Testcase of showcase? Beide titels passen niet echt. Mijn analoge apparatuur heb ik voor het laatst in 2006 gebruikt. Digitaal gaat het zoveel makkelijker dat het m.i. geen zin heeft om nog aan analoog vast te houden. Wat blijft is een stukje nostalgie. Foto's gemaakt in een tijd dat je nog even moest nadenken voor je op de knop drukte. En soms weken moest wachten voordat je wist of je opname wel gelukt was.
Alles gescand van het negatief met een Nikon Coolscan V en bijgeleverde software. Ik heb ook VueScan. Met de bijbehorende filmdatabase levert dat bijzonder goede en neutrale scans op. Heel geschikt voor fotografen die hechten aan de karakteristieke kleurweergave van hun favoriete film. In mijn beleving kan een (te) neutrale weergave het echter niet meer opnemen met het digitale geweld van vandaag de dag. En aangezien ongeveer iedereen dat als referentie in het hoofd heeft wordt je daar ook zo'n beetje op beoordeeld. Vandaar dat ik aan de "digital eyes" van Nikon de voorkeur geef
Dan nog een minpuntje van mijn oude verzameling. Het leeuwendeel van mijn negatieven is aangevreten door een schimmel. Die Nikon ziet alles. Dus ook het mycelium in de emulsie.... Er zijn wel trucjes voor om dat effect te minimaliseren maar net als bij het ruisfilter gooi je al snel veel kind met het badwater weg.
Ik heb er van af gezien grotere versies aan de thumbs vast te plakken. Desgewenst kan ik dat wel doen. Maar eerlijk gezegd, hoeveel kijken er nog naar een grotere versie? Zeker in deze tijd waarin de fotografie zich steeds meer als een bezigheid voor en door de smartphone lijkt te ontwikkelen.
Meeste foto's gemaakt met Minolta 7 Xi en bijbehorende Xi lenzen. Meeste films 400 ASA. Fuji, Kodak en Agfa. Alles door elkaar. Ik moest op de kosten letten en liet me vooral door de aanbiedingen leiden
01 Santa Cruz CA. september 1996. Met de zoom in de maximale 300mm stand gemaakt. De timing deed ik zelf. Voor de rest heeft de Minolta de belichting en scherpstelling keurig verzorgd.

02 Hoge Atlas, Marokko. maart 1998. Een Berbermeisjes dat wat liep te bedelen. Streng verboden wat te geven. "Maak van onze kinderen geen bedelaars". Ik heb haar dus laten werken voor het geld. Ze wilde wel even poseren met rechts achter nog een stukje Toubkal. Vanwege het tegenlicht heb ik een opbouwflitser gebruikt. Die heeft heel discreet gewerkt. Mazzel denk ik.

03 Canyon van de Yellowstone River, WY. september 1993. Mazzel met de lichtval. Indien je nog eens terug gaat met de beste camera ter wereld, dan krijg je het toch nooit meer zo mooi te zien.

04 Upper Bay -Hudson River, Manhattan NY. mei 1995. Het was een grauwe miezerige dag. Een foto die we sinds nine eleven niet meer over kunnen doen. De timing was belangrijk. Gelukkig was de boot niet zo snel.

05 Chiang Mai - Wat Phra Singh -Thailand. maart 1999. Ook toeristen mogen, tegen betaling, werken aan een beter Karma. Standpunt, flits en timing waren belangrijk. De zon is hard. Het negatief soepel en vergevingsgezind.

06 Chiang Mai - Thailand, maart 1999. Een mix van monniken en toeristen. Laatstgenoemden zijn niet altijd uit beeld te houden.

07 San Francisco, Golden Gate Bridge north. september 1993. De auto's plaatsen ons in het juiste tijdsbeeld
Het topje nog juist in de mist. Wachten totdat de noordelijke pyloon goed in beeld stond.

08 Brienzer See, Zwitserland. september 1997. Westwaarts in tegenlicht.

09 San Francisco. september 1996. Met 21 mm. Gelukkig had ik hem in de handbagage en nog snel te pakken ook. Je weet maar nooit of je nog eens zo'n goede raamplaats krijgt en dat de bocht zo mooi getrokken wordt. Vanuit de MD-11 Audrey Hepburn.

10 Ergens boven de aquitaine op weg naar Schiphol. maart 1998. In een 737 van Transavia. Dit kan ook niet meer sinds nine eleven. Geweldig hoe die Minolta flits en omgevingslicht in balans wist te houden. Ik krijg nog heimwee.

11 Taj Mahal, Agra India. maart 2000. Met 17 mm. Even anders dan de gebruikelijk opname. Statief mocht niet. De vloer was te vies om op te gaan liggen. Ik heb mijn best gedaan maar het is niet helemaal gelukt met die symmetrie. Waarom zou je ook? Vanwege het sterk grafische karakter het kleurennegatief omgezet naar monochroom.

12 Cedar Breaks NM, Utah. september 1996. Dit is toch net een een digitaaltje?
Alles gescand van het negatief met een Nikon Coolscan V en bijgeleverde software. Ik heb ook VueScan. Met de bijbehorende filmdatabase levert dat bijzonder goede en neutrale scans op. Heel geschikt voor fotografen die hechten aan de karakteristieke kleurweergave van hun favoriete film. In mijn beleving kan een (te) neutrale weergave het echter niet meer opnemen met het digitale geweld van vandaag de dag. En aangezien ongeveer iedereen dat als referentie in het hoofd heeft wordt je daar ook zo'n beetje op beoordeeld. Vandaar dat ik aan de "digital eyes" van Nikon de voorkeur geef
Dan nog een minpuntje van mijn oude verzameling. Het leeuwendeel van mijn negatieven is aangevreten door een schimmel. Die Nikon ziet alles. Dus ook het mycelium in de emulsie.... Er zijn wel trucjes voor om dat effect te minimaliseren maar net als bij het ruisfilter gooi je al snel veel kind met het badwater weg.
Ik heb er van af gezien grotere versies aan de thumbs vast te plakken. Desgewenst kan ik dat wel doen. Maar eerlijk gezegd, hoeveel kijken er nog naar een grotere versie? Zeker in deze tijd waarin de fotografie zich steeds meer als een bezigheid voor en door de smartphone lijkt te ontwikkelen.
Meeste foto's gemaakt met Minolta 7 Xi en bijbehorende Xi lenzen. Meeste films 400 ASA. Fuji, Kodak en Agfa. Alles door elkaar. Ik moest op de kosten letten en liet me vooral door de aanbiedingen leiden
01 Santa Cruz CA. september 1996. Met de zoom in de maximale 300mm stand gemaakt. De timing deed ik zelf. Voor de rest heeft de Minolta de belichting en scherpstelling keurig verzorgd.
02 Hoge Atlas, Marokko. maart 1998. Een Berbermeisjes dat wat liep te bedelen. Streng verboden wat te geven. "Maak van onze kinderen geen bedelaars". Ik heb haar dus laten werken voor het geld. Ze wilde wel even poseren met rechts achter nog een stukje Toubkal. Vanwege het tegenlicht heb ik een opbouwflitser gebruikt. Die heeft heel discreet gewerkt. Mazzel denk ik.
03 Canyon van de Yellowstone River, WY. september 1993. Mazzel met de lichtval. Indien je nog eens terug gaat met de beste camera ter wereld, dan krijg je het toch nooit meer zo mooi te zien.
04 Upper Bay -Hudson River, Manhattan NY. mei 1995. Het was een grauwe miezerige dag. Een foto die we sinds nine eleven niet meer over kunnen doen. De timing was belangrijk. Gelukkig was de boot niet zo snel.
05 Chiang Mai - Wat Phra Singh -Thailand. maart 1999. Ook toeristen mogen, tegen betaling, werken aan een beter Karma. Standpunt, flits en timing waren belangrijk. De zon is hard. Het negatief soepel en vergevingsgezind.
06 Chiang Mai - Thailand, maart 1999. Een mix van monniken en toeristen. Laatstgenoemden zijn niet altijd uit beeld te houden.
07 San Francisco, Golden Gate Bridge north. september 1993. De auto's plaatsen ons in het juiste tijdsbeeld
08 Brienzer See, Zwitserland. september 1997. Westwaarts in tegenlicht.
09 San Francisco. september 1996. Met 21 mm. Gelukkig had ik hem in de handbagage en nog snel te pakken ook. Je weet maar nooit of je nog eens zo'n goede raamplaats krijgt en dat de bocht zo mooi getrokken wordt. Vanuit de MD-11 Audrey Hepburn.
10 Ergens boven de aquitaine op weg naar Schiphol. maart 1998. In een 737 van Transavia. Dit kan ook niet meer sinds nine eleven. Geweldig hoe die Minolta flits en omgevingslicht in balans wist te houden. Ik krijg nog heimwee.
11 Taj Mahal, Agra India. maart 2000. Met 17 mm. Even anders dan de gebruikelijk opname. Statief mocht niet. De vloer was te vies om op te gaan liggen. Ik heb mijn best gedaan maar het is niet helemaal gelukt met die symmetrie. Waarom zou je ook? Vanwege het sterk grafische karakter het kleurennegatief omgezet naar monochroom.
12 Cedar Breaks NM, Utah. september 1996. Dit is toch net een een digitaaltje?