Het juiste moment om uit huis te gaan?

[Artaex]

Beste mede-Tweakers,


Dit is niet zozeer een vraag waar ik een concreet antwoord op verwacht, maar waarmee ik een beetje ideeën hoop op te doen.

Ik ben twintig jaar, woon nog thuis in de omgeving van Den Haag en zit in het derde jaar van de hbo-studie Software Engineering. Het jeukt sinds kort een beetje om uit huis te gaan. Niet zozeer omdat ik het thuis niet naar m'n zin heb (integendeel), maar omdat ik het ergens wel zie zitten om dit extra stukje volwassenheid op te zoeken. Ik heb een relatie en diegene heeft ook de wens om te gaan samenwonen.

Maar goed, we studeren allebei nog en hebben ook geen vast werk. Ik doe tussendoor wat IT-gerelateerde klusjes, maar dat is geen vetpot. Mijn studie zit er over anderhalf jaar op en over een half jaar begin ik aan twee stages van zes maanden. Ik heb geen bijbaantje en leef verder van wat Ome DUO maandelijks uitkeert.

De wens zou zijn, indien financieel mogelijk, om ergens een huurappartement te vinden (een studio of tweekamerappartement, niet al te krap). De kale huur ligt zo'n beetje tussen de 600 en 900 euro gemiddeld (gebaseerd op een aantal beschikbare appartementen in Zuid-Holland). Het zou mogelijk zijn om allebei tot zo'n 1000 euro per maand te lenen via DUO, maar de verhuurders verwachten dat je bewijs kan overleggen van inkomen. Tja, telt zo'n lening? Dat houdt natuurlijk ook een keer op. Werk zoeken zal uiteindelijk geen probleem zijn, want ik weet zeer zeker dat ik na m'n studie direct full-time aan de slag kan. En ondertussen een bijbaantje doen zal niet genoeg opleveren om de huur te betalen.

Een mini-dilemma dus. Niet genoeg inkomen om te gaan huren, maar wel ergens de (kleine) wens om het ouderlijk huis te verlaten...

Hopelijk heb ik zo m'n situatie een beetje duidelijk geschetst. Ik ben dus vooral benieuwd naar wat jullie ervaringen zijn en hoe jullie erover denken?

EDIT:
Hier wat extra verduidelijking voor de situatie die ik probeer te schetsen:

- Een studentenkamer is geen optie. M'n slaapkamer thuis is vrij royaal en ik zou het zonde vinden om ca. 400 euro per maand te betalen voor een veel te kleine ruimte.
- Het is goed dat jullie me scherp houden door ook kritisch te zijn op het samenwonen. Ik ben me ervan bewust dat dat een relatie op de proef stelt. Laten we voor het gemak ervan uitgaan dat we allebei niet gescheiden willen wonen (in het ergste geval één van ons, maar dat is financieel ook nauwelijks haalbaar).
- Het is niet mijn intentie om maximaal bij DUO te lenen – integendeel.

[ Voor 14% gewijzigd door Artaex op 11-01-2018 11:53 ]

[Nico de Vries]

Zou het gewoon doen, samenwonen is leuk. Mijn dochter zit in een vergelijkbare situatie. Zij en haar vriend studeren nog en ze zijn net gaan samenwonen. Je moet even zoeken naar een woning die studerenden accepteert maar het is zeker mogelijk. Je kunt o.a. op https://www.funda.nl naar adressen zoeken.

[Jeroenneman]

Regel een bijbaan zou ik zeggen.

Als je probleem is dat je te weinig inkomsten hebt, dan moet je meer gaan werken.
En misschien ook wel op plekken die niet supergoed aansluiten op je verdere studie activiteiten. Maar als je met freelance werk niet genoeg brood op de plank krijgt, dan zou ik me gaan verdiepen in andere bijbanen.

Naast een HBO studie moet je prima toch drie avonden kunnen werken? En probeer voor je stages ook een vergoeding te regelen. De overheid heeft iig zeer goede vergoedingen voor stagiaires, en sommige bedrijven zijn ook heel wat guller dan anderen.

Sommigen vinden dat misschien overkomen als "geldwolf" bij een stage, maar jij moet ook gewoon je vaste lasten betalen, en een stage is (in mijn ervaring) gewoon een flinke hap tijd die je kwijt bent. Helemaal niet raar om daar compensatie voor te ontvangen.

Edit: eigen ervaring: gedurende de hele studie gewerkt, met plezier. Niet alleen omdat je tijdens werk even in een totaal andere sfeer zit, maar omdat het ook (voor mij) een stuk geruststellender was dan handje ophouden bij DUO. Vrienden hadden een maximale lening, en we konden ongeveer dezelfde dingen doen. Ik werkte drie avonden per week, kon dat combineren met de studie, en had altijd geld achter de hand (en geld wat je verdient gooi je minder makkelijk over de balk dan geld wat je krijgt).

Nu hebben zij een flinke lening, en ben ik met een gezonde buffer begonnen. Een paar zitten in Crypto, en hebben nu een paar duizend euro binnengehaald. Leuk, maar nog steeds niet genoeg om de schuld af te betalen. Alles wat ik nu verdien is direct besteedbaar, zonder aan een schuld te denken. En ik kon in die tijd ook nog samenwonen. Als je werkt heb je gewoon veel meer mogelijkheden. Daarvoor zul je wel soms "nee" moeten zeggen tegen een avond zuipen, of je sluit wat later aan.

[ Voor 36% gewijzigd door Jeroenneman op 11-01-2018 00:47 ]

[NotSoSteady]

Niet genoeg inkomen om te gaan huren, maar wel ergens de (kleine) wens om het ouderlijk huis te verlaten...

Je hebt het antwoord zelf al gegeven. Oplossing: meer inkomsten genereren in plaats van direct alles te gaan lenen.

[ Voor 3% gewijzigd door NotSoSteady op 11-01-2018 00:42 ]

[Tuttel]

Ervaringen genoeg, zelf als 17 jarige op mezelf gaan wonen net zoals als menig andere student. En ja, daarbij komt ook de verantwoordelijkheid om jezelf financieel te onderhouden (zij het met behulp van DUO).

Jullie uitdaging is alleen dat je samen wilt wonen en daarmee automatisch nogal wat eisen stelt, maar er ook nogal wat eisen verwacht worden als het gaat om je inkomen. Mijn inziens ligt het er dus puur aan of je geschikte woonruimte kan vinden met zijn 2en voor een schappelijke prijs en of je wat aan je inkomsten wil/kan doen.

[Artaex]

Jeroenneman schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 00:38:
Regel een bijbaan zou ik zeggen.

Dat wil ik best overwegen, al gaat mijn voorkeur uit naar freelancewerk. Nadeel is dat een verhuurder zal vragen om bewijs van inkomsten (hij wil immers zeker weten dat ik elke maand netjes betaal) en dat is lastiger in het geval van freelance.

Jeroenneman schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 00:38:
Sommigen vinden dat misschien overkomen als "geldwolf" bij een stage, maar jij moet ook gewoon je vaste lasten betalen, en een stage is (in mijn ervaring) gewoon een flinke hap tijd die je kwijt bent. Helemaal niet raar om daar compensatie voor te ontvangen.

Dit ben ik zeker met je eens. Bij Software Engineering-stages ligt de vergoeding meestal rond de 400 euro per maand of hoger. Ik al wat professionele werkervaring en ik zou wellicht iets meer kunnen vragen/verdienen, maar dat is nog even afwachten.

Tuttel schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 01:01:
Ervaringen genoeg, zelf als 17 jarige op mezelf gaan wonen net zoals als menig andere student. En ja, daarbij komt ook de verantwoordelijkheid om jezelf financieel te onderhouden (zij het met behulp van DUO).

Jullie uitdaging is alleen dat je samen wilt wonen en daarmee automatisch nogal wat eisen stelt, maar er ook nogal wat eisen verwacht worden als het gaat om je inkomen. Mijn inziens ligt het er dus puur aan of je geschikte woonruimte kan vinden met zijn 2en voor een schappelijke prijs en of je wat aan je inkomsten wil/kan doen.

Ik vind het wel belangrijk dat uit huis gaan niet tot minder woonplezier leidt dan ik op dit moment heb, want dan had ik net zo goed lekker thuis een kamer kunnen hebben à 0,- per maand (+ gratis voedsel, alles wordt gewassen, etc.). Een huurwoning zou voor mij slechts tijdelijk zijn (een of twee jaar). Het liefst zo snel mogelijk een koophuis zodra ik een stabiel inkomen heb.

[Sovieto]

Ik zou zelf niet al in mijn studententijd samen willen wonen. En zoals anderen al zeggen, zorg in ieder geval voor een bijbaantje.

[BSOD baby]

Doe dezelfde studie als jij in hetzelfde jaar en ik heb gewoon een bijbaan waarbij ik ongeveer 1 a 2x per week werk en dus max 100 euro verdien. 400 euro per maand dus. Tel daar DUO bij op van max 1000 euro pp omdat je nog andere kosten hebt. Nu heb alleen jij al 1400 euro.

Als je nog huurtoeslag kan krijgen en een 2e persoon kan regelen die wat meebetaalt kan ik het probleem niet vinden.

[B_FORCE]

Ik had je op je 17e/18e allang het huis uit geschopt, lol
NOFI trouwens, bedoel dat met de beste bedoelingen.

Bedenk of je het financieel kunt trekken.
Betaal niet meer dan 710 euro, dan kun je namelijk nog huurtoeslag krijgen.
(uberhaubt vind ik meer dan dat bedrag zeer belachelijk)
Bedenk ook dat samenwonen heel anders is dan gescheiden wonen.

Persoonlijk zou ik eerder een (goede) vriend oid vinden of op kamers gaan.
Maar ik weet niet hoe jullie relatie in elkaar zit.

[Jeroenneman]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 01:18:
[...]

Dat wil ik best overwegen, al gaat mijn voorkeur uit naar freelancewerk. Nadeel is dat een verhuurder zal vragen om bewijs van inkomsten (hij wil immers zeker weten dat ik elke maand netjes betaal) en dat is lastiger in het geval van freelance.


[...]

Dit ben ik zeker met je eens. Bij Software Engineering-stages ligt de vergoeding meestal rond de 400 euro per maand of hoger. Ik al wat professionele werkervaring en ik zou wellicht iets meer kunnen vragen/verdienen, maar dat is nog even afwachten.


[...]

Ik vind het wel belangrijk dat uit huis gaan niet tot minder woonplezier leidt dan ik op dit moment heb, want dan had ik net zo goed lekker thuis een kamer kunnen hebben à 0,- per maand (+ gratis voedsel, alles wordt gewassen, etc.). Een huurwoning zou voor mij slechts tijdelijk zijn (een of twee jaar). Het liefst zo snel mogelijk een koophuis zodra ik een stabiel inkomen heb.

Haha, tja, met de instelling dat het zeker niet tot minder woonplezier mag leiden kan geen enkele student meer op kamer lijkt mij. Tenminste, als je woonplezier definieert als gemak en woonoppervlakte. Maar als je eenmaal uit huis bent, dan wil je niet meer terug. Het is vooral aan jou de vraag of je bereid bent meer te werken (dus ook niet freelance, je moet gewoon vaste inkomsten hebben) om een woonruimte te delen met je vriendin. Als het antwoord daarop dan is dat het vooral niet teveel moet inleveren, en dat je eigenlijk liever niet ander werk zoekt op vaste basis, dan moet je je vriendin gewoon vertellen dat je nu nog geen zin hebt om samen te wonen, omdat je je huidige situatie wel lekker vindt.

Je wil nu al gelijk een huurwoning, terwijl je nog gewoon studeert. Wat denk je dat al die andere studenten doen? Gelijk een huis huren? Nee joh, je hebt genoeg studentenhuisvesters die tweepersoonskamers aanbieden.

[S0epkip]

Ik zou toch echt eerst op mezelf gaan wonen voordat je gaat samenwonen, dat komt uiteindelijk jullie beiden ten goede. Dan weet je tenminste een beetje hoe het werkt om een huishouden te runnen en zoals je al zei, het is een extra stukje volwassenheid!

Misschien dat je via een woningcorporatie of Studentenverhuur een kamer of klein appartementje kunt vinden ergens? Misschien kunnen je ouders garant staan wbt de huurbetaling?

[assje]

Als straks die koopwoning in beeld komt ben je blij als je nog reserves hebt ipv een lening.

Is het geen mogelijkheid anti-kraak te gaan wonen? Dat heb ik tijdens mijn studie gedaan met mijn vriendin. Leuke tijd gehad en kostte €200/maand.

[UnMercable]

Zelf ben ik een aantal jaar geleden, toen ik 21 was, op mijzelf gaan wonen in Rotterdam. (Ik koos ervoor om juist niet met mijn toemalig vriendin van 2 jaar samen te wonen. Omdat ik het gevoel had dat wij, maar vooral ook zij, hier nog niet klaar voor waren.)

Onderschat ook de kosten van verhuizen niet! Ik was toch een aardig gedeelte van mijn opgespaard vermogen kwijt. En meubeltje hier en een verfje daar kan aardig oplopen.

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 00:33:

De wens zou zijn, indien financieel mogelijk, om ergens een huurappartement te vinden (een studio of tweekamerappartement, niet al te krap). De kale huur ligt zo'n beetje tussen de 600 en 900 euro gemiddeld (gebaseerd op een aantal beschikbare appartementen in Zuid-Holland).

Ik weet niet hoe je precies aan dit bedrag komt, maar ik vind het bijzonder hoog. Vergeet niet dat je ook nog zaken als gas/electra, water, tv/internet, afval/rioolheffing, verzekeringen, etc. moet betalen.

Zelf koos ik voor een studio tegenover "school", voor €370 tot €390 (elk jaar gaat de prijs omhoog) had ik een 1 ruimte die dienstdeed als slaapkamer, keuken en woonkamer. En dat terwijl mijn huidige woonkamer groter is . Badkamer was wel apart. Deze kosten waren wel all-in, enkel tv/internet diende je zelf af te nemen. Huursubsidie was niet mogelijk omdat het een onderverdeelde woning betrof (oid).

Inmiddels zijn we een paar jaar verder...
Ik heb een andere vriendin, beide woonden wij op onszelf en samenwonen was/is een stuk voordeliger. We hebben nu een woning net buiten Rotterdam (Berkel en Rodenrijs). School en werk ben ik met 30 minuten (45 als ik met het OV ga).

We hebben nu een normale woning, dus slaapkamer, woonkamer, badkamer, keuken en tuin voor €410 per maand. Hier krijgen wij wel huursubsidie op. Al met al zijn wij aan vaste lasten ongeveer €600,- kwijt.

Ik zou je dus zeker het advies willen meegeven om je zoektocht naar een huis ook buiten je directe omgeving te zoeken. Als student zijnde mag je toch gratis reizen. En alleen samen te gaan wonen als dit echt goed voelt.

Succes met je zoektocht!

[jeroen3]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 00:33:
Ik ben twintig jaar, woon nog thuis in de omgeving van Den Haag en zit in het derde jaar van de hbo-studie Software Engineering.

Dan heb je best kans dat je met je HBO na de studie buiten de goedkope huurhuizen valt. Hoe zit dat in jouw regio?

[borft]

Bij veel verhuurders heb je niet alleen een bewijs van inkomen nodig, maar ook genoeg inkomen. richtlijnen gaan vaak in de richting van 4x de huur aan inkomen.

Als ik jou was zou ik niet zoeken naar iets van >600 euro, als je vaste inkomen veel minder is dan dat. Niet alleen ga je het heel erg moeilijk geregeld krijgen, maar je stelt jezelf ook bloot aan een groot financieel risico. De huur is niet alle kosten, er komt nog gwe, service kosten, gemeentebelasting, rioolrecht, afvalheffing, verzekeringen, etc bij, onderschat dat niet. En dan heb je je huis nog niet ingericht, nog geen brood op de plank, etc.

Zorg dat je een goed kostenplaatje hebt van te voren. De inkomenseis kan je natuurlijk proberen te omzeilen door je ouders garant te laten staan, maar ik zou het eigenlijk gewoon niet doen als je het eigenlijk niet kunt betalen. Het is niet voor niets dat de meeste studenten die uitwonend zijn op kamers zitten.

Ten tweede zou ik ook het bovenstaande advies volgen, en eerst op jezelf op kamers gaan, evt in een studentenhuis. Dat is een geweldige manier om veel te leren. Daarna kan je altijd nog gaan samenwonen.

[JvS]

Tja je wilt op jezelf met alle comfort van nu maar tegen geen kosten. Dat gaat niet lukken.

Je kunt wel op kamers gaan of mazzel hebben met een sociale huurwoning. Maar iets anders gaat je niet lukken. Op kamers is de natuurlijke eerste stap van zelfstandigheid voor studenten. Als je dat te min vindt, wordt het erg lastig.

Dus comfort afwegen tegen de wens om op je eigen benen te gaan staan.

[-tom-562]

Lekker op kamers (dus geen appartementen van 900 euro ) gaan en nog niet gaan samenwonen. Zoek een bijbaantje waar je 's avonds of in het weekend kan werken. B.v. studentchauffeur, makkelijker kan je denk ik niet je geld verdienen

[President]

Houd je er in je financiële planning ook rekening mee dat jullie na een maand uit elkaar kunnen gaan, waardoor jullie het beiden niet alleen kunnen betalen en weer terug naar jullie ouders moeten?

[Ramon]

Ik zou lekker in je eentje op kamers gaan inderdaad. Dan kan je gerust oefenen met hele periodes samen zijn en alle frustraties die daarbij horen zonder meteen de bom onder de relatie te leggen maar iemand gewoon naar huis te sturen.

En 1000 euro lenen is leuk maar als je dat te lang doet dan kan je je droomhuis ook wel vergeten

[rilly]

Je zal het vast niet vergeten zijn, maar toch; er komen meer kosten bij dan alleen de huur.
Simpel: Wie doet de boodschappen in huis? Daar kan je per maand ook alweer minimaal 100,- euro voor rekenen, vooral als je het "druk" hebt en niet zelf gaat koken.
Zelfstandig worden is leuk, maar dat kan in het ouderlijk huis ook. Mijn advies; wacht die 1,5 jaar totdat je het financieel (veel) makkelijker "aan kan" of regel een bijbaan, zoals al eerder benoemd.

[Sissors]

President schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 07:58:
Houd je er in je financiële planning ook rekening mee dat jullie na een maand uit elkaar kunnen gaan, waardoor jullie het beiden niet alleen kunnen betalen en weer terug naar jullie ouders moeten?

Dat is juist eerder een reden om dit wel te doen, want nu kan je nog zo terug naar je ouders. Als je baan hebt en koophuis is dat allemaal wat lastiger.

Hij kan wel op kamers, maar waarom is dan de vraag? Lijkt mij eigenlijk dat hij beter is gewoon dat geld te sparen zodat er geld achter de hand is als hij echt moet verhuizen.

[absurdsmash]

Heeft 1 van jullie zich ingeschreven bij DUWO? Nu is de tijd om daar te kijken als je wat wachttijd hebt opgebouwd. Rond juli is het te laat als eerstejaars voorrang krijgen.

[Distoration]

Je kunt ook zolang je studie nog duurt op kamers gaan wonen. Je hebt toch het stukje zelfstandigheid/volwassenheid wat je graag wil en qua kosten is het een veelvoud goedkoper dan menig studio. Dan zou je als je straks afgestudeerd bent en een baan hebt op zoek kunnen naar een woning om samen in te trekken?

[Funkymonk3y]

Lekker goedkoop thuisblijven! Je kan de rest van je leven nog op jezelf wonen. Je hebt het er leuk toch? Ik had een moord gedaan voor zo’n gunstige startpositie.

Geen studieschuld, grotere spaarpot, meer hypotheek, vrije tijd, geen verplichtingen. Ik vind het wel apart dat je nu al van duo moet rondkomen.

[DAzN]

Op mijn 18e ben ik zelfstandig op kamers gaan wonen in Den Haag. Op zoek gegaan naar een enkele kamer met gescheiden (eigen) keuken. 't Was geen luxe, maar absoluut leerzaam en een leuke periode. Ja, je zult wat moeten bijverdienen, maar dat is mogelijk, zeker in de stad.

Ik zou niet direct van je ouders gaan samenwonen. Jullie zijn nog jong en hebben blijkbaar geen van tweeën ervaring met het zelfstandig wonen. Zeker studentenkamers zijn klein en je zit echt bij elkaar op de lip. Het is prettig om naar je eigen kamer te kunnen als je daar de behoefte aan hebt. Daarnaast, jullie zullen nieuwe dingen moeten leren en het huishouden runnen gaat niet vanzelf.

Het voordeel is dat jullie beiden dat jullie eigen kamer nog hebben, mochten jullie besluiten de relatie niet voort te zetten. Anders ga je weer terug naar je ouders - waarschijnlijk - en daar zit jij en waarschijnlijk ook zij niet op te wachten Grote kans dat na een paar maanden je alsnog besluit bij je relatie in te trekken, of andersom, maar dan heb je in ieder geval die paar maanden ervaring.

[T i M]

Tip: ga niet lenen om je huur te kunnen betalen. Stiekem tikt dat hard aan en aan het einde van je studie heb je een flinke studieschuld die je mogelijk belemmerd bij het kopen van je eerste huis. Mijn mening: doe het niet als je het financieel niet kunt dragen zonder te lenen.

Je geeft aan een stukje extra volwassenheid te willen en wilt die stap nemen door te lenen bij DUO ipv werk zoeken. Neem beide een bijbaan (ja, dat kan ook naast eventuele stages) om de huur te betalen. Huur iets goedkoops, zodat je in aanmerking komt voor toeslagen dan scheelt het al een hoop.

[finsdefis]

Mijn ervaring is als volgt:

Ik heb een half jaar op kamers gewoond, waarna ik op m'n 19e samen ging wonen met mijn vriendin. Ik vond het samenwonen eerlijk gezegd meer vrijheid geven dan op kamers wonen, maar dat ligt ook aan je partner wij nodigden altijd vrienden uit en woonden in het centrum van een studentenstad. Wat we wel belangrijk vonden is dat we 2 aparte kamers hadden, dan kan je altijd je eigen ding doen.

Qua woongenot is het vrijwel onvermijdelijk dat je 'achteruit' gaat, overigens. Wij hadden voor 800 euro in een studentenstad echt een aftands souterrain met 20 jaar oude Gamma/Gammel-keuken. Wel schoon verder, maar gewoon echt oud. Dat is ook wel weer grappig en het heeft mij leren relativeren nu dat ik een koopwoning heb (met dezelfde partner). Ik denk dat je op dat vlak je verwachtingen gewoon wat lager moet leggen. Ook kamers zijn duur en met samenwonen kan je de kosten nog delen.

Het was wel een flinke kostenpost en we konden daar naast onze studie niet tegenop werken. Mede vanwege dat én onze uitgaansgewoontes ook een aardige studieschuld opgebouwd. Daar heb ik geen spijt van, maar dat is ook met de disclaimers dat (a) onze relatie al bijna 9 jaar stand houdt, (b) ik snel een vast contract kreeg en aardig verdiende (voor kopen belangrijk) en (c) ik vooraf wel flink wat spaargeld had, maar bewust bijleende.

Doe er je voordeel mee zou ik zeggen. Veel is afhankelijk van je relatie, dus ik ben het niet per se eens met degenen die zeggen dat je 'eerst op kamers moet'.

[s0ulmaster]

Ik woon inmiddels bijna 5 jaar samen met mijn vriendin in Enschede. Beide zijn we student werken we er allebei een beetje naast en is er DUO voor een beetje financiële ondersteuning. Voor een huis tussen de 400 en 600 euro betaal je door huursubsidie nagenoeg hetzelfde als je ouder dan 23 bent!! onder je 23e zijn de regels wat anders en krijg je als ik het mij goed herinner minder subsidie. Ik heb een hele tijd kunnen overleven zonder lening bij DUO (wel basisbeurs toen nog), maar daar kwam ik met mijn beperkte inkomen toch moeilijk de maand mee door.

Zoek een (sociale) verhuurder en ga proactief op zoek. Omdat ik sociaal wou huren heeft het bij mij wel bijna 1.5 jaar geduurd voor ik een woning had. In Enschede heb je bijvoorbeeld een jongerenhuisvesting die ook studenten accepteert (en dus ook rekening houd met inkomen van DUO). DUO inkomsten is lang niet bij elke verhuurder geaccepteerd inkomen.

Als je je allebei een beetje inzet om inkomen te generen en de rest bij DUO leent is het heus niet op een houtje bijten. Ik ben blij dat ik de stap zo 'vroeg' heb gemaakt en wens je veel succes in je keuze.

edit: over het financiële plaatje. Ja je zult hoogstwaarschijnlijk wat schuld opbouwen bij DUO, je moet ook zorgen dat je je voorbereid op de uitzet, want goedkoop is de eerste maand niet. 2x de huur als borg is wettelijk toegestaan naast je eerste maand huur en een likje verf en een inboedel staan er ook niet zomaar. Zelfs op budget gaat je geld sneller op dan je lief is.

Al met al totally worth it. In je sector gaat het terugbetalen aan DUO waarschijnlijk ook snel genoeg als je daar bang voor bent.

[ Voor 18% gewijzigd door s0ulmaster op 11-01-2018 09:34 ]

[SlqmLqck]

Waarom zou je niet bij iemand die onder verhuur doen? dit is vaak een half jaar (soms een jaar) en daar komt diegene weer terug. Dan kun je kijken hoe het gaat. Bevalt het niet ga je terug. Bevalt het wel, ga je opzoek naar iets anders. Hoef je ook geen meubels en dergelijke te kopen, meestal is het alleen de huur die je moet betalen.

[Tsurany]

Ik heb zelf relatief lang thuis gewoond, na mijn afstuderen ben ik de eerste ~2,5 jaar nog thuis blijven wonen terwijl ik fulltime aan het werk was. In het weekend was ik veel bij mijn vriendin, die in het weekend bij haar moeder thuis woonde. Je levert inderdaad wel wat in op vrijheid, afhankelijk van de relatie met je (schoon)ouders kan dat wel of niet goed werken. In mijn geval ging het prima, mijn ouders stimuleerden mij ook om flink te sparen door geen kosten te rekenen ondanks dat ik het met mijn baan prima kon betalen.

Het zorgde er echter wel voor dat ik een leuk huis kon kopen op mijn 24e. Naast de maximale hypotheek kon ik nog ruim 30.000 euro eigen geld inleggen waardoor ik veel ruimere keuze had dan wanneer ik niet zou hebben gespaard. Bovendien had ik geen studieschuld opgebouwd die nog afgelost moest worden.

Zeker in de huidige tijd zou ik heel goed oppassen met maximaal lenen bij DUO als het simpelweg bedoeld is om wat extra luxe te verkrijgen. Als die leningen ooit geregistreerd gaan worden bij het BKR zal jij na je afstuderen heel lastig aan een lening komen om een huis aan te schaffen, dan ben je echt overgeleverd aan de waardeloze huurmarkt in Nederland.

[B-Real]

Hier vooral voorstanders van het uit huis gaan als ik het zo lees, hier even wat tegengas.

Ik sta zeker niet negatief tegenover vroeg uit huis gaan. Bij mij was het gewoon niet nodig.
Ik woonde bij mijn ouders in mijn geboortestad en kon daar ook gewoon mijn studie doen. Verder was het geen stad met een heel bruisend studentenleven dus waarom op vroeg op mezelf gaan?

Daarnaast had ik het thuis goed, ik moest niets en mocht alles (in alle redelijkheid). Mijn ouders hadden er ook geen enkele moeite mee.

Naast mijn studie probeerde ik zoveel mogelijk te werken en kon ik dus lekker sparen maar ook een fijne auto rijden, fijn op vakantie, geld overhouden voor leuke dingen en flink sparen.

Na mijn studie gelijk een vaste baan en ook nog een paar jaar thuis gewoond. Op een gegeven moment Funda eens aan geslingerd en toen er een geschikt huis voorbij kwam woonde ik ineens heel vlot op mezelf. Viel dat tegen? Ik hoefde immers thuis niets te doen. Nee, absoluut niet. Het was vanaf het eerste moment heerlijk.

Wel ben ik blij dat ik gelijk een huis heb kunnen kopen waar ik heel lang zou kunnen wonen, ook als er één of meerdere kinderen mochten komen. Afgezien van de hypotheek geen schulden heb, nog steeds een fijne auto heb (lease auto inmiddels), nog steeds op vakantie kan, leuke dingen kan doen en flink kan sparen.

Heb ik dan iets gemist? Tja, ik denk dat het studentenleven (zeker in een studentenstad) wel een mooie ervaring is en die kans krijg je maar 1x! Echter denk ik niet dat mijn situatie een nadeel is geweest, ik heb er geen spijt van in elk geval.

[finsdefis]

Tsurany schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 09:44:
Zeker in de huidige tijd zou ik heel goed oppassen met maximaal lenen bij DUO als het simpelweg bedoeld is om wat extra luxe te verkrijgen. Als die leningen ooit geregistreerd gaan worden bij het BKR zal jij na je afstuderen heel lastig aan een lening komen om een huis aan te schaffen, dan ben je echt overgeleverd aan de waardeloze huurmarkt in Nederland.

Ondanks dat ik exact het tegenovergestelde van jou heb gedaan ben ik het hier volledig mee eens.

Ik had nog geluk met relatief acceptabele prijzen voor koop, een hypotheekverstrekker die de DUO-lening niet meenam en een starterslening. Ter illustratie: ik kocht het nieuwbouwhuis voor 185k v.o.n., maar vraagprijzen voor soortgelijke huizen liggen nu tussen de 250-300k

Bij mij had het natuurlijk ook compleet anders kunnen lopen: relatie stuk, niet snel een baan vinden, studieschuld die wél opgevraagd wordt door de bank (gebeurde toen niet), etc. Maargoed, voor dat laatste is een ander topic erg handig om door te nemen (argumenten voor en tegen, ondanks het onstsporen ervan).

[SmurfLink]

Lenen om een huurwoning te bekostigen?? Dat klinkt wel HEEL dom. Sorry dat ik het zeg. Ga eerst zorgen dat je een bijbaantje fixt voor tijdens je studie, en eventueel een goedkope studentenkamer als je graag op jezelf wilt. Samenwonen zou ik afraden, je bent beiden nog studerende en hebben voor wat ik begrijp beiden niet op jezelf gewoond. Je zegt zelf dat je die volwassenheid wil krijgen, dan is samenwonen niet de manier om dat te doen. Eerst lekker ff op jezelf, studentenkamertje, studie afmaken, bijbaantje zodat je wat kan sparen en minder hoeft te lenen... en daarna baan zoeken en verder kijken.

[Anakha]

Ik zie hier vooral mensen redeneren vanuit de voor hen bekende situatie. Mensen die lang thuis hebben gewoond (en dus niet weten wat ze missen door niet op kamers te zijn gegaan) zeggen dat het prima is om lang thuis te wonen. Mensen die (vroeg) op kamers zijn gegaan (en dus niet weten hoe het geweest zou zijn als ze langer thuis hadden gewoond) zeggen dat je vooral op kamers moet.

Kortom, iedereen probeert zijn eigen keuze te verdedigen.

Ik zou het nuttiger voor TS vinden als mensen juist proberen andersom te redeneren. Welke goede redenen zouden er kunnen zijn om NIET te doen wat jij zelf gedaan hebt?

Ik ging zelf op mijn 18e op kamers, mijn beste vriend bleef bij zijn ouders wonen tot zijn 24e. Ik bouwde een nieuwe vriendenkring op in mijn studentenstad en genoot van het studentenleven zonder te werken, hij bleef zijn oude vertrouwde vrienden vaker zien en had een flinke bijbaan. Ik leefde in smoezelige studentenhuizen en vrat Euroshopper-meuk, hij stond erop om zelf even boodschappen te doen als hij bij me op bezoek kwam om tenminste fatsoenlijk eten en drinken te krijgen. Ik leerde met vallen en opstaan voor mezelf zorgen, hij keek er hoofdschuddend naar en nam van zijn moeder de gestreken was weer in ontvangst. Toen ik 24 was, had ik een dikke studieschuld en woonde ik bij een moeilijke hospita, terwijl hij een ruim nieuwbouwhuis kocht.

Kortom, dat missen van het studentenleven heeft hem een grote voorsprong op het gebied van comfort en financiën bezorgd. Ik heb nooit bij hem gemerkt dat hij last heeft gehad van het 'niet leren op eigen benen te staan', zoals ik dat destijds zag.

Destijds vond ik dat ik het beter voor elkaar had dan hij. Terugkijkend met wat zelfreflectie denk ik dat hij het beter voor elkaar had dan ik.

Maar ja, inmiddels heeft hij 3 kinderen en ik niet, dus zijn de rollen qua comfort en financiën helemaal omgedraaid...

[Tsurany]

Anakha schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 10:13:
Ik zou het nuttiger voor TS vinden als mensen juist proberen andersom te redeneren. Welke goede redenen zouden er kunnen zijn om NIET te doen wat jij zelf gedaan hebt?

Dat blijft erg lastig om te doen aangezien je een hoop aannamen moet doen over de ervaring van anderen of de ervaringen dat je zelf zou kunnen hebben of juist niet zou kunnen hebben. Juist als veel mensen hun eigen ervaringen geven kan je op basis daarvan goed zien welke ervaringen jij aantrekkelijker vind omdat deze ervaringen veel betrouwbaarder zijn.

[TheBrut3]

Anakha schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 10:13:
Ik ging zelf op mijn 18e op kamers, mijn beste vriend bleef bij zijn ouders wonen tot zijn 24e.
...
Ik heb nooit bij hem gemerkt dat hij last heeft gehad van het 'niet leren op eigen benen te staan', zoals ik dat destijds zag.

Ik kan mezelf in dat verhaal vinden, maar dan was ik de thuiswonende kant. Ook omdat voor mij gewoon alles in de buurt zat. MBO in de naastgelegen stad, daarna werken in diezelfde stad en deeltijd HBO ook in een stad in de buurt waar ik met een, voor mij leeftijd dikke, wagen heen kon. Als we met vrienden wat leuks wilde doen was voor mij alles best, ik hoefde niet naar de centen te kijken.

Het studentenleven 'meemaken' zal inderdaad anders zijn. Maar ook ik kon gaan stappen, bij vrienden blijven slapen of met een meid mee naar haar studentenkamer. Het enige wat voor mij wat lastiger was, was zelf iemand meenemen
Maar ik was sowieso niet echt het uitgaanstype. Doe mij maar gewoon een gezellige kroeg/biercafé in de avond, ik hoefde toen niet en nu nog niet tot 4 of 7 uur in de ochtend door.

Het leren op eigen benen staan zit, naar mijn mening, in iemands hoofd. Ook als je thuis woont kan je financieel goed worden opgevoed. Vanaf mijn 18e moest ik ook gewoon alles zelf betalen, ik heb alleen nooit aan mijn ouders hoeven betalen voor wonen en eten. Dus het enige wat op eigen benen staan dan inhoud is de hypotheek die erbij komt wanneer je op jezelf gaat (dit is niets anders dan een verlengde van die financiële opvoeding) en het huishouden.

Maar ik zie van beide kanten de voordelen in omdat ik beide kanten heb gezien. Achteraf ben ik nog steeds blij met hoe ik het toen heb gedaan en ik zou het met de kennis van nu niet anders hebben gedaan. Een dergelijke keuze is echt héél persoonlijk.

[Qwerty-273]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 00:33:
Ik ben twintig jaar, woon nog thuis in de omgeving van Den Haag en zit in het derde jaar van de hbo-studie Software Engineering. Het jeukt sinds kort een beetje om uit huis te gaan. Niet zozeer omdat ik het thuis niet naar m'n zin heb (integendeel), maar omdat ik het ergens wel zie zitten om dit extra stukje volwassenheid op te zoeken. Ik heb een relatie en diegene heeft ook de wens om te gaan samenwonen.

Ik zou zeker aanraden om op eigen voeten eerst te gaan staan, ipv direct samen te gaan wonen. Dit is namelijk wel een compleet ander iets. Als je gaat samenwonen, zou ik dat pas doen als jullie dat financieel kunnen bekostigen (er komen veel meer kosten om de hoek kijken dan alleen de huur prijs!). Je moet er dan wel tegen kunnen dat je de hele tijd thuis dus met zijn tweeën alles moet regelen. En dan ook rekening houden met elkaar. Wie gaat wat opruimen / schoonmaken etc. etc. etc.

En als semi-pessimist is voor mij ook maar de vraag of jullie relatie wel bestand is tegen de veranderingen die er aan komen. Zoals de eindes van de studies en het starten van werk waarmee ook de sociale groepen waar jullie nu inzitten compleet zullen veranderen - en wellicht ook de wensen van woonlocatie drastisch zullen veranderen.

[mashell]

Als het jeukt moet je krabben maar niet meteen amputeren wat goed is. Ik zou zeggen, eerst afstuderen en een baan vinden. Dan nog eventjes vermogen opbouwen en pas dan uit huis. Dat maakt het allemaal veel gemakkelijker in financiele zin. Wordt je leven leuker in een situatie waarin je samenwoont maar ook de stress van leningen, schulden en financiele krapte hebt? Geld maakt niet gelukkig, maar geen geld maakt zeker ongelukkig.

[yodeluxe]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 00:33:

Hopelijk heb ik zo m'n situatie een beetje duidelijk geschetst. Ik ben dus vooral benieuwd naar wat jullie ervaringen zijn en hoe jullie erover denken?

Ik denk dat je nog niet goed overziet wat de gevolgen zijn als je een appartement of wat dan ook gaat huren in de prijsklasse die je noemt. Buiten het al eerder genoemde feit dat verhuurders toch wel minimaal 4 keer het maandelijks inkomen van je willen zien als je naar de vrije sector gaat (meer dan 710 euro/maand), wil je niet een verplichting aangaan voor langere tijd. Leuk dat je een relatie hebt en ik hoop dat jullie ook bij elkaar blijven, maar je moet zeker in jouw huidige situatie realistisch blijven: wat als jullie uit elkaar gaan? Jullie hebben allebei geen ervaring hoe het is op jezelf te wonen, laat staan dat je weet hoe het is om met iemand samen te wonen. Samenwonen kan heel leuk zijn, maar het kan ook voldoende spanning opleveren.

Wat als een van jullie twee het na twee maanden niet meer ziet zitten? Dan zitten jullie met een woning waar vaak een minimum contractsduur aan vast zit. Zijn jullie bereid om dan de rest van de 10 maanden te lappen voor een woning waar hooguit 1 van jullie twee nog in blijft wonen?

En zit je onder de grens van 710 euro/maand, wat veel waarschijnlijker zal zijn, dan heb je te maken met ellenlange wachtlijsten. Je bent niet de eerste die zo'n woning zoekt. En hoe dan ook, je moet dan wel veel eisen loslaten. Je wilt minimaal de luxe van thuis? Kan je krijgen, als je maar voldoende inkomen hebt. En een lening van Duo lijkt me dan niet de beste optie.

Ik denk dat je er meer aan hebt om ergens een onzelfstandige tweepersoons woonruimte te zoeken. In Rotterdam heb ik die wel gezien, zijn er niet al te veel, maar vaak nog wel redelijk betaalbaar. Kijk maar eens bij Stadswonen. Ik weet niet of Den Haag ook zoiets heeft, maar je hebt dan alvast een idee in welke richting je kan zoeken.

[Basszje]

Anakha schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 10:13:
Ik zie hier vooral mensen redeneren vanuit de voor hen bekende situatie. Mensen die lang thuis hebben gewoond (en dus niet weten wat ze missen door niet op kamers te zijn gegaan) zeggen dat het prima is om lang thuis te wonen. Mensen die (vroeg) op kamers zijn gegaan (en dus niet weten hoe het geweest zou zijn als ze langer thuis hadden gewoond) zeggen dat je vooral op kamers moet.

[..]Ik leefde in smoezelige studentenhuizen en vrat Euroshopper-meuk, hij stond erop om zelf even boodschappen te doen als hij bij me op bezoek kwam om tenminste fatsoenlijk eten en drinken te krijgen. Ik leerde met vallen en opstaan voor mezelf zorgen, hij keek er hoofdschuddend naar en nam van zijn moeder de gestreken was weer in ontvangst. Toen ik 24 was, had ik een dikke studieschuld en woonde ik bij een moeilijke hospita, terwijl hij een ruim nieuwbouwhuis kocht.

Kortom, dat missen van het studentenleven heeft hem een grote voorsprong op het gebied van comfort en financiën bezorgd. Ik heb nooit bij hem gemerkt dat hij last heeft gehad van het 'niet leren op eigen benen te staan', zoals ik dat destijds zag.

Mwah als 'comfort' het einddoel van je leven is heb je gelijk, maar het klinkt alsof hij ook weinig sterke verhalen voor rond het kampvuur heeft en dat is ook belangrijke ervaring des levens lijkt mij. Heeft die vriend van je een vrouw of een suggoraatmoeder?

Ik heb niet op kamers gezeten, wel thuisgewoond tijdens studeren maar op mijn 19de het huis uit gegaan en ik zit in kamp 'lekker op kamers' of beter nog iets antikraak als dat mogelijk is. Tijdens het studeren kan je ook nog een beetje het avontuur opzoeken ipv alles al uitgekauwd te hebben tot je 40ste inclusief koophuis en wat al niet (deprimerend). Beetje leren aanpakken en tijdje leven met 'niet alles is geregeld' lijkt mij eerlijk gezegd gezond.

Ligt er ook aan wat voor type je bent, maar voor mij was eindigen in een tweekapper in een nondescript polderdorp altijd een beetje een horror-scenario

[GoldenSample]

Anakha schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 10:13:
Ik zie hier vooral mensen redeneren vanuit de voor hen bekende situatie. Mensen die lang thuis hebben gewoond (en dus niet weten wat ze missen door niet op kamers te zijn gegaan) zeggen dat het prima is om lang thuis te wonen. Mensen die (vroeg) op kamers zijn gegaan (en dus niet weten hoe het geweest zou zijn als ze langer thuis hadden gewoond) zeggen dat je vooral op kamers moet.

Kortom, iedereen probeert zijn eigen keuze te verdedigen.

Ik zou het nuttiger voor TS vinden als mensen juist proberen andersom te redeneren. Welke goede redenen zouden er kunnen zijn om NIET te doen wat jij zelf gedaan hebt?

Ik ging zelf op mijn 18e op kamers, mijn beste vriend bleef bij zijn ouders wonen tot zijn 24e. Ik bouwde een nieuwe vriendenkring op in mijn studentenstad en genoot van het studentenleven zonder te werken, hij bleef zijn oude vertrouwde vrienden vaker zien en had een flinke bijbaan. Ik leefde in smoezelige studentenhuizen en vrat Euroshopper-meuk, hij stond erop om zelf even boodschappen te doen als hij bij me op bezoek kwam om tenminste fatsoenlijk eten en drinken te krijgen. Ik leerde met vallen en opstaan voor mezelf zorgen, hij keek er hoofdschuddend naar en nam van zijn moeder de gestreken was weer in ontvangst. Toen ik 24 was, had ik een dikke studieschuld en woonde ik bij een moeilijke hospita, terwijl hij een ruim nieuwbouwhuis kocht.

Kortom, dat missen van het studentenleven heeft hem een grote voorsprong op het gebied van comfort en financiën bezorgd. Ik heb nooit bij hem gemerkt dat hij last heeft gehad van het 'niet leren op eigen benen te staan', zoals ik dat destijds zag.

Destijds vond ik dat ik het beter voor elkaar had dan hij. Terugkijkend met wat zelfreflectie denk ik dat hij het beter voor elkaar had dan ik.

Maar ja, inmiddels heeft hij 3 kinderen en ik niet, dus zijn de rollen qua comfort en financiën helemaal omgedraaid...

Tja ook weer een N=1 op de hele wereld geprojecteerd.

Persoonlijk zeg ik: niet doen.
Je onderschat enorm hoeveel het kost & die goedkope woning? Daar is half Nederland naar opzoek.. je steekt je enorm in de schulden hebt allerlei eisen maar wil vooral zelf weinig/geen consessies doen.
- moet allemaal niet qua comfort minder worden
- werken, tja uhm naja alleen als ik kan freelancen
- al over de overige vaste lasten nagedacht?
- wat als jullie niet bij elkaar blijven, wie zingt het huurcontract uit?
- als je straks een mooie studieschuld hebt en direct vanuit de studie een hut wilt kopen, hoe ga je dat doen? Zeker in de oververhitte woningmarkt?

Zou me er eerst eens beter in verdiepen als ik jou was, check ook het nibud eens, reken wat proef qua studieschuld etc.

En ja ik ging op m'n 18 direct op kamers en zou het nu direct weer doen, verschil is echter dat ik 1. Moest, 2. Er niet voor hoefde te lenen, zeker niet in deze mate, 3. Wel goed in de gaten had wat het kostte. 4 een kamertje in Enschede in 2008 (damn is dat al zo lang terug?) een andere prijs heeft dan een appartementje in Zuid-Holland nu.

Verder oprecht de vraag; wat zoek je echt/bedoel je met volwassenheid?
Je onkosten bij elkaar lenen en met je vriendin achter de geraniums zitten, hoeveel leer je daar echt van? Wat bedoel je precies?

[ Voor 3% gewijzigd door GoldenSample op 11-01-2018 11:02 ]

[Sissors]

Anakha schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 10:13:
Ik zie hier vooral mensen redeneren vanuit de voor hen bekende situatie. Mensen die lang thuis hebben gewoond (en dus niet weten wat ze missen door niet op kamers te zijn gegaan) zeggen dat het prima is om lang thuis te wonen. Mensen die (vroeg) op kamers zijn gegaan (en dus niet weten hoe het geweest zou zijn als ze langer thuis hadden gewoond) zeggen dat je vooral op kamers moet.

Kortom, iedereen probeert zijn eigen keuze te verdedigen.

Ik ben vroeg op kamers gaan wonen. Simpelweg omdat 2 uur enkele reis (en dat is naarbeneden afgerond) mij geen heel geweldig idee leek. Nu was (en ben) ik sowieso niet het grootste feest beest, dus dan ga ik naar studiegenoten kijken. Het merendeel zat op kamers, maar ik kan nou niet zeggen dat ik een duidelijke correlatie zag tussen hoe goed ze in de groep zaten, hoeveel mensen uitgingen, druk waren met studenten commissies, alcohol consumptie, etc, en het al dan niet op kamers wonen.

Ik zou dus ook niet aanraden om je in de schulden nu te gaan steken om 'volwassen' te worden. Gemiddelde studentenhuis is mij ook nog nooit erg volwassen overgekomen overigens.

[Jesse]

Sissors schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 11:02:
[...]
Ik zou dus ook niet aanraden om je in de schulden nu te gaan steken om 'volwassen' te worden.

Helemaal mee eens.

Niet meer bij je ouders wonen zorgt er niet noodzakelijkerwijs voor dat je volwassener wordt. Uiteraard zullen hier verschillende ideeen over zijn, maar volwassen worden gaat m.i. onder andere om het leren nemen van je verantwoordelijkheden. Dat kan ook prima bij je ouders thuis. Bijvoorbeeld door voor jezelf na te denken over hoe je je opstelt naar je ouders, 'hoeveel plek je thuis inneemt', hoe je een bijdrage levert aan het huishouden.

Twee jaar lang met twee personen 1000 euro per maand extra lenen geeft een behoorlijke extra schuld, die je straks lelijk in de weg zit als je je eerste huisje wilt gaan kopen, ook al ga je straks misschien moeiteloos modaal verdienen.
Nu al wat erbij gaan werken is sowieso een heel goed idee. Dat is in zekere zin ook een stap naar volwassenheid.

[ Voor 7% gewijzigd door Jesse op 11-01-2018 11:20 ]

[Verwijderd]

Een studentenkamer is makkelijk te betalen met een bijbaan je moet dan niet de duurste studio huren natuurlijk maar gewoon beginnen met een klein kamertje.
Dan moet je maar wat extra werken, Ik zou zeker niet gaan lenen om alles te betalen.
Maar je kan al snel 400+ euro per maand verdienen, laten we zeggen 10 a 15 uurtjes per week moet kunnen.
Het is ook gewoon leuk om op je zelf te wonen en als je gewoon wat extra werkt dan komt alles goed!

[ Voor 12% gewijzigd door Verwijderd op 11-01-2018 11:27 ]

[s0ulmaster]

Verwijderd schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 11:26:
Een studentenkamer is makkelijk te betalen met een bijbaan je moet dan niet de duurste studio huren natuurlijk maar gewoon beginnen met een klein kamertje.
Dan moet je maar wat extra werken, Ik zou zeker niet gaan lenen om alles te betalen.
Maar je kan al snel 400+ euro per maand verdienen, laten we zeggen 10 a 15 uurtjes per week moet kunnen.
Het is ook gewoon leuk om op je zelf te wonen en als je gewoon wat extra werkt dan komt alles goed!

400+ per maand doe het eens keer 2 en je hebt 800 euro, Nu hebben meerdere mensen in het (over)leven met bijstands-topic al eens uitgerekend wat je met een 600 euro appartement kwijt bent aan een 1-persoonshuishouden. Dan kom je al snel aan de 1200 euro. En dan heb je onderdak en eten.
Met 2 personen kan dit nog wel oplopen tot 1400-1500.

Zelfs met toeslagen erbij zul je toch wel echt je best moeten doen om niet bij te hoeven lenen (ofwel met 2x 400 per maand red je t niet). Zelfs een studentenkamer is al gauw 350+ per maand.

[Artaex]

Zeer veel reacties in een hele korte tijd, tof! Ik ga proberen al jullie vragen en opmerkingen die voorbij zijn gekomen te beantwoorden of toe te lichten. En ik heb het eerste bericht aangepast met wat verduidelijkingen om dezelfde opmerkingen/onduidelijkheden te voorkomen.

S0epkip schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 07:09:
Ik zou toch echt eerst op mezelf gaan wonen voordat je gaat samenwonen, dat komt uiteindelijk jullie beiden ten goede. Dan weet je tenminste een beetje hoe het werkt om een huishouden te runnen en zoals je al zei, het is een extra stukje volwassenheid!

Misschien dat je via een woningcorporatie of Studentenverhuur een kamer of klein appartementje kunt vinden ergens? Misschien kunnen je ouders garant staan wbt de huurbetaling?

Deze optie heb ik ook overwogen, maar dat maakt het financieel nóg lastiger. Samenwonen is nou eenmaal goedkoper. Een klein appartementje was mijn insteek. M'n ouders verdienen helaas niet ruim genoeg om garant te kunnen staan.

assje schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 07:18:
[...]
Is het geen mogelijkheid anti-kraak te gaan wonen? Dat heb ik tijdens mijn studie gedaan met mijn vriendin. Leuke tijd gehad en kostte €200/maand.

Heb ik wel eens naar gekeken, maar ik zie het niet zitten om elk moment weer te moeten kunnen verkassen.

UnMercable schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 07:35:
Ik zou je dus zeker het advies willen meegeven om je zoektocht naar een huis ook buiten je directe omgeving te zoeken. Als student zijnde mag je toch gratis reizen. En alleen samen te gaan wonen als dit echt goed voelt.

Dank voor de tips! Buiten de grote steden scheelt een heleboel inderdaad en die optie ga ik ook in m'n achterhoofd houden. Mijn voorkeur gaat echter wel uit naar een grote stad in verband met kortere reistijd.

-tom-562 schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 07:45:
Lekker op kamers (dus geen appartementen van 900 euro ) gaan en nog niet gaan samenwonen. [...]

Dit heeft voor mij geen enkele toegevoegde waarde. Qua ruimte en voorzieningen ga ik erop achteruit t.o.v. thuis én het kost een paar honderd euro per maand. Dat vind ik zonde van het geld.

absurdsmash schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 08:48:
Heeft 1 van jullie zich ingeschreven bij DUWO? Nu is de tijd om daar te kijken als je wat wachttijd hebt opgebouwd. Rond juli is het te laat als eerstejaars voorrang krijgen.

Nee, maar we staan wel allebei ingeschreven bij een woonnet voor onze regio (sociale huurwoningen). De wachtlijsten zijn echter zo bizar lang, dat ik al klaar ben met studeren voordat ik ergens bovenaan zou staan. Inmiddels staat mijn inschrijfduur op bijna drie jaar.

Funkymonk3y schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 09:13:
[...]
Geen studieschuld, grotere spaarpot, meer hypotheek, vrije tijd, geen verplichtingen. Ik vind het wel apart dat je nu al van duo moet rondkomen.

Van DUO rondkomen is mijn eigen keuze geweest Ik ben bewust voor een halfjaar gestopt met werken om me te focussen op m'n studie. Ik hoop straks weer te kunnen werken in aanloop naar m'n stages.

DAzN schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 09:14:
[...]
Ik zou niet direct van je ouders gaan samenwonen. Jullie zijn nog jong en hebben blijkbaar geen van tweeën ervaring met het zelfstandig wonen. Zeker studentenkamers zijn klein en je zit echt bij elkaar op de lip. Het is prettig om naar je eigen kamer te kunnen als je daar de behoefte aan hebt. Daarnaast, jullie zullen nieuwe dingen moeten leren en het huishouden runnen gaat niet vanzelf.
[...]

En ook dit is een reden waarom ik niet een te kleine kamer/appartement zou willen huren. Kamers vind ik sowieso al zonde van het geld, maar huurappartementen zijn weer net iets te duur.

SlqmLqck schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 09:42:
Waarom zou je niet bij iemand die onder verhuur doen? dit is vaak een half jaar (soms een jaar) en daar komt diegene weer terug. Dan kun je kijken hoe het gaat. Bevalt het niet ga je terug. Bevalt het wel, ga je opzoek naar iets anders. Hoef je ook geen meubels en dergelijke te kopen, meestal is het alleen de huur die je moet betalen.

Deze tip kreeg ik toevallig ook van iemand. Heb je enig idee hoe/waar ik onderverhuurders zou kunnen vinden?

GoldenSample schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 11:00:
[...]
Je onderschat enorm hoeveel het kost & die goedkope woning? Daar is half Nederland naar opzoek.. je steekt je enorm in de schulden hebt allerlei eisen maar wil vooral zelf weinig/geen consessies doen.
- moet allemaal niet qua comfort minder worden
- werken, tja uhm naja alleen als ik kan freelancen
- al over de overige vaste lasten nagedacht?
- wat als jullie niet bij elkaar blijven, wie zingt het huurcontract uit?
- als je straks een mooie studieschuld hebt en direct vanuit de studie een hut wilt kopen, hoe ga je dat doen? Zeker in de oververhitte woningmarkt?

Zou me er eerst eens beter in verdiepen als ik jou was, check ook het nibud eens, reken wat proef qua studieschuld etc.

Ik ben me zeker wel bewust van wat er allemaal bij komt kijken. Dit topic is zodat ik een beter inzicht kan krijgen van ervaringen van anderen. Het grootste probleem in mijn situatie (die deels hypothetisch is op dit moment, want ik hoef niet per se uit huis) is geld. Met een flinke stapel geld is een appartement in de vrije sector huren geen probleem. En ik wil ook heel graag zover komen dat ik dat kan betalen, maar ik ben vrij beperkt door mijn twee stages. Zonder verplichte stage had ik het wel geweten hoor: een vaste baan voor 40 uur in de week. Maar bovenop dat full-time stagewerk zie ik mezelf niet ook nog eens in de weekenden/avonden werken, want wanneer houd ik dan tijd voor m'n relatie over?

[Verwijderd]

s0ulmaster schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 11:37:
[...]


400+ per maand doe het eens keer 2 en je hebt 800 euro, Nu hebben meerdere mensen in het (over)leven met bijstands-topic al eens uitgerekend wat je met een 600 euro appartement kwijt bent aan een 1-persoonshuishouden. Dan kom je al snel aan de 1200 euro. En dan heb je onderdak en eten.
Met 2 personen kan dit nog wel oplopen tot 1400-1500.

Zelfs met toeslagen erbij zul je toch wel echt je best moeten doen om niet bij te hoeven lenen (ofwel met 2x 400 per maand red je t niet). Zelfs een studentenkamer is al gauw 350+ per maand.

Ik had het alleen over het betalen van een studentenkamer.
De rest kan je lenen waar nodig is maar dat is geen 1000 euro per maand als je het goed doet.
Maar je kan ook gewoon 4 dagen werken in de avonduren doordeweeks want ja dat hoort ook bij het "volwassen" worden.
Dat is natuurlijk als je alleen op kamers gaat want ja met z'n tweeën is het wel duurder maar kan je dubbel verdienen.

[SlqmLqck]

@Artaex Ligt er beetje aan waar je zoekt en of deze er dus veel zijn. Zoek is op een facebook groep in je gewenste stad. Daar worden dagelijks dan wel wekelijks meerdere kamers aangeboden (in Breda iig).

EDIT:
Dus: kamer Rotterdam/Utrecht/Den haag krijg je al verschillende groepen

[ Voor 16% gewijzigd door SlqmLqck op 11-01-2018 11:48 ]

[Tommie12]

Een belangrijk deel van je studentenleven is zorgeloosheid.
Ik zou niet vertrekken thuis, en gewoon dat 1.5 jaar uitzitten. Het lijkt me dat je goed overweg kan met je ouders, en dat je je financieel nu niet te veel zorgen moet maken.
Je daarvoor een pak in de schulden steken lijkt me niet zinvol, maar alleen jij kan weten of het de moeite waard is. Geef in elk geval dat geleend geld uit alsof het 2 keer zo veel waard is dan je eigen geld. Het moet ooit terug.

(een plekje om wat te rotzooien met je vriendin hoeft niet altijd veel geld te kosten)

[-tom-562]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 11:45:
.


[...]

Dit heeft voor mij geen enkele toegevoegde waarde. Qua ruimte en voorzieningen ga ik erop achteruit t.o.v. thuis én het kost een paar honderd euro per maand. Dat vind ik zonde van het geld.

Een stukje vrijheid, zelfstandigheid en levenservaring is onbetaalbaar Als ik mijn studententijd opnieuw kon doen, dan was ik na 1 of 2 al uit huis gegaan met de kennis die ik nu heb!!

[Grannd]

Ik stond 5 jaar geleden voor dezelfde keus en had het geluk via woonnet een huisje te kunnen vinden ook in Den Haag.

Sommige appartementen worden specifiek aangeboden voor jongeren onder de 23 of mensen die HBO/WO zijn ingeschreven, met je inschrijfduur van 3 jaar zou je daar toch echt wel hoog op moeten komen.
Privaat huur gaat je in deze omgeving sowieso niet lukken als student, zelfs als starter huren in deze omgeving liggen de eisen torenhoog dat het haast niet te doen is, of je moet viavia iets kunnen regelen.

Je kan volgens mij niet vroeg genoeg uit huis gaan, zeker als je zelf al aangeeft klaar te zijn voor de volgende stap naar volwassenheid/verantwoordelijkheid.
Je zal wel een bijbaantje moeten gaan zoeken om rond te komen, maar ook dat gaat je dwingen tot een hoger niveau van volwassenheid. Daarnaast is het straks als je klaar bent met je studie een stuk makkelijker solliciteren als je kan laten zien dat je de afgelopen 1,5 jaar die stappen heb gemaakt en dus klaar bent voor een serieuze fulltime baan.

[marshallq]

Grannd schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 12:12:
Je kan volgens mij niet vroeg genoeg uit huis gaan, zeker als je zelf al aangeeft klaar te zijn voor de volgende stap naar volwassenheid/verantwoordelijkheid.

Dit ligt er natuurlijk ook aan wat je volgende doel je, als je bijvoorbeeld naar je studie een wereldreis wil maken of op een redelijke termijn een huis wil kopen is wat spaargeld erg welkom. Zelf vond ik de stap naar een eigen woning niet zo groot als verwacht, dit lost van de vrijheid die je krijgt want dat was wel meer dan welkom.

[Mx. Alba]

Schrijf je samen met je partner in voor een sociale huurwoning. Ga vooral niet vrije sector huren want met een huur boven de liberaliseringsgrens (zo'n €720 kale huur als ik me niet vergis) komt niet in aanmerking voor huurtoeslag, die jullie waarschijnlijk wel nodig hebben! Er zijn trouwens ook wel studentenwoningen voor samenwonende studenten. Veel minder dan studentenkamers natuurlijk, maar is wellicht ook een optie?

Mijn zusje is toen ze ging studeren meteen gaan samenwonen met haar vriend die al een jaar aan het studeren was. Ze woonden toen in zo'n samenwoonstudentenwoning met een ruime woonkamer en een slaapkamer.

[-tom-562]

Mx. Alba schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 12:25:
Schrijf je samen met je partner in voor een sociale huurwoning. Ga vooral niet vrije sector huren want met een huur boven de liberaliseringsgrens (zo'n €720 kale huur als ik me niet vergis) komt niet in aanmerking voor huurtoeslag, die jullie waarschijnlijk wel nodig hebben! Er zijn trouwens ook wel studentenwoningen voor samenwonende studenten. Veel minder dan studentenkamers natuurlijk, maar is wellicht ook een optie?

Mijn zusje is toen ze ging studeren meteen gaan samenwonen met haar vriend die al een jaar aan het studeren was. Ze woonden toen in zo'n samenwoonstudentenwoning met een ruime woonkamer en een slaapkamer.

Afhankelijk van de regio heb je alleen kans dat je na 5 jaar nog steeds thuis zit bij papa en mama Of je moet geluk hebben met lotingwoningen. Sowieso moet je met sociale huur niet te kritisch zijn, maar overal op reageren als je denkt kans te maken.

[Mx. Alba]

-tom-562 schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 13:02:
[...]

Afhankelijk van de regio heb je alleen kans dat je na 5 jaar nog steeds thuis zit bij papa en mama Of je moet geluk hebben met lotingwoningen. Sowieso moet je met sociale huur niet te kritisch zijn, maar overal op reageren als je denkt kans te maken.

Dat klopt inderdaad, maar je wil ook niet boven de liberaliseringsgrens gaan huren terwijl je eigenlijk de huurtoeslag hard nodig hebt - en nog harder omdat de huur hoger is... Vandaar ook mijn suggestie om ook te kijken naar samenwoonstudentenwoningen.

[Lootbox]

Qwerty-273 schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 10:33:
[...]

Ik zou zeker aanraden om op eigen voeten eerst te gaan staan, ipv direct samen te gaan wonen. Dit is namelijk wel een compleet ander iets. Als je gaat samenwonen, zou ik dat pas doen als jullie dat financieel kunnen bekostigen (er komen veel meer kosten om de hoek kijken dan alleen de huur prijs!). Je moet er dan wel tegen kunnen dat je de hele tijd thuis dus met zijn tweeën alles moet regelen. En dan ook rekening houden met elkaar. Wie gaat wat opruimen / schoonmaken etc. etc. etc.

En als semi-pessimist is voor mij ook maar de vraag of jullie relatie wel bestand is tegen de veranderingen die er aan komen. Zoals de eindes van de studies en het starten van werk waarmee ook de sociale groepen waar jullie nu inzitten compleet zullen veranderen - en wellicht ook de wensen van woonlocatie drastisch zullen veranderen.

Het ideale scenario is thuis bij ouders blijven wonen, helemaal geen schuld opbouwen en sparen. Zo lang mogelijk. Dan na studie en bij vaste aanstelling meteen een huis kopen. Heel dat huren overslaan. huurprijzen zijn nou eenmaal belachelijk hoog.
Maar ik kan mij voorstellen dat zowel jouw ouders als die van je vriendin, niet zomaar openstaan om een extra persoon op te nemen in huis.

In dat geval is samenwonen en de huurlasten delen een goede optie. Gaat de relatie stuk, boeiend, zeg huur op en ieder gaat zijn eigen weg. Het zou dom zijn om beide apart te gaan huren. Dubbele/onnodige lasten.

[Jeroenneman]

mashell schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 10:41:
Als het jeukt moet je krabben maar niet meteen amputeren wat goed is. Ik zou zeggen, eerst afstuderen en een baan vinden. Dan nog eventjes vermogen opbouwen en pas dan uit huis. Dat maakt het allemaal veel gemakkelijker in financiele zin. Wordt je leven leuker in een situatie waarin je samenwoont maar ook de stress van leningen, schulden en financiele krapte hebt? Geld maakt niet gelukkig, maar geen geld maakt zeker ongelukkig.

Je kunt echt prima rondkomen met een studentenkamer. Dat is echt geen "weg is je geld" situatie.

Natuurlijk is thuisblijven altijd financieel aantrekkelijker, maar wanneer stop je dan? Blijf je tot je 22e thuiswonen, en kun je een appartement kopen, tot je 25e en je kunt een huis kopen, of tot je 30e en je kunt een leuk vrijstaand huis kopen.

Maar wacht: als je gewoon tot je 40e thuis blijft wonen, dan kun je nog veel meer dure spullen kopen!

Ooit heb je gewoon je eigen plekje nodig. En sommige mensen eerder dan anderen. Het is ook wel fijn om ervaring te hebben met alleen wonen voordat je gaat werken, want als je eenmaal een baan hebt, dan blijft er weinig tijd over om even fatsoenlijk te leren koken, of het huishouden soort van op orde te houden. Dat kun je beter al gehad hebben.

[Grifoendor]

Zelf met beiden ervaring heb twee jaar in Tilburg op kamers gewoond, maar mijn studie niet afgemaakt. Studentenleven vond ik zelf leuk, alleen ben niet iemand die elke dag van de week gaat stappen. Nu ik in Amsterdam werk en in de buurt woon, is er helaas weinig aanbod qua betaalbare woonruimte.

Aangezien jij niet zozeer op zoek bent naar het studentenleven, maar meer op jezelf wonen raad ik je aan om nog die 1,5 jaar lekker thuis af te maken, waardoor je jezelf niet onnodig op kosten jaagt. Als je aan het werk bent is er veel meer mogelijk qua wonen!

Succes met je keuze!

[Lootbox]

Jeroenneman schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 13:37:
[...]


Je kunt echt prima rondkomen met een studentenkamer. Dat is echt geen "weg is je geld" situatie.

Natuurlijk is thuisblijven altijd financieel aantrekkelijker, maar wanneer stop je dan? Blijf je tot je 22e thuiswonen, en kun je een appartement kopen, tot je 25e en je kunt een huis kopen, of tot je 30e en je kunt een leuk vrijstaand huis kopen.

Maar wacht: als je gewoon tot je 40e thuis blijft wonen, dan kun je nog veel meer dure spullen kopen!

Ooit heb je gewoon je eigen plekje nodig. En sommige mensen eerder dan anderen. Het is ook wel fijn om ervaring te hebben met alleen wonen voordat je gaat werken, want als je eenmaal een baan hebt, dan blijft er weinig tijd over om even fatsoenlijk te leren koken, of het huishouden soort van op orde te houden. Dat kun je beter al gehad hebben.

De keuze bij mij is gevallen op het laatste, 30e . Wordt dit jaar 30 en ga mij in enkele maanden inschrijven voor nieuwbouw projecten . Fatsoenlijk koken leer ik thuis al en ga een kookworkshop binnenkort doen. Huishouden doe ik al regelmatig.

[unezra]

Ik weet niet of het al is gezegd, maar heb je al aan antikraak gedacht of wat concessies gedaan aan je woonruimte? Fors gaan lenen om woonruimte te betalen die voor mensen met twee gezamenlijke modale inkomens nog spannend is lijkt me geen goed idee.

[LordSinclair]

Je wilt op eigen benen gaan staan, maar bij de mogelijkheden die je onderzocht hebt leun je vooral op andermans benen.
- Je wilt dezelfde luxe als wat je ouders in hun hele leven hebben opgebouwd, maar dan gelijk vanaf het begin.
- Je wil dat je ouders hiervoor garant konden staan (maar dat lukt niet)
- Je wil dat nu maar gaan lenen bij de overheid, als je moet lenen voor je vaste lasten dan doe je toch iets verkeerd als je op eigen ben wilt staan.
- Je wilt wel werken maar dan wel alleen freelancers werk. Iedereen is begonnen met een simpel baantje en dat baantje doe je niet voor de rest van je leven.

[CH4OS]

Ik weet niet hoe lang je al een relatie hebt, dus wellicht zit ik er naast. Maar je kan er ook voor kiezen om eerst jouw opleiding af te ronden en in de tussentijd te sparen voor een woning, waardoor je later gemakkelijker een woning kan kopen (tegenwoordig is eigen inleg zo'n beetje semi-verplicht aan het worden).

Tel daarbij op dat ook jouw relatie wat meer kan bloeien, voordat je vrij / te snel al gaat samenwonen, waardoor je uiteindelijk samen met een huis zit als je zou hebben gekocht bijvoorbeeld en de relatie is geklapt. Huren lijkt mij sowieso niet echt verstandig in verband met de lage hypotheekrentes.

[unezra]

CH4OS schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 15:38:
Ik weet niet hoe lang je al een relatie hebt, dus wellicht zit ik er naast. Maar je kan er ook voor kiezen om eerst jouw opleiding af te ronden en in de tussentijd te sparen voor een woning, waardoor je later gemakkelijker een woning kan kopen (tegenwoordig is eigen inleg zo'n beetje semi-verplicht aan het worden).

Tel daarbij op dat ook jouw relatie wat meer kan bloeien, voordat je vrij / te snel al gaat samenwonen, waardoor je uiteindelijk samen met een huis zit als je zou hebben gekocht bijvoorbeeld. Huren lijkt mij sowieso niet echt verstandig in verband met de lage hypotheekrentes.

Da's best een kromme redenering...

De hypotheekrente staat NU heel laag, maar de huizenprijzen zijn juist heel hoog.
Als je nog op school zit heb je niet echt het inkomen om een huis te kopen, als je net van school af komt misschien wel maar mag je alsnog heel rap 10-20K op de bank hebben voordat je een huis kunt kopen.

Kortom, een huis kopen is iets waar TS de komende 5-6 jaar nog niet aan toe is.

Ik denk dat huren in dit stadium juist de beste optie is. Al dan niet eerst school afmaken en dan eens snuffelen aan samen wonen. (Het kan altijd kapot en een huis kopen terwijl je nog niet eens hebt samengewoond lijkt mij geen verstandige keuze.) Bevalt dat allemaal goed, dan misschien een huis kopen.

Maar niet huren omdat de rente laag staat vind ik wat apart.

[Xecuter NL]

Wellicht is het al gezegd...maar mijn tip: ga eerst een tijdje op jezelf wonen. Dat is echt heerlijk. Je kan de rest van je leven nog met anderen in je huis wonen, maar een plek helemaal voor jezelf...ook al is het een kamer in een studentenhuis...dat is goud waard.

Thank me later.

[CH4OS]

unezra schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 15:44:
Da's best een kromme redenering...

De hypotheekrente staat NU heel laag, maar de huizenprijzen zijn juist heel hoog.
Als je nog op school zit heb je niet echt het inkomen om een huis te kopen, als je net van school af komt misschien wel maar mag je alsnog heel rap 10-20K op de bank hebben voordat je een huis kunt kopen.

Kortom, een huis kopen is iets waar TS de komende 5-6 jaar nog niet aan toe is.

Ik denk dat dat echt wel een stuk sneller kan. Als ik zie hoe snel ik opkrabbelde toen ik financieel bijna failliet was (door eigen toedoen, dus geen medelijden nodig) en 2 jaar later een eigen huis gekocht denk ik dat het echt wel meevalt als je net van school bent en direct aan de slag kunt bij een bedrijf. De tijd die de studie nu nog kost, kan de TS dan mooi gebruiken om te sparen, als hij een bijbaan zou hebben, gaat dat alleen maar harder, dan heb je die 10.000-20.000 al binnen voor je klaar bent met studeren, zeker gezien de leeftijd van de TS.

Ik zei het niet expliciet, maar hoopte dat het wel begrepen zou worden; huren zou ik niet doen, omdat de maandlasten bij een hypotheek lager zijn dan een huis te huren, waar de huur ook nog eens jaarlijks stijgt en je geld naar een bodemloze put brengt, terwijl de hypotheekrente op het moment erg laag is en je uiteindelijk je huis met winst kan verkopen. Wanneer TS klaar is met studie liggen de rentes wellicht wat hoger, maar is het alsnog goedkoper dan huren.

[Tim.k]

Mijn ervaring met deze situatie; onmogelijk. Vrijwel alle particuliere verhuurders willen dat je 3 a 4 keer de huur aan inkomsten hebt, zelfs als mijn ouders garant stonden werd er nee gezegd. Inkomen van DUO werd overigens nergens als inkomen gerekend. Logisch ook want het is een lening.

Wat je kan proberen is het te huren op naam van ouders, dit brengt echter veel nadelen en onhandigheden voor hen mee. Ik heb die optie onderzocht maar ben tot de conclusie gekomen dat ik dat mijn ouders niet wil aandoen ook al mochten zij dat wel voor mij willen doen.

Na ruim een jaar zoeken ben ik gesetteld voor een studentenkamer. Wel een waar niets gedeeld is en ik + / - 25 m/2 heb en het bevalt mij zeer goed dusver. Ik was er echt aan toe om op mijzelf te gaan wonen.

[absurdsmash]

@TS: omdat je aangeeft dat jullie beide niet staan ingeschreven bij DUWO, wordt inderdaad lastig in omgeving Den Haag / Leiden / Delft. Ook als je consessies wil doen kwa locatie of prijs. Ik ga mee met de mensen hierboven: blijf nog even thuis en houdt sociale huur in t oog.

[Artaex]

LordSinclair schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 15:32:
Je wilt op eigen benen gaan staan, maar bij de mogelijkheden die je onderzocht hebt leun je vooral op andermans benen.
- Je wilt dezelfde luxe als wat je ouders in hun hele leven hebben opgebouwd, maar dan gelijk vanaf het begin.
- Je wil dat je ouders hiervoor garant konden staan (maar dat lukt niet)
- Je wil dat nu maar gaan lenen bij de overheid, als je moet lenen voor je vaste lasten dan doe je toch iets verkeerd als je op eigen ben wilt staan.
- Je wilt wel werken maar dan wel alleen freelancers werk. Iedereen is begonnen met een simpel baantje en dat baantje doe je niet voor de rest van je leven.

Ik vind dat je het hier heel kort door de bocht opsomt. Her en der mist ook wat context.

Ik verwacht niet eenzelfde vijfkamer-rijtjeshuis als mijn ouders nu hebben. Ik zou meer dan tevreden kunnen zijn met een tweekamerappartement van 60m2. Het lenen en garant staan zijn slechts hypothetische oplossingen voor het financiele probleem, naast de obvious 'ga werk zoeken'. Ik heb drie jaar lang bijbaantjes gehad en ben pas sinds een aantal maanden bewust gestopt met werken. Ik ben zeker niet te beroerd om te werken, maar ik zie de meeste kansen bij freelance om drie redenen: het is flexibel (goed te doen naast studie), sluit aan bij mijn interesses én is makkelijker te vinden dan een baan met flexibele uren.

Xecuter NL schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 15:48:
Wellicht is het al gezegd...maar mijn tip: ga eerst een tijdje op jezelf wonen. Dat is echt heerlijk. Je kan de rest van je leven nog met anderen in je huis wonen, maar een plek helemaal voor jezelf...ook al is het een kamer in een studentenhuis...dat is goud waard.

Het kan aan mij liggen, maar ik zie hier echt totaal geen voordelen in. Ik heb zelf niet zozeer de behoefte om nu het huis uit te gaan; het is iets wat ik overweeg voor de ander. Ik vind het ook niet eerlijk tegenover de ander om te zeggen "ik ga hier in m'n eentje wonen, kijk maar wat jij doet".

Hoewel ook een aantal anderen voorgesteld hebben dat het verstandig kan zijn om eerst zelfstandig te wonen, blijf ik van mening dat los van elkaar gaan wonen geen optie is.

CH4OS schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 15:52:
[...]
Ik denk dat dat echt wel een stuk sneller kan. Als ik zie hoe snel ik opkrabbelde toen ik financieel bijna failliet was (door eigen toedoen, dus geen medelijden nodig) en 2 jaar later een eigen huis gekocht denk ik dat het echt wel meevalt als je net van school bent en direct aan de slag kunt bij een bedrijf. De tijd die de studie nu nog kost, kan de TS dan mooi gebruiken om te sparen, als hij een bijbaan zou hebben, gaat dat alleen maar harder, dan heb je die 10.000-20.000 al binnen voor je klaar bent met studeren, zeker gezien de leeftijd van de TS.

We hebben allebei al een redelijke spaarpot. Zowel voor het kopen van een huis als de inboedel en een buffer. Het is ook de insteek om die spaarpot uit te blijven breiden om een koophuis mogelijk te maken, maar het hangt van verschillende dingen af of het binnen ca. twee jaar gaat lukken. En een huurappartement zou vanaf die tijd een mooie overbrugging kunnen zijn.

Tim.k schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 15:52:
Mijn ervaring met deze situatie; onmogelijk. Vrijwel alle particuliere verhuurders willen dat je 3 a 4 keer de huur aan inkomsten hebt, zelfs als mijn ouders garant stonden werd er nee gezegd. Inkomen van DUO werd overigens nergens als inkomen gerekend. Logisch ook want het is een lening.
[...]

De indruk dat het moeilijk zou worden had ik ook. Ik ben dit topic niet voor niets begonnen

[ Voor 23% gewijzigd door Artaex op 11-01-2018 16:40 . Reden: Reactie aan het bericht van LordSinclair toegevoegd. ]

[unezra]

@CH4OS Ach, er was laatst een topic hier op Tweakers waarbij 5K per jaar sparen met 2 normale inkomens al een uitdaging gevonden werd. Dus vandaar dat ik wat voorzichtig ben.

Maar verder denk ik dat meteen kopen geen goed idee is. Eerst een paar jaar huren en daarna kopen is financieel gezien wel of niet verstandiger, koop je en knalt je relatie of blijkt dat je toch ergens anders wil gaan wonen heb je best een uitdaging.

[Jeroenneman]

Een tweekamerappartement van 60m2?

Je hebt echt onrealistische eisen voor een student. Ben je ooit op een studentenkamer geweest?

Denk je dat al die andere studenten niet ook liever op 60m2 wonen ipv 16? Er is waarschijnlijk een reden waarom ze dan toch genoegen nemen met minder.

Als je daarvoor niet wil werken met weinig flexibiliteit (iets wat ook bijna iedere andere student wél doet), dan is er eigenlijk maar één keuze en dat is thuis blijven wonen.

[Artaex]

Jeroenneman schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 16:46:
Een tweekamerappartement van 60m2?

Je hebt echt onrealistische eisen voor een student. Ben je ooit op een studentenkamer geweest?

Denk je dat al die andere studenten niet ook liever op 60m2 wonen ipv 16? Er is waarschijnlijk een reden waarom ze dan toch genoegen nemen met minder.

Als je daarvoor niet wil werken met weinig flexibiliteit (iets wat ook bijna iedere andere student wél doet), dan is er eigenlijk maar één keuze en dat is thuis blijven wonen.

Relaxt. Ik heb gezegd dat ik niet op zoek ben naar een studentenkamer en daarnaast is het voor twee personen. Ik ben nog maar één jaar student en dan lijkt het me niet meer logisch om naar studentenopties te kijken. Huren op de korte termijn gaat niet gebeuren en straks ben ik gewoon een starter.

[unezra]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 16:34:
[...]

Ik vind dat je het hier heel kort door de bocht opsomt. Her en der mist ook wat context.

Ik verwacht niet eenzelfde vijfkamer-rijtjeshuis als mijn ouders nu hebben. Ik zou meer dan tevreden kunnen zijn met een tweekamerappartement van 60m2. Het lenen en garant staan zijn slechts hypothetische oplossingen voor het financiele probleem, naast de obvious 'ga werk zoeken'. Ik heb drie jaar lang bijbaantjes gehad en ben pas sinds een aantal maanden bewust gestopt met werken. Ik ben zeker niet te beroerd om te werken, maar ik zie de meeste kansen bij freelance om drie redenen: het is flexibel (goed te doen naast studie), sluit aan bij mijn interesses én is makkelijker te vinden dan een baan met flexibele uren.

Een tweekamer appartement van 60m2 is best fors als je nog studeert of over een paar jaar, net klaar bent met studeren.
Afhankelijk van de locatie kan zoiets ook al ver boven de huurtoeslag grens kosten. Misschien ook daar eens je eisen bijstellen.

[...]

Het kan aan mij liggen, maar ik zie hier echt totaal geen voordelen in. Ik heb zelf niet zozeer de behoefte om nu het huis uit te gaan; het is iets wat ik overweeg voor de ander. Ik vind het ook niet eerlijk tegenover de ander om te zeggen "ik ga hier in m'n eentje wonen, kijk maar wat jij doet".

Hoewel ook een aantal anderen voorgesteld hebben dat het verstandig kan zijn om eerst zelfstandig te wonen, blijf ik van mening dat los van elkaar gaan wonen geen optie is.

Waarom niet?
Ik kan me voorstellen dat het heel romantisch klinkt, lekker met zijn 2tjes meteen samenwonen, direct vanuit paps en mams. Maar voor jullie beider ontwikkeling lijkt het me toch echt beter om eerst een tijdje gewoon op jezelf te wonen. Op jezelf wonen is echt wat anders dan thuis wonen, je ontwikkeld jezelf op dat moment vrij hard. Sure, er zijn stellen die met hun jeugdliefde direct gaan samenwonen maar al doe je het een paar maanden, probeer het.

Ga op jezelf wonen, spreek fijn in het weekend met elkaar af, bouw je leven op en denk dan eens over samenwonen. Je hebt nu nog niet eens op een studentenkamer gewoond...

[Artaex]

unezra schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 16:53:
[...]
Ga op jezelf wonen, spreek fijn in het weekend met elkaar af, bouw je leven op en denk dan eens over samenwonen. Je hebt nu nog niet eens op een studentenkamer gewoond...

Het lijkt bijna alsof je stelt dat het een soort levenseis is om op een studentenkamer gewoond te hebben. Ik ga hier in de buurt naar school (waar tevens studentenwoningen overpriced én schaars zijn) en het lijkt mij dat de meeste studenten op kamers gaan omdat ze dan dichter bij hun school zijn (en misschien het ouderlijk huis willen ontvluchten). Binnen mijn vriendenkring wonen heel weinig mensen op kamers.

[unezra]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 17:02:
[...]

Het lijkt bijna alsof je stelt dat het een soort levenseis is om op een studentenkamer gewoond te hebben. Ik ga hier in de buurt naar school (waar tevens studentenwoningen overpriced én schaars zijn) en het lijkt mij dat de meeste studenten op kamers gaan omdat ze dan dichter bij hun school zijn (en misschien het ouderlijk huis willen ontvluchten). Binnen mijn vriendenkring wonen heel weinig mensen op kamers.

Levenseis niet maar ik denk wel dat het goed voor je persoonlijke ontwikkeling is om niet meteen patsboem zo het ouderlijk huis uit te gaan en samen te wonen.

Word ongetwijfeld vaak zat gedaan, levert ook ongetwijfeld zo zijn eigen uitdagingen op. Ik zou het niet doen in ieder geval. Eerst lekker op jezelf wonen en elkaar regelmatig en onregelmatig zien, dan eens nadenken over samenwonen.

[Xecuter NL]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 16:34:
[...]

Het kan aan mij liggen, maar ik zie hier echt totaal geen voordelen in. Ik heb zelf niet zozeer de behoefte om nu het huis uit te gaan; het is iets wat ik overweeg voor de ander. Ik vind het ook niet eerlijk tegenover de ander om te zeggen "ik ga hier in m'n eentje wonen, kijk maar wat jij doet".

Hoewel ook een aantal anderen voorgesteld hebben dat het verstandig kan zijn om eerst zelfstandig te wonen, blijf ik van mening dat los van elkaar gaan wonen geen optie is.

Laat het praktische even los. Het gaat om je zelf ontwikkeling. Niet iedereen heeft dezelfde behoeftes, dus dat snap ik. Maar de ontwikkeling die je doorgaat doordat je echt op eigen benen staat, is zo enorm.

Daarnaast heb ik geleerd van dichtbij, niet mijn eigen situatie overigens, dat een jong stel direct uit huis ging samen wonen. Dat is 1 bak ellende geworden, omdat er voor beide altijd gezorgd werd en plotseling moesten ze niet alleen voor zichzelf, maar nu ook voor iemand anders zorgen. En als de 1 vind dat die meer voor de andere aan zorgen is...dan zijn dat irritaties die echt onder je huid gaan zitten en je relatie kapot kunnen maken, wat in hun geval ook zo was.

Nu wil ik echt niet de oude lul zijn en de cliche's uit de kast trekken, maar denk er nog eens rustig over na. Neem de tijd, je hoeft echt niet meteen samen te wonen.

Ik ben gelukkig met vrouw en kind, heb een goede baan, goede vrienden en iedereen is gezond. Heb echt niks te klagen. Maar die periode van studeren en op mezelf wonen, alleen mijn zooi om mij heen, dat was ook een top tijd, waar ik veel geleerd heb en waarbij ik toen pas erachter kwam dat ik mezelf ontzettend goed alleen kan redden. Een les die ik iedereen gun.

Enfin, ik wens je veel succes met je keuze en hoop dat je samen jullie plek zullen vinden.

[Artaex]

unezra schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 17:06:
[...]

Levenseis niet maar ik denk wel dat het goed voor je persoonlijke ontwikkeling is om niet meteen patsboem zo het ouderlijk huis uit te gaan en samen te wonen.

Word ongetwijfeld vaak zat gedaan, levert ook ongetwijfeld zo zijn eigen uitdagingen op. Ik zou het niet doen in ieder geval. Eerst lekker op jezelf wonen en elkaar regelmatig en onregelmatig zien, dan eens nadenken over samenwonen.

Ik ben zeker met je eens dat het een goede ervaring kan zijn. Ik denk alleen wel dat die optie toepasselijker was geweest als ik geen relatie zou hebben. Er zitten heel veel praktische voordelen aan samenwonen, zoals: elkaar vaker zien (pakt wellicht niet altijd uit als een voordeel), het is financieel aantrekkelijker dan apart wonen en we hebben allebei al onze spulletjes gewoon op dezelfde plek.

Xecuter NL schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 17:08:
[...]

Laat het praktische even los. Het gaat om je zelf ontwikkeling. Niet iedereen heeft dezelfde behoeftes, dus dat snap ik. Maar de ontwikkeling die je doorgaat doordat je echt op eigen benen staat, is zo enorm.

Daarnaast heb ik geleerd van dichtbij, niet mijn eigen situatie overigens, dat een jong stel direct uit huis ging samen wonen. Dat is 1 bak ellende geworden, omdat er voor beide altijd gezorgd werd en plotseling moesten ze niet alleen voor zichzelf, maar nu ook voor iemand anders zorgen. En als de 1 vind dat die meer voor de andere aan zorgen is...dan zijn dat irritaties die echt onder je huid gaan zitten en je relatie kapot kunnen maken, wat in hun geval ook zo was.

Nu wil ik echt niet de oude lul zijn en de cliche's uit de kast trekken, maar denk er nog eens rustig over na. Neem de tijd, je hoeft echt niet meteen samen te wonen.

Ik ben gelukkig met vrouw en kind, heb een goede baan, goede vrienden en iedereen is gezond. Heb echt niks te klagen. Maar die periode van studeren en op mezelf wonen, alleen mijn zooi om mij heen, dat was ook een top tijd, waar ik veel geleerd heb en waarbij ik toen pas erachter kwam dat ik mezelf ontzettend goed alleen kan redden. Een les die ik iedereen gun.

Enfin, ik wens je veel succes met je keuze en hoop dat je samen jullie plek zullen vinden.

De tijd nemen ga ik zeker doen. Ik ben me er goed van bewust dat dit geen overhaaste beslissing zou moeten zijn. Vandaar dat ik me op deze wijze ook probeer te oriënteren en te kijken wat alle voor- en nadelen zijn, gebaseerd op de ervaringen van anderen.

Dank voor het delen.

[Jeroenneman]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 16:52:
[...]

Relaxt. Ik heb gezegd dat ik niet op zoek ben naar een studentenkamer en daarnaast is het voor twee personen. Ik ben nog maar één jaar student en dan lijkt het me niet meer logisch om naar studentenopties te kijken. Huren op de korte termijn gaat niet gebeuren en straks ben ik gewoon een starter.

Dan moet ik je teleurstellen:

Je staat nergens ingeschreven (denk ik, als je zelfs bij DuWo niet staat), dus je hebt de komende jaren geen sociale huurwoning.

Je hebt geen inkomen, en bent niet bereid een andere bijbaan te zoeken. Particulier huren wordt het dus ook niet.

Ik zou nog eens een topic openen als je eenmaal een baan hebt. Alleen loop je dan tegen het probleem aan dat je waarschijnlijk 4x die 800 euro mag ophoesten als inkomenseis. En dan moet je ook afspraken gaan maken met je vriendin over hoe jullie het gaan doen qua betalen en draagkracht etc. Maar dat wordt een compleet ander topic.

[unezra]

@Artaex zoals @Xecuter NL zegt, je denkt veel te praktisch.
Dat moet je niet doen.

Natuurlijk heeft samenwonen zo zijn praktische voordelen en ik zeg ook zeker niet dat je níet moet gaan samenwonen. Ik zou het alleen niet meteen doen maar er even mee wachten. Eerst rustig allebei op kamers, je eigen draai vinden, lekker op jezelf wonen en jezelf redden. (En waarschijnlijk ook zelf op je bek gaan.) Daarna eens kijken of je het nog steeds leuk met elkaar vind en of je wil gaan samenwonen.

Op jezelf gaan wonen is een gigantische verandering. Alleen dat al kan voor de nodige uitdagingen binnen je relatie zorgen. Ga je dan ook nog eens meteen samen wonen, heb je een dubbele uitdaging.

Samen wonen is echt heel fijn, ik zou niet anders meer willen, maar we hebben wel allebei heel erg onze behoefte aan ruimte. We hebben een relatief groot huis voor 2 personen (120m2, hebben lang op 80m2 gewoond), allebei onze eigen levens, etc. Wel hadden we voordat we gingen samen wonen allebei al wat ervaring in alleen wonen. Ik wat meer dan zij (ik geloof dat ze een jaar, 2 jaar op zichzelf heeft gewoond, ik woon zelf grofweg sinds mijn 16e op mezelf maar heb in de periode tussen huis uit en haar leren kennen wel eerder samen gewoond).

Het is héél fijn, maar er zijn ook momenten dat het even heel fijn is het huis voor je alleen te hebben. (Wij hebben daar ook een modus in gevonden. Ik ga lang niet altijd mee als zij naar d'r ouders gaat en als ze een dag, weekend of lang weekend weg gaat, neem ik vrij zodat ik echt even kan genieten van de vrijheid van het hele huis voor me alleen. Wat doe ik dan? Niets. "Bier zuipen en pizza eten", "de man uithangen", beetje gamen, wat nerden. Vooral niets bijzonders. Maar het idee dat ik echt even alle vrijheid heb is heerlijk en zelfs noodzakelijk om het samen leuk te houden.)

[Artaex]

Jeroenneman schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 17:26:
[...]
Je staat nergens ingeschreven (denk ik, als je zelfs bij DuWo niet staat), dus je hebt de komende jaren geen sociale huurwoning.

Je hebt geen inkomen, en bent niet bereid een andere bijbaan te zoeken. Particulier huren wordt het dus ook niet.

Jawel, zoals ik hier eerder heb genoemd: we staan allebei ingeschreven bij een woonnet. En ik ben wel bereid om werk te zoeken, maar dat wordt over een half jaar lastig te combineren met full-time stage.

[Artaex]

unezra schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 17:29:
@Artaex zoals @Xecuter NL zegt, je denkt veel te praktisch.
Dat moet je niet doen.

Natuurlijk heeft samenwonen zo zijn praktische voordelen en ik zeg ook zeker niet dat je níet moet gaan samenwonen. Ik zou het alleen niet meteen doen maar er even mee wachten. Eerst rustig allebei op kamers, je eigen draai vinden, lekker op jezelf wonen en jezelf redden. (En waarschijnlijk ook zelf op je bek gaan.) Daarna eens kijken of je het nog steeds leuk met elkaar vind en of je wil gaan samenwonen.

Op jezelf gaan wonen is een gigantische verandering. Alleen dat al kan voor de nodige uitdagingen binnen je relatie zorgen. Ga je dan ook nog eens meteen samen wonen, heb je een dubbele uitdaging.

Samen wonen is echt heel fijn, ik zou niet anders meer willen, maar we hebben wel allebei heel erg onze behoefte aan ruimte. We hebben een relatief groot huis voor 2 personen (120m2, hebben lang op 80m2 gewoond), allebei onze eigen levens, etc. Wel hadden we voordat we gingen samen wonen allebei al wat ervaring in alleen wonen. Ik wat meer dan zij (ik geloof dat ze een jaar, 2 jaar op zichzelf heeft gewoond, ik woon zelf grofweg sinds mijn 16e op mezelf maar heb in de periode tussen huis uit en haar leren kennen wel eerder samen gewoond).

Het is héél fijn, maar er zijn ook momenten dat het even heel fijn is het huis voor je alleen te hebben. (Wij hebben daar ook een modus in gevonden. Ik ga lang niet altijd mee als zij naar d'r ouders gaat en als ze een dag, weekend of lang weekend weg gaat, neem ik vrij zodat ik echt even kan genieten van de vrijheid van het hele huis voor me alleen. Wat doe ik dan? Niets. "Bier zuipen en pizza eten", "de man uithangen", beetje gamen, wat nerden. Vooral niets bijzonders. Maar het idee dat ik echt even alle vrijheid heb is heerlijk en zelfs noodzakelijk om het samen leuk te houden.)

Dankjewel voor je uitgebreide toelichting! Ik ben ook wel iemand die heel praktisch denkt, dus ik geef je geen ongelijk.

Beetje zwart-wit geschetst: ik zie samenwonen als iets wat je uit praktische overweging doet. Als je het doet voor de ontwikkeling, dan begin je met zelfstandig wonen. Als je dan twee mensen hebt die allebei zelfstandig wonen is het weer voordeliger en praktischer om samen te gaan wonen. Idealistisch gezien (op praktisch vlak tenminste) slaan we die tussenstap van zelfstandig wonen over en kopen we meteen een huis (of dat verstandig is of niet laten we even buiten beschouwing).

[O88088]

Afgaande op het financiële aspect denk ik dat het sowieso nog wel een of meerdere jaren gaat duren. Maar ik ben vooral geïnteresseerd in de relatie en jullie zelfstandigheid.

Als je op jezelf (/samen) woont moet het hele huishouden gedaan worden. Dat kun je op papier makkelijk verdelen ('jij doet de afwas, ik kook, jij stofzuigt, etc') maar wat als het ongelijk verdeeld voelt? Als de een constant bezig is omdat de een een hogere standaard nastreeft dan de ander? Ik vraag me geregeld af hoe huisgenoten in hun puinhoop kunnen leven terwijl ze daar zelf schijnbaar geen moeite mee hebben. Het klinkt heel triviaal ('dan doe ik toch iets meer') maar het is wel onderdeel van je persoonlijkheid en kan leiden tot flinke ergernissen.

En zijn jullie al langere tijd samen geweest? Dan heb ik het niet over een week in een all-inclusive hotel in Turkije maar over een paar weken op een camping of een huisje (als het kan in een grauwe herfstweek waarin je het liefst thuis voor de TV zit ) zodat je lekker op elkaars lip zit. Op zo'n manier kun je min of meer vrijblijvend 'oefenen' met samenwonen. Als je elkaar maar een paar dagen per week ziet kun je makkelijk de schijn ophouden en alleen/vooral de leuke kanten laten zien.

[BroWohsEdis]

Ik wil ook binnenkort gaan samenwonen met mijn vriendin in de regio Den Haag. Ik werk nu en mijn vriendin studeert nog, het is alleen moeilijk om een huur huis te vinden. Sta je ingeschreven bij woonnet? Wij hebben nu een inschrijfduur van ongeveer 2,5 jaar en maken amper kans op een huis. Het is meestal ook een vereiste om 3 á 4x te huurprijs te verdienen.

Ik weet niet of tijdelijk huren een optie is, zo ja, dan zou ik even bij Interveste kijken.

[Artaex]

O88088 schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 19:27:
Afgaande op het financiële aspect denk ik dat het sowieso nog wel een of meerdere jaren gaat duren. Maar ik ben vooral geïnteresseerd in de relatie en jullie zelfstandigheid.

Als je op jezelf (/samen) woont moet het hele huishouden gedaan worden. Dat kun je op papier makkelijk verdelen ('jij doet de afwas, ik kook, jij stofzuigt, etc') maar wat als het ongelijk verdeeld voelt? Als de een constant bezig is omdat de een een hogere standaard nastreeft dan de ander? Ik vraag me geregeld af hoe huisgenoten in hun puinhoop kunnen leven terwijl ze daar zelf schijnbaar geen moeite mee hebben. Het klinkt heel triviaal ('dan doe ik toch iets meer') maar het is wel onderdeel van je persoonlijkheid en kan leiden tot flinke ergernissen.

En zijn jullie al langere tijd samen geweest? Dan heb ik het niet over een week in een all-inclusive hotel in Turkije maar over een paar weken op een camping of een huisje (als het kan in een grauwe herfstweek waarin je het liefst thuis voor de TV zit ) zodat je lekker op elkaars lip zit. Op zo'n manier kun je min of meer vrijblijvend 'oefenen' met samenwonen. Als je elkaar maar een paar dagen per week ziet kun je makkelijk de schijn ophouden en alleen/vooral de leuke kanten laten zien.

Goede opmerkingen, dankjewel. We zijn wel eens twee weken aaneengesloten met elkaar geweest (hoofdzakelijk thuis 'hangen') en dat ging goed. Maar nee, écht lang op elkaars lip nog niet. Misschien zouden we zoiets een keer kunnen oefenen bij een van ons thuis.

BroWohsEdis schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 19:41:
Ik wil ook binnenkort gaan samenwonen met mijn vriendin in de regio Den Haag. Ik werk nu en mijn vriendin studeert nog, het is alleen moeilijk om een huur huis te vinden. Sta je ingeschreven bij woonnet? Wij hebben nu een inschrijfduur van ongeveer 2,5 jaar en maken amper kans op een huis. Het is meestal ook een vereiste om 3 á 4x te huurprijs te verdienen.

Ik weet niet of tijdelijk huren een optie is, zo ja, dan zou ik even bij Interveste kijken.

Ik sta ingeschreven bij woonnet ja, inmiddels 2 jaar en 9 maanden. De wachtlijsten zijn eindeloos. Interveste heb ik al voorbij zien komen op het internet, dank voor je tip.

[overhyped]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 00:33:


- Een studentenkamer is geen optie. M'n slaapkamer thuis is vrij royaal en ik zou het zonde vinden om ca. 400 euro per maand te betalen voor een veel te kleine ruimte.
- Het is goed dat jullie me scherp houden door ook kritisch te zijn op het samenwonen. Ik ben me ervan bewust dat dat een relatie op de proef stelt. Laten we voor het gemak ervan uitgaan dat we allebei niet gescheiden willen wonen (in het ergste geval één van ons, maar dat is financieel ook nauwelijks haalbaar).
- Het is niet mijn intentie om maximaal bij DUO te lenen – integendeel.

Ga een jaartje juist WEL op die studentenkamer zitten. De hoeveelheid ruimte maakt niet uit, maar de levens ervaring des te meer. Je gaat nu van mamma direct 't samenwonen in.

Vergeet 't concept comfort even! Leer met 5 onbehouwden studenten (waar je er zelf ook 1 van gaat zijn) een keuken overleven, Leer wat 't is om te moeten wachten op de douche (ok, dat gaat met jouw vriendin ook gebeuren ) maar geniet ook van de vrijheid, de gezelligheid, de ervaringen, de gesprekken!

niet alles is in euro's uit te drukken. Je gaat hopelijk nog heel erg lang samenwonen (wat ook een hele fijne tijd is) maar de kans om nog een jaartje in een studentenhuis te zitten krijg je nooit meer!

[s0ulmaster]

Als ik hier zo de reacties lees lijk ik wel een rare uitzondering. Ik ben dus wel direct vanuit paps en mams samen gaan wonen met mijn huidige vriendin. 0,0 moeite mee gehad en ook zeker geen spijt van gehad. Ik kan me wel vinden in de opmerkingen van TS over het niet nu nog in een studentenkamer te willen wonen. Achteraf had ik het wellicht ook wel leuk gevonden, maar voor mij was de situatie zoals bij de TS veel logischer om gewoon met de vrouw samen te gaan wonen

Ik woon in een sociale huurwoning van 50m2 en kleiner ga je het amper vinden hier. Houd er rekening mee dat je voor je 23e alleen huurtoeslag krijgt bij de volgende voorwaarden:

uw rekenhuur minimaal € 223,42 en maximaal € 414,02 per maand is
uw inkomen maximaal € 22.200 per jaar is
u maximaal € 25.000 aan vermogen hebt

[unezra]

Artaex schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 17:57:
[...]
Dankjewel voor je uitgebreide toelichting! Ik ben ook wel iemand die heel praktisch denkt, dus ik geef je geen ongelijk.

Ik ben ook vrij praktisch ingesteld maar toch zijn er situaties waar het puur praktische niet met meest belangrijke is én je verder moet denken dan alleen in dit geval het financiële voordeel.

Beetje zwart-wit geschetst: ik zie samenwonen als iets wat je uit praktische overweging doet. Als je het doet voor de ontwikkeling, dan begin je met zelfstandig wonen. Als je dan twee mensen hebt die allebei zelfstandig wonen is het weer voordeliger en praktischer om samen te gaan wonen. Idealistisch gezien (op praktisch vlak tenminste) slaan we die tussenstap van zelfstandig wonen over en kopen we meteen een huis (of dat verstandig is of niet laten we even buiten beschouwing).

Er spelen ook andere zaken mee.

Zoals anderen zeggen, als je op je zelf gaat wonen (of dat nu samenwonen is of niet) maak je een forse verandering door. Ik kan me zomaar voorstellen dat als je direct gaat samenwonen zonder eerst ieder op jezelf te hebben gewoond, de kans dat je relatie in de eerste 3 maanden klapt groter is dan als je eerst een tijdje op jezelf hebt gewoond zonder de ander 7 dagen per week op je lip.

Woon je dan in een huurhuis waarvan je in je eentje de huur niet kunt betalen, of erger nog, heb je dan samen een huis gekocht, heb je best een serieus probleem.

Daarbij denk ik dat je niet moet gaan samenwonen uit puur praktische overwegingen. Even weer en voorbeeld uit mijn eigen situatie. Wij (mijn vrouw en ik) zijn ongeveer 10 jaar geleden gaan samenwonen. Zij woonde toen op kamers (studentenkamer), was net afgestudeerd. Ik ben 4 jaar en 1 dag ouder en ben vroeg zelfstandig geworden. Beiden hadden we dus de ervaring van het alleen zijn, het jezelf kunnen redden, weten dat je het in je eentje ook red maar vooral ook, weten wat het is om lekker je eigen rotzooi om je heen te hebben.

Omdat we beiden al een paar jaar ouder waren dan jij nu bent (zij was 25 of 26, ik 20 of 30) en zij haar kamer uit moest zijn we voor de lol toch eens gaan kijken of we dan niet samen konden gaan wonen. Dat was deels praktisch, maar deels ook omdat we beiden behoorlijk serieus in de relatie stonden én niets te verliezen hadden. We hebben bewust gezocht naar woonruimte die we op 1 salaris (het mijne) konden betalen, mochten we uit elkaar gaan had zij tijdelijk terug naar haar ouders gekund en had ik daar kunnen blijven wonen. (Fin, dat scenario hebben jullie ook _mits_ je huurt. Met een koophuis heb je een heel andere uitdaging.)

We hadden dus een escape, een relatief groot huis (flat, 80m2) en de nodige ervaring.

Toch waren die eerste paar jaar behoorlijk spannend en heeft het er meerdere keren om gespannen. Het samenwonen was fijn, maar leverde zelfs met de ervaring die we hadden, de nodige uitdagingen op. Pas een paar jaar later, toen alles een beetje op de rit was, we aan elkaar gewend waren, de financiën op orde waren, etc, zijn we voorzichtig gaan nadenken over een koophuis.

Bijna 4 jaar geleden werd dat serieus, hebben we wensen en eisen bepaald, zijn we gaan zoeken en 3 jaar geleden zijn we verhuisd naar een mooi rijtjeshuis uit 1958 van 120m2 groot en een tuin op het zuid-westen. Zelfs met dát huis hebben we de escape ingebouwd dat het op 1 inkomen te dragen moet zijn. We verwachten niet alsnog uit elkaar te gaan (zijn inmiddels ruim een jaar getrouwd en ruim 11 jaar bij elkaar), maar willen eigenlijk wel altijd die escape ingebouwd hebben ook al is het huis nu meer waard dan toen we het kochten.

Het is heerlijk en we wonen samen uit romantische overwegingen, niet praktische. Toch blijft het op momenten een uitdaging. Je zult áltijd woorden hebben over het buitenzetten van het vuilnis.

Waarom dit verhaal?
Denk er over na. Puur praktisch klinkt heel leuk, maar ik denk dat je het samenwonen onderschat en er te makkelijk over denkt, terwijl je in mijn beleving onderschat hoe belangrijk het is een tijdje voor jezelf te zorgen zónder meteen een heel huishouden te vormen.

[Sissors]

Uit dat verhaal komt voor mij juist naar voren dat het geen slecht idee is om nu samen te gaan huren. Als dat niet goed gaat is het een heel stuk beter moment dan als je straks in één keer samen een woning koopt. Tegelijk lijkt het mij onder de streep gewoon erg duur als enige reden is 'ervaring' op te doen.

Hetzelfde voor op kamers gaan, leuk hoor als TS het echt zou willen, ondanks dat het voor hem niet nodig is qua afstand. Maar TS zit er volgens mij niet echt op te wachten, het gaat ook best wat kosten, en waarom? Omdat een groep mensen nostalgisch terug kijkt naar die tijd? Dat mensen het een leuke tijd hebben gevonden is prima (al wil uiteindelijk echt iedereen ermee stoppen en op zichzelf wonen, danwel met partner). Maar het gaat er bij mij echt niet in dat het noodzakelijke levenservaring is. Hele volksstammen doen het prima zonder.

Een meer praktisch (lees: zonder je in schulden te stoppen) experiment is, is bijvoorbeeld in de zomervakantie als het zou uitkomen eerst eens de twee weken dat je ouders op vakantie zijn met zijn twee'en in dat huis te wonen, daarna op vakantie, en dan bij de schoonouders in huis als die op vakantie zijn. Afhankelijk van hoe het uitkomt moet je dan iig toch een 4-6 weken samen kunnen leven.

[unezra]

Sissors schreef op vrijdag 12 januari 2018 @ 08:53:
Uit dat verhaal komt voor mij juist naar voren dat het geen slecht idee is om nu samen te gaan huren. Als dat niet goed gaat is het een heel stuk beter moment dan als je straks in één keer samen een woning koopt. Tegelijk lijkt het mij onder de streep gewoon erg duur als enige reden is 'ervaring' op te doen.

Ik denk juist dat TS het in 3 stappen moet doen:

1. Op zichzelf wonen (huren)
2. Samen wonen (huren)
3. Huis kopen met zijn 2en

Hetzelfde voor op kamers gaan, leuk hoor als TS het echt zou willen, ondanks dat het voor hem niet nodig is qua afstand. Maar TS zit er volgens mij niet echt op te wachten, het gaat ook best wat kosten, en waarom? Omdat een groep mensen nostalgisch terug kijkt naar die tijd? Dat mensen het een leuke tijd hebben gevonden is prima (al wil uiteindelijk echt iedereen ermee stoppen en op zichzelf wonen, danwel met partner). Maar het gaat er bij mij echt niet in dat het noodzakelijke levenservaring is. Hele volksstammen doen het prima zonder.

Noodzakelijk? Nee.
Waardevol? Ja.

Een meer praktisch (lees: zonder je in schulden te stoppen) experiment is, is bijvoorbeeld in de zomervakantie als het zou uitkomen eerst eens de twee weken dat je ouders op vakantie zijn met zijn twee'en in dat huis te wonen, daarna op vakantie, en dan bij de schoonouders in huis als die op vakantie zijn. Afhankelijk van hoe het uitkomt moet je dan iig toch een 4-6 weken samen kunnen leven.

Dat is sowieso handig en als TS en vriendin ieder op zichzelf wonen kunnen ze natuurlijk ook mooi oefenen. Ook op 20m2 kun je er prima aan snuffelen hoe het is om samen te wonen.

[DrivinUCrazy]

B-Real schreef op donderdag 11 januari 2018 @ 09:49:
Hier vooral voorstanders van het uit huis gaan als ik het zo lees, hier even wat tegengas.

Ik sta zeker niet negatief tegenover vroeg uit huis gaan. Bij mij was het gewoon niet nodig.
Ik woonde bij mijn ouders in mijn geboortestad en kon daar ook gewoon mijn studie doen. Verder was het geen stad met een heel bruisend studentenleven dus waarom op vroeg op mezelf gaan?

Daarnaast had ik het thuis goed, ik moest niets en mocht alles (in alle redelijkheid). Mijn ouders hadden er ook geen enkele moeite mee.

Naast mijn studie probeerde ik zoveel mogelijk te werken en kon ik dus lekker sparen maar ook een fijne auto rijden, fijn op vakantie, geld overhouden voor leuke dingen en flink sparen.

Na mijn studie gelijk een vaste baan en ook nog een paar jaar thuis gewoond. Op een gegeven moment Funda eens aan geslingerd en toen er een geschikt huis voorbij kwam woonde ik ineens heel vlot op mezelf. Viel dat tegen? Ik hoefde immers thuis niets te doen. Nee, absoluut niet. Het was vanaf het eerste moment heerlijk.

Wel ben ik blij dat ik gelijk een huis heb kunnen kopen waar ik heel lang zou kunnen wonen, ook als er één of meerdere kinderen mochten komen. Afgezien van de hypotheek geen schulden heb, nog steeds een fijne auto heb (lease auto inmiddels), nog steeds op vakantie kan, leuke dingen kan doen en flink kan sparen.

Heb ik dan iets gemist? Tja, ik denk dat het studentenleven (zeker in een studentenstad) wel een mooie ervaring is en die kans krijg je maar 1x! Echter denk ik niet dat mijn situatie een nadeel is geweest, ik heb er geen spijt van in elk geval.

Dit kon ik zelf getypt hebben. In mijn geval heb ik nog één toevoeging.

Tijdens het laatste jaar van mijn studie kreeg ik een relatie, en zij stond toen net aan het begin van haar studie. Soms was ik wat gestresst, soms was zij wat gestresst. Als dat tegelijk viel werd er wel eens geroepen "als het zo moet ga je maar naar huis!" Dat deed ik dan ook prompt, wat ze niet verwachtte.
Maar dat heeft voor ons wel gewerkt om niet direct op elkaars lip te gaan zitten, maar elkaar juist die vrijheid nog te gunnen.
Los van of je nu op kamers wil of niet, zou ik dus niet direct samen gaan wonen.

[assje]

Dat direct samenwonen lijkt mij nou juist helemaal geen probleem, als de gevolgen maar niet te groot zijn als het allemaal tegenvalt. Ga je samen een kamer huren waar je altijd nog alleen kan blijven dan zie ik het probleem niet zo. Heel anders wordt het als je een huurwoning van 800/maand betrekt waar je alleen nooit kan blijven.

Zelf ben ik ook nooit op kamers gegaan en eerlijk gezegd heb ik daar wel eens een beetje spijt van. "Probleem" was dat mijn reistijd <1 uur was, mijn studie maar 3 jaar duurde (incl. stage), een actief sociaal leven in mijn woonplaats had en al leuke en goedbetaalde bijbanen had daar. Het is mijn inziens dus ook niet te zeggen dat het voor iedereen maar beter is om op kamers te gaan.

In het laatste jaar van mijn stage vanuit het ouderlijk huis dus ook gewoon direct samen gaan wonen, maar dan wel anti-kraak. Dat was eigenlijk gewoon een beetje op proef voor de leuk. Na een jaar samen naar een huurwoning en daarna gekocht.

Het hele idee van samen geld lenen om nu een volwaardige huurwoning te betrekken zou ik (net als de rest hier) ten zeerste afraden. Stel je eisen bij en zoek een kamer of iets anti-kraak (of wacht een paar jaar).

[absurdsmash]

Ik sluit me aan bij @Jeroenneman. Ik woon zelf op 45m2 met m'n vriendin en dat is boven gemiddeld groot voor een student (ook eerst beide meer dan 3 jaar apart gewoond, overigens). Maar ja, ik heb bijna 6 jaar wachttijd. Zonder wachttijd of een goed gevulde portemonnee wordt het erg, erg lastig in jouw regio icm je eisen.

[B-Real]

Samenwonen in je studententijd is toch eigenlijk ideaal?
Als het daar goed gaat, dan gaat het "in het grote mensenleven" ook in de basis wel goed.

Mocht het jullie toch uit elkaar drijven dan is het vervelend maar geen man overboord. Er is geen sprake van een duur koophuis, dure inboedel en andere zaken die het lastig maken om uit elkaar te gaan. Bij een studentenkamer vertrekt één van de twee of zeg je allebei de huur op, verdeel je de (veelal goedkopere) spullen en klaar.

Even kort door de bocht gezegd natuurlijk, is allemaal vervelend genoeg maar (financieel) wat minder ingrijpend als er o.a. een hypotheek om beide nekken hangt.

[Baseman77]

Ik vind ook dat er wat 'spastisch' wordt gereageerd op het meteen samenwonen.
Mijn vrouw woonde nog bij haar ouders toen we gingen samenwonen, dat is probleemloos verlopen. Ik had daarvoor overigens al wel op op mezelf gewoond, van een kamer in een studentenhuis naar een huurappartement naar een koophuis. Maar in onze vriendengroep zijn enkele stellen vanuit huis meteen samen gaan wonen (dit is in België eigenlijk vrij standaard) en dat is bij allen prima gegaan. Zoals er ook relaties zijn stukgelopen kort na het gaan samenwonen, ondanks ervaring met het op kamers zitten bij beiden.

De stabiliteit en volwassenheid van de relatie is in mijn ogen veel belangrijker dan het wel of niet ervaring hebben met samenwonen. Want of je nu kort of lang samenwoont, uitdagingen zullen er altijd zijn.