Vind het een beetje een warrige TS en weet niet helemaal waar je naar toe wilt, maar ik denk dat het uiteindelijk om onderstaande vraag gaat?
Wijnands schreef op vrijdag 03 september 2010 @ 15:04:
Misschien is het de leeftijd, ik weet dat dit soort dingen vooral onder jongere mensen populair is maar ik snap het dus echt niet. Is er iemand die nou echt de aantrekkingskracht van dit soort fotografie kan uitleggen?
Voor dat ik hier een antwoord op ga geven, zou je je af kunnen vragen of je antwoord op zo'n vraag zou kunnen krijgen. Naar mijn idee heeft die aantrekkingskracht voor een groot deel met een onderbuik gevoel te maken. Zoals dat ik me tot bepaalde vrouwen aangetrokken voel, waar jij je wellicht totaal niet tot aangetrokken voelt en ik weet dat ik me tot een hele hoop vrouwen totaal niet aangetrokken voel. Nu zijn vrouwen niet geheel met fotografie te vergelijken

maar een deel van de aantrekkingskracht die je bij beide ziet, is niet rationeel te verklaren. Zo is het bijvoorbeeld ook zo dat wanneer ik naar jouw flickr stream kijk, ik ook bij een hoop foto's totaal niet begrijp, waarom je die zou willen maken. bij die familiekiekjes kan ik dat wel begrijpen, dat is gewoon leuk voor in het familiealbum en een mooi persoonlijk document, maar zo'n foto van een vogel op een takje of een bijtje op een bloemetje begrijp ik echt niet. Dat geeft allemaal verder niets, want jij hebt er een hoop lol in, maar ik begrijp dat niet. Zoals ik evenmin van een hoop andere dingen niet begrijp dat mensen dat leuk vinden, terwijl hele volksstammen daar de grootste lol in hebben.
Dus, tja, of iemand nou echt uit kan leggen wat de aantrekkingskracht van dit soort fotografie is, denk ik dat dat niemand kan. Er zitten echter wel een aantal aspecten aan die soorten fotografie die je noemt, die mij wel aantrekken en waarvan ik - tot op zeker hoogte - wel van kan uitleggen waarom mij dat aantrekt en er zitten ook een aantal aspecten aan die mij minder aantrekken.
En dan begin ik met dat laatste en dat heeft dan met name te maken met 'lomografie', want dat is naar mijn idee voornamelijk een heel goed marketingsbedrijf. zij zijn begonnen met een aardig Russisch compact cameratje, wat eind jaren '90 een redelijk hype is geworden en zijn vervolgens steeds meer camera's gaan vermarkten. zelf hebben ze nauwelijks camera's verzonnen. In dat vermarkten van bepaalde producten vind ik dat ze bij de 'lomographic society' te ver zijn doorgeschoten en je kritiek dat je te veel betaald voor hun producten kan ik wel delen. Aan de andere kant, wanneer ze bij Polaroid een goede marketingafdeling hadden gehad, waren ze nooit volledig gestopt met de productie van direct-klaar camera's en films.
Want dat dat wel is gebeurt, vind ik een groot gemis voor de fotografie in het algemeen. Polaroid films, over de gehele linie, van integral film tot pack en sheet films, vind ik een bepaalde esthetiek hebben, die tot nog toe ongeevenaard is en waarvan ik verwacht dat die digitaal in ieder geval nooit geevenaard zal worden. De 'Impossible Project' brengt dit nu gedeeltelijk terug, maar toch op een geheel andere wijze en zo als het er naar uit ziet alleen met integral film. Polaroid, en ik heb er niet zo heel veel meegewerkt, had voor mij wel een redelijk grote aantrekkingskracht juist vanwege zijn eigen kleurweergave, zijn beperkte dynamisch bereik, de technische beperking en de technische onvolkomenheden. In het geval van Polaroid zit voor mij de aantrekkingskracht met name in het medium; de Polaroid film. Ik vind Polaroid film gewoon veel mooier dan een 'perfect' digitaal plaatje en ik ben er van overtuigd dat niemand dat digitaal kan reproduceren.
Daar zit voor mij de aantrekkingskracht van Polaroids, voor die andere soorten fotografie die je noemt, zit de aantrekkingskracht, wat mij betreft ergens anders. Nu vind ik film sowieso mooier dan digitaal, maar bijvoorbeeld gewoon een Kodak Portra is digitaal tot op zekere hoogte best wel te reproduceren. Dus de aantrekkingskracht voor 'lomografie' of Holga camera's zit wat mij betreft niet zo zeer in het medium alleen, als wel in de manier van fotograferen met het medium.
Als eerste lomografie en dan heb ik het voornamelijk met die Lomo Compact camera. Het product is niet orgineel, het is een - van oorsprong - Sovjet kopie van een Japanse compact camera, die jaren later is 'ontdekt' door een stel marketingstudenten. Het is een leuke camera, maar het Japanse orgineel of een hoop andere compact camera's uit de jaren '80 doen hetzelfde en zijn (tweedehands) voor een stuk minder te koop. De marketing van de 'Lomographic Society' doet hier dus uitstekend werk.
Het idee achter 'lomografie' is ook niet orgineel, maar hebben ze wel weer uitstekend weten te vermarkten. In dit topic (en ook daar buiten gebeurt het heel veel) wordt zelfs gesproken over een manier van leven, nou dan doe je het als marketing afdeling wel heel goed. Maar het idee erachter, ondanks dat het niet orgineel is, spreekt mij wel aan. En dan heb ik het niet over die '10 gouden regels', maar over het, middels snapshots, documenteren van het allerdaagse, het intieme. In de tijd dat die Oostenrijkse marketingstudenten dat kleine sovjet-cameraatje ontdekten, werd in de kunstwereld het werk van Nan Goldin - de grootmeesteres van 'snapshots-fotografie' - erkent en kwamen steeds meer fotografen die op snapshotterige wijze hun allerdaagse leven vastlegden. Op deze stroming binnen de kunstwereld heeft de 'Lomographic Society' uitstekend weten mee te liften. Deze manier van fotograferen heeft op mij dan ook zeker een grote aantrekkingskracht, maar dat hoeft voor mij dan niet met dan ene cameraatje en ook niet volgens de 'regels', maar ik vind het wel veel waardevoller dan een vogeltje of een olifant of een model of weet ik veel wat. Daar zit voor mij dus de aantrekkingskracht van 'lomografie', al die onzin en gimmicks die ze er omheen hebben gemaakt, trekt mij minder aan, behalve wellicht als voorbeeld voor uitstekende marketing.
Dan hebben we nog de Holga camera's, waar ik redelijk kort in kan zijn en waarvan de aantrekkingskracht wat mij betreft weer anders is. Voornamelijk esthetisch, het beeld wat eruit komt, kan erg mooi zijn, soft, aangenaam onscherp, zachter (en donkerder) naar de hoeken. Technisch natuurlijk verre van perfect, maar dat is het doel ook helemaal niet. Techniek is ook totaal ondergeschikt bij dit soort camera's, je kan er iets van mee scherpstellen en er zit een ontspanknop op, that's it. Je hoeft je dus ook totaal niet bezig te houden met techniek en je kan je volledig focussen op het beeld en dat kan de meest prachtige juweeltjes opleveren.
Wat deze vormen van fotografie naar mijn idee wel gemeen hebben, is dat techniek, redelijk expliciet, ondergeschikt is. Nu ben ik sowieso van mening dat techniek op zijn hoogst 5% van je beeld uitmaakt, maar misschien juist doordat die ondergeschiktheid van de techniek zo expliciet gemaakt wordt, trekt het wat meer aan. Omdat jij naar mijn idee veel meer bezig bent met techniek, kan ik me goed voorstellen dat het je minder tot totaal niet aantrekt. Niets mis mee, laat je het toch gewoon lekker aan je voorbijgaan...