Samen huis kopen, op 1 of 2 namen/inkomens?

[SeatRider]

Mijn vriendin en ik overwegen mijn appartement in het centrum te verruilen voor een leuke eengezinsunit buiten de stad.

Ik concentreer mij nu op huizen die in principe op 1 inkomen te betalen zijn. Altijd handig in het geval haar inkomen wegvalt. Daarbij heeft zij nu nog een verblijfsvergunning en een jaarcontract dus dat wordt sowieso een gegoochel om haar op de hypotheek te krijgen.

We kunnen nu zoals ik het begrijp in principe het huis op ons beider naam laten zetten (50/50? 60/40?) terwijl de hypotheek volledig op mijn naam staat? Is het handiger om alles alleen op mijn naam te doen, en haar financieel buiten beschouwing te laten?

Mijn vriendin wil het huis wel graag op ons beider naam, omdat het anders nog niet als "ons huis" voelt. Mochten we dat doen, wat gebeurt er dan bij een eventuele break up? Moeten we dan weer opnieuw overdrachtsbelasting en notariskosten betalen, ondanks dat 1 van ons in het huis blijft?

Hoe woont de Tweaker samen?

[Azer]

Ik heb er zelf niet heel erg veel verstand van hoor, maar dit is wat ik jullie zou aanraden.
Aangezien jullie samen in het huis gaan wonen, zet je zowel de hypotheek en het huis op allebei jullie namen. Dat je de hypotheek ook alleen met jouw loon kan betalen is mooi meegenomen, voor het geval dat haar baan (tijdelijk of permanent) zou wegvallen of voor als één van jullie minder zou gaan werken in de toekomst.

Ik neem aan dat jouw vriendin wel een gedeelte meebetaald aan het huis toch?

[SeatRider]

Azer schreef op dinsdag 27 september 2011 @ 20:37:
Ik heb er zelf niet heel erg veel verstand van hoor, maar dit is wat ik jullie zou aanraden.

Maar kan dat? Haar inkomen kan iig niet meetellen voor de beoordeling, gezien haar verblijfsstatus?

Aangezien jullie samen in het huis gaan wonen, zet je zowel de hypotheek en het huis op allebei jullie namen. Ik neem aan dat jouw vriendin wel een gedeelte meebetaald aan het huis toch?

Zolang ze werkt wel, iig.

[Ray]

gezien de status van je vriendin is het zinvol om te kijken of je wel onder NHG kan komen. is haar status niet voor onbepaalde tijd of anders dan onder norm 1.4.2 kan je dat een boel geld kosten

[SeatRider]

Ray schreef op dinsdag 27 september 2011 @ 21:14:
gezien de status van je vriendin is het zinvol om te kijken of je wel onder NHG kan komen. is haar status niet voor onbepaalde tijd of anders dan onder norm 1.4.2 kan je dat een boel geld kosten

Tenzij ik het dus geheel op mijn inkomen baseer? Maar moet ik dan het huis wel op 2 namen laten zetten?

[Ray]

SeatRider schreef op dinsdag 27 september 2011 @ 21:19:
[...]

Tenzij ik het dus geheel op mijn inkomen baseer? Maar moet ik dan het huis wel op 2 namen laten zetten?

als ze niet voldoet kan dat dan dus niet als je nhg wilt.

tip zoek een goede adviseur (dus geen verkoper!) die kan het je perfect uitleggen. www.hypothecairplanner.nl is een goede start

[Mini Poeper]

SeatRider schreef op dinsdag 27 september 2011 @ 19:18:
Mijn vriendin wil het huis wel graag op ons beider naam, omdat het anders nog niet als "ons huis" voelt. Mochten we dat doen, wat gebeurt er dan bij een eventuele break up? Moeten we dan weer opnieuw overdrachtsbelasting en notariskosten betalen, ondanks dat 1 van ons in het huis blijft?

Laat je dus niet door leiden. Bekijk dit onderwerp ff zakelijk! Als het uitgaat hoop gedoe...

[aZuL2001]

Met alle respect, maar _ik_ zou, mede gezien haar status, haar nog even niet betrekken in het eigendom en dus de mede-verantwoordelijkheid van een huis.

Wat zij wil is één, maar wat verstandig is, is waarschijnlijk iets anders.
Het percentage breakups is te hoog om hiermee te gokken imho.


Zoek extern advies van een ter zake kundige. (of meerdere)

[ Voor 9% gewijzigd door aZuL2001 op 27-09-2011 23:21 . Reden: aanvulling ]

[Seraphin]

Het huis op beide naam en de hypotheek op alleen jou naam kan prima (mits jouw inkomen hoog genoeg is natuurlijk); maar dat kan flink voor gedoe zorgen mochten jullie toch uit elkaar gaan. --> afspraken daarover (hoe-en-wat mbt uitkoop, wie draagt nu wat bij aan welke lasten) kun je vastleggen in een (notarieel vastgelegd) samenlevingscontract.

Het is idd wel ff aan te raden om hier een adviseur op te raadplegen, en goed door te vragen (als in; voorkom een "adviseur" wiens volledige advies uit 1 zin bestaat die eindigt op "als u dan hier even wilt tekenen")

[Slasher]

In het geval van de TS is het anders ivm zijn vriendin, maar als je getrouwd bent of samenwonend en het huis staat op 1 naam dan is dat in mijn ogen een gebrek aan vertrouwen richting de ander in de relatie. Dan ga je er al bijna van uit dat er wat gebeurt, lijkt me niet echt een geweldige basis voor de lange tijd.

Trouwen is vertrouwen, en daarom heb ik ons huis gewoon op 2 namen staan.

[Anoniem: 35872]

Slasher schreef op woensdag 28 september 2011 @ 08:11:
In het geval van de TS is het anders ivm zijn vriendin, maar als je getrouwd bent of samenwonend en het huis staat op 1 naam dan is dat in mijn ogen een gebrek aan vertrouwen richting de ander in de relatie. Dan ga je er al bijna van uit dat er wat gebeurt, lijkt me niet echt een geweldige basis voor de lange tijd.

Trouwen is vertrouwen, en daarom heb ik ons huis gewoon op 2 namen staan.

In een lange relatie ja, maar bij een prille relatie (niet getrouwd) kan ik me goed voorstellen dat je het op 1 inkomen en naam zet.
Dat je rekening houdt met haar woonwensen is prima.
Als je dan een paar jaar bij elkaar bent en je trouwt in gemeenschap van goederen wordt zij automatisch 50% eigenaar van het huis, ook al betaal jij alles en staat het huis op jou naam.
Als je trouwt op huwelijkse voorwaarden kun je idd je huis op je eigen naam laten staan.

Huwelijkse voorwaarden heeft naar mijn idee ook alleen maar nut als er iets op het spel staat, bijvoorbeeld een eigen zaak, om zo je prive te scheiden. Of bij zeer grote erfenissen die mogelijk uit de families komen, maar ook hier zijn maatregelen te nemen indien men in gemeenschap van goederen zijn getrouwd.
Als de familie expleciet iemand uitsluit in de erfenis, dus bijvoorbeeld jij wel en je vrouw niet, kan je vrouw er nog geen aanspraak op maken bij een scheiding.

[real-doc]

Even een hele rare gedachte hoor, maar met de hypotheek op jouw naam en het huis ook op haar naam, betekent dat dan toch dat zij voor 50% eigenaar is van het huis, maar voor 0% eigenaar van de schuld.

Als ze dan bij je weggaat heeft ze recht op de halve waarde van het huis als vertrekpremie, terwijl jij met de hele hypotheek blijft zitten. Ik vermoed dat dat niet helemaal de bedoeling is.

[Anoniem: 35872]

real-doc schreef op woensdag 28 september 2011 @ 09:14:
Even een hele rare gedachte hoor, maar met de hypotheek op jouw naam en het huis ook op haar naam, betekent dat dan toch dat zij voor 50% eigenaar is van het huis, maar voor 0% eigenaar van de schuld.

Als ze dan bij je weggaat heeft ze recht op de halve waarde van het huis als vertrekpremie, terwijl jij met de hele hypotheek blijft zitten. Ik vermoed dat dat niet helemaal de bedoeling is.

Hoe dit "uitbetaald" word weet ik niet, anders zou ze na 1 dag na het tekenen de benen kunnen nemen en bv 100k meenemen (indien het huis 200k waard is).

Bij Trouwen in gemeenschap van goederen wordt ze wel automatisch ook eigenaar van de schuld (50%).
Hoe dit in bovenstaande situatie zal uitwerken weet ik niet.

[Anoniem: 39993]

real-doc schreef op woensdag 28 september 2011 @ 09:14:
Even een hele rare gedachte hoor, maar met de hypotheek op jouw naam en het huis ook op haar naam, betekent dat dan toch dat zij voor 50% eigenaar is van het huis, maar voor 0% eigenaar van de schuld.

Als ze dan bij je weggaat heeft ze recht op de halve waarde van het huis als vertrekpremie, terwijl jij met de hele hypotheek blijft zitten. Ik vermoed dat dat niet helemaal de bedoeling is.

Ik kan me niet voorstellen, dat dat zo werkt. Je bent wel samen eigenaar van het huis, maar dat op het huis rust een hypotheek. Ze zal dus, gok ik, hooguit aanspraak kunnen maken op de helft van de overwaarde.

Maar zelf zou ik er niet aan beginnen. Huis op 2 namen, prima. Maar dan ook de hypotheek op 2 namen of wachten tot je getrouwd bent in gemeenschap van goederen. Ons huis staat nu ook nog alleen op mijn naam, net als de hypotheek. Zodra we getrouwd zijn, kijken we wel wat we daar nog aan moeten veranderen.

[djlinsen]

real-doc schreef op woensdag 28 september 2011 @ 09:14:
Even een hele rare gedachte hoor, maar met de hypotheek op jouw naam en het huis ook op haar naam, betekent dat dan toch dat zij voor 50% eigenaar is van het huis, maar voor 0% eigenaar van de schuld.

Als ze dan bij je weggaat heeft ze recht op de halve waarde van het huis als vertrekpremie, terwijl jij met de hele hypotheek blijft zitten. Ik vermoed dat dat niet helemaal de bedoeling is.

Buiten of de relatie wel of niet stand houdt, zou ik vooral goed kijken naar het verblijfsvergunning verhaal. De relatie hebben jullie beide invloed op, bij de verblijfs vergunning ben je nogal afhankelijk van anderen. Stel ze krijgt geen permanente verblijfsvergunning, wat doen jullie dan? Zij terug, jij blijft hier, of ga je met haar mee terug? In het laatste geval, is kopen dan wel zo verstandig, zolang je die zekerheid niet hebt? In het eerste geval, alles op jou naam.

[nare man]

Accepteert de bank überhaupt dat het huis op twee namen gaat staan, maar de hypotheek slechts op één naam? Dat zou namelijk betekenen dat de bank alleen bij TS het geld kan halen, maar dat zich bij TS slechts 50% van het zekerheidsobject bevindt. Gewoon even logisch redenerend lijkt me dat heel vreemd: de bank accepteert juist alleen dat iemand anders 50% van de mede-eigendom van het huis heeft, onder de voorwaarde dat die andere persoon ook 100% (hoofdelijk) aangesproken kan worden voor de hele hypotheekschuld. De constructie die TS wil, lijkt me niet acceptabel voor de bank.

Overigens zou ik, los van wat er bancair mogelijk is, hypotheek/huis nooit op 2 namen zetten als het niet nodig is. Zorgt voor veel spanning gedurende de relatie en veel gezeik bij het einde van de relatie.

Om mijn eigen ervaring te geven (daar vroeg je ook nog naar): mijn vriendin werkt niet en heeft geen inkomen, dus het huis is 100% mijn eigendom en mijn aansprakelijkheid. Daar staat tegenover dat mijn vriendin ook niet meebetaalt aan het huis, maar dat we het wel samen inrichten etc. zodat het niet alleen mijn hut is. Alle meubels etc. worden wel in onderling overleg gekocht.

[ Voor 19% gewijzigd door nare man op 28-09-2011 09:44 ]

[Gunner]

nare man schreef op woensdag 28 september 2011 @ 09:43:
Zorgt voor veel spanning gedurende de relatie

Zou je dat verder toe willen lichten?

[nare man]

Gunner schreef op woensdag 28 september 2011 @ 09:45:
[...]

Zou je dat verder toe willen lichten?

Dat is toch duidelijk? Door een huis op twee namen te kopen introduceer je een zwaar zakelijk element in de relatie en een risico op verlies, ellende en veel geharrewar als je uit elkaar gaat. Ik weet niet hoe jij in het leven staat, maar voor mij is het idee van samen hoofdelijk aan een hypotheek hangen behoorlijk beklemmend, en dat geldt ook voor mijn vriendin.

[ Voor 19% gewijzigd door nare man op 28-09-2011 09:50 ]

[Gunner]

We hebben beide genoeg vertrouwen in onze relatie dat dat soort dingen voor ons in het dagelijks leven geen belemmering vormen. Zoals eerder gezegd 'trouwen is vertrouwen'. En daar sluit ik me bij aan.

Bovendien zijn dat niet echt zaken waar mijn vrouw verstand van heeft danwel interesse

Ik weet niet hoe jij in het leven staat

Blijkbaar erg optimistisch

[ Voor 30% gewijzigd door Gunner op 28-09-2011 09:54 ]

[aZuL2001]

Laat Nare Man nu ervaring hebben met mensen die dat ook dachten, maar het toch mis ging.
En dan wordt het snel nasty.

Vandaar zijn imho terechte advies.

In gemeenschap van goederen trouwen is niet meer van deze tijd. Juist als het mis gaat krijg je daardoor gezeik.
Zou ik ook niet doen.

Niet dat ik er geen vertrouwen in heb dat het bij jullie wel goed gaat, maar op als het mis gaat kun je beter voorbereid zijn.


Laat ik het aanvullen met een voorbeeld :
Stel met kind gaat uit elkaar. Huis moet verkocht worden, hij blokkeert de verkoop op een bedrag van €2000.- (1% van de waarde). Zijn deel zou dan €1000.- zijn en zij bood hem aan dat op zich te nemen.
Hij werkt niet mee, zij zit bij haar ouders met het kind, hij zit zolang in het huis.
Voel je hem ?

[ Voor 29% gewijzigd door aZuL2001 op 28-09-2011 09:59 . Reden: aanvulling ]

[Anoniem: 35872]

aZuL2001 schreef op woensdag 28 september 2011 @ 09:57:
Laat Nare Man nu ervaring hebben met mensen die dat ook dachten, maar het toch mis ging.
En dan wordt het snel nasty.

Vandaar zijn imho terechte advies.

In gemeenschap van goederen trouwen is niet meer van deze tijd. Juist als het mis gaat krijg je daardoor gezeik.
Zou ik ook niet doen.

Niet dat ik er geen vertrouwen in heb dat het bij jullie wel goed gaat, maar op als het mis gaat kun je beter voorbereid zijn.

Als je toch rekening gaat houden dat het mis gaat, stuur je dan niet een beetje aan op een breuk? Lijkt alsof je de ander niet vertrouwd als er problemen onstaan?

Daarnaast maak je het voor je partner alleen maar makkelijker om weg te lopen.. Ze houdt toch geen schuld, omdat jij die op je naam hebt staan.
Zij kan lekker opnieuw beginnen en jij zit met de hele mikmak.

Daarnaast zie ik vaak na een scheiding dat beide mensen uit het huis willen, beide een frisse start, ik zou er ook niet aan moeten denken om in mijn huidige huis te moeten blijven wonen, to much memories...
Daarom gewoon lekker de boel verdelen dus ook de schuld/overwaarde en lekker beide opnieuw beginnen.

[Slasher]

nare man schreef op woensdag 28 september 2011 @ 09:43:
Overigens zou ik, los van wat er bancair mogelijk is, hypotheek/huis nooit op 2 namen zetten als het niet nodig is. Zorgt voor veel spanning gedurende de relatie en veel gezeik bij het einde van de relatie.

Spanning in de relatie, dat zegt IMO veel over de relatie

On a more serious note: Het gros van de mensen moet een huis wel op 2 namen kopen omdat ze anders helemaal niet kunnen kopen dus die hebben niet veel keuze

Ik heb het al eerder gezegd: Trouwen is vertrouwen als je dat niet in elkaar hebt kun je beter helemaal niet tot de aanschaf van een huis overgaan

[aZuL2001]

Ook de aanvulling even lezen

Maar als jij er toch van uit gaat dat het goed gaat, dan maak je ook geen backups van je data?
De ellende die kan ontstaan als je het niet goed regelt is groter dan het eventuele rekening houden met dat het mis gaat kan geruststellen.

Maar het is maar een advies, kan je ook naast je neerleggen

[Gunner]

aZuL2001 schreef op woensdag 28 september 2011 @ 10:05:
Maar als jij er toch van uit gaat dat het goed gaat, dan maak je ook geen backups van je data?

Met alle respect, maar dat is een waardeloze vergelijking. Staat totaal niet in verhouding

aZuL2001 schreef op woensdag 28 september 2011 @ 09:57:
Laat Nare Man nu ervaring hebben met mensen die dat ook dachten, maar het toch mis ging.
En dan wordt het snel nasty.

Vandaar zijn imho terechte advies.

In gemeenschap van goederen trouwen is niet meer van deze tijd. Juist als het mis gaat krijg je daardoor gezeik.
Zou ik ook niet doen.

Niet dat ik er geen vertrouwen in heb dat het bij jullie wel goed gaat, maar op als het mis gaat kun je beter voorbereid zijn.

Laten we het er maar op houden dat ieder voor zich die keuze moet maken. Er is niet één juiste keuze of advies. Er is niemand hier die over mijn relatie kan oordelen, behalve ikzelf.

[ Voor 54% gewijzigd door Gunner op 28-09-2011 10:10 ]

[nare man]

Slasher schreef op woensdag 28 september 2011 @ 10:04:
[...]


Spanning in de relatie, dat zegt IMO veel over de relatie

Het zegt denk ik meer over de ervaringen van de personen die de relatie vormen. De ouders van mijn vriendin zijn gescheiden waarbij het huis een zeer vervelende rol speelde (werd maar niet verkocht, ellenlang gezeik, uiteindelijk een restschuld, veel advocaatkosten). Dan weet je wel hoe haar mening gevormd wordt over het kopen van een huis op twee namen terwijl dat niet nodig is.

Ik zeg niet dat je nooit een huis op twee namen moet kopen, want soms is het gewoon een noodzakelijkheid (wat dat betreft prijs ik mezelf en ons ook gelukkig). Wat ik zeg is dat je er wel allebei 100% moet achter staan en er ook toe in staat moet zijn. Vergeet ook niet dat het voor een vrouw ook behoorlijk beklemmend kan zijn om geen inkomen te hebben, maar wel aan een huis 'vast te zitten'. Dat is ook wat ik bedoel met het zakelijke element in je relatie.

Ik vind het eigenlijk ook een beetje rieken naar emotionele chantage: 'als je geen huis met me wilt kopen, vertrouw je me niet'.

Ik heb het al eerder gezegd: Trouwen is vertrouwen als je dat niet in elkaar hebt kun je beter helemaal niet tot de aanschaf van een huis overgaan

Noem me cynisch, maar dit soort (op zich vast goedbedoelde) tegeltjeswijsheden gaan er bij mij niet in. Als je trouwt, ben je je niet alleen op emotioneel vlak aan het committeren, maar ook op zakelijk vlak. Je kunt daarvoor je ogen niet sluiten. Zomaar in een huwelijk duiken, of een huis op twee namen kopen (want daar hadden we het over -- nog niet over trouwen) terwijl je daar niet over hebt nagedacht is gewoon niet slim. Je kunt dat niet afdoen met 'als je het niet durft dan vertrouw je elkaar niet '. Iedereen die trouwt, vertrouwt elkaar, maar je kunt simpelweg niet weten wat er in de toekomst gebeurt.

Denken dat je dat wel kunt is, imo, lichtelijk naïef; maar misschien ben ik door mijn werk als advocaat ook wel te nuchter en te cynisch geworden. Ik heb gewoon tevaak gezien wat er gebeurt als mensen hun (zakelijke en emotionele) banden niet goed inrichten en niet goed kunnen afwikkelen.

[ Voor 3% gewijzigd door nare man op 28-09-2011 10:09 ]

[RemcoDelft]

nare man schreef op woensdag 28 september 2011 @ 09:49:
[...]


Dat is toch duidelijk? Door een huis op twee namen te kopen introduceer je een zwaar zakelijk element in de relatie en een risico op verlies, ellende en veel geharrewar als je uit elkaar gaat.

Andersom geldt het ook: als 1 van de 2 tien jaar lang alle woonkosten betaald, geeft dat ook risico op ellende bij uit elkaar gaan. En als beiden tien jaar lang betalen, maar het huis slechts op 1 naam staat, dan geeft dat (zowel bij waardedaling als -stijging) ook ellende...
Hoe dan ook, uit elkaar gaan geeft ellende! Om die reden zou ik een dergelijke stap alleen doen als je er vanuit gaat dat je bij elkaar blijft...

[Gunner]

nare man schreef op woensdag 28 september 2011 @ 10:08:
Denken dat je dat wel kunt is, imo, lichtelijk naïef; maar misschien ben ik door mijn werk als advocaat ook wel te nuchter en te cynisch geworden. Ik heb gewoon tevaak gezien wat er gebeurt als mensen hun (zakelijke en emotionele) banden niet goed inrichten en niet goed kunnen afwikkelen.

Ik denk dat het meespeelt in jouw reactie, en dat begrijp ik volkomen. Aan de andere kant denk ik dat iedereen in zijn omgeving wel 'dit soort' gevallen kent. Ook door TV-programma's zoals 'Uitstel door executie' o.i.d (al hebben die mensen natuurlijk mazzel dat ze mee kunnen doen want ineens gaan ALLE deuren open wat zonder TV niet lukt).

Maar nogmaals, ik geloof niet dat mensen die bewust voor in gemeenschap van goederen trouwen, of huizen op beider naam zetten een verkeerde keuze hebben gemaakt. Daarvoor kan je te weinig afleiden van alleen een posting op een forum zonder alle 'ins and outs' te kennen.

[nare man]

RemcoDelft schreef op woensdag 28 september 2011 @ 10:11:
[...]

Andersom geldt het ook: als 1 van de 2 tien jaar lang alle woonkosten betaald, geeft dat ook risico op ellende bij uit elkaar gaan. En als beiden tien jaar lang betalen, maar het huis slechts op 1 naam staat, dan geeft dat (zowel bij waardedaling als -stijging) ook ellende...

Wat is dan het risico op ellende als ik 10 jaar lang de woonkosten heb betaald? Ja, dat mijn vriendin 10 jaar lang gratis heeft gewoond, maar dat is voor mij niet echt een issue, want als ik single was geweest, had ik een even duur huis gehad. Misschien had ik dan iets lagere GWL-kosten gehad, maar veel zal het niet schelen. In elk geval is dat voor mij altijd te verkiezen boven de ellendige afwikkeling van een gezamenlijke koopwoning in een moeilijke markt.

Hoe dan ook, uit elkaar gaan geeft ellende!

Scheiden doet lijden. Da's een van de weinige tegeltjeswijsheden die wél kloppen.

Om die reden zou ik een dergelijke stap alleen doen als je er vanuit gaat dat je bij elkaar blijft...

Ja, maar de issue is nu juist: dat weet je niet Als je ervan uit gaat dat je niet bij elkaar blijft, heb je dus gewoon geen relatie. De eigenschap van relaties is nu juist dat je ervan uitgaat dat je altijd bij elkaar blijft, maar dat je dat gewoon niet zeker weet. Je kunt altijd verliefd worden op een ander, en je kunt de gevoelens van de ander ook niet controleren. Ook na 30 jaar huwelijk kunnen relaties nog stranden (dat is dus wat ik in mijn omgeving heb meegemaakt).

Daarom zeg ik ook: je moet ervan uit gaan dat je bij elkaar blijft, maar juist voor die onvoorziene situaties moet je gewoon een goede regeling treffen. Het is net als met ondernemen: je gaat ervan uit dat je een duurzame samenwerking met je partner(s) aangaat, maar als je dan niet meer door één deur kunt, zorg er dan wel voor dat je een goede regeling hebt om je geschillen te (laten) oplossen, of tenminste een goede ontvlechtingsregeling hebt.

Gunner schreef op woensdag 28 september 2011 @ 10:14:
[...]
Maar nogmaals, ik geloof niet dat mensen die bewust voor in gemeenschap van goederen trouwen, of huizen op beider naam zetten een verkeerde keuze hebben gemaakt.

Zo boud stel ik het ook niet

[ Voor 7% gewijzigd door nare man op 28-09-2011 10:26 ]

[zircondan]

Gunner, de TS is nog niet getrouwd en het hele 'trouwen en vertrouwen' kwestie is irrelevant.

Mijn tip voor de TS is, doe het niet. Als je het koopt, zet het alleen op jou naam. Leg je vriendin uit dat zodra jullie getrouwd zijn het huis dan ook beide jullie namen komt te staan. Haar redenering "omdat het anders nog niet als "ons huis" voelt" is pure emotionele redenering. Het is jullie huis omdat jullie er samen in wonen.

Ik weet niet uit welk land jouw vriendin komt, maar leg haar ook duidelijk even uit dat als het huis op haar naam komt te staan zijn dus ook eigenaar wordt van een schuld. Ook het feit dat ze nog geen verblijfsvergunning heeft kan roet in het eten gooien.

[Anoniem: 35872]

Even een zijweg..
Je hebt een relatie of bent getrouwd onder huwelijkse voorwaarden.
Huis staat alleen op jou naam en jij betaald de hypotheek.

Na 30 jaar is het huis afbetaald en is bijvoorbeeld 400.000 euro waard.
Je vrouw heeft in die 30 jaar niet veel gewerkt maar voor de kinderen gezorgdt.

Na 31 jaar is de koek op en je wilt scheiden, de vrouw heeft niets, op wat spaargeld na en jij hebt wat spaargeld en een huis van 4 ton.

Die vlieger gaat helaas niet op, je vrouw heeft zowiezo na een flink wat jaren recht op een aandeel van het totale kapitaal, hoe dit precies zit weet ik niet, maar het is zeker niet zo dat jij na 31 jaar weg kunt lopen met 4 ton in je zak en je vrouw met niets achter laat..

[Anoniem: 390599]

Anoniem: 35872 schreef op woensdag 28 september 2011 @ 10:31:
Even een zijweg..
Je hebt een relatie of bent getrouwd onder huwelijkse voorwaarden.
Huis staat alleen op jou naam en jij betaald de hypotheek.

Na 30 jaar is het huis afbetaald en is bijvoorbeeld 400.000 euro waard.
Je vrouw heeft in die 30 jaar niet veel gewerkt maar voor de kinderen gezorgdt.

Na 31 jaar is de koek op en je wilt scheiden, de vrouw heeft niets, op wat spaargeld na en jij hebt wat spaargeld en een huis van 4 ton.

Die vlieger gaat helaas niet op, je vrouw heeft zowiezo na een flink wat jaren recht op een aandeel van het totale kapitaal, hoe dit precies zit weet ik niet, maar het is zeker niet zo dat jij na 31 jaar weg kunt lopen met 4 ton in je zak en je vrouw met niets achter laat..

Dit soort voorbeelden tonen aan dat je goede afspraken moet maken bij de voordeur. En niet bij de achterdeur. In het bovenstaande geval is het immers onredelijk dat de bijdrage van de man aan het gezin anders wordt gewaardeerd dan de bijdrage van de vrouw aan het gezin.

Het punt van Nare Man is m.i. dat je redelijke afspraken maakt aan de start omdat je op dat moment onbelemmerd door negatieve gevoelens kan kijken naar de situatie. Dit vereist overigens ook dat je de roze bril afzet..

[aZuL2001]

Anoniem: 35872 schreef op woensdag 28 september 2011 @ 10:31:
Die vlieger gaat helaas niet op, je vrouw heeft zowiezo na een flink wat jaren recht op een aandeel van het totale kapitaal, hoe dit precies zit weet ik niet, maar het is zeker niet zo dat jij na 31 jaar weg kunt lopen met 4 ton in je zak en je vrouw met niets achter laat..

Klopt, maar daar zijn regelingen / richtlijnen voor.
Allimentatie bijv. En het opvoeden van de kinderen / huishouden is ook gewoon een baan wat dat betreft. Zeker na 30 jaar.

Issue / topic gaat over samenwonen en huis kopen terwijl één van beide partners geen verblijfsstatus heeft.
En of je dat dan op één naam moet zetten of op beider naam.

En dan heb ik het niet eens over de eventuele belangen van de persoon die geen verblijfsstatus heeft, en hoe die dus in een relatie kan staan.

Het zijn wel zaken die je mee in overweging moet nemen.
Goede bedoelingen kun je niet eten. (over tegeltjes gesproken, die kan ook zo op een tegeltje. )

[nare man]

Anoniem: 390599 schreef op woensdag 28 september 2011 @ 11:12:
[...]
Het punt van Nare Man is m.i. dat je redelijke afspraken maakt aan de start omdat je op dat moment onbelemmerd door negatieve gevoelens kan kijken naar de situatie. Dit vereist overigens ook dat je de roze bril afzet..

Inderdaad, dat is precies wat ik bedoel. Er rust aan dit topic te zien toch nog een soort taboe op rationeel denken over de zakelijke aspecten van een relatie. Dan worden er uitspraken gedaan als 'trouwen is vertrouwen' of 'je gaat er toch vanuit dat je altijd bij elkaar blijft'. Prima natuurlijk, maar je kunt de zakelijke kant van zo'n relatie niet bedekken met de mantel der liefde (letterlijk).

Kijk, veel relaties gaan goed, maar statistisch gezien gaan er gewoon ook heel veel fout (ik geloof dat zo'n 1/3e van alle huwelijken na 3 jaar alweer in een scheiding is geëindigd, en daarbij zijn de relaties nog niet eens meegerekend waarin niet getrouwd is maar wel samen een huis gekocht is). Dan is het toch fijn dat je daar vantevoren al goed over hebt nagedacht en, waar nodig en gewenst, regelingen voor hebt getroffen? Nu nadenken voorkomt gezeik achteraf. Dat geldt zo in huwelijken en dat geldt ook zo in zakelijke relaties. Als je concreet uit elkaar wilt, is het vaak al te laat om nog dingen te repareren.

Ik vind ook dat je de punten 'vertrouwen' en 'alles met elkaar delen' helemaal los van elkaar moet zien. Het is niet zo dat je elkaar niet vertrouwt als je niet in gemeenschap van goederen wilt trouwen of niet meteen een huis op twee namen wilt kopen. Je kunt best besluiten om in gemeenschap van goederen te trouwen of om samen een huis te kopen, maar je móet gewoon door dat denkproces heen. Ik zie echt teveel jongens en meisjes die halsoverkop maar een huis samen kopen, soms zelfs terwijl ze nog niet eerder hebben samengewoond, 'omdat we toch van elkaar houden'. Dat is gewoon niet goed, en geloof me, zowel persoonlijk als zakelijk heb ik genoeg voorbeelden gezien van hoe het gillend fout kan gaan.

Om nog maar even met wat wijsheden te smijten: bezint eer ge begint -- dat betekent dus niet dat je er niet aan moet beginnen, maar wel dat je erover moet nadenken.

aZuL2001 schreef op woensdag 28 september 2011 @ 11:34:
[...]

Goede bedoelingen kun je niet eten. (over tegeltjes gesproken, die kan ook zo op een tegeltje. )

Dat zeggen mijn vriendin en ik ook altijd: 'met vriendelijkheid en goede bedoelingen kun je de grachten dempen'.

[ Voor 9% gewijzigd door nare man op 28-09-2011 11:49 ]

[qadn]

nare man schreef op woensdag 28 september 2011 @ 11:47:
[...]
Ik zie echt teveel jongens en meisjes die halsoverkop maar een huis samen kopen, soms zelfs terwijl ze nog niet eerder hebben samengewoond, 'omdat we toch van elkaar houden'.

*twitch*

Dat is heel erg dom. Zeker als je ziet hoeveel relaties direct bij het samenwonen kapot gaan.

[nare man]

qadn schreef op woensdag 28 september 2011 @ 12:03:
[...]


*twitch*

Dat is heel erg dom. Zeker als je ziet hoeveel relaties direct bij het samenwonen kapot gaan.

Ik zie het nu ook weer in mijn omgeving gebeuren: J(ongen) en M(eisje) denken over (voor het eerst) samenwonen, J heeft al een koopwoning, maar daar heeft hij ook al met zijn ex samengewoond. M wil niet in het 'besmette' huis van J en zijn ex wonen, dus wordt er maar gedacht over het 'even' gezamenlijk kopen van een nieuwe woning. Denken ze ook nog over een deels aflossingsvrije hypotheek. Je kunt wel raden wat er gebeurt als dat huis wordt gekocht en die relatie loopt over 1,5 jaar stuk

De praktische oplossing is gewoon om eerst samen te wonen in dat 'besmette' huis, hoe vervelend ook. Zie je meteen of je relatie daartegen bestand is. Maarja, mensen hebben het idee dat ze maar meteen een huis móeten kunnen kopen, en accepteren niet dat je soms gewoon even moet hokken op een appartementje van 60m2 dat misschien gekocht is door één van beiden en niet door allebei. Maar daar ga je echt niet dood van.

[ Voor 3% gewijzigd door nare man op 28-09-2011 12:10 ]

[ninjazx9r98]

Anoniem: 390599 schreef op woensdag 28 september 2011 @ 11:12:
[...]


Het punt van Nare Man is m.i. dat je redelijke afspraken maakt aan de start omdat je op dat moment onbelemmerd door negatieve gevoelens kan kijken naar de situatie. Dit vereist overigens ook dat je de roze bril afzet..

Je kunt het alleen zo simpel uitleggen/verklaren als je zijn mening deelt, zodra je er anders over denkt zijn de redelijke afspraken ineens onredelijke afspraken en ontstaan er juist negatieve gevoelens in het prille begin.

Daarnaast ben ik van mening dat het nogal kort door de bocht is als er gesuggereerd wordt dat mensen die er anders over denken niet rationeel zouden zijn.
De keuze om in gemeenschap van goederen te trouwen en samen een hypotheek te nemen is in ons geval net zo goed een weldoordachte keuze.

[aZuL2001]

nare man schreef op woensdag 28 september 2011 @ 12:09:
hokken op een appartementje van 60m2. Daar ga je echt niet dood van.

Mijn ex-vriendin, huidige vrouw en ik, zijn begonnen op 20 m2 .

Overigens pas getrouwd na 14 jaar samenwonen en met twee kids van 6 & 7 jaar oud toen.

[nare man]

ninjazx9r98 schreef op woensdag 28 september 2011 @ 12:12:
[...]

Je kunt het alleen zo simpel uitleggen/verklaren als je zijn mening deelt, zodra je er anders over denkt zijn de redelijke afspraken ineens onredelijke afspraken en ontstaan er juist negatieve gevoelens in het prille begin.

Daarnaast ben ik van mening dat het nogal kort door de bocht is als er gesuggereerd wordt dat mensen die er anders over denken niet rationeel zouden zijn.
De keuze om in gemeenschap van goederen te trouwen en samen een hypotheek te nemen is in ons geval net zo goed een weldoordachte keuze.

Dat wordt niet gesuggereerd. Gesteld wordt dat het irrationeel is om er in het geheel niet over na te denken. Je kunt best rationeel tot de conclusie komen dat je in gemeenschap van goederen wilt huwen. Gaan mijn vriendin en ik hoogstwaarschijnlijk (ooit) ook doen. Maar dan hebben we er wel over nagedacht.

[Gunner]

qadn schreef op woensdag 28 september 2011 @ 12:03:
[...]


*twitch*

Dat is heel erg dom. Zeker als je ziet hoeveel relaties direct bij het samenwonen kapot gaan.

Tsjah. Keuzes maak ik niet op basis van statistieken. Ben ook vrij traditioneel 'uit huis' getrouwd, en mijn vrouw ook. Gaat prima, al zes jaar bijna. Om het 'heel erg dom' te noemen gaat me te ver. Dat het bij mensen fout gaat wil niet zeggen dat het bij iedereen fout gaat.

[ephymerous]

Gunner schreef op woensdag 28 september 2011 @ 12:22:
[...]

Tsjah. Keuzes maak ik niet op basis van statistieken. Ben ook vrij traditioneel 'uit huis' getrouwd, en mijn vrouw ook. Gaat prima, al zes jaar bijna. Om het 'heel erg dom' te noemen gaat me te ver. Dat het bij mensen fout gaat wil niet zeggen dat het bij iedereen fout gaat.

Same here, maar ik houd er wel rekening mee. Neemt niet weg dat wij wel een huis gaan komen zonder officieel samengewoond te hebben. Mijn vriendin woont op haar zelf en de mate waarin we daar zijn is nagenoeg samenwonen. Inclusief het delen van taken ed. Daarbij zijn we allebei stabiel en realistisch. Beiden weten we dat de inhoud van de relatie verandert en we vast ook een dikke crisis gaan krijgen.

Ik denk overigens dat veel break ups te snel gaan. Ik zie veel gevallen van: "Het loopt ff niet meer dus gaan we uit elkaar". Ga er dan voor, elke relatie kent (soms diepe) dalen en pieken. Ook de andere kant zie ik wel eens. Vrienden van me hebben na 6 jaar een diep dal, loopt al maanden niet, gaan er beiden vol voor. Relatietherapie etc.

[ Voor 7% gewijzigd door ephymerous op 28-09-2011 12:57 ]

[qadn]

Gunner schreef op woensdag 28 september 2011 @ 12:22:
[...]

Tsjah. Keuzes maak ik niet op basis van statistieken. Ben ook vrij traditioneel 'uit huis' getrouwd, en mijn vrouw ook. Gaat prima, al zes jaar bijna. Om het 'heel erg dom' te noemen gaat me te ver. Dat het bij mensen fout gaat wil niet zeggen dat het bij iedereen fout gaat.

Heel erg dom gaat mij niet te ver, daar blijf ik bij.
Dat het bij jou goed gaat is erg mooi voor je

Daarentegen gaat het zo vaak fout.
Ik denk vooral omdat men mekaar nog niet echt kent (vooral ook qua vervelende/slechte gewoontes).

Statistiek is niet alles, maar je kan er wel rekening mee houden. Zeker in dit soort gevallen is het niet eens echt duurder om gewoon eerst een tijdje samen te huren

[nare man]

ephymerous schreef op woensdag 28 september 2011 @ 12:56:
[...]
Ik denk overigens dat veel break ups te snel gaan. Ik zie veel gevallen van: "Het loopt ff niet meer dus gaan we uit elkaar". Ga er dan voor, elke relatie kent (soms diepe) dalen en pieken. Ook de andere kant zie ik wel eens. Vrienden van me hebben na 6 jaar een diep dal, loopt al maanden niet, gaan er beiden vol voor. Relatietherapie etc.

Met de dalende huizenprijzen van tegenwoordig kan relatietherapie efficiënter zijn dan een scheiding of executieverkoop

[RemcoDelft]

qadn schreef op woensdag 28 september 2011 @ 13:11:
[...]
Daarentegen gaat het zo vaak fout.
Ik denk vooral omdat men mekaar nog niet echt kent (vooral ook qua vervelende/slechte gewoontes).

Ik denk ook omdat "we" veel minder van elkaar slikken, traditioneel was de vrouw onderdanig en had de man de broek aan. Dat is voorbij, nu wil iedereen de broek aan, en dat geeft volgens mij veel eerder conflicten.
Geven en nemen en zo, en inderdaad, elkaar goed leren kennen voor je grote stappen neemt.

[nare man]

RemcoDelft schreef op woensdag 28 september 2011 @ 13:33:
[...]

Ik denk ook omdat "we" veel minder van elkaar slikken, traditioneel was de vrouw onderdanig en had de man de broek aan. Dat is voorbij, nu wil iedereen de broek aan, en dat geeft volgens mij veel eerder conflicten.

Lastig he, vrouwen

Ik denk dat het vooral komt doordat mensen te snel te grote beslissingen willen nemen. Meteen samenwonen, meteen een koophuis, meteen ook een volledige woning en geen appartement, en dan ook nog allebei een leuke wagen voor de deur, én op vakantie, én op wintersport. Ja, dan ontstaan spanningen. Er is niets mis met wat langer weinig verplichtingen te hebben: zeker, zo is mijn indruk, voor vrouwen is dat fijner. Mijn idee is dat vrouwen het snelst wegwillen als ze het gevoel hebben 'vast' te zitten: vast te zitten in een vinexwijk, vast te zitten aan een man die alleen maar werkt, vast te zitten aan die jankende kinderen...geen wonder dat ze er dan ineens vandoor gaan met één of andere werkloze kunstenaar

[Danot]

aZuL2001 schreef op woensdag 28 september 2011 @ 12:13:
[...]


Mijn ex-vriendin, huidige vrouw en ik, zijn begonnen op 20 m2 .

Overigens pas getrouwd na 14 jaar samenwonen en met twee kids van 6 & 7 jaar oud toen.

Woonde je met 3 personen op 20m2?

[ephymerous]

Danot schreef op woensdag 28 september 2011 @ 13:47:
[...]

Woonde je met 3 personen op 20m2?

Logischerwijs was zijn vrouw voor de bruiloft zijn vriendin. Nu ze zijn vrouw is en niet zijn vriendin meer is kan ze ex-vriendin genoemd worden. Wel een beetje verwarrend

[aZuL2001]

Tja, als ik haar "mijn toekomstige ex-vrouw" ga noemen heb ik pas een probleem

Maar Danot begreep Da Wel

[SeatRider]

Thx guys voor de reacties. Er kwam even een dagje werk tussendoor .

Ik ben het eens met Nare Man, dit moet je gewoon zakelijk bekijken - hoe kil dat ook lijkt. Maar een overweging die al eerder werd genoemd, wat als zij nu 10 jaar heeft meebetaald aan de aflossing, maar alles staat op mijn naam. Dan wordt er ook geen overwaarde/restschuld gedeeld. Voelt ook oneerlijk.

Een andere opmerking die werd genoemd, bij trouwen in gemeenschap van goederen wordt het huis toch half van haar. Dat gaan we dus ook niet doen. Echt heel zakelijk misschien, maar daarvoor is wat we beiden inbrengen (spaargelden en andere bezittingen) net even te veel uit verhouding.

Daarbij denk ik dat het de scale wel eens naar de verkeerde kant uit kan laten wijzen voor haar: "hmm, het gaat even niet meer, maar als ik er nu gewoon een punt achter zet heb ik een half huis en een auto!"

[neographikal]

Verstandig Het zal niet de aanleiding zijn, dat geloof ik nooit, maar het kan soms net het laatste zetje zijn onder het motto: dan kan ik weer overnieuw beginnen en mezelf nog wat inrichten. Iets dat ik me overigens nog goed voor kan stellen ook, kennissen hier uit de buurt zijn al jaren tot elkaar veroordeeld door de financiele situatie: da's geen pretje.

Overigens kan ik het mij ook goed voorstellen dat het moeilijk te "verkopen" is aan je partner, zeker wanneer er zo'n emotioneel argument tegenover wordt gezet. Mijn vorige partner was er gelukkig heel relaxt in, ik hoop dat de volgende dat ook is. Zo niet, dan lijkt het me dus inderdaad moeilijk Echter, in gemeenschap van goederen trouwen / samenwonen zal hier niet snel gebeuren, ik heb het al vaker mis zien gaan

[ Voor 11% gewijzigd door neographikal op 28-09-2011 23:09 ]

[Anoniem: 35872]

Hoe doen jullie dan dat als jullie willen samenwonen?
Eerst even naar de notaris om een samenlevings overeenkomst te tekenen want ojeee misschien neemt ze jou TV mee als het uit gaat...

Ik ben misschien heel makkelijk maar ik hecht totaal geen waarde aan spullen, als het uitgaat mag ze alles hebben, zal mij een worst zijn.. Idem met het huis, van mij mag ze het hebben..

Als bij mij een relatie uit gaat en het is echt definitief wil ik gewoon nergens meer mee te maken hebben, dus ook geen spullen die mij aan onze relatie doet denken.

Gewoon een frisse start.
Mochten we de inboedel gewoon netjes verdeeld hebben dan staat 1 dag later alles op marktplaats..

[N1traat]

Anoniem: 35872 schreef op donderdag 29 september 2011 @ 08:37:

Ik ben misschien heel makkelijk maar ik hecht totaal geen waarde aan spullen, als het uitgaat mag ze alles hebben, zal mij een worst zijn.. Idem met het huis, van mij mag ze het hebben..

strooi je vaker met geld? anders kom ik even een keertje langs, en neem ik ook alles mee

[N3oC]

Anoniem: 35872 schreef op donderdag 29 september 2011 @ 08:37:
Hoe doen jullie dan dat als jullie willen samenwonen?
Eerst even naar de notaris om een samenlevings overeenkomst te tekenen want ojeee misschien neemt ze jou TV mee als het uit gaat...

Ik ben misschien heel makkelijk maar ik hecht totaal geen waarde aan spullen, als het uitgaat mag ze alles hebben, zal mij een worst zijn.. Idem met het huis, van mij mag ze het hebben..

Als bij mij een relatie uit gaat en het is echt definitief wil ik gewoon nergens meer mee te maken hebben, dus ook geen spullen die mij aan onze relatie doet denken.

Gewoon een frisse start.
Mochten we de inboedel gewoon netjes verdeeld hebben dan staat 1 dag later alles op marktplaats..

Het wordt dan wel een duurt geintje voor jou, het kan ook gebeuren dat ze voor jou wel dierbare spullen mee wil nemen dan (erfstukken oid)

Ik heb deze situatie ook min of meer net gehad (aankoop huis). Uiteindelijk heb ik het huis gekocht op mijn salaris en staat dat het huis op mijn naam. Mochten we ooit gaan trouwen wordt het automatisch geregeld (mits geen huwelijkse voorwaarden) mochten we uit elkaar gaan is zij niet verantwoordelijk voor de helft van de schuld (zonder inkomen).

We gaan een samenlevingscontact opstellen om de boedel te verdelen, er zijn dingen die we beide wel geregistreerd willen hebben just-in-case (zoals eerder genoemd, regel dit bij de voordeur, niet bij de achterdeur ) Helaas is dit voor je gevoel redelijk kil om hierover te denken maar het kan problemen voorkomen in tijden dat je absoluut geen zin hebt hierin! Een samenlevingscontract is zeker niet heilig, het geeft wel een beetje houvast. Bespreek dit soort dingen wel, als je er beide vanuit gaat "het zal wel goed komen" kan je van een hele koude kermis thuis komen

@hieronder: Het is ook niet zo dat we op de lepel nauwkeurig af willen stemmen wat van wie is, maar er zijn enkele dingen die we beide van te voren willen afstemmen (verzamelingen van beide bijvoorbeeld)

[ Voor 5% gewijzigd door N3oC op 29-09-2011 11:19 ]

[MrFl0ppY]

Ho eens, maar je hoeft in het samenlevingscontract niet elk stukje inboedel te noemen en te verdelen. Je kunt gewoon aangeven dat de totale inboedel gezamenlijk bezit is wat daarmee inhoudt dat wanneer je uit elkaar gaat ieder de helft aan waarde meeneemt. Ja als je dan zielig gaat knokken over wie de bank meeneemt zegt meer over jezelf en je partner.

Overigens ben ik het wel eens met de meeste hier, een huis kopen op 2 inkomens is prima wanneer je beide evenveel kunt inleggen of bewust gekozen hebt om hier vanaf te wijken (kinderen etc.). Wanneer er 1 duidelijk meer verdient en meer kans heeft op een vast inkomen kun je het denk ik beter gescheiden houden. En dat gevoel van "ons huis" zou ik me niet teveel druk maken, dat komt er echt wel.

[ Voor 36% gewijzigd door MrFl0ppY op 29-09-2011 09:15 ]

[dvl-2]

SeatRider schreef op woensdag 28 september 2011 @ 21:52:
Thx guys voor de reacties. Er kwam even een dagje werk tussendoor .

Ik ben het eens met Nare Man, dit moet je gewoon zakelijk bekijken - hoe kil dat ook lijkt. Maar een overweging die al eerder werd genoemd, wat als zij nu 10 jaar heeft meebetaald aan de aflossing, maar alles staat op mijn naam. Dan wordt er ook geen overwaarde/restschuld gedeeld. Voelt ook oneerlijk.

Een andere opmerking die werd genoemd, bij trouwen in gemeenschap van goederen wordt het huis toch half van haar. Dat gaan we dus ook niet doen. Echt heel zakelijk misschien, maar daarvoor is wat we beiden inbrengen (spaargelden en andere bezittingen) net even te veel uit verhouding.

Daarbij denk ik dat het de scale wel eens naar de verkeerde kant uit kan laten wijzen voor haar: "hmm, het gaat even niet meer, maar als ik er nu gewoon een punt achter zet heb ik een half huis en een auto!"

Bij ons is de verhouding spaargeld/andere bezittingen ook 'net even te veel uit verhouding' dus wij (ik) hebben dus ook een huis gekocht op enkel mijn naam (en salaris). Zij betaald enkel een deel van de netto rentelast en ik uiteraard het andere deel plus de volledige aflossing. Zo voorkomen wij een oneerlijke situatie dat overwaarde/restschuld gedeeld wordt, beide zijn nu gewoon volledig van mij.

Trouwen in gemeenschap van goederen gaat dus ook echt niet gebeuren, grotendeels wel maar de 'inleg' vooraf wordt wel 'meegenomen' bij eventueel scheiden. Niet dat we alles dan vastleggen hoor, alleen enkele grote dingen (huis, auto m.n.).

Hoeveel vertrouwen ik er ook in heb, zoals jij wil ik voorkomen dat de scale naar de verkeerde kant gaat wijzen. Mocht ze dan bij me weg willen, prima (in de zin van 'ik kan dr moeilijk verplichten te blijven), maar dan zit zij zelf ook het meest op de blaren.

[nare man]

SeatRider schreef op woensdag 28 september 2011 @ 21:52:
Maar een overweging die al eerder werd genoemd, wat als zij nu 10 jaar heeft meebetaald aan de aflossing, maar alles staat op mijn naam. Dan wordt er ook geen overwaarde/restschuld gedeeld. Voelt ook oneerlijk.

Aan alles is een (contractuele) mouw te passen. Als je niet wilt dat zij eigenaar wordt van 50% van het huis, maar ze gaat wel meebetalen, dan zou je best een regeling kunnen bedenken dat als de relatie dan weer uitgaat, je haar op één of andere manier compenseert.

[Anoniem: 35872]

dvl-2 schreef op donderdag 29 september 2011 @ 09:39:
[...]


Bij ons is de verhouding spaargeld/andere bezittingen ook 'net even te veel uit verhouding' dus wij (ik) hebben dus ook een huis gekocht op enkel mijn naam (en salaris). Zij betaald enkel een deel van de netto rentelast en ik uiteraard het andere deel plus de volledige aflossing. Zo voorkomen wij een oneerlijke situatie dat overwaarde/restschuld gedeeld wordt, beide zijn nu gewoon volledig van mij.

Trouwen in gemeenschap van goederen gaat dus ook echt niet gebeuren, grotendeels wel maar de 'inleg' vooraf wordt wel 'meegenomen' bij eventueel scheiden. Niet dat we alles dan vastleggen hoor, alleen enkele grote dingen (huis, auto m.n.).

Hoeveel vertrouwen ik er ook in heb, zoals jij wil ik voorkomen dat de scale naar de verkeerde kant gaat wijzen. Mocht ze dan bij me weg willen, prima (in de zin van 'ik kan dr moeilijk verplichten te blijven), maar dan zit zij zelf ook het meest op de blaren.

Bij ons zijn de verhoudingen spaargeld en inkomen ook zeer groot.
Lees: ik heb alles betaald toen ik op mijzelf ging wonen, zij is met niets erbij komen wonen.
Inkomen is ongeveer 65/35 in voordeel voor mij.
Vanaf 1 december is het zelfs 100/0 in voordeel voor mij.

Zij gaat bewust voor onze dochter zorgen en zal links en rechts nog wel wat bij verdienen (Gastouderschap), maar haar inkomen is zeer onzeker.

Als ik jullie beredeneringen zie/lees, zou zij geen kapitaal mogen opbouwen????? Want ik betaal immers het huis en zij niet..

Je zit samen in een relatie en je bouwt samen een leven op, je bent dus ook samen verantwoordelijk hiervoor.
Al die dingen op papier vast leggen zal voor mij alleen maar zorgen voor onzekerheid.

In jou laatste zin zeg je dat als zij weg wilt maar ook op de blaren moet zitten..
Wat nou als jij haar het huis uit schopt omdat jij het niet meer ziet zitten, dan zit zij ook op de blaren en jij niet.
Het is gewoon een lichte vorm van egoisme.

[ Voor 6% gewijzigd door Anoniem: 35872 op 29-09-2011 09:47 ]

[nare man]

Anoniem: 35872 schreef op donderdag 29 september 2011 @ 09:45:
[...]
Al die dingen op papier vast leggen zal voor mij alleen maar zorgen voor onzekerheid.

Waarom? Je weet juist precies wat er gaat gebeuren als je uit elkaar gaat. Ik denk overigens dat je ook nog wel terugkomt van je stelling 'als het uitgaat mag ze alles hebben, desnoods het huis'. Als er straks 150 of 200k op die SEW staat, dan zeg jij echt niet meer 'neem het maar mee'.

Wat nou als jij haar het huis uit schopt omdat jij het niet meer ziet zitten, dan zit zij ook op de blaren en jij niet.

Je kunt ook gewoon een alimentatieverplichting regelen bij samenlevingscontract hoor. Dan zit ze niet met lege handen als je haar eruit schopt.

[ Voor 22% gewijzigd door nare man op 29-09-2011 10:12 ]

[Anoniem: 35872]

nare man schreef op donderdag 29 september 2011 @ 10:10:
[...]


Waarom? Je weet juist precies wat er gaat gebeuren als je uit elkaar gaat. Ik denk overigens dat je ook nog wel terugkomt van je stelling 'als het uitgaat mag ze alles hebben, desnoods het huis'. Als er straks 150 of 200k op die SEW staat, dan zeg jij echt niet meer 'neem het maar mee'.
.

Ik ben een zorgzaam persoon, mocht mijn relatie uitgaan, dan is mijn eerste prioriteit mijn dochter en evt andere nog toekomstige kinderen, die moeten een dak boven hun hoofd hebben en naar school kunnen etc.
Als ik haar gelijk dwing om mij uit te kopen of het huis te verkopen dan zal het me niet lekker zitten omdat i dan ook mijn kind op straat zet.. (in 9 van de 10 gevallen krijgt de vrouw de kinderen toegewezen)

Dus als dit betekend dat mijn vrouw nog 5-10 jaar in dat huis moet wonen terwijl er ook veel geld van mij in zit dan hoef ik het nog niet te hebben. Dan komt dat geld later wel..

[Anoniem: 390599]

Anoniem: 35872 schreef op donderdag 29 september 2011 @ 10:19:
[...]


Ik ben een zorgzaam persoon, mocht mijn relatie uitgaan, dan is mijn eerste prioriteit mijn dochter en evt andere nog toekomstige kinderen, die moeten een dak boven hun hoofd hebben en naar school kunnen etc.
Als ik haar gelijk dwing om mij uit te kopen of het huis te verkopen dan zal het me niet lekker zitten omdat i dan ook mijn kind op straat zet.. (in 9 van de 10 gevallen krijgt de vrouw de kinderen toegewezen)

Dus als dit betekend dat mijn vrouw nog 5-10 jaar in dat huis moet wonen terwijl er ook veel geld van mij in zit dan hoef ik het nog niet te hebben. Dan komt dat geld later wel..

Met het gevaar om in herhaling te vallen: Nú kijk je er zo tegenaan. Op het moment dat er lelijke dingen tussen jullie gebeuren dan weet je niet hoe je zal reageren. Je karaktervastheid zal op dat moment behoorlijk op de proef worden gesteld. En daarom dus beter aan de voordeur regelen dan aan de achterdeur.

[Anoniem: 35872]

Anoniem: 390599 schreef op donderdag 29 september 2011 @ 11:13:
[...]


Met het gevaar om in herhaling te vallen: Nú kijk je er zo tegenaan. Op het moment dat er lelijke dingen tussen jullie gebeuren dan weet je niet hoe je zal reageren. Je karaktervastheid zal op dat moment behoorlijk op de proef worden gesteld. En daarom dus beter aan de voordeur regelen dan aan de achterdeur.

Been there, done that..
Mijn huidige vrouw en ik zijn eens 3 maanden uit elkaar geweest toen we net samenwoonden (7 jaar geleden).
Aangezien zij nergens heen kon ben ik maar het huis uit gegaan en haar achter gelaten met al mijn spullen die ik het jaar ervoor gekocht had van mijn spaarcenten.
Op dat moment kon ze er in stikken wat mij betreft.

Na enkele weken was de ruzie voorbij en zijn we weer bij elkaar gekomen.
Het betrof in dit geval nog wel een huurwoning, maar zou het ook zo doen ons koophuis die we nu hebben.
Geld boeit me niet, een schuld van 20k kan ik binnen een jaar aftikken als ik terug zou gaan naar mijn ouders. Daarnaast hebben nu geen restschuld in de hypotheek zitten of ergens anders, dus achterblijven met schulden zal niet gebeuren.
Dan maar wat langer wachten op mijn geld.. Spullen mag ze van me allemaal houden. Heb ik toch geen binding mee.

[dvl-2]

Anoniem: 35872 schreef op donderdag 29 september 2011 @ 09:45:
[...]


Bij ons zijn de verhoudingen spaargeld en inkomen ook zeer groot.
Lees: ik heb alles betaald toen ik op mijzelf ging wonen, zij is met niets erbij komen wonen.
Inkomen is ongeveer 65/35 in voordeel voor mij.
Vanaf 1 december is het zelfs 100/0 in voordeel voor mij.

Zij gaat bewust voor onze dochter zorgen en zal links en rechts nog wel wat bij verdienen (Gastouderschap), maar haar inkomen is zeer onzeker.

Als ik jullie beredeneringen zie/lees, zou zij geen kapitaal mogen opbouwen????? Want ik betaal immers het huis en zij niet..

Je zit samen in een relatie en je bouwt samen een leven op, je bent dus ook samen verantwoordelijk hiervoor.
Al die dingen op papier vast leggen zal voor mij alleen maar zorgen voor onzekerheid.

In jou laatste zin zeg je dat als zij weg wilt maar ook op de blaren moet zitten..
Wat nou als jij haar het huis uit schopt omdat jij het niet meer ziet zitten, dan zit zij ook op de blaren en jij niet.
Het is gewoon een lichte vorm van egoisme.

Hier is de verhouding ook 60/40 mbt inkomen en 99/1 mbt de spullen. In dat opzicht dus vergelijkbaar.
Wij hebben afgesproken dat op het moment dat we trouwen we een moment prikken van 'wie heeft wat'. Mbt tot het huis hebben we afgesproken dat we dan kijken hoever het huis afgelost is (als percentage) en dat wordt dan vastgelegd.

Kort voorbeeldje ter verduidelijking:
Stel huis van 200.000 volledig gefinancierd. Na 30j zou dat van mij zijn maar na 5j trouwen we. Op dat moment is 1/6 afgelost (16% = 33k). Vanaf moment van trouwen bouwen we samen een bestaan op. Hoe de verdeling mbt inkomen dan is doet er niets toe. Stel dat we dan na 25j scheiden, net nadat het huis afgelost is en stel dat het huis dan 400.000 waard is. Dan zou mijn deel van 1/6 66k zijn en de overige 334k gaat 50/50, dat hadden we tenslotte samen opgebouwd. Onder aan de streep zou zij dan dus 167k meekrijgen en ik 233k.

Het is dus niet zo dat als ik haar de deur wijs ze nergens recht op heeft (dat zou echt oneerlijk/egoistisch) zijn. De constructie is vrij complex en daarom willen we dit ook alleen vastleggen voor het huis. De overige boedel gaat gewoon direct 50/50 geen gezeur. Als ze de bank dan wil, so be it. De financiele risico's die aan de boedel zitten is tenslotte te verwaarlozen.

Voordat de mensen komen van 'wat scheelt die 1/6 nou, doe daar niet zo moeilijk over': in ons geval gaat het wel om een huis van 200k maar heb ik daar behoorlijk wat eigen geld inzitten tov 0 van haar. Daardoor is die 16% in het rekenvoorbeeld in werkelijkheid geen 16% (maar eerder 50%).

[nare man]

Anoniem: 35872 schreef op donderdag 29 september 2011 @ 11:18:
[...]
Geld boeit me niet, een schuld van 20k kan ik binnen een jaar aftikken als ik terug zou gaan naar mijn ouders. Daarnaast hebben nu geen restschuld in de hypotheek zitten of ergens anders, dus achterblijven met schulden zal niet gebeuren.

Karakters verschillen natuurlijk, maar ik verkies toch wat minder emotioneel in het leven te staan en niet zomaar even 20k af te tikken. Natuurlijk kun je dat met een fatsoenlijk salaris weer snel aanvullen, maar waarom zou je zo vrijgevig zijn? Of geef jij op vakantie ook 100 euro aan elke zwerver die je tegenkomt? Nog los daarvan zou het een ultieme vernedering zijn om terug te gaan naar mijn ouders. Die hebben hun eigen leven en hun eigen financiën, en ik heb mijn leven en mijn financiën. Als het uit zou gaan met mijn vriendin en er moeten dingen afgewikkeld worden dan doe ik dat liever volgens een draaiboek dan dat ik gillend met geld ga strooien omdat het me toch allemaal niet meer uitmaakt. Daar krijg je geheid spijt van. 20k is een hoop geld

[Hielko]

SeatRider schreef op woensdag 28 september 2011 @ 21:52:
Thx guys voor de reacties. Er kwam even een dagje werk tussendoor .

Ik ben het eens met Nare Man, dit moet je gewoon zakelijk bekijken - hoe kil dat ook lijkt. Maar een overweging die al eerder werd genoemd, wat als zij nu 10 jaar heeft meebetaald aan de aflossing, maar alles staat op mijn naam. Dan wordt er ook geen overwaarde/restschuld gedeeld. Voelt ook oneerlijk.

De mijn inziens eerlijke oplossing is dan ook om haar niet mee te laten betalen aan de aflossing. Je kan dan bijv. het rentedeel van de hypotheek 50/50 betalen, en voor de eventuele vermogensopbouw moet je dan zelf zorgen. Als ze wel meebetaald aan de aflossing moet je imo ook een constructie maken dat ze meedeelt in die opbouw.

[WouterB]

Bij het vorige huis waarin mijn vriendin en ik samenwoonden had ik dit alleen gekocht op alleen mijn inkomen. We kenden elkaar op dat punt nog te kort om te gaan samenwonen en ik wilde graag een eigen plek (ik woonde daarvoor bij een hospita). Zowel huis als hypotheek waren dus volledig op mijn naam. Toen mijn vriendin een half jaar later er bij introk (ze werkt zelf ook), ging ze ook meebetalen aan de woonlast, voor het huis in de netto rentekosten (niet de aflossing) en de boodschappen en GWL etc. Dit deden we naar rato obv inkomen. Dit is een prima regeling waarbij je allebei van profiteert.

Ondertussen hebben we samen een nieuw huis gekocht (groter en met tuin), dat is wel op 2 inkomens en gedeeld eigenaarschap gebeurd.

[neographikal]

@dvl-2 Op zich best een handige constructie, die ga ik onthouden. Mocht er in de toekomst een partner bij komen, dan zit ik nl. met hetzelfde probleem. Hoewel ik in het begin nog wat terughoudend zou zijn over het zich direct in laten kopen

[dvl-2]

neographikal schreef op donderdag 29 september 2011 @ 12:46:
@dvl-2 Op zich best een handige constructie, die ga ik onthouden. Mocht er in de toekomst een partner bij komen, dan zit ik nl. met hetzelfde probleem. Hoewel ik in het begin nog wat terughoudend zou zijn over het zich direct in laten kopen

En de eerlijkste voor beiden denk ik. Lopende zaken gaan gewoon vanaf een gezamelijke rekening waar we beide geld op storten, denk daarbij aan eten, GWE, gemeentelijke belastingen (muv ozb), verzerkeingen etc.
Trouwens, als we verhuizen naar een nieuwe woning worden de percentages gewoon weer opnieuw vastgezet op die (wrs) duurdere woning.

[SeatRider]

*Kick*

Inmiddels hebben wij dus een huis gekocht. Het huis kan van 1 (mijn) inkomen betaald worden, maar dat is voornamelijk een overweging geweest als zij straks een tijdje thuis blijft om voor evt kinderen te zorgen. Het huis en de hypotheek zijn wel beider namen (en inkomens) aangevraagd.

Blijft over de vraag wat we doen met het feit dat ik een grote som eigen geld en al het meubilair inbreng. In eerste instantie was het idee (mede gevoed door sommige reacties uit dit topic) dat we mijn en haar inbreng in een samenwooncontract vastleggen. De notaris geeft nu aan dat dat niet zo werkt, omdat dat contract namelijk automatisch ontbonden wordt als er 1 iemand ergens anders gaat wonen.

Zij stellen voor een schuldbekentenis op te stellen waarin mijn extra bijdrage wordt vastgelegd. Ik vind dat nogal cru klinken en vroeg me het volgende af; hoe rechtsgeldig is een documentje waarin we beide verklaren dat het huis wordt gekocht met 20% eigen geld van mij, en dat bij eventuele verkoop of uitkoop in principe 20% van de waarde van de woning weer ten goede van mij komt. En dat beide ondertekenen, klaar. Hoeft toch geen notaris bij te komen?

[_Apache_]

Voor mij is het heel eenvoudig. Koop je het huis samen dan is het van jullie allebei, dus op twee namen zetten.
Voor wat betreft de inkomen, toen wij het huis kochten kon het net niet op mijn inkomen alleen gedragen worden, nu inmiddels wel. Kijk niet naar wat je kan lenen, maar wat je wil lenen.

Is de balans niet helemaal eerlijk voor wat betreft geïnvesteerd kapitaal (spullen, spaargeld) dan is het ene kleine moeite om dit in een samenlevingscontract vast te leggen. Hier zet je neer hoe de spullen verdeeld gaan worden mocht het niet zo gaan als gepland. Denk maar na hoe het kan gaan als het misgaat in een vervelende situatie, hoelang de nasleep duurt, wat voor stress het kan opleveren. Nee, dan is 200.- eu geen slechte investering.

[ Voor 42% gewijzigd door _Apache_ op 13-11-2012 09:32 ]

[Tleilaxu]

_Apache_ schreef op dinsdag 13 november 2012 @ 09:29:
Voor mij is het heel eenvoudig. Koop je het huis samen dan is het van jullie allebei, dus op twee namen zetten.
Voor wat betreft de inkomen, toen wij het huis kochten kon het net niet op mijn inkomen alleen gedragen worden, nu inmiddels wel. Kijk niet naar wat je kan lenen, maar wat je wil lenen.

Is de balans niet helemaal eerlijk voor wat betreft geïnvesteerd kapitaal (spullen, spaargeld) dan is het ene kleine moeite om dit in een samenlevingscontract vast te leggen. Hier zet je neer hoe de spullen verdeeld gaan worden mocht het niet zo gaan als gepland. Denk maar na hoe het kan gaan als het misgaat in een vervelende situatie, hoelang de nasleep duurt, wat voor stress het kan opleveren. Nee, dan is 200.- eu geen slechte investering.

Volgens mij heeft hij al jouw opmerkingen al beantwoord in zijn vraag?

[ZeRoC00L]

SeatRider schreef op dinsdag 13 november 2012 @ 09:27:

Blijft over de vraag wat we doen met het feit dat ik een grote som eigen geld en al het meubilair inbreng. In eerste instantie was het idee (mede gevoed door sommige reacties uit dit topic) dat we mijn en haar inbreng in een samenwooncontract vastleggen. De notaris geeft nu aan dat dat niet zo werkt, omdat dat contract namelijk automatisch ontbonden wordt als er 1 iemand ergens anders gaat wonen.

Zij stellen voor een schuldbekentenis op te stellen waarin mijn extra bijdrage wordt vastgelegd. Ik vind dat nogal cru klinken en vroeg me het volgende af; hoe rechtsgeldig is een documentje waarin we beide verklaren dat het huis wordt gekocht met 20% eigen geld van mij, en dat bij eventuele verkoop of uitkoop in principe 20% van de waarde van de woning weer ten goede van mij komt. En dat beide ondertekenen, klaar. Hoeft toch geen notaris bij te komen?

Zo hebben wij het ook gedaan, omdat ik al een paar jaar werkte kon ik een groter deel eigen geld inbrengen dan m'n vriendin, dus hebben we een schuldbekentenis opgesteld. Eerste keer bij de notaris gedaan, schuldbekentenis koste iets van 100 euro. Tweede keer hebben we gewoon de tekst gekopieerd en zelf de bedragen aangepast.

[SeatRider]

ZeRoC00L schreef op dinsdag 13 november 2012 @ 09:40:
[...]

Zo hebben wij het ook gedaan, omdat ik al een paar jaar werkte kon ik een groter deel eigen geld inbrengen dan m'n vriendin, dus hebben we een schuldbekentenis opgesteld. Eerste keer bij de notaris gedaan, schuldbekentenis koste iets van 100 euro. Tweede keer hebben we gewoon de tekst gekopieerd en zelf de bedragen aangepast.

Ja op zich hoeft die tekst geen rocket science te zijn natuurlijk, maar dan mis je misschien wel de notariele bekrachtiging dat we het echt allebei ondertekend hebben?

[nare man]

Een notaris 'bekrachtigt' natuurlijk niets. Een notariële akte kan verschillende functies hebben: bij een samenlevingscontract is de notariële vorm wel vereist omdat je anders niet aan de wettelijke eisen voldoet om op basis van dat samenlevingscontract fiscale partners te zijn. Een schuldbekentenis die door beiden ondertekend, is in beginsel gewoon geldig, alleen de notaris biedt natuurlijk wel een extra waarborgfunctie: als er gezeur ontstaat en over en weer wordt betwist wat de afspraken zijn, dan kan een notaris natuurlijk makkelijk het origineel uit zijn kluis halen om de discussie te beslechten, terwijl bij een onderhandse akte je tot in lengte van dagen kunt twisten over vervalsingen, bijschrijvingen etc.