je dat je jaarlijks 5% erbij geeft en voor velen zal dat ook voldoende zijn om niet ineens weg te gaan. Ik heb voor veel werkgevers gewerkt waar het niet vreemd was als het nieuwe jaar geen invloed had op salaris. Een bonus bij uitzonderlijk gedrag is een leuke extra al zou ik dit snel in willen laten wisselen voor een vaste verhoging in maandelijkse beloning. Dit doet toch weer letterlijk deuren open die anders gesloten blijven (betere positie met betrekking tot een hypotheek).

Zoals je waarschijnlijk hebt kunnen lezen in mijn vorige reactie heb ik mijn werkgever alle kansen gegeven mij marktconform te betalen. Na bijna 3 jaar liep ik flink achter op de concurrentie mede doordat er niets bij kwam en in hier al meerdere keren het gesprek over ben aan gegaan. Pas nadat ik met een ander aanbod aankwam konden er afspraken gemaakt worden en nog nam hij het risico en gaf hij mij een te klein percentage van wat ik wist waard te zijn nadat ik mij uitstekend had aangepast naar wat hij graag wilde zien.

Toen ik daarna elders een contract ging tekenen en mijn vertrek aankondigde ging het verder met "misschien kunnen we toch wat meer richting dat salaris gaan?" Het salaris dus wat ik ging verdienen bij mijn nieuwe werkgever. Ja sorry dat was echt te laat. Alle kansen gegeven en hij nam toch het risico hier niet in 1 keer in mee te gaan.

Hoe ga jij met dit soort onderhandelingen om? Ben wel eens benieuwd naar de mening van een willekeurige werkgever. Ik had wel echt mooie dingen gedaan daar. Saltstack opgezet, gehele infra in code geplaatst en de infrastructuur op de schop gegooid want van proxy/loadbalancers hadden ze ook nog nooit gehoord. Migraties van een aantal PHP sites direct naar containers verhuisd en getest en heel veel geautomatiseerd en developers de tools gegeven om hun straat te automatiseren.

Alle skills die ik daar geleerd heb zorgen er nu voor dat mijn gezin met een zoontje van 2 het heel goed hebben. Dit nieuwe leven is ook de hele reden dat ik nu meer voor mijzelf op kom. Ik doe het immers niet meer alleen voor mijzelf. Dus alsnog ben ik het bedrijf dankbaar maar toch hebben ze door in mijn ogen verkeerd handelen een goed persoon laten gaan en tot de dag van vandaag nog geen fatsoenlijke vervanging weet ik van een oud collega (die ook echt goed is en waar ik veel van geleerd heb, hij kwam pas na mij in dienst en heb een paar maanden met hem mogen werken)

[Visgek82]

Zeker. nooit liegen, vroeg of laat krijg je daar spijt van.

En het is maar je werkgever hoor, het is niet het einde van de wereld.

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op woensdag 6 mei 2020 @ 20:15:
[...]

Het grootste probleem is werkelijk de overschatting van de jonge mensen die van school komen. Ze hebben nog nooit de druk gevoeld van een half miljoen project dat drie dagen voor oplevering is en waar nog veel mis is. Maar de banen die ze denken te kunnen vereisen dat wel.

Zit de overschatting dan niet juist bij de oudere mensen? Dat ze te weinig tijd inplannen / denken dat de juniors het aankunnen / het project te makkelijk inschalen / te weinig supervisie van de senior?

[ Voor 3% gewijzigd door Verwijderd op 10-05-2020 12:02 ]

[Transportman]

Verwijderd schreef op zondag 10 mei 2020 @ 11:55:
[...]


Zit de overschatting dan niet juist bij de oudere mensen? Dat ze te weinig tijd inplannen / denken dat de juniors het aankunnen / het project te makkelijk inschalen / te weinig supervisie van de senior?

Het komt denk ik van beide kanten, juniors die zichzelf overschatten en seniors die de juniors overschatten. En tegelijk wordt van die seniors wel verwacht dat ze naast het begeleiden van de juniors ook nog even die belangrijke projecten doen, want die moeten wel gewoon afgemaakt worden.

Daarnaast is de verwachting van werkgevers en de seniors wel dat die juniors na een aantal maanden ook enigszins zelfstandig simpele taken uit kunnen voeren en dus met minder begeleiding af kunnen, maar ik heb helaas juniors gezien die na een half jaar en flinke uitlegsessies nog niet eens de basis lijken te hebben begrepen van waar ze mee bezig zijn en de meest simpele instructies niet opvolgen, maar ondertussen wel heel hard proberen iedereen voor de gek te houden door te zeggen dat ze het wel snappen en veel leren. Ik doe mijn uiterste best voor al mijn collega's om ze te helpen, maar als projectdeadlines in gevaar komen doordat iemand niet op het verwachte niveau presteert, dan neem ik die taken liever zelf over dan dat ik blijf proberen om iemand naar het gewenste niveau te krijgen binnen dat project (en daarbij mogelijk de deadline te missen).

[Sissors]

Verwijderd schreef op zaterdag 9 mei 2020 @ 21:16:
[...]


Ik snap dat sentiment. En het is lange tijd een onderwerp van discussie geweest.
Aan het einde hebben we besloten om de standaard 5% verhoging per jaar te handhaven maar dat we iedereen vertellen dat we graag in gesprek willen als ze denken meer te moeten krijgen. Maar daar moeten dan echt duidelijke tekenen voor zijn want anders voelen alle anderen zich weer te kort gedaan.

Als werkgever is het mijn taak het bedrijf overeind te houden en als het even kan te laten groeien. Van mijn werknemers vraag ik dat ze hun eigen belangen behartigen. In Nederland is dat een niet altijd vanzelfsprekend, veel werknemers wachten gewoon af en ondernemen geen actie. Als je dat vergelijkt met bijvoorbeeld de UK of de VS waar werknemers bereid zijn te vechten voor wat ze waard zijn is dat vreemd. Als ik zie dat een medewerker het werk doet van drie anderen laat ik dat zeker aan hem weten en aan het einde van het jaar zal hij/zij dat ook duidelijk zien in de bonus. Maar als ie zijn contract wil veranderen zal hij/zij daar het gesprek over moeten aangaan. Dat toont aan dat diegene ambitie heeft, wat durft en niet bang is. Allemaal eigenschappen die ik zeer graag zie.

Het lijkt een beetje op het feit dat Nederlanders vaak de prijs van iets zien als iets vaststaand en niet durven te onderhandelen. Een beetje ballen (sorry dames) levert vaak heel veel op.

Maar dan doet de werknemer dat (ambitie tonen, niet bang voor wat nieuws zijn, voor zichzelf opkomen, etc) door ergens anders te gaan werken, en dan is het weer niet goed. Tja, wat wil je dan precies?

Je kan niet tegelijk klagen dat een werknemer weg gaat, als je vindt dat een werknemer zelf bij jou moet komen voor salarisverhoging. Dat heeft hij niet gedaan, dus hij voldoet toch niet aan jouw eisen, dus hij is weg. Win-win toch? Jij bent van een werknemer af die niet aan je eisen voldoet, die werknemer heeft hoger salaris.

Tenzij je natuurlijk een hogere prioriteit zou geven aan hoe die werknemer zijn werk doet ipv hoe hard hij elk jaar komt onderhandelen weer. Jij probeert als werkgever weg te komen met werknemers onder hun waarde te betalen. En dat begrijp ik, dan blijft er onder de streep meer over voor de onderneming. Maar je moet ook begrijpen dat er gewoon zat werknemers zijn die geen zin erin hebben om elk jaar zelf erachteraan te moeten gaan om een goede verhoging te krijgen. (Die 5% is natuurlijk voor sommige, die richting eind van hun carriere gaan, al prima zat, maar voor andere is het gewoon ondermaats).

[ Voor 9% gewijzigd door Sissors op 10-05-2020 15:14 ]

[RagingPenguin]

Sissors schreef op zondag 10 mei 2020 @ 15:10:
(Die 5% is natuurlijk voor sommige, die richting eind van hun carriere gaan, al prima zat, maar voor andere is het gewoon ondermaats).

Sowieso hangt dat ook nog af van wat de inflatie dat jaar gaat zijn... Met deze regeling is het elk jaar maar afwachten wie er geluk heeft.

Verwijderd schreef op zaterdag 9 mei 2020 @ 21:16:
Aan het einde hebben we besloten om de standaard 5% verhoging per jaar te handhaven maar dat we iedereen vertellen dat we graag in gesprek willen als ze denken meer te moeten krijgen.

Je wel van het ene naar het andere uiterste: 'als ze een salarisverhoging willen dat moeten je maar zelf langs komen' naar 'iedereen krijgt er elk jaar gegarandeerd 5% bij'. Zelfs bij de overheid krijg je minder garanties over je salaris verloop... Maar goed, het is in ieder geval al iets beter.

Ik vraag me alleen wel heel erg af waarom je het hr-wiel opnieuw probeert uit te vinden i.p.v. van al bestaande modellen over te nemen die zich al lang en breed bewezen hebben? Uit je posts maak ik op dat je een redelijk klein bedrijf hebt (anders zou je nooit zo bij hr van al je werknemers betrokken kunnen zijn) en ik ga er daarmee ook vanuit dat je geen complete hr-afdeling hebt met arbeidspsychologen, organisatiepsychologen, performancepsychologen etc. Dus waarom dit soort houtje-touwtje oplossingen waarmee je achter de feiten aan blijft rennen? (Dit is dus ook exact waarom ik persoonlijk nooit bij een klein bedrijf wil werken).

Transportman schreef op zondag 10 mei 2020 @ 13:56:
Het komt denk ik van beide kanten, juniors die zichzelf overschatten en seniors die de juniors overschatten. En tegelijk wordt van die seniors wel verwacht dat ze naast het begeleiden van de juniors ook nog even die belangrijke projecten doen, want die moeten wel gewoon afgemaakt worden.

Het bekende 'idioten heb je overal' is hier redelijk van toepassing als je 'idioten' vervangt door een iets vriendelijke term. Je hebt de net-afgestuurden die alles beter weten en (self-made) seniors die helemaal vastgeroest zijn hun plek en eigenlijk al 10 jaar niets meer toevoegen. Persoonlijk denk ik niet dat de ene groep groter/problematischer is dan de andere. De enige groep die heel hard in opkomst is zijn de hobbyisten en bootcampers die denken dat ze alles weten en binnen 2 maanden senior zijn. Het beginner-expert syndroom is wel heel erg aanwezig in die groep. Vooral in de figuren die een vlotte babbel hebben en nog niet geleerd hebben dat je je niet door de computer heen kan lullen.

[Anatidae]

@RagingPenguin Is dat niet gewoon typisch Dunning-krugereffect wat je beschrijft

[RagingPenguin]

Anatidae schreef op zondag 10 mei 2020 @ 16:26:
@RagingPenguin Is dat niet gewoon typisch Dunning-krugereffect wat je beschrijft

Ja, Dunning-Krugger en de beginner-expert worden vaak in een adem genoemd.

[Pizza_Boom]

Verwijderd schreef op zaterdag 9 mei 2020 @ 21:16:
Ik snap dat sentiment. En het is lange tijd een onderwerp van discussie geweest.
Aan het einde hebben we besloten om de standaard 5% verhoging per jaar te handhaven maar dat we iedereen vertellen dat we graag in gesprek willen als ze denken meer te moeten krijgen. Maar daar moeten dan echt duidelijke tekenen voor zijn want anders voelen alle anderen zich weer te kort gedaan.

Als werkgever is het mijn taak het bedrijf overeind te houden en als het even kan te laten groeien. Van mijn werknemers vraag ik dat ze hun eigen belangen behartigen. In Nederland is dat een niet altijd vanzelfsprekend, veel werknemers wachten gewoon af en ondernemen geen actie. Als je dat vergelijkt met bijvoorbeeld de UK of de VS waar werknemers bereid zijn te vechten voor wat ze waard zijn is dat vreemd. Als ik zie dat een medewerker het werk doet van drie anderen laat ik dat zeker aan hem weten en aan het einde van het jaar zal hij/zij dat ook duidelijk zien in de bonus. Maar als ie zijn contract wil veranderen zal hij/zij daar het gesprek over moeten aangaan. Dat toont aan dat diegene ambitie heeft, wat durft en niet bang is. Allemaal eigenschappen die ik zeer graag zie.

Het lijkt een beetje op het feit dat Nederlanders vaak de prijs van iets zien als iets vaststaand en niet durven te onderhandelen. Een beetje ballen (sorry dames) levert vaak heel veel op.

Dit vind ik een interessante stelling. Eerlijk gezegd, ik heb niet heel veel zin ieder jaar weer opnieuw onderhandelingen aan te moeten gaan. Ik ben van mening dat mijn werkgever mij goed moet betalen. Wat laat ik zien als ik telkens kom zeuren over salaris, al dan niet met een pro-forma erbij? Is dat niet gewoon een soort chantage? Als je niet met meer salaris komt, ben ik weg? Is dat niet een beetje een rare stelling?

Zoals ik zeg, ik verwacht van mijn werkgever dat ie mij goed betaald. Zo lang ie dat ook doet, kom ik niet zeuren. Over aanbiedingen die ik krijg ben ik vrij open, dus de meetlat rijk ik hem zelf al aan. Aan hem er wat mee te doen. Spelletjes als: "Wat ga je verdienen, dan ga ik daaroverheen" heb ik eigenlijk geen zin in. Als ie lef heeft, komt ie vooraf met een goed aanbod. Tenzij ik ergens heel graag wil blijven, maar dan lijkt het hard uitspelen mij ook niet zo'n belangrijk iets, want dan heb je al andere prioriteiten (werkplezier).

[Ingrid1986]

Ik ben het daar wel mee eens Pizza_Boom. Toen ik weg ging bij mijn vorige werkgever was ik eigenlijk best positief over mijn tijd daar en was in het gesprek dat ik vertelde dat ik weg zou gaan ook eerlijk over de reden. Ik werkte bij een grote bedrijf en ging naar een klein flexibel bedrijf met veel persoonlijk contact en dat sprak me heel erg aan. Daarnaast had ik echt een klik had met mijn nieuwe WG, met wie ik eerder per toeval in gesprek raakte. Heb ook eerlijk gezegd dat ik een mooi bod had gehad en dat dat ook zeker mee speelde, maar dat absoluut de kleinschaligheid me enorm trok.

Het was een ontzettend naar gesprek, en mijn standpunt over dat bedrijf is met dat ene gesprek volledig 180 graden gedraaid. Waar ik eerst positief was over mijn vorige werkgever, zou ik ze nu niet snel aanbevelen. Die persoon ging mijn nieuwe werkgever zwart lopen maken en twijfel zaaien, waardoor ik echt even ging denken “mis ik iets”, doe ik het echt fout? Onzin natuurlijk. Daarbij nam hij me kwalijk dat ik ze geen kans had gegeven een tegenbod te doen en kwam met opmerkingen als “ik geloof het allemaal niet zo, je gaat gewoon om het geld”. Ten eerste, ja ook, maar zeker niet het enige, en ten tweede: en wat dan nog? Je had ook zelf kunnen beseffen dat jullie structureel onderbetalen.

Ik houd ook niet van die onderhandeling spelletjes. Mijn huidige werkgever vroeg me voor mijn aanbod niet eens wat ik wilde gaan verdienen, hij deed me gewoon naar eigen inzicht een bod wat hij vond dat ik waard was. Dat bod vond ik fair en heb ik direct geaccepteerd en niet verder over onderhandeld. 9 maanden later komt hij zelfstandig aanzetten met dat hij zo tevreden is dat hij me verhoging geeft, totaal onverwacht. Top! Het is zo fijn echt het gevoel te hebben echt op waarde geschat te worden en zonder afdingen gewoon eerlijk betaald te worden. Nu is hij op veel meer vlakken een fantastische werkgever, maar in de basis kweekte dit direct zoveel loyaliteit, inzet en vertrouwen, dat ik graag een stapje extra loop voor hem als het nodig is!