Enige reacties Blinde Vlek discussie 3.
Elke camera heeft last van diffuus licht. De dure veel minder dan de goedkope. Camera;s hebben ook last van allerlei interne reflecties. Daarom zijn camera’s aan de binnenkant dofzwart om de reflecties te absorberen. Dit diffuus licht zorgt er o.a. voor dat met overbelichting iets dat zwart behoort te zijn lichtgrijs wordt met kleurenfilm krijg je diverse kleuren waar je zwart wil hebben. Ook “ghost images” ontstaan op deze manier.
Licht dat op de blinde vlek hoorde te vallen wordt niet geregistreerd.
De blinde vlek is de plek buiten het oog waarvan het directe licht op de optische zenuw wordt geprojecteerd en niet wordt geregistreerd. Deze definitie is door een Wiki-link zo gedefinieerd.
. . .en dat Licht dat naast de blinde vlek hoorde te vallen triggert die zenuwen al (best digitaal) zodat die zich echt niet met strooilicht gaan bezighouden van de buren (als het al dat strooilicht tegenkwam).
Het is dus duidelijk door wat je hier zegt dat de kern van mijn argument het strooilicht is en dat alle argumenten die bij gehaald worden, zoals wat een brein wel of niet leuk zou vinden of wat het allemaal wel niet kan doen door informatie dat het brein bereikt te bewerken en te interpreten niets te maken hebben met mijn stelling. De enige kritiek die geldig kan zijn moet gericht zijn op de optische zaken waaruit ik mijn conclusies trek. Honderden optische illusies of signaal processing (dan wel het uitvoeren van invulling) dat het na ontvangst van signalen van de receptoren door het brein staan er buiten.
As twee verschillende voorgestelde mechanismen. . .laten we het “black boxen” noemen. . . het zelfde effect produceren in een experiment (in eerste instantie het waarnemen van een witte(of gele, etc.) invulling van de blinde vlek. . .
de plek buiten het oog. . .) dan kan een van die mechanismen fout zijn of beide. Deze situate is aan de orde in mijn stelling. Je opmerking is terecht en ik zal het meenemen omdat het de kern van de zaak raakt: het is het essentiële punt dat ik aan het voorbereiden ben om het duidelijk te maken: het is nog niet volledig uitgewerkt. Ik hoop dat dit aanleiding geeft om andere zaken die er omheen geroepen worden in de kiem zal smoren.
Anoniem: 8386 schreef op woensdag 16 juli 2008 @ 09:48:
@vortex
Het maakt niet uit of je een zwarte stip op een witte achtergrond of een witte stip op een zwarte achtergrond neemt. Dit laatste sluit jouw "verklaring" met behulp van diffuus licht uit. Immers, als het oog de blindspot op vullen met diffuus licht dat op de omgeving valt dan zou een witte stip op een zwarte achtergrond grijzig worden in je blinde vlek. Dit is niet zo.
Een prachtige opmerking waar ik iets mee kan en het verdiend een inhoudelijke reactie.
Het maakt wel degelijk uit! Het is onderdeel van de kern van mijn argument. Een kleine zwarte stip op een witte achtergrond dat diffuus licht produceert kan je vergelijken met een witte achtergrond met een klein gaatje er in en waarachter geen enkele lichtbron aanwezig is. . .het concept dat gebruikt wordt om 100% absorptie te simuleren. Zo’n gaatje is bij definitie zwart. . .er is geen enkele foton dat van dat zwarte vlak vandaan komt. De witte omgeving van het kleine zwarte stipje is nagenoeg 100% van een A4-tje en als je een 20x20 helder wit vlak hebt net een 1mm zwarte stip. Het witte vlak produceert licht van 100% van de achtergrond en hoe meer het vlak diffuus licht uitstraalt des te meer er diffuus licht het oog binnenkomt. . .van ongeveer een 180 graden gezichtsveld. . .met twee ogen nog meer. Ogen zijn ook reflectoren. . .
veel betere reflectoren dan de binnenkanten van fotocamera’s zijn. Bij katten is dat nog erger dan bij mensen. Dit diffuus licht creëert interne reflecties, gaat gedeeltelijk weer naar buiten en ook in de lens zelf gebeurd dat. Tot op en zekere hoogte met referentie naar een theoretisch perfecte heldere oogvulling en zonder interne reflecties is een reëel oog een wazige bol met een wazige lens en waarin interne reflecties in min of mindere mate het oog een wazige stralingsbron vormt. . . mensen met ogen die 100% troebel zijn en allen verstrooid licht doorlaten en gericht licht volledig verstrooien zien in eerste instantie alleen maar verstrooid licht. . .Een interessante vraag is: wat merken mensen met een volledig troebel oog. . .een soort matglasoog met interne matheid. . .van het effect van de blinde vlek? Ik heb er geen antwoord voor vanuit de wetenschap maar ik stel dat ze de blinde vlek niet kunnen opmerken omdat je het niet kan testen. . .ze zien überhaupt de kleine zwarte stip niet dus met een witte achtergrond is het argument van verstrooid licht juist sterk te onderbouwen.
Als we dit omdraaien en we nemen een volledig zwarte muur. . .een “black body” in the thermodynamische zin. . . en daarop plakken we een klein diffuus wit stukje papier dan is dat witte plekje zeg 0,001 % van de zwarte achtergrond. He minuscule beetje witte licht dat er van afkomt kan je normaliter helder zien maar in de blinde vlek experiment verdwijnt het. . net zoals een zwarte stip verdwijnt. Het overige witte licht van het witte stipje dat niet direct op de optische zenuw wordt gefocusseerd wordt in een 180 graden hoek verspreid en een beetje er van komt het ook binnen. Afgezien van extra verstrooiing dat binnen het oog ontstaat van reflecties en troebelheid is de intensiteit van kleine beetje verstrooide licht zodanig zwart dat het de grens voor activering van de receptoren niet eens haalt. De zwarte omgeving van de witte stip straalt zero licht uit zo het van zelfsprekend dat het onmogelijk is dat er geen grijze invulling van de blinde vlek ontstaat. . er is eenvoudigweg niet genoeg licht om een grijze invulling te creëren. Als in een experiment een grijze vlek te zien zou zijn zou alleen verklaard kunnen worden door invulling via een actie van het brein. . .het brein kan zonder meer. . .we kunnen ook dromen. . een eenvoudige kwestie van het oproepen van licht impressies in het brein.
Maar het brein doe dat niet. . .de blinde vlek blijft volkomen zwart en de rede hiervoor is dat er in praktische zin geen licht buiten datgene kleine beetje dat direct op de optische zenuw wordt geprojecteerd en waarvan veel wordt geabsorbeerd en een beetje wordt gereflecteerd en dat wordt weer geabsorbeerd zodat er nagenoeg niets over is om een grijze vlek te maken.
Als de witte stip de omvang krijgt van de blind vlek zodat het net nog niet te zien is is het nog steeds een zeer klein oppervlak in verhouding tot een zwarte muur, of zelfs in verhouding tot een zwart A4-tje. Op een afstand van 20 cm van het oog is de blinde vlek pakweg 30 mm in diameter. Een oppervlakteratio van een 30 mm witte stip tot een A4 zwart vlak is 0,01207 of wel 1,2 %. Het licht van deze witte stip, met aftrek van het directe licht dat op de optische zenuw wordt geabsorbeerd laat pakweg 1% over dat binnen het oog verstrooid wordt. Ook dat is klaarblijkelijk te laag om een waarneembare grijze vlek te kunnen creëren via strooilicht. Mijn experiment laat zien dat het volkomen dat de blinde vlek gewoon zwart is, ondanks het feit dat mijn zwarte oppervlak zwart schuimrubber is. . .eigenlijk donkergrijs in daglicht maar ik deed het experiment in de nacht met alleen zwak omgevingslicht zodat de 30 mm witte plakkertje goed te zien was en zich als helder wit manifesteerde. . .terwijl met dim omgevingslicht het in werkelijkheid lichtgrijs was. De impressie wat wit of lichtgrijs genoemd wordt is afhankelijk van relatieve intensiteiten en DAT is een
aanpassing die het brein uitvoert, zoals dit ook zo is met veel optische illusies waarin vlakjes met een identieke kleurintensiteit gescherm wordt om te stellen dat het brein de invulling van de blinde vlerk doet.
Nu nog een belangrijk punt:
stel dat je beweerd dat het brein alleen de invulling doet en dat strooilicht niet bestaat(het perfecte oog zonder interne reflecties) en dus de zwarte achtergrond waarneemt en besluit volgt: ik “zie” een zwarte achtergrond ga de blinde vlek zwart maken zodat het in de zwarte achtergrond niet opvalt. . .die nare lege plek vanwege de blinde vlek vind ik eng en is gevaarlijk wl ik dat niet “zien”, dus maak ik het zwart en ga actief een impressie bedenken die zwart veroorzaakt zodat die blind vlek in de zwarte achtergrond niet opvalt. Uiteraard is dit een belachelijke voorstelling van een voorbeeld van invulling door het brein. . .de blinde vlek is al zwart vanwege het feit dat er zo weinig verstrooid licht is dat het de receptoren niet eens activeert. Het oog ziet het al als zwart en het brein hoeft niets te doen.
Als de achtergrond geel verstrooid geel licht uitstraalt dat is er al een gele invulling en het brein hoeft niets in te vullen. Met groen het zelfde.
Als de achtergrond gevuld is met een fijn raster van diverse kleuren. . .kleine vierkantjes in een gekleurde achtergrond of een fijn patroon van zwarte dunne lijnen zal vanwege mijn diffuus licht argument de lichtinvulling plaats vinden met een gemiddelde intensiteit van de achtergrond zodat het als een wazige vlek gezien wordt. . .alles wat ver weg van de kijkrichting verwijderd is. . .meer dan zeg pakweg 5 graden. . . persoonsafhankelijk. . . zal wazig zijn. Met grotere afwisselende patronen in een raster het zelfde. De blinde vlek blijft een wazige vlek die helderder wordt als de intensiteit van de achtergrond. Met grote patronen zoals een enkelvoudige lijn door de zwarte stip zal deze lijn in grote mate ook verdwijnen maar omdat de blinde vlek een wazige vlek is is het moeilijk om details daar waar te nemen. Voorts zal een lange dikke zwarte lijn op een gele achtergrond. . .zoals gebruikt werd op de Wikipedia-link ook buiten de zwarte stip zwart zijn en vanuit die gehele zwarte lijn word geen licht uitgestraald. . .net zo min als dat gebeurd als de gehele achtergrond zwart is. Deze gedeeltelijke zwarte achtergrond veroorzaakt een reductie van de lichtuitstraling zodat de invulling van geel licht op een wazige manier minder intensiteit heeft. Dit creëert een reductie van licht sterkte in de vorm van een wazige lijn omdat de reductie niet scherp gedefinieerd kan zijn omdat alles in de buurt van deze plek überhaupt al wazig is. Allerlei mensen kunnen dat mi of meer als een continu lijn interpreten, niet omdat het brein deze wazige lijn aanmaakt maar omdat het al wazig aanwezig is. Het is dan gemakkelijk om op de vraag: “Wat ziet u in de blinde vlek?” te antwoorden: “Wel, het is moeilijk uit te maken maar buiten de blind vlek is duidelijk een zwarte lijn aanwezig. . .
en de testpersoon blikt dan snel even naar de richting van de zwarte stip en ziet een zwarte lijn. . .”verrek, ik had gelijk, ik zie gewoon die lijn die er is. . .”Ja ik zie een continu zwarte lijn, alhoewel het een beetje onduidelijk is”. De testpersoon ziet werkelijk een wazige schim vanwege intensiteit reductie en stelt vast dat ie een continu zwarte lijn ziet en denkt: “Ik ben toch niet gek. Ik zie gewoon wat er is: En de onderzoeker wrijft in zijn handen en denkt: “Verrek, het is waar, het brein vult een continu zwarte lijn in! Ik ga het opschrijven in mijn Report met alle citaten van vorig onderzoek er bij dat dit fenomeen ook dit ook zo geconstateerd hebben”.
Uiteraard zit ik hier een beetje er een grap van te maken maar het feit is dat iets dat vanuit de optische verschijnselen al zwart is hoeft niet zwart ingevuld te worden. Verder kan een brein niet een [b]zwart signaal] creëren in de zin van: “er zijn van de regio van de blinde vlek geen informatie (geen signaal omdat er geen receptoren zijn). . .da’s niet goed, dus creëer in maar een “zwarte plek” door een zwart impressie in het beeld te vormen. Een analogie met een lamp en een schakelaar zou duidelijk moeten zijn. Als de schakelaar uit staat is de lamp uit. Aangenomen dat de lamp niet defect is
ontstaat er een signaal waardoor de lamp licht uitstraalt. Als de schakelaar uit is er geen signaal naar de lamp om uit te gaan. . de spanning is afwezig. Een zwart vlak is zwart om dat er geen lichtsignaal is. Om te claimen dat het brein iets zwarte kan maken is onzin: het brein kan sensoren die licht impressies veroorzaken uitschakelen en dan, door afwezigheid van licht, dan wel afwezigheid van lichtimpressies, zien wij iets als zwart.
Willy Wortel had een lampje uitgevonden dat een kamer waar er eerst licht was het licht verdreven werd door het zwarte licht van het zwartlichtlampje. Een brein kan dat niet.
Je kan een brief (een signaal) die niet verstuurd is niet ontvangen en er is dus niets te doen(je hebt geen bericht om iets te doen). Als het brein geen licht enkel ontvangt (van de plek waar de optische zenuw zit) kan het ook geen actie ondernemen om iets zwart te maken want met een zwarte achtergrond is
alles al zwart.
Ik vind het trouwens op merkelijk dat je jouw theorie (die met een simpel experiment eenvoudig is te weerleggen) met dergelijke stelligheid durft te brengen.
Ik ben benieuwd wat dat simpele experiment precies is.