Resternergie.
intro.
Ik heb sinds kort een phillips ledlamp in mijn bezit. 1.3 watt met normale fitting die ik in mijn wc heb hangen.
Toen ik de lamp in de fitting draaide was ik in de veronderstelling dat er al stroom op zat omdat de lamp zwakjes brandde.
Teleurgesteld over de lage opbrengst drukte ik op de schakelaar waarna de lamp pas echt licht ging geven en toen brande de lamp pas echt!
Het blijkt dus dat de lamp in de fitting al energie kreeg terwijl er geen stroom op stond. Waar die lamp nu op brandde weet ik niet. Misschien was er sprake van fluorecentie maar ik kan me ook voorstellen dat de lamp brande op restenergie die op de aarde staat of iets dergelijks, een lamp die maar 1 watt verbruikt heeft al genoeg aan een heel klein beetje stroom om lichtelijk op te lichten.
Nu is er vorig jaar een belangrijk experiment geweest bij het MIT waarbij ze draadloos door middel van spoelen een 60 watt lamp hebben laten branden op een afstand van 2 meter. Dit gaat volgens t zeldfe pricipe waarop radios werken. Spoel 1 maakt een electromagnetisch veld aan dat door een copie van die spoel op afstand word opgevangen waardoor spoel 2 gaat mee resoneren en er in spoel 2 een electrische stroom gaat vloeien en er dus electriciteit uit spoel 2 komt.
Draadloze energieoverdracht ook wel WiTricity genoemd.
We hebben ook overdracht via inductie waaree onder andere sinds jaren electrische tandeborstels worden opgeladen en sinds kort zijn er bedrijven die laadplateaus hebben gemaakt waarop je je mobiele telefoon kunt leggen die dan draadloos oplaadt.
Al die principes gaan tot nu toe over dat er sprake is van een zender en een ontvanger maar nu vraag ik e af, Kun je niet een apparaat maken dat alleen bestaat uit een ontvanger?
Vroeger kwam t nogal eens voor dat lampen en radios in de buurt van electriciteits centrales of fabrieken spontaan actief werden. Dat kwam omdat er nog niet veel gedaan werd met afscherming. Dat waren toevallige gebeurtenissen omdat de lamp toevallig dezelfde resonantie had als de centrale in de buurt.
Het idee waar ik mee speel is dat er al genoeg electronische apparatuur in onze omgeving is die electromagnetische velden aanmaken. Het moet dus mogelijk zijn om die velden op te vangen en van die afvalstraling weer electriciteit te maken. En dan wel doelgericht.
Dat dit werkt kennen we van de Kristalontvanger. Dit zijn zelfbouw radios bestaand uit een antenne, een spoel, een scheermesje en een potloodje met een draad naar de aarde. en een koptelefoontje. De radiostraling van een radiostation word door de antenne opgevangen en het geheel vangt daarmee zoveel electriciteit op dat je naar de radio kunt luisteren zonder dat die radio daar electriciteit voor nodig heeft. De produceert de radio namelijk zelf al. Hoe groter de antenne, des te meer electriciteit er word omgzet en des te meer vermogen. Er zijn zelfbouwkristalontvangers met een echte luidspreker die een redelijk luid volume kunnen bereiken.
Nou denk ik bij mezelf, waarom moet die stroom naar een luidspreker, die kan je toch ook voor andere electriche apparaten gebruiken?
Natuurlijk is dit maar een kleine spanning, maar er zijn ondertussen al genoeg apparaten die maar heel weinig stroom nodig hebben.
Een aantal voorbeelden. De klok aan je muur die een jaar op 1 baterijtje loopt, een LCD wekkertje, maar ook je computertoetsebord met bluetooth.
Vooral bluetoothapparaten gebruiken microwatts aan stroom. Zou je een ontvanger kunnen bouwen die de omgeving aftast naar electromagnetische velden en als het een sterk veld heeft gevonden daaromp meeresoneert en daarmee de electriciteit van dit soort apparaten levert? Dat zou de wereld toch een paar miljard kleine knoopcelltjes kunnen schelen. Ik heb t niet direct over een zelfbouw kristal ontvanger, maar iets geraffineerder dat puur gemaakt word voor electra dat zou best heel klein gemaakt kunnen worden. ALs je dit soort toestelletjes in serie koppelt kun je op die manier zelfs grotere apparaten kunnen laten werken. Bijvoorbeeld bluetooth sattelietluidsprekers van je surround instalatie of die ledlamp. Ik heb hier thuis een minilaptop staan die maar 4.5 watt nodig heeft. Misschien kan ik wel een doos bouwen met een ferrietantenne of meerdere antennes met een chippie dat de hele tijd door die electromagnetische frequenties hopt en genoeg electra kan produceren voor dut ding. dan ben je pas echt mobiel.
Of dit allemaal echt werkt weet ik dus niet. Het is een gedachte waar ik mee speel. Ik hoop in ider geval dat het idee overkomt, of ik t allemaal technisch goed heb uitgelegd is niet zo belangrijk. Mijn eerste project zal dan ook zijn om zelf een aantal kristalontvangers in serie te bouwen en daar een ledlampje op proberen te laten opgloeien, en dan zien we wel weer verder.
Iemand suggesties?
intro.
Ik heb sinds kort een phillips ledlamp in mijn bezit. 1.3 watt met normale fitting die ik in mijn wc heb hangen.
Toen ik de lamp in de fitting draaide was ik in de veronderstelling dat er al stroom op zat omdat de lamp zwakjes brandde.
Teleurgesteld over de lage opbrengst drukte ik op de schakelaar waarna de lamp pas echt licht ging geven en toen brande de lamp pas echt!
Het blijkt dus dat de lamp in de fitting al energie kreeg terwijl er geen stroom op stond. Waar die lamp nu op brandde weet ik niet. Misschien was er sprake van fluorecentie maar ik kan me ook voorstellen dat de lamp brande op restenergie die op de aarde staat of iets dergelijks, een lamp die maar 1 watt verbruikt heeft al genoeg aan een heel klein beetje stroom om lichtelijk op te lichten.
Nu is er vorig jaar een belangrijk experiment geweest bij het MIT waarbij ze draadloos door middel van spoelen een 60 watt lamp hebben laten branden op een afstand van 2 meter. Dit gaat volgens t zeldfe pricipe waarop radios werken. Spoel 1 maakt een electromagnetisch veld aan dat door een copie van die spoel op afstand word opgevangen waardoor spoel 2 gaat mee resoneren en er in spoel 2 een electrische stroom gaat vloeien en er dus electriciteit uit spoel 2 komt.
Draadloze energieoverdracht ook wel WiTricity genoemd.
We hebben ook overdracht via inductie waaree onder andere sinds jaren electrische tandeborstels worden opgeladen en sinds kort zijn er bedrijven die laadplateaus hebben gemaakt waarop je je mobiele telefoon kunt leggen die dan draadloos oplaadt.
Al die principes gaan tot nu toe over dat er sprake is van een zender en een ontvanger maar nu vraag ik e af, Kun je niet een apparaat maken dat alleen bestaat uit een ontvanger?
Vroeger kwam t nogal eens voor dat lampen en radios in de buurt van electriciteits centrales of fabrieken spontaan actief werden. Dat kwam omdat er nog niet veel gedaan werd met afscherming. Dat waren toevallige gebeurtenissen omdat de lamp toevallig dezelfde resonantie had als de centrale in de buurt.
Het idee waar ik mee speel is dat er al genoeg electronische apparatuur in onze omgeving is die electromagnetische velden aanmaken. Het moet dus mogelijk zijn om die velden op te vangen en van die afvalstraling weer electriciteit te maken. En dan wel doelgericht.
Dat dit werkt kennen we van de Kristalontvanger. Dit zijn zelfbouw radios bestaand uit een antenne, een spoel, een scheermesje en een potloodje met een draad naar de aarde. en een koptelefoontje. De radiostraling van een radiostation word door de antenne opgevangen en het geheel vangt daarmee zoveel electriciteit op dat je naar de radio kunt luisteren zonder dat die radio daar electriciteit voor nodig heeft. De produceert de radio namelijk zelf al. Hoe groter de antenne, des te meer electriciteit er word omgzet en des te meer vermogen. Er zijn zelfbouwkristalontvangers met een echte luidspreker die een redelijk luid volume kunnen bereiken.
Nou denk ik bij mezelf, waarom moet die stroom naar een luidspreker, die kan je toch ook voor andere electriche apparaten gebruiken?
Natuurlijk is dit maar een kleine spanning, maar er zijn ondertussen al genoeg apparaten die maar heel weinig stroom nodig hebben.
Een aantal voorbeelden. De klok aan je muur die een jaar op 1 baterijtje loopt, een LCD wekkertje, maar ook je computertoetsebord met bluetooth.
Vooral bluetoothapparaten gebruiken microwatts aan stroom. Zou je een ontvanger kunnen bouwen die de omgeving aftast naar electromagnetische velden en als het een sterk veld heeft gevonden daaromp meeresoneert en daarmee de electriciteit van dit soort apparaten levert? Dat zou de wereld toch een paar miljard kleine knoopcelltjes kunnen schelen. Ik heb t niet direct over een zelfbouw kristal ontvanger, maar iets geraffineerder dat puur gemaakt word voor electra dat zou best heel klein gemaakt kunnen worden. ALs je dit soort toestelletjes in serie koppelt kun je op die manier zelfs grotere apparaten kunnen laten werken. Bijvoorbeeld bluetooth sattelietluidsprekers van je surround instalatie of die ledlamp. Ik heb hier thuis een minilaptop staan die maar 4.5 watt nodig heeft. Misschien kan ik wel een doos bouwen met een ferrietantenne of meerdere antennes met een chippie dat de hele tijd door die electromagnetische frequenties hopt en genoeg electra kan produceren voor dut ding. dan ben je pas echt mobiel.
Of dit allemaal echt werkt weet ik dus niet. Het is een gedachte waar ik mee speel. Ik hoop in ider geval dat het idee overkomt, of ik t allemaal technisch goed heb uitgelegd is niet zo belangrijk. Mijn eerste project zal dan ook zijn om zelf een aantal kristalontvangers in serie te bouwen en daar een ledlampje op proberen te laten opgloeien, en dan zien we wel weer verder.
Iemand suggesties?
The freedom of saying E=MC3