Hoi,
Ik denk, ik kom er nog even wat bijgooien voor de DPO, en dan specifiek over de volgende uitspraak van het moederbedrijf:
Volgens de wetgever is een cookiemuur een rechtmatige manier om deze toestemming te verkrijgen. Dit principe van 'voorwaardelijk toegang' staat in de ePrivacy richtlijn.
De AVG (Algemene Verordening Gegevensbescherming) verandert de regels omtrent cookies niet. Dit blijkt mede uit artikel 95 van de AVG.
Een paar punten hierover:
1.
Er is al eerder aangehaald dat keuze vrijelijk gegeven moet worden. Het antwoord was dat het "een interessante interpretatie [was] dat de cookiewall een vorm is van een persoon onder druk zetten". Dit slechts een interessante interpretatie noemen doet geen recht aan de kracht van het standpunt, en wel vanwege het volgende:
1a.
De Autoriteit Persoonsgegevens vervolgt (en dit werd in de originele aanhaling ook erbij gezet): "Bijvoorbeeld door iemand te benadelen als hij of zij geen toestemming geeft." Vindt Tweakers en haar moederbedrijf dan dat het ontzeggen van toegang tot hun website geen benadeling is? Interessante houding ten opzichte van de eigen diensten!
1b.
Artikel 7.4 verklaart dit deel nader:
Bij de beoordeling van de vraag of de toestemming vrijelijk kan worden gegeven, wordt onder meer ten sterkste rekening gehouden met de vraag of voor de uitvoering van een overeenkomst, met inbegrip van een dienstenovereenkomst, toestemming vereist is voor een verwerking van persoonsgegevens die niet noodzakelijk is voor de uitvoering van die overeenkomst.
De overeenkomst is in dit geval het bezoeken van de website. Wij zijn jullie als bezoekers wettelijk niets verschuldigd voor de dienst die Tweakers levert: de website in dit geval. Voor het leveren van de website zijn er geen advertentiecookies noodzakelijk. (Inlogcookies enzo natuurlijk wel.) Volgens 7.4 is de toestemming dus
niet vrijelijk gegeven.
1c.
We kunnen nog verder teruggaan naar de bron van de Autoriteit Persoonsgegevens: de wet zelf.
Deze zegt in Grond 42:
Toestemming mag niet worden geacht vrijelijk te zijn verleend indien de betrokkene geen echte of vrije keuze heeft of zijn toestemming niet kan weigeren of intrekken zonder nadelige gevolgen.
In het geval van een cookiemuur heeft de betrokkene niet de optie gehad te weigeren zonder nadelige gevolgen (zie 1a). Een cookiemuur is dus een vorm van toestemming afdwingen.
2.
Even ter context, artikel 95 van de AVG zegt:
Deze verordening legt natuurlijke personen of rechtspersonen geen aanvullende verplichtingen op met betrekking tot verwerking in verband met het verstrekken van openbare elektronische-communicatiediensten in openbare communicatienetwerken in de Unie, voor zover zij op grond van Richtlijn 2002/58/EG onderworpen zijn aan specifieke verplichtingen met dezelfde doelstelling.
Refererend naar die ePrivacy-richtlijn (Richtlijn 2002/58/EG), Grond 17:
In deze richtlijn dient "toestemming van een gebruiker of abonnee", ongeacht of deze laatste een natuurlijke of rechtspersoon is, dezelfde betekenis te hebben als "toestemming van de betrokkene" zoals gedefinieerd en nader bepaald in Richtlijn 95/46/EG.
Maar wat wil het geval wat betreft Richtlijn 2002/58/EG? De AVG zegt in Grond 171:
Richtlijn 95/46/EG dient door deze verordening te worden vervangen.
De ePrivacy-richtlijn is dus niet langer onderheving aan Richtlijn 95/46/EG, maar aan de AVG! Tweakers en haar moederbedrijf kunnen zich dus niet beroepen op de zwakkere eisen van de ePrivacy-richtlijn.
Wat de functionaris voor gegevensbescherming (DPO) zegt, klopt dus niet - de cookiemuur is in strijd met de huidige geldende wetten.