T.O.N.T.O. De synthesizer die oa te horen is op de CD Talking Book van Stevie Wonder.
Sinds enige tijd is er een complete revival gaande van de analoge synthesizer. Nog nooit zijn deze electronische muziekinstrumenten zo betaalbaar geweest als nu.. Mocht je in de jaren 70 nog een hypotheek op je huis nemen om een beete muziek te maken, tegenwoordig kan je het gewoon al met gratis apps voor je pc of tablet, maar ook de hardware ai nu. Oor de gemiddelde tiener betaalbaar geworden. Plotseling zie je allemaal videootjes op youtube verschijnen van jongeren die muziek maken met het soort instrumentarium dat je vroeger alleen had als je een verwend net met erg rijke ouders was maar die je dus nu gewoon met je krantenwijkje kunt betalen
Het bewijs, ik heb vandaag mijn Arturia microbrute synthesizer binnen gekregen voor de nieuwprijs van 300 euro en van de week werd ik ook al door de postbode verrast met een 12 stemmige virtueel analoge synthesizer . Nieuwe hardware dus. Gelijk ook maar even een korg volca beats drumcomputer dr bij en de studio is compleet. Totaal, inclusief mengpaneeltje, 700 euries. Net iets meer dan mijn vakantiegeld dus.
Mijn huiskamerbureau met daarop van boven links. Een behringer 10 sporen mengpaneel a €55, de Arturia Minibrute € 298, de gele MFB Nanozwerg € 199 met daar onder de Korg Volca Beats drumcomputer. ( allemaal analoog)
De groete synthesizer er onder is virtueel analoge M Audio Venom € 195 en daaronder t duurste speelgoed van allemaal, de ipad Air met daarop oa cubasis, caustic, de imini, de ims20 en de sunrizer software synthesizers.
Synthesizers, en dan vooral de analoge zijn de ideale tweakers machine. Mijn mixrobrute, een echt kleine synthesizer heeft 32 knoppen en schakelaars waarmee je je geluiden zelf moet maken, geheugens zitten er niet op wat alleen maar de experimenteerfun vergroot. Een beetje echt modulaire synthesizer heeft exht honderden knoppen om aan te draaien en dan ook nog bij elke knop een aansluiting voor een plug om de modules naar hartelust met elkaar te verbinden.
En toch was vreemd genoeg nog geen echt synthesizertopic. Omdat het hier electronica betreft analoog en digitaal en ook nog om muziek gaat leek het me het meest zinvol om het fopic hier in SG te plaatsen.
Het lijkt me stug dat er hier niemand is die met dit spul bezig is en zo kunnen we elkaar mooi met info en ideeën verdoe helpen.
Voor wie geinterreseert is maar nog weinig van synthesizers weet volgt hier een uitleg over wat een synthesizer doet, en wat je er mee kan. Het was oorspronkelijk een blog, maar ja, een blog is geen topic zoals hier. Zoiets wordt gelezen tot er een nieuw blog verschijnt en dan kijkt niemsnd er meer naar om. En waarom alles op nieuw typen als ik t toch al had:)
HOE HET BEGON
De eerste keer dat ik in contact kwam met synthesizermuziek was rond 1976. Terwijl mijn ouders met vrienden aan tafel zaten stond de radio heel zachtjes een vreemd mysterieus geluid te maken. Mijn ouders hadden de radio heel zacht op een bijna onhoorbaar volume staan en dus ben ik als kind op de grond gaan liggen om te luisteren naar die etherische klanken van onaardse koren, sissende klanken en repeterende morsesignalen, een van de eerste synthesizsr hits waarvan ik pas veel later er achter kwam dat het Radio activity van Kraftwerk was. Het waren precies dat soort geluiden dat tot de verbeelding van kinderen spreekt, het zoemende electrische geluid waardoor je het idee had dat er iemand in die radio woonde.
Toestemming nodig voor bekijken van YouTube
Op deze plek staat ingesloten content die van YouTube afkomstig is. Het tonen van deze inhoud kan ertoe leiden dat YouTube persoonlijke gegevens zoals je IP-adres verwerkt en/of cookies op jouw computer of ander apparaat zet. Hiervoor moet je eerst expliciet toestemming geven voor Sociale media.
Bekijk op YouTubeJean Michel Jarre - Equinoxe Full Album (MFSL) [HQ]
Equinoxe, van Jean Michel Jarre, de LP waar het voor velen en ook bij mij mee begon.
De tweede keer was veel heftiger. Het was 1978, het jaar van Jean Michel Jarre's Equinoxe. Een ware kakafonie van totaal onaardse geluiden, een enorme hit voor die tijd. Een neef van mij had de lp gekocht en liet die trots op volle sterkte aan mijn ouders horen. Het effect op mij was dat ik als een haas naar de wc ben gerend, me heb ingesloten en gebogen over het toilet mijn handen stevig tegen mijn oren gedrukt hield. Ik had dat soort onnatuurlijke geluiden nog nooit gehoord en t klonk voor mij als 12 jarig kind alsof iemand de poorten van de hel had open gezet. Ik deed t haast in mijn broek van angst:) zo vreemd was dat ook niet, want dat was de tijd dat de synthesizer pas echt doorbrak en voor die tijd kenden we alleen maar echte instrumenten in de populaire hitparade, hooguit een orgeltje maar het spectaculaire geluid van een synthesizer, dat was wel hele andere koek!
Gelukkig zijn enge dingen meestal ook t meest interresant en dus ben ik er later vaker naar gaan luisteren mede omdat het een hitje was en t dus op de radio kwam. Uiteindelijk veranderde die angst dan ook in pure fashinatie en dat leide er uiteindelijk toe dat Equinoxe de eerste synthesizer LP is die ik gekocht heb.
In Die tijd had ik eigenlijk geen idee wat een synthesizer nou eigenlijk was. Ik wist dat het een soort orgels waren maar dan met heel veel functies en ik maakte dan ook tekeningen van een soort enorme kerkorgels met allemaal draden en knoppen. Meestal loopt zo'n fantasie op een teleurstelling uit, maar niet met synthesizers.
Klaus Schulze in de jaren 80.
Groot was mijn vreugde toen bleek dat synthesizers inderdaad enorme kasten met honderden knoppen en draden waren, die allerlei modules met elkaar verbonden. Vooral in de jaren 70 en 80 waren synthesizerspelers letterlijk omringt door allerlei zeer technisch aandoende kasten vol met laboratoria achtig aandoende onderdelen. Het was de tijd van de Moog ( spreek uit als Mowk, niet Moeg) de ARP 2600, de Roland system 1 en de EMS synthi A. Allemaal apparaten die het goed zouden doen als controlesystemen in een kerncentrale en die dus ook soms wel eens als achtergrond deden in een goedkope science fiction serie. Het was de tijd van David Vorhaus, Synergy ( van Larry Fast,) Micheal Garrison, Jean Michel Jarre, Vangelis, Tangerine Dream, Klaus Schulze, YMO en Kraftwerk. Het klonk allemaal heel kosmisch en magistraal, een van de redenen waarom de muziek van bovengenoemden vaak werd gebruikt in documentaires over ruimtevaart en het heelal. Ook al ken je de namen niet, je hebt gegarandeerd wel eens muziek van ze gehoord.
[YouTube: http://youtu.be/dxTShKhAm74]
Progressive Rock, Keith Emerson op de Moog
De eerste echte synthesizer stamt uit 1964. Voor die tijd waren er ook apparatendie zo heetten zoals de Rca synthesizer, maar dat waren allemaal statische apparaten die voornamelijk werden gebruikt voor de serieuze academische muziek, het gebliep en gebloep van mensen als Karl Heinz Stochkhausen. Het bestond voornamelijk uit losse elementen van electronica met vaste instellingen waar de klanken onderling van werden gecombineert in iets wat "moderne muziek" heette en eigenlijk alleen interresant was voor de avantgarde die op zoek was om compleet andere dingen met geluid te doen dan je van traditionele instrumenten gewend was. Een bekend voorbeeld is de filmmuziek, als je dat al zo kunt noemen van Louis en Bebe Baron, van de Sf Film Forbidden planet. Heel interresant om naar te luisteren hoor, maar het had niks met traditionele toonladders, melodien en ritme te maken.
Ondanks dat genoot dit soort experimentele muziek een bepaalde populariteit op universiteiten en conservatoria en omdat het altijd een gedoe was met al die logge oscilatoren en vaste filters en andere effecten was er vraag naar een manier om dat eens allemaal in een kast te bouwen, zeg maar als een experimenteerdoos voor electronica.
MOOG.
De eerste synthesizer de Moog Modular uit 1964.
Een van de mensen die zich daar mee bezig hield was een electrotechnicus met de naam Robert Moog. Hij vervaardigde een grote kast met daarin allerlei modules van dat soort generatoren, netjes gerangschikt die je met een telefooncentrale achtig systeem met elkaar kon verbinden.
Hij had een belangrijke uitvinding gedaan, voltage controll, waardoor je door het voltage te verhogen die geluidsgeneratoren van toonhoogte kon laten veranderen. Het zelfde deed hij ook met filters, zeg maar speciale equalizers zoals je ze op je radio kent om geluid doffer en helderder te maken. Dat soort dingen konden daarvoor niet. Als je verschillende toonhoogtes wilde hebben moest je eenvoudig verschillende toongenratoren bouwen. Een orgel in die tijd had dus voor elke toets zijn eigen klankgeneratie, de reden warom orgels zo duur waren. Maar dan nog kon je die geluiden alleen met vaste filters manipuleren, elke klank had dus zijn eigen filter nodig en dat waren statische klanken.
Niet zo bij de synthesizer, daar is alles traploos in te stellen waardoor je met die ene kast alle toonaarden en klankleuren kunt genereren, een echte uitkomst.
Robert Moog was een man die naar zijn klanten luisterde, als iemand een voorstel had dan bouwde hij een module er bij die deze functie had en zo groeide de efectenkast tot een steeds completer apparaat.
Een van die klanten was Walter Carlos, een geluidstechnicus bij een studio die gespecialiseert was in die moderne electronische muziek. In de vrije uurtjes experimenteerde Walter veel met het apparaat van Moog en hij ondekte dat je er wel wat meer mee kon dan alleen maar bliep bliep geluidjes mee maken, je kon er ook echte geluiden mee nabootsen, en in die vrije uurtjes is hij gaan werken aan allerlei stukken van Bach wat uiteindelijk de eerste echte synthesizer LP " Switched on Bach" op zou leveren. Iedere keer als Carlos tegen een probleem aanliep nam hij contact op met Moog met een voorstel voor een element waardoor het makkelijker werd om het als een orgel te bespelen en zo veranderde die elektronicakast langsamerhand in een apparaat waar je liedjes op kon spelen met klanken die leken op die van echte instrumenten.
De eerste synthesizer LP uit 1966
Een van de redenen om dat te doen was omdat de traditionele muziek met een probleem zat, namelijk de tekortkomingen van akoestische instrumenten. Er waren nogal een aantal klassieke stukken die eigenlijk nooit als zodanig opgevoerd konden worden omdat de instrumenten hun grenzen hadden. Zo klinken lage pianotonen vrij lang na, maar hoe hoger je gaat des te korter die klanken worden. De hoogste tonen van een piano klinken daardoor extreem kort. Het is onmogelijk om een hoge pianotoon een halve minuut te laten uitgalmen. Maar een synthesizer kan dat dus wel. En omdat je op een synthesizer ook de klankleuren van die instrumenten kunt nabootsen kun je nu ineens wel hele lange hoge tonen maken die dus toch de karakteristiek van een lage pianoaanslag hebben. En dus kon je ineens allerlei stukken uitvoeren die daarvoor alleen bij benadering konden worden gespeeld.
Natuurlijk klonk een synthesizer niet echt natuurgetrouw als een echte piano, maar men was al heel blij dat er iets was dat er tenmisnste op leek. Voor die tijd was het dus een ware revolutie.
Er was natuurlijk ook een bepaalde leercurve hoe je die geluiden fabriceerde en tegenwoordig hebben we dan ook synthesizers die zo goed klinken dat ze ook door echt traditionele pianisten worden gebruikt.
Toen Switched on Bach klaar was was de synthesizer van Moog dus ook pas af, we spreken nu over het jaar 1964. De plaat werd een daverend succes, in totaal zijn er meer dan een miljoen van verkocht. Dat is best veel voor een LP met Klassieke muziek van Bach, vooral in een tijd dat iedereen naar de Beatles luisterde. Dezelfde Beatles die trouwens ook veel experimenteerden met die Moog sythesizer.
Plotseling wilde iedereen een synthesizer LP maken. De eerste synthesizer lp's waren meer gimmicks en er zijn echt fantastische tenenkrommende verzamelabums gemaakt met de raarste interpretaties en verkrachtingen die je je kunt voorstellen:) een bekende Band die dat nog steeds doet is The Moog Cookbook die het er juist om doet om een zo fout mogenlijke versie van Hotel California, of whole lotta love neer te zetten:) in 1972 verscheen plots een echte hit, Popcorn, van Hot Butter. Je kent het vast wel dat met 3 grote Moogs is gemaakt. In die tijd wisten ze blijkbaar nog niet hoe je efficient met recources om moest springen want 3 Modulars is een enorme overkill aan mogenlijkheden:) maar goed, het waren pioniers dus we moeten t ze maar vergeven:)
Maar ondertussen stond de ontwikkeling niet stil. Er werden steeds compactere synthesizers gebouwd. Geen losse componenten die je met kabeltjes aan elkaar verbindt, maar gewoon alles in een logische volgorde aan elkaar gelinkt zodat je een draagbaar apparaat kreeg. Dat beperkte wel ke wel je mogenlijkheden want in een modulaire synthesizer kin je alles met alles beinvloeden, maar dan nog bleef er genoeg knoppen over om hele rare geluiden te produceren. Draagbaar tussen haakjes, want bv een Yamaha CS 80, bekend van onder andere ABBA en Vangelis, woog een kleine 60 kilo, maar je had ook de Minimoog, de synthsizer die het meest populair was, de ARP Odyssey, de koffersythesizer AKS (die nog steeds door Rheberg wordt gemaakt) Oberheim, en Sequential circuits.
De Minimoog.
Vooral de Minimoog was populair, het was een synthesizer met de belangrijkste onderdelen van die modulaire Moog in een kastje met een klavier van 2 octaven en er bestaat practisch geen rock , funk en disco band die er niet eentje, of meer hadden, maar ook nog steeds hebben.
Georgio Moroder met zijn Moog modular waar hij oa. i feel love, en de muziek van de film Scarface en Midnight Express op heeft gemaakt.
De Minimoog en ook zijn grote broer de modular hoor je bijvoorbeeld de bas van Autobahn van Kraftwerk, de basslijnen op Equinoxe. Op de platen van Jan Hammer, Stevie Wonder, Rick Wakeman, Genesis, Peter Gunn van Emerson, Lake & Palmer. I feel love, van Giorgio Moroder ( dat pompende synthesizer ritme ) en YMO.
De Arp Odyssey.
Ander veelgebruikte synthesizers van die tijd zijn de ARP Odyssey, ook van Autobahn (de melodielijn) en Vienna van Ultravox en natuurlijk de koffersynthesizer EMS Synthi A. Die je hoort op Virginia Plain van Roxy Music en on the Run op het album Dark side of the moon van Pink Floyd. Ook de herkenningstune van de orginele DR WHO is met de Synthi A gemaakt.
De EMS Synthi A.
Ook al wordt de MiniMoog niet meer in deze vorm gemaakt, het is de oervader van alle draagbare synthesizers, en omdat er een aantal patenten op de filters rusten, volgens velen ook de best klinkende. Eigenlijk zijn alle analoge synthesizers van andere merken nabootsingen of uitbreidingen van die Minimoog en ze klinken allemaal anders omdat ze allemaal een eigen filtertechniek gebruiken.
Dat is gelijk de reden waarom zoiets als Synthesizer Greatest vaak niet kan tippen aan t orgineel. Ook al kun je op een synthesizer oneindig veel verschillende geluiden maken, toch heeft elk electronisch onderdeel zijn eigen karakter. Een ARP klinkt gewoon anders dan een Moog, die heel organisch klinkt. Ander synthesizers klinken juist heel ruw en electronisch. je zult dus dezelfde setup moeten hebben als in het origineel om ook zo te kunnen klinken. Dat wil niet zeggen dat die andere synthesizers minder zijn. Er zijn genoeg muziekstijlen waar het organische van een Moog weer niet in werkt. Maar als je een beetje funk of een pompende organische bas wil dan heb je toch een Moog nodig.
Dat is niet helemaal waar, want ondertussen zijn er juist door t gebrek aan die oudere synthesizers talloze klonen en computersimulaties op de markt gekomen. Zo heb ik de Minimoog als software op mijn ipad, en die klinkt zo goed dat verschillende beroemde artiesten zich bereid hebben verklaard om daar presets voor te maken. Zelfs de oude Moog Modular is al een tijdje als softwaresynthesizer te krijgen, inclusief de kabeltjes die je dan met de muis van module naar module kunt trekken.
HOE WERKT EEN SYNTHESIZER?
[YouTube: http://youtu.be/hCyl293AQtQ]
In dit filmpje laat ik de onderdelen van een virtueel analoge synthesizer zien en kun je meekijken hoe ik vanuit niets een blazerssectie, een house supersaw en een fluitje maak.
De meeste klassieke synthesizers werken allemaal met subtsratieve synthese. Dat is een analoog proces waar een basistoon door middel van een equalizer van zijn helderheid gefiltert worden zodat er doffere klanken ontstaan die meer op dat van een bepaalde klank lijken.
Het begint bij een oscillator, een schakeling die voltage op een bepaalde manier aanstuurt, bijvoorbeeld door even stroom en dan geen stroom te geven waardoor er een blokgolf ontstaat die zo heet omdat ie er zo uit ziet als je m op een oscilloscoop aansluit. Blokgolven klinken een beetje hol, ideaal voor bijvoorbeeld blaasinstrumenten.
Een andere manier is door de stroom te laten stijgen en dan af te kappen, dat heet een zaagtand. Zaagtanden klinken juist heel vol, ideaal voor bijvoorbeeld violen, strijkers en koperen blaasinstrumenten als een trompet of een trombone.
Die zaagtandjes worden dan met een bepaalde frequentie herhaald, net zoveel als het aantal hertz dat bij een bepaalde toonhoogte hoort. Om het aanblaasgeluid van een trombone te simuleren is er dan ook nog ruis, dat geluid wat je hoort als je je radio niet op een zender hebt staan.
Zo heb je nog meerdere golfvormen, de sinus, de puls, de driehoek allemaal met hun eigen specifieke klank.
De volgende stap is het Filter. Dat is meestal een low pass filter met een flanksteilheid van 24 of 12 decibel wat inhoud dat als je het filter na beneden draait de boventonen van een zaagtaand met 24 decibel wordt afgekapt waardoor die zaagtand steeds doffer gaat klinken. Als je het filter bijna helemaal naar beneden draait blijft er een sinus over. Zo maak je dus van 1 simpele zaagtand verschillende klankleuren.
Omdat klanken niet statisch zijn maar in de tijd veranderen is er ook nog de envelope generator, dat is een timing device met een aanzweltijd, de Attack. Een orgel klinkt bv gelijk als je een toets indrukt, maar een vioolorkest zwelt aan. Met Attack stel je de tijd in hoe lang dat duurt.
Mijn eerste echte analoge synthesizer, de Roland SH 101, bekend van erg veel vroege housedeuntjes. Ik heb de mijne uiteindelijk aan Jeroen Flamman gegeven omdat ik in die tijd kraakte en niet wilde dat ie verloren zou gaan bij een inval. te zien oa. In de videoclip IOU van Freeez. Het ding heeft zo'n impact op de houseschene gemaakt dat hij na 30 jaar niet onder de 1800 euro als tweedehands te krijgen is en dat terwijl hij oorspronkelijk 800 gulden kostte
De Arturia Microbrute. Kan hetzelfde als de Roland hier boven, maar kost maar €299 en is helemaal nieuw.
Dan is er vaak dat een klank wegsterft terwijl je de toets nog ingedrukt houdt. Dat doe je met de Decay. Het uitsterven van het geluid. Bv een piano begint meteen ( korte attack) en wordt dan snel zachter ( decay tot een bepaald punt waar het een tijd lang op dat volume blijft hangen ( Sustain) als de toets losgelaten wordt is er de echte uitgalmtijd, ( Release)
Door met de ADSR regelaars te spelen stel je dus in of een geluid zacht of hard begint, of het hard blijft zoals bij een orgel en of het abrdrupt stopt of juist uitgalmt. Zo kun je ook rare dingen doen met een piano, door m te laten opkomen zoals bij een viool.
Envelope generators zijn er voor verschillende functies. Je kunt niet alleen het volume verloop er mee bepalen, maar ook de klankleur door het filter te manipuleren. Zo kun je bv met attack bepalen dat een geluid eerst dof begint en dan steeds helderder word, dan even inzakt, in die bepaalde helderheid blijft hangen en dan langsaam weer doffer wordt.
Maar je kan dat ook met toonhoogte doen. Een aantal klanken beginnen namelijk kort door een halve toon te stijgen, bijvoorbeeld bij koren.
Als laaste is er dan nog de LFO, oftewel de low frequency oscillator. Dat is ook een toonbron, net als de oscillator aan t begin, maar dan met lagere onhoorbare frequenties. Je gebruikt hem om het geluid te moduleren. Als je bijvoorbeeld met een lfo te toonhoogte beinvloed krijg je vibrato, doe je dat bij het filter dan krijg je wah wah, het zelfde als bij een wahwah pedaal van een gitaar. ja dat is hetzelfde filter, in weze is een gitaar die een aantal effecten gebruikt niks veel anders dan een synthesizer, vooral bij mensen als Pink Floyd en Mike Oldfield die hun gitaren daardoor flink anders laen klinken. Veel synthesizers hebben dan ook een audio in waar je je gitaar in kunt stoppen zodat je al die synthesizerfunkties op je gitaar of ander geluid kunt loslaten. Je gitaar is dan in weze de oscillator maar de andere stappen zijn presies dezelfde als in je synthesizer:)
Een Lfo op het volume geeft dan weer tremelo. Ook weer heel bekend van gitaren.
Dit was een beetje de beschijving van de wat goedkopere simpele synthesizers. Er zijn veel meer zaken die het geluid kunnen beinvloeden natuurlijk. Echo, Flanger, delay, Galm, Ringmodulators, distortion, FM, het onderelkaar moduleren van oscillators met hoorbare frequenties, en natuurlijk meerder oscillators teglijk om een breed geluid of een accoord vooraf in te stellen.
Zoals je al ziet, het zijn allemaal functies die je ook uit de gitaarwereld kent alleen bij een synthesizer zit het allemaal netjes in 1 kast, en bij een gitaar heb je losse voetpedaaltjes.
Je hebt bij een synthesizer ook niet perse een toetsenbord nodig, een gitaar kan ook, je hebt zelfs speciale fluiten en violen maar ook gewoon met de menselijke stem. The sky is the limit. Fgezien van dat je de geluiden rechtstreeks kunt manipuleren is er ook nog zoiets als pitch to midi waarbij het ingevoerde geluid van je gitaar naar een stroompje wordt omgezet dat dan weer een oscillator activeert, maar op dat moment is je gitaar alleen nog maar een soort usb keyboard geworden, maar dan met snaren. Dan kun je ineens hele rare dingen doen met je gitaar, bijvoorbeeld piano of saxofoon spelen:)
De Volca Keys, bass en beats minisynthesizertjes van Korg die in je hand passen, ook net uit. Volledig analoog en 3 stemmig polyfoon en met een touchribbon, maar ook met midi en cv zodat je ze met grotere keyboadrs kunt bespelen. Ze kosten maar €145 per stuk maar ze hebben alles aan boord wat een synthesizer nodig heeft. Ze zijn net een paar maanden uit maar nu al een complete rage. Echt iedereen heeft ze. Ze worden gezien als de onofficiele opvolgers van de Roland 101, 303 en 808 groovesynthesizers. Je kunt ze aanelkaar koppelen met cv zodat ze in sync lopen.
ANDERE SOORTEN VAN KLANKSYNTHESE
Niet alle subtractieve synthesizers zijn ook echt analoog. Door de steeds snellere computers is men tegenwoordig in staat om al die oude synthesizers digitaal na te bootsen. Dan kan heel simpel met een vrij steriel effect, maar ook door complete wiskundige modellen van electronica te gebruiken waar dus het effect van een signaal dat door een bepaald merk trasistor gaat berekend wordt. Daar is enorm veel rekenkracht voor nodig. Zoveel dat de ipad air het na een stuk of minimoogs het voor gezien houdt:) op de orginele ipad red je net eentje.
De meeste mensen hebben dan ook een flinke pc voor dat soort geintjes. Maar zelfs een dualcore heeft nog moeite met een simulatie van een moog modular in volle omvang. Mensen die muziek maken met de pc en softsynthesizers gebruiken hebben dus ook doorgaans de nieuwste quadcores en een aantal DSP s lopen om al die recources op te vangen. Maar goed. Dat heb je tegenwoordig al voor 500 euro, met de software er bij zit je wel op 2000 euro, maar dan heb je ook die echte Moog met zijn geluid in meervoud en die klinkt dan ook behoorlijk als het orgineel
Veel mensen zweren bij echt analoog, maar je moet maar zo denken. Als je een liedje van cd of mp3 afspeeld luister je net zo goed naar en digitale representatie van dat oorspronkelijke analoge geluid. Mits je de juiste geluidskaart hebt moet je verdomd goed kunnen horen om t verschil te merken. Het voordeel is dar je dan presets hebt. En dat je met twee handen kont spelen ( had ik al gezegd dat de Moog modular monofoon is! Jawel je kan maar een toets teglijk spelen, en dat voor een apparaat van 60.000 dollar in die tijd. De albums van Tomita zijn dus ook echt noot voor noot op een meersporen tapedeck opgenomen. Al hadden mensen toen ook al analoge sequencers die de moog een vaste bassline lieten spelen terwijl op andere apparatuur de melodielijn toevoegden.
Het nadeel is dat al die 96 knoppen alleen op een scherm te zien zijn, die je dus met de muis moet draaien inplaats gewoon met 3 mensen en zes handen teglijk aan t geluid kunt stoeien zoals TONTO dat bij Stevie Wonder deed.
De Yamaha DX7
Maar daarnaast heb je ook volledig digitale synthesizers. Bv de Yamaha DX7 die 6 digitale oscillatoren heeft die elkaar wederzijdes moduleren, dat heet FM synthese. Door envelope generators aan die oscillatoren te koppelen krijg je dan ook nieuwe klankkleuren. Maar dart is zo contraintuitief dat de meeste mensen gewoon alleen de presets op het apparaat gebruikten. Voor artiesten die de DX7 gebruikten verwijs ik naar zo'n beetje alle popmuziek die tussen 1986 en 1995 is gemaakt. Iedereen had 'm gewoon (en bijna niemand kon 'm programeren:) De DX7 klonk door zijn techniek veel helderder, maar voor velen ook veel sterieler als de analoge synthesizers. Op dit moment is ie daardoor een beetje in de hoek gezet, maar das weer jammer want ook de DX7 heeft zijn bestaansrecht. Een bekend nummer dat bv met de DX7 is gemaakt is Orinoco Flow van Enya. Een van de meest gebruikte geluiden zijn de bass ( Ben Liebrand) en de Fender Rhodes elektrische piano die zo goed klonk dat veel mensen hun echte Rhodes op zolder hadden gezet.
Een iets goedkopere manier is Phase Distortion van de Casio CZ 01. Hier wordt de snelheid waarmee een golfvorm wordt afgespeeld beinvloed waardoor ook andere klankleuren ontstaan al zijn die minder complex dan die van de Yamaha DX7. Vince Clarke van Yazoo en Depeche Mode gebruikt 'm zelfs als masterkeyboard.
Als laaste heb je nog Wavetable synthese, vooral bekend van PPG en de pcm geluiden op je geluidskaart. Daar worden eigenlijk geen golfvormen beinvloed, maar staan er allerlij golfvormen in een table die je achterelkaar kunt afspelen waardoor je op die manier complexe klankverlopen krijgt. Zo kun je het aanblazen van een saxofoon laten overgaan naar een gitaar die dan uitgalmt met een piano klank wat vaak hele bijzondere geluiden oplevert. Mike Oldfield heeft daar veel van gebruik gemaakt, bijvoorbeeld op de CD Crisis.
[YouTube: http://youtu.be/7BkUBv3TdOc]
kraftwerk, heimcomputer op 12 meter aan synthesizerapparatuur.
Zo dat was weer en flink stuk. Ik hoop dat je er wat van geleerd hebt, en hopelijk ook dat synthesizers niet alleen maar de apparaten zijn waar je echte geluiden mee nabootst, maar juist die geluiden mee maakt die nog nooit door een mensenoor gehoord zijn en waar je dus in weze alles mee kunt produceren wat je maar wil, desnoods de klanken die rechtstreeks door de poorten van de hel lijken te komen.
[ Voor 255% gewijzigd door verleemen op 05-04-2014 10:18 ]
The freedom of saying E=MC3
:strip_icc():strip_exif()/u/192890/brain.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/184432/crop5666ef06248fb_cropped.jpeg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/46486/RayBan.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/1912/crop5842b6d1c3a01_cropped.jpeg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/126645/23000355.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/227565/crop5daec54a67e13_cropped.jpeg?f=community)
/u/21498/minimoog.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/50542/alice.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/10978/ThaiNavalFlag.gif?f=community)
maar het is al weer goed 
:strip_exif()/u/142128/crop631b29903353f.gif?f=community)
/u/32368/crop626fbb4180ae1.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/262645/Waldorf.jpg?f=community)