Ik was in de veronderstelling dat wanneer je een een uur lang een enkele photon / elektron tegelijk afvuurt je een interferentiepatroon te zien krijgt? hieruit maakte ik op dat de enkele elektronen wel degelijk met zichzelf interfereren..:
[...]
Volgens mij is het niet zo dat een photon/elektron met zichzelf interfereert (en dus op 2 plekken tegelijk zou moeten zijn), maar dat het resultaat van een double slit experiment een interferentie patroon laat zien. Dus als je maar 1 photon/elektron afvuurt, krijg je GEEN interferentie patroon te zien. Het enige wat je zou kunnen zien is waar dit ene electron/photon het meetapparaat heeft geraakt. (zeg maar het 'scherm' achter de double slit).
Echter is het niet te voorspellen waar deze enkele photon/elektron het scherm gaat raken. Een photon/elektron gaat dus altijd door een van de 2 slits (of hij wordt natuurlijk gestopt door wat er om de slits heen zit) en niet door beide.
Door bovenstaande onzekerheid kan je echter niet zeggen door welke slit hij heen is gegaan, maar ik ben ook geen quantumwetenschapper, dus kan het ook best mis hebben
Pavelow, je bent briljant:):
[...]
En is ook niet echt van belang, je kan er altijd een single slit voorzetten natuurlijk
Ik zou zelf zeggen dat de afstand tussen 2 slits erg klein te maken is in de grootte van enkele nanometers, maar dat het net zo goed enkele millimeters zou kunnen zijn, bij het uitvoeren van een dergelijk experiment stel je zelf dergelijke randvoorwaarden op lijkt mij.
Hier een simple java applet die je wat met maten laat in een normaal double slit experiment laat klooien, neem aan dat dat redelijk realistisch is....
( en teglijk een paar natuurkundedocenten voor hun hol schop, omdat ze weer eens wat essetieels uit hun uitleg weglaten.)
Volgens een aantal mensen, waaronder ikzelf, is quantummechanica geen beschrijving van de ware aard van het heelal maar alleen maar een model en soort generalisatie.
Laat ik het voorbeeld van Ron Garret van onze realiteit als simulatie in een computer maar eens als analogie gebruiken.
Je hebt de processor, de core zeg maar, dat wat er werkelijk gebeurt.
Daar boven op draait assembler( stringtheorie)
daar bovenop draait linux (quantum mechanica)
Daar draait weer een virtual machine in ( relativiteitstheorie)
en daar draait weer windows me in ( newton, zeg maar onze wereld)
Hoewel windows het over muispointers, de explorer en bestandsmappen heeft, geld dat alleen maar daar, in windows, maar helemaal in de core worden geen bestanden in mapjes gestopt en verplaatst zich ook geen microscopisch klein mousepointertje door de banen van de processor. Windows is geen representatie van wat er in de processor werkelijk gebeurt.
Iedere theorie is weer een verbastering van de theorie daaronden, maar geen enkele theorie beschrijft daadwerkelijk wat er gaande is, het is een vertaalslag naar om iets te verduidelijken in termen die wij kunnen begrijpen. Het is alsof ik een blinde moet gaan uitleggen wat kleur is en dat doe met een voorbeeld over geluid ( je zou het verschil tussen rood en blauw kunnen uitleggen als het verschil tussen een lage en een hoge toon)
Quantummechanica doet dus net zoiets, het beschrijft "iets"als een foton, net zoals jij de blinde de kleur rood beschrijft als een lage toon.
Op dit moment kan de blinde daar wat mee, je kan nu met hem een gesprek voeren over kleuren met het geluidsmodel, de geluidstheorie, en daar mee kan hij bv voorspellingen doen, bijvoorbeeld dat als je een toonhoogte hoort die tussen laag en hoog zit dat je t dan over de kleur groen moet hebben,
Maar al die tijd zal hij nooit elemaal beseffen wat kleur nou eigelijk is, als ik m niet op de hoogte had gesteld dat er zoiets als kleur bestond had ie t nooit geweten.
De werkelijkheid is kleur, je beschrijft en ervaart het met geluid
Oftwel, er is geen geluid.
Datzelfde doet qauntummechanica, de werkelijkheid is iets waar we niet bij kunnen, we hebben daar geen handvatten voor en dus beschrijven we dat "iets" als een foton
Oftwel, er is geen foton,
Er is geen kat in de doos van schrodinger, die is er ook nooit geweest. Er is zelfs geen doos.
Er is geen tijd, er is geen ruimte, er zijn geen golven en er zijn ook geen deeltjes.
Dat wat wij als kat ervaren is iets heel anders , maar door onze conditionering, onze gebrekkige zintuigen en de taal waarmee we onze wereld beschijven ervaren we wat in die doos zit als een kat
De enige plek waar wij een kat zien is in ons bewustzijn en de rest van de informatie word of weggefilterd of komt helemaal niet aan. Wat wij ervaren is een simulatie van de werkelijkheid verteld in een zeer gebrekkige taal.
het is een 4 dimensionaal filmpje in ons hoofd. ( naja waarvan wij denken dat t ons hoofd is:)
Hoe dat verder zit met ons bewustzijn, daar ga ik mn poten niet aan branden omdat ik bang ben dat we op t moment gewoonweg niet genoeg data hebben om daar ook maar iets zinnigs over te zeggen. Vqndaar dat ik ook zo hilarisch deed over de eidconclusie van Ron Garret dat onze realiteit een simulatie in een quantumcomputer is, dat is namelijk pure speculatie dat nog steeds gebaseerd is op onze vervormde kijk op de werkelijkheid.
Ps, er zouden mensen kunnen zeggen dat onze werkelijkheid niet in windows ME maar in mac OSX draait.
Als dat echt t geval was geweest, was er niet alleen een stuk minder ellende in de wereld, maar was ie mijns inziens ook een stuk beperkter geweest.
[ Voor 77% gewijzigd door verleemen op 21-04-2011 22:29 ]
The freedom of saying E=MC3
:strip_icc():strip_exif()/u/78891/W-Seawolf.jpg?f=community)
Verwijderd
Ondanks dat ik geen directe quote heb onthouden van Ron Garret over een 'realiteits-simulatie' ben jij het duidelijk oneens met hem. En tegelijk symboliseer je dat de realiteit niet echt is maar een interpretatie van simpelere dimensionele vrijheid. Dit komt tegenstrijdig op me over.
Welke superlatieve verklaring je ook noemt ('Matrix', realiteit, God), uiteindelijk is het duidelijk dat dankzij natuurlijke (wiskundige) interactie de wereld te aanschouwen en te gebruiken is. Daarom vind ik (net als U beiden lijkt het,) het universum een 'informatie-systeem'.
Wel raar dat je string-theorie noemt als 'werking' van het universum, aangezien er misschien wel nooit sluitend bewijs gevonden kan worden (vergelijkbaar met de minieme informatie die we kunnen winnen over interactie op Quantum-niveau zoals bijv. duidelijk word van Heisenberg's Uncertainty Principle).
Er zijn best wat interessante documentaires over bewustzijn en hiërarchische informatie-structuren. Helaas is het, en offtopic, en onvindbaar welke docu's ik zelf gezien heb
wat wel leuk is, ik wilde de vergelijking met het weer gooien. Net als het intellect van een mens en de sociale en economische interactie onderling, zijn dit duidelijk chaotische systemen. Quantum Mechanica werkt precies zo, vergelijkbaar met hoe 'the butterfly effect'* het symbolisch weergeeft.
* theorie, niet de film.
[ Voor 15% gewijzigd door Verwijderd op 22-04-2011 08:09 ]
We zijn dr uit! 
Observeren is dus een wisselwerking aangaan met je onderwerp. Er is duidelijk sprake van beïnvloeding.
Bij het double slitexperiment is dat door middel van het afbuigen van een deel van de fotonen ( noodzakelijk, omdat er gemeten moet worden )
In een deeltjesversneller gebeurt dat door hoge energiedeeltjes met elkaar in botsing te laten komen.
Hoewel het uiteindelijke observeren passief gebeurt moet je om te kunnen meten een verstoring in het systeem veroorzaken. De reden waarom we iets soms als een deeltje en soms als een golf waarnemen komt dus omdat wij die verandering veroorzaken, en dat is helemaal niet omdat we alleen maar observeren, maar juist omdat we voor die observatie het proces een dreun moeten verkopen. Het is dus niet meer dan logisch dat we een verandering in het gedrag opmerken.
Als ik een foto van een staand iemand wil maken, en ik moet m eerst een paar keer flink met een knuppel tegen zn hoofd slaan zodat ie voor de camera terechtkomt, ja dan ligt ie inderdaad bloedend op de grond sls ik de sluiterknop in druk. Ik vind dat helemaal niet spookachtig en onbegrijpelijk die veranderering van staand naar liggend komt niet door de kamera, maar door die knuppel! ( bij het double slot experiment het polariserende filter dat fotonen naar de sensoren afbuigt)
Wij doen dus iets dergelijks met een foton als we die willen meten. Onze werkmetethode om te kunnen meten is eenvoudigweg destructief.
----------------------------------- addendum......
Het. Volgende hoort niet meer in dit topic thuis, we zijn klaar, maar zoals altijd bij onderzoek heeft dit weer een paar vragen gegenereerd wat vast een interresante discussie zal opleveren. Maar omdat het hier behoorlijk offftopic is lijkt t me beter daar een nieuw topic over te starten. maar dat doe ik pas als ik t allemaal wat beter onder woorden weet te brengen.
Zie het maar als een cliffhanger:)
Tot dan...
Hij zegt dat op 53:30 in je filmpje ( ja kan er naartoe scrollen in youtube)
Dus net voor mensen vragen in de zaal gaan stellen. Hij noemt het de zero universe theorie.
De 3D ruimtesimulatie starglider2 op de amiga is bv in assembler geschreven.
Aan de assembler kant wordt dit adres ingelezen, en die data word met dat adres opgeteld, en op je scherm zie je dan een ruimteschip dat van een planeet opstijgt om dat in de ruimte boven een mechanische walvis te gaan hangen om te kijken waar dat beest in de ruimte naar toe zwemt ( dat soort dingen deed ik dan in zo'n game, anderen gaan meteen schieten op alles wat beweegt)
Stringtheorie draait ook niet op de core van ons universum, maar even dr van uitgaande dat stringtheorie klopt dan zou je met de de formules commandos kunnen maken waarmee je de realiteit kunt programmeren en zo de foodreplicator uit startrek kunt bouwen bv. Dit stringetje moet zo vibreren, dat strimgetje krijgt die harmonischen en floeps, daar materialiseert een kopje koffie....
Het is natuurlijk maar een heel simplistisch voorbeeld:)
Quantumechanica is in dit voorbeeld dan een hogere taal dan stingtheorie net zoals basic een hogere taal is dan assembler. Het is makkelijker te begrijpen, maar daarmee ook minder direct. Als je met quantumregels dat kopje koffie wil materialiseren heb je eerst een compiler nodig die jou broncode (in QED ) omzet naar uitvoerbare code:) ( M )
Op dit moment word onze relaliteit voornamelijk met de 3 wetten van de thermodinamica geprogrammeert ( oftwel flash
je zet water aan de kook, dat giet je in een kopje, daar pleur je oploskoffie, suiker en melk bij e voila daar is je kopje koffie weer. Omdat thermodinamica een hele hoge taal is kun je op deze manier erg makkelijk koffie zetten maar daar tegenover is t verekte langsaam in verglijk met de programmertaal M, dat is zo bloedjesnel dat je practisch instantaan kopjes koffie genereert:)
heelaas hebben we die nog niet (bummer)
Het grappigge is dat in de simulatiegames van tegenwoordig, zoals GTA IV en Just Cause heel veel programeertruukjes worden toegepast om gigantische speelwereleden met veel detail en realisme te genereren met in verglijk zo weinig mogelijk data en processorkracht.
Fractal gegenereerde bomen, Procedural generation, nonlocalitiet, synchroniteit, entanglement.
Just cause 2 voor de xbox genereerd op die manier een spelwereld die eigenlijk op 16 dvdtjes moet staan,
maar door die programeertruuks niet groter is dan 4 GB.( dat is ook de hoofdreden waarom ik just cause had gekocht, nadat ik had gelezen over de procedural generation techniek die ze gebruiken moest ik m gewoon hebben, achteraf bleek t ook nog een schitterend spel te zijn, maar das bijzaak)
In die game lijkt het alsof overal autos rijden en voetgangers lopen. In werkelijkheid rijden die autos alleen op de plekken waar jij met je spelcharacter rondloopt en alleen dat deel wat je kunt zien word op dat moment door de computer gegenereerd.
Oftewel, de spelwereld en de autos zijn er alleen maar daar waar je ze observeert, haal je de auto in en je draait je na een tijdje om, dan rijd die auto niet meer achter je want de computer zegt dan, ah je observeert de auto achter je niet, nou dan hoef ik m ook niet meer te berekenen:)
Of dat je in gta een porshe in een garage jat, daarmee een flink blokje om rijdt en weer bij die garage beland, en verrek, daar staat die auto gewoon weer in de garage, terwijl je dr teglijkertijd in rijdt.
Ik vraag me af of de programmeurs van die simulatiegames naar quantummechanica hebben gekeken om hun programmeertruuks te verzinnen. ik denk zelf, dat die ontwikkeling autonoom is gegaan en in dat geval moeten theoretici maar eens snel met die programeurs in gesprek gaan.
Ondertussen ga ik toch maar weer opstaan om de waterkoker aan te zetten.
Zo terug...
Dit is just cause 2
YouTube: Just Cause 2 - Official Island of Panau Trailer
Elk boompje, heuveltje en rotsje dat je ziet is echt en dat op een eiland van 15000 vierkante kilometer, zonder laadtijden. Puur gerenderd op algoritmes, afgezien van je speelfiguur en de gebouwen en objecten is daar niets met de hand gemodelleert. De bomen zijn allemaal puur wiskundige defenities die als het ware daar echt tot hun vorm groeien.Ik vind t magisch...
Observeren is dus een wisselwerking aangaan met je onderwerp. Er is duidelijk sprake van beïnvloeding.
Bij het double slitexperiment is dat door middel van het afbuigen van een deel van de fotonen ( noodzakelijk, omdat er gemeten moet worden )
In een deeltjesversneller gebeurt dat door hoge energiedeeltjes met elkaar in botsing te laten komen.
Hoewel het uiteindelijke observeren passief gebeurt moet je om te kunnen meten een verstoring in het systeem veroorzaken. De reden waarom we iets soms als een deeltje en soms als een golf waarnemen komt dus omdat wij die verandering veroorzaken, en dat is helemaal niet omdat we alleen maar observeren, maar juist omdat we voor die observatie het proces een dreun moeten verkopen. Het is dus niet meer dan logisch dat we een verandering in het gedrag opmerken.
Als ik een foto van een staand iemand wil maken, en ik moet m eerst een paar keer flink met een knuppel tegen zn hoofd slaan zodat ie voor de camera terechtkomt, ja dan ligt ie inderdaad bloedend op de grond sls ik de sluiterknop in druk. Ik vind dat helemaal niet spookachtig en onbegrijpelijk
die veranderering van staand naar liggend komt niet door de kamera, maar door die knuppel! ( bij het double slot experiment het polariserende filter dat fotonen naar de sensoren afbuigt)Wij doen dus iets dergelijks met een foton als we die willen meten. Onze werkmetethode om te kunnen meten is eenvoudigweg destructief.
----------------------------------- addendum......
Het. Volgende hoort niet meer in dit topic thuis, we zijn klaar, maar zoals altijd bij onderzoek heeft dit weer een paar vragen gegenereerd wat vast een interresante discussie zal opleveren. Maar omdat het hier behoorlijk offftopic is lijkt t me beter daar een nieuw topic over te starten. maar dat doe ik pas als ik t allemaal wat beter onder woorden weet te brengen.
Zie het maar als een cliffhanger:)
Tot dan...
ik heb t even opgezocht
Hij zegt dat op 53:30 in je filmpje ( ja kan er naartoe scrollen in youtube)
Dus net voor mensen vragen in de zaal gaan stellen. Hij noemt het de zero universe theorie.
Ik bedoel daarmee dat assembler de meest directe taal is waarmee je een proces in het systeem omschrijft, eigelijk bedoel ik machinecode.
De 3D ruimtesimulatie starglider2 op de amiga is bv in assembler geschreven.
Aan de assembler kant wordt dit adres ingelezen, en die data word met dat adres opgeteld, en op je scherm zie je dan een ruimteschip dat van een planeet opstijgt om dat in de ruimte boven een mechanische walvis te gaan hangen om te kijken waar dat beest in de ruimte naar toe zwemt ( dat soort dingen deed ik dan in zo'n game, anderen gaan meteen schieten op alles wat beweegt)
Stringtheorie draait ook niet op de core van ons universum, maar even dr van uitgaande dat stringtheorie klopt dan zou je met de de formules commandos kunnen maken waarmee je de realiteit kunt programmeren en zo de foodreplicator uit startrek kunt bouwen bv. Dit stringetje moet zo vibreren, dat strimgetje krijgt die harmonischen en floeps, daar materialiseert een kopje koffie....
Het is natuurlijk maar een heel simplistisch voorbeeld:)
Quantumechanica is in dit voorbeeld dan een hogere taal dan stingtheorie net zoals basic een hogere taal is dan assembler. Het is makkelijker te begrijpen, maar daarmee ook minder direct. Als je met quantumregels dat kopje koffie wil materialiseren heb je eerst een compiler nodig die jou broncode (in QED ) omzet naar uitvoerbare code:) ( M )
Op dit moment word onze relaliteit voornamelijk met de 3 wetten van de thermodinamica geprogrammeert ( oftwel flash
je zet water aan de kook, dat giet je in een kopje, daar pleur je oploskoffie, suiker en melk bij e voila daar is je kopje koffie weer. Omdat thermodinamica een hele hoge taal is kun je op deze manier erg makkelijk koffie zetten maar daar tegenover is t verekte langsaam in verglijk met de programmertaal M, dat is zo bloedjesnel dat je practisch instantaan kopjes koffie genereert:)
heelaas hebben we die nog niet (bummer)
Het grappigge is dat in de simulatiegames van tegenwoordig, zoals GTA IV en Just Cause heel veel programeertruukjes worden toegepast om gigantische speelwereleden met veel detail en realisme te genereren met in verglijk zo weinig mogelijk data en processorkracht.
Fractal gegenereerde bomen, Procedural generation, nonlocalitiet, synchroniteit, entanglement.
Just cause 2 voor de xbox genereerd op die manier een spelwereld die eigenlijk op 16 dvdtjes moet staan,
maar door die programeertruuks niet groter is dan 4 GB.( dat is ook de hoofdreden waarom ik just cause had gekocht, nadat ik had gelezen over de procedural generation techniek die ze gebruiken moest ik m gewoon hebben, achteraf bleek t ook nog een schitterend spel te zijn, maar das bijzaak)
In die game lijkt het alsof overal autos rijden en voetgangers lopen. In werkelijkheid rijden die autos alleen op de plekken waar jij met je spelcharacter rondloopt en alleen dat deel wat je kunt zien word op dat moment door de computer gegenereerd.
Oftewel, de spelwereld en de autos zijn er alleen maar daar waar je ze observeert, haal je de auto in en je draait je na een tijdje om, dan rijd die auto niet meer achter je want de computer zegt dan, ah je observeert de auto achter je niet, nou dan hoef ik m ook niet meer te berekenen:)
Of dat je in gta een porshe in een garage jat, daarmee een flink blokje om rijdt en weer bij die garage beland, en verrek, daar staat die auto gewoon weer in de garage, terwijl je dr teglijkertijd in rijdt.
Ik vraag me af of de programmeurs van die simulatiegames naar quantummechanica hebben gekeken om hun programmeertruuks te verzinnen. ik denk zelf, dat die ontwikkeling autonoom is gegaan en in dat geval moeten theoretici maar eens snel met die programeurs in gesprek gaan.
Ondertussen ga ik toch maar weer opstaan om de waterkoker aan te zetten.
Zo terug...
Dit is just cause 2
YouTube: Just Cause 2 - Official Island of Panau Trailer
Elk boompje, heuveltje en rotsje dat je ziet is echt en dat op een eiland van 15000 vierkante kilometer, zonder laadtijden. Puur gerenderd op algoritmes, afgezien van je speelfiguur en de gebouwen en objecten is daar niets met de hand gemodelleert. De bomen zijn allemaal puur wiskundige defenities die als het ware daar echt tot hun vorm groeien.Ik vind t magisch...
[ Voor 66% gewijzigd door verleemen op 24-04-2011 16:42 ]
The freedom of saying E=MC3