Verwijderd schreef op maandag 28 september 2009 @ 18:40:Iemand die zelf kiest om een koopovereenkomst aan te gaan met iemand anders via en website moet ook bereid zijn de consequentie te aanvaarden dat het falen van de overeenkomst kan leiden tot het bekend raken van de identiteit. Die identiteit is namelijk een noodzakelijk vereiste in vervolgstappen voor het naleven van de overeenkomst en eventuele gerechterlijke stappen.
Dat klinkt mooi maar is nergens terug te vinden in de Nederlandse wet. Ten eerste kun je wel degelijk een volstrekt anonieme overeenkomst sluiten (koop eens iets op de markt). Ten tweede heb je ook recht op privacy als je wanprestatie pleegt. (Je mag vinden dat dat raar is maar dat is wat anders dan "hoe zit het wettelijk"). En ten derde gaat het hier om het voortraject - vaststellen
dat sprake is van een wanprestatie en vermoedelijke oplichting. Om nu te zeggen "iemand zegt dat hij opgelicht is dus we geven hem jouw adresgegevens" gaat veel en veel te snel.
Volgens jouw redenering zou je op de markt een kopie van je identiteitskaart moeten afgeven, want je identiteit is een noodzakelijk vereiste in vervolgstappen voor het naleven van de overeenkomst en eventuele gerechterlijke stappen.
Het aangaan van een koopovereenkomst impliceert dus al dat je als individu niet meer volledige privacy kan hebben. De verkopende partij heeft zelf de overeenkomst aangeboden op tweakers. De klager kan makkelijk genoeg duidelijk maken/bewijzen dat zijn/haar kant van de overeenkomst is vervuld (de betaling) en beweerd vervolgens dat de andere partij deze niet heeft vervuld.
De klager kan inderdaad heel makkelijk van alles beweren. Maar blote beweringen zijn geen reden om maar allerlei rechten van een andere gebruiker te gaan schenden.
In een dergelijke situatie moet een klager geconfronteerd met wanprestatie in staat gesteld worden om de identiteit van die partij te vernemen omdat anders iemand anders een wanprestatie niet voor een rechter kan laten toetsen. Dan heb je dus effectief geen enkele bescherming meer tegen wanprestatie via koopoverenkomsten via het internet.
Op de markt lukt ze dat wel: daar is het gewoon boter bij de vis. Zulke systemen zijn via internet ook te bedenken (Paypal heeft zoiets met een TTP die het geld vasthoudt). Of je kijkt beter naar reputaties van verkopers.
Uit je latere bericht:
Wanprestatie is in feite makkelijker te beoordelen.
Hoe dan? Je hebt alleen beweringen van twee partijen. Daar is niets objectiefs aan, beide partijen hebben er belang bij de zaak in hun voordeel voor te stellen. En minstens e1n partij zit daarbij te liegen.
Bij smaad of inbreuk op auteursrechten kun je nog een poging wagen, omdat daar de publicatie op internet zelf het geschil vormt. Ik kan een post lezen en zeggen "ja, lijkt me smadelijk". Maar ik kan uit deze draad echt niet concluderen "ja, hier is sprake van oplichting" zonder dat ik de TS op zijn woord ga geloven. Niet dat ik aanwijzingen heb dat de TS liegt - ik heb gewoon geen feiten om vast te stellen wat de waarheid is.
Vooral die laatste opmerking was apart omdat de Lycos-Pesssers zaak juist ging om iemand die op het internet van oplichting werd beschuldigt.
Pessers was degene die werd beschuldigd van oplichting, en Lycos een zaak aandeed om erachter te komen wie dat zei. De grondslag was dus
smaad en niet oplichting. En smaad kun je beoordelen door te lezen wat er gezegd is. Oplichting niet.
Het zou ronduit onzinnig zijn vorr een klager om een mogelijk onrechtmatig en/of strafbare handeling te plegen om een verkoper op te sporen terwijl die verkoper het product gewoon wel geleverd heeft.
We weten niet of het product gewoon geleverd is. We weten niet eens of er wel een contract is tussen TS en de adverteerder. Het enige wat we hebben, is wat de TS zegt en wat dingen die we uit de advertentie halen. Ik vind dat gewoon een heel magere basis om tot afgifte van persoonsgegevens over te gaan.
Wil je toch persoonsgegevens gaan afgeven bij betwiste transacties, dan ontkom je er niet aan om een en ander te controleren omdat je daar zorgvuldig mee om
moet gaan. Er is een reële kans op misbruik (concurrentje pesten is een zeer populaire hobby op internet, om over stalking nog maar niet te praten). T.net kan hier dus alleen aan beginnen als ze bereid is een arbitrageprocedure in te stellen waarmee die zorgvuldigheid kan worden gerealiseerd. Dat kost tijd en geld en dat kun je ze dus niet zomaar verplichten.