Het uit zich compleet anders per persoon inderdaad.
Ik heb wat ze vroeger Asperger noemden, maar zelfs dan zijn de verschillen nog erg groot.
Toen ik begin 20 was, leerde ik iemand kennen die destijds een Asperger diagnose kreeg. En het was heel gek hoe wij tegelijkertijd veel op elkaar leken, maar ook weer totaal niet. Hij bracht mij überhaupt op het idee dat ik misschien ook autistisch was.
Het is namelijk maar net welk aspect het meeste tot uiting komt. Heb je een beperkte Theory Of Mind? Of heb je juist moeite met Centrale Coherentie? Of ligt de nadruk bij beperkingen in de Executieve Functies?
Mijn psycholoog vertelde mij dat het voornaamste verschil tussen PDD-NOS en Asperger de taalontwikkeling is. Omdat die bij mij relatief hoog is, schaarde ze mij onder Asperger.
Maar voor de rest kijk je dus naar die andere aandachtsgebieden.
Die jongen die ik destijds leerde kennen - met achteraf dezelfde diagnose als ik - kampte eigenlijk met een ander probleem. Bij hem was de Theory Of Mind, of beter gezegd het inlevingsvermogen in andere mensen beperkt. Hij bestudeerde menselijk gedrag als iets dat hem persoonlijk vreemd was en hield zich aan allerlei regels vast om een normaal gedrag te projecteren (begroet iemand als je hem ziet, ga bij voorkeur op 135 graden van iemand zitten zodat de zitpositie niet de confronterend is, maar ook niet te afstandelijk, enzovoorts... een complete NLP studie zeg maar).
Ik heb dat ook, maar veel minder erg. Dus voor mij was het veel makkelijker om mezelf aan te passen en in te leven in anderen. Je zou bijna denken dat ik niet autistisch ben.
Maar...
De problemen zitten bij mij juist op het vlak van de Centrale Coherentie, oftewel het verwerken van prikkels. Laat dat nou net een vervelend aspect voor het autorijden zijn.
Alles komt bij mij tegelijkertijd binnen. Ik heb moeite mij te concentreren op dingen, omdat ik geen filter heb. Met iemand bellen, terwijl er in de ruimte nog andere mensen aan het praten zijn? Vergeet het maar.
Al die chaos zorgt bij mij ook voor paniek. Ik begrijp namelijk ook de prikkels van mijn eigen lichaam niet altijd goed en raak het overzicht kwijt. Dus als ik last van lichamelijke stressklachten heb, dan raak ik dikwijls kwijt waarom ik die klachten heb en ga ik ze afzonderlijk van elkaar beoordelen.
Pijn in mijn buik? Misschien heb ik iets verkeerds gegeten? Of zou er toch iets niet helemaal lekker zijn met mijn darmen en heb ik wellicht Crohn?
Dat ik verschrikkelijk gespannen ben voor een tandartsbezoek de volgende dag vergeet ik dan even voor het gemak.
Dus er zit een kloof in mezelf, ik ben niet echt 1 met mijn eigen lichaam en "voel" niet goed aan wat er aan de hand is. Het overzicht, de helicopter view, is er niet.
Daar moet ik ook erg mee oppassen qua overspannenheid. Want ik kan werken als een malle en mezelf lichamelijk compleet verwaarlozen. Zelfs kwaad worden dat mijn lichaam aandacht wil

Want wil ik toch graag nog even dat ene dingetje programmeren.
Omdat ik dat overzicht kwijt ben, kan ik ook enorm in paniek raken voor dingen die andere mensen normaal vinden, of alleen "een beetje eng". Naar de tandarts gaan is voor mij een hel. Ik ben de hele week ervoor al gespannen, zit op de dag zelf met een hartslag van 180 en de dagen erna ben ik helemaal naar de klote.
En in mijn hoofd loop ik vast, want ik snap het niet. Waarom? Zo boeiend is het toch ook weer niet?
Maar ik heb daar dus geen "toegang" toe. Het is dan net alsof iets anders voor mij bepaalt dat ik zwaar in paniek raak.
Ga ik ergens autorijden waar ik het niet ken? Ook zwaar vermoeiend. Dan moet ik ineens 2 dingen tegelijk gaan doen. Begrijpen waar ik ben + autorijden. Er zal altijd 1 van de 2 dingen onder lijden.
Dus.
Bij mij uit Asperger zich dus in lichamelijke spanning, paniek en angstaanvallen. Terwijl anderen met Asperger de rust zelve zijn. Ze lijken nergens van in paniek te raken.
Maar het is dus maar net waar de beperking zit.
PS
Ik begon te rillen toen ik dit verhaal schreef en schreef mijn lichamelijke rillingen toe aan het feit dat ik morgen naar de tandarts moet, dat ik daar weer aan denk doordat ik het hier opschrijf. In de tussentijd is de temperatuur hier onder de 20 graden in de kamer gedaald
Zo zie je maar weer. Iets simpels als "ik heb rillingen" vertalen naar "het is hier koud" kan al mislukken. Daarom ook een thermometer op mijn bureau, omdat dit helderheid geeft.
[
Voor 4% gewijzigd door
Lethalis op 16-01-2019 16:12
]
Ask yourself if you are happy and then you cease to be.