Analoog aan het '(on)terechte verkettering van rokers' topic, zou ik graag een topic over babyboomers willen beginnen. Omdat het een sociaal vraagstuk betreft, hoort dit volgens mij onder 'Levensbeschouwing' en niet onder Werk en Inkomen.
Mijn bedoeling is uitsluitend om stelling te nemen en te peilen hoe de gemiddelde GOT'er denkt over de ontwikkelingen van de laatste jaren.
Mijn idee van een 'babyboomer' is iemand die in de euforische jaren na WOII is geboren. De oorlog was voorbij, nu was er weer perspectief, dus gezinsuitbreiding was het gevolg. Ik ben zelf een babyboomer, en ik verwacht over enkele jaren met pensioen te gaan. Maar ik ervaar steeds meer weerstand vanuit de maatschappij om oude, nutteloze uitvreters zoals ik in leven te houden.
- Een jaar of 10 geleden begon het negatieve begrip 'babyboomer' op te komen. Jongeren die het ons kwalijk nemen dat wij onze oudedagvoorzieningen veilig proberen te stellen. Ten koste van hen, vinden zij. Ouderen pikken hun banen in en trekken een veel te zware wissel op alle voorzieningen, vooral op de gezondheidszorg.
- Later, en vooral de laatste jaren (al ruim voor de crisis) kwamen er 'plotseling' signalen uit de politiek (en uit het bedrijfsleven) dat de AOW in deze vorm niet langer betaalbaar zou zijn. Ik begrijp dat wel, maar ik had verwacht dat men dit middels simpele wiskunde veel eerder had voorzien. Waarom is er vanuit de politiek niet eerder actie ondernomen? Men heeft gewacht tot het water over de dijk sloeg, en neemt nu (te) drastische noodmaatregelen. Met alle problemen van dien voor de huidige generatie van ouderen.
- We leven 'plotseling' veel langer. Maar is dat wel zo? Om me heen zie ik dat collega's rond hun 63e het loodje leggen, net als vroeger. De magische grens van 65 is niet zomaar uit de lucht komen vallen. De AOW leeftijd is altijd een simpel kosten/baten rekensommetje geweest. Wie precies leeft er dan langer? Op welk objectief onderzoek is deze conclusie gebaseerd? Ik vind deze onderzoeken niet. Ik hoor alleen subjectieve signalen vanuit de zorgverzekeringen, de pensioenfondsen en de politiek.
- Ik ben op mijn 14e begonnen met werken. Het zwaarste werk dat er bestond. Zakken grind van 50 Kg en rollen lood van 100 Kg verstouwen. Alleen, wel te verstaan. Dagelijks met astbest en chemicalien werken. Oudere arbeiders verlieten de werkplaats zolang het 'jochie' met asbest bezig was. 63 Gulden per week netto. Ik werk nog steeds, en heb nog 5 jaar te gaan. Maar ik zie de eindstreep rap naar voren schuiven. Het is nog maar de vraag of ik de AOW-grens kan inhalen voordat hij buiten mijn waarnemingshorizon gaat vallen.
- Door bovengenoemde baan is mijn gezondheid slecht, en wordt mij door mijn zorgverzekeraar verweten dat ik ongezond heb geleefd. Daardoor heb ik recht op minder zorg dan degenen die nog gezond zijn omdat zij een nette, stressvrije kantoorbaan hebben gehad. Dit is enigszins gechargeerd, maar dit is toch de tendens die ik bespeur.
- Vanaf mijn 14e heb ik elke maand sociale premie afgedragen. Deze premie was niet alleen voor mijn eigen AOW bedoeld, maar ook om alle uitkeringstrekkers in leven te houden. Inbegrepen degenen die nog nooit een schop, hamer of pen in hun vingers hebben gehad. Behalve mezelf, heb ik dus ook anderen in leven gehouden. Prima, maar nu het mijn beurt is verwacht ik hetzelfde van de maatschappij terug.
Mijn stelling is: Degenen die altijd hebben gewerkt en hun premies hebben betaald, dienen fatsoenlijk te worden beloond met de AOW die gedurende hun loopbaan de norm was. Korten en snoeien is onvermijdelijk, maar het grotendeels afwentelen van bezuinigingen op de oudere, minder weerbare generatie is een bijzonder laffe daad van de nieuwe generatie grijpers en graaiers. Een andere bijzonder laffe daad is, om juist in de gezondheidszorg voor ouderen te snoeien. Niet wij zijn verantwoordelijk voor onze slechte gezondheid, maar de werkgevers die hun arbeiders zonder enige vorm van scrupules de teerput of de astbestwerkplaats instuurden.
Het rekensommetje is me duidelijk. Rap toenemende vergrijzing, en dus minder werkenden, kunnen dit stelsel onmogelijk in de huidige vorm overeind houden. Ik begrijp alleen niet waarom de generatie die dit land na de oorlog weer heeft opgebouwd, zo onevenredig zwaar moet boeten.
Aanvulling moderator: lees svp de stelling zonder in te gaan op tendentieuze beschrijvingen als "laffe daad", "grijpers" en "graaiers". Het gaat om de argumentatie, niet om de verpakking van de boodschap. @TS: gebruik ze svp niet meer
Mijn bedoeling is uitsluitend om stelling te nemen en te peilen hoe de gemiddelde GOT'er denkt over de ontwikkelingen van de laatste jaren.
Mijn idee van een 'babyboomer' is iemand die in de euforische jaren na WOII is geboren. De oorlog was voorbij, nu was er weer perspectief, dus gezinsuitbreiding was het gevolg. Ik ben zelf een babyboomer, en ik verwacht over enkele jaren met pensioen te gaan. Maar ik ervaar steeds meer weerstand vanuit de maatschappij om oude, nutteloze uitvreters zoals ik in leven te houden.
- Een jaar of 10 geleden begon het negatieve begrip 'babyboomer' op te komen. Jongeren die het ons kwalijk nemen dat wij onze oudedagvoorzieningen veilig proberen te stellen. Ten koste van hen, vinden zij. Ouderen pikken hun banen in en trekken een veel te zware wissel op alle voorzieningen, vooral op de gezondheidszorg.
- Later, en vooral de laatste jaren (al ruim voor de crisis) kwamen er 'plotseling' signalen uit de politiek (en uit het bedrijfsleven) dat de AOW in deze vorm niet langer betaalbaar zou zijn. Ik begrijp dat wel, maar ik had verwacht dat men dit middels simpele wiskunde veel eerder had voorzien. Waarom is er vanuit de politiek niet eerder actie ondernomen? Men heeft gewacht tot het water over de dijk sloeg, en neemt nu (te) drastische noodmaatregelen. Met alle problemen van dien voor de huidige generatie van ouderen.
- We leven 'plotseling' veel langer. Maar is dat wel zo? Om me heen zie ik dat collega's rond hun 63e het loodje leggen, net als vroeger. De magische grens van 65 is niet zomaar uit de lucht komen vallen. De AOW leeftijd is altijd een simpel kosten/baten rekensommetje geweest. Wie precies leeft er dan langer? Op welk objectief onderzoek is deze conclusie gebaseerd? Ik vind deze onderzoeken niet. Ik hoor alleen subjectieve signalen vanuit de zorgverzekeringen, de pensioenfondsen en de politiek.
- Ik ben op mijn 14e begonnen met werken. Het zwaarste werk dat er bestond. Zakken grind van 50 Kg en rollen lood van 100 Kg verstouwen. Alleen, wel te verstaan. Dagelijks met astbest en chemicalien werken. Oudere arbeiders verlieten de werkplaats zolang het 'jochie' met asbest bezig was. 63 Gulden per week netto. Ik werk nog steeds, en heb nog 5 jaar te gaan. Maar ik zie de eindstreep rap naar voren schuiven. Het is nog maar de vraag of ik de AOW-grens kan inhalen voordat hij buiten mijn waarnemingshorizon gaat vallen.
- Door bovengenoemde baan is mijn gezondheid slecht, en wordt mij door mijn zorgverzekeraar verweten dat ik ongezond heb geleefd. Daardoor heb ik recht op minder zorg dan degenen die nog gezond zijn omdat zij een nette, stressvrije kantoorbaan hebben gehad. Dit is enigszins gechargeerd, maar dit is toch de tendens die ik bespeur.
- Vanaf mijn 14e heb ik elke maand sociale premie afgedragen. Deze premie was niet alleen voor mijn eigen AOW bedoeld, maar ook om alle uitkeringstrekkers in leven te houden. Inbegrepen degenen die nog nooit een schop, hamer of pen in hun vingers hebben gehad. Behalve mezelf, heb ik dus ook anderen in leven gehouden. Prima, maar nu het mijn beurt is verwacht ik hetzelfde van de maatschappij terug.
Mijn stelling is: Degenen die altijd hebben gewerkt en hun premies hebben betaald, dienen fatsoenlijk te worden beloond met de AOW die gedurende hun loopbaan de norm was. Korten en snoeien is onvermijdelijk, maar het grotendeels afwentelen van bezuinigingen op de oudere, minder weerbare generatie is een bijzonder laffe daad van de nieuwe generatie grijpers en graaiers. Een andere bijzonder laffe daad is, om juist in de gezondheidszorg voor ouderen te snoeien. Niet wij zijn verantwoordelijk voor onze slechte gezondheid, maar de werkgevers die hun arbeiders zonder enige vorm van scrupules de teerput of de astbestwerkplaats instuurden.
Het rekensommetje is me duidelijk. Rap toenemende vergrijzing, en dus minder werkenden, kunnen dit stelsel onmogelijk in de huidige vorm overeind houden. Ik begrijp alleen niet waarom de generatie die dit land na de oorlog weer heeft opgebouwd, zo onevenredig zwaar moet boeten.
Aanvulling moderator: lees svp de stelling zonder in te gaan op tendentieuze beschrijvingen als "laffe daad", "grijpers" en "graaiers". Het gaat om de argumentatie, niet om de verpakking van de boodschap. @TS: gebruik ze svp niet meer
[ Voor 2% gewijzigd door gambieter op 15-07-2012 15:41 ]