Ouders slopen de gsm van hun kind

[Oogje]

Sissors schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 07:25:
Zijn we nu echt zover afgegleden dat het kapot maken van een telefoon al als mishandeling wordt gezien?

Jazeker, glijdende schaal hè. Het begint met een telefoon en voor je het weet breken ze t kind de benen. Net zoals iedereen die een biertje drinkt op zn 15e eindigt als alcoholist en iedereen die wel eens een jointje geprobeerd heeft eindigt met een spuit heroïne tussen de tenen

[President]

vso schreef op woensdag 19 juni 2019 @ 22:18:
[...]

welke actie de oorzaak ook is, kan jij er 1 verzinnen die de reactie goedpraat ?

- ondanks meerdere ingrepen toch via Whatsapp bijvoorbeeld klasgenoten bedreigen of pesten
- naaktfoto's van anderen verspreiden

Als in dergelijke situaties er al vaak mondeling over is gesproken, telefoon wel eens is ingenomen, etc. dan zou ik als ouder mogelijk hetzelfde gereageerd hebben...

[Waah]

mugenmarco schreef op woensdag 19 juni 2019 @ 15:30:
[...]


Juist daarom zijn heel veel kinderen tegenwoordig snowflakes ze kunnen amper nog wat hebben, je kan ze niet aanspreken want dan krijg je grote bek (kanker dit kanker dat) en ze vinden zichzelf allemaal o zo geweldig.

Juist door dit soort slappe opvoedingen worden kinderen zo.

Wat een BS. Zelf vroeger nooit door mijn ouders geslagen, nooit een corrigerende tik en nooit fysiek geweld tegen objecten.

Opgegroeid in een aso buurt met niet aso ouders. Het gedrag wat jij beschrijft zag je juist bij de kinderen van die mensen. Maar die werden wel degelijk geslagen door hun ouders. En verrot gescholden.

Waar denk je waar ze dat gedrag vandaan hebben?

Zelf nooit zulk gedrag vertoont. Want altijd geleerd met respect met elkaar om te gaan. Straffen gebeurde wel degelijk, maar niet fysiek. Een donderpreek van je vader, waar je enorm tegenop kijkt, die 7* herhaald dat die teleurgesteld is en waarom het echt niet kan. Dat was pas straf. Als kind (naïef) vaak gedacht: geef me een tik, dan kan ik weg en ben ik er vanaf. Nee kruisverhoor van een half uur it was

Maarja, gooi er een bullshit term als Snowflake in, en je krijgt al snel 7 duimpjes

Opvoeden is consequent zijn. En consequent zijn neemt tijd en energie en aandacht. Maar de ouders willen/kunnen dat niet geven. Want 2 banen is wel nodig tegenwoordig. En zie ouders/volwassenen klagen over telefoongebruik, terwijl ze zelf vaak net zo erg, of veel erger zijn....

President schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 08:07:
[...]

- ondanks meerdere ingrepen toch via Whatsapp bijvoorbeeld klasgenoten bedreigen of pesten
- naaktfoto's van anderen verspreiden

Als in dergelijke situaties er al vaak mondeling over is gesproken, telefoon wel eens is ingenomen, etc. dan zou ik als ouder mogelijk hetzelfde gereageerd hebben...

Day je het begrijpt, is wat anders dan dat je het kunt goedpraten.

Dit soort acties zijn IMHO niet goed te praten. Soms kan je het wel begrijpen....

[ Voor 15% gewijzigd door Waah op 20-06-2019 08:41 ]

[mugenmarco]

Waah schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 08:37:
[...]

Wat een BS. Zelf vroeger nooit door mijn ouders geslagen, nooit een corrigerende tik en nooit fysiek geweld tegen objecten.

Opgegroeid in een aso buurt met niet aso ouders. Het gedrag wat jij beschrijft zag je juist bij de kinderen van die mensen. Maar die werden wel degelijk geslagen door hun ouders. En verrot gescholden.

Waar denk je waar ze dat gedrag vandaan hebben?

Zelf nooit zulk gedrag vertoont. Want altijd geleerd met respect met elkaar om te gaan. Straffen gebeurde wel degelijk, maar niet fysiek. Een donderpreek van je vader, waar je enorm tegenop kijkt, die 7* herhaald dat die teleurgesteld is en waarom het echt niet kan. Dat was pas straf. Als kind (naïef) vaak gedacht: geef me een tik, dan kan ik weg en ben ik er vanaf. Nee kruisverhoor van een half uur it was

Maarja, gooi er een bullshit term als Snowflake in, en je krijgt al snel 7 duimpjes

Opvoeden is consequent zijn. En consequent zijn neemt tijd en energie en aandacht. Maar de ouders willen/kunnen dat niet geven. Want 2 banen is wel nodig tegenwoordig. En zie ouders/volwassenen klagen over telefoongebruik, terwijl ze zelf vaak net zo erg, of veel erger zijn....


[...]

Day je het begrijpt, is wat anders dan dat je het kunt goedpraten.

Dit soort acties zijn IMHO niet goed te praten. Soms kan je het wel begrijpen....

toon volledige bericht

Dus omdat hard aanpakken bij jou niet nodig was zegt dat meteen dat het bij andere kinderen ook niet nodig is? dafuq man Ik snap dat iedereen tegenwoordig denkt een expert te zijn en iedereen heeft zijn mening klaar liggen (ik net zo) maar bij sommige kinderen is maar 1 oplossing: een tik geven tegen het achterhoofd. en dan bedoel ik niet met de vuist of vol met de platte hand

[Sissors]

Waah schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 08:37:
[...]

Wat een BS. Zelf vroeger nooit door mijn ouders geslagen, nooit een corrigerende tik en nooit fysiek geweld tegen objecten.

Opgegroeid in een aso buurt met niet aso ouders. Het gedrag wat jij beschrijft zag je juist bij de kinderen van die mensen. Maar die werden wel degelijk geslagen door hun ouders. En verrot gescholden.

Waar denk je waar ze dat gedrag vandaan hebben?

Zelf nooit zulk gedrag vertoont. Want altijd geleerd met respect met elkaar om te gaan. Straffen gebeurde wel degelijk, maar niet fysiek. Een donderpreek van je vader, waar je enorm tegenop kijkt, die 7* herhaald dat die teleurgesteld is en waarom het echt niet kan. Dat was pas straf. Als kind (naïef) vaak gedacht: geef me een tik, dan kan ik weg en ben ik er vanaf. Nee kruisverhoor van een half uur it was

Maarja, gooi er een bullshit term als Snowflake in, en je krijgt al snel 7 duimpjes

Hij heeft mijn duimpje gekregen ondanks die term. Ik vind dat een beetje zwaktebod, klagen over de jeugd van tegenwoordig. Tegelijk heb ik zelf geen fundamentele problemen met de 'corrigerende tik'. Waarbij voor de duidelijkheid: Je kind verrot slaan met je riem valt daar niet onder.

En als we een beetje modern gaan doen: Zo'n donderpreek van je vader die 7x zegt dat hij teleurgesteld in je is, is dat volgens een aantal tegenwoordig niet gewoon een vorm van mentale mishandeling? Volgens mij vallen donderpreken ook niet echt meer onder het ideaal beeld van de pedagogisch wetenschappers.

[s0ulmaster]

Sissors schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 09:05:
[...]

Hij heeft mijn duimpje gekregen ondanks die term. Ik vind dat een beetje zwaktebod, klagen over de jeugd van tegenwoordig. Tegelijk heb ik zelf geen fundamentele problemen met de 'corrigerende tik'. Waarbij voor de duidelijkheid: Je kind verrot slaan met je riem valt daar niet onder.

En als we een beetje modern gaan doen: Zo'n donderpreek van je vader die 7x zegt dat hij teleurgesteld in je is, is dat volgens een aantal tegenwoordig niet gewoon een vorm van mentale mishandeling? Volgens mij vallen donderpreken ook niet echt meer onder het ideaal beeld van de pedagogisch wetenschappers.

Zo zien we maar weer hoeveel er verranderd is en hoe iedereen zijn eigen normen en waarden heeft en wat mij betreft het een niet beter/slechter hoeft te zijn dan het ander.

30 jaar geleden was het een tik op je billen of achterhoofd en 50 jaar geleden een tik van je juf met de lineaal en 80 jaar geleden met de riem over de knie.

Nogmaals: elke maatregel heeft zo zijn impact, maar wat mij opvalt is dat er wel veel is verranderd in omgang t.a.v. "respect" (tussen aanhalingstekens voordat iemand me op dit woordje aanvalt) richting ouderen en gezag en elkaar nog ergens op mogen wijzen/bekritiseren.

Daarmee wil ik niet zeggen dat er geen positieve kanten aan dit verhaal zitten, maar het plaatje wat hierboven werd gepost over de leraar en ouders is harde realiteit en wel een schrijnend voorbeeld van hoe het er soms/vaak aan toe kàn gaan.


Het "special snowflake" noemen, is wat denigrerend, maar de term komt ook niet zomaar uit de lucht vallen denk ik dan.

[Valandil]

Kids drijven je af en toe tot waanzin.
Er is geen handleiding over hoe je je kinderen moet opvoeden.
Eigenlijk zijn ze er wel, maar ze zijn allemaal verschillend.

Tegenwoordig is alles "pedagogisch onverantwoord".

Als je je kind op zijn plek wilt zetten en zijn telefoon sloopt. Moet je dat lekker zelf weten. Ja het lucht op... dat geloof ik best. Ja het kind wordt gekwetst en voelt verdriet. Of hij de link zal leggen met de reden waarom dit gebeurt. Dat betwijfel ik. De impact van deze actie is namelijk enorm groot (zeker met de kinderen vandaag de dag waarbij mobiel hun primaire levensbehoefte is).

Telefoon slopen in 1 ding, maar wees dan ook een vent en bestel gelijk een nieuwe.

Ook wij worden af en toe gek van het mobiele gebruik thuis.
We hebben regels en proberen ze goed mogelijk na te leven.

Straffen doen we ook, maar niet slopen.
Denk eerder aan schermverbod en niet gamen voor x periode.

Daarnaast heb ik ook een keer de iPad compleet gereset. Deze gebruiken ze op school, maar bij tegenvallende resultaten bleken er ook ruim 20 spelletjes op te staan.

Dan komt er een factoryreset en tevens gelijk gekoppeld met mij als parent account waardoor hij toestemming moet krijgen voor het installeren van applicaties en games.

Nu zijn wij de flauwste niet en mag hij heus wel een paar spelletjes erop hebben voor een tussenuur, maar meerendeels games en slechte resultaten gaan niet samen.

Wat betreft mobieltjes hebben ze redelijk vrijheid. De jongste heeft wel een restrictie op schermtijd waardoor na x aantal minuten (1,5 uur uit mijn hoofd) alle social media apps worden geblokkeerd. Werkt prima!

Daarnaast zijn alle mobieltjes vrij toegankelijk voor ons als ouder. Willen ze dat niet, dan betalen ze hun eigen abonnement. Niet dat wij constant controleren, maar ze weten dat we de optie hebben om te controleren en dat is vaak al genoeg.

[TRON]

vso schreef op woensdag 19 juni 2019 @ 22:18:
[...]

welke actie de oorzaak ook is, kan jij er 1 verzinnen die de reactie goedpraat ?

Zoals anderen ook terecht zeggen, als vriend mag ik hierover met hun discussieren c.q erop wijzen dat er andere methodes zijn om onwenselijk gedrag van hun kinderen te corrigeren.
en als ze dan van niet vinden, dan moet je dat niet publiekelijk online zetten

Ja hoor, ik kan oorzaken verzinnen waarmee ik meer begrip kan krijgen voor de actie van deze ouders. Dus zonder context oordeel ik hier verder niet over.

Blijft wel een 'dom' verschijnsel om dit soort dingen op social media te plaatsen, dat lokt natuurlijk reacties uit.

[vso]

President schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 08:07:
[...]

- ondanks meerdere ingrepen toch via Whatsapp bijvoorbeeld klasgenoten bedreigen of pesten
- naaktfoto's van anderen verspreiden

tja wat betere argumenten dan de voorgaande.

Als in dergelijke situaties er al vaak mondeling over is gesproken, telefoon wel eens is ingenomen, etc. dan zou ik als ouder mogelijk hetzelfde gereageerd hebben...

Zelfs dan heb ik er moeite mee om iets kapot te maken, zeker als boosheid/woede het geval is. Wil niet zeggen dat ik een engel ben ..en het nog nooit is voorgekomen/voor zal komen ..

alleen is het de manier om als ouder te reageren zou ik zeker NEE zeggen.

TRON schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 12:41:
[...]

Ja hoor, ik kan oorzaken verzinnen waarmee ik meer begrip kan krijgen voor de actie van deze ouders. Dus zonder context oordeel ik hier verder niet over.

De context ga je dus niet krijgen, want dat is het doel niet.

Blijft wel een 'dom' verschijnsel om dit soort dingen op social media te plaatsen, dat lokt natuurlijk reacties uit.

Dat is een hele andere mening ook niet ter sprake, afgezien daarvan deel ik deze mening wel

[ Voor 27% gewijzigd door vso op 20-06-2019 15:08 ]

[Hackus]

Sowieso een kind niet leren iets te slopen/kapot te maken. Dreigen met afpakken, en dat ook daadwerkelijk doen is voldoende. evt. voor bepaalde tijd. Iets van een kind kapotmaken doe je niet, en zeker niet voor hun gezicht. Een kind doet gauw een ouder na, dus kan hij/zij dat ook oa op school gaan doen.

[vso]

Hackus schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 15:12:
Sowieso een kind niet leren iets te slopen/kapot te maken. Dreigen met afpakken, en dat ook daadwerkelijk doen is voldoende. evt. voor bepaalde tijd. Iets van een kind kapotmaken doe je niet, en zeker niet voor hun gezicht. Een kind doet gauw een ouder na, dus kan hij/zij dat ook oa op school gaan doen.

Dat is ongeveer wat de algemene mening is van dit topic ..

[Hackus]

vso schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 15:20:
[...]

Dat is ongeveer wat de algemene mening is van dit topic ..

Van mij dus ook

[demichel]

vso schreef op woensdag 19 juni 2019 @ 13:12:
Het verhaal:

vrienden slopen de gsm van hun kind (10 a 11), door hem te gooien en de ander vouwt hem nog even dubbel. zeer vermoedelijk na een grote mond/verhitte discussie/weerwoord van kind.
let op deze ouders hebben wel ruimschoots gewaarschuwd, en dus nu daad bij woord gevoegd.
den jullie ?

Schitterend voorbeeld. Als hij/zij 16 is gooit hij/zij een baksteen door de voorruit van de auto van pa na een verhitte discussie. Zo hoort het immers, heeft hij/zij geleerd.

[Waah]

@mugenmarco dus nu ga je mij beschuldigen van generaliseren, terwijl je dat in je originele post zelf keihard doet?

Lees mijn post. Ik geef gewoon aan waar het IMHO (en volgens vele experts, en dan bedoel ik kinderpsychologen) aan ligt. Fysiek geweld is geen oplossing. Het is niet zo dat als je je kind een tik geeft, dat het dan wel opeens zich, buiten jouw ogen, wel netjes gedraagt. Uit onderzoek blijkt juist het tegenovergestelde.

Het probleem zit hem vaak in consequent zijn.

Je hoort mij niet zeggen: omdat het bij mij werkt, moet dat bij iedereen zo. Maar een kind is altijd het gevolg van zijn opvoeding. Geen enkel kind is per definitie onhandelbaar, agressief etc. Tenzij er een stoornis aan ten grondslag ligt. En zelfs die hangen, voor een deel, aan hoe je bent opgevoed en wat je meemaakt

[CurlyMo]

Waah schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 16:44:
Maar een kind is altijd het gevolg van zijn opvoeding.

Dat is ook simpelweg niet waar. Nurture én nature zijn bijna van invloed. Lees je maar eens in in "de affaire Buikhuisen" en hoe men nu tegen het nurture / nature debat aankijkt vanuit onderzoek door o.a. Adrian Raine. De tijd dat alles aan opvoeding wordt gekoppeld zijn (gelukkig) voorbij.

[President]

vso schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 15:06:
[...]

tja wat betere argumenten dan de voorgaande.


[...]

Zelfs dan heb ik er moeite mee om iets kapot te maken, zeker als boosheid/woede het geval is. Wil niet zeggen dat ik een engel ben ..en het nog nooit is voorgekomen/voor zal komen ..

Mja, ik voldoe dan niet aan de pedagogische denkwijze van vandaag de dag. Ook niet aan de denkwijze van 50 jaar geleden trouwens.


Ik ben dus absoluut niet voor zinloos geweld of zinloos/onnodig spullen kapot maken... Maar ik vind wel dat bij sommige gebeurtenissen dergelijke acties prima te verdedigen zijn. Van één ingreep wordt een kind geen crimineel

[ Voor 38% gewijzigd door President op 20-06-2019 17:30 ]

[TRON]

vso schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 15:06:
\nier om als ouder te reageren zou ik zeker NEE zeggen.


[...]

De context ga je dus niet krijgen, want dat is het doel niet.

Prima, maar dan is het ook niet mogelijk om in ieder geval van mij - niet dat dát belangrijk is - hier een mening over te krijgen.

Voorbeeld van wanneer ik er wel meer begrip voor zou opbrengen:

- Anne maakt bewust spullen stuk van zijn/haar ouders. De ouders leggen uit dat dat niet de bedoeling is, want: kost geld, zo ga je niet met spullen van een ander om, niet jouw spullen, bla bla en nog meer uitleg.
- Anne doet dat nog een keer. De ouders leggen nogmaals uit dat dat niet de bedoeling in en neme voor straf zijn/haar telefoon in voor een paar dagen. Anne haalt zijn/haar schouders op en zegt dat het maar materiaal is en dat ze toch gewoon een nieuwe kunnen kopen?
- Anne sloopt wederom bewust iets van zijn/haar ouders. Dan is de maat vol. Papa pakt zijn/haar telefoon af, smijt deze stuk. Moeder komt erbij en vouwt deze nog even lekker dubbel. Nu is de telefoon van Anne stuk. Anne vindt dat niet leuk. Papa zegt: ach, dan koop je toch een nieuwe? Anne: ja, maar geen geld. Mama: aaah, jammer joh.

Of iets in die trend.

[vso]

President schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 17:20:
[...]

Mja, ik voldoe dan niet aan de pedagogische denkwijze van vandaag de dag. Ook niet aan de denkwijze van 50 jaar geleden trouwens.


Ik ben dus absoluut niet voor zinloos geweld of zinloos/onnodig spullen kapot maken... Maar ik vind wel dat bij sommige gebeurtenissen dergelijke acties prima te verdedigen zijn. Van één ingreep wordt een kind geen crimineel

nogmaals ik ben geen engel..

ik zie de verdediging niet als je de dicussie die kant op wilt laten gaan. Immers je praat over normen en waarden als je het "goed" vind dat iets kapot word gemaakt waar is dan de grens ?

Het is moeilijk een scheidingslijn tussen voorvallen te stellen. bijvoorbeeld: je mag de bal alleen schoppen na 3 uur
- 3 uur sochtends of smiddags ?
- 3 uur nederlandse of japanse tijdzone ?
- Wat als je klok nu 5 minuten voor of achter loopt ?
- wie gaat daar toezicht op houden ? en wie gaat dat betalen ?
- wie houd toezicht op de toezicht houders ..
-- en dan hebben we het niet over de mensen die "van horen zeggen" ipv de exacte regel kennen ..
-- en 3 uur kan ook 4 uur zijn? want lokale godsdienst verhindert activiteiten om 3 uur

Zoals je begrijpt is het dan makkelijker te zeggen je mag de bal gewoon nooit schoppen.. dan is de discussie ook gesloten..

En dan kom je terug ja maar pedagogische tik of het is mijn eigendom bla bla .. bla tja .. de "wet" kent redelijkheid.. maar het is dan aan de rechter de grens te trekken en de strafmaat te bepalen ..

In dit geval zou je best kunnen zijn dat de rechter in jou(of "de ouders" uit de startpost) zeggen dat je 50% van de telefoon moet vergoeden gezien de situatie enzv.. .en dus de werkelijke "straf" in het midden ligt.
of dat 1 of beide partij-en verplicht hulp moeten hebben..


Dan kom je bij je andere punt word het kind crimineel?

Nee van 1 voorval niet maar het voorval staat nooit alleen, immers het zijn ketting reacties voorval op voorval ook jij niet @President zal eerst waarschuwen aantal maal (ja toch?) en dan pas een actie uitvoeren .. dat is redelijk om aan te nemen. En je kind doet dit ook niet super bewust maar van nature zoekt de "mens" de grens op van het toelaatbare .. en als jij daarin niet consequent bent dan is die grens van beide steeds flexibeler (jij maakt sneller stuk) en het kind gaat steeds sneller "verder dan gewenst"

ps wat ik bedoelde met ik ben geen engel .. van een afstand kan ik makkelijker een vinger "wijzen" maar zelf ben ik net zo schuldig .. maar dat maakt de discussie niet anders. @TRON zie deze post

[ Voor 3% gewijzigd door vso op 20-06-2019 19:07 ]

[Marzman]

Sissors schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 07:25:
Zijn we nu echt zover afgegleden dat het kapot maken van een telefoon al als mishandeling wordt gezien? Dat ze het vervolgens gaan delen op Facebook komt mij niet erg volwassen over (misschien ook in poging soortgelijke Youtube filmpjes na te doen?), maar ik kan wel voorstellen dat het meer indruk maakt dan alleen afnemen bij een kind. Nog steeds zonde van die telefoon natuurlijk.

Ah het is dus juist slim, kan dat kind ook niet naar de kindertelefoon bellen voor mishandeling

vso schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 19:03:
[...]
Het is moeilijk een scheidingslijn tussen voorvallen te stellen. bijvoorbeeld: je mag de bal alleen schoppen na 3 uur
- 3 uur sochtends of smiddags ?
- 3 uur nederlandse of japanse tijdzone ?
- Wat als je klok nu 5 minuten voor of achter loopt ?
- wie gaat daar toezicht op houden ? en wie gaat dat betalen ?
- wie houd toezicht op de toezicht houders ..
-- en dan hebben we het niet over de mensen die "van horen zeggen" ipv de exacte regel kennen ..
-- en 3 uur kan ook 4 uur zijn? want lokale godsdienst verhindert activiteiten om 3 uur

Is het een authistisch kind ofzo dat hij dat soort simpele regels niet snapt?

[ Voor 38% gewijzigd door Marzman op 20-06-2019 19:20 ]

[mugenmarco]

Waah schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 16:44:
@mugenmarco dus nu ga je mij beschuldigen van generaliseren, terwijl je dat in je originele post zelf keihard doet?

Lees mijn post. Ik geef gewoon aan waar het IMHO (en volgens vele experts, en dan bedoel ik kinderpsychologen) aan ligt. Fysiek geweld is geen oplossing. Het is niet zo dat als je je kind een tik geeft, dat het dan wel opeens zich, buiten jouw ogen, wel netjes gedraagt. Uit onderzoek blijkt juist het tegenovergestelde.

Het probleem zit hem vaak in consequent zijn.

Je hoort mij niet zeggen: omdat het bij mij werkt, moet dat bij iedereen zo. Maar een kind is altijd het gevolg van zijn opvoeding. Geen enkel kind is per definitie onhandelbaar, agressief etc. Tenzij er een stoornis aan ten grondslag ligt. En zelfs die hangen, voor een deel, aan hoe je bent opgevoed en wat je meemaakt

Was niet mijn bedoeling, excuus daarvoor.

[vso]

Marzman schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 19:17:
Is het een authistisch kind ofzo dat hij dat soort simpele regels niet snapt?

Meeste mensen snappen dat ik een elementair iets uitleg over de moeilijkheid van "wetten" versus de mens .. anders waren de 10 geboden wel voldoende geweest ipv super dikke wetboeken en bijbehorene dure jobs..

ik denk dat jij eerst eens moet beginnen met begrijpend lezen, en 10x na denkt voordat je wat neerzet.

[Marzman]

vso schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 20:39:
[...]

Meeste mensen snappen dat ik een elementair iets uitleg over de moeilijkheid van "wetten" versus de mens .. anders waren de 10 geboden wel voldoende geweest ipv super dikke wetboeken en bijbehorene dure jobs..

ik denk dat jij eerst eens moet beginnen met begrijpend lezen, en 10x na denkt voordat je wat neerzet.

Je hoeft niet beledigd te zijn. Ben je zelf het kind?

Je voorbeeld is gewoon duidelijk. Ik ken geen kind dat aan 3 uur s'nachts Japanse tijd op een klok die achterloopt denkt.

[President]

vso schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 19:03:
[...]
waar is dan de grens ?

De grens ligt daar waar IK als ouder bij MIJN kinderen de grens leg.

Als ik vind dat ik een gedegen reden heb om de telefoon van mijn kind kapot te maken dan doe ik dat. Het is geen kindermishandeling naar mijn mening (tegenwoordig wordt alles wat tegen de wil van het kind in gaat bijna gezien als kinermishandeling) en ik weet van mezelf dat ik alleen in een extreme situatie tot een dergelijke reactie over zou gaan.

Ik vind de mensen die hier posten dan ook zo schijnheilig. Je kan nooit over het gegeven voorbeeld oordelen, aangezien we de reden niet weten. Om in het algemeen uitspraken te doen dat je NOOIT zoiets zou doen is ook zo achterlijk, want dat kan je pas weten als je in exact dezelfde situatie zou zitten als de ouders uit de topicstart.

[CurlyMo]

President schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 20:52:
[...]
Om in het algemeen uitspraken te doen dat je NOOIT zoiets zou doen is ook zo achterlijk, want dat kan je pas weten als je in exact dezelfde situatie zou zitten als de ouders uit de topicstart.

Maar je kan wel een uitspraak doen over dat je vind dat je nooit zoiets zou moeten doen. Dat is iets anders dan nooit doen. Als je met elkaar hebt vastgesteld dat je nooit zoiets zou moeten doen, dan kan je daarna discussiëren, wat je dan moet doen als het wel is gebeurd. Ook kan je met elkaar discussiëren hoe je zou kunnen voorkomen dat het nogmaals of bij jezelf gebeurd. Nog los van of je dat lukt. Als het je vervolgens steevast niet lukt, dan is het tijd voor opvoedingsondersteuning. Al vind ik het slopen van een mobiel daar al direct aanleiding toe, want blijkbaar lukt het niet om je kind op geweldloze manieren te begrenzen. Ook vind ik opvoedingsondersteuning geen schande en zouden veel meer ouders dat eens moeten doen. Daar wordt je (vrijwel) nooit slechter van.

[vso]

Marzman schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 20:48:
[...]
Je voorbeeld is gewoon duidelijk. Ik ken geen kind dat aan 3 uur s'nachts Japanse tijd op een klok die achterloopt denkt.

Nu dan dan zijn we er toch

President schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 20:52:
[...]
De grens ligt daar waar IK als ouder bij MIJN kinderen de grens leg.

Als ik vind dat ik een gedegen reden heb om de telefoon van mijn kind kapot te maken dan doe ik dat. Het is geen kindermishandeling naar mijn mening (tegenwoordig wordt alles wat tegen de wil van het kind in gaat bijna gezien als kinermishandeling) en ik weet van mezelf dat ik alleen in een extreme situatie tot een dergelijke reactie over zou gaan.

Ik vind de mensen die hier posten dan ook zo schijnheilig. Je kan nooit over het gegeven voorbeeld oordelen, aangezien we de reden niet weten. Om in het algemeen uitspraken te doen dat je NOOIT zoiets zou doen is ook zo achterlijk, want dat kan je pas weten als je in exact dezelfde situatie zou zitten als de ouders uit de topicstart.

om het mishandeling of iets extreems te noemen tja .. alleen ik vind het kapot maken niet een goed voorbeeld.

Maar de grens waar jij als ouder stelt is niet helemaal correct, teminste als je het in het extreme trekt als jij vind dat "geweld" een grens is .. dan zijn de meningen (en wet) daar vaak niet mee eens. maar in het normale tja mogen we gelukkig een andere mening en is er wel een rijkwijdte in van acceptable ..

maar goed ik denk ook dat je dat bedoelt dus ..

[President]

CurlyMo schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:01:
[...]

Maar je kan wel een uitspraak doen over dat je vind dat je nooit zoiets zou moeten doen. Dat is iets anders dan nooit doen. Als je met elkaar hebt vastgesteld dat je nooit zoiets zou moeten doen, dan kan je daarna discussiëren, wat je dan moet doen als het wel is gebeurd. Ook kan je met elkaar discussiëren hoe je zou kunnen voorkomen dat het nogmaals of bij jezelf gebeurd. Nog los van of je dat lukt. Als het je vervolgens steevast niet lukt, dan is het tijd voor opvoedingsondersteuning. Al vind ik het slopen van een mobiel daar al direct aanleiding toe, want blijkbaar lukt het niet om je kind op geweldloze manieren te begrenzen. Ook vind ik opvoedingsondersteuning geen schande en zouden veel meer ouders dat eens moeten doen. Daar wordt je (vrijwel) nooit slechter van.

Tja, ik vind dat je het wel zou moeten doen als daar een goede aanleiding voor is. Ik heb eerder al wat momenten genoemd waarbij ik het absoluut een prima signaal naar je kind vindt om een mobiel kapot te maken, dat andere mensen daar anders over denken is uiteraard ook prima.

vso schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:04:
[...]
dan zijn de meningen (en wet) daar vaak niet mee eens. maar in het normale tja mogen we gelukkig een andere mening en is er wel een rijkwijdte in van acceptable ..

maar goed ik denk ook dat je dat bedoelt dus ..

Juistem, binnen die reikwijdte mogen meningen/visies prima verschillen. En uiteindelijk is het allemaal een kwestie van in perspectief bekijken. Als je goed kijkt dan valt er waarschijnlijk elke dag bij elke ouder wel een moment te benoemen waarbij *men* twijfel zou kunnen uitspreken over de effectiviteit of de pedagogische kant van het gedrag van ouders...

[Verwijderd1]

President schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 20:52:
[...]

De grens ligt daar waar IK als ouder bij MIJN kinderen de grens leg.

Binnen de kaders van de wet neem ik aan?

Als ik vind dat ik een gedegen reden heb om de telefoon van mijn kind kapot te maken dan doe ik dat. Het is geen kindermishandeling naar mijn mening (tegenwoordig wordt alles wat tegen de wil van het kind in gaat bijna gezien als kinermishandeling) en ik weet van mezelf dat ik alleen in een extreme situatie tot een dergelijke reactie over zou gaan.

Eigendommen van anderen kapot maken vind ik niet redelijk. Als ik jouw (minderjarige) kind zou zijn en dat zou de manier van interactie zijn dan zou ik toch aan de bel trekken.

Eerst het gesprek aangaan, om te kijken of we eruit kunnen komen (de situatie waarin jij als ouder het redelijk vindt om spullen van mij, het kind, kapot te maken moet stoppen).

Lukt dat niet dan zou ik gesprekken voeren met mensen die ik vertrouw (bijvoorbeeld school, ouders van vrienden die ik vertrouw, etc.). Waarschijnlijk nemen die dan contact met jou op, of als de situatie door mij (als kind) beschreven heel extreem is, contact met jeugdzorg / hulpverleners.

Hoe het dan verder uitpakt weet ik niet maar ik denk dat je positie als ouder er niet beter op wordt.

Ik vind de mensen die hier posten dan ook zo schijnheilig. Je kan nooit over het gegeven voorbeeld oordelen, aangezien we de reden niet weten. Om in het algemeen uitspraken te doen dat je NOOIT zoiets zou doen is ook zo achterlijk, want dat kan je pas weten als je in exact dezelfde situatie zou zitten als de ouders uit de topicstart.

Ik vind het een zwaktebod om alles maar af te schuiven op ervaring. Zo ga je toch ook niet met andere mensen in je omgeving om?

Er is natuurlijk wel het verschil dat je andere mensen kunt ontwijken terwijl dat met je eigen kind niet gaat. Toch zijn er zat dingen die je redelijkerwijs kunt doen om je kinderen te straffen zonder dat ze daar als ze groot zijn op terugkijken als incompetentie of rottig doen (want dat is het kapotmaken van andermans spullen).

Daarnaast creëer je een bepaalde spiraal. Als je een ander onredelijk gaat behandelen gaan zij jou ook onredelijk behandelen. En het kind wint altijd natuurlijk (als ze een beetje slim / manipulatief zijn). Een paar keer met de schenen ergens tegenaan trappen en de ouder die ze onrecht aandoet tegen de rest van de familie / leerkrachten / verzorgers uitspelen.

[CurlyMo]

Verwijderd1 schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:12:
[...]
Binnen de kaders van de wet neem ik aan?

Binnen de kaders van wat de Nederlandse overheid pedagogisch verantwoord vind, en daar gaat het ver genoeg in. Daar is niet altijd in wetten te vangen, want die zijn veelal net zo vaag opgesteld.

[President]

Verwijderd1 schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:12:
Binnen de kaders van de wet neem ik aan?

Uiteraard, binnen de kaders van de wet en 'redelijkheid'. Alleen het stukje 'redelijkheid' is een grijs gebied

Verwijderd1 schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:12:Eigendommen van anderen kapot maken vind ik niet redelijk. Als ik jouw (minderjarige) kind zou zijn en dat zou de manier van interactie zijn dan zou ik toch aan de bel trekken.

Dat mag je niet redelijk vinden en ik vind het ook een erg zware sanctie. Maar wat als je zoontje expres het favoriete speelgoed van zijn broertje kapot maakt? En het vervolgens een aantal dagen later, ondanks een goed en duidelijk pedagogisch gesprek en zonder reden, het weer doet? En het vervolgens dagen later weer doet? Misschien is het dan wel redelijk om een keer iets van hem kapot te maken, in de hoop dat hij het dan zelf voelt en dan pas daadwerkelijk begrijpt wat hij zijn broertje aan doet? En dus het gedrag stopt?

Verwijderd1 schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:12:
Hoe het dan verder uitpakt weet ik niet maar ik denk dat je positie als ouder er niet beter op wordt.

Als je het structureel doet: absoluut niet! Dan went een kind er aan... Maar als het een eenmalige actie is dan tast het je positie echt niet aan

Verwijderd1 schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:12:
Er is natuurlijk wel het verschil dat je andere mensen kunt ontwijken terwijl dat met je eigen kind niet gaat. Toch zijn er zat dingen die je redelijkerwijs kunt doen om je kinderen te straffen zonder dat ze daar als ze groot zijn op terugkijken als incompetentie of rottig doen (want dat is het kapotmaken van andermans spullen).

Of als daadkrachtig of als een terechte sanctie. Nogmaals: in het algemeen moet je zeker geen spullen kapot maken van je kind (net zoals je niet wilt dat hij spullen van jou kapot maakt).

Dat doet mij denken aan het bijten van jonge kinderen. Je kan het kind tien keer uitleggen dat hij/zij niet moet bijten, maar als hij/zij toch blijft bijten leert hij/zij het misschien pas af als hij/zij het zelf (met beleid) heeft ervaren/gevoeld dat het pijn doet...

Verwijderd1 schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:12:
Daarnaast creëer je een bepaalde spiraal. Als je een ander onredelijk gaat behandelen gaan zij jou ook onredelijk behandelen. En het kind wint altijd natuurlijk (als ze een beetje slim / manipulatief zijn). Een paar keer met de schenen ergens tegenaan trappen en de ouder die ze onrecht aandoet tegen de rest van de familie / leerkrachten / verzorgers uitspelen.

Nu ben ik een leerkracht en heb ik het nog niet mee gemaakt dat dit gebeurde. In dergelijke gevallen ga ik graag het gesprek met ouders aan en die weten dan aan het eind van het gesprek beter hoe hun kind is en wat ze wel/niet moeten geloven. En geloof mij, als je een dagje met mij mee lopot dan zullen er vast wel momenten zijn waarbij je zou kunnen zeggen dat mijn handelen niet altijd even vriendelijk/aardig/etc is. Soms moet je helaas voor een wat minder wenselijke oplossing gaan

[CurlyMo]

President schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:24:
[...]
Dat mag je niet redelijk vinden en ik vind het ook een erg zware sanctie. Maar wat als je zoontje expres het favoriete speelgoed van zijn broertje kapot maakt? En het vervolgens een aantal dagen later, ondanks een goed en duidelijk pedagogisch gesprek en zonder reden, het weer doet? En het vervolgens dagen later weer doet? Misschien is het dan wel redelijk om een keer iets van hem kapot te maken, in de hoop dat hij het dan zelf voelt en dan pas daadwerkelijk begrijpt wat hij zijn broertje aan doet? En dus het gedrag stopt?

Ik vind dat je dan advies moet vragen aan professionals zoals het consultatiebureau i.p.v. kwaad met kwaad vergelden.

[President]

CurlyMo schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:26:
[...]

Ik vind dat je dan advies moet vragen aan professionals zoals het consultatiebureau i.p.v. kwaad met kwaad vergelden.

We hebben het in de TS over een kind van 10-11 jaar, niet over een 3-jarig kind (aangezien het consultatiebureau maar tot die leeftijd gaat). Uiteraard kan je naar huisarts, schoolmaatschappelijk werk, Kwadraad en nog veel meer instellingen als je het niet meer weet. Vooral doen als je eigen opvoeding niet werkt!

[Verwijderd1]

President schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:24:
[...]

Uiteraard, binnen de kaders van de wet en 'redelijkheid'. Alleen het stukje 'redelijkheid' is een grijs gebied


[...]

Dat mag je niet redelijk vinden en ik vind het ook een erg zware sanctie. Maar wat als je zoontje expres het favoriete speelgoed van zijn broertje kapot maakt? En het vervolgens een aantal dagen later, ondanks een goed en duidelijk pedagogisch gesprek en zonder reden, het weer doet? En het vervolgens dagen later weer doet? Misschien is het dan wel redelijk om een keer iets van hem kapot te maken, in de hoop dat hij het dan zelf voelt en dan pas daadwerkelijk begrijpt wat hij zijn broertje aan doet? En dus het gedrag stopt?

[...]

Als je het structureel doet: absoluut niet! Dan went een kind er aan... Maar als het een eenmalige actie is dan tast het je positie echt niet aan


[...]

Of als daadkrachtig of als een terechte sanctie. Nogmaals: in het algemeen moet je zeker geen spullen kapot maken van je kind (net zoals je niet wilt dat hij spullen van jou kapot maakt).

Dat doet mij denken aan het bijten van jonge kinderen. Je kan het kind tien keer uitleggen dat hij/zij niet moet bijten, maar als hij/zij toch blijft bijten leert hij/zij het misschien pas af als hij/zij het zelf (met beleid) heeft ervaren/gevoeld dat het pijn doet...


[...]

Nu ben ik een leerkracht en heb ik het nog niet mee gemaakt dat dit gebeurde. In dergelijke gevallen ga ik graag het gesprek met ouders aan en die weten dan aan het eind van het gesprek beter hoe hun kind is en wat ze wel/niet moeten geloven. En geloof mij, als je een dagje met mij mee lopot dan zullen er vast wel momenten zijn waarbij je zou kunnen zeggen dat mijn handelen niet altijd even vriendelijk/aardig/etc is. Soms moet je helaas voor een wat minder wenselijke oplossing gaan

toon volledige bericht

Zonder dit een discussie over opvoeding te maken, er zijn natuurlijk tal van dingen die je kunt doen om iemand te straffen. Het mooie is in dit geval dat je als ouder waarschijnlijk heel veel leuke dingen doet die niet strikt nodig zijn (waar voeden, onderdak en wat basisrechten dat bijvoorbeeld wel zijn).

Waar iets kapotmaken een teken van incompetentie kan zijn is afpakken dat niet zozeer (althans, niet in mijn non-pedagogische ogen ;p ). Puur dat wederkerige (bijvoorbeeld terug gaan bijten zodat je weet hoe het voelt) vind ik een beetje kinderachtig.

Je kunt gewoon duidelijk maken dat je als ouder de baas bent en kan straffen zoals je wil en straffen kan stoppen wanneer je wilt. Bijvoorbeeld op het gebied van voeding kun je veel doen, van niet meer het favoriete eten van het kind tot helemaal niets lekkers (geen toetjes, geen chips, geen snoep, etc.) meer. Idem voor andere leuke dingen, geen TV meer, alleen de programma's die jij wilt kijken (en ga je bijvoorbeeld het nieuws kijken of iets anders waarvan je weet dat het kind het niet leuk vindt maar wel redelijk is).

Om je een beeld te geven hoe vervelend dit kan zijn. Bedenk voor jezelf dat je de komende 3 dagen (toevallig ben je vrij want het is weekend): het huis niet uitmag, geen toegang tot media (of bezoek) mag, behalve de TV die verplicht aanstaat op een kinderprogramma wat je haat (zelfde aflevering, in een loop) oh en het eten is iets wat je absoluut niet lekker vindt en zonder variatie (iedere keer dezelfde gezonde maaltijdsoep bijvoorbeeld, als ontbijt, als lunch, als avondeten). Nou, dan ben je maandagmorgen blij als je weer naar je werk mag.

Allemaal redelijke maatregelen maar voor de ontvanger veel vervelender dan eventjes gebeten worden of iets van je wat kapotgemaakt is.

[CurlyMo]

President schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:40:
[...]

We hebben het in de TS over een kind van 10-11 jaar, niet over een 3-jarig kind (aangezien het consultatiebureau maar tot die leeftijd gaat). Uiteraard kan je naar huisarts, schoolmaatschappelijk werk, Kwadraad en nog veel meer instellingen als je het niet meer weet. Vooral doen als je eigen opvoeding niet werkt!

Als je de noodzaak voelt om de telefoon van je kind te slopen dan vind ik dat je opvoeding niet werkt.

[SinergyX]

mugenmarco schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 08:55:
[...]
Dus omdat hard aanpakken bij jou niet nodig was zegt dat meteen dat het bij andere kinderen ook niet nodig is? dafuq man Ik snap dat iedereen tegenwoordig denkt een expert te zijn en iedereen heeft zijn mening klaar liggen (ik net zo) maar bij sommige kinderen is maar 1 oplossing: een tik geven tegen het achterhoofd. en dan bedoel ik niet met de vuist of vol met de platte hand

Een van de weinige reacties waar ik kan zeggen: precies!

Allemaal weten we het als beste, allemaal eeuwenlange ervaring van kinderen opvoeden, niet 1 of 2, nee honderden kinderen opgevoegd zodat je precies weet wat je moet doen in welke situ.. oh wacht, natuurlijk niet.

Het leukste als 'zijlijn kijker' is het bijna comedy kijken hoe ouders over en weer 'het beste advies' geven, de 1 weet het nog beter als de ander, af en toe wat excuus-labels rondgooien van wat de dokter als diagnose heeft gesteld, bij voorkeur nog op zo'n manier dat je eerst even gaat pollen (oooh erg he?!) of mensen wel op jouw lijn zitten, en dan steeds een stapje verder.

Als jouw kind een tik nodig heeft en weer in het gareel is, prima. Moet je een filosofisch gesprek aan gaan en het gaat weer? Ook helemaal prima. Z'n verslaving aan z'n telefoon cold-turkey stopzetten door dat ding een eenmalige botsing met de muur te geven? Als dat werkt, prima.

Gaat het soms te ver? Absoluut. Soms ouders te soft? Zonder twijfel. Aangezien we nog steeds geen 'opvoedles' op school krijgen en we gelukkig in een redelijk vrij land leven waar geen zwart/wit wetten zijn hoe je wel of niet je kind moet opvoeden.. maar je eerst eens druk om je eigen kind voordat je gaat lopen zeuren over een ander.

[CurlyMo]

SinergyX schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:51:
[...]
Allemaal weten we het als beste, allemaal eeuwenlange ervaring van kinderen opvoeden, niet 1 of 2, nee honderden kinderen opgevoegd zodat je precies weet wat je moet doen in welke situ.. oh wacht, natuurlijk niet.

En opnieuw, hoe weet jij dat hier geen pedagogen rondhangen van wie dit gewoon van toepassing is net zoals in andere topics experts aanwezig zijn? @President heeft duidelijk een didactische achtergrond.

[ Voor 8% gewijzigd door CurlyMo op 20-06-2019 21:58 ]

[SinergyX]

CurlyMo schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:54:
[...]

En opnieuw, hoe weet jij dat hier geen pedagogen rondhangen van wie dit gewoon van toepassing is net zoals in andere topics experts aanwezig zijn? Net als hier ook didactici rondhangen.

En ook als ze hier rondlopen, zij volgen ook hoofdzakelijk 'het maatschappelijk standaard'. Zij kennen de exacte situatie niet, of het kind zelf, of jij denkt dat een huisarts ook meteen met 1 telefoontje wel precies weet wat er mis is? Of dat automonteurs of artsen er nooit 'naast' zitten? De bekende 'normaal gesproken', of 'in de meeste gevallen', jaa.. maar dat is dit mogelijk niet.

Voor dokters nemen mensen second opinion, voor garages simpelweg een ander, voor juridisch dispuut komen ze hier op het forum, maar gaat het over een kind spreken pedagogen opeens evangelische waarheid?

[ Voor 5% gewijzigd door SinergyX op 20-06-2019 22:01 ]

[TomsDiner]

Het lijkt af en toe wel of wanneer iemand op Tweakers een verhitte discussies wil, er een half verhaal gepost wordt wat de gemoederen verhit. De startpost lijkt bijna met opzet zo weinig informatie te bevatten, dat je er niet aan ontkomt dat dit een verhitte discussie gaat worden.

In de discussie gaan mensen het verhaal invullen, en dan krijg je van die 'potentiële antwoorden", die de kaders waarin iets wel of niet kan aftasten, gevolgd door een weerwoord van mensen die zich dat niet in kunnen denken.

[CurlyMo]

SinergyX schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 22:01:
[...]

En ook als ze hier rondlopen, zij volgen ook hoofdzakelijk 'het maatschappelijk standaard'. Zij kennen de exacte situatie niet

We discussiëren toch binnen de context die we (bewust) gepresenteerd krijgen. Niks mis mee toch? Wie weet komt @vso dadelijk wel met het verhaal dat de telefoon eigenlijk van trekdrop was. Dan verandert dat inderdaad alles, want dan vouw je de telefoon net zo makkelijk weer terug Tot die tijd doen we het ermee.

[Verwijderd1]

SinergyX schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:51:

Het leukste als 'zijlijn kijker' is het bijna comedy kijken hoe ouders over en weer 'het beste advies' geven, de 1 weet het nog beter als de ander, af en toe wat excuus-labels rondgooien van wat de dokter als diagnose heeft gesteld, bij voorkeur nog op zo'n manier dat je eerst even gaat pollen (oooh erg he?!) of mensen wel op jouw lijn zitten, en dan steeds een stapje verder.

Als jouw kind een tik nodig heeft en weer in het gareel is, prima. Moet je een filosofisch gesprek aan gaan en het gaat weer? Ook helemaal prima. Z'n verslaving aan z'n telefoon cold-turkey stopzetten door dat ding een eenmalige botsing met de muur te geven? Als dat werkt, prima.

Ik heb ook geen kinderen. Ik ben wel kind geweest en heb jarenlange ervaring in de omgang met mensen. Ik neem aan dat dat voor de meesten geldt hier.

Het mooie is dat kinderen ook mensen zijn. De vraag is dus niet zozeer of hoe je kinderen op moeten voeden maar hoe je met mensen omgaat en hoe je die ervaring op anderen overbrengt.

Ingaande op de statement dat een tik soms nodig is voor een kind, waarom? En is dat dan alleen bij sommige kinderen soms nodig of is het iets wat sommige volwassenen soms ook nodig hebben?

Begrijp me overigens niet verkeerd, ik ben niet principieel tegen een tik of geweld in het algemeen, maar het is volgens mij bijna nooit nodig. In het dagelijks leven heb je natuurlijk proportioneel geweld, bijvoorbeeld als iemand een mes trekt (maar hoe vaak kom je dat nou tegen in Nederland?) mag je proportioneel reageren.

SinergyX schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 22:01:
[...]

En ook als ze hier rondlopen, zij volgen ook hoofdzakelijk 'het maatschappelijk standaard'. Zij kennen de exacte situatie niet, of het kind zelf,

Kun je dan een situatie schetsen waarbij het geweld tegen een kind nodig is? Ik kan me niet eens een situatie indenken waarin het een redelijk alternatief zou zijn. Nou ja, ik kan me natuurlijk wel situaties indenken (waarbij het kind bijvoorbeeld in een criminele hoek zit), maar dat lijken me geen situaties die (hier) aan de lopende band voorbij komen. Zeker als je er vanaf het begin bij bent lijkt het me dat het niet zover hoeft te escaleren dat geweld nodig is (net zoals dat bij de situatie met volwassenen pas nodig is nadat er een hoop mis is gegaan).

[President]

Verwijderd1 schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 22:06:
Kun je dan een situatie schetsen waarbij het geweld tegen een kind nodig is? Ik kan me niet eens een situatie indenken waarin het een redelijk alternatief zou zijn. Nou ja, ik kan me natuurlijk wel situaties indenken (waarbij het kind bijvoorbeeld in een criminele hoek zit), maar dat lijken me geen situaties die (hier) aan de lopende band voorbij komen. Zeker als je er vanaf het begin bij bent lijkt het me dat het niet zover hoeft te escaleren dat geweld nodig is (net zoals dat bij de situatie met volwassenen pas nodig is nadat er een hoop mis is gegaan).

Als ik op straat zie dat een drietal kinderen geweld gebruiken tegen een ander kind dan zal ik die kinderen waarschijnlijk ook wel een tik geven... Nodig? Geen idee, wel effectief gok ik.

En verder; het woord 'nodig' is een vervelend woord. Theoretisch is het alleen nodig als je bijvoorbeeld gevangen zou worden gehouden door kinderen en je wel geweld moet gebruiken omdat jouw welzijn of dat van een ander in gevaar is

Nu mag ik in mijn werk nooit geweld gebruiken en heb ik die behoefte ook nooit, al zegt de vandale:

ge·weld (het; o)
1
gebruik van wapens of lichamelijke kracht: geweld plegen; fysiek geweld; huiselijk geweld binnen het gezin, binnenshuis; zichzelf geweld aandoen zich tot iets dwingen; met alle geweld beslist, per se; het geweld van de zee onstuimigheid

En daarbij moet ik toegeven dat ik ook wel eens 'lichamelijke kracht' moet gebruiken om een kind van een ander kind weg te trekken, om een kind vast te houden omdat zijn/haar veiligheid of dat van een ander in het gedrag is en nog meer van dat soort situaties.

Dan moeten we dus de definitie van geweld eerst goed duidelijk krijgen. Met een keer een corrigerende tik is naar mijn mening niks mis, al wordt dat tegenwoordig volgens mij ook als mishandeling gezien

[mugenmarco]

TomsDiner schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 22:01:
Het lijkt af en toe wel of wanneer iemand op Tweakers een verhitte discussies wil, er een half verhaal gepost wordt wat de gemoederen verhit. De startpost lijkt bijna met opzet zo weinig informatie te bevatten, dat je er niet aan ontkomt dat dit een verhitte discussie gaat worden.

In de discussie gaan mensen het verhaal invullen, en dan krijg je van die 'potentiële antwoorden", die de kaders waarin iets wel of niet kan aftasten, gevolgd door een weerwoord van mensen die zich dat niet in kunnen denken.

Een discussie kan geen kwaad, zelfs een verhitte discussie kan geen kwaad. Ik ga er persoonlijk vanuit dat mensen op Tweakers het netjes weten te houden en zo niet dan grijpt een mod wel in, no problem toch.

[Verwijderd1]

President schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 22:14:
[...]

Als ik op straat zie dat een drietal kinderen geweld gebruiken tegen een ander kind dan zal ik die kinderen waarschijnlijk ook wel een tik geven... Nodig? Geen idee, wel effectief gok ik.

En verder; het woord 'nodig' is een vervelend woord. Theoretisch is het alleen nodig als je bijvoorbeeld gevangen zou worden gehouden door kinderen en je wel geweld moet gebruiken omdat jouw welzijn of dat van een ander in gevaar is

Ja en in dat geval is het dus niet anders dan als de kinderen volwassenen zouden zijn. Het is dus niet gerelateerd aan opvoeding (in genoemde voorbeelden).

En daarbij moet ik toegeven dat ik ook wel eens 'lichamelijke kracht' moet gebruiken om een kind van een ander kind weg te trekken, om een kind vast te houden omdat zijn/haar veiligheid of dat van een ander in het gedrag is en nog meer van dat soort situaties.

Dan moeten we dus de definitie van geweld eerst goed duidelijk krijgen. Met een keer een corrigerende tik is naar mijn mening niks mis, al wordt dat tegenwoordig volgens mij ook als mishandeling gezien

Ligt eraan hoe hard die tik is denk ik. Je hebt het zelf over kinderen uit elkaar halen, dat lijkt me redelijk en geen geweld. Een tik die zacht is heeft geen effect (dan is het meer een schouderklopje, kan ook ongewenst zijn, maar niet als zijnde geweld denk ik) en op het moment dat het wel effect heeft sla je te hard (denk ik) en kan je het wel geweld noemen.

Dat is waarom ik denk dat een tik niet veel nut heeft. Je leest ook zelden dat de politie heeft ingegrepen en dat daarbij een aantal tikken zijn uitgedeeld. Wel gebruiken ze soms knuppels, maar die moeten dan ook al weer zacht genoeg zijn anders is een tik op de verkeerde plek al dodelijk.

Dat zijn dus professionals (ze hebben meer dan een uur training gehad hoe ze zoiets in moeten en mogen zetten) en daarbij zijn de grenzen niet altijd duidelijk. Het is niet voor niets dat schietincidenten altijd een onderzoek als gevolg hebben en veel andere middelen (bijvoorbeeld de nekklem) omstreden blijven. Zelfs bij professionals wordt dat nodig geacht.

[SinergyX]

Verwijderd1 schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 22:06:


Kun je dan een situatie schetsen waarbij het geweld tegen een kind nodig is? Ik kan me niet eens een situatie indenken waarin het een redelijk alternatief zou zijn. Nou ja, ik kan me natuurlijk wel situaties indenken (waarbij het kind bijvoorbeeld in een criminele hoek zit), maar dat lijken me geen situaties die (hier) aan de lopende band voorbij komen. Zeker als je er vanaf het begin bij bent lijkt het me dat het niet zover hoeft te escaleren dat geweld nodig is (net zoals dat bij de situatie met volwassenen pas nodig is nadat er een hoop mis is gegaan).

Zoals ik al zei, er zijn extreme situaties, er zijn grenzen.

'geweld', dat is het woord wat eigenlijk al bepaalt hoe je denkt. Corrigerende tik, pets op de billen, even bij de arm pakken, of zelfs een kind van een hete pot wegrukken, een kind meesleuren de winkel uit, oppakken en in de hoek zetten, of zelfs tegenhouden als hij/zij niet naar buiten mag.. wat is jouw definitie van geweld?

Maar dan hebben we nog een heel ander vlak, psychologisch geweld. Je slaat niet, je trapt niet, gooit je kind niet door de kamer, nee stelselmatig het kind vertellen hoe kansloos hij is, nietsnut, schande, absolute looser is.. Hey, maar je slaat hem niet, dus dat is goed toch? Alles heeft z'n grenzen, alles moet 'met mate' of 'gepast', denk dat we ondanks discussies hier toch redelijk weten wat absoluut over de grens is. Probleem zit hem meer in dat gebied 'rond die grens'

Er is geen absolute richtlijn, zelfs in Nederland zelf zijn er al diverse opvattingen (geloof, cultuur, overtuigingen), ga je Europa of wereldwijd kijken, zijn opvoedmethodes nog meer verschillend.

[Verwijderd1]

SinergyX schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 22:35:
[...]

Zoals ik al zei, er zijn extreme situaties, er zijn grenzen.

'geweld', dat is het woord wat eigenlijk al bepaalt hoe je denkt. Corrigerende tik, pets op de billen, even bij de arm pakken, of zelfs een kind van een hete pot wegrukken, een kind meesleuren de winkel uit, oppakken en in de hoek zetten, of zelfs tegenhouden als hij/zij niet naar buiten mag.. wat is jouw definitie van geweld?

Maar dan hebben we nog een heel ander vlak, psychologisch geweld. Je slaat niet, je trapt niet, gooit je kind niet door de kamer, nee stelselmatig het kind vertellen hoe kansloos hij is, nietsnut, schande, absolute looser is.. Hey, maar je slaat hem niet, dus dat is goed toch? Alles heeft z'n grenzen, alles moet 'met mate' of 'gepast', denk dat we ondanks discussies hier toch redelijk weten wat absoluut over de grens is. Probleem zit hem meer in dat gebied 'rond die grens'

Er is geen absolute richtlijn, zelfs in Nederland zelf zijn er al diverse opvattingen (geloof, cultuur, overtuigingen), ga je Europa of wereldwijd kijken, zijn opvoedmethodes nog meer verschillend.

toon volledige bericht

Ja, als je die uitspraken (rond huiselijk geweld) doorleest dan is het vaak een opsomming van geweld. Bijvoorbeeld:

- (met kracht) bij haar nek te pakken, en

- (met zijn vuisten) tegen haar hoofd en lichaam te slaan en

- tegen haar hoofd en/of lichaam te schoppen en

- (met kracht) voorwerpen tegen haar hoofd en/of lichaam te gooien en

- wasmiddel in haar gezicht te gooien

https://uitspraken.rechts...=ECLI:NL:RBLIM:2017:12086

Dan kun je je inderdaad afvragen is wasmiddel bij iemand in het haar gooien op zichzelf erg? Waarschijnlijk niet zo, maar het is de combinatie van. De simpelste manier om niet tot zo'n opsomming te komen is om er vandaan te blijven. Natuurlijk zijn er allerlei culturen waarin van alles plaatsvindt maar je moet bij elke actie afvragen of het nodig is.

Ik denk niet dat het er gezelliger op wordt. Op het moment dat je geweld moet gebruiken is dat normaal (bijvoorbeeld in mijn situatie waarin ik niets met kinderen te maken heb) om een bepaalde situatie te beëindigen (bijvoorbeeld een vorm van dreiging, in Nederland nog nooit meegemaakt, maar het komt zeer zelden wel voor natuurlijk).

Op het moment dat je in een gezinssituatie zit waarin je meermaals (zeg meer dan eens in de drie weken) geweld moet gebruiken (dus een van bovenstaande dingen) dan is er een structureel probleem.

En bij kleine kinderen vind ik oppakken inderdaad geen geweld. En iemand wegduwen of -trekken van een gevaarlijke situatie is ook geen geweld (net zoals dat bij een volwassene ook geen geweld is). Slecht gedrag afstraffen met een vorm van fysieke interactie kun je wel als geweld zien, er is dan immers geen directe aanleiding meer.

Ik zou zeggen, als je op die manier structureel die drang hebt dan is het beter om hulp te zoeken, voor jezelf, je kind of allebei. Kinderen worden natuurlijk ook groter en op een gegeven moment accepteren ze het waarschijnlijk niet meer en slaan ze harder terug, en het wordt er in het algemeen ook niet gezelliger op lijkt me.

[TomsDiner]

mugenmarco schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 22:17:
[...]


Een discussie kan geen kwaad, zelfs een verhitte discussie kan geen kwaad. Ik ga er persoonlijk vanuit dat mensen op Tweakers het netjes weten te houden en zo niet dan grijpt een mod wel in, no problem toch.

Bij gebrek aan een case is het zo weinig waard... Begrijp me niet verkeerd, ik wil niet dat de discussies stoppen, maar net als bij de tech-topics een minimum inzet in de startpost....

[YakuzA]

Verwijderd1 schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 22:55:
[...]
Dan kun je je inderdaad afvragen is wasmiddel bij iemand in het haar gooien op zichzelf erg? Waarschijnlijk niet zo, maar het is de combinatie van. De simpelste manier om niet tot zo'n opsomming te komen is om er vandaan te blijven. Natuurlijk zijn er allerlei culturen waarin van alles plaatsvindt maar je moet bij elke actie afvragen of het nodig is.

Ik denk dat je over het woord ‘gezicht’ heen hebt gelezen. Wasmiddel in je oog kan wel pijnlijk zijn vermoed ik.

[Freshnub]

Zonder de hele thread te lezen, heb ik ook ooit mijn doorgaans lieve moeder zo boos gekregen dat ze mijn gloednieuwe Marioland 2 voor de Gameboy stuk gooide. Ik was erg vervelend naar mijn neefje toe en was iedereen aan het sarren die dag.

Heb wel gelijk mijn lesje geleerd en ben het nooit meer vergeten. Ik was in shock haha, maar ja eigen schuld dikke bult.

Overigens heeft m'n vader de cartridge een dag later aan elkaar weten te lijmen. Tot op de dag van vandaag werkt hij nog haha. Dus niets schokkends aan de OP, soms is het even nodig om kinderen met beide benen weer op de grond te krijgen.

[Droefsnoet]

Verwijderd1 schreef op donderdag 20 juni 2019 @ 21:12:
[...]

Eigendommen van anderen kapot maken vind ik niet redelijk. Als ik jouw (minderjarige) kind zou zijn en dat zou de manier van interactie zijn dan zou ik toch aan de bel trekken.

Eerst het gesprek aangaan, om te kijken of we eruit kunnen komen (de situatie waarin jij als ouder het redelijk vindt om spullen van mij, het kind, kapot te maken moet stoppen).

Lukt dat niet dan zou ik gesprekken voeren met mensen die ik vertrouw (bijvoorbeeld school, ouders van vrienden die ik vertrouw, etc.). Waarschijnlijk nemen die dan contact met jou op, of als de situatie door mij (als kind) beschreven heel extreem is, contact met jeugdzorg / hulpverleners.

Hoe het dan verder uitpakt weet ik niet maar ik denk dat je positie als ouder er niet beter op wordt.

Succes in fantasieland waar 10 jarigen 'gesprekken aangaan', jeugdzorg je uit huis haalt en de politie papa en mama in de bak gooit, omdat ze een telefoon stuk hebben gemaakt. Hebben je ouders aan de ene kant een zeer volwassen kind voortgebracht dat discussies kan aangaan, maar ook iemand die anderen mensen kan manipuleren. Is dat dan goed of juist slecht opgevoed...

[remzor]

AW_Bos schreef op woensdag 19 juni 2019 @ 13:19:
Mijn neefje van 11 á 12 jaar heeft ook een smartphone, maar puur alleen maar om bereikbaar te zijn als hij van en naar huis fietst, als er iets aan de hand is.

Dat maken de ouders zichzelf en anderen wijs waarschijnlijk. Als het namelijk puur en alleen om bereikbaarheid gaat koop je geen smartphone maar gewoon een simpele gsm. Die gaan nog een stuk langer mee op de batterij ook.

[AW_Bos]

remzor schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 07:41:
[...]


Dat maken de ouders zichzelf en anderen wijs waarschijnlijk. Als het namelijk puur en alleen om bereikbaarheid gaat koop je geen smartphone maar gewoon een simpele gsm. Die gaan nog een stuk langer mee op de batterij ook.

Wat is er volgens jou mis met een oude afgedankte smartphone van de ouders? Als het kind thuis bewijst er goed mee om te gaan, is het geen enkel probleem.

[Verwijderd1]

Droefsnoet schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 02:16:
[...]

Succes in fantasieland waar 10 jarigen 'gesprekken aangaan', jeugdzorg je uit huis haalt en de politie papa en mama in de bak gooit, omdat ze een telefoon stuk hebben gemaakt. Hebben je ouders aan de ene kant een zeer volwassen kind voortgebracht dat discussies kan aangaan, maar ook iemand die anderen mensen kan manipuleren. Is dat dan goed of juist slecht opgevoed...

Dat is dus nogal uit de context gehaald. Mijn punt was dat het wel een teken kan zijn van meer en dat ik moeite heb om een situatie te bedenken waarin dat nodig of ook maar een redelijke optie zou zijn. Lees je de context van de reacties dan zie je dat andere tweakers ook niet gauw op zo'n context kwamen en TS het zelfs aanleiding vond voor een discussie.

Natuurlijk is het vernielen van een telefoon geen reden tot de acties die je in jouw reactie noemt, maar het kan wel onderdeel zijn van zo'n lijstje wat ik eerder noemde. Veel van die huiselijk geweld uitspraken noemen ook als factor dat het kind in de geweldsituatie aanwezig is / was, ook als het geweld niet tegen hen gericht is. Dat is dus mijn punt, als het niet nodig is en je het niet als middel zou gebruiken tegen volwassenen, doe het dan ook niet tegen kinderen want het is waarschijnlijk geen goede oplossing.

remzor schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 07:41:
[...]


Dat maken de ouders zichzelf en anderen wijs waarschijnlijk. Als het namelijk puur en alleen om bereikbaarheid gaat koop je geen smartphone maar gewoon een simpele gsm. Die gaan nog een stuk langer mee op de batterij ook.

Of contact met leeftijdsgenoten? Of het op de basisschool al speelt weet ik niet, maar toch zeker op de middelbare school wordt er wel samengewerkt aan opdrachten en projecten en dan is Whatsapp/Telegram/Slack toch echt handiger dan email. En sociaal gezien wil je ook liever niet zonder, net zoals je als volwassene ook liever niet zonder wil.

[Anoniem: 93248]

vso schreef op woensdag 19 juni 2019 @ 13:36:
Dat kan je natuurlijk heel makkelijk zeggen en onderaan de "streep" is dat natuurlijk zo, maar als jij geen emotie erbij hebt .. dan zou ik ook niet met ze samenleven toch ? oftewel je partner & kinderen laten je het hele spectrum van je gevoel voelen. en daar hoort intense woiede ook bij.

CurtPoindexter schreef op woensdag 19 juni 2019 @ 14:04:
[...]

Dit is echt kapitaal gelul.

Precies. Ik ben al bijna 15 jaar samen met mijn vrouw en mijn kinderen zijn opgeteld 8 jaar maar 'intense woede' hebben ze bij mij nog nooit naar boven weten te halen.

[ Voor 38% gewijzigd door Anoniem: 93248 op 21-06-2019 13:48 ]

[vso]

Anoniem: 93248 schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 13:47:
Precies. Ik ben al bijna 15 jaar samen met mijn vrouw en mijn kinderen zijn opgeteld 8 jaar maar 'intense woede' hebben ze bij mij nog nooit naar boven weten te halen.

Als je kinds 15 zijn hoor ik graag of je mening alsnog geld.. in contrast met dieren worden kinderen wel slimmer en uitdagender .. teminste mag ik wel hopen

[Anoniem: 93248]

vso schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 14:20:
[...]

Als je kinds 15 zijn hoor ik graag of je mening alsnog geld.. in contrast met dieren worden kinderen wel slimmer en uitdagender .. teminste mag ik wel hopen

[Barrycade]

Gezien dat de mensen in TS dit feit op Facebook wereldkundig hebben gemaakt geeft al een beetje het niveau aan.

Neem dan een puber en 2 ouders die zich wellicht niet zo handig kunnen uiten. Dan kunnen de frustraties in het gezin aardig oplopen. Snufje slecht geslapen en / of andere zorgen resulteert wellicht wel in het kapot maken van een geliefd item van het kind als er een emmer overloopt.

Is het goed te praten?
Nee, maar we zijn niet allemaal met top ouder skillz geboren of hebben niet allemaal de eigenschappen om dit soort situaties aan te kunnen.

Dus hoop dat de ouders inzien dat dit een opmaat kan zijn naar erger en het bij deze keer laten, maar verwacht het niet gezien de blijkbaar positieve reacties in de Facebook kennissen kring.

[President]

Anoniem: 93248 schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 13:47:

Precies. Ik ben al bijna 15 jaar samen met mijn vrouw en mijn kinderen zijn opgeteld 8 jaar maar 'intense woede' hebben ze bij mij nog nooit naar boven weten te halen.

Dat is natuurlijk prima, maar ik hoop dat je wel begrijpt dat die 8 opgetelde jaren met je twee of drie kinderen natuurlijk niet betekenen dat het een prestatie is. Allereerst heb je jonge kinderen waarbij het ook niet goed zou zijn als je al intensieve woede hebt ervaren daar je jonge kinderen hebt die je ook nog niet veel kwalijk zal nemen met die hersenen. Neemt niet weg dat je kinderen wel iets hadden kunnen doen wat je intens woedend zou kunnen maken;
- auto's met stenen bekrassen
- de muur, bank of andere dure spullen moedwillig beschadigen of kapot maken
- je oudste had een vork of iets anders in de ogen van je jongste kunnen stoppen

Etc. Dat die voorvallen niet hebben plaats gevonden zal je vast aan je opvoeding te denken hebben, maar niet alle kinderen zijn hetzelfde en niet elk kind is geheel via opvoeding bij te sturen.

Het kan ook zijn dat je onverschillig in het leven staat of dat je genoeg poen hebt om alles te vervangen, etc. Misschien dat je ook gewoon een hoge tolerantie hebt, geen idee...

[Anoniem: 93248]

President schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 15:55:
[...]

Dat is natuurlijk prima, maar ik hoop dat je wel begrijpt dat die 8 opgetelde jaren met je twee of drie kinderen natuurlijk niet betekenen dat het een prestatie is. Allereerst heb je jonge kinderen waarbij het ook niet goed zou zijn als je al intensieve woede hebt ervaren daar je jonge kinderen hebt die je ook nog niet veel kwalijk zal nemen met die hersenen. Neemt niet weg dat je kinderen wel iets hadden kunnen doen wat je intens woedend zou kunnen maken;
- auto's met stenen bekrassen
- de muur, bank of andere dure spullen moedwillig beschadigen of kapot maken
- je oudste had een vork of iets anders in de ogen van je jongste kunnen stoppen

Etc. Dat die voorvallen niet hebben plaats gevonden zal je vast aan je opvoeding te denken hebben, maar niet alle kinderen zijn hetzelfde en niet elk kind is geheel via opvoeding bij te sturen.

Het kan ook zijn dat je onverschillig in het leven staat of dat je genoeg poen hebt om alles te vervangen, etc. Misschien dat je ook gewoon een hoge tolerantie hebt, geen idee...

toon volledige bericht

Leuk en aardig allemaal wat je zegt maar in het voorbeeld van TS gaat hem om ouders die m.i. compleet idiote maatregelen nemen. Dit is geen opvlieging geweest, ze hebben bewust met z’n tweeën de telefoon van hun kind gesloopt in het kader van opvoeding. Slopen van (andermans) spullen hoort niet in de opvoeding thuis.

[President]

Anoniem: 93248 schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 17:16:
[...]
Slopen van (andermans) spullen hoort niet in de opvoeding thuis.

Je mist het stukje 'vind ik' erachter, want dat is jouw mening en het is absoluut geen feit.

[Anoniem: 93248]

President schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 19:24:
[...]

Je mist het stukje 'vind ik' erachter, want dat is jouw mening en het is absoluut geen feit.

Dan vind ik dat jij je kinderen gerust mag leren dat het prima is om spullen te slopen. Graag de discussie vriendelijk houden.

[ Voor 11% gewijzigd door Ardana op 12-07-2019 11:55 ]

[vso]

Anoniem: 93248 schreef op vrijdag 21 juni 2019 @ 17:16:
[...]


Leuk en aardig allemaal wat je zegt maar in het voorbeeld van TS gaat hem om ouders die m.i. compleet idiote maatregelen nemen. Dit is geen opvlieging geweest, ze hebben bewust met z’n tweeën de telefoon van hun kind gesloopt in het kader van opvoeding. Slopen van (andermans) spullen hoort niet in de opvoeding thuis.

Bewust ..of daad bij woord voegen ? immers als je na x maal verteld hebt wat de gevolgen zijn ... dan moet je ook doorpakken.

[Anoniem: 93248]

vso schreef op vrijdag 12 juli 2019 @ 08:30:
[...]

Bewust ..of daad bij woord voegen ? immers als je na x maal verteld hebt wat de gevolgen zijn ... dan moet je ook doorpakken.

Ik zie hier geen verschil. Daad bij woord voegen is m.i. niets mis mee, je moet alleen goed bedenken waar je mee dreigt.

[vso]

Anoniem: 93248 schreef op vrijdag 12 juli 2019 @ 11:47:
[...]


Ik zie hier geen verschil. Daad bij woord voegen is m.i. niets mis mee, je moet alleen goed bedenken waar je mee dreigt.

true

[World Citizen]

Ik sta echt versteld van de escalaties in dit topic. Het lijkt wel of het kind afgeschreven kan worden want nu is het toch al verpest. Hij zou nu alles slopen en de ouders zouden vanaf nu dagelijks lijfstraffen gaan afgeven.

Sjonge jonge.. ik vind het wat ver gaan hoor.

Ik ben vroeger door mijn ouders ook aan de schandpaal gehangen waar dat nodig was, en ook mijn doos met lego is de container in gegaan op een moment.

Ik vind dat prima opvoeding. De dingen die ik had gedaan heb ik daarna nooit meer gedaan. Mijn ouders hebben me nooit geslagen en ik functioneer prima in het leven. Ik maak niks stuk, jat niks en houd me graag aan regels omdat ik heb geleerd wat de consequenties zijn.

Er is best wat te zeggen dat dit niet de "beste" oplossing is, maar "dit is de stap naar lijfstraffen" is wat uit verband getrokken lijkt me.

Daarentegen weten we niet of de ouders het er echt in hebben staan wrijven en gemeen hebben gedaan, of gewoon het ding gesloopt hebben en weggegooid. Het is natuurlijk niet zo slim je kind te treiteren en dan met zijn 2e het kind uit te gaan staan lachen.