"Foetus heeft geen recht op operatie"

[begintmeta]

Misschien wel een leuk artikeltje over 'de andere kant' in trouw.

Het aantal mogelijkheden om ernstig zieke kinderen al tijdens de zwangerschap te behandelen, neemt toe. Maar hoe ver mag je daarbij gaan? En wie beslist daarover?

Wat ik daarbij ook interessant vind is de vraag wat door de ziektekostenverzekering zou moeten worden vergoed.

[Opi]

Afgesplitst van Abortus, ethisch verantwoord of niet?. Maak er geen religie vs wetenschap discussie van.

[Helghast.]

Een foetus is tot de geboorte een deel van de moeder en als dat deel ziek is dan moet dat gewoon vergoed worden. Je kunt ook niet zeggen we vergoeden geen nier operatie want je hebt er toch maar 1 nodig. Embrio selectie moet ook vergoed worden imo, en preventieve DNA tests op de foetus.

[begintmeta]

Normaalgesproken worden patiënten behandeld en niet delen van patiënten. In het geval van een niet-functionerende nier zal men die niet behandelen (wat eventueel resectie zou kunnen inhouden) zolang de gezondheid van de persoon waarin die nier zich bevind door dat probleem niet in het gedrang komt.

Wat als de kosten-effectiefste en medisch-technisch voor de rest van de moeder veiligste (of even veilige) behandelingsmethode het niet-behandelen of verwijderen van de foetus is? Zou je dan behandeling van de foetus toch moeten vergoeden? Speelt de wens van de moeder daarin een rol? Mag je de foetus wel geheel gelijkstellen aan een deel van de moeder?

En voortbordurend: waarom dan geen abortus toestaan tot de geboorte? Moet je pijn bij de foetus proberen te behandelen als de moeder er verder geen last van heeft?

In het in het artikel genoemde voorbeeld van de dreigende vroeggeboorte is op dat moment ook geen probleem voor moeder of foetus aanwezig. Het probleem (voor de foetus/dan nieuwe persoon, niet voor de op het moment van behandeling bestaande persoon/moeder) zal pas ontstaan na de geboorte van de foetus.

Ook is het in ons stelsel gewoon niet zo dat alle behandelingen vergoed worden. Je moet IMHO altijd onderbouwen waarom je ervoor kiest iets al dan niet te vergoeden.

Op zich hou ik er niet van om te theoretische casus te contempleren, echte praktijkvoorbeelden zijn toch wel het beste. Momenteel schiet me niets te binnen. Het zal toch ook maar een marginaal verschijnsel zijn.

Ik heb twee wel redelijk on-topic links op de website van de gezondheidsraad gezien.

Foetale therapie. Update van de stand van de wetenschap^{volledig (PDF)}
Zorg voor het ongeboren kind - Ethische en juridische aspecten van foetale therapie^{volledig (PDF)}

[ Voor 21% gewijzigd door begintmeta op 21-04-2009 00:37 ]

[GoldenSample]

begintmeta schreef op maandag 20 april 2009 @ 21:25:
Misschien wel een leuk artikeltje over 'de andere kant' in trouw.


[...]


Wat ik daarbij ook interessant vind is de vraag wat door de ziektekostenverzekering zou moeten worden vergoed.

alles wat voor de moeder ook verzekerd is lijkt me..

[begintmeta]

GoldenSample, hoe bedoel je dat precies?

[ Voor 68% gewijzigd door begintmeta op 21-04-2009 00:15 ]

[noguru]

begintmeta schreef op dinsdag 21 april 2009 @ 00:14:
GoldenSample, hoe bedoel je dat precies?

Alle zorg voor het ongeboren kind wordt gedeclareerd bij de verzekering van de moeder.

[begintmeta]

Dat lijkt me op zich erg voor de hand liggen, maar wat moet worden vergoed door die zorgverzekeraar? Een borstvergroting bij de moeder zal in veel gevallen ook niet door die verzekeraar worden vergoed bijvoorbeeld, maar ook bijvoorbeeld bepaalde anticonceptiemiddelen werden eerst tot 22 jaar en nu weer voor alle leeftijden vergoed en zo kun je ontzettend veel voorbeelden verzinnen.

Zoals GoldenSample het opschreef dacht ik eerder dat hij bedoelde dat alle behandelingen die bij de moeder vergoed worden ook (door haar verzekering) bij de foetus zouden moeten worden vergoed.

[Verwijderd]

Ik denk dat je hierbij onderscheid moet maken tussen een foetus dat nog geaborteerd mag worden en ouder foetus waarbij dat niet meer mag. Als een foetus niet meer geaborteerd mag worden, zou dezelfde situatie moeten gelden als voor een kind dat al geboren is. De arts en de moeder (als voogd) bepalen de behandeling, waarbij de arts besluit over of iets medische noodzakelijk/gewenst is, en de moeder het laatste woord heeft over de behandeling.
In bijzondere gevallen, waarbij de belangen van de moeder en het ongeboren kind strijdig zijn zou het dan noodzakelijk zijn een tijdelijk voogd voor het kind aan te stellen. (Hierbij kan je je afvragen of dat echt wenselijk is.)
Voor een foetus die nog geaborteerd mag worden ligt het moeilijker. Heeft dergelijke foetus enige vorm van rechten? Het heeft kennelijk niet het recht om geboren te worden. Maar het heeft waarschijnlijk wel recht op bescherming tegen verminking voor als het wel geboren wordt. Heeft het recht op medische zorg?

[feej]

Verwijderd schreef op dinsdag 21 april 2009 @ 13:03:
Ik denk dat je hierbij onderscheid moet maken tussen een foetus dat nog geaborteerd mag worden en ouder foetus waarbij dat niet meer mag. Als een foetus niet meer geaborteerd mag worden, zou dezelfde situatie moeten gelden als voor een kind dat al geboren is. De arts en de moeder (als voogd) bepalen de behandeling, waarbij de arts besluit over of iets medische noodzakelijk/gewenst is, en de moeder het laatste woord heeft over de behandeling.
In bijzondere gevallen, waarbij de belangen van de moeder en het ongeboren kind strijdig zijn zou het dan noodzakelijk zijn een tijdelijk voogd voor het kind aan te stellen. (Hierbij kan je je afvragen of dat echt wenselijk is.)
Voor een foetus die nog geaborteerd mag worden ligt het moeilijker. Heeft dergelijke foetus enige vorm van rechten? Het heeft kennelijk niet het recht om geboren te worden. Maar het heeft waarschijnlijk wel recht op bescherming tegen verminking voor als het wel geboren wordt. Heeft het recht op medische zorg?

Het punt is een beetje dat je als arts een niet-schaden principe hebt tegenover je patient. Nu moet je voor behandelingen aan de foetus de moeder meebehandelen, ongeacht of je nu een operatie doet of een medicijn geeft. Weegt potentiele schade voor de niet-zieke moeder (in de vorm van bijwerkingen of complicaties) op tegen de baten van het kind?
Ten tweede principe van lichamelijke integriteit: mag moeder een behandeling voor het kind weigeren, als zij die behandeling niet in haar lijf wil?

Nu gaat eigenlijk bijna altijd de lichamelijke integriteit de moeder voor dat van het kind. Een vrouw mag behandeling van een hoge bloeddruk weigeren tijdens de zwangerschap, mag blijven doorroken etc. Als je een foetus definieert als een patient, als een individu met rechten, hoe sta je dan tegenover alcohol/roken tijdens de zwangerschap? Mag je dat dan benoemen als "schade toebrengen aan het kind" en dat doortrekken naar mishandeling?

[Verwijderd]

fee-tje schreef op dinsdag 21 april 2009 @ 13:09:
[...]

Nu gaat eigenlijk bijna altijd de lichamelijke integriteit de moeder voor dat van het kind. Een vrouw mag behandeling van een hoge bloeddruk weigeren tijdens de zwangerschap, mag blijven doorroken etc. Als je een foetus definieert als een patient, als een individu met rechten, hoe sta je dan tegenover alcohol/roken tijdens de zwangerschap? Mag je dat dan benoemen als "schade toebrengen aan het kind" en dat doortrekken naar mishandeling?

Op dat laatste punt, absoluut. Het lastige hierbij is natuurlijk waar je de grens trekt. Het kan natuurlijk ook niet zo zijn dat een aanstaand moeder volledige gegijzeld wordt door de belangen van het kind.

[MSalters]

En een vrouw die niet weet dat ze zwanger is, en doorrookt, is die dan nalatig? Mishandeling zul je niet kunnen hard maken, maar voor nalatigheid is het voldoende dat iemand had kunnen weten dat een ander geschaad kon worden. Ongemerkt zwanger wordt je niet zomaar, dus het is niet zo dat opeens alle vrouwen in Nederland hierdoor zouden moeten stoppen met roken - 't is alleen niet meer te combineren met onveilige seks.

[Verwijderd]

Een van de bekendere foto's betreft dit onderwerp is deze. Een operatie waarbij de foetus dus de vinger vast pakt van de arts.

"Hand of Hope." The text explaining the picture begins, "The tiny hand of 21-week-old foetus Samuel Alexander Armas emerges from the mother's uterus to grasp the finger of Dr. Joseph Bruner as if thanking the doctor for the gift of life. "Little Samuel's mother said they "wept for days" when they saw the picture. She said, "The photo reminds us my pregnancy isn't about disability or an illness, it's about a little person. "Now see the actual picture, and it is awesome...incredible. And hey, pass it on. The world needs to see this one!

En nog eentje van 24 weken.


Het maakt de discussie misschien wat 'menselijker'.

[ Voor 88% gewijzigd door Verwijderd op 22-04-2009 21:54 ]

[Cocytus]

.

[ Voor 199% gewijzigd door Cocytus op 18-06-2010 17:37 ]

[Cocytus]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Cocytus op 18-06-2010 17:37 ]

[begintmeta]

Cocytus, afaik is nog vrij onduidelijk in hoeverre standaard orale anticonceptie schadelijk is voor de foetus.

Wat dat betreft is het volgende uit het eerder genoemde rapport wel interessant:

...
In de meeste gevallen zal gelden dat de plicht van de hulpverlener om onnodige beschadiging
van de foetus te voorkomen in het verlengde ligt van goede zorg aan de zwangere. Maar de
hulpverlener heeft ook een directe verantwoordelijkheid jegens het nog niet geboren kind, net
als trouwens de zwangere zelf. Het belang dat dat kind straks zal hebben bij een goede
gezondheid, kan immers door gebrekkige zorg, nalatigheid of riskant gedrag nu al worden
geschaad. Dat dat kind nog geboren moet worden en er dus nog niet is, maakt daarvoor geen
verschil. Het kind hoeft zelfs nog niet verwekt te zijn. Feinberg illustreert dit met het voorbeeld
van een vrouw die aan een besmette bloedtransfusie syfilis had overgehouden, daarna zwan-
ger werd en een aangedaan kind kreeg. In een rechtszaak tegen het ziekenhuis waar de
bloedtransfusie was uitgevoerd werd aan het kind schadevergoeding toegekend.
...
Voor die verantwoordelijkheid jegens het toekomstige kind maakt het geen verschil of de
zwangerschap nog maar net begonnen is of niet. Belangrijke schade kan immers (in veel
gevallen: juist) in een vroeg stadium van de embryonale of foetale ontwikkeling worden ver-
oorzaakt en soms (denk aan schade aan geslachtscellen of IVF-embryo’s) zelfs al vóór dat er
sprake is van zwangerschap. Ook het feit dat de zwangerschap na 24 weken wettelijk niet
meer mag worden afgebroken, betekent niet dat het belang van het toekomstige kind tot dat
moment minder zwaar zou wegen.

[ Voor 3% gewijzigd door begintmeta op 23-04-2009 14:38 ]

[BigFast]

Helghast. schreef op maandag 20 april 2009 @ 23:26:
Een foetus is tot de geboorte een deel van de moeder en als dat deel ziek is dan moet dat gewoon vergoed worden. Je kunt ook niet zeggen we vergoeden geen nier operatie want je hebt er toch maar 1 nodig. Embrio selectie moet ook vergoed worden imo, en preventieve DNA tests op de foetus.

Dat zit juridisch heel anders in elkaar... Daarnaast is een foetus geen deel van de moeder, maar is het een eigen rechtssubject zo vaak zijn belang dat eist.

[nare man]

Verwijderd schreef op woensdag 22 april 2009 @ 21:50:
Een van de bekendere foto's betreft dit onderwerp is deze. Een operatie waarbij de foetus dus de vinger vast pakt van de arts.

(...)

Het maakt de discussie misschien wat 'menselijker'.

Je bedoelt: het vertroebelt de discussie aanzienlijk, omdat emotionele reacties niet hetzelfde zijn als argumenten. Het is net zo ongepast als bij een discussie over de strafmaat voor een verkrachter foto's posten van de vrouw in kwestie: was ze mooi, had ze geile kleren aan? Ook irrelevant als je een deugdelijke discussie wilt voeren.

[begintmeta]

offtopic:
Los daarvan hoop ik voor de foetus dat het verhaal niet klopt (dat meen ik me overigens ook te herinneren, maar het is al jaaaaaren geleden), anders zal hij een hoop pijn hebben gehad. Maar goed het is wel bijzonder om zo'n foetus te zien liggen, bij een keizersnede had ik dat ook altijd weer. Vor de discussie hier doet dat er niet zo veel toe natuurlijk.

't komt hier niet echt op gang trouwens, maar goed, een goede impuls weet ik zelf schijnbaar ook niet te geven ...

[begintmeta]

Maar goed even kicken: in hoeverre dient de zorgverzekering van de moeder voor het belang van de foetus/het toekomstige kind (meer) te betalen? Zouden in het verlengde daarvan ook stoppen met roken/drinken-behandelingen voor vrouwen die zwanger willen worden moeten worden vergoed. Mag de moeder ook gedwongen worden zich op een bepaalde manier te gedragen? Wanneer en hoe mag of moet je ingrijpen (nog maar een trouw-artikeltje)?

[Mx. Alba]

fee-tje schreef op dinsdag 21 april 2009 @ 13:09:
Een vrouw mag behandeling van een hoge bloeddruk weigeren tijdens de zwangerschap, mag blijven doorroken etc. Als je een foetus definieert als een patient, als een individu met rechten, hoe sta je dan tegenover alcohol/roken tijdens de zwangerschap? Mag je dat dan benoemen als "schade toebrengen aan het kind" en dat doortrekken naar mishandeling?

Om even op het roken in te springen: het blijkt voor de foetus slechter te zijn wanneer de rokende moeder stopt met roken, dan wanneer de moeder mindert maar niet stopt. De foetus wordt namelijk ook aan ontwenningsverschijnselen onderworpen, en het is beter voor de foetus om, als je de moeder bijvoorbeeld tijdens het begin van de zwangerschap gerookt heeft omdat ze niet wist dat ze zwanger was, te minderen, dan om te stoppen.

Om terug te komen op het topic: er zijn zoveel factoren die meewegen dat er eigenlijk geen regel op te maken is. Een vrouw met fertiliteitsproblemen die na vele jaren moeizaam proberen toch zwanger is geraakt zou veel meer over hebben voor de gezondheid van de foetus dan een een gemiddelde zwangere vrouw. Uiteindelijk is het allemaal de beslissing van de moeder, zoals wel of niet opereren van een minderjarige ook de beslissing van de ouders is. Met dat verschil dat als de ouders duidelijk het kind verwaarlozen daar wat aan gedaan kan worden, maar bij een foetus niet.

Verder is het aan de verzekeringen zelf om te bepalen wat ze wel of niet vergoeden en dat te verdedigen voor hun achterban / klanten.

[begintmeta]

Mx. Alba schreef op maandag 04 mei 2009 @ 16:28:

offtopic:

Om even op het roken in te springen: het blijkt voor de foetus slechter te zijn wanneer de rokende moeder stopt met roken, dan wanneer de moeder mindert maar niet stopt. De foetus wordt namelijk ook aan ontwenningsverschijnselen onderworpen, en het is beter voor de foetus om, als je de moeder bijvoorbeeld tijdens het begin van de zwangerschap gerookt heeft omdat ze niet wist dat ze zwanger was, te minderen, dan om te stoppen.

Heb je daar een bron voor?

---

Om terug te komen op het topic: er zijn zoveel factoren die meewegen dat er eigenlijk geen regel op te maken is. Een vrouw met fertiliteitsproblemen die na vele jaren moeizaam proberen toch zwanger is geraakt zou veel meer over hebben voor de gezondheid van de foetus dan een een gemiddelde zwangere vrouw.

Ik denk niet dat je dat zomaar kunt aannemen.

Uiteindelijk is het allemaal de beslissing van de moeder, zoals wel of niet opereren van een minderjarige ook de beslissing van de ouders is. Met dat verschil dat als de ouders duidelijk het kind verwaarlozen daar wat aan gedaan kan worden, maar bij een foetus niet.

Helemaal zo rechtlijnig als je het nu voorstelt is het niet, een driejarige heeft namelijk zeker een andere status dan een dertienjarige of een zeventienjarige. Ook is het zo dat in de foetus wel bepaalde rechten heeft. Er is ook wel discussie over maatregelen bij verslaafde zwangeren. (zie ook het eerder gelinkte artikel)

Verder is het aan de verzekeringen zelf om te bepalen wat ze wel of niet vergoeden en dat te verdedigen voor hun achterban / klanten.

Dat is in het geval van de basisverzekering niet (direct) zo.

[ Voor 0% gewijzigd door een moderator op 05-05-2009 11:20 . Reden: Quote aangepast ]

[Bor]

Verwijderd schreef op woensdag 22 april 2009 @ 21:50:
Een van de bekendere foto's betreft dit onderwerp is deze. Een operatie waarbij de foetus dus de vinger vast pakt van de arts.

Of waarbij het handje op de vinger van de arts is gelegd. Het kan alle kanten op he met dit soort foto's.

[feej]

begintmeta schreef op dinsdag 05 mei 2009 @ 11:13:
Helemaal zo rechtlijnig als je het nu voorstelt is het niet, een driejarige heeft namelijk zeker een andere status dan een dertienjarige of een zeventienjarige. Ook is het zo dat in de foetus wel bepaalde rechten heeft. Er is ook wel discussie over maatregelen bij verslaafde zwangeren. (zie ook het eerder gelinkte artikel)

Maar een (drugs)verslaafde patiënte is in ieder geval al bekend met een psychiatrische stoornis (middelenverslaving) en ethisch verminderd toerekeningsvatbaar. (Hoe het juridisch precies zit durf ik niet te zeggen, maar daarin weegt ook het "gevaar voor een ander" aspect in mee.)

Wat doe je als een goed-bij-der-hoofde-zijnde zwangere weigert om *zelf* een operatie te ondergaan of medicijnen te gebruiken, wetende dat het niet geven van die operatie of medicatie de foetus kan schaden?

[begintmeta]

fee-tje schreef op dinsdag 05 mei 2009 @ 11:48:
Maar een (drugs)verslaafde patiënte is in ieder geval al bekend met een psychiatrische stoornis (middelenverslaving) en ethisch verminderd toerekeningsvatbaar. (Hoe het juridisch precies zit durf ik niet te zeggen, maar daarin weegt ook het "gevaar voor een ander" aspect in mee.)

Het gaat niet om toerekeningsvatbaarheid maar om wilsbekwaamheid/beslissingsbekwaamheid. Daarbij wordt meestal een glijdende schaal in 'strengheid' gehanteerd in verband met de ingrijpendheid van de mogelijke gevolgen van de beslissing. Ook moet per beslissing worden gekeken of iemand wilsbekwaam is. Het zal welicht makkelijker aannemelijk te maken zijn dat een drugsverslaafde bepaalde beslissingen niet goed kan nemen, maar dit zou natuurlijk heel goed ook bij mensen die geen psychiatrisch label hebben kunnen.

Wat doe je als een goed-bij-der-hoofde-zijnde zwangere weigert om *zelf* een operatie te ondergaan of medicijnen te gebruiken, wetende dat het niet geven van die operatie of medicatie de foetus kan schaden?

Los van de vraag wat goed-bij-'t-hoofd-zijn is (te ver offtopic misschien), is dit inderdaad de vraag waarom ik dit topic onder andere heb gestart, ook de andere vraag is het overdenken waard, wat als de moeder iets wil wat haar zelf schaadt en de foetus (misschien) helpt.

[ Voor 4% gewijzigd door begintmeta op 05-05-2009 12:06 ]

[feej]

begintmeta schreef op dinsdag 05 mei 2009 @ 12:01:
[...]

Het gaat niet om toerekeningsvatbaarheid maar om wilsbekwaamheid/beslissingsbekwaamheid. Daarbij wordt meestal een glijdende schaal in 'strengheid' gehanteerd in verband met de ingrijpendheid van de mogelijke gevolgen van de beslissing. Ook moet per beslissing worden gekeken of iemand wilsbekwaam is. Het zal welicht makkelijker aannemelijk te maken zijn dat een drugsverslaafde bepaalde beslissingen niet goed kan nemen, maar dit zou natuurlijk heel goed ook bij mensen die geen psychiatrisch label hebben kunnen.

Wilsbekwaamheid is idd de juiste term . Mijn punt was idd dat je een probleem krijgt bij een moeder die *wel* volledig wilsbekwaam is, maar in de afweging tussen haar eigen belang en dat van de foetus voor haarzelf kiest. Afaik mag je best de beslissing nemen om je eigen gezondheid te schaden, de vraag is of je een arts zo gek krijgt om het dan te doen. (Als jij zelf je eigen arm af wilt hakken is dat niet strafbaar, maar een dokter gaat het niet zomaar voor je doen .) Maar weegt de lichamelijke integriteit van de moeder wel of niet zwaarder dan de gezondheid van de foetus?

Naar mijn eigen bescheiden mening wel in elk geval. Zeker onder de 24 weken waarin een moeder nog het volledige besluitrecht heeft over of dat kind sowieso geboren gaat worden, dunkt het me dat ze ook mag beslissen om niet zelf iets te ondergaan en daarmee eventueel het kind te schaden. Na die 24 weken vind ik het lastiger worden.

[Mx. Alba]

begintmeta schreef op dinsdag 05 mei 2009 @ 11:13:
Heb je daar een bron voor?

Een incidentele bron: een zwangere rokende collega die dit van haar gynaecoloog te horen kreeg.

Ik denk niet dat je dat zomaar kunt aannemen.

Natuurlijk, er zijn altijd uitzonderingen, maar iemand die al tot het uiterste gegaan is om überhaupt zwanger te geraken zal zeer waarschijnlijk ook tot het uiterste gaan om de baby te behouden als ze eenmaal zwanger is.

Helemaal zo rechtlijnig als je het nu voorstelt is het niet, een driejarige heeft namelijk zeker een andere status dan een dertienjarige of een zeventienjarige. Ook is het zo dat in de foetus wel bepaalde rechten heeft. Er is ook wel discussie over maatregelen bij verslaafde zwangeren. (zie ook het eerder gelinkte artikel)

Maar in het geval van een verslaving is het overduidelijk dat de moeder het leven van haar foetus in gevaar brengt. Tsja, je zou kunnen redeneren dat dat in het geval van het weigeren van een medische ingreep ook zo is maar dat ligt toch anders. Een verslaafde zwangere vrouw schaadt zichzelf (dat moet ze zelf weten) en schaadt door haar schuld daarbij ook haar ongeboren kind (en overschrijdt daarmee de grens). Een gezonde vrouw schaadt zichzelf niet; zou juist zichzelf moeten schaden (namelijk een operatie ondergaan of medicijnen slikken waarbij bijwerkingen om de hoek komen kijken) om haar ongeboren kind van schade te behoeden waaraan zij zelf geen schuld heeft.

Het crux heeft hier dus twee assen: Ten eerste is de moeder in het laatste geval niet zelf schuldig aan de schade aan de foetus, en ten tweede zou zij zichzelf moeten schaden om die schade aan de foetus te voorkomen.

Nou ken ik weinig (toekomstige) ouders die niet heel veel over hebben voor hun (toekomstige) kindje, dus ik neem aan dat de meeste moeders wel zouden instemmen met een voor de foetus levensreddende (of levenslange schade voorkomende) operatie in utero. Maar uiteindelijk blijft het, mijns inziens, onder het volledige zelfbeschikkingsrecht van de moeder vallen.

Dat is in het geval van de basisverzekering niet (direct) zo.

Nee natuurlijk niet, want de basisverzekering wordt bepaald door de wetgever. Wat zegt de wetgever hier trouwens over?

[Mx. Alba]

fee-tje schreef op dinsdag 05 mei 2009 @ 12:15:
Naar mijn eigen bescheiden mening wel in elk geval. Zeker onder de 24 weken waarin een moeder nog het volledige besluitrecht heeft over of dat kind sowieso geboren gaat worden, dunkt het me dat ze ook mag beslissen om niet zelf iets te ondergaan en daarmee eventueel het kind te schaden. Na die 24 weken vind ik het lastiger worden.

Toch wel een interessant vraagstuk. Doktoren hebben allemaal een eed gezworen om niet te schaden. Maar geen enkele medische ingreep is zonder risico. Hoe verantwoord is het om een zwangere vrouw aan een operatie of een andere medische behandeling te onderwerpen om een foetus te redden die nog minder dan 24 weken oud is? Hoe zwaar weegt het risico dat de moeder loopt op de medische schaal op tegen het risico dat de foetus loopt?

[feej]

Mx. Alba schreef op dinsdag 05 mei 2009 @ 12:23:
[...]


Toch wel een interessant vraagstuk. Doktoren hebben allemaal een eed gezworen om niet te schaden. Maar geen enkele medische ingreep is zonder risico. Hoe verantwoord is het om een zwangere vrouw aan een operatie of een andere medische behandeling te onderwerpen om een foetus te redden die nog minder dan 24 weken oud is? Hoe zwaar weegt het risico dat de moeder loopt op de medische schaal op tegen het risico dat de foetus loopt?

Dat ligt totaal aan de grootte van beide risico's denk ik. Kijk, je behandelt geen moeder met potentieel dodelijke medicijnen bij een kind met een kans op overleven van 5%. Maar ik zie niet in waarom dit anders zou zijn dan bijv een levende nierdonatie (kans op schade door operatie, 1 nier weg, met echt nul profijt voor de donor) of een bloeddonatie (want ook prikken is niet zonder risico's). Als de kosten voor de moeder opwegen tegen de baten voor de baby dan geeft dat voor de arts de doorslag denk ik. Dan kan de arts imho nog niet meer dan adviseren om het wel te doen, dwingen kan hij nooit.