nino_070 schreef op zaterdag 22 december 2018 @ 13:51:
[...]
Geld uitgeven klinkt wel erg simpel. In de bedrijfswereld wordt dit “investeren” genoemd, en het punt dat De Mol wil maken, is dat de NPO niet wordt gedwongen investeringen te doen in online, omdat teruglopende reclameinkomsten (via tv) gewoon worden gecompenseerd door de minister.
Het is heel normaal dat als een bedrijfsmodel minder rendabel wordt (kabel tv), mediabedrijven kijken naar alternatieven. Maar de NPO wordt hier totaal niet in gestimuleerd, en die zetten nu een eigen, veel te dure en kwalitatief slechte NPO start op. Dit gaat wss geen groot succes worden. Terwijl John de Mol veel groter denkt, die ziet de noodzaak om letterlijk half nederland mee te slepen in zo’n dienst. Omdat dat nodig is om enigszins, op entertainment niveau, met multinationals te kunnen concurreren
Frappant is dan wel dat de Publieke Omroep al lang en breed een online agenda heeft, zelfs een model van diversificatie van informatiestromen conform opdracht. Met veel breder succes dan de pogingen van commerciële partijen - niet omdat die zogenaamd geld moeten uitgeven, maar gewoon om de NPO er veel eerder bij was met (h)erkennen van de veranderingen en uitdagingen en niet uit was op de snelle hap hier & nu, maar zich deed focussen voor opbouw op termijn.
Niets is perfect, maar als ik zie hoe triest RTLXL struikelde over ego en pijnlijk bekrompen stuntelen met technisch én marktonderzoek? Dan zijn de initiatieven van een NPO een stuk beter uitgewerkt.
Het idee dat teruglopende inkomsten uit reclame door de Minister gecompenseerd wordt is trouwens leuk en populair, maar het klopt niet

Integendeel, met een reeks politieke benoemingen (het toeval wil dat bij de consultaties daarvoor de Mol via vertegenwoordiging een flinke vinger in de pap had) door de Staatssecretaris is het vermogen tot compensatie (vanuit eigen taakstelling NPO conform publieke opdracht) zwaar gecompromitteerd is geworden. Met als resultaat de mallemolen van het door het Ministerie opleggen van "adviezen en aanbevelingen" voor beperkingen op de NPO ten gevolge van ... teruglopende inkomsten uit reclame.
Simpel gesteld, het beeld werd geschapen, ondertussen is het vermogen van NPO tot innovatie en compensatie onder druk van commerciële lobby gecompromitteerd en zal uiteindelijk een NPO niet in staat zijn om te voldoen aan de vereisten van compensatie inkomsten. Klassieke oefening in het middels politiek ondermijnen van een concurrent.
Het punt is niet dat de Mol groter denkt. Het punt is dat hij enkel aan zichzelf denkt. Dat is verklaarbaar, maar of dat zo nuttig is, dat is een volgende vraag. Het gaat immers niet om hem, maar om een land. En als we een klein beetje lering trekken uit de hedendaagse drama's elders direct herleidbaar tot exact dezelfde confrontatie commerciële lobby / publieke omroepen in het verleden, zoals in het VK of de VS, dan zouden we inmiddels best kunnen weten dat die deur doorgaan bizar kostbaar en pijnlijk is in onvermijdelijke consequenties.
Voor de Mol is een Publieke Omroep niets meer dan een te verwijderen concurrent. De focus is op beheersing van markt voor elke zuil en elk segment. Dat is een streven naar macht, winst in focus van optimalisatie. Allemaal prima, maar zoiets heeft wel consequenties voor een land die vele malen complexer zijn dan de simpele berekening of het enkel bekijken van de situatie uit strikt zakelijk of economisch perspectief.
Nederland is bijvoorbeeld, even een eenvoudig voorbeeld, relatief ongevoelig voor toepassingen van beïnvloeding commerciële media, het aloude gegeven van fake news en de elders pijnlijke impact van sociaal-culturele verschuivingen in collectieve perceptie in relatie tot sociale media. Waarom? Elk onderzoek wijst op de balans in diversiteit van informatiestromen van publieke en commerciële aard.
Een pijler ondermijnen is dan een weinig gezond idee. Ook al valt zoiets makkelijk buiten ons blikveld in dit soort discussies.
Zelfs als ik het vanuit strikt commercieel / zakelijk perspectief bekijk is het streven van de Mol contraproductief aan die belangen. Het streven is beheersing, overwicht, dominantie. Kwestie van eerlijk zijn, dat is dodelijk voor innovatie en winststreven. Zoiets is een machtstoepassing, het compromitteert financieel belang van investering, ten gunste van de machtstoepassing en het financiële belang voor enkel dat. Het is nou niet echt iets wat we niet kennen uit organisatiekunde. Gekend patroon, gekend syndroom, gekende valstrik.
Nederland is niet enkel een markt, het is ook iets anders dan dit, maar het is ook nog eens een kleine markt waar best veel afgeleide processen hun wortels in hebben. Commerciële functionaliteit en baat heeft een stevige voet van afhankelijkheid van concurrentie met zowel eigen aandeel als aandeel in markt van ander model. Dat is wat het gezond houdt, en winstgevend.
Dat de Mol daar bewust aan voorbij gaat is een best frappant zichtbare uiting van voornemen. Zijn focus is strikt selectief nut, en dus de valstrik van machtstoepassing. Ik kan mij dan ook enkel aansluiten bij de eerdere verwijzing naar Murdoch. De Mol heeft zich bij Pauw laten kennen. Ik had nog hoop, zelfs na het zien van consequenties van de ANP zaak, maar
dit heeft wel een deur dicht gedaan.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.