Ik weet niet in welk topic dit precies zou passen, voor zover ik weet, bestaat er geen topic in dit forum dat over dit onderwerp gaat, en zo ja, heb ik het overgeslagen, en daarvoor bied ik mijn excuses. Misschien is dan een topicverplaatsing op zijn plaats. Mijn onderwerp gaat over consumentenproducten en hoe wij, in ieder geval ik, constant belazerd worden/word door de zeer korte levensduur.
Het is mij in mijn persoonlijk leven met minstens 3 verschillende producten opgevallen die ik dagelijks gebruik en nodig heb.
1) Een elektrische kookplaat, ik kan mij geen reguliere kookfornuis permitteren, het product duurt hoogstens anderhalve maand en dan moet ik het opnieuw kopen. kosten: 10 euro
2) Mijn schoenen duren hoogstens een maand of 6, en dan mag ik ze de prullenbak in gooien. Enerzijds kun je zeggen, zes maanden, das toch al wat, en daarbovenop ben ik ook nog eens grote jongen die overal rondloopt, dus dat ze snel slijten kan zelfs ik enigszins begrijpen. Ware het niet dat het een premiummerk (Reebok) betreft, die je niet zomaar in een rommelmarkt of dergelijke treft. Maar zes maanden pas? Daarvan zou je redelijkerwijs kunnen zeggen dat ze minstens een jaar mee moeten gaan. kosten:40 euro
3) Mijn laptop-oplader duurt nooit meer dan een maand of 3-5. In dit geval betreft het wel goedkope rommel uit China, dat geef ik toe, maar ook dan kun je je afvragen wat hen bezielt om ervoor te zorgen dat het product niet lang duurt? Kan dat toch niet in deze tijd met al onze technologische ontwikkelingen, veel langer kunnen duren? kosten 15 euro
Dat zijn wat voorbeelden, er zijn vast ook zulke producten in jullie dagelijks leven zonder welke jullie niet of pas moeilijk kunnen leven, waarmee jullie de lijst aan kunnen dikken.
Ik vraag me af hoe dat zou komen, ik geloof echt niet in pure toeval, dat dingen zomaar gaan breken of slijten. Ik geloof dat er een zekere deel van onze producten dusdanig zijn gefabriceerd, bij sommige soorten elektronica, voorgeprogrammeerd zelfs, om na een bepaald levensduur het loodje te leggen waardoor wij als consument, opnieuw naar de winkel kunnen en ons zuurverdiend geld aan de fabrikant over kunnen maken.
Oftewel dat er een zekere mate van oplichterij aan de gang is.
Wat vinden jullie?
Het is mij in mijn persoonlijk leven met minstens 3 verschillende producten opgevallen die ik dagelijks gebruik en nodig heb.
1) Een elektrische kookplaat, ik kan mij geen reguliere kookfornuis permitteren, het product duurt hoogstens anderhalve maand en dan moet ik het opnieuw kopen. kosten: 10 euro
2) Mijn schoenen duren hoogstens een maand of 6, en dan mag ik ze de prullenbak in gooien. Enerzijds kun je zeggen, zes maanden, das toch al wat, en daarbovenop ben ik ook nog eens grote jongen die overal rondloopt, dus dat ze snel slijten kan zelfs ik enigszins begrijpen. Ware het niet dat het een premiummerk (Reebok) betreft, die je niet zomaar in een rommelmarkt of dergelijke treft. Maar zes maanden pas? Daarvan zou je redelijkerwijs kunnen zeggen dat ze minstens een jaar mee moeten gaan. kosten:40 euro
3) Mijn laptop-oplader duurt nooit meer dan een maand of 3-5. In dit geval betreft het wel goedkope rommel uit China, dat geef ik toe, maar ook dan kun je je afvragen wat hen bezielt om ervoor te zorgen dat het product niet lang duurt? Kan dat toch niet in deze tijd met al onze technologische ontwikkelingen, veel langer kunnen duren? kosten 15 euro
Dat zijn wat voorbeelden, er zijn vast ook zulke producten in jullie dagelijks leven zonder welke jullie niet of pas moeilijk kunnen leven, waarmee jullie de lijst aan kunnen dikken.
Ik vraag me af hoe dat zou komen, ik geloof echt niet in pure toeval, dat dingen zomaar gaan breken of slijten. Ik geloof dat er een zekere deel van onze producten dusdanig zijn gefabriceerd, bij sommige soorten elektronica, voorgeprogrammeerd zelfs, om na een bepaald levensduur het loodje te leggen waardoor wij als consument, opnieuw naar de winkel kunnen en ons zuurverdiend geld aan de fabrikant over kunnen maken.
Oftewel dat er een zekere mate van oplichterij aan de gang is.
Wat vinden jullie?