Dit is wel erg optimisch. Het modaal inkomen op dit moment ligt op 2769 euro bruto per maand. En daarbij dien je dan ook nog eens in acht te nemen dat de gemiddelde werkweek in Nederland (voor mannen) 36 uur is.
Daar staat tegenover bijvoorbeeld mijn salaris als medisch specialist in opleiding op dit moment 4321 euro bruto per maand (kaal, zonder ORT) voor een 48 urige werkweek. Als ik dit als 36 urige werkweek zou uitdrukken, dan komt dit neer op een equivallent van circa 3240 per maand. Je kunt er ook voor kiezen om een meer reguliere baan te nemen en er part-time een tweede baan / eigen onderneming bij te starten...
Ik verdien niet slecht, zeker niet. Maar als ik dan daar tegenover bekijk dat ik inmiddels op 9 jaar werkervaring zit na in mijn geval een binnen 6 jaar en 2 maanden afgeronde geneeskunde studie (tegenwoordig nog nauwelijks behaald), dan betekend dit voor TS een lange weg te gaan. Een week van circa 15 jaar om op een naar equivallent 17% boven modaalinkomen te vallen. De rest verdien ik namelijk enkel en alleen meer doordat ik meer uren werk dan de gemiddeld werknemer in Nederland.
Gaat mijn salaris er in de toekomst er verder op vooruit? Ja, er is zeker nog groei. Maar ook dit zal niet snel gaan. En daarbij moet niet vergeten worden dat de door jouw genoemde bedragen bijvoorbeeld in loondienst binnen de academie beperkt zijn tot bijvoorbeeld een afdelingshoofd, een regulier staflid behaald dit niet. In perifere centra kan er wat meer speling zijn, maar ook dit loopt de afgelopen jaren terug. En daar komt dan ook nog eens inkoop in een maatschap bij. De gehele terminologie rondom dit gebeuren is de afgelopen jaren het nodige veranderd, maar de bedragen die hierbij gemoeid gaan niet. Reken maar op een tweede hypotheek.
Nee, gouden bergen zijn er binnen de geneeskunde echt niet meer te vinden. De riante inkomens zoals deze bij de vorige generatie verdiend werden zijn voorbij.
En daar komt bovendien dan ook nog eens bovenop alle additionele kosten waar je tegen aan zult gaan lopen door de wijze waarop je de opleiding tot arts zult doorlopen. Een huisje, boompje, beestje verhaal zal er namelijk niet snel in zitten. Waar jij de geneeskunde opleiding doet zegt niets over waar jij uiteindelijk de opleiding tot medisch specialist, huisarts of anderszins doet. Ook zegt het indien jij een opleiding tot medisch specialist vervolgd niets over waar jij later een eventueel fellowship doet, waar jij eventuele tussenliggende perifere jaren doet en ook niets over hoe eventuele financiële vergoedingen rondom verhuizingen geregeld zijn. Over het algemeen is dit laatste namelijk te beschrijven als slecht. Secundaire arbeidsvoorwaarden zijn doorgaans belabberd indien jij niet in opleiding bent vanuit een academisch centrum.
Ben je eindelijk zover, medisch specialist, dan is de kans ook nog maar weer eens aanwezig dat je weer een periode in de WW verkeerd, je weer aan een verhuizing naar andere kant van het land vast zit en er weer de extra kosten aan maakt.
Om nog maar niet te spreken over de impact dat dit alles heeft op je prive leven. Ik ben nu bijna 32. Primair 6 jaar opleiding, 2 jaar klinische werkervaring en 3 jaar promitie onderzoek alvorens een opleidingsplaats tot medisch specialist. Een traject van in mijn geval wederom 5 jaar. Om daar bovenop nog eens een verdiepende fellowship van een jaar in het verschiet te hebben. Dan hebben we het toch al snel over een periode van 17 jaar. 17 jaar alvorens je 'klaar' bent. 17 jaar alvorens je je met wat goede hoop kunt gaan settelen. 17 jaar alvorens je uit komt op een starters medisch specialisten salaris.
Tegen die tijd is TS met een al doorlopen HBO diploma vermoedelijk rond de 40. Het wordt er allemaal echt niet makkelijker.
En ga dan nog maar eens na dat in de tijd dat hij 6 - 8 jaar geneeskunde studie doorloopt, hij ook 6 - 8 jaar een full-time salaris had kunnen vangen en door had kunnen blijven verdienen. Zelfs met een boven modaal salaris zal hij nog de nodige jaren bezig zijn om dit te overtreffen.
Nee, geloof mij, om geld hoef je dit echt niet te doen.
En dan komt nog het tweede probleem waar TS tegen aan zal gaan lopen, leeftijdsdiscriminatie. Ja, het zou niet moeten mogen. Maar in de praktijk speelt het wel degelijk een rol. Voor meerdere medische specialisaties worden mensen boven de 30 bij aanvang van de opleiding nauwelijks (lees eigenlijk niet) aangenomoen. En waar dit al weer gebeurd, is dit eigenlijk ook al redelijk uitzonderlijk. De meeste 30+'ers bij aanvang van de vervolgopleiding wordt huisarts/bedrijfsarts/verzekeringsarts. Een beschouwend vak heeft nog enige kans indien de TS zich echt goed weet te onderscheiden, een snijdend vak is vrijwel uitgesloten.
Als ik de TS was zou ik mij dan ook zeer goed bedenken alvorens ik dit pad zou bewandelen. En met inmiddeld 15 jaar op dit pad, spreek ik uit de nodige ervaring. Het is een lange weg. Je zult vele offers moeten maken. Je huidige of toekomstige partners zal bereid moeten zijn deze offers met je te willen delen. En een gezin stichten wordt er ook niet bepaald makkelijker op gemaakt. Gezien je leeftijd bij afronden van de opleiding, zullen je carrière mogelijkheden beperkt worden. En gouden bergen, torenhoge inkomens, kun je eigenlijk wel vergeten.
En om het nog aantrekkelijker te maken, veel oude vrienden zul je verliezen, zij begrijpen namelijk niet dat je nauwelijks nog contact met ze kunt hebben, zit jij aan de andere kant van het land verwaterd het al helemaal. Je nieuwe vrienden worden collega artsen. En zeker indien je ook nog eens een partner uit de gezondheidszorg vind (worst case scenario, een andere arts), zal de geneeskunde het belangrijkste deel van je leven worden.
Het één en ander klinkt misschien iets pessimistisch. Maar ik zou het eerder als realistisch bestempelen. De geneeskunde is een mooie beroepscategorie. Maar de offers die je moet maken zijn groot, wees je hier van bewust.