Waar het denk ik om gaat is het gebrek aan slagkracht van de vakbeweging, waar vroeger door stakingen en dergelijke voor veel beroepsgroepen een goede boterham werd bedongen is dat nu volledig kaalgeslagen.Verwijderd schreef op woensdag 14 december 2016 @ 14:43:
[...]
Deze mensen hadden nooit voor zich zelf moeten beginnen laten we daar mee beginnen.
En ww of bijstand betalen aan een werknemer of ex zzper is om het even. De werknemer heeft bewust gekozen voor zekerheid en de zzper voor onzekerheid. En handje ophouden heeft geen zin als zzper je hebt bijna nergens recht op. Dus das juist goedkoper voor de belastingbetaler.
Voor de zzper geld simpel dat dat het ondernemers risico is. Als ze het niet redden dan stoppen en ander werk zoeken. Is niet anders dan een werknemer die ontslagen wordt.
Alleen wordt je als werknemer aan het handje begeleid en ondersteunt met financiën en moet je het als ondernemer zelf regelen. Dat wist je van te voren.
Als de regering iets zou moeten doen is het wel de absurde kosten van de verzekering aan de tand voelen. Als zij het goedkoper denken te kunnen kunnen de verzekeringsbedrijven dit ook.
Ik betaal al jaren +/- 400 euro voor een ziekte kosten en ongeschiktheidsverzekering en dan heb ik nog 1 van de goedkoopste. (En nog nooit aanspraak op gedaan al ben ik vaak zat ziek geweest maar toch gewoon gaan werken, eigen keuze weet ik 😉)
We nemen de bouw als voorbeeld. Daar zijn mede door toedoen van de overheid veel mensen noodgedwongen ZZP'er geworden. Deze mensen werden aan het einde van de WW rit door instanties met veel te gunstige berekeningen in het ondernemerschap gepusht. Want ja deze mensen wilden maar wat graag aan de bak. Eerste 3 jaar leuke aftrek etc etc. Velen zijn dit gaan doen. Bovenop een aantal die de hausse in de jaren daarvoor wilden "verzilveren" en een bewuste keuze hebben gemaakt.
Gevolg, veel te veel aanbod op de markt. Prijzen zakken (en die waren al slecht eigenlijk) en mensen nemen ze aan want je moet toch aan de gang blijven, grote vrijblijvendheid bij opdrachtgevers (in veel gevallen vaak de oud werkgevers) waardoor er grote inkomsten gaten vielen.
De vakbond verloor een hoop slagkracht en komt aan de onderhandelingstafel gewoonweg leden tekort. Want ja de nieuwe ondernemers komen wel opdraven. 12 uur om een klus af te krijgen geen uitzondering, werken op zaterdagen en zondagen zonder toeslagen. Tel daarbij het ontbreken van allerlei andere collectieve zaken op als dus pensioen vakantiedagen en ga zo maar door.
Een ondernemer ben je in mijn optiek alleen als je een echte toegevoegde waarde kan bieden. Iets dat weinig mensen kunnen of te weinig mensen kunnen. Hierdoor kan je een winstmarge op je product of uren zetten waarmee je risico, etc kan worden betaald. En hopelijk nog een flinke winst ook. Dat is niet meer dan terecht overigens. Je neemt tenslotte weloverwogen het risico.
Echter de bouw en aanverwanten beroepen is werk waar de marges nooit zodanig goed worden om over een langere periode veel beter te verdienen incl risico dekking en dus pensioenen dan wanneer je werknemer bent. Schijn ondernemerschap dus. Deze mensen bouwen geen innovatieve producten of diensten en kunnen dus simpelweg alleen maar kortstondig profiteren van hausse markten.
Laat staan dat velen ook het hele pensioenvraagstuk en andere risico's van ondernemerschap op waarde kunnen schatten en kunnen overzien.
Niet iedere timmerman begint tenslotte een aannemersbedrijf. Het is ridicuul om te denken dat dit allemaal als ZZP er opeens wel kan.
Voor mensen die prima verdienen als ZZP en de risico's begrijpen en daar hun tarieven aan kunnen aanpassen prima. Voor alle overigen die sinds de uitholling van de werknemersrechten en onderhandelingspositie "ondernemer" zijn geworden is het simpelweg noodzaak om iets te verplichten.
Je kan nu eenmaal niet tot je 70e zwaar werk verrichten. Maar je kan wel prima leiding geven aan een mooi opgebouwd bedrijf.