De energietransitie, een (on)mogelijke opgave?

[alexbl69]

Sinds een paar jaar is het besef er; onze energiehuishouding zal ingrijpend moeten veranderen. Het in 1959 ontdekte gas in Slochteren begint op te raken, de kosten om de schade die de regio heeft geleden te vergoeden zullen wellicht snel de opbrengsten overstijgen. De opbrengsten (tot 2010 ca. €211 miljard) zijn helaas bijna niet gebruikt om te investeren. En al helemaal niet in oplossingen die het ooit onvermijdelijke wegvallen van de aardgasbaten zouden kunnen opvangen.

Maar het besef is er nu zoals gezegd wel, en zoals vaker bij politiek lastige vraagstukken gaan de veranderingen nu plotseling enorm snel. Sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw (bijna 60 jaar) was onze private warmtehuishouding primair gericht op gasverbruik. Tot de regering begin dit jaar besloot dat een gasaansluiting per 1 juli van dit jaar (!!!) de facto verboden werd.

Dit lijkt op een overhaast besluit. Als je alle energievormen op een schaal van schoon (windmolens/zonnepanelen) naar vuil (kolencentrales) plaatst komt gas redelijk in het midden uit. Het is weliswaar een fossiele brandstof, maar van alle fossiele brandstoffen (naast aardgas zijn dat aardolie, steenkool en bruinkool) is het met afstand de minst vervuilende optie.

Het is toch wel bijzonder vreemd dat een periode van transitie (overgang van fossiel naar duurzaam) wordt aangevangen met het verbieden van minst vervuilende fossiele variant. Zeker omdat de aanwezige en geplande duurzame capaciteit bij lange niet voldoende is om het verlies van gas op te vangen. En gas is er voorlopig nog wel voldoende. Wellicht niet in Nederland, maar wel elders.

Maar nieuwbouwwoningen zijn niet eens het grootste probleem. De pijn zit bij de bestaande woningvoorraad. Nederland telt bijna 8 miljoen woningen, waarvan ruim 42% een (slecht) D, E, F of zelfs G label heeft. Het grootste contigent (30,5%) heeft een C-label, hier is ook nog een wereld te winnen.

Hier verwordt het tot een sociaal-/maatschappelijk probleem. De bewoners/huurders van ‘DEFG’ woningen hebben veelal niet de mogelijkheid (financieel en/of omdat ze huurders zijn) om hun woning duurzaam te maken. De steeds hogere energiebelastingen zullen deze groep dus steeds zwaarder gaan treffen.

Voor huurders/verhuurders is de situatie helemaal bizar. Een verhuurder heeft geen enkele aanleiding om voor vele tienduizenden euro’s een woning te ‘vergroenen’ als de baten daarvan (in de vorm van een lagere energierekening) enkel bij de huurder terechtkomt. De mogelijkheden voor extra huurverhogingen bij vergroening zijn zeer beperkt. Bij bestaande huurders zijn hier eigenlijk geen wettelijk afdwingbare mogelijkheden voor. Enkel als er een nieuwe huurder komt (mutatie) kan de huurprijs ‘aangepast’ worden aan de nieuwe situatie.

Dit betekent echter dat veel huurders ‘gevangen’ zullen komen te zitten in een huurwoning, waardoor de doorstroming nog stroperiger zal worden dan deze nu al is. Ook is het zoals gezegd door deze situatie voor de verhuurder niet aantrekkelijk om grote investeringen (de kosten bedragen tussen de 20.000 en 40.000 per woning) te doen.

Al met al dus een enorm complexe uitdaging, waarbij er geen ‘goede’ of ‘juiste’ oplossing mogelijk lijkt. Vraag me af of er hier mensen zijn die het probleem kunnen tackelen.

[Señor Sjon]

Dit onderwerp hoort meer thuis in AWM, aangezien het meer lijkt op een maatschappelijke discussie. Tevens is dit topic daar al uitgebreid aan de gang: De gasdiscussie : wanneer stap jij van het gas af? (AWM) met een zijstap in Terugleversubsidie alternatief salderen (DED). Aan je posthistorie te zien, had je die gemist.

Vandaar een slotje op deze.

[Voor 6% gewijzigd door Señor Sjon op 26-09-2018 11:23]