eamelink schreef op maandag 15 september 2008 @ 13:32:
[...]
Nou, je kan boterhammen kopen, dat lijk mij een aardig pluspunt!
Bij de gedachte "je hebt er niets aan" heb je een verkeerd uitgangspunt, namelijk dat ieder werk een tree omhoog moet zijn in je carrière. Natuurlijk, het is hardstikke leuk als dat het geval is, maar priority #1 is dat je geld verdient

"Heb je niets aan" is een beetje een vreemde uitspraak voor iemand die ruim duizend euro per maand verbrandt en geen inkomen heeft

Tja, maar zoals ik al zei belde ik wekelijks met diverse uitzendbureau's of ze iets hadden (wat dan ook). Ik was er in totaal bij 5 ingeschreven (Start, Adecco, Randstad, Content en een waarvan de naam me ontschoten is) en bij de inschrijving gezegd dat ik het liefst iets op MBO+ t/m Universitair niveau wilde doen, maar als dat even niet voorhanden was dat ik ook graag in een fabriek wilde werken om maar geld te verdienen.
Toch ook van hun kreeg ik dan vaker 'nee, we hebben momenteel niks' te horen dan iets positiefs.
Nu wordt er door jou en anderen aan mijn verhaal de conclusie verbonden dat ik niet wilde werken voor m'n geld, dat ik lui was en ik wachtte op de ideale baan, terwijl ik teerde op overheidsgeld.
Dat is dus helemaal niet zo.
Ik heb altijd gewerkt voor m'n geld, ik heb zeker honderd gerichte sollicitaties mbt m'n opleiding gedaan in een half jaar tijd, daarnaast wekelijks gebeld met uitzendbureau's of ze evt iets anders hadden in een fabriek, bouw of waar dan ook.
Als ik geluk had had ik werk, wat variëerde van callcenter werk tot pallets stapelen in een fabriek of vuilnis ophalen en als ik niet geluk had moest ik teren op mijn eigen zuurverdiende spaarcenten, omdat ik boven een bepaald maximum niveau van de bijstand uitkwam en daarom geen recht op een uitkering.
Dat ik er per maand meer dan 1000 euro er doorheen fik, is omdat ik de rekeningen/zorgverzekeringen betaalde voor 2 personen (m'n vrouw en mijzelf) en we waren aangewezen op particuliere huur en de kale huur al zo'n 550,- was.
Natuurlijk had ik bij m'n studiekeuze meer rekening met dingen kunnen houden, maar op m'n 18e was ik (zoals veel 18-jarigen) onderwijs-beu en leek me niks leuk. Achteraf had ik natuurlijk dat veel beter aan kunnen pakken etc. blablablablabla.
Maar even terug on-topic:
Deze hele discussie over 'geen bijstand verlenen aan jongeren onder 27 jaar' zou je ook kunnen voeren over bijstand in het algemeen en WW in het algemeen.
Mijns inziens, als jongeren onder 27 jaar geen recht op een bijstandsuitkering mogen hebben, omdat ze te lui zijn om te werken voor hun geld, dan mag niemand recht op een uitkering hebben, want ook oudere bijstandtrekkers, en WW-ers zijn te lui om te werken voor hun geld. Daarnaast stellen WAO-ers zich maar aan met hun burnouts, rugklachten en in de fabriek verloren ledematen: voor hun valt er best wat werk te vinden.
Hoewel ik absoluut niet links ben, ben ik wel van mening dat mensen, van welke leeftijd dan ook, die in een moeilijke periode van hun leven zitten best bij de overheid om steun mogen vragen, maar moeten ook gemotiveerd worden om te werken. Die sollicitatieplicht van 4 keer per maand, kan wat mij betreft rustig naar 10 keer per maand (een keertje in de week bellen naar verschillende uitzendbureaus wordt ook al gezien als een 'sollicitatieactie', dus aan 10 keer zit je zo, laat staan 4 keer).