Toekomstbeeld na einde studie

[naarden 4ever]

Goedendag,

Ik zit inmiddels al een ruime twee jaar met het probleem dat ik eigenlijk niet zo goed weet wat ik in vredesnaam met mijn (werk)leven aanmoet, en ik wil met het openen van dit topic graag kijken hoe mensen zelf met deze problematiek om zijn gegaan ter inspiratie, en misschien dat mensen suggesties hebben om mij weer een beetje in de juiste richting te duwen.

Achtergrond:

Ik ben op dit moment een 23-jarige student Mechatronica aan de Haagse Hogeschool vestiging Delft. Voor de mensen die het niet kennen, Mechatronica is een opleiding met raakvlakken met hoofdzakelijk werktuigbouwkunde, elektrotechniek, en aanstuurtechniek. Het idee van de studie is vooral niet specialistisch, maar juist een beetje van alles. Jack of all trades, master of none.

Toen ik op mijn 18e begon met studeren ben ik begonnen op de Dutch Innovation Factory in Zoetermeer met de opleiding Information Security Management, maar daar ben ik na drie maanden huilend van weggerend. Het beleidsmatige aspect van die opleiding beviel mij absoluut niet en ik ben daar enorm ongelukkig geworden. In de rest van dat jaar ben ik komen te werken bij een lokale autowasstraat, waar ik het (dankzij het team daar) redelijk goed naar mijn zin heb gehad, maar ik ook echt wel tot de conclusie ben gekomen dat ik niet gelukkig wordt van dat soort werk, waarop je de hele dag exact hetzelfde, weinig uitdagende werk doet. Mijn hersenen hebben uitdaging nodig. Meer dan eerst was ik weer gemotiveerd om te gaan studeren.

Zo ben ik uiteindelijk bij Mechatronica terecht gekomen. Ik vond aanklooien met elektronica altijd eigenlijk wel leuk (vooral knipperende lampjes, ooit de droom gehad toen ik op een jaar of 10 daarmee begon om mijn eigen lichtbalk/politiezwaailicht te maken met leds; jammer genoeg is dat er nooit van gekomen), en ik vond programmeren ook wel geinig, heb hobbymatig best wat gepuzzeld met PHP, HTML, CSS en dat vond ik altijd al leuk. Niet zozeer het webdevelopment trok mij aan, maar het resultaat van code die jij schrijft wat zich uit in een bepaalde verandering van het programma bij uitvoer. Programmeren is eigenlijk een soort puzzeltje, en ik ben gek op puzzeltjes! Ik heb natuurkunde ook altijd een leuk vak gevonden op de middelbare en hoewel ik geen ster ben in de mechanica, heb ik optica, logica, en elektrische signalen wel altijd leuk gevonden. Mechanica kon ik erbij hebben, zolang ik het snapte. Dus uiteindelijk juist de keuze voor Mechatronica omdat enkel elektrotechniek of enkel werktuigbouwkunde of enkel softwaredevelopment mij niets leek. Ik heb ontzettende ADHD en ben vaak met een week al verveeld wanneer ik continu hetzelfde moet doen; ik heb behoefte aan breedte en afwisseling, maar ook de gelegenheid om soms wel de diepte in te gaan.

Het eerste jaar kon ik goed doorkomen op de gedachte van het opleidingsloze werk alleen; een bestaan in zo'n wasstraat moet ik niet willen, dus studeren is wat ik zal doen. En de opleiding is enorm divers met programmeervakken, mechanica, materiaaltechniek, elektrotechniek in ongeveer gelijke mate. Maar vanaf het tweede jaar ben ik een beetje stil komen te vallen. Er waren meerdere persoonlijke omstandigheden die absoluut niet in positieve wijze bijdroegen daarin, maar ook het gebrek aan motivatie begon flink door te schijnen. En dat is mij inmiddels vooral duidelijk geworden door de beurzen die we bezoeken met de opleiding: Ik vind het leuk om te zien wat bedrijven allemaal doen, maar bij elk bedrijf dat ik zie denk ik ook "Ik zou hier toch niet moeten willen werken zeg".

Inmiddels zit ik in mijn officieuze 4e jaar (officieel 5, maar ik heb er een jaar uitgelegen door persoonlijke omstandigheden) en begint de stress van de doelloosheid mij enorm tegen te staan, wat er dit weekend in spectaculaire wijze bij mij uit kwam. Ik deel graag een passage uit mijn dagboek waarin het treffend wordt verwoord:


Uiteindelijk is die opleiding dan de opstap naar ‘die leuke baan’. Dus ik probeer uit alle macht mezelf haast te forceren te bedenken wat dan precies een baan zou zijn waar ik plezier in zou hebben, en als ik daar dan uit ben, daar te solliciteren voor een afstudeerstage. Gewoon, zodat ik een doel heb om naartoe te werken. Dat ik dan een woning kan gaan zoeken in die regio. Maar hoe fantastisch dat ook allemaal klinkt, het voelt zo ontzettend definitief. En dat maakt me angstig. Voor de toekomst. Dus stel ik het uit, waardoor ik daarvan de terugslag weer krijg want daardoor zit ik nu wederom in de les met m’n handen in het haar wanneer ik het niet snap en wil ik het allemaal weer gaan laten vallen want boeie, …

Ik zit in een tweespalt omdat ik weet dat dit hele opleidingsverhaal een definitief tijdspad geven mij denk ik rust gaat geven, maar ik wil daar niet aan beginnen want ik ben angstig voor de toekomst. Tegelijkertijd ben ik me ook 100% bewust dat deze status quo mij ook alleen maar depressiever maakt met de dag.

“Ik zak langzaamaan weg in de hel van het besluiteloze, wetend dat niets doen negatieve consequenties gaat hebben voor mij, maar te bang ben om iets anders te gaan doen dan niets. En dan komt de ultieme kwestie weer naar boven waarom ik dan in vredesnaam nog leef.”


Wat betreft het laatste: Ik ben reeds in behandeling bij een psycholoog. Ook hem heb ik mijn dagboek-entry doorgestuurd.

Het verlangen
Ik voel een gigantische behoefte om vorm te geven aan mijn toekomst, want ik denk dat dat hetgeen gaat zijn dat mij rust en motivatie gaat geven in mijn leven. Die toekomst bestaat voor mij uit drie elementen:

1. Ik wil een eigen plek. Ik ben klaar met het leven in een studentenkot.
2. Ik weg van deze opleiding, afgemaakt of niet.
3. Ik wil een baan waar ik plezier in kan hebben.

Uiteindelijk kom ik hier niet om te vragen 'zeggen jullie eens waar het met mij heen moet', dat is iets wat ik zelf moet doen. Maar ik ben, voornamelijk voor punt drie, op zoek naar inspiratie. Ik ben behoorlijk veranderd en mijn interesses zijn best wel een stukje verschoven sinds ik begon aan de opleiding.


Mijn ex (waarmee het helaas sinds kort uit is, dat kon er nog wel even bij) was altijd verrast met hoe ontzettend ik plezier had in het uitzoeken van hele specifieke dingen. Ze was altijd verbaasd hoe ik, in de periode dat ik met haar had, veel te veel tijd kon besteden aan reacties zoals deze, deze, of deze. Soms komt er een topic voorbij waar mijn interesse enorm door wordt geprikkeld en dat ik inderdaad soms uren kwijt kan zijn aan het uitzoeken van de kleinste details van de obstuurste PDF's om zelf te leren begrijpen hoe dingen werken, zodat ik (hier op GoT) dan goed kan uitleggen aan TS.

Dit is in het echte leven niet anders, ik ben een spons voor alle informatie, zolang ik het maar interessant vind. Als voorbeeld: Een bekende heeft een BMW E36 van voor '94, die auto had nog geen OBD2-stekker maar had wel een diagnostiek-poort die werkte met de L-lijn van de door ISO9141-2 gestelde norm. Het vervelende is alleen dat uitleessoftware daarvoor alleen maar werkt met een echte seriële poort, omdat het programma nog voor DOS is geschreven en de computer aanspreekt door COM1 op 03f8 IRQ4 direct aan te spreken met een protocol met handshake. Dat maakt het onmogelijk voor nieuwe computers om die software te draaien, want een USB-naar-serial converter maakt geen echte seriële poort aan, maar een virtuele, en die kan dus niet overweg met het handshake-protocol wat de auto gebruikt want USB maakt daar geen gebruik van. Dan begint het gelijk te kriebelen om er een scope bij te pakken en te gaan kijken hoe dat zit, want het kan niet onmogelijk zijn om daarvoor een knutselwerkje te maken wat wél op die manier werkt. Er moet vast een mogelijkheid zijn om dat te veranderen door er een microcontroller tussen te zetten en een vertaalslag tussen computer en auto te maken.

Ik heb hier een kort lijstje gemaakt met dingen waarvan ik denk dat ik die leuk vind en waarvan ik denk dat het heen moet:
- automotive (auto's zijn met de paplepel ingegooid, ook heb ik voor mijn werk een aantal cursussen in voertuigdiagnostiek, veiligheidssystemen, elektrische voertuigen en de elektrische inrichting van een auto met veel plezier gedaan)
- elektrochemie (scheikunde in het algemeen is een liefde die in de afgelopen jaren sterk is opgekomen zonder dat ik wist dat die er was, maar elektrochemie, de scheikunde en fysica achter een accucel, bijzonder interessant)
- moduleontwerp (voor een project moesten we zelf een veiligheidscircuit ontwerpen voor de lithium-accu die we moesten gebruiken. Dat vond ik enorm interessant om te doen)

Dit is denk ik meest prominent, maar ik kan de lijst wellicht uitbreiden als ik er wat langer over nadenk.

Uiteindelijk kan ik dan zelf ook een willekeurige som maken van deze dingen, zoals kijk of je bij een autofabrikant terecht kan komen als ontwerper voor de regel- en meetsystemen in de auto, of ga kijken naar het ontwerp van een geautomatiseerd chemisch productieproces. Maar het grote probleem is, dat is allemaal veel te abstract.


De Vraag
Uiteindelijk heb ik dit topic vandaag geschreven omdat ik hoop dat mensen dit lezen en mij een suggestie zouden kunnen doen. Misschien hoe hiermee om te gaan, misschien hoe ik mij het beste kan oriënteren, maar misschien nog wel het meest een suggestie van een bedrijfsnaam waar ze activiteiten hebben die in lijn liggen met wat mij leuk lijkt. Zelf had ik Ebusco in Deurne bedacht, waar ze zich bezig houden met het bouwen en ontwerpen van bussen met een hybride- of een elektrische aandrijving, maar veel verder was ik nog niet gekomen.

Voor diegenen die de moeite hebben willen nemen mijn verhaal te lezen, hebben jullie enig idee waar ik op aan zou kunnen sluiten?

[Ernemmer]

Als je meerdere antwoorden wilt hebben is het misschien handig als je die lap tekst even in hoofdlijnen opsomt.

[Dwarlorf]

@naarden 4ever Ik zou toch echt je best doen om je mechatronica opleiding af te maken, het geeft je gewoon een goede basis én het hoognodige papiertje om werk te vinden dat je wel leuk vind. Zonder diploma is het tegenwoordig toch wel lastig om werk te vinden met een beetje inhoud, de kans dat je dan in saaie niet uitdagende sleurbaantjes terecht komt zoals in de wasstraat is heel groot.

Het is typisch adhd/add om elke keer weer nieuwe uitdagingen te willen aangaan (en dit zal je hele leven in meer of mindere mate aanhouden) en dat blijkt ook uit je topicstart maar je schiet er weinig mee op. Juist door je opleiding af te maken kan dit een impuls voor je zijn om door te stomen naar een plek waar je je wel op je gemak voelt en het geeft je gewoon een positief success gevoel.

Ik zou proberen om punt1 aan te pakken, dus kijken of je ergens zelfstandige woonruimte kan vinden, hopelijk geeft dat een impuls om je opleiding af te maken en van daaruit kan je dan verder kijken.

[SmurfLink]

Maak je opleiding toch af. Als het niet zonder medicatie kan dan maar met. Dan heb je in ieder geval een opstapje naar een baan en zit je niet met niks. Je kan wel toe blijven geven aan die impuls om telkens wat anders te willen.... maar waarom zou je? Daar schiet je niks mee op. Geef niet op en maak die opleiding eens af. Dan zal je zien dat dat een stuk beter voelt.

[Pizza_Boom]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[BladeSlayer1000]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Widow]

Als ik de schuingedrukte stukken uit de TS lees, merk ik dat het stormt in je hoofd. Als ik dat lees kan ik mij voorstellen dat je constant allerlei gedachten hebt die door je hoofd stoken. Is dat ook zo, heeft dat impact op het dagelijks leven? Sowieso goed dat je al bij een psycholoog zit. Heb je het gevoel dat dat ook helpt? Of kom je daar elke keer op audiëntie en verlaat je het pand zonder dat het een nuttige sessie was?

Dat je op dit moment nog niet exact weet waar je je droombaan gaat vinden is niet erg. Sowieso is het eerste deel van je werkzame leven erop gericht om ervaring op te doen, en te ervaren wat je wel en niet leuk vind. Ik doe dat voor een dienstverlener die mij verhuurt aan allerlei bedrijven. Halfjaartje hier, jaartje daar, projecten doen, leren wat je wel/niet leuk vind waardoor je op den duur wéét wat je echt leuk vind, wat voor jou werkt, en waar je dan ook verder in kan groeien. Het is niet erg als je in die periode veel wisselt van werkgever. Belangrijk is dat je nú niet hoeft te bepalen wat je de rest van je werkzame leven hoeft te doen.

Ergens herken ik misschien ook wat afstudeerstress en perfectionisme. Als ik de schuingedrukte stukken lees voel ik ergens een stemmetje bij jou dat zegt "ik MOET afstuderen want ik MOET die leuke baan en het MOET nu want ik wil weg uit dat studentenkot". Je mag me corrigeren als ik het fout heb maar ik kan mij voorstellen dat dat de nodige stress oplevert. Is het een idee om dat afstuderen misschien even uit te stellen, en eerst jezelf goed op de rails te krijgen? Dan maar een halfjaar/jaar later afstuderen - je (geestelijke) gezondheid is echt belangrijker dan dat. Niemand kijkt er raar van op als je een jaartje langer over je HBO doet - hell, ik ken mensen die er 7 jaar over deden. En ik begrijp dat je graag weg wilt uit het studentenhuis en dat het daarom misschien tegen je gevoel ingaat om het uit te stellen. Maar je hebt er niks aan als je straks helemaal kapot gaat aan afstuderen "omdat het moet". Soms ben je zelf degene die de hoogste kwaliteitseisen kan stellen, hoger dan wie dan ook.

Als laatste sluit ik mij aan bij de rest wat betreft het afronden van je HBO opleiding. Als je een technisch HBO papiertje hebt, is dat ongeveer een baangarantie voor de rest van je leven. Maar het afronden van je opleiding moet wél op een manier waar jij blij van gaat worden. En als er nu allerlei gedachten door je hoofd spoken, pak die eerst aan, en als dat onder controle is, ga dan pas door naar de volgende stap

Edit: en even een praktische vraag, in welke regio zoek je je afstudeerbedrijf? Ik vermoed Naarden, maar mag het daar ook in de buurt zijn?

[Bart2005]

Je hebt duidelijk een oude geest. Je bent vooral geïnteresseerd in old-school techniek. Dat heb ik ook. Ik heb toevallig nog een baantje en daarbij een hobby waarin ik dat kwijt kan. Maar in principe is er geen plaats meer voor vakmannen. De dingen die zij doen kosten teveel tijd en iets repareren is daardoor veel te duur. We gooien het weg en kopen iets nieuws wat ook weer kapot gaat. Wat dat betreft is het een nare tijd voor de techniek prutser.

Verder denk ik niet dat je veel mag verwachten van een opleiding "Mechatronica"... dat klinkt niet best i.i.g.

[ Voor 11% gewijzigd door Bart2005 op 24-11-2019 19:06 ]

[DrivinUCrazy]

Nou nou, dan weet je niet wat je met mechatronica kunt. Toegegeven, ik ben meer van de oudere stempel (opa vertelt ) met een richting elektro óf werktuigbouw, in plaats van een beetje van allebei.

Maar mechatronica is dé richting om de industriële automatisering in te gaan. En wil je afwisselende uitdagingen, dan zit je in Nederland heel goed. Nederland bevat heel veel machinebouwers en industriële automatisering. Vooral als je je richt op turn-key projecten, zeg maar de prototypes en machines die nog nooit eerder gebouwd zijn, dan hoef je je echt niet te vervelen. Als dat nog te saai is: Nederland exporteert machines en expertise wereldwijd.

Mijn tip aan TS: mechatronica af maken, en in de industriële automatisering gaan kijken. Via een detacheerder kun je op diverse plekken kijken, maar ik zou vooral uitkijken naar een machinebouwer. Kies daarbij vooral voor een functie waarbij je én wat ontwerp werk doet, én die machine ook zelf in bedrijf mag nemen, en je hoeft je voorlopig echt niet te vervelen. De kennis die je daarbij opdoet is sowieso goud waard.

[sypie]

naarden 4ever schreef op zondag 24 november 2019 @ 14:05:
Gewoon, zodat ik een doel heb om naartoe te werken. Dat ik dan een woning kan gaan zoeken in die regio. Maar hoe fantastisch dat ook allemaal klinkt, het voelt zo ontzettend definitief. En dat maakt me angstig. Voor de toekomst. Dus stel ik het uit, waardoor ik daarvan de terugslag weer krijg want daardoor zit ik nu wederom in de les met m’n handen in het haar wanneer ik het niet snap en wil ik het allemaal weer gaan laten vallen want boeie, …

Het maakt uiteindelijk niks uit in welke richting je studie is of je werk gaat. Bovenstaande is jouw probleem, dat moet je eerst aan de kant hebben voordat je het nut van je studie of werk kunt ervaren. Zodra je denkt aan iets wat redelijk definitief zou zijn haak je af en schiet je in de paniekmodus. Hiermee ga je nergens iets bereiken, wil je nergens aan het werk en zul je ook geen diploma's halen.

Van een heel andere aard: misschien moet je hobby en werk gescheiden houden en werk in een heel andere richting doen dan wat je hobby zou zijn.

[naarden 4ever]

Om te beginnen, enorm bedankt voor alle reacties tot dusver.

Ik zal even reageren op onderwerp, niet op iedereen individueel om te voorkomen dat ik dezelfde dingen meerdere keren beantwoord en dat het weer zo'n enorme lap tekst wordt.

Maak je studie af!
Absoluut, 100% mee eens, geen twijfel over. Maar dat is ook niet de issue. Dat ik deze (of in ieder geval een) studie moet afmaken, al is het maak om het papiertje te hebben waarmee je kan laten zien dat je op HBO niveau functioneert, dat is mij wel bekend. Mijn intentie wat dat betreft is niet iets wat ter discussie staat.

Het probleem zit hem in de motivatie. Ik heb niet echt meer plezier in de opleiding zelf (de kwaliteit van de lessen is op de HHS achteruit gerend in de afgelopen jaren. Ik begon in een accreditatiejaar en sindsdien is de kwaliteit zienderogen verslechterd), en ik denk ook niet dat ik mijzelf nog kan motiveren voor de opleiding voor het afmaken alleen.

Dus dan ga ik voor mijn motivatie verder kijken dan deze opleiding. Goed, de lessen zijn misschien niets, maar bedenk je eens wat je met die opleiding wel niet allemaal zou kunnen. Ja. En dat is precies het pijnpunt: Ik weet niet wat ik ermee zou kunnen. Ik weet wel wat ik allemaal niet wil. Maar wat wil ik wel? Waar zie ik mijzelf werken? Ik weet het niet. Ik ben op zoek naar een combinatie van de disciplines waarvoor ik mij interesseer, maar wat dat precies inhoudt, no clue.

Dus zoals @Dwarlorf op zich terecht zegt: " Juist door je opleiding af te maken kan dit een impuls voor je zijn om door te stomen naar een plek waar je je wel op je gemak voelt", het vooruitzicht daarnaar is exact hetgeen waar ik hoop mijn energie uit te kunnen putten. Het is alleen zo lastig om ergens naartoe te leven wat niets is behalve een abstract idee. Ik denk daarom zelf dat ik er op dit moment goed aan doe om dat abstracte doel te concretiseren. Niet 'iets met elektrochemie en mechatronica samen, of zo' maar een bedrijfsnaam.


Ga dan zoeken naar die plek voor jezelf!
Ik ben nu als mijn studie nu verder geen vertraging oploopt in het voorjaar van 2021 klaar, waarin ik in het najaar 2020 moet beginnen met afstuderen. Ongeveer een jaar vanaf nu.

Ik ga niet voor een jaar nu proberen (waarschijnlijk lukt het niet eens) een andere kamer in de omgeving Delft te vinden met de aanwezige kans dat ik daar na een jaar geen reet meer aan heb, want dan wil ik juist in de buurt van mijn toekomstige werk wonen.

Ik ben het dus eens met het feit dat ik denk dat een eigen plek mij goed zou doen, rust zou geven (en een hele hoop van de problemen die mij nu ook al oneindig energie kosten zou oplossen in de een of de andere vorm), maar gezien de situatie lijkt mij dat nu als eerste nastreven geen goed idee. Laat ik eerst bedenken waar ik heen wil na het afmaken van mijn opleiding, dan begin ik daar in de buurt wel te zoeken naar woonruimte. Niet hier in Delft, want ik heb geen enkele garantie dat ik hier blijf wonen (en eerlijk gezegd: ik hoop het niet).


Wat doe je in je vrije tijd?
God, ik had daar nog niet eens zo erg over nagedacht. Ik doe al jaren niet meer aan sport en ik kamp ook met ondergewicht waardoor zaken als fitness niet voor mij zouden werken. Ik ben ook geen sportschooltype dus ik zie mijzelf daar niet snel rondlopen. Hobby's... Naja ook niet echt. Ik binge graag wat kanalen op YouTube en ik game soms wat uurtjes. Na school op mijn kamer hang ik een beetje op de bank terwijl ik naar een voetbalwestrijd luister en hang ik wat rond op oa Tweakers.

Weer gaan sporten is wel iets waar ik al een tijdje over na zat te denken en ik denk soms graag terug naar de periode dat ik keepte bij voetbal. Ik heb daar tot op heden nog niets mee gedaan omdat ik daarvoor wel mijn commitment wil geven en met een sterk wisselend rooster waardoor ik niet altijd in de buurt ben, voelt dat niet goed tegenover mijn would-be teamgenoten. Ook ben ik in de weekenden dan ook niet in de stad en juist dan vinden de wedstrijden plaats. Ergens wil ik zeggen dat ik het ook wel veel vind om 'mijn enige vrije dag in de week' daaraan kwijt te raken, maar ik doe anders eigenlijk niet veel beters met mijn tijd.

Ik heb het afgelopen jaar veel tijd besteed, vooral in de weekenden, aan het opknappen van mijn auto. Ik heb een restauratieproject gekocht en daar rijd ik inmiddels erg vrolijk in rond, maar dat wilde zo nu en dan nog wel eens wat aandacht vragen, net als dat er gewoon een hoop oude meuk vervangen moest worden. Prijzig, maar een leuk tijdsverdrijf. Inmiddels is dat (hopelijk nu wel een keertje) een beetje op zijn einde gekomen, dus ook daar spendeer ik niet veel tijd meer aan.


Ik merk dat het stormt in je hoofd @Widow
God, ja. Enorm. Dat is ook de hoofdzakelijke reden waarom ik destijds hulp ben gaan zoeken. Ik pieker me er een eind op los en ik kan ook niet normaal slapen. De diagnose ADHD kwam dan ook allesbehalve als een verrassing voor me en de medicatie helpt dat enigszins te mitigeren. Dat heeft enorme impact op mijn dagelijks leven en ik heb periodes waarin de gedachten alleen aan alles wat ik nog moet doen, en waar ik mij zorgen om moet maken, eigenlijk alle energie van de dag opeist. Ik ben aan het eind van de dag steevast een wrak.

Ik zit bij mijn psycholoog voor zowel de ADHD behandeling, als mijn somberheidsklachten, hoewel het laatste in mindere mate. De sessies luchten vooral veel op en ik heb inmiddels een stuk beter begrip van waarom ik sommige dingen voel zoals ik ze voel. Dat is ook hoofdzakelijk waar de behandeling op gericht is, mij te helpen begrijpen wat en waarom ik dingen voel zoals ik ze voel. Waarom explodeer ik in de ene situatie met emotie, terwijl de andere keer ik mij enorm inhoud en misschien wel te weinig van me laat zien?

"ik MOET afstuderen want ik MOET die leuke baan en het MOET nu want ik wil weg uit dat studentenkot"
Haha, oeps. Ja. Je had het niet treffender kunnen verwoorden. Het klopt precies wat je zegt.

De reden waarom ik denk dat ik mezelf dit op deze manier op leg, heeft alles te maken met het feit dat ik echt niet gelukkig word van nog langer op deze opleiding zitten. Deze opleiding geeft me stress, ik maak geen overstatement als ik zeg dat ik het haat om naar school te gaan, dat ik het haat om weer in de auto te stappen om naar Delft te gaan en daar op m'n kamer te gaan zitten en dat ik er liever vandaag dan morgen weg ben. Maar dat motiveert niet om af te maken, dat motiveert alleen maar om er zo snel mogelijk weg te willen. Dat is wat ik bedoel wanneer ik zeg dat ik niet denk nog motivatie in deze opleiding te kunnen vinden. Ik denk dat het vakgebied waarvoor ik opgeleid wordt best leuk kan zijn (al weet ik dus nog niet precies hoe en waar), maar dat maakt deze opleiding niet per definitie leuk.

Dus ik snap wat je zegt, dat ik eerst ervoor moet zorgen dat ik wel op een manier moet afstuderen waar ik blij van word, en niet eentje die me de kop gaat kosten. En dat ben ik ook zonder meer met je eens. Maar ik denk niet dat er een manier is om deze opleiding een positieve wending te geven. Gelukkig heb ik nu nog dit blok aan lessen en daarna begint mijn minor die in ieder geval niet hier op de faculteit zal zijn. Dus ik zoek mijn motivatie buiten school, in de toekomst, in het stellen van een doel om naartoe te werken. Want voor mijn idee, als ik het idee heb dat ik nu nog even door de zure appel heen moet bijten maar ginds in de verte is een baan waar ik het naar mijn zin ga hebben (of in ieder geval denk te gaan hebben) met mijn eigen studio/appartementje/huisje, dan is dat haalbaar. Dan is dat een doel om naartoe te werken. Maar dat doel bestaat nu niet voor me, want ik weet niet wat ik in vredesnaam wil. En dan is het dus de schouders eronder zetten om een opleiding af te maken waarna ik in een diep zwart dal van niets terecht kom, en dat maakt mij angstig.


Oude ziel
Die hoor ik al mijn leven lang, en dat blijkt zelfs bij mijn geboorte al te zijn gezegd, dus dat kan ik alleen maar beamen.


Ik reageer zodadelijk even verder.

[Sissors]

Bart2005 schreef op zondag 24 november 2019 @ 19:02:
Je hebt duidelijk een oude geest. Je bent vooral geïnteresseerd in old-school techniek. Dat heb ik ook. Ik heb toevallig nog een baantje en daarbij een hobby waarin ik dat kwijt kan. Maar in principe is er geen plaats meer voor vakmannen. De dingen die zij doen kosten teveel tijd en iets repareren is daardoor veel te duur. We gooien het weg en kopen iets nieuws wat ook weer kapot gaat. Wat dat betreft is het een nare tijd voor de techniek prutser.

Huh? Er zijn zat bedrijven waar je als techneut aan de slag kan. Nee, Arduino projecten in elkaar solderen is geen geld mee te verdienen, maar nieuwe circuits maken wel. Nu moet je alleen niet denken dat je elk week een nieuw iets maakt, want je moet eerst iets afmaken, verificatie doen, etc.

naarden 4ever schreef op zondag 24 november 2019 @ 20:47:
Wat doe je in je vrije tijd?
God, ik had daar nog niet eens zo erg over nagedacht. Ik doe al jaren niet meer aan sport en ik kamp ook met ondergewicht waardoor zaken als fitness niet voor mij zouden werken. Ik ben ook geen sportschooltype dus ik zie mijzelf daar niet snel rondlopen.

Je hoeft ook geen sportschooltype te zijn om naar de sportschool te gaan hoor . Ik ben het allesbehalve, en ga ook voor de conditie. Wel behoorlijk saai imo .

Maar algemeen genomen is het denk ik wel iets wat belangrijk voor je zal zijn, zorg dat je buiten je werk om in ieder geval leuke hobbies hebt. En dan kan je ook besluiten bijvoorbeeld 32 uur te gaan werken, om minder lang aan één onderwerp te moeten werken in een week.

Qua banen/afstuderen kan je ook eens naar het zuiden kijken. VDL doet automotive hier (ook elektrische bussen bijvoorbeeld). Philips maakt natuurlijk ook nog genoeg elektronica hier. Een potentieel dingetje is wel dat vooral bij bijvoorbeeld een ASML zeker aan het begin als HBO'er je waarschijnlijk ook regelmatig repetitief werk doet. Hell, ik werk met een PhD in de high tech en doe ook dingen wat een scholier als bijbaantje nog saai zou vinden.

[Milo.]

Geen idee hoe het met de financiën etc zit maar wat mij in een afgezwakte vorm van bovenstaand probleem geeft geholpen is om vrijwilligerswerk te gaan doen (in mijn geval een totaal ander vakgbied dan wat met mn opleiding te maken had). Dan had ik een soort drijfveer en mensen waren ook nog eens blij wanneer ik de deur binnen stapte. Dit hielp mij de dingen compenseren waar ik geen motivatie meer voor kon opbrengen. Just my 2 cents.

[Dwarlorf]

naarden 4ever schreef op zondag 24 november 2019 @ 20:47:
Om te beginnen, enorm bedankt voor alle reacties tot dusver.

Ik zal even reageren op onderwerp, niet op iedereen individueel om te voorkomen dat ik dezelfde dingen meerdere keren beantwoord en dat het weer zo'n enorme lap tekst wordt.

Maak je studie af!
Absoluut, 100% mee eens, geen twijfel over. Maar dat is ook niet de issue. Dat ik deze (of in ieder geval een) studie moet afmaken, al is het maak om het papiertje te hebben waarmee je kan laten zien dat je op HBO niveau functioneert, dat is mij wel bekend. Mijn intentie wat dat betreft is niet iets wat ter discussie staat.

Het probleem zit hem in de motivatie. Ik heb niet echt meer plezier in de opleiding zelf (de kwaliteit van de lessen is op de HHS achteruit gerend in de afgelopen jaren. Ik begon in een accreditatiejaar en sindsdien is de kwaliteit zienderogen verslechterd), en ik denk ook niet dat ik mijzelf nog kan motiveren voor de opleiding voor het afmaken alleen.

Dus dan ga ik voor mijn motivatie verder kijken dan deze opleiding. Goed, de lessen zijn misschien niets, maar bedenk je eens wat je met die opleiding wel niet allemaal zou kunnen. Ja. En dat is precies het pijnpunt: Ik weet niet wat ik ermee zou kunnen. Ik weet wel wat ik allemaal niet wil. Maar wat wil ik wel? Waar zie ik mijzelf werken? Ik weet het niet. Ik ben op zoek naar een combinatie van de disciplines waarvoor ik mij interesseer, maar wat dat precies inhoudt, no clue.

Dus zoals @Dwarlorf op zich terecht zegt: " Juist door je opleiding af te maken kan dit een impuls voor je zijn om door te stomen naar een plek waar je je wel op je gemak voelt", het vooruitzicht daarnaar is exact hetgeen waar ik hoop mijn energie uit te kunnen putten. Het is alleen zo lastig om ergens naartoe te leven wat niets is behalve een abstract idee. Ik denk daarom zelf dat ik er op dit moment goed aan doe om dat abstracte doel te concretiseren. Niet 'iets met elektrochemie en mechatronica samen, of zo' maar een bedrijfsnaam.


Ga dan zoeken naar die plek voor jezelf!
Ik ben nu als mijn studie nu verder geen vertraging oploopt in het voorjaar van 2021 klaar, waarin ik in het najaar 2020 moet beginnen met afstuderen. Ongeveer een jaar vanaf nu.

Ik ga niet voor een jaar nu proberen (waarschijnlijk lukt het niet eens) een andere kamer in de omgeving Delft te vinden met de aanwezige kans dat ik daar na een jaar geen reet meer aan heb, want dan wil ik juist in de buurt van mijn toekomstige werk wonen.

Ik ben het dus eens met het feit dat ik denk dat een eigen plek mij goed zou doen, rust zou geven (en een hele hoop van de problemen die mij nu ook al oneindig energie kosten zou oplossen in de een of de andere vorm), maar gezien de situatie lijkt mij dat nu als eerste nastreven geen goed idee. Laat ik eerst bedenken waar ik heen wil na het afmaken van mijn opleiding, dan begin ik daar in de buurt wel te zoeken naar woonruimte. Niet hier in Delft, want ik heb geen enkele garantie dat ik hier blijf wonen (en eerlijk gezegd: ik hoop het niet).


Wat doe je in je vrije tijd?
God, ik had daar nog niet eens zo erg over nagedacht. Ik doe al jaren niet meer aan sport en ik kamp ook met ondergewicht waardoor zaken als fitness niet voor mij zouden werken. Ik ben ook geen sportschooltype dus ik zie mijzelf daar niet snel rondlopen. Hobby's... Naja ook niet echt. Ik binge graag wat kanalen op YouTube en ik game soms wat uurtjes. Na school op mijn kamer hang ik een beetje op de bank terwijl ik naar een voetbalwestrijd luister en hang ik wat rond op oa Tweakers.

Weer gaan sporten is wel iets waar ik al een tijdje over na zat te denken en ik denk soms graag terug naar de periode dat ik keepte bij voetbal. Ik heb daar tot op heden nog niets mee gedaan omdat ik daarvoor wel mijn commitment wil geven en met een sterk wisselend rooster waardoor ik niet altijd in de buurt ben, voelt dat niet goed tegenover mijn would-be teamgenoten. Ook ben ik in de weekenden dan ook niet in de stad en juist dan vinden de wedstrijden plaats. Ergens wil ik zeggen dat ik het ook wel veel vind om 'mijn enige vrije dag in de week' daaraan kwijt te raken, maar ik doe anders eigenlijk niet veel beters met mijn tijd.

Ik heb het afgelopen jaar veel tijd besteed, vooral in de weekenden, aan het opknappen van mijn auto. Ik heb een restauratieproject gekocht en daar rijd ik inmiddels erg vrolijk in rond, maar dat wilde zo nu en dan nog wel eens wat aandacht vragen, net als dat er gewoon een hoop oude meuk vervangen moest worden. Prijzig, maar een leuk tijdsverdrijf. Inmiddels is dat (hopelijk nu wel een keertje) een beetje op zijn einde gekomen, dus ook daar spendeer ik niet veel tijd meer aan.


Ik merk dat het stormt in je hoofd @Widow
God, ja. Enorm. Dat is ook de hoofdzakelijke reden waarom ik destijds hulp ben gaan zoeken. Ik pieker me er een eind op los en ik kan ook niet normaal slapen. De diagnose ADHD kwam dan ook allesbehalve als een verrassing voor me en de medicatie helpt dat enigszins te mitigeren. Dat heeft enorme impact op mijn dagelijks leven en ik heb periodes waarin de gedachten alleen aan alles wat ik nog moet doen, en waar ik mij zorgen om moet maken, eigenlijk alle energie van de dag opeist. Ik ben aan het eind van de dag steevast een wrak.

Ik zit bij mijn psycholoog voor zowel de ADHD behandeling, als mijn somberheidsklachten, hoewel het laatste in mindere mate. De sessies luchten vooral veel op en ik heb inmiddels een stuk beter begrip van waarom ik sommige dingen voel zoals ik ze voel. Dat is ook hoofdzakelijk waar de behandeling op gericht is, mij te helpen begrijpen wat en waarom ik dingen voel zoals ik ze voel. Waarom explodeer ik in de ene situatie met emotie, terwijl de andere keer ik mij enorm inhoud en misschien wel te weinig van me laat zien?

"ik MOET afstuderen want ik MOET die leuke baan en het MOET nu want ik wil weg uit dat studentenkot"
Haha, oeps. Ja. Je had het niet treffender kunnen verwoorden. Het klopt precies wat je zegt.

De reden waarom ik denk dat ik mezelf dit op deze manier op leg, heeft alles te maken met het feit dat ik echt niet gelukkig word van nog langer op deze opleiding zitten. Deze opleiding geeft me stress, ik maak geen overstatement als ik zeg dat ik het haat om naar school te gaan, dat ik het haat om weer in de auto te stappen om naar Delft te gaan en daar op m'n kamer te gaan zitten en dat ik er liever vandaag dan morgen weg ben. Maar dat motiveert niet om af te maken, dat motiveert alleen maar om er zo snel mogelijk weg te willen. Dat is wat ik bedoel wanneer ik zeg dat ik niet denk nog motivatie in deze opleiding te kunnen vinden. Ik denk dat het vakgebied waarvoor ik opgeleid wordt best leuk kan zijn (al weet ik dus nog niet precies hoe en waar), maar dat maakt deze opleiding niet per definitie leuk.

Dus ik snap wat je zegt, dat ik eerst ervoor moet zorgen dat ik wel op een manier moet afstuderen waar ik blij van word, en niet eentje die me de kop gaat kosten. En dat ben ik ook zonder meer met je eens. Maar ik denk niet dat er een manier is om deze opleiding een positieve wending te geven. Gelukkig heb ik nu nog dit blok aan lessen en daarna begint mijn minor die in ieder geval niet hier op de faculteit zal zijn. Dus ik zoek mijn motivatie buiten school, in de toekomst, in het stellen van een doel om naartoe te werken. Want voor mijn idee, als ik het idee heb dat ik nu nog even door de zure appel heen moet bijten maar ginds in de verte is een baan waar ik het naar mijn zin ga hebben (of in ieder geval denk te gaan hebben) met mijn eigen studio/appartementje/huisje, dan is dat haalbaar. Dan is dat een doel om naartoe te werken. Maar dat doel bestaat nu niet voor me, want ik weet niet wat ik in vredesnaam wil. En dan is het dus de schouders eronder zetten om een opleiding af te maken waarna ik in een diep zwart dal van niets terecht kom, en dat maakt mij angstig.

Ik bedoel echt dat je deze opleiding afmaakt. Als je nu weer aan iets nieuws gaat beginnen is de kans even groot zo niet groter dat je na een paar jaar weer de motivatie niet kan opbrengen om het af te maken. Het is een vast patroon waar je je hele leven last van zult hebben en dat gaat niet veranderen, je zult wel leren er beter mee om te gaan. Dat je nu handvatten krijgt bij die psycholoog gaat daarin helpen (je kunt ook specifiek focussen op je motivatie tijdens je gesprekken). Maar de vragen waar je nu mee zit gaan niet weg als je een andere opleiding gaat doen. Probeer echt je angsten opzij te zetten, hoe moeilijk dat ook is, en door te bikkelen met deze opleiding. Het geeft je gewoon een goede basis van waaruit je verder kunt bouwen en als je opleiding af is ben je anderhalf jaar wijzer en heb je tijd gehad om je abstracte doelen verder te concretiseren. Vergeet niet dat je somberheid je oordeel momenteel vertroebelt dus probeer je daar niet door te leiden.

[naarden 4ever]

Goed, 'zodadelijk' is de volgende ochtend geworden.

sypie schreef op zondag 24 november 2019 @ 19:42:
[...]


Het maakt uiteindelijk niks uit in welke richting je studie is of je werk gaat. Bovenstaande is jouw probleem, dat moet je eerst aan de kant hebben voordat je het nut van je studie of werk kunt ervaren.

Ja, eens. Ik had het me niet eerder zo gerealiseerd tot ik het gisteren opschreef dat er daadwerkelijk een angst aan de basis staat. Dat ga ik zeker vandaag meenemen in mijn afspraak met mijn psycholoog en morgen met mijn SLBer.

Sissors schreef op zondag 24 november 2019 @ 21:52:Qua banen/afstuderen kan je ook eens naar het zuiden kijken. VDL doet automotive hier (ook elektrische bussen bijvoorbeeld). Philips maakt natuurlijk ook nog genoeg elektronica hier. Een potentieel dingetje is wel dat vooral bij bijvoorbeeld een ASML zeker aan het begin als HBO'er je waarschijnlijk ook regelmatig repetitief werk doet. Hell, ik werk met een PhD in de high tech en doe ook dingen wat een scholier als bijbaantje nog saai zou vinden.

DrivinUCrazy schreef op zondag 24 november 2019 @ 19:28:
Maar mechatronica is dé richting om de industriële automatisering in te gaan. En wil je afwisselende uitdagingen, dan zit je in Nederland heel goed. Nederland bevat heel veel machinebouwers en industriële automatisering. Vooral als je je richt op turn-key projecten, zeg maar de prototypes en machines die nog nooit eerder gebouwd zijn, dan hoef je je echt niet te vervelen. Als dat nog te saai is: Nederland exporteert machines en expertise wereldwijd.

Het zuiden zat ik zelf inderdaad ook al aan te denken. Ik heb toevallig gisteren met een vriend van de middelbare gesproken en die heeft mij eens gewezen op het bestaan van EBUSCO. Daar ga ik zeker eens naar kijken!

De term 'industriële automatisering' klinkt allesomvattend maar dat is nog steeds een enorme sector waarbinnen nog een hele hoop opties liggen. Uiteindelijk is mechatronica een studie die zich richt op het in beweging brengen en het aansturen van constructies, dus om mijn studie 'industriële automatisering' te noemen zou niet eens incorrect zijn. In dat opzicht heb je gelijk.

Ik heb net een stevige 5 minuten zitten nadenken over voorbeelden wat mij helemaal niets lijkt maar ik kan eigenlijk bij een hele hoop voorbeelden in de industriële automatisering in ieder geval iets leuks bedenken. Gemeenschappelijke deler is het deel van ontwerpen en prototypen. Ik denk dat ik een hele fabrieksinrichting maken niet zozeer leuk zou vinden, maar het ontwerpen van één machine, één station in het geheel misschien best leuk zou vinden. Lang geen gek idee, bedankt voor dit duwtje!

Dwarlorf schreef op maandag 25 november 2019 @ 03:58:
Ik bedoel echt dat je deze opleiding afmaakt. Als je nu weer aan iets nieuws gaat beginnen is de kans even groot zo niet groter dat je na een paar jaar weer de motivatie niet kan opbrengen om het af te maken.

Sorry, dat ik zei dat ik 'in ieder geval een opleiding wil afmaken' bedoelde ik niet in de zin dat nu nog switchen naar iets anders als een aanvaardbare optie wordt beschouwd. Ik bedoelde daar meer mee te zeggen dat ik weet dat ik, om een baan te kunnen vinden met de uitdaging/het niveau die/dat ik behoef, een HBO-diploma noodzakelijk gaat zijn. Ik denk niet dat er een baan bestaat waar ik enkel met een VWO-diploma of een propedeuse van deze opleiding de uitdaging en de afwisseling kan krijgen die ik nodig heb.

Ik wil deze opleiding afmaken, want ook al is de opleiding zelf misschien niet meer leuk, ik denk wel dat ik de studie heb gekozen voor de sector waarbij ik het beste tot mijn recht kom.

[ Voor 3% gewijzigd door naarden 4ever op 25-11-2019 09:43 ]

[Falcon]

Probeer ruimte in je hoofd te maken, want anders ga je vanuit je primaire hersenstelsel reageren en keuzes proberen te maken. Ruimte krijg je door echte ontspanning, wandelen/muziek/opruimen.

Verder als ik je startpost even door lees is er volgens mij een gezonde dosis van motivatie en drang om verder te gaan. Ik zat er zelfs over te denken. is een langere reis niet wat voor je? Na je opleiding en misschien krijg je daar door rust in je hoofd en kan je uiteindelijk de keuzes maken voor de toekomst.

Succes in ieder geval!

[DrivinUCrazy]

naarden 4ever schreef op maandag 25 november 2019 @ 09:39:
[...]

Het zuiden zat ik zelf inderdaad ook al aan te denken. Ik heb toevallig gisteren met een vriend van de middelbare gesproken en die heeft mij eens gewezen op het bestaan van EBUSCO. Daar ga ik zeker eens naar kijken!

De term 'industriële automatisering' klinkt allesomvattend maar dat is nog steeds een enorme sector waarbinnen nog een hele hoop opties liggen. Uiteindelijk is mechatronica een studie die zich richt op het in beweging brengen en het aansturen van constructies, dus om mijn studie 'industriële automatisering' te noemen zou niet eens incorrect zijn. In dat opzicht heb je gelijk.

Ik heb net een stevige 5 minuten zitten nadenken over voorbeelden wat mij helemaal niets lijkt maar ik kan eigenlijk bij een hele hoop voorbeelden in de industriële automatisering in ieder geval iets leuks bedenken. Gemeenschappelijke deler is het deel van ontwerpen en prototypen. Ik denk dat ik een hele fabrieksinrichting maken niet zozeer leuk zou vinden, maar het ontwerpen van één machine, één station in het geheel misschien best leuk zou vinden. Lang geen gek idee, bedankt voor dit duwtje!

[...]

Ik ben een ruime 10 jaar actief geweest in de prototype machinebouw. Dat varieerde van een enkele machine, tot complete fabrieken (=samenstel van machines). Dit varieerde ook van extreem lomp (staalverwerkende machines) tot extreem high-tech (halfgeleider-industrie, telescopen). Het mooie is dat je met allerhande technieken in aanraking kunt komen, tot zelfs experimentele technieken aan toe.

Het leukst zijn de projecten waarbij de klant een idee heeft van een eindproduct, en je bedrijf heeft dan de opdracht gekregen om dit te realiseren. De specs passen op een half A4tje, en succes! Hier zitten ook genoeg valkuilen in natuurlijk, maar dit heb ik wel altijd de leukere projecten gevonden, omdat je nog alle vrijheid hebt.

[Milo85]

Ik krijg uit jouw verhaal een beetje het idee dat je vind dat je jouw leven al helemaal uitgestippeld moet hebben maar je vind telkens iets anders leuks/interessant en verliest de interesse in het voorgaande.

Er zijn hier al veel goede reacties gegeven. Ik wil je alleen nog één ding meegeven. Ook al maak je deze studie af, je zit er niet aan vast. Je kan nog alle kanten op in je leven. Hetzelfde bij een werkgever, je hoeft niet heel je leven hetzelfde werk te doen of bij één werkgever te blijven. Maar een diploma geeft je wel een basis, om aan te tonen dat je het niveau wel aan kan. Misschien dat die realisatie ook enige rust in je hoofd kan geven.

[Arie de Knak]

Hey! Ik herken mezelf heel erg in je. Ik ben 25 jaar, zelf ook bezig met mijn laatste studiejaar en ben ook een ADHD'er. Ik studeer Technische Bedrijfskunde en wist tot een half jaar geleden ook nog niet wat ik wou. Net als Mechatronica is dit ook een heel brede opleiding. Ik heb een deel uitgekozen waarvan ik denk dat ik het in ieder geval voor de komende twee jaar interessant genoeg vind om er mee aan de slag te gaan, namelijk ERP consultancy. Ik ga hier ook in afstuderen om te kijken of het me echt trekt, anders kan ik altijd nog op zoek naar iets anders.

Ik wil je wel ten zeerste aanraden om nog even door te bikkelen en je papiertje te halen. Ik heb zelf ook "Simpel" werk gedaan en werd daar heel ongelukkig van. Dit motiveerde mij heel erg om toch voor m'n diploma door te zetten, als je die eenmaal hebt gaan er gewoon heel veel deuren voor je open. Een goede vriend van mij (Ook ADHD'er) is gestopt met zijn studie en loopt nu tegen de lamp aan dat hij wel iets met uitdaging wil maar niks kan vinden.

Verder wil ik je veel succes wensen met het verwerken van je relatiebreuk, that shit sucks.

Als je verder nog vragen hebt of er gewoon over wilt praten mag je een PM sturen.

[naarden 4ever]

Inmiddels een week later wil ik jullie graag even een kleine update geven:

De zondagavond na het openen van dit topic heb ik (stom toeval) gepraat met een oud klasgenoot van de middelbare. Hij gaf mij een briljante suggestie: ga eens naar Indeed.nl en ga gewoon eens kijken wat er is. Kijk of er een vacature is die je aanspreekt, want dan weet je ook waar je het moet zoeken. En sure enough, ik ben een vacature tegengekomen die mij haast op het lijf geschreven lijkt.

Maandag heb ik een afspraak gehad met mijn psycholoog die mij een hoop inzicht heeft gegeven in de 'angst' en hoe ik daar het beste mee om kan gaan. Eigenlijk legde hij het heel simpel voor: Je kunt twee dingen doen met angst. Enerzijds kan je vluchten, anderszijds kan je de angst aan gaan.

Hij vergeleek het met een klein kind die bang is voor een hond. Wat zou je als vader/moeder moeten doen? Laat het kind maar eens aan zo'n hond zitten, laat het kind maar eens zien wat het nou eigenlijk is. Die angst op afstand houden zorgt er alleen maar voor dat de angst blijft, en zelfs groeit, want de drempel om die angst aan te gaan wordt alleen maar groter, terwijl de eigenlijke moeite niet verandert. Als zo'n kind nooit met een hond in aanraking komt zal de angst altijd prevaleren, en op een gegeven moment neemt die angst de leiding in handen, want mensen zijn gewoontedieren. Waarom ben je bang voor honden? Weet ik niet, dat ben ik altijd al geweest.

Datzelfde gaat hiervoor op. Door niet actief de confrontatie met de angst aan te gaan, door het nemen van die stap uit te blijven stellen en weg te schuiven, gaat die angst niet weg. De drempel wordt alleen maar groter, de druk wordt hoger, en daardoor wordt de groeit de angst om eraan te beginnen ook alleen maar.

Hij was best trots op mij dat ik mijn gevoel en die angst zo kraakhelder op papier heb kunnen krijgen, die analyse kan maken van wat het precies is dat mij dwars zit, en wat er nodig is om dat aan te pakken. Dat ik die angst zelf als zodanig weet te benoemen en weet dat ik de confrontatie aan zal moeten gaan, dat is een enorme vaardigheid en kennis van jezelf. Zelf had ik mij dat niet op die manier voorgesteld. Het voelt altijd als een strijd die ik alleen heb, met mijn besluiteloze kop, en dat ik alleen maar bezig ben om de rest bij te houden die wel lijkt te weten waar ze mee bezig zijn en hoe ze het moeten doen.

Mijn SLBer had er eigenlijk niet zo gek veel meer aan toe te voegen. Ik heb vooral hem bijgepraat met wat mij dwars zat en hoe ik daar op dit moment mee bezig ben. Ik heb hem ook verteld over die vacature en ik heb de afspraak met hem gemaakt dat ik de volgende dag zou bellen over die vacature en ik hem op de hoogte zou houden van hoe het was gegaan. Ik heb drie keer geprobeerd te bellen maar geen gehoor, maar ik heb wel bericht terug gekregen naar aanleiding van het berichtje wat ik naar het nummer had gestuurd toen ik de persoon niet te pakken kreeg, en daarop heb ik reactie gekregen met de vraag of ik mijn CV en motivatie zou willen doorsturen en dat ze er dan zsm op terugkomen.

Ook heb ik voor het eerst in een jaar of 3 mijn LinkedIn bijgewerkt en zag ik dat er tientallen berichtjes van recruiters voor mij klaar stonden. Ik heb op een aantal gereageerd en ben ook door één van hen gebeld. De meeste zijn op zoek naar werknemers en niet naar studenten of afstudeerders, maar één persoon heeft mijn verhaal doorgezet naar iemand anders bij haar op de afdeling die wat meer thuis is in mijn interessegebied. Die komt daar als het goed is deze week op terug.

Mijn gemoedsrust is (en blijft waarschijnlijk voorlopig nog wel even) enorm wisselend en tumultueus, met vlagen van enorme motivatie en met periodes van gigantische neerslachtigheid. De cocktail aan emoties die ik over mij heen heb gekregen in de afgelopen weken is dan ook niet niks en dat zal (hopelijk) vanzelf stabiliseren as time goes by.

Ik blijf het bijzonder vinden hoe één concrete tip van een oud-klasgenoot die ik in geen jaren heb gesproken precies was wat ik nodig had. Ik wil concretiseren waar ik heen wil? Ga dan concreet kijken naar banen. Easy as, maar het was wel precies de tip die ik nodig had om uit het abstracte sfeertje te breken.


Om nog even te reageren op jullie bijdragen:

Falcon schreef op maandag 25 november 2019 @ 09:56:
Probeer ruimte in je hoofd te maken, want anders ga je vanuit je primaire hersenstelsel reageren en keuzes proberen te maken. Ruimte krijg je door echte ontspanning, wandelen/muziek/opruimen.

Verder als ik je startpost even door lees is er volgens mij een gezonde dosis van motivatie en drang om verder te gaan. Ik zat er zelfs over te denken. is een langere reis niet wat voor je? Na je opleiding en misschien krijg je daar door rust in je hoofd en kan je uiteindelijk de keuzes maken voor de toekomst.

Heb daar eigenlijk nog niet echt over nagedacht, ook omdat ik niet weet wat mij dat precies kan brengen. Daarnaast wil ik eigenlijk wel aan het werk, want die studieschuld lost zichzelf niet af.

DrivinUCrazy schreef op maandag 25 november 2019 @ 10:18:
[...]

Ik ben een ruime 10 jaar actief geweest in de prototype machinebouw. Dat varieerde van een enkele machine, tot complete fabrieken (=samenstel van machines). Dit varieerde ook van extreem lomp (staalverwerkende machines) tot extreem high-tech (halfgeleider-industrie, telescopen). Het mooie is dat je met allerhande technieken in aanraking kunt komen, tot zelfs experimentele technieken aan toe.

Het leukst zijn de projecten waarbij de klant een idee heeft van een eindproduct, en je bedrijf heeft dan de opdracht gekregen om dit te realiseren. De specs passen op een half A4tje, en succes! Hier zitten ook genoeg valkuilen in natuurlijk, maar dit heb ik wel altijd de leukere projecten gevonden, omdat je nog alle vrijheid hebt.

Dit klinkt precies als wat ik wil. Heb je misschien namen van bedrijven waar dit soort mogelijkheden in deze sector bestaan?

Milo85 schreef op maandag 25 november 2019 @ 10:38:
Ik krijg uit jouw verhaal een beetje het idee dat je vind dat je jouw leven al helemaal uitgestippeld moet hebben maar je vind telkens iets anders leuks/interessant en verliest de interesse in het voorgaande.

Er zijn hier al veel goede reacties gegeven. Ik wil je alleen nog één ding meegeven. Ook al maak je deze studie af, je zit er niet aan vast. Je kan nog alle kanten op in je leven. Hetzelfde bij een werkgever, je hoeft niet heel je leven hetzelfde werk te doen of bij één werkgever te blijven. Maar een diploma geeft je wel een basis, om aan te tonen dat je het niveau wel aan kan. Misschien dat die realisatie ook enige rust in je hoofd kan geven.

Nou, tot op zekere hoogte. Niet per se mijn hele leven, maar in ieder geval een beetje een leidraad of plan hebben voor de komende vijf jaar zou enorm prettig zijn.

Maar je hebt absoluut gelijk en dat probeer ik ook mezelf duidelijk te maken: genoeg mensen eindigen niet op een plek waarvoor ze hebben gestudeerd, en mijn hele generatie lijkt te jobhoppen wanneer ze ergens op uitgekeken zijn, zij het werk, relaties, materiële zaken, wat dan ook.

Ik merk wel dat ik echt behoefte heb aan enige vastigheid in mijn leven. Ik heb een enorme drang naar ritme en regelmaat ook al ben ik zelf een enorme chaoot.

Maar het is een drempeltje en die zal er altijd wel blijven. Uiteindelijk wil ik ergens werken en daar enigszins in de buurt gaan wonen. Als het dan niets is, zit ik wel met de vaste lasten van een woning. Ik kan dan niet van de een op de andere dag besluiten dat ik er geen zin meer in heb. Dat maakt dat ik wel het idee heb dat ik enige zekerheid moet hebben dat ik in ieder geval redelijk op mijn plek terecht kom, tot ik in een stabielere situatie terecht kom, zowel emotioneel als financieel. Maar inderdaad, het is geen levenslange commitment. Er is altijd ruimte voor verandering.

Anyhow, ik ga nu mijn CV en motivatie schrijven om op te sturen.

[Milo85]

@naarden 4ever Fijn dat je voor jezelf wat duidelijkheid hebt verkregen en weet welke stappen je kan zetten. Veel succes met je sollicitatie(s)!

Al ben ik dan ook wel enigszins benieuwd welke vacature je zo leuk vindt :-)

[Furion2000]

Ik heb even door het topic gelezen en herken veel, maar ik mis ook het vernoemen van het uitstel gedrag waarvoor je heel veel redenen opnoemt waarom je dat hebt, maar niet zegt dat je het hebt. Correct me if im wrong....

Het is goed om je gevoelens op te schrijven en te bespreken, maar uiteindelijk gaat het om de output (getting shit done) en de prioriteiten die je hebt.

Want volgens mij wil je maar al te graag dat HBO papiertje en imo is dat ook je belangrijkste prioriteit voor nu. Ook al zou je die richting misschien niet op willen, dat papiertje opent gigantisch veel meer deuren voor je. Nu lees ik in je laatste post dat je een CV gaat opsturen en LinkedIn bijwerkt, maar dat is imo ook uitstelgedrag voor hetgeen wat je super graag wil: dat papiertje.

Hoe ga je dit aanpakken?
1. alle andere dingen op hold zetten en alleen focussen op afstuderen
2. afstuderen in stapjes doen en indelen in behapbare blokjes waarvan je in elk blokje precies weet wat er moet gebeuren.

Je moet het enerzijds zien als het lezen van een boek, want als je blokje een hoofdstuk is en dat lukt niet, geen probleem, volgende dag is je doel een bladzijde. Niet gelukt? Geen probleem, je leest de volgende dag 1 regel. Lukt je dat, beloon jezelf en vaak lees je stiekem die 2e en 3e zin ook wel.

Anderzijds is 'afstuderen' te vaag en moeten je blokjes kristal helder zijn zoals 'bel de studiebegeleider op voor een afspraak' of 'lees hetgeen wat je nu al hebt geschreven door' om er überhaupt achter te komen wat je ook alweer aan het doen was.

3. Jezelf niet schuldig voelen, miljoenen(iig belachelijk veel ) mensen hebben hier last van maar zijn het zich niet bewust of ontwijken het gewoonweg. Jezelf belonen voor elke scheet werkt veel beter en raak je gemotiveerd van.

Dus ik kan compleet ongelijk hebben, maar ik mis wel het stukje hier waar je echt jezelf de spiegel voor houdt en op zoek bent naar actie naar het voltooien van je opleiding. Daarna word de titel prioriteit 1 toch?

[SmurfLink]

Ga nou in vredesnaam gewoon dit papiertje halen. Werken ga je de rest van je leven nog moeten doen.


Lees vooral even het topic over Recruiters en hun Shitpraktijken door... even zoekfunctie gebruiken om dat topic terug te halen. voordat je met dit walgelijke volk in zee gaat.


Maar echt, maak je opleiding toch alsjeblieft eerst af.

[BladeSlayer1000]

naarden 4ever schreef op maandag 2 december 2019 @ 11:51:
Mijn gemoedsrust is (en blijft waarschijnlijk voorlopig nog wel even) enorm wisselend en tumultueus, met vlagen van enorme motivatie en met periodes van gigantische neerslachtigheid. De cocktail aan emoties die ik over mij heen heb gekregen in de afgelopen weken is dan ook niet niks en dat zal (hopelijk) vanzelf stabiliseren as time goes by.

Mijn ervaring is, dat als je een ritme in je leven krijgt, je gemoedsrust ook beter wordt. Natuurlijk zijn er altijd momenten dat je motivatie en je gevoel jouw in de steek laten, maar praat hierover, of het nou je psygoloog is, een oud klasgenoot of iemand op GoT.

Maar ook belangrijk (vooral) na zo'n drukke periode is om je rust te nemen, doe dingen die jij leuk vindt en laat je geen verplichtingen opleggen.

naarden 4ever schreef op maandag 2 december 2019 @ 11:51:
Mijn gemoedsrust is (en blijft waarschijnlijk voorlopig nog wel even) enorm wisselend en tumultueus, met vlagen van enorme motivatie en met periodes van gigantische neerslachtigheid. De cocktail aan emoties die ik over mij heen heb gekregen in de afgelopen weken is dan ook niet niks en dat zal (hopelijk) vanzelf stabiliseren as time goes by.

Anyhow, ik ga nu mijn CV en motivatie schrijven om op te sturen.

Mooi om te horen, dat je via indeed een vacature hebt gevonden die je aanspreekt, en zeker goed dat je met jouw SLB'er hebt gesproken erover! Houd ons op de hoogte.

[DrivinUCrazy]

@naarden 4ever Al zou ik je wat namen van bedrijven noemen, denk je dat die geïnteresseerd zijn als jij je opleiding nog niet af hebt?
Haal dat papiertje nou eerst, voordat je gaat solliciteren.
Via stages, indien van toepassing, kun je dat wereldje prima binnenrollen.

[sbmuc]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Goelan]

Net als velen in dit topic herken ik mij ook in je situatie.. dan wel zo'n 10 jaar geleden.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen