Eventjes vanuit mijn eigen buikgevoel als hondeneigenaar met ervaring met katten (heb er 13 jaar lang eentje gehad voordat ik een hond nam) antwoorden zonder andere reacties gelezen te hebben.
1) moeder/schoonmoeder komt bij jullie = jullie huisregels, ze moet haar pup niet opdringen.
2) maar als dit echt maar één of een paar keer per jaar gebeurt zou ik het toch wel door de vingers zien en een oplossing zoeken voor die éne nacht, een kat gaat er heus niet van kapot gaan om een avond, een nacht en een paar uur van de volgende dag in een aparte kamer/garage/zolder te vertoeven met water, eten en een kattenbak.
Ook is het best mogelijk om een pup mee te nemen maar in een kamer van jullie woning en/of in een bench te laten zitten, weg van de katten, zodat jullie katten vrije loop hebben...
Ik kan best begrijpen dat je schoonmoeder haar pup wilt meenemen, ondanks het feit dat ik vind dat ze zoiets niet mag opdringen laat je een sociaal roedeldier die normaalgezien élke minuut van de etmaal dichtbij zijn roedel blijft, niet heel de avond + nacht + ochtend achter, zeker geen pup. Hier had ze moeten aan denken voordat ze een pup aanschafte, het heet verantwoordelijkheid. Als ze hem niet mag/kan meenemen, moet ze maar zien dat ze diezelfde avond/nacht terug naar huis kan.
Het klinkt misschien hard en je kàn een hond een paar uur alleen laten (die van ons is een paar dagen van de week een aantal uren ook alleen thuis terwijl we uit werken zijn maar dat is nooit een volledige dag of nacht en we proberen dat te beperken tot 2 à 3 halve dagen in de week maximum op de koop toe is die van ons al op leeftijd en slaapt heel de dag

) maar met een pup vind ik dat je zoiets niet doet, integendeel, het is voor een hond heel belangrijk dat hij in de "leerfasen" van z'n leven als puppy (eerste 6 maanden tot een jaar) en als "tiener" (tweede levensjaar) voldoende gesocialiseerd wordt en het baat dus zeker en vast om een pup zoveel mogelijk overal mee naartoe te nemen, in contact te laten komen met andere honden, katten, andere dieren, mensen, verkeer,... zo leert de hond positief gedrag aan en zal hij later niet angstig, nerveus, agressief, dominant, onderdanig,... reageren op andere honden, katten, andere dieren, mensen, verkeer,...
Dus in dat opzicht is het misschien zelfs goed dat de hond als pup in contact komt met katten, zo zal hij er later probleemloos kunnen blijven mee in contact komen en zullen de katten met wat geluk aan hem gewoon worden, zéker de kitten waarvan je spreekt zal heel snel wennen aan de pup, het zou zeker niet de eerste en ook niet de laatste hond/kat vriendschap zijn.
Uiteindelijk komt het hierop neer: jullie huis, jullie regels maar hoeveel coulance ben je bereid te geven, of eventueel voorwaarden stellen?
nog iets: als je -zeker met dieren- vanop voorhand al zegt "zoveel stress wil ik mijn katten niet aandoen" dan werk je die stress al onbewust in de hand, wees maar zeker dat jouw huisdieren (honden zéker maar katten ook) jouw stress zullen voelen, nog voordat je schoonmoeder met de pup binnenkomt en daardoor is het vaak al bij voorbaat verknoeid...
wat ik zou doen in jouw situatie: toelaten maar voorwaarden stellen en duidelijk maken dat ze er niet zomaar moet vanuit gaan dat ze haar hond mag meebrengen maar het jullie op voorhand vraagt of dat ok is. Vervolgens de dieren laten kennismaken, als blijkt dat je katten écht niet overweg kunnen met de pup, de pup van de situatie onttrekken, als dit mogelijk is: in bench in een aparte kamer in het huis. ook al zit hij dan als roedeldier nog apart, hij zal z'n baasje tenminste ruiken en horen.
In mijn ervaring zijn pups veel makkelijker (speelser maar ook onderdaniger) in de omgang met voor hen nieuwe dieren dan volwassen honden die het niet gewoon zijn. "you can't teach an old dog new tricks" is iets dat in dit geval waar is.