Waar zou ik eens kunnen gaan wonen?

[Jorizzz]

Al vrijwel heel mijn leven woon ik in dezelfde woonplaats (Almere), al ben ik geboren in Amsterdam, waar ik ook een jaar of tien gestudeerd en gewerkt heb. Op zich woon ik er erg prettig, maar er zijn een aantal dingen die mij ertoe zetten om eens na te denken over een (flinke) verhuizing. Vooralsnog een hypothetische exercitie, maar ik ben weleens benieuwd naar de mogelijkheden.

- Almere/Amsterdam en omstreken is maar een nietig plekje op de wereldkaart. Als gezegd, ik woon er fijn, maar ik heb al jaren een soort verlangen om eens het avontuur op te zoeken. Hoe is het leven in een ander land, of wellicht alleen een andere stad? We leven in een tijd waarin de hele (westerse) wereld makkelijk bereisbaar is, en in mijn vakgebied zou ik zo in veel andere landen aan de slag kunnen. Zou het niet zonde zijn als ik het enige leven dat ik heb alleen maar op dat ene kleine plekje blijf hangen?

- Ik woon momenteel ongeveer 5 meter onder NAP. Op zich is het drooghouden van de Flevopolder best goed geregeld, maar hoe is dat als het zeeniveau (veel) verder stijgt? Hoe houdbaar is het om dit gebied bewoonbaar te houden? Wat als de pleuris uitbreekt, bijvoorbeeld door een digitale oorlog waarbij o.a. de stroomvoorziening op zijn gat gaat? Dat lijkt me geen enorm onwaarschijnlijk scenario. Blijven de gemalen dan werken? Ik maak me op korte termijn niet zo snel zorgen, maar is het niet slimmer om dit risico uit te sluiten?

Wat zijn nou de slimste plekken om te gaan wonen, mocht ik die beslissing nemen? Wat loopt niet onder, droogt niet uit of heeft op een andere manier veel last van klimaatverandering? Wat ligt geopolitiek gezien gunstig?

Complicerende factoren zijn vrouw en kinderen (8 en 9 jaar oud momenteel). Vrouwlief zou er best open voor staan, maar wel iets Nederlands- of Engelstaligs en iets op een fatsoenlijk welvaartsniveau. Scandinavië zou ook nog wel een optie zijn, met hoge welvaart, voldoende goed Engels sprekend volk en talen die niet al te ingewikkeld te leren zijn, gezien ze best enigszins op Nederlands lijken (Zweeds, Deens en Noors in elk geval).

Wensen zijn er natuurlijk ook. Het moet een plek zijn waar voldoende faciliteiten zijn voor het hele gezin (scholen, uitgaansleven, cultuur etc.), maar ook voldoende wooncomfort. Niet midden in een stad liefst, tenzij het gewenste huis met een tuin daar betaalbaar is. Een veilige regio ook graag, met liever minder, maar tenminste niet méér criminaliteit dan in bijvoorbeeld Almere.

Ik ben benieuwd naar waar jullie mee komen. Het hoeft niet per se ver weg te zijn dus. Als er in Nederland geschikte plekken zijn dan komen die ook op mijn optielijstje. Is wel minder avontuurlijk natuurlijk, maar ook laagdrempeliger.

[xinix03]

Weet niet waarom, maar om de een of andere reden moest ik gelijk denken aan: YouTube: Het Goede Doel - België

[pacificocean]

Wat ik mis in je lijstje is werk en inkomen. Hoe denk je dat te gaan oplossen?

[sjaool]

Ik denk dat je nu al op een van de veiligste plekken in de wereld woont ook al is dat 5 meter onder NAP.

Mocht je toch willen verhuizen zou ik richting Scandinavië gaan.

[ Voor 24% gewijzigd door sjaool op 27-09-2018 10:10 ]

[Conono]

Als je bang bent voor overstromingen zou ik een grote houten boot bouwen. En dan van elke diersoort een paartje meenemen.

Maar serieus, als je je leven laat beïnvloeden door dat soort irreële angsten kan je nergens fijn wonen. Overal is wel een kans aanwezig op onheil.

[Utoka]

Mis in je rampen lijstje nog oorlogen. Zat daarom meteen te denken aan Zwitserland. Altijd neutraal en voor de rest een welvarend land. Misschien duur om op vakantie te gaan maar de lonen zijn daar volgens mij ook naar verhouding.

Hoewel kinderen veerkrachtig zijn vermoed ik wel dat je ze een jaar leer achterstand geeft door naar een land te verhuizen waar ze een andere taal spreken.

[Jorizzz]

pacificocean schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:08:
Wat ik mis in je lijstje is werk en inkomen. Hoe denk je dat te gaan oplossen?

Ik heb weleens zitten kijken naar waar ter wereld ik allemaal aan de slag zou kunnen in mijn vakgebied (software test en kwaliteit), en dat is wel het laatste waar ik me zorgen over maak. In veel 'moeilijk' in te komen landen, zoals Canada, Australië etc. staat dit vakgebied zelfs op een soort voorrangslijst voor (werk)visa, simpelweg omdat ze meer vraag dan aanbod op dit gebied hebben. Mijn vrouw werkt in de financiële administratie, met name op belastinggebied. Die zou zich wel moeten laten bijscholen, maar ook in dat vakgebied zou ze overal welaan de slag kunnen. Een balans is een balans, simpel gezegd. Er wordt vrijwel overal van hetzelfde systeem gebruik gemaakt.

[Daniel36]

xinix03 schreef op donderdag 27 september 2018 @ 09:59:
Weet niet waarom, maar om de een of andere reden moest ik gelijk denken aan: YouTube: Het Goede Doel - België

Letterlijk mijn eerste gedachte.
Gevolgd door Friesland, op een terp.
Maar toen dacht ik aan voorzieningen...

Serieus gezien stel ik Scandinavië voor, met voorkeur voor Zweden en Noorwegen.

[Jorizzz]

Conono schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:12:
Als je bang bent voor overstromingen zou ik een grote houten boot bouwen. En dan van elke diersoort een paartje meenemen.

Maar serieus, als je je leven laat beïnvloeden door dat soort irreële angsten kan je nergens fijn wonen. Overal is wel een kans aanwezig op onheil.

Het is niet zozeer dat ik direct bang ben voor onheil, maar als ik toch eens 'het avontuur' aanga, waarom dan niet meteen slim kiezen?

[Waah]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:15:
[...]


Het is niet zozeer dat ik direct bang ben voor onheil, maar als ik toch eens 'het avontuur' aanga, waarom dan niet meteen slim kiezen?

En het avontuur is een andere grote stad, in een ander land, met hetzelfde werk? En dezelfde partner?

Uiteindelijk wordt ook dat weer standaard. Niets mis met verhuizen of het avontuur opzoeken. Maar met avontuur denk ik aan programma's als "ik vertrek".

[Jorizzz]

Utoka schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:12:
Mis in je rampen lijstje nog oorlogen. Zat daarom meteen te denken aan Zwitserland. Altijd neutraal en voor de rest een welvarend land. Misschien duur om op vakantie te gaan maar de lonen zijn daar volgens mij ook naar verhouding.

Hoewel kinderen veerkrachtig zijn vermoed ik wel dat je ze een jaar leer achterstand geeft door naar een land te verhuizen waar ze een andere taal spreken.

Oorlogen zijn zeker een factor om rekening mee te houden, maar ik denk dat het risico voor de meeste Westerse landen ongeveer gelijk is. Daarnaast denk ik dat het vooral om digitale oorlogsvoering zal gaan, zou daar nog verschil tussen zijn qua locatie?

Mijn kinderen zullen aan de ene kant wel wat aanpassingsproblemen krijgen, maar aan de andere kant is het op lange termijn misschien wel juist weer een voordeel dat je 'internationale ervaring' hebt opgedaan.

[Conono]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:15:
[...]


Het is niet zozeer dat ik direct bang ben voor onheil, maar als ik toch eens 'het avontuur' aanga, waarom dan niet meteen slim kiezen?

Omdat het niet slim is om zo veel rekening te houden met onwaarschijnlijke gebeurtenissen. Prima dat je nadenkt over waar je heen wil, maar kies dan in de eerste plaats een land waarvan je denkt dat het leuk is. Daar doe je het immers voor..

[Jorizzz]

Waah schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:17:
[...]

En het avontuur is een andere grote stad, in een ander land, met hetzelfde werk? En dezelfde partner?

Uiteindelijk wordt ook dat weer standaard. Niets mis met verhuizen of het avontuur opzoeken. Maar met avontuur denk ik aan programma's als "ik vertrek".

Vandaar 'avontuur' tussen quotes. Het gaat me meer om een verandering van omgeving, eens tussen andere mensen met andere inzichten en een andere manier van leven begeven. Ik zie mezelf geen B&B beginnen in een land waar ik de taal niet van spreek

[Family Guy]

Ik heb laatst 'eens' 11 nachten op Kreta gewoond, in een hotel. Het was heerlijk, maar was toch blij dat ik een 'thuis' had waar ik bijvoorbeeld niet na hoef te denken over hoe lang ik onderweg zou zijn naar de supermarkt.

[Jorizzz]

Conono schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:20:
[...]

Omdat het niet slim is om zo veel rekening te houden met onwaarschijnlijke gebeurtenissen. Prima dat je nadenkt over waar je heen wil, maar kies dan in de eerste plaats een land waarvan je denkt dat het leuk is. Daar doe je het immers voor..

Check, misschien ben ik daar onduidelijk over geweest. Iets wat leuk is is de absolute nummer één eis. Daar kan ik echter zelf best een goed beeld van vormen, er eens naartoe reizen, ervaringen van anderen lezen etc. Waar ik nu naar vraag is het deel dat ik zelf niet zo heel goed kan inschatten: van al die plekken die mij leuk lijken, wat is dan de slimste plek (uitgaande van klimaat en andere rampspoed)?

[Waah]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:21:
[...]


Vandaar 'avontuur' tussen quotes. Het gaat me meer om een verandering van omgeving, eens tussen andere mensen met andere inzichten en een andere manier van leven begeven. Ik zie mezelf geen B&B beginnen in een land waar ik de taal niet van spreek

Dan zou ik eerst kijken wat je nu mist.

Als ik naar mezelf kijk:

Vind mijn werk prima. Dus dat zou niet veranderen. Een hele grote stad vind ik niet fijn. Maar wil wel de grootste winkels in de buurt willen (supermarkten etc).

Wat ik nu mis: alles is vrij ver rijden als ik iets leuks wil. Zou mijn hobby's wel dichterbij willen. En een wisselend landschap.

Als je zo een lijstje hebt, krijg je ook een duidelijker beeld wat wel en niet past (en wij ook). Nu is het maar gokken.

[Jorizzz]

Waah schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:24:
[...]

Dan zou ik eerst kijken wat je nu mist.

Als ik naar mezelf kijk:

Vind mijn werk prima. Dus dat zou niet veranderen. Een hele grote stad vind ik niet fijn. Maar wil wel de grootste winkels in de buurt willen (supermarkten etc).

Wat ik nu mis: alles is vrij ver rijden als ik iets leuks wil. Zou mijn hobby's wel dichterbij willen. En een wisselend landschap.

Als je zo een lijstje hebt, krijg je ook een duidelijker beeld wat wel en niet past (en wij ook). Nu is het maar gokken.

Nogmaals, het stuk van het bepalen wat mij leuk lijkt, dat kan ik zelf prima inschatten en dat is inderdaad ook voor mij het belangrijkste gegeven. Wat slim is, daar heb ik minder kaas van gegeten en daar probeer ik nu input over te verzamelen...

[sNielz123]

Midlifecrisis is a bitch.
Ik zou een motor kopen.

Je wil ergens anders naartoe, maar je gaat hetzelfde werk doen, dezelfde vrouw, zelfde kinderen. Naar een welvarend land dus je situatie zal ongeveer gelijk zijn. Je kinderen zijn 8 en 9. Net de tijd dat ze vriendjes hebben en gewend zijn aan hun school. Bezint eer ge begint.

[Conono]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:24:
[...]


Check, misschien ben ik daar onduidelijk over geweest. Iets wat leuk is is de absolute nummer één eis. Daar kan ik echter zelf best een goed beeld van vormen, er eens naartoe reizen, ervaringen van anderen lezen etc. Waar ik nu naar vraag is het deel dat ik zelf niet zo heel goed kan inschatten: van al die plekken die mij leuk lijken, wat is dan de slimste plek (uitgaande van klimaat en andere rampspoed)?

Wélke plekken lijken je leuk? Want zoals ik het lees kan het zowel Voorthuizen, Brisbane of Luanda zijn. Begin daar eens mee, en kijk later of het haalbaar en veilig genoeg is.

[EJPostema]

Ik heb ergens gelezen dat de rijke mensen op aarde allemaal een huis hebben in nieuw-zeeland voor het geval dat... Of dit waar is geen idee, maar dat lijkt me wel een veilige plek

Maar iets serieuzer... Denk dat nieuw zeeland of australie best een goede optie is. Het is wel echt een pleuris eind weg voor je familie of andere naasten. Anders zou ik het eerder in europa zoeken.
Persoonlijk zou ik niet zo snel naar scandinavie gaan. Ik snap je punt, maar de mensen daar zijn best op zichzelf en gesloten. Moeilijk om iets op te bouwen dus.

En daarnaast wat @sNielz123 zegt! Denk je echt dat dit iets oplost? Het avontuur kan je ook in andere dingen vinden. Ga iets nieuws doen? Of wat denk je ervan om een reis te maken met het gezin? Ga eens kijken of je bijvoorbeeld 2 maanden weg kan van je werk ofzoiets

[Conono]

sNielz123 schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:29:
Midlifecrisis is a bitch.
Ik zou een motor kopen.

Je wil ergens anders naartoe, maar je gaat hetzelfde werk doen, dezelfde vrouw, zelfde kinderen. Naar een welvarend land dus je situatie zal ongeveer gelijk zijn. Je kinderen zijn 8 en 9. Net de tijd dat ze vriendjes hebben en gewend zijn aan hun school. Bezint eer ge begint.

Dat dus. Maar dan graag nog wel een stukje veiliger dan wonen in een Nederlands polderdorp!

[Richh]

Ga eens een weekje op vakantie, ook in Nederland zelf. Er zijn zoveel mooie plekjes hier. Groningen, Friesland, Drenthe - en dan niet naar de steden, maar de kleine dorpjes. Kijk eens wat je er van vind.
Vergeet ook de waddeneilanden niet.

Als je verder weg wilt... hetzelfde verhaal. Maak een wereldreis, doe ervaring op, kijk wat je bevalt.

[alki]

Zwitserland natuurlijk. Goede welvaart veel natuur, en zal niet zo snel onderlopen

[F_J_K]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 09:56:
- Almere/Amsterdam en omstreken is maar een nietig plekje op de wereldkaart. Als gezegd, ik woon er fijn, maar ik heb al jaren een soort verlangen om eens het avontuur op te zoeken. Hoe is het leven in een ander land, of wellicht alleen een andere stad? We leven in een tijd waarin de hele (westerse) wereld makkelijk bereisbaar is, en in mijn vakgebied zou ik zo in veel andere landen aan de slag kunnen. Zou het niet zonde zijn als ik het enige leven dat ik heb alleen maar op dat ene kleine plekje blijf hangen?

- Ik woon momenteel ongeveer 5 meter onder NAP. Op zich is het drooghouden van de Flevopolder best goed geregeld, maar hoe is dat als het zeeniveau (veel) verder stijgt? Hoe houdbaar is het om dit gebied bewoonbaar te houden? Wat als de pleuris uitbreekt, bijvoorbeeld door een digitale oorlog waarbij o.a. de stroomvoorziening op zijn gat gaat? Dat lijkt me geen enorm onwaarschijnlijk scenario. Blijven de gemalen dan werken? Ik maak me op korte termijn niet zo snel zorgen, maar is het niet slimmer om dit risico uit te sluiten?

Deze twee criteria staan haaks op elkaar. Interessant/avontuur -> Afrika, Verre Oosten, zoiets. Veiligheid: zelfvoorzienend in de middle of nowhere ver van alles. In een land zonder makkelijke toegang tot wapens.

Ik zou stellen: Nederland. Top10 meest gelukkige landen ter wereld. Top10 mediaan hoogste inkomen per gezin. Stabiel land. Weinig kans op grote verschuivingen. Goede infra. (Ondanks het geklaag, het gras lijkt alleen groener bij de buren). Verhuis dan naar ergens in het oosten van NL als je bang bent voor het waterpeil.

Anders:

quote: http://worldhappiness.report

Four different countries have held top spot in the four most recent reports- Denmark, Switzerland, Norway and now Finland

[Jorizzz]

sNielz123 schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:29:
Midlifecrisis is a bitch.
Ik zou een motor kopen.

Je wil ergens anders naartoe, maar je gaat hetzelfde werk doen, dezelfde vrouw, zelfde kinderen. Naar een welvarend land dus je situatie zal ongeveer gelijk zijn. Je kinderen zijn 8 en 9. Net de tijd dat ze vriendjes hebben en gewend zijn aan hun school. Bezint eer ge begint.

Ik snap je gevoel, maar ik ben tevreden met mijn werk, vrouw en kinderen, dus ik zie de noodzaak niet zo om daar wat aan te veranderen. Het gaat me er puur om om eens een tijd (wie weet wel voor de rest van mijn leven) ergens anders te wonen en te leven, gewoon omdat ik nu maar van één plek weet hoe dat is. Dat ga je met een vakantie niet ervaren, want dan doe je alleen maar leuke dingen, dat is geen maat voor hoe het leven elders echt is.

Ik snap dat het voor de kinderen ook even wennen zal zijn, maar dat geldt al als je naar een andere stad verhuist, dan heb je ook een nieuwe school en nieuwe vriendjes, maar dat weerhoudt toch niemand? Ze passen zich echt wel weer aan.

[Conono]

F_J_K schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:40:
[...]

Deze twee criteria staan haaks op elkaar. Interessant/avontuur -> Afrika, Verre Oosten, zoiets. Veiligheid: zelfvoorzienend in de middle of nowhere ver van alles. In een land zonder makkelijke toegang tot wapens.

...

Dan valt Zwitserland al af!

[Jorizzz]

F_J_K schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:40:
[...]

Interessant/avontuur -> Afrika, Verre Oosten, zoiets. Veiligheid: zelfvoorzienend in de middle of nowhere ver van alles. In een land zonder makkelijke toegang tot wapens.

[...]

Dat lijkt me nogal persoonlijk. Zoals gezegd is alleen iets NL/EN-taligs (of waar voldoende goed EN wordt gesproken) met voldoende welvaart voor mij een optie. Wat jij beschrijft zou ik absoluut niet zien zitten.

[Conono]

Tsja. Je zegt dat je "avontuur" wil, maar eigenlijk wil je dus precies wat je nu al hebt?

Misschien moet je eens gaan nadenken waar dit van je idee vandaan komt. Kennelijk mis je iets in je huidige leven _{maar wat ik onder "avontuur" versta is het in elk geval niet}

[joenevd]

Wat zegt je vrouw van dit idee? Wilt zij ook op 'avontuur'?

[Brent]

Vakanties leren je niets over een cultuur, daarvoor moet je er inderdaad een paar jaar wonen: immersie is het sleutelwoord. Ik heb een paar jaar in Frankrijk gewoond, en doordat mijn partner Poolse is heb ik nu twee anderen culturen leren kennen. Ook al liggen die landen niet ver van NL, maar toch merk je dat er behoorlijke verschillen in mentaliteit kunnen zijn. Je kunt veel leren, en ik vind dat heel interessant, maar ik weet ook dat je niets leert als je vast zit in je cultuur. En daar zit je vaster in dan je denkt, maar het is een interessante oefening om je eigen heilige huisjes eerlijk door te lichten en evt om te trappen. Ook moeilijk, en zelfs als je niet je mening verandert, je leert zeker je eigen gewoonte in perspectief zien. Ik heb ook kennissen die hun 'Hollandsheid' niet konden loslaten, en wat verkrampten over de grenzen heen. Het is dus handig om eventueel een exit-strategie te hebben voor het geval je echt niet kunt wennen.

Het jammer van je beperken tot NL/EN taligheid is dat je je dat tot een ongeveer homogene culturele zone beperkt (noord-west protestants europees). Hooguit in de VS zul je een andere bureaucratische cultuur leren kennen, maar dat is nu niet echt een pluspunt Ik zou ook niet buiten het Westen gaan kijken, daarvoor zullen de verschillen waarschijnlijk teveel energie kosten, maar NL/EN is dan misschien weer iets te saai. De interessante keuzes zijn dan België, kun je weer een vrij bourgondische/Franse cultuur tegenkomen (misschien expres in Wallonië gaan zitten), en Zuid-Afrika (EN en delen soort-van NL) is natuurlijk extreem divers, maar zeker een stapje verder.

Aan de andere kant, binnen die zone, zelfs binnen NL kun je significante verschillen waarnemen. Het verschil randstad <> rest NL is eigenlijk best fors, al is het door de afmetingen van het land misschien te makkelijk in je oude kringen te blijven. In elk geval hoef je geen nieuwe bureaucratie uit te zoeken, daar ben je mee bekend. Oost-Groningen, Maastricht, Achterhoek? Misschien vind je Rotterdam al een groot verschil.

Ikzelf zou graag ook weer op pad, het ritme van 3 jaar hier, 4 daar geeft je ook wat tijd om te wennen en settlen (ik merk dat het minstens een jaar duurt om je thuis te gaan voelen). Ben benieuwd of je het aandurft en wat je keuze wordt!

[AOC]

Isle of Man, mocht je van motorsport houden zitten ook wat grote bedrijven gevestigd ivm belastingvoordeel

[Jorizzz]

Conono schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:57:
Tsja. Je zegt dat je "avontuur" wil, maar eigenlijk wil je dus precies wat je nu al hebt?

Misschien moet je eens gaan nadenken waar dit van je idee vandaan komt. Kennelijk mis je iets in je huidige leven _{maar wat ik onder "avontuur" versta is het in elk geval niet}

joenevd schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:58:
Wat zegt je vrouw van dit idee? Wilt zij ook op 'avontuur'?

We dreigen een beetje in een discussie terecht te komen over wat een avontuur is. Voor mij zit hem dat in het loslaten van de omgeving waar ik al mijn hele leven woon, om een keer ergens anders iets op te bouwen. Nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe inzichten. Niet mijn vrouw en kinderen dumpen en dierenpoep analyseren in Congo.

Nogmaals, mijn vrouw vind het wel een OK plan, zie de openingspost.

[3dfx]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:47:
[...]


Dat lijkt me nogal persoonlijk. Zoals gezegd is alleen iets NL/EN-taligs (of waar voldoende goed EN wordt gesproken) met voldoende welvaart voor mij een optie. Wat jij beschrijft zou ik absoluut niet zien zitten.

Dan zou ik het lijstje gewoon beperken tot Canada, Scandinavië en (een dorp in) Noord-/Oost-Nederland.

In volgorde van lastig tot makkelijk: lastig kan in dit opzicht betrekking hebben op het zich daar vestigen (vergunningen, visa etc.) maar ook op reistijden voor eventuele achterblijvers.

Of zijn jullie allemaal bereid je familie en vrienden achter te laten zonder gevoelens van spijt?
Denk ook aan noodsituaties, bijv. vader/moeder die wat overkomt, dan vergt het veel meer geregel om snel ter plekke te zijn (en desnoods te blijven).

Persoonlijk lijkt het me qua tijd en kosten lastig mensen regelmatig op te zoeken die niet met max. 2 uur vliegen te bereiken zijn

[Richh]

Brent schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:00:
Vakanties leren je niets over een cultuur, daarvoor moet je er inderdaad een paar jaar wonen

Zeer zeker, maar het is nu nog zo vaag dat je misschien eerst een wat breder onderzoek moet gaan doen voordat je iets écht eruit pikt.
Na zo'n vakantie moet je verder kijken.

Het verschil randstad <> rest NL is eigenlijk best fors, al is het door de afmetingen van het land misschien te makkelijk in je oude kringen te blijven. In elk geval hoef je geen nieuwe bureaucratie uit te zoeken, daar ben je mee bekend. Oost-Groningen, Maastricht, Achterhoek?

Dit inderdaad

[Jorizzz]

Brent schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:00:
Vakanties leren je niets over een cultuur, daarvoor moet je er inderdaad een paar jaar wonen: immersie is het sleutelwoord. Ik heb een paar jaar in Frankrijk gewoond, en doordat mijn partner Poolse is heb ik nu twee anderen culturen leren kennen. Ook al liggen die landen niet ver van NL, maar toch merk je dat er behoorlijke verschillen in mentaliteit kunnen zijn. Je kunt veel leren, en ik vind dat heel interessant, maar ik weet ook dat je niets leert als je vast zit in je cultuur. En daar zit je vaster in dan je denkt, maar het is een interessante oefening om je eigen heilige huisjes eerlijk door te lichten en evt om te trappen. Ook moeilijk, en zelfs als je niet je mening verandert, je leert zeker je eigen gewoonte in perspectief zien. Ik heb ook kennissen die hun 'Hollandsheid' niet konden loslaten, en wat verkrampten over de grenzen heen. Het is dus handig om eventueel een exit-strategie te hebben voor het geval je echt niet kunt wennen.

Het jammer van je beperken tot NL/EN taligheid is dat je je dat tot een ongeveer homogene culturele zone beperkt (noord-west protestants europees). Hooguit in de VS zul je een andere bureaucratische cultuur leren kennen, maar dat is nu niet echt een pluspunt Ik zou ook niet buiten het Westen gaan kijken, daarvoor zullen de verschillen waarschijnlijk teveel energie kosten, maar NL/EN is dan misschien weer iets te saai. De interessante keuzes zijn dan België, kun je weer een vrij bourgondische/Franse cultuur tegenkomen (misschien expres in Wallonië gaan zitten), en Zuid-Afrika (EN en delen soort-van NL) is natuurlijk extreem divers, maar zeker een stapje verder.

Aan de andere kant, binnen die zone, zelfs binnen NL kun je significante verschillen waarnemen. Het verschil randstad <> rest NL is eigenlijk best fors, al is het door de afmetingen van het land misschien te makkelijk in je oude kringen te blijven. In elk geval hoef je geen nieuwe bureaucratie uit te zoeken, daar ben je mee bekend. Oost-Groningen, Maastricht, Achterhoek? Misschien vind je Rotterdam al een groot verschil.

Ikzelf zou graag ook weer op pad, het ritme van 3 jaar hier, 4 daar geeft je ook wat tijd om te wennen en settlen (ik merk dat het minstens een jaar duurt om je thuis te gaan voelen). Ben benieuwd of je het aandurft en wat je keuze wordt!

Kijk, iemand die me begrijpt! Fijn!

België zou ik best zien zitten, om met mijn kinderen in ZA te gaan zitten klinkt me te onveilig. In NL is de hele randstad volgens mij wel min of meer gelijk, maar daarbuiten zie ik best een aantal steden die interessant kunnen zijn. Binnen NL is natuurlijk praktisch gezien een wat veiligere keuze dan Canada of Australië, want binnen bereik van familie en bestaande vrienden. Aan de andere kant houdt dat je inderdaad juist misschien ook wel weer tegen om je écht op te gaan in je nieuwe omgeving, door je vast te houden aan wat je al hebt.

[Kaasplank]

Kom naar de achterhoek. Het is tof hier

[Brent]

Kaasplank schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:13:
Kom naar de achterhoek. Het is tof hier

Je gelooft het niet, maar ik ben hier serieus in geinteresseerd De grote onbeantwoorde vraag is echter: hoe verdien ik er de kost? Winterswijk komt niet echt vaak voor op de job boards

[3dfx]

Brent schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:14:
[...]

Je gelooft het niet, maar ik ben hier serieus in geinteresseerd De grote onbeantwoorde vraag is echter: hoe verdien ik er de kost? Winterswijk komt niet echt vaak voor op de job boards

Dit dus^

Ik ben ook al een poosje aan het kijken om te verkassen (=weg uit de Randstad), maar werk vinden is (helaas) ook nog een hot item op de checklist
Hoe landelijker, hoe lastiger...

[F_J_K]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:47:
Dat lijkt me nogal persoonlijk. Zoals gezegd is alleen iets NL/EN-taligs (of waar voldoende goed EN wordt gesproken) met voldoende welvaart voor mij een optie. Wat jij beschrijft zou ik absoluut niet zien zitten.

Je hebt nu net de meest relevante delen van mijn post weggelaten in de quote.

Overweeg oost of zuid-oost Nederland als veiligheid+stabiliteit een criterium is en het NL- of EN-talig moet zijn. Inderdaad minder ver-weg van familie etc en minder culture shock. Maar het is sowieso een afweging tussen je verschillende criteria.
Of inderdaad Canada maar dan wel weg van de kust, bijv. Toronto en Montreal hebben nu al last van overstromingen (dus ga voor een klein stadje in het binnenland).

Hoe dan ook: doe je gezin een lol en doe het -als ze het er mee eens zijn en enthousiast zijn- ruim voor de eerste naar de middelbare school gaat.

[Jorizzz]

Kaasplank schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:13:
Kom naar de achterhoek. Het is tof hier

Brent schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:14:
[...]

Je gelooft het niet, maar ik ben hier serieus in geinteresseerd De grote onbeantwoorde vraag is echter: hoe verdien ik er de kost? Winterswijk komt niet echt vaak voor op de job boards

Iva_Bigone schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:18:
[...]

Dit dus^

Ik ben ook al een poosje aan het kijken om te verkassen (=weg uit de Randstad), maar werk vinden is (helaas) ook nog een hot item op de checklist
Hoe landelijker, hoe lastiger...

Dat is wel een dingetje inderdaad, haha. Achterhoek is prachtig, maar waar ga je werken dan?

[Jorizzz]

F_J_K schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:19:
[...]

Je hebt nu net de meest relevante delen van mijn post weggelaten in de quote.

Overweeg oost of zuid-oost Nederland als veiligheid+stabiliteit een criterium is en het NL- of EN-talig moet zijn. Inderdaad minder ver-weg van familie etc en minder culture shock. Maar het is sowieso een afweging tussen je verschillende criteria.
Of inderdaad Canada maar dan wel weg van de kust, bijv. Toronto en Montreal hebben nu al last van overstromingen (dus ga voor een klein stadje in het binnenland).

Hoe dan ook: doe je gezin een lol en doe het -als ze het er mee eens zijn en enthousiast zijn- ruim voor de eerste naar de middelbare school gaat.

Vóór de middelbare school is wel een streven. Daarna zie ik het niet meer gebeuren dat we ze dat 'aandoen'.

Voor de rest eens met je verhaal

[Jorizzz]

De usual suspects (Canada, Scandinavië, België, NL buiten de randstad) heb ik wel voorbij horen komen, maar wat zijn de gedachten over bijvoorbeeld Ierland of de UK? Ver genoeg om los te komen van je huidige omgeving, maar dichtbij genoeg om makkelijk af en toe af te reizen in geval van nood of bij speciale gebeurtenissen...

[Chief]

Ik heb ervaring met emigreren naar het buitenland, zowel met als zonder (jonge) kinderen. Heb je wel eens gedacht aan hoog ontwikkelde landen in Azie waar Engels voertaal is danwel goed ingeburgerd is? Denk aan Singapore/Hong Kong.

/edit Laat maar. Je wilt een betaalbare woning met een tuin. Dat kan je in die twee steden wel vergeten

UK zou ik lastig vinden ivm de Brexit. Ierland lijkt mij prettig wonen maar een van de redenen voor ons om uit NL weg te gaan was het weer. Daarmee maak je geen vooruitgang als je naar Ierland gaat .

Jullie lijken in een heel premature fase van orientatie te zitten. Bedenk vooral waar jullie naar op zoek zijn, wat must-have's zijn en wat nice-to-have zijn.

Enkele dingen die ik je mee wil geven:

* Kinderen passen zich over het algemeen makkelijker aan dan volwassenen. Jullie kennen je eigen kinderen het beste en zouden daar wel een inschatting van kunnen maken. Denk ook na over type school: het zal voor hen al aanpassen zijn als ze naar een internationale school (stuk duurder) gaan waar Engels de eerste taal is, laat staan naar een lokale school waar de lokale taal de eerste taal is. Je kan je kinderen ook niet altijd zomaar laten instromen

* Is het een vereiste dat je vrouw ook een baan vindt? Zo ja, dan moet je goed nadenken over visa's e.d. Binnen Europa heb je vrij verkeer van personen en kan ze dus altijd lokaal zoeken naar een baan. Daarbuiten moet je al oppassen: je mag niet altijd op basis van een toeristenvisum of dependend visum werk gaan zoeken.

* Financieel. Denk niet alleen aan je bruto/netto salaris maar ook cost-of-living verschillen, zorgkosten, verlies van AOW in NL, schoolfees etc etc, dit om teleurstellingen te voorkomen

* Kunnen jullie makkelijk zonder vrienden/familiekring die je nu in NL hebt? De wereld is klein in die zin dat vliegen veel toegangelijker is, communicatiemiddelen zoals FaceTime het leven makkelijker maken dan zeg 20 jaar geleden maar je begrijpt dat het dan een extra drempel is

* Heb je een backup plan? Hoe makkelijk/moeilijk is het voor jullie om weer een baan in NL te vinden? Zou een stapje achteruit in loon dan acceptabel zijn?


Ik heb geen moment spijt van emigreren gehad en mijn gezin en ik hebben het altijd enorm naar onze zin gehad maar ik wil je ook meegeven dat het gras bij de buren altijd groener lijkt

[Brent]

Bij mijn staan IRL en GB ook op t lijstje, al is die laatste gezakt ivm Brexit. Normaal bureaucratisch gelazer is al genoeg, maar een laag Brexit onzekerheid er bovenop heb ik nu echt even geen zin in (jammer, want Lake District, Schotland: mooi man!)

Zijn er hier Ierse tweakers?

[Tommie12]

UK is een ontwikkelingsland op gebied van medische zorgen en woonkwaliteit, tenzij je er bakken geld aan uit geeft.
Ierland is mooi, maar buiten Dublin een woestijn voor werk, en in Dublin is wonen schandalig duur. Met een hoog inkomen of een expat pakket is dat geen probleem, maar toch even nakijken.
Bedenk ook dat heel veel gepensioneerde Britten snel naar Frankrijk verkassen als ze niet meer hoeven te werken. Goedkope huizen en leven van een Britse spaarpot schijnt daar wel te lukken.


Geen idee wat je financiële buffer is, en hoe diep je daar in wil en kan tasten, maar dat is wel een bepalende factor.
Je huis opgeven, je boeltje inpakken en verhuizen naar pakweg Stockholm kost al een kleine auto, maar als je daar dan maanden zonder inkomen zit omdat je geen werk hebt, dan neem je enorme risico's met je gezinsgeluk, en kan het wel eens zijn dat mama en de kindjes er snel hun buik van vol hebben.

Zoek eerst een job op een plaats die je leuk lijkt, en verhuis dan (tenzij je al met een paar mio op je rekening zit).

[beascob]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 09:56:

- Almere/Amsterdam en omstreken is maar een nietig plekje op de wereldkaart. Als gezegd, ik woon er fijn, ...

Wensen zijn er natuurlijk ook. Het moet een plek zijn waar voldoende faciliteiten zijn voor het hele gezin (scholen, uitgaansleven, cultuur etc.), maar ook voldoende wooncomfort. Niet midden in een stad liefst, tenzij het gewenste huis met een tuin daar betaalbaar is. Een veilige regio ook graag, met liever minder, maar tenminste niet méér criminaliteit dan in bijvoorbeeld Almere.

https://www.ad.nl/binnenl...ijfers-in-kaart~a4a8599c/
hier kun je zoeken
Heb je al elders gekeken? Met twee kinderen op deze leeftijd moet je hun een omgeving geven waar ze heerlijk opgroeien.
Imo ben je al veel te laat met jouw idee.

[F_J_K]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:28:
De usual suspects (Canada, Scandinavië, België, NL buiten de randstad) heb ik wel voorbij horen komen, maar wat zijn de gedachten over bijvoorbeeld Ierland of de UK? Ver genoeg om los te komen van je huidige omgeving, maar dichtbij genoeg om makkelijk af en toe af te reizen in geval van nood of bij speciale gebeurtenissen...

In Ierland is de eerste officiële taal Iers. (Engels wel de tweede dus dat hoeft geen probleem te zijn). Wonen en werken: zie Tommie12.
UK: Brexit... Wacht 10 jaar tot de Brexit-perikelen zijn vergeten. Sowieso is het tot na de Brexit zinloos om plannen te maken omdat er nul duidelijkheid is en kan zijn of je er over een jaar wel mag wonen of werken.

[Jorizzz]

beascob schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:56:
[...]

https://www.ad.nl/binnenl...ijfers-in-kaart~a4a8599c/
hier kun je zoeken
Heb je al elders gekeken? Met twee kinderen op deze leeftijd moet je hun een omgeving geven waar ze heerlijk opgroeien.
Imo ben je al veel te laat met jouw idee.

Waarom veel te laat?

[fnoff]

Ik heb de stap een paar jaar terug gezet. Maar dit was voor ik mijn vrouw ontmoette en voor we een baby kregen. Dit gaat ons echter niet stoppen, we kijken naar de volgende bestemming.

Veel obstakels lijken veel groter dan ze eigenlijk zijn. Het is wel gedoe, maar zat anderen lukt het ook, dus waarom jou niet? Met kinderen zou ik niet te snel en te vaak verhuizen, maar ze zijn doorgaans flexibel genoeg om er prima mee overweg te kunnen.

Een baan of een flinke spaarpot zijn goed om paraat te hebben, dus kijk eens van de ander kant. Je zit nu prima en er zijn zo veel mooie plaatsen om te wonen, dus ga op je gemak naar je droombaan in het buitenland kijken. Kijk dan of de locatie bij je past of niet.

[Anoniem: 224360]

Kom lekker naar Zuid-Limburg!

Maar serieus, iedereen zijn eigen leven en keuzes, maar ik vind het nogal wat met kinderen van 8 en 9.
Jij zet een bepalend stempel op hun leven en hou er rekening meer dat het ook heel negatief kan uitpakken voor hun verdere leven.

[Brent]

Welnee. Zo'n ervaring is alleen maar positief. Maakt ze alleen maar weerbaarder en ervarener.

[Anoniem: 238040]

Egocentrische ouders zijn tegenwoordig eerder regel dan uitzondering. Iedereen fokt er maar op los zonder naar de toekomst te kijken. Pappa en mamma voelen zich niet happy en willen verandering. De kinderen hebben zich er maar naar te schikken. Enig idee wat je kinderen aan doet wanneer je zou emigreren? Bam! Gelijk een achterstand in hun nieuwe omgeving, weg vriendjes en vriendinnetjes. Het kán goed uitpakken maar neem het risico niet. Wacht liever tot ze op hun eigen benen staan en het huis uit zijn.

[Brent]

Blijven zitten waar je zit kán ook goed uitpakken maar is geenszins een garantie. Misschien woon je in een dorp vol met simpele boeren waar je kind totaal niets mee heeft. Of een stad voor lompe aso's. Je kind zal blij zijn met nieuwe kansen.

Kortom, dat argument kun je elke kant op gebruiken. Laat ik het zo zeggen: als ik mijn kind tot een leven lang wonen in hetzelfde dorp of zo nu en dan een nieuwe omgeving moet vooroordelen, dan weet ik het wel Als kind ging ik zelf ook elke ~4 jaar weer verder, ja, dag zeggen tegen vriendjes is moeilijk, maar zo is het leven. Komt altijd weer goed. Je geeft ze ook de kans, net als jezelf, zichzelf weer opnieuw uit te vinden. Mits je het natuurlijk een beetje voorbereid, is het heel moeilijk er niet beter van de worden.

Misschien is het ook aanleg: mensen zijn van nature nomaden, en al hebben we onszelf grotendeels gedomesticeerd, bij mij is dat proces kennelijk iets minder ver gevorderd dan bij sommige anderen

[procyon]

Anoniem: 238040 schreef op donderdag 27 september 2018 @ 13:22:
Egocentrische ouders zijn tegenwoordig eerder regel dan uitzondering. Iedereen fokt er maar op los zonder naar de toekomst te kijken. Pappa en mamma voelen zich niet happy en willen verandering. De kinderen hebben zich er maar naar te schikken. Enig idee wat je kinderen aan doet wanneer je zou emigreren? Bam! Gelijk een achterstand in hun nieuwe omgeving, weg vriendjes en vriendinnetjes. Het kán goed uitpakken maar neem het risico niet. Wacht liever tot ze op hun eigen benen staan en het huis uit zijn.

Valt allemaal wel mee hoor

De expats in ons bedrijf hebben allemaal hun kinderen op internationale scholen zitten. Dus ze groeien al
3 talig op. (eigen taal, engels op school en nederlands omdat ze hier leven.) Dit geeft ze al een enorme carriereboost, daarbij komen ze met heel veel verschillende culturen en invloeden in aanraking dmv vriendjes en studiegenten, iets wat hun horizon enorm verbreed en ze heel andere tegen de wereld aan laat kijken dan iemand die redelijk beschermd in een platteland dorpje in drente opgroeit. In mijn ogen prachtige en onbetaalbare) dingen die je je kind kan meegeven.

Oke, het is wat anders als je van Nederland ergens in een plaggehut gaat zitten in Timboektoe en je hoop vestigd op een bed & breakfast toekomst. Dat is inderdaad redelijk kansloos en niet echt een puik idee voor je gezien.

Zelf werk ik in een Russisch bedrijf op de Zuidas, is slechts 12% van mijn collegas nederlands en is mijn vrouw een mooie persische (Iran) schone. Als de gelegenheid zich voordoet, zou ik serieus overwegen te verhuizen naar daar waar een mooie kans voor ons in het verschiet ligt.

Back ontopic;

Het ligt er ook maar net aan in welke levensfase je zit om te bepalen waar het handig is om te wonen.
Ik studeerde in Den Haag, kreeg daar mijn eerste baan en kom mijn eerste huis veroorloven. Echter niet in de beste wijk
Dus aan aantal promoties later verhuist naar de noorderplassen in Almere omdat een huis (geen appartement) kopen in amsterdam niet slim leek met de huidige prijzen.

Noorderplassen is een mooie omgeving, veel water, schone straten en veilig voor een gezin.
https://www.funda.nl/koop...s-40731031-drijfanker-55/

Zoals je ziet heb je voor een leuk bedrag een vrijstaand huis met eigen aanleg steiger. In Amsterdam krijg je daar een appartementje voor, mag je de vuilniszakken op je balkon bewaren, hoor je de muizen in de muren en plafond lopen en heb je nooit een parkeerplek.. (zoiets had ik in den haag).

[-tom-562]

Brent schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:14:
[...]

Je gelooft het niet, maar ik ben hier serieus in geinteresseerd De grote onbeantwoorde vraag is echter: hoe verdien ik er de kost? Winterswijk komt niet echt vaak voor op de job boards

Als iemand die recent vanuit Arnhem naar een kerkdorp in de Achterhoek is verhuist, kan ik je zeggen dat er genoeg werk is, in de buurt!
Ik werk nu op 5 autominuten van m'n huis (voorheen in Arnhem). Mss niet bij een IT-boer, maar er zijn genoeg (technische) bedrijven waar ze IT'ers zoeken. Verder zit je ook zo in Enschede (TU), en meer richting Arnhem zitten de wat grotere bedrijven (en Arnhem zelf is ook maar een half uur).
Tot nu toe de beste beslissing van mijn leven geweest om hier naartoe te verhuizen

[Falcon]

Volgens mij is het verschil al groot tussen de randstad en de rest van Nederland. Als je alleen al kijkt naar de kavel/huizenprijzen en aantal m2.

En voor je kinderen is het hier ook gezellig

[EJPostema]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:41:
[...]




Ik snap je gevoel, maar ik ben tevreden met mijn werk, vrouw en kinderen, dus ik zie de noodzaak niet zo om daar wat aan te veranderen. Het gaat me er puur om om eens een tijd (wie weet wel voor de rest van mijn leven) ergens anders te wonen en te leven, gewoon omdat ik nu maar van één plek weet hoe dat is. Dat ga je met een vakantie niet ervaren, want dan doe je alleen maar leuke dingen, dat is geen maat voor hoe het leven elders echt is.

Ik snap dat het voor de kinderen ook even wennen zal zijn, maar dat geldt al als je naar een andere stad verhuist, dan heb je ook een nieuwe school en nieuwe vriendjes, maar dat weerhoudt toch niemand? Ze passen zich echt wel weer aan.

Een taal barriere en een andere cultuur maakt het wel iets lastiger natuurlijk. Maar daar staat wel tegenover dat ze een ervaring rijker zijn. Als je zo de ' ik vertrek' achtige programma's eens kijkt zie je dat het voor de kids wel echt zwaar is, zeker in het begin.

alki schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:36:
Zwitserland natuurlijk. Goede welvaart veel natuur, en zal niet zo snel onderlopen

Ik weet niet of ik zwitserland zo snel zou doen. Vrij gesloten en vooral conservatieve cultuur. Zo verwachten zij eigenlijk dat de vrouw voorgoed stopt met werken als ze zwanger is etc

[HenkEisDS]

Ik zou absoluut niet in Scandinavië of UK/IRL willen wonen. Koud en nat klimaat en Scandinaviers zijn niet echt open mensen heb ik gemerkt. Heb twee maanden in Ierland gewoond en hoewel het weer in Nederland niet fantastisch is moet ik nu al huilen van de gedachte in Dublin te wonen.

Heb ook twee jaar in Barcelona gewoond, fantastische ervaring. Catalanen zijn een raar anarchistisch volkje, maar spreken over het algemeen redelijk Engels en bij multinationals is Engels vaak de voertaal. Het weer daar, en alle perks die daar bij komen kijken, hebben mij echt veel levensgeluk opgeleverd: lekker buiten in de zon ontbijten van April tot Oktober, veel activiteiten buiten, motorrijden door de bergen. Nadeel is wel dat Barcelona relatief duur is in vergelijking met Madrid of Malaga, dus wellicht kun je die steden ook overwegen. Spaans is trouwens erg snel te leren. Banen in jouw sector weet ik niets van, jeugdwerkeloosheid in Spanje is hoog.

[Anoniem: 567735]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:12:
België zou ik best zien zitten, om met mijn kinderen in ZA te gaan zitten klinkt me te onveilig.

EJPostema schreef op donderdag 27 september 2018 @ 14:03:
Ik weet niet of ik zwitserland zo snel zou doen. Vrij gesloten en vooral conservatieve cultuur. Zo verwachten zij eigenlijk dat de vrouw voorgoed stopt met werken als ze zwanger is etc

Enige nuancering lijkt me op z'n plek.

In ZA is Kaapstad anders dan Johannesburg, en ik ken in mijn omgeving geen gevallen van Zwitserse gezinnen waarin de vrouw níet werkt.

[N1ckk]

Zeeland is ook best een mooi land! Maar wat ik een beetje mis in je lijstje, is er een partner? En wat wil hij / zij?

[Jelte,89]

N1ckk schreef op donderdag 27 september 2018 @ 15:27:
Zeeland is ook best een mooie provincie! Maar wat ik een beetje mis in je lijstje, is er een partner? En wat wil hij / zij?

Zeeland vind ik ook mooi om naar toe te gaan.... Op vakantie, TS heeft al gauw natte voeten en ik denk dat bij een evt overstroming Zeeland er als eerste aan gaat

TS heeft een partner, en staat er voor open

[FreakNL]

@TS,
Heb je ook over alternatieven nagedacht? Ik zie namelijk alleen in je verhaal terug dat je weg wilt uit je huidige comfort zone. Maar straks zit je ergens 5 jaar en zit je weer in diezelfde sleur.

Ik heb geen idee wat je vakgebied is, maar je kan natuurlijk ook proberen expat te worden. Er zijn op zich redelijk wat Nederlandse bedrijven die mensen in het buitenland wegzetten op tijdelijke basis. Denk aan de baggeraars, de oliemaatschappijen, tankoverslagbedrijven, raffinaderijen, scheepsbouwers, etc..

Ik zeg niet dat dit de oplossing is, maar dit kan een mooie tussenweg zijn. Ik werk bij zo'n bedrijf, maar ik doe alleen korte dienstreisjes. Maar er zitten van de 1400 NL employees denk ik zo'n 400 man gestationeerd in het buitenland. Daar zit ook projectbasis bij trouwens, dan ben je een paar weken weg en een paar weken thuis.. Niet iedereen wordt uitgezonden.

[Brent]

Kortere en frequentere reisjes betekent echter dat je de cultuur maar oppervlakkig leert kennen (geen tijd voor immersie) en je familie waarschijnlijk niet meeneemt en je ze in feite minder zult zien). Als je na x jaar weer sleur ervaart, ga je toch weer?

[nare man]

Je moet in elk geval op emotioneel niveau een 'klik' mee hebben met de desbetreffende omgeving/cultuur. Je kunt wel gewoon de top-tien van meest leefbare steden gaan aflopen maar als je daar niets mee hebt dan levert dat geen voldoening op.

Er zijn dan ook maar weinig steden waar ik zou willen/kunnen wonen (anders dan Rotterdam, waar ik nu woon). Ik denk op de eerste plaats Brussel en op de tweede plaats Parijs.

[Whiteflashh]

@Ts

Ik zou zelf ooit wel een keer naar Zuif-Afrika willen emigreren.
Ben daar nu twee keer geweest en vindt het echt een prachtig land.
Ik zou dan naar kaapstad toe gaan. De natuur is prachtig en de stad is modern.
Misschien ook een leuk idee voor vakantie?

[geekeep]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 11:20:
[...]


[...]


[...]


Dat is wel een dingetje inderdaad, haha. Achterhoek is prachtig, maar waar ga je werken dan?

Ik denk dat iedereen wel op een plek wilt wonen met wat stedelijke voorzieningen (winkelcentrum, bios, zwembad, genoeg bedrijven op loopafstand om iedereen te laten arbeiten) en tegelijkertijd een natuurgebied met waterplas in de achtertuin. Daarnaast uiteraard voorzien van groene stroom, maar die molens mogen natuurlijk niet zichtbaar zijn. Oh, en glasvezel en prima 4g bereik uiteraard. Geen last van je buren. Betaalbare huizen.

Maja, aantrekkelijke gebieden trekken meer mensen, prijzen stijgen, meer bedrijven vestigen zich, de stad groeit, meer verkeer, het groen moet er aan geloven. En dan ben je weer terug bij af...

Kort gezegd: elke keus heeft zijn voor en nadelen. Ik denk dat het belangrijk is deze tegen elkaar af te wegen.

[Anoniem: 423815]

Klopt helemaal @geekeep, en er komen dan nog een boel externe factoren bij kijken zoals de rente (reden waarom ik nu iets aan het kopen ben), familie (bijvoorbeeld mijn moeder die kanker gekregen heeft deze zomer), overstromingsgebieden (toekomstgerichte beslissing), energienormen (reden waarom ik bijvoorbeeld een Bijna EnergieNeutraal met E-peil 30 gekocht heb), ...

Ik speelde bijvoorbeeld ook met het idee van het buitenland of een volledig andere gemeente, maar omwille van de ziekte van mijn moeder heb ik iets gekocht dat op 1,7km van het ouderlijk huis gelegen is.

Mocht je het me een jaar geleden gevraagd hebben, ik had nooit gedacht dat ik de keuze zou maken die ik nu gemaakt heb.

Gisteren zei iemand me nog dat je achteraf vaak pas (na jaren) weet of een beslissing de juiste was of niet... "Time will tell" zegt men dan denk ik.

[Het_Eendje]

Wellicht kan statisticus Maurits Kaptein van de Radboud Universiteit Nijmegen je op weg helpen.

Universiteit van Nederland: Hoe kun je uitrekenen in welk land je moet gaan wonen?

[ Voor 6% gewijzigd door Het_Eendje op 27-09-2018 18:11 ]

[Harm_H]

Conono schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:12:
... laat beïnvloeden door irreële angsten...

Het is zo goed als gegarandeerd, vooral als je 1 generatie verder kijkt.

De meeste mensen acteren pas als het te laat is.

Zelf weten!

[Sethro]

Weg uit Almere dat snap ik wel. Kleinere NL steden al overwogen; Arnhem, Nijmegen of misschien Den Haag?

[Anoniem: 224360]

Brent schreef op donderdag 27 september 2018 @ 13:29:
Blijven zitten waar je zit kán ook goed uitpakken maar is geenszins een garantie. Misschien woon je in een dorp vol met simpele boeren waar je kind totaal niets mee heeft. Of een stad voor lompe aso's. Je kind zal blij zijn met nieuwe kansen.

Kortom, dat argument kun je elke kant op gebruiken. Laat ik het zo zeggen: als ik mijn kind tot een leven lang wonen in hetzelfde dorp of zo nu en dan een nieuwe omgeving moet vooroordelen, dan weet ik het wel Als kind ging ik zelf ook elke ~4 jaar weer verder, ja, dag zeggen tegen vriendjes is moeilijk, maar zo is het leven. Komt altijd weer goed. Je geeft ze ook de kans, net als jezelf, zichzelf weer opnieuw uit te vinden. Mits je het natuurlijk een beetje voorbereid, is het heel moeilijk er niet beter van de worden.

Misschien is het ook aanleg: mensen zijn van nature nomaden, en al hebben we onszelf grotendeels gedomesticeerd, bij mij is dat proces kennelijk iets minder ver gevorderd dan bij sommige anderen

Zo is het leven helemaal niet, zo heb jij het enkel ervaren. Jij hebt geen vrienden die je al vanaf je 5de, 8ste, 12de kent? Dat kan banden opleveren die onvervangbaar zijn. Alles maar als vergankelijk en tijdelijk ervaren vanwege zo'n opvoeding kan door een kind en latere volwassene ook als heel vervelend ervaren worden. Mijn vrouw neemt het haar vader nog steeds kwalijk op een bepaald niveau.

Een kind weet niet wat ie mist, een volwassene later wel. En jij als ouder moet je eigen kind inschatten en alle mogelijke gevolgen op een rijtje zetten en accepteren voor je kind.

[-ION-]

Anoniem: 224360 schreef op donderdag 27 september 2018 @ 13:01:
Kom lekker naar Zuid-Limburg!

Dit. Goedkopere (dus grotere) huizen met tuin, lekkerder weer en de mensen leven minder gehaast. Sowieso is buiten de stad gaan wonen een aanrader.

[Sanderp]

-

[ Voor 98% gewijzigd door Sanderp op 18-03-2024 20:42 ]

[zacht]

Verhuis binnen Nederland. Dat heb ik ook ooit gedaan, van de Veluwe naar Brabant. Qua cultuur en mentaliteit een wereld van verschil. Van schurken tegen de Bible belt naar meehossen met Carnaval. Van onbekenden negeren naar koffie drinken met iedereen die je ook maar enigszins vaag kent. Van aju naar houdoe. Genoeg vacatures, prachtige natuur, leuke steden. Deze jongen gaat nooit meer terug.

[Kaaswagen]

Ben zelf naar de VS verhuis (Virginia nu). Aan te raden als je zit te wachten op avontuur: voldoende werk, lage belasting en echt heel veel te ontdekken. Je moet wel tegen risico kunnen, er is weinig vangnet (effect van lage belasting denk ik dan maar). En voor foodies: uit eten is echt veel goedkoper en met meer opties.

[Bart ®]

zacht schreef op donderdag 27 september 2018 @ 19:22:
Verhuis binnen Nederland. Dat heb ik ook ooit gedaan, van de Veluwe naar Brabant. Qua cultuur en mentaliteit een wereld van verschil. Van schurken tegen de Bible belt naar meehossen met Carnaval. Van onbekenden negeren naar koffie drinken met iedereen die je ook maar enigszins vaag kent. Van aju naar houdoe. Genoeg vacatures, prachtige natuur, leuke steden. Deze jongen gaat nooit meer terug.

dan had je ook gewoon naar de liemers kunnen verhuizen

[Brent]

Anoniem: 224360 schreef op donderdag 27 september 2018 @ 19:05:
[...]

Zo is het leven helemaal niet, zo heb jij het enkel ervaren. Jij hebt geen vrienden die je al vanaf je 5de, 8ste, 12de kent? Dat kan banden opleveren die onvervangbaar zijn. Alles maar als vergankelijk en tijdelijk ervaren vanwege zo'n opvoeding kan door een kind en latere volwassene ook als heel vervelend ervaren worden. Mijn vrouw neemt het haar vader nog steeds kwalijk op een bepaald niveau.

Elke soort leven heeft voors en tegens, pros en cons. Het een is niet beter dan het ander. En een kind dat het geheel eens is met alle keuzes van de ouders? Die moet ik nog meemaken

[Sander]

Aangezien je eigenlijk niet weet wat je wil en ook niet of het je gaat bevallen: moet je een echte verhuizing naar ander land je kinderen wel aan willen doen, misschien niet de move an-sich maar met name het tegenvallen van de verhuizing? Ik werk in een internationaal bedrijf en veel mensen in mijn omgeving die voor enkele jaren met partner en/of volledig gezin naar ander land zijn gegaan (of als kind hierin meegelopen hebben), bijna zonder uitzondering gaan die een aantal fases door:
- Jaar 1/2: Dit is fantastisch, wat geweldig al die nieuwe mensen!!!
- Jaar 3: Hmm toch wel veel verloop in deze internationale communities, elke keer weer nieuwe mensen, gelukkig hebben we wat lokale vrienden
- Jaar 4/5: Pff we zien onze familie wel erg weinig, vluchten naar NL zijn erg duur, vooral wanneer we graag in NL willen zijn tijdens feestdagen, misschien moeten we toch maar...
- Na jaar 5: De groep die zover komt is vaak of definitief over, maar tegen deze tijd is 80% toch ook wel weer terug in NL of op naar het volgende land/uitdaging.

Vaak is het niet zo dat dit bij beide partners zo speelt, degene met de leuke baan en (destijds de) drive om erheen te gaan zal vaak minder geneigd zijn terug te willen. Zeker met kinderen erbij die hier ook een duidelijke stempel op kunnen drukken.

Neemt niet weg dat ik sinds ik regelmatig de halve wereld over ben geweest voor werk en de nodige vakanties ik NL en onze natuur/cultuur een stuk meer ben gaan waarderen. Ik leef aan de rand van de randstad (Betuwe), en zou echt niet meer terug in een van de grote steden willen gaan wonen (of iedere dag in de file naar m'n werk)... Dus misschien toch maar weg uit de randstad en stuk verder naar het oosten/noorden?

[ Voor 16% gewijzigd door Sander op 27-09-2018 20:05 ]

[FreakNL]

Brent schreef op donderdag 27 september 2018 @ 15:47:
Kortere en frequentere reisjes betekent echter dat je de cultuur maar oppervlakkig leert kennen (geen tijd voor immersie) en je familie waarschijnlijk niet meeneemt en je ze in feite minder zult zien). Als je na x jaar weer sleur ervaart, ga je toch weer?

Als je uitgezonden wordt bij ons bedrijf is dat minimaal voor 3 jaar. Geen idee hoe dat bij een Shell ofzo is maar zal vergelijkbaar zijn

[Lapa]

EJPostema schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:32:
Ik heb ergens gelezen dat de rijke mensen op aarde allemaal een huis hebben in nieuw-zeeland voor het geval dat... Of dit waar is geen idee, maar dat lijkt me wel een veilige plek
[...]

Dat is precies de reden dat Nieuw Zeeland recent de verkoop van huizen aan niet-inwoners sterk aan banden heeft gelegd. Geldt niet voor immigranten lijkt me, maar voor tweede (of derde, vierde, ...) huizen. Maar ook migreren naar Australië en Nieuw Zeeland is niet altijd even makkelijk.

[Roenie]

-ION- schreef op donderdag 27 september 2018 @ 19:17:
[...]

Dit. Goedkopere (dus grotere) huizen met tuin, lekkerder weer en de mensen leven minder gehaast. Sowieso is buiten de stad gaan wonen een aanrader.

Alleen de mensen hebben een gigantisch minderwaardigheidscomplex, pissen op iedereen van boven de rivieren en dat taaltje vind ik een gruwel. Maar ja, dat is persoonlijk natuurlijk

[Sissors]

zacht schreef op donderdag 27 september 2018 @ 19:22:
Verhuis binnen Nederland. Dat heb ik ook ooit gedaan, van de Veluwe naar Brabant. Qua cultuur en mentaliteit een wereld van verschil. Van schurken tegen de Bible belt naar meehossen met Carnaval. Van onbekenden negeren naar koffie drinken met iedereen die je ook maar enigszins vaag kent. Van aju naar houdoe. Genoeg vacatures, prachtige natuur, leuke steden. Deze jongen gaat nooit meer terug.

Nu ben ik ook introvert hoor, dus meer op mezelf, maar ik ben ook van randje Bible belt via Tukker land naar Brabant gegaan, en ik merk eigenlijk niet heel veel verschil. Nu blijf ik ook ver weg van carnaval (overigens genoeg Brabanders ontvluchten letterlijk Brabant tijdens carnaval), maar dat is ook onder de streep maar een paar dagen er jaar.

En het zal hier ook anders zijn als ik in een 'echt' dorp zou wonen (nu woon ik in een dorp naast Eindhoven), maar goed dat is overal zo. Echt Brabants accent hoor ik ook nauwelijks. Afgeven op boven de grote rivieren gebeurd, en die krijgen ze net zo hard terug van mij . Is niks serieus aan (iig niet in mijn omgeving).

[ Voor 17% gewijzigd door Sissors op 27-09-2018 21:56 ]

[-tom-562]

Bart ® schreef op donderdag 27 september 2018 @ 19:42:
[...]
dan had je ook gewoon naar de liemers kunnen verhuizen

Ja, of naar de echte Achterhoek ook hier vieren ze carnaval, net zoals in Brabant.
Alleen zeggen wij geen 'houdoe' maar 'jooo' nu zeg ik de helft van de tijd nog steeds houdoe, maar dat komt door m'n Nijmeegse roots

[Valorian]

Conono schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:12:
Maar serieus, als je je leven laat beïnvloeden door dat soort irreële angsten kan je nergens fijn wonen. Overal is wel een kans aanwezig op onheil.

Helemaal mee eens. Zo heb je in Noorwegen – wat hier veel genoemd wordt – bijvoorbeeld maar één landje buffer voor je in Noord-Korea uitkomt.

[Anoniem: 738905]

Anoniem: 238040 schreef op donderdag 27 september 2018 @ 13:22:
Egocentrische ouders zijn tegenwoordig eerder regel dan uitzondering. Iedereen fokt er maar op los zonder naar de toekomst te kijken. Pappa en mamma voelen zich niet happy en willen verandering. De kinderen hebben zich er maar naar te schikken. Enig idee wat je kinderen aan doet wanneer je zou emigreren? Bam! Gelijk een achterstand in hun nieuwe omgeving, weg vriendjes en vriendinnetjes. Het kán goed uitpakken maar neem het risico niet. Wacht liever tot ze op hun eigen benen staan en het huis uit zijn.

Ben het hier helemaal mee eens, mijn zwager heeft een zeer hoge functie bij een accountantsbedrijf en had de mogelijkheid naar Amerika te gaan voor een salaris van 200.000+ euro, maar doet het niet vanwege de kinderen. Ze hebben er wel serieus naar gekeken, maar het is echt niet goed voor de kinderen en die zijn in dezelfde leeftijd. Mijn zus zag het ook wel zitten (al kan die niet eens Engels spreken....). Ze zouden twee nanny's erbij krijgen en een tuinman , schoonmaakster en weet ik niet wat meer voor dingen die ik nooit zal krijgen, maar ze hebben het niet gedaan voor de kinderen.

Het lijkt hier net alsof het heel normaal is, kinderen wennen hier niet aan, die kan je wel een trauma geven door op die leeftijd te verhuizen. Voor kinderen is dit het ergste wat je kan doen, je had het eerder moeten doen of later, maar niet op deze leeftijd. Ik vind het raar dat er zo gemakkelijk over gesproken wordt.

Gelukkig zijn mijn zwager en zus na nadenken erover en praten met anderen tot inzicht gekomen dat het niet goed was (en dat was trouwens maar voor een periode van 1 jaar). Ik vind het sowieso een rare keuze als je geen werk , geen huis etc. hebt en hier gaat vragen waar je heen kan gaan. Als je dat niet zelf weet, dan moet je het ook gewoon niet doen.

En Scandinavie? Ik heb daar gewoond voordat ik kinderen had, voordat ik er ging wonen heb ik 2 jaar lang besteed om de taal te leren. Je kan daar echt niet een baan vinden zonder de taal te spreken.
En dan bedoel ik niet steenkolen Fins ofzo, maar redelijk vloeiend.

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:41:
Ik snap dat het voor de kinderen ook even wennen zal zijn, maar dat geldt al als je naar een andere stad verhuist, dan heb je ook een nieuwe school en nieuwe vriendjes, maar dat weerhoudt toch niemand? Ze passen zich echt wel weer aan.

Dat heeft mij twee maanden geleden nog doen beslissen om na solliciatieprocedures mijn droombaan af te slaan. Maar het kan goed gaan, maar ook fout. En als het fout gaat.... je weet dat niet vooraf.

Mijn dochter is trouwens dikke vriendinnen met een Fins meisje van 8 dat dit jaar in Nederland is komen wonen, maar haar vader is Nederlands en ze sprak de taal al. Vooral de taal is echt een struikelblok. En een goede vriend van mijn zoon ging deze zomer verhuizen en is op zijn 10e weggelopen van huis uit verdriet en zijn moeder woont nu alleen met hem in het oude huis en vader en dochter wonen in een ander huis, je weet niet hoe het gaat lopen, maar je kinderen moeten op nummer 1 staan nu, niet wat jij en je vrouw willen om eens iets anders te willen. Dat had je kunnen doen toen er nog geen kinderen waren.

Maar het kan goed gaan, dus neem je eigen besluit. Maar vraag niet op een forum waar je naar toe moet verhuizen, dat gaat echt nergens over.

[ Voor 39% gewijzigd door Anoniem: 738905 op 27-09-2018 23:34 ]

[Anoniem: 224360]

Roenie schreef op donderdag 27 september 2018 @ 21:31:
[...]
Alleen de mensen hebben een gigantisch minderwaardigheidscomplex, pissen op iedereen van boven de rivieren en dat taaltje vind ik een gruwel. Maar ja, dat is persoonlijk natuurlijk

Nee hoor, ze pissen alleen op de types die dit soort teksten neerplempen. En terecht. Lijkt wel Dumpert hier, wat een niveau.

[Kaasplank]

-tom-562 schreef op donderdag 27 september 2018 @ 22:51:
[...]

Ja, of naar de echte Achterhoek ook hier vieren ze carnaval, net zoals in Brabant.
Alleen zeggen wij geen 'houdoe' maar 'jooo' nu zeg ik de helft van de tijd nog steeds houdoe, maar dat komt door m'n Nijmeegse roots

Carnaval? Je bent toch niet in Groenlo gaan wonen zeker?

[-tom-562]

Kaasplank schreef op vrijdag 28 september 2018 @ 10:02:
[...]

Carnaval? Je bent toch niet in Groenlo gaan wonen zeker?

Wel in dezelfde gemeente, maar dan in 1 van de kerkdorpen

[Nieknikey]

Na veel uiteenlopende reacties gelezen te hebben kan ik het toch niet laten om te reageren. Waarbij ik vooraf wil aangeven dat ik wellicht ietwat vooringenomen ben, maar dat komt vooral omdat ik mij hier zelf nooit zorgen om heb hoeven te maken als kind.

Mijn hele jeugd heb ik in dezelfde omgeving doorgebracht. Een kerkdorp van ca. 6500 inwoners in de omgeving van Venlo. Opa en oma van vaderskant wonen hier, opa en oma van moederskant wonen 10km verderop. Op mijn 5e ging ik naar de basisschool en dan leer je als kind veel nieuwe vriendjes kennen. Met een van de vriendjes van toen, op mijn 5e, ben ik nu op mijn 24e nog steeds goed bevriend. Op mijn 6e ging ik voetballen bij de plaatselijke voetbalclub, en daar zit ik 18 jaar later nog steeds bij. Ik ging naar de middelbare school, maar daar moest ik wel 40-50 minuten per dag voor fietsen. Daarna studeren; dagelijks naar Eindhoven op en neer reizen met het OV. Het was niet altijd even leuk, hoor, door de regen naar school fietsen terwijl klasgenootjes mooi in de buurt woonden. Of studiegenootjes die lekker op kamers gingen in Eindhoven, en daar de vrijheid tegemoet gingen. Maar dit alles heeft er wel voor gezorgd dat ik mijn sociale omgeving in 24 jaar nauwelijks heb zien veranderen.

Ik herinner me nog goed dat ik in groep 5 zat (8-9 jaar?), en dat een jongen uit onze klas ging verhuizen richting Zuid-Holland. Dat had een enorme impact op de gehele klas, er werd weken, maandenlang over gepraat. En de jongen zelf, tja, die vond dat helemaal niet leuk natuurlijk. Al zijn vriendjes en vriendinnetjes zou die nooit meer zien. Hij moest helemaal opnieuw beginnen. Is het later nog goedgekomen met die arme knul? Geen idee, ik gok van wel. Maar destijds had het enorm veel impact, en zijn er nogal wat tranen gevloeid. De reden voor hun verhuizing heb ik nooit geweten, want dat krijg je als kind niet zo gauw mee. De kans is aanwezig dat zijn ouders eenzelfde ambitieuze plannen hadden als TS, of misschien gingen ze wel terug naar familie. Geen idee. In de ogen van een kind maakt dat niet zoveel, die merkt alleen dat je hem/haar volledig uit zijn ecosysteem trekt, dat voor 80% uit school, vriendjes en vriendinnetjes bestaat, en maar voor 20% uit thuis zijn.

Ik kan me eigenlijk goed voorstellen dat je weg zou willen uit je omgeving, en ik kan me ook goed voorstellen dat er legio voorbeelden zijn van volwassen die als kind vaak verhuisden, en dat achteraf wel prima vinden. Ik heb echter nog nooit iemand gehoord die als kind vaker had willen verhuizen, of die het als kind vervelend vond dat hij op dezelfde plek bleef wonen. Want ja, als dat zo is, dan is de kans groot dat hij/zij zijn vleugels wel spreidt zodra die volwassen is.

Maar goed, wie ben ik. Ik woon nu al 24 jaar in hetzelfde dorp, en al mijn vrienden hebben precies hetzelfde. Ik durf er echter op te wedden dat mijn vriendengroep er over pakweg 10-15 jaar nog precies hetzelfde uit ziet.

[Jorizzz]

Ik wil iedereen bedanken voor alle reacties, maar ik laat het topic voor nu maar even sluiten. Mijn oorspronkelijke bedoeling was om een lijstje met voor mij goed leefbare plekken te vinden die qua klimaat en geopolitieke verhoudingen toekomstbestendig zijn.

Helaas gaat de discussie nu vooral over of ik mijn kinderen dit überhaupt aan moet doen of niet. Dat is een soort discussie geworden van mensen zoals @Nieknikey hierboven, die al hun hele leven in hetzelfde dorp wonen en zich niet voor kunnen stellen dat je kinderen hier geen half trauma aan over houden, en mensen die denken dat kinderen zich makkelijk aan passen en er zelfs voordeel uit kunnen halen. Alhoewel ik zelf al bijna mijn hele leven in Almere woon, ben ik wel regelmatig verhuisd. Mijn beste vrienden bleef ik gewoon zien, zo ver was het ook weer niet, degenen die je niet meer zag die zag je niet meer. Blijkbaar toch nooit écht goede vrienden geweest. Toen ik elf was ging ik als enige van mijn vriendengroep niet in Almere maar naar Bussum op school. Heb ik daar last van gehad? Aan de ene kant leerde ik minder mensen in Almere kennen, maar aan de andere kant weer méér in Bussum en omstreken (waar Almere toch ook onder viel, ik was lang niet de enige in die tijd). Toen ging ik studeren in Amsterdam, alweer als enige van mijn vriendengroep. Heb ik daar last van gehad? Welnee! Elke stap die ik zo gezet heb zie ik als een verrijking van mijn levenservaring. Nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe ervaringen! Goede vrienden bleven wel vrienden, nieuwe vrienden kwamen erbij!

Natuurlijk is het anders als je als 8/9 jarig kind ver buiten je stad verhuisd. De kans dat je je vrienden van dat moment nog blijft zien is natuurlijk nihil, maar ik ben ervan overtuigd dat je elders makkelijk nieuwe vrienden kan maken. Ik zou er persoonlijk niet aan moeten denken om alleen maar één vriendengroep te hebben die je al sinds kleins af aan kent. Ik heb vrienden overgehouden aan elke fase in mijn leven en elke verhuizing is (bot gezegd) ook een soort filter die de oppervlakkige vriendschappen eruit filtert. Ik ken uit mijn omgeving zat voorbeelden van mensen die in hun jeugd zijn verhuisd naar een andere stad, en ik heb nog nooit iemand gehoord die dat zijn ouders vreselijk kwalijk heeft genomen. Ik zou het niet elke paar jaar willen doen, denk ik, maar een enkele verhuizing zorgt echt niet voor getraumatiseerde kinderen.

En ja, een verhuizing naar het buitenland heeft uiteraard nog meer impact, want dat vergt nog meer aanpassingen, maar ook daar zijn al zoveel voorbeelden van anderen waarbij dat prima gaat. Er zullen best gevallen zijn van kinderen waar het wat moeilijker mee gaat, kinderen die sociaal wat beperkter zijn
misschien, minder makkelijk contact leggen bijvoorbeeld, of veel behoefte hebben aan een vaste structuur. Als ik naar mijn eigen kinderen kijk, dan schat ik in dat ze het prima zouden kunnen.

Kortom. Ik begrijp dat er mensen zijn die het niet zouden doen, maar ik zou het voor hun eerder als een verrijking zien dan als een potentieel vriendjestrauma.


Gelukkig zijn er nog een aantal zinvolle en nuttige reacties (van zowel voor- als tegenstanders) geweest, dank daarvoor. Voor nu kan dit topic wat mij betreft wel op slot. Wellicht start ik nog een nieuw topic tegen de tijd dat dit wat concreter wordt.

[leecher]

Jorizzz schreef op donderdag 27 september 2018 @ 09:56:
Al vrijwel heel mijn leven woon ik in dezelfde woonplaats (Almere)

Ho stop, nuff said toch. Kom gezellig in de Veluwse outback wonen, 'probleem' opgelost. Het gros van de mensen hier zou zichzelf van kant maken als ze naar Almere moesten verhuizen dus tel uit je winst. O ja, houd het voor jezelf want het moet hier niet te druk worden

[Arator]

xinix03 schreef op donderdag 27 september 2018 @ 09:59:
Weet niet waarom, maar om de een of andere reden moest ik gelijk denken aan: YouTube: Het Goede Doel - België

Neen, niet doen, zeker niet België
Weet je wel

• onze slechte wegen
• onze dure abbo's voor internet en mobieltjes
• ruimtelijke ordening is voor ons een term van de astronomie en de wichelarij
• onze Rooms-Katholieke Kerk. Die vindt je onder elke kerktoren. Zit je bij een andere kerk, mag je al wat verder gaan zoeken
• onze talen. Ik weet dat Nederlanders talenknobbels zijn, zelfs zo goed, dat wij jullie Frans zelfs niet meer kunnen volgen (ooit als student in de horeca gestaan en een Nederlander een "jus d'orange van appelen" weten te bestellen
• zelfs het Vlaams bevat valkuilen. "U bent weerhouden voor de job", ben je nou aangenomen of niet?

[Roenie]

Anoniem: 224360 schreef op vrijdag 28 september 2018 @ 09:37:
[...]

Nee hoor, ze pissen alleen op de types die dit soort teksten neerplempen. En terecht. Lijkt wel Dumpert hier, wat een niveau.

Dat is niet mijn ervaring. Er is wantrouwen en afstand naar iedereen van buiten Limburg (en tot op zekere hoogte tot Brabanders). Zij houden hun eigen minderwaardigheidsgevoel in stand. En zij hebben lange tenen

Maar nogmaals, persoonlijke ervaring en mening. Jij mag uiteraard iets anders vinden

Punt is: je moet je lekker voelen in een bepaalde (sub)cultuur. En de Limburgse is heel anders dan bijvoorbeeld die in Groningen of in Randstad.

[Anoniem: 224360]

Roenie schreef op maandag 1 oktober 2018 @ 09:57:
[...]
Dat is niet mijn ervaring. Er is wantrouwen en afstand naar iedereen van buiten Limburg (en tot op zekere hoogte tot Brabanders). Zij houden hun eigen minderwaardigheidsgevoel in stand. En zij hebben lange tenen

Maar nogmaals, persoonlijke ervaring en mening. Jij mag uiteraard iets anders vinden

Punt is: je moet je lekker voelen in een bepaalde (sub)cultuur. En de Limburgse is heel anders dan bijvoorbeeld die in Groningen of in Randstad.

Als jij om dat laatste punt te maken het nodig vindt een hele provincie over een kam te scheren op basis van je persoonlijke ervaring (n=1) dan ben je simpelweg een botte hork. Of een lekkere directe Hollander zoals je het dan zelf zult noemen? Man man wat een kortzichtigheid.

[PageFault]

alki schreef op donderdag 27 september 2018 @ 10:36:
Zwitserland natuurlijk. Goede welvaart veel natuur, en zal niet zo snel onderlopen

Maar niet makkelijk om aan een baan te komen....

Zweden zou ik links laten liggen om politieke redenen en de onrust die daaruit voortvloeit.

[Inverted_World]

Nieknikey schreef op vrijdag 28 september 2018 @ 10:59:
Na veel uiteenlopende reacties gelezen te hebben kan ik het toch niet laten om te reageren. Waarbij ik vooraf wil aangeven dat ik wellicht ietwat vooringenomen ben, maar dat komt vooral omdat ik mij hier zelf nooit zorgen om heb hoeven te maken als kind.

Mijn hele jeugd heb ik in dezelfde omgeving doorgebracht. Een kerkdorp van ca. 6500 inwoners in de omgeving van Venlo. Opa en oma van vaderskant wonen hier, opa en oma van moederskant wonen 10km verderop. Op mijn 5e ging ik naar de basisschool en dan leer je als kind veel nieuwe vriendjes kennen. Met een van de vriendjes van toen, op mijn 5e, ben ik nu op mijn 24e nog steeds goed bevriend. Op mijn 6e ging ik voetballen bij de plaatselijke voetbalclub, en daar zit ik 18 jaar later nog steeds bij. Ik ging naar de middelbare school, maar daar moest ik wel 40-50 minuten per dag voor fietsen. Daarna studeren; dagelijks naar Eindhoven op en neer reizen met het OV. Het was niet altijd even leuk, hoor, door de regen naar school fietsen terwijl klasgenootjes mooi in de buurt woonden. Of studiegenootjes die lekker op kamers gingen in Eindhoven, en daar de vrijheid tegemoet gingen. Maar dit alles heeft er wel voor gezorgd dat ik mijn sociale omgeving in 24 jaar nauwelijks heb zien veranderen.

Ik herinner me nog goed dat ik in groep 5 zat (8-9 jaar?), en dat een jongen uit onze klas ging verhuizen richting Zuid-Holland. Dat had een enorme impact op de gehele klas, er werd weken, maandenlang over gepraat. En de jongen zelf, tja, die vond dat helemaal niet leuk natuurlijk. Al zijn vriendjes en vriendinnetjes zou die nooit meer zien. Hij moest helemaal opnieuw beginnen. Is het later nog goedgekomen met die arme knul? Geen idee, ik gok van wel. Maar destijds had het enorm veel impact, en zijn er nogal wat tranen gevloeid. De reden voor hun verhuizing heb ik nooit geweten, want dat krijg je als kind niet zo gauw mee. De kans is aanwezig dat zijn ouders eenzelfde ambitieuze plannen hadden als TS, of misschien gingen ze wel terug naar familie. Geen idee. In de ogen van een kind maakt dat niet zoveel, die merkt alleen dat je hem/haar volledig uit zijn ecosysteem trekt, dat voor 80% uit school, vriendjes en vriendinnetjes bestaat, en maar voor 20% uit thuis zijn.

Ik kan me eigenlijk goed voorstellen dat je weg zou willen uit je omgeving, en ik kan me ook goed voorstellen dat er legio voorbeelden zijn van volwassen die als kind vaak verhuisden, en dat achteraf wel prima vinden. Ik heb echter nog nooit iemand gehoord die als kind vaker had willen verhuizen, of die het als kind vervelend vond dat hij op dezelfde plek bleef wonen. Want ja, als dat zo is, dan is de kans groot dat hij/zij zijn vleugels wel spreidt zodra die volwassen is.

Maar goed, wie ben ik. Ik woon nu al 24 jaar in hetzelfde dorp, en al mijn vrienden hebben precies hetzelfde. Ik durf er echter op te wedden dat mijn vriendengroep er over pakweg 10-15 jaar nog precies hetzelfde uit ziet.

Ik denk dat je al je aannames puur baseert op jouw ervaring. Als ik dan hetzelfde zou doen; ik moet er niet aan denken om al 24 jaar in een gehucht te wonen waarbij alles op kilometers afstand zit. Ik ben als kind zijnde geboren in een klein dorp, om vervolgens te verhuizen naar een nog kleiner op dorp rond mijn 8e. Om vervolgens weer te verhuizen naar een dorp naast een stad rond mijn 12e.

Ik vond het een ontzettende verademing. Waar ik gewoon niets had met die kinderen. Ik vond het altijd geweldig als we naar familie gingen in andere dorpen/steden omdat ik het altijd al geweldig vond nieuwe mensen te leren kennen. Uiteindelijk rond mijn studententijd in Amersfoort / Utrecht beland, en ik vind het een geweldige omgeving. Ik heb nog even kort getwijfeld om in Amsterdam te wonen aan de hand van mijn kantoor wat ik daar toen had. Uiteindelijk besloten niet te doen, want het is gewoon mijn inziens heerlijk in middelgrote steden te wonen met een sfeervol centrum, maar waar alles wel om de hoek zit.

Ik net zoals velen denk ik hebben hun huidige vriendengroep vooral op de middelbareschool gekregen. Diezelfde vriendengroep heb ik nu 18 jaar later nog steeds, verspreid door Utrecht, Amersfoort en Amsterdam. Grappig genoeg had ik 3 jaar terug een reunie (26 was ik toen) van mijn basisschool in Barneveld. Ik was om eerlijk te zijn enkel blij dat ik daar weg ben gegaan als ik zag hoe al mijn toenmalige vriendjes en vriendinnetjes vrijwel allemaal getrouwd waren, kinderen hadden, geen toffe studententijd, nooit uit hun straal van 10km komen, en vooral werk- en studie gerelateerd enkel keuzes hebben gemaakt om wat er in de buurt zat, in plaats van passies najagen etc.

[Anoniem: 224360]

Inverted_World schreef op maandag 1 oktober 2018 @ 12:46:
[...]


Knipje Grappig genoeg had ik 3 jaar terug een reunie (26 was ik toen) van mijn basisschool in Barneveld. Ik was om eerlijk te zijn enkel blij dat ik daar weg ben gegaan als ik zag hoe al mijn toenmalige vriendjes en vriendinnetjes vrijwel allemaal getrouwd waren, kinderen hadden, geen toffe studententijd, nooit uit hun straal van 10km komen, en vooral werk- en studie gerelateerd enkel keuzes hebben gemaakt om wat er in de buurt zat, in plaats van passies najagen etc.

Wat hebben trouwen en kinderen krijgen te maken met de rest van je lijstje? Sluit het een het ander uit volgens jou? En ik vind het vooral tekenend dat jij je mening klaar hebt over je oud klasgenootjes hun hele leven na een reünie, tis maar waar je waarde aan hecht. Owjah ik gruwel van het woord passie, dat ook nog.

[leecher]

Inverted_World schreef op maandag 1 oktober 2018 @ 12:46:
Ik was om eerlijk te zijn enkel blij dat ik daar weg ben gegaan als ik zag hoe al mijn toenmalige vriendjes en vriendinnetjes vrijwel allemaal getrouwd waren, kinderen hadden, geen toffe studententijd, nooit uit hun straal van 10km komen, en vooral werk- en studie gerelateerd enkel keuzes hebben gemaakt om wat er in de buurt zat, in plaats van passies najagen etc.

Ik maak uit jouw post de volgende dingen op:

- trouwen is niet ok
- kinderen hebben is niet ok
- studententijd is de enige manier om een toffe tijd te hebben
- binnen een straal van 10km is er niks te doen

Ondertussen in de echte wereld hebben mensen passie voor hun gezin wat nogal een ding is in die regio, gaat men liever aan het werk dan aan het studeren (heel veel bedrijfjes en financieel lijkt men er hier niet bepaald slecht bij te zitten) en is er in die 10km verschrikkelijk veel te doen. Misschien wat minder proberen neer te kijken op mensen.

[RM-rf]

Als iemand die (al twintige jaar terug) in zuid-duitsland is gaan wonen en die nu vooral in een franstalige omgeving werkt...

Onderschat niet welke voordelen je hebt door juist in een bekende omgeving te blijven, waar de cultuur ook die is waarin je opgegroeid bent en je vaak kunt terugvallen op een breed netwerk van bekenden, vrenden en familie.
De mens is een sociaal wezen en in veel situaties heb je ontzettend veel aan een bestaand sociaal netwerk en bekendheid en een direkte band met je omgeving.... begin je ergens anders vanaf nul, moet je ook dat geheel opbouwen; wat moeilijker kan zijn als je niet het begin heb van familie of een langere bekendheid, en ook overeenkomsten in taal en cultuur.

Natuurlijk, een verandering van omgeving kan een 'avontuur' zijn en je een zeer leerzame ervaring zijn of ook bepaalde gewoontes die je ontwikkeld hebt in een nieuw licht stellen. (ik raad het ook zeker niet af om dit als streven te hebben; voor mezelf heeft dit ok een enorme verrijkende en positieve ervaring gehad, maar ik zou liegen als ik zeg dat ik 'er nooit spijt van gehad heb', en me soms ook afvraag 'wat als..' ik niet ge-emigreerd zou zijn).

Maar als je die stap zet doe het dan ook wegens de uitdaging en wetende dat het ook een soms moeizame stap is, die je intieel juist vaak een (al dan niet tijdelijk) verlies aan inkomen en/of vermogen oplevert..
En waarbij je juist zeer hard zult moeten werken om je aan te passen....

De indruk die uit de Openingspost ontstaat is een beetje dat TS dit graag wil brengen als een direkte 'verbetering'... op basis van een nogal vaag en twijfelachtig verhaaltje over 'bedreigingen' (die een beetje tegenstrijdig zijn, eerst dat ramp-model van een digitale oorlog en stroomuitval' en daarna een verhaalt over stijging van het zeeniveau).

Helaas heb je aan dat angstbeeld van die toekomst-rampen helemaal geen zier als je daadwerkelijk verhuist.
Sterker nog, juist dan is het kunnen terugvallen op een sociaal netwerk en je omgeving des te belangrijekr en overlevings-essentieel.
Ik zou vooral aanraden je motivatie veel praktischer op te zetten, wat hoop je dan wél te vinden, wat is er nu werkelijk aan je huidige situatie dat je niet bevalt, en wat ben je bereid ervoor te doen en ook op te geven.

[ Voor 19% gewijzigd door RM-rf op 02-10-2018 09:19 ]

[Brent]

Ik zou het zeker niet dogmatisch bekijken nee, het is natuurlijk zo dat je als je lokaal blijft je langere en diepere wortels kunt schieten. Dat is een functie van tijd, en dus zal dat minder zijn als je (ver) verkast. Echter, dit hoeft niet daadwerkelijk te gebeuren. Om wat voor reden dan ook kun je ook lokaal vrij geisoleerd zijn, omdat je bijvoorbeeld geen aansluiting vind. Als je wel verkast, dan krijg je kans op een breder netwerk, en het is moeilijk volhouden dat het ook niet diverser zal zijn. Dat is dus een ander karakter, en het kan zijn dat je het ene meer prefereert dan het andere. Je hoeft daar echter geen ordening in aan te brengen: het is gewoon anders en het is niet beter of slechter een voorkeur te hebben. Natuurlijk is bij verkassen de kans op afsnijden groter: het is zeker zo dat niet alle contacten langdurige afstand overleven. Iedereen die ver (heeft ge)woont zal herkennen dat je oude vrienden nooit spreekt maar als je dan weer eens terug bent is het meteen weer goed (of juist niet ).

Het hangt helemaal van je voorkeur en omstandigheden af wat voor je werkt/leuk vind. Als je niets met je buren/buurt hebt, dan is verkassen kosteloos. Heb je een prachtig lokaal netwerk, denk goed na over wat je achterlaat. Maar angsten voor het een of het ander: ik doe daar niet aan mee. Iedereen die ik ken vind uiteindelijk wel zijn draai, verhuizen als kind of niet. Iedereen die studeert verhuist tenslotte ook minstens 1 keer, en daar vinden we niets raar aan. Belangrijker is dat verhuizen je dwingt hierover na te denken, terwijl blijven zitten dat niet doet. Er is geen betere of slechtere keuze, je moet alleen kijken naar (en eerlijk zijn) over waar je je goed bij voelt.