Ik word heel blij van dit topic

. Al was het alleen maar om het feit dat er dus blijkbaar meer mensen met die idee rondlopen.
Over de laatste jaren heb ik een grote verandering opgemerkt in mijn opvattingen. En het is best een lastige tweestrijd. De welvaart die delen van de wereld ervaart heeft goede dingen gebracht: We hebben betrouwbaardere gezondheidszorg, we kunnen verder reizen, geweldig slimme technologie... maar we hebben nu ook een maatschappij die draait óm en óp geld. Het is gewoon onmogelijk geworden om je eraan te onttrekken.
Zelfs als je self-sufficient zou gaan leven, zoals veel mensen (veel) vroeger konden, dan loop je al direct tegen uitdagingen aan. Je kinderen moeten naar school, om te beginnen. Die educatie brengt ze verder in de wereld, maar in het grondbeginsel is het ook gewoon verplicht. Schoolgaan kost gewoon geld: alleen al in vervoer of dan toch huisvesting dicht bij een school.
Vind maar eens ergens een gebied waar je 'gratis' kunt wonen van landbouw en een beetje jacht. Zelfs als je zo'n plek zou vinden, zul je moeten dokken wanneer je zaken nodig hebt waar je zelf niet voor kunt zorgen, zoals medicatie of spullen die jij zelf niet kunt maken. Zonder geld ook geen vervoer van en naar je eigen stukje grond.
Al die vormen van redenatie komen al heel snel terecht op het kernpunt: ruilmiddelen. Vroeger hadden we ruilhandel, maar nu hebben we geld. Dat is een tussenvorm in de ruilhandel met een bepaalde waarde die we gebruiken als tijdelijke opslag van de waarde die we verhandeld hebben.
En dát, is een handel op zich geworden. Geld maakt geld. Er zijn slimme mensen die kunnen leven van alleen die tussenhandel. En dat is kapitalisme. En begrijp me niet verkeerd, ik zie mezelf niet als een socialist of een communist, of wat voor vorm van aanhanger dan ook van welk systeem dan ook. Maar ik begin wel in te zien dat geldhandel volgens mij de 'oorzaak' is.
Als je veel verder teruggaat in de maatschappij zie je dat sommige zaken maar op één plek te koop waren. Er was simpelweg niet genoeg afname voor meerdere aanbieders van een bepaald product. Dat had onder andere te maken met het feit dat een hoop mensen bepaalde zaken zelf verzorgden (zoals geteelde groente), een hoop hergebruik (repareer wat stuk is), het niet kunnen veroorloven van luxe (en dan tel ik iemand anders die iets produceert waar jij geen tijd aan wilt/kunt besteden ook tot een luxe) en simpelweg dat er te weinig rijkwijdte was voor jou als leverancier. Een smidse in een klein dorp kon niet in alle grote steden leveren of uberhaupt aanbieden.
Tegelijkertijd realiseer ik me dat de wereld niet meer zo kleinschalig is als toen. Er leven een stuk meer mensen en het meerendeel voorziet totaal niet meer in zijn of haar eigen levensonderhoud. We werken voor geld, en kopen onze benodigheden met geld. Net zoals we het in de IT hebben over de 'commodity' van servers en laptops' is en gros van ons levensonderhoud, zelfs onze zorg een 'commodity' geworden die voor geld verhandeld word.
Ja, ik word schijtziek van de reclame die je overaldoor de strot geduwd word. En je kunt een eind komen dat te blokkeren, maar dan vooral op internet, en daarbuiten door sommige zaken te mijden (zoals TV, dat ik al jaren niet meer kijk). Maar hoe dan in de stad, of op de weg? Billboards? Mensen die je aanspreken? Ongevraagde 'aan de bewoners' post met folders erin? Reclame is gewoon een symptoom van een dieperliggende ontwikkeling in de maatschappij.
Mijn droom zou zijn om mijn eigen eten te verbouwen en off the grid ergens op een mooie plek in de natuur te wonen. En ik ben best bereid een hoop op te geven zoals een wasmachine, een uitgebreide garderobe, gasvoorziening en elke dag gekoeld drinken. Maar hypocriet als ik ben zou ik toch graag snel bij een ziekenhuis willen zijn als er wat met mijn kinderen aan de hand is, en een goede opleiding die verder gaat dan wat ik ze kan leren is ook wel zo prettig. En dan moet je dus toch deelnemen aan de economische maatschappij. Het is een beetje een all-or-nothing kind of deal.
Even heel fatalistisch doorredenerend zou ik dus moeten concluderen dat dit is wat de wereld is geworden, zonder waarde-oordeel aan de mensen die erin participeren. Ik ben erin geboren en zal er nooit helemaal aan kunnen ontsnappen, omdat ook ik bepaalde ondergrenzen hanteer. Toen er nog geen reclame was, geen kapitalisme en geen globalisme was er ook geen nationale gezondheidszorg, geen doorbraken, geen verre reizen, geen cultuuruitwisselen... allemaal dingen die ik toch wel waardeer. Ook als ik ziek ben van reclame.
Dus ik doe kleine stapjes. Ik blokkeer al jarenlang alle vormen van reclame op internet. Ik doe niet mee aan facebook, maak geen gebruik van 'referrals' en 'aanbiedingen' of 'black friday'. Ik koop tegenwoordig met mijn hart, is dit product het waard? Heb ik dit echt wel nodig? Waarom overweeg ik het? Kan het ook anders? Gun ik de aanbieder/fabrikant mijn geld? Hoe ecologisch verantwoord is het? En ondertussen spaar ik mijn kapitalistisch vergaarde geld op om ooit dat rustige plekje buiten de maatschappij te kunnen kopen, een stukje van de wereld waar ik een hek omheen mag zetten en mijn eigen aardappeltjes uit de grond kan trekken. Dat ik toch een klein stukje helemaal zelf kan doen, en me in ieder geval af en toe terug kan trekken uit de wereld.