Als de arbeider vroeger netto meer had gehad, had de arbeider vroeger meer uitgegeven, en nu met exact het zelfde euvel gezeten. Immers, je leeft naar je geld hebt. Zo ken ik ook mensen die het relatief "goed" hebben van een minimum inkomen. En nog geld overhouden. De een kan zich redden met een kleine woning, en weinig voedsel, de ander wordt claustrofobisch, of eet gewoon 2x zoveel als een ander.
Mijn ouders zijn ook babyboomers. Zijn ook begonnen met werken op zeer jonge leeftijd. En dan ook geen werk waar je rijk van wordt. Nooit na werktijd bijgeschoold, immers was daar geen tijd voor met al het overwerken wat ze deden. Ze hebben letterlijk zich krom gewerkt omdat ze een doel voor ogen hadden: We gaan een huis kopen. Ze hebben een paar jaar op een houtje zitten bijten, zodat er een eigen vermogen was, omdat veel lenen met een hypotheekrente van 14% toen wel gunstig was om niet 100% als hypotheek te nemen.
Ze hebben met heel veel pijn en moeite de crisis begin jaren 80 weten te overleven. Elk dubbeltje omdraaien, alles relativeren of zo'n uitgave wel verantwoord is. Als je leeft alsof je een minimum hebt, hou je namelijk wel over. Ipv dat je leeft naar wat je geld hebt.
Huis in 1974 gekocht, en inmiddels hypotheekvrij, dus 100% eigendom. Ze wonen praktisch gratis. Daar zijn dus amper kosten aan verbonden.
M'n moeder is 64, en m'n pa word dit jaar 62. M'n pa is vorig jaar nog na 30 jaar trouwe dienst bij een bank door de zoveelste reorganisatie er toch nog uit gegooid.
Wat er dus voor hun gaat gebeuren in de toekomst met korten is voor hun totaal niet spannend. Immers is de belastingdruk op de AOW een heel stuk lager dan voor mensen die geen 65 zijn. Ook het aanvullende eindeloons pensioen heeft een lagere belastingdruk, en houden ze netto meer per maand over dan er gewerkt zou worden.
Elke 3 jaar een nieuwe auto, omdat APK zo'n gehannes is. 3-4x per jaar op vakantie. Buiten het hoogseizoen ofcourse, en met de bus. Zo'n vakantie kost 3x nix, maar van luxe valt ook niet te spreken. Maar hun vinden dat prima.
Behalve dat er een compleet afgelost huis is wat een waarde heeft, hebben m'n ouders altijd weten te sparen. Dan maar wat goedkoper eten, of wat minder luxe. We hadden dus als kinderen (ik ben de oudste van de 2) behalve een zakkie chips voor het weekend, geen TV op onze kleine kamers van 6m2. Een stereo was er ook niet. Enige wat we kregen was eten, kleding (el cheapo merkloos), en wat met de verjaardag. En soms groei je uit een fiets, en dan kwam er een 2de handsje.
Er werd nooit bezuinigd op sparen, maar op uitgaves. M'n moeder liep dus per week alle supermarkten of, op de fiets ofcourse want de auto had m'n pa mee. 4x per week boodschappen doen, omdat niet alles in een fietstas pakt. Door weer en wind. Net als wij (m'n broertje en ik) ook gewoon door weer en wind met de fiets richting school moesten. Niks geen ov-abo. Een regenpak konden we krijgen.
Nu anno 2012, een huis waar de waarde nog zeker boven de 2 ton ligt, wat pure winst is bij verkoop. Ik schat het eigen vermogen van die 2 in op een ton aan cash op de bank. En er staan 2 kleine auto's voor de deur. Wel nieuw, maar nog goedkoper dan een luxere 2de hands auto'tje. Het is dat een radio tegenwoordig er al standaard in zit, want extra opties wordt geen geld aan uitgegeven. Dat is overigen wel iets van de laatste 10 jaar denk ik. Daarvoor allemaal goedkope afdankertjes met de nodige problemen. Meestal gekregen van opa en oma. Is was geen geld voor toen wij nog klein waren.
Als ik van m'n moeder de verhalen wel regelmatig hoorde dat ik met m'n 20ste al fulltime werken ik al meer dan m'n pa verdiende per maand, was het opzich raar dat ik dan niet kon kopen. Maar die prijzen lagen toen anders. Als ik niet elke maand m'n geld er toen doorheen gebrast had, had ik wellicht nu ook een stuk meer vermogen als nu. Maar de keuze om luxe te leven, houd in dat er weinig ruimte is tot sparen.
Tegenwoordig zijn pads op ellebogen mode. Vroeger kreeg je die dingen door je moeder op je kleding genaaid omdat er een gat zat.
Wij leefde eigenlijk altijd tegen het randje van de armoede aan. We gingen dan ook nooit op vakantie vroeger, daar was geen geld voor. Ook dagjes weg zat er niet bij. Allemaal keuze die je zelf maakt door je leven.
We hadden het niet slecht, maar breedt ook niet. Kwestie van zuinig leven. Als je maar wil, dan kan er veel, en dat heb ik dan ook met de pap-lepel door m'n ouders meegekregen, enkel heb ik dat deels links laten liggen, anders had ik inmiddels ook al een aardige buffer op weten te bouwen, die nu ook gewoon er doorheen gejast is. Maar gelukkig heb ik nog wel even de tijd
Ik heb zelf niet een hoog inkomen, en heb geen pensioenregeling. Enige wat ik straks heb, is een AOW, en daarmee is de kous af. Ik heb geen eigen huis die op een goed moment afbetaald is, en moet dus blijven huren tot ik m'n laatste adem uitblaas.
Maar ik moet wel zeggen dat het e.e.a. natuurlijk wel afhankelijk is van hoe je je levenstijl wil vormgeven. De een leeft als een vrek, en spaart veel. De ander verdient niet veel, en smijt alles maar over de balk. Ik ken daar genoeg mensen van.
En als ik dan zo af en toe m'n moeder hoor, "we hebben jaren lang krom moeten liggen om te bereiken waar we nu zijn, altijd elk dubbeltje moeten omdraaien, en nu zijn we ook de lul met het korten van pensioenen".
Tjah.. Aan de ene kant heeft ze natuurlijk wel een punt. Maar aan de andere kant... ZEIK NIET! Jullie hebben geld zat. Er komt nogsteeds elke maand meer binnen dan er aan uitgaves zijn. Dat gaat ook omhoog, ondanks het eventuele korten op het pensioen door de lagere belastingdruk.
Moet wel zeggen, dat als ik een pan met spagethi maak, ik veel duurder uit ben dan m'n moeder. Ik haal immers saus uit pot, en gebruik in m'n eentje gewoon 500 gram gehakt, en die pan gaat leeg ook. Soms hou ik er net een leuke lunch aan over als ik iets overhoud.
Maar de generatie waarvan de ouders babyboomers zijn, zoals ik, en nog een aantal hier in deze discussie, dan zie je ook wel totale verschillen. Als het inkomen gelijk is, wil niet direct inhouden dat de uitgaves dat ook zijn. Een deel daarvan heeft ook te maken of je vrekkerig bent, of juist een bigspender.
Als je nu kijkt naar jonge twintigers, en ik vertel ze dat m'n ouders 11-12 per dag werkte 6 dagen per week voor een paar jaar achter elkaar om een huis te kunnen kopen, dan zien ze dat ook niet zitten. Het is maar net waar je je prioriteiten legt.
M'n ouders hebben wat ze nu hebben door uber zuinig te leven. Want wie nog wat bewaard, heeft nog wat.
En het wordt straks nog leuker voor ze. Als ze het huis uit moeten vanwege gezondheidsredenen dat de trap niet meer op of af kunnen, wordt de toko verkocht, en gaan ze sociaal huren. Dan gaan de woonkosten van 0, naar zeker een hondertje of 6 per maand. Dat terwijl het inkomen daar niet op berekend is. Huurtoeslag zou kunnen volgens de inkomensgrens. Maar krijgen gaan ze het niet. Want zodra je vermogensbelasting betaalt, heb je zelf geld, en dus geen ondersteuning nodig.
Ik denk dat het zeker bij de babyboomers met een laag inkomen wel altijd is verteld: Geef lekker nu al je geld maar uit, straks werken jouw kinderen voor jou, zoals wij voor onze ouders hebben gewerkt.
Maar toen de babyboomers nog kleine kotertjes waren, sliepen ze wel met meerdere op 1 kamer. En dat is iets wat de babyboomer voor hun eigen kids niet wilde. Keuzes... keuzes...
Hebben babyboomers het recht op klagen? Tuurlijk wel. Moeten de babyboomers worden ontzien door het in stand te houden van een onhoudbaar stelsel? Nee. De generatie na de babyboomers zullen op hun beurt ook wel weer gaan klagen over 30 jaar waar onze kinderen het dan niet zo mee eens zijn.
En de ene boomer is de andere niet.