Weigeren in de pauze aan tafel te zitten, mag dat?

[NitroX infinity]

Mijn huidige situatie is ontstaan omdat ik het daar zelf naar heb gemaakt. Ik ben niet trots op de situatie en wil er ook absoluut geen commentaar op. Het is ook niet het onderwerp van discussie in dit topic maar om de huidige situatie goed uit te leggen heb ik het gevoel dat die voorgeschiedenis er bij hoort. Geen commentaar erop dus!

Voorgeschiedenis
Ik ben 24 jaar en heb alleen een MAVO diploma. Ik heb MBO en HBO geprobeerd maar alle keren is dat mislukt. Daarna ben ik in de bijstand gekomen (je moet toch een inkomen hebben). Mijn toenmalige contactpersoon daar heeft mij onder de pannen kunnen brengen bij een re-integratie-bedrijf. Vanuit dat bedrijf ben ik snel aan het werk gekomen als stagiare bij een ICT bedrijf.

De huidige situatie
Het bedrijf waar ik nu werk is klein en grenst aan het huis van de werkgever. Werkgever heeft een vrouw en vijf kinderen. De werkgever verwacht van de werknemers (3 man inc. ik) dat deze tijdens de pauze om de tafel komen zitten te lunchen, samen met vrouw en kinderen. Ik heb hier een probleem mee. Ten eerste eet ik tussen de middag niet en ten tweede ben ik geen sociaal mens. Het kost mij dan ook veel energie om sociaal te doen, en aan een tafel zitten niets te doen, terwijl de rest wel wat doet (lunchen dus) kost mij nog meer energie.

Mijn gedachtegang
De werkgever mag de begin- en eindtijd van de pauze vastellen en of deze pauze wel of niet op de werkvloer (daar waar je dus het eigenlijke werk doet) mag worden gehouden.

Hoe je de pauze buiten bovengenoemde punten invult is je eigen zaak; als jij naar buiten wil dan heeft de werkgever daar niets over te zeggen.

Klopt mijn gedachtegang?

- Mag de werknemer mij verplichten om aan die tafel te zitten tijdens de pauze?
- Als de werkgever mij dat _niet_ mag verplichten, mag hij mij dan ontslaan hierom?
- Als de werkgever mij dat _wel_ mag verplichten en ik weiger met ontslag als gevolg, mag dat ontslag geclassificeerd worden als werkweigering? (Het komt namelijk vreemd op mij over dat het weigeren iets te doen wat geen werk is, onder werkweigering zou kunnen vallen.)

[disjfa]

Wat zegt je werknemer als je dit bij hem aankaart?

[Wouter]

Heb je dit ook tegen je werkgever verteld? Dat je liever alleen bent in de pauze?
Zo ja, wat heeft hij hierop gezegd?

Het lijkt me dat je zoiets eerst gewoon moet kunnen bespreken, voordat je gaat uitzoeken wat wel en niet 'mag'.

[NitroX infinity]

Mijn werkgever heeft mij gisteren naar huis gestuurd hierom (na een gesprek hierover waarin ik hem mijn redenen heb verteld) en ik heb vandaag een gesprek gehad met mijn contactpersoon bij het re-integratiebedrijf. Wat zij zeggen doet er niet toe, ik wil het van onafhankelijke partijen horen.

[ Voor 12% gewijzigd door NitroX infinity op 05-02-2008 15:23 ]

[RaZ]

Valt de pauze binnen of buiten werktijd?

Als je baas je pauze doorbetaald kan deze dat natuurlijk wel bepalen, hij betaald je immers.

Zit je daar in je eigen tijd, mag je doen en laten wat je zelf wilt.


De werkgever kan je niet ontslaan op basis van werkweigering, omdat het eigen tijd is. Daarbij wordt er in die tijd niet gewerkt, je hebt recht op je pauze.

Als jij zegt dat je het op prijs steld om bijvoorbeeld in een 30 minuten durende niet doorbetaald pauze een blokkie om te doen, heeft de werkgever daar geen enig inspraak op.


Of dat verder gezond is voor de arbeids relatie laat ik links liggen, een werkgever kan het je behoorlijk moeilijk maken dmv ongelooflijke klote klussen te geven, en je dusdanig te 'pesten' dat je zelf weggaat.

[ Voor 16% gewijzigd door RaZ op 05-02-2008 15:25 ]

[NitroX infinity]

De pauze is in het middaguur (12:30 - 13:00) en ik werk van 8:30 tot 17:00.

Ik krijg mijn geld niet van de werkgever maar van het re-integratiebedrijf (wat het geld weer
van de overheid krijgt).

[ Voor 25% gewijzigd door NitroX infinity op 05-02-2008 15:25 ]

[Wish]

Eh, interessant. Je hebt wettelijk gezien recht op zoveel vrije tijd per werkdag, genaamd pauze. Deze is in te vullen door de werknemer en valt imho niet onder arbeid, noch hoef je aan je werkgever verantwoording af te leggen hoe je deze invult.

Dus volgens mij kan dit nooit reden tot ontslag zijn, het is immers je eigen tijd. (Wel zorgen dat je op tijd weer terug bent op het werk )

[Shiver23]

Wordt je pauze betaald?
Nee, dan is het je eigen tijd en mag je deze dus zelf indelen.
Ja, dan komt de volgende vraag of dit onderdeel is van je functieomschrijving. Dit laatste lijkt mij niet, dus zou hij je op basis daarvan ook niet kunnen 'aanpakken'. Het is geen werkweigering want het 'komt niet bij de functie'.

Nu is het een erg klein bedrijf en geeft deze werkgever je misschien kansen die je ergens anders niet gehad zou hebben. Kun je dit niet zien als een soort van gunst van jouw kant? Als dit echt niet gaat kun je alleen bij hem aangeven dat je er veel bezwaar tegen hebt. Misschien dat jullie iets kunnen regelen dat je bijv. twee keer in de week erbij zit.

Waarom lunch je niet dan? Als je niet eet wordt je namelijk ook moe (weinig energie).

edit: Wie is je werkgever? Het reintegratiebureau of deze baas? Want dan kan het nog wel heel anders zitten en is het misschien een soort uitzendconstructie waarbij hij veel sneller van je af kunt komen.

[ Voor 11% gewijzigd door Shiver23 op 05-02-2008 15:27 ]

[DexterBelgium]

Mij lijkt het vrij logisch dat je werkgever je hier niet toe kan verplichten. Mij lijkt het ook vrij logisch dat als je je baan en je goede relatie op langere termijn wil houden, je dit beter wél kan doen. Zeggen "ik ben geen sociaal mens" is geen excuus, het is een probleemdiagnose, waar je aan moet werken om op één of andere manier deftig te gaan functioneren in deze maatschappij.

Een werkgever met dergelijke kleine operatie is eigenlijk een uit de kluiten gewassen zelfstandige, en die zal dus willen werken met mensen waar hij persoonlijk mee overeenkomt. Je zal dus, vermoed ik, niet wegens werkweigering, maar gewoon wegens, "er is geen klik", ontslagen worden (in het slechtste geval).

Zou je niet, ipv je direct achter wat zijn mijn RECHTEN en PLICHTEN te verschuilen, even wat gezond verstand op de situatie toepassen, een beetje menselijk proberen begrijpen waar hij vandaan komt, en, indien je er echt niet mee kan leven meer dan tien minuten op een dag stil te zitten praten met je collega's, deze psychische stoornis aan je baas toelichten en daar begrip voor vragen ipv botweg te weigeren?

[PromWarMachine]

Dat is bij een normaal contract inderdaad over het algemeen wel het geval, danmaarniet. Alleen wordt NitroX infinity betaald door het re-integratiebedrijf en niet door z'n werkgever.

@NitroX infinity: Ben je dan niet in dienst bij het re-integratiebedrijf, waardoor de 'werkgever' je gewoon terug kan sturen naar het re-integratiebedrijf? Wat hebben zij onderling afgesproken?

[Standeman]

NitroX infinity schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 15:19:

- Mag de werknemer mij verplichten om aan die tafel te zitten tijdens de pauze?

Afaik nee. Wat jij doet in je pauze is jouw zaak. Of je nu wilt kantklossen of neuspeuteren, moet je helemaal zelf weten. Ik vermoed dat de werkgever wel mag aangeven dat als je wilt kantklossen, dat je dat dan maar buiten moet gaan doen.

- Als de werkgever mij dat _niet_ mag verplichten, mag hij mij dan ontslaan hierom?

Ook niet. Geen rechter die een ontslag goedkeurt omdat jij niet met het gezinnetje om de tafel wilt zitten in de pauze.

- Als de werkgever mij dat _wel_ mag verplichten en ik weiger met ontslag als gevolg, mag dat ontslag geclassificeerd worden als werkweigering? (Het komt namelijk vreemd op mij over dat het weigeren iets te doen wat geen werk is, onder werkweigering zou kunnen vallen.)

Het lijkt mij stug dat het onder werkweigering kan vallen. Ik zie daar de logica niet van in.

Moet nu weg, ik zal er straks wat dieper op in gaan.

[Nakebod]

Niet om het een of ander, maar je geeft zelf aan dat je sociaal "moeilijk" bent.
Over het wettelijke wel of niet verplichten weet ik niets, dus ik gooi het op een andere oplossing:
Lijkt het je dan geen prima manier om, klein, hieraan te werken? Dan lijkt mij dit dus een goede kans.

Of laat ik het anders vragen: Wat doe je nu in de pauze en wanneer eet je dan wel?
Als het is dat je bang bent om je te vervelen: Ga eens na of je, al dan niet met je collega's en/of die kinderen wat zou kunnen doen.
Kaarten bijvoorbeeld. Of iets met de kinderen, kinderen zijn altijd nutteloos bezig en daar kan je ze mogelijk best wel mee helpen.

[Hmmbob]

NitroX infinity schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 15:23:
Wat zij zeggen doet er niet toe, ik wil het van onafhankelijke partijen horen.

Nee, je wil hier horen dat jij gelijkt hebt.

Ga nog eens met die mensen praten om je zaak uit te leggen. Ja, dat is een sociale bezigheid, maar daar zet je je dan maar overheen.

[RaZ]

Nakebod schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 15:33:
Niet om het een of ander, maar je geeft zelf aan dat je sociaal "moeilijk" bent.
Over het wettelijke wel of niet verplichten weet ik niets, dus ik gooi het op een andere oplossing:
Lijkt het je dan geen prima manier om, klein, hieraan te werken? Dan lijkt mij dit dus een goede kans.

Warom, als de TS vrede heeft met wie hij is, waarom moet hij zich dan veranderen?

Of laat ik het anders vragen: Wat doe je nu in de pauze en wanneer eet je dan wel?

Hij moet nu dus 30 minuten zitten kijken hoe 9 anderen zitten te eten. Ik zou ook m'n pauze dan liever elders besteden hoor.

Ik eet ook niet tijdens de middag pauze, dat doe ik wel thuis.

Ik bepaal zelf m'n gewoontes, niet de werkgever, en zeker niet in m'n eigen tijd. Op het moment dat mijn werkgever gaat eisen hoe ik mijn pauze in deel, geen problemen mee, maar dan moet ie me wel betalen. dat is 2,5 uur meer in de week.

Als het is dat je bang bent om je te vervelen: Ga eens na of je, al dan niet met je collega's en/of die kinderen wat zou kunnen doen.

Dus hij moet in z'n eigen tijd dan maar de kinderoppas gaan spelen? Als ik het zo lees, wordt er geacht 30 minuten aan tafel te zitten, dus ook de kinderen. Wat zou je dan willen doen? Food-fight?

Kaarten bijvoorbeeld. Of iets met de kinderen, kinderen zijn altijd nutteloos bezig en daar kan je ze mogelijk best wel mee helpen.

Misschien eten die kinderen wel, lijkt me wel gebruikelijk als men collectief lunched.

[ Voor 12% gewijzigd door RaZ op 05-02-2008 17:15 ]

[jongetje]

Ik vind het idee niet zo gek om eens een communicatie/contakt cursus te gaan doen. Is beter voor je omgang met mensen en om verder te komen met je werk.

Neemt niet weg dat het vreemd is dat je verplicht met dat gezin moet gaan eten.

[ Voor 21% gewijzigd door jongetje op 05-02-2008 16:12 ]

[RM-rf]

personeel mag altijd zelf bepalen hoe de pauzetijden die de werkgever beschikbaar moet stellen, ingedeeld mogen worden, dit betreft dan altijd tweemaal een kwartier of een halfuur...

Een werkgever mag niet bepalen _hoe_ een werknemer zijn pauze te besteden heeft en het is zeker geen grond voor ontslag, in theorie zou het zelfs de grond zijn voor een boete voor de werkgever, aangezien hij dan kennelijk geen pauze toestaat als hijd e werknemer zelf tijdens de voorgeschreven pauzetijden zijn opdrachten laat vervullen...

Anderszijds, het feit dat het hier om een integratieplek gaat maakt het wel enigszins anders... er kunnen bepaalde voorwaarden zijn die de werkgever gesteld heeft ten opzichtte van het re-integratiebureau en de werkgever in deze kan de werknemer wel gewoon zonder enige grond terugsturen als deze kennelijk nukkig weigert zich sociaal te gedragen..

In die zin is het wel aan te raden om jezelf gewoon positief op te stellen en iig een oplossing te zoeken... misschien is het wel een goed advies om je ook soms 'aan te passen' aan de omstandigheden....
Het kan zo zijn dat je altijd erg nukkig bent en verwacht dat alles naar jouw 'eisen' verloopt, maar daarmee heb je vooral jezelf en roep je de 'mislukking' ook op je af ....
Zo een 're-integratie-traject' is ook een poging je juist te leren 'aanpassen' en het is heel normaal dat je je daarin schikt en je leert aan te passen...

Overigens, de bijstand is geen 'bron van inkomsten' die je zomaar toekomt, zeker iemand die jouw leeftijd heeft en fysiek of geestelijk mee kan komen kan ook gewoon werken voor zn inkomsten..
Het zou voor jezelf erg dom zijn om kenneelijk te gaan pogen hier 'door de mazen' heen te glippen als je wel poogt ontslagen te worden, maar zonder dat dit 'werkweigering' zou kunnen heten, waarschijnlijk om te voorkomen dat je op je bijstand gekort zou kunnen worden.... Je hebt eigenlijk met zo'n handelswijze vooral jezelf, los ervan of je bijstand wel of niet gekort zou worden; je maakt eigenlijk jezelf verder kapot met zulk 'ontwijk-gedrag' .... je kunt niet ontlopen dat je bijstand kennelijk aan dit soort #werkvoorwaarden' gekoppeld is, en om eerlijk te zijn, ik vermoed dat dit enkel steeds scherper en harder gaat worden zolang je je zo 'dwars' opstelt.

[ Voor 17% gewijzigd door RM-rf op 05-02-2008 15:50 ]

[JHMvP]

http://home.szw.nl/naviga...set_id=123&link_id=109853

In de Arbo-wet staat dat je na een periode van maximaal 5,5 uren minimaal een pauze van 15 minuten moet houden... WAT je in die pauze doet of WAAR je bent wordt niet bepaald (ben je dus vrij in) zolang je maar NIET aan het werk bent.

PS. Ik heb bijna hetzelfde probleem als jij; ik lunch nooit, hou niet van het geblaat tijdens de lunch-samenkomsten en werk dus meestal gewoon door. Maar dat MAG dus niet en dat kan mij dus verboden worden door de werkgever. Mocht ik namelijk een keer overspannen worden (om wat voor reden dan ook!) dan kan de werkgever aansprakelijk worden gesteld...

[ Voor 30% gewijzigd door JHMvP op 05-02-2008 15:53 ]

[NitroX infinity]

@promwarmachine: Ik ben volgens mij inderdaad in dienst van het re-integratiebedrijf. Als mijn stage om de één of andere reden niet lukt dan kom ik weer bij het re-integratiebedrijf terecht en zij zoeken dan andere dingen voor mij. Waarbij het me duidelijk is gemaakt dat er niets anders is voor mij in de ICT sector hier en ik dus waarchijnlijk in de plantsoendienst kom.

Dan volgt de vraag, mag het re-integratiebedrijf mij verplichten om aan die tafel te zitten tijdens de lunch? Er staat niets in mijn contract omtrent dit.

@DexterBelgium; ik heb me al in zijn situatie verplaatst en die begrijp ik. Ik heb mijn situatie proberen uit te leggen en die accepteerd hij niet.
En alleen omdat ik niet zoals 99% van de rest van de bevolking ben betekend het niet dat ik een psychische stoornis heb. Ik ben nooit zo sociaal geweest buiten gedwongen situaties (school) om.

@Nakebud; eraan werken is geen optie; ik heb bepaalde opvattingen en die zijn niet te veranderen door te praten (vaak genoeg geprobeerd). En die opvattingen beinvloeden het sociale aspect van mij.
Ik ben ook niet bang om me te vervelen, zoals gezegd kost het me gewoon veel energie om dat op te brengen. Te veel want na verloop van tijd gaat me dit in m'n vrije tijd ook beïnvloeden.

@Groenteboer: Mijn punt was dat het voor deze discussie er niet toe doet. Ik wil weten hoe ik er qua wet-/regelgeving er voor sta. En ik kan rustig een gesprek voeren met die personen en zelfs op het werk kan ik sociaal zijn, daar ben ik toch voornamelijk met werk bezig waardoor ik afleiding heb. Maar vijf dagen per week gesprekken aan moeten horen over dingen die mij totaal niet interesseren breekt me op den duur op. Nu zullen er mensen denken; "ik heb dat ook maar ik kan het wel aanhoren", fijn voor je, maar ik kan dat dus niet, nog nooit gekund ook.

[Kettrick]

phobosdeimos schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 15:45:
[...]


Wie ben jij om dergelijk oordeel te vellen over iemands persoonlijkheid en vrijetijdsbesteding?

Doet TS dat zelf niet?, hij geeft aan sociaal niet sterk te zijn..

Ik denk persoonlijk ook dat de beste oplossing hier is om toch gewoon aan tafel te zitten,
al was het alleen maar om zijn sociale vaardigheden te verbeteren.

Daarnaast heeft een boel rechten en plichten gezeur weinig nut in een klein bedrijf. als je niet met elkaar door een deur kan is het gewoon einde oefening.

[Anoniem: 250752]

Wat een belachlijke onzin van je baas,

Als je daadwerkelijk een onbetaalde pauze hebt, is dat half uurtje van jezelf, of je in die tijd nu op vakantie gaat, of dat je een half uur thuis op de pot gaat zitten, je baas heeft er niets over te zeggen.

Hier kun je hem eventueel zelfs op aankaarten,

Ik woon trouwens vlak bij je (stadskanaal)

En of je nu sociaal aangelegd bent of niet, je hebt zo je rechten en je plichten, en jou recht is een half uur vrij tussen de middag! Dus of je nu aan tafel wilt of niet, moet je zelf weten! wat mij part werk je gewoon door in je pauze, of je gaat naar huis om je brood op te schranzen!

En anders zoek je maar juridische middelen.

[EQJim]

phobosdeimos schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 15:50:
[...]

Omdat ik zaterdag avond liever thuis blijf en een boek lees of dvdtje kijk, ben ik dan een zielige nerd die hulp moet zoeken?
VMBO mentaliteit.

Hier ben ik het mee eens. Ook vind ik dat je baas je je vrije tijd (zelf in te delen) niet zou mogen weigeren. Er is echter ook iets in mij wat me anders tegen dit verhaal doet aankijken. Je werkt dus bij een reintegratiebedrijf... Wat houdt dit in? Als het de bedoeling is dat je wat meer sociaal integreert in 'de maatschappij' dan lijkt het mij persoonlijk een goede oefening... Persoonlijk geloof ik in de veranderlijkheid van de mens. Ik ben zelf ook enorm veranderd in de afgelopen jaren (in mijn ogen ten goede). En vind je het geen compliment van je werkgever dat hij wilt dat je erbij komt zitten? Hij vindt je kennelijk 'de moeite' waard.

[ Voor 16% gewijzigd door EQJim op 05-02-2008 16:00 ]

[stylezzz]

Of je zoekt gewoon een baan waar dit geen probleem vormt...

(een arbeidsrelatie rijkt verder als simpelweg maar weer met wetboeken gaan schermen)

[Kettrick]

NitroX infinity schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 15:51:
@promwarmachine: Ik ben volgens mij inderdaad in dienst van het re-integratiebedrijf. Als mijn stage om de één of andere reden niet lukt dan kom ik weer bij het re-integratiebedrijf terecht en zij zoeken dan andere dingen voor mij. Waarbij het me duidelijk is gemaakt dat er niets anders is voor mij in de ICT sector hier en ik dus waarchijnlijk in de plantsoendienst kom.

Dan volgt de vraag, mag het re-integratiebedrijf mij verplichten om aan die tafel te zitten tijdens de lunch? Er staat niets in mijn contract omtrent dit.

Afgezien van de juridische kant, als je het niet doet is de kans dat je baas je er uit zet behoorlijk groot. je kan dus kiezen:

* Je doet je best om je aan te passen, misschien dat je het op termijn minder erg gaat vinden en je ontwikkeld jezelf
* Je gaat grasmaaien...

@DexterBelgium; ik heb me al in zijn situatie verplaatst en die begrijp ik. Ik heb mijn situatie proberen uit te leggen en die accepteerd hij niet.
En alleen omdat ik niet zoals 99% van de rest van de bevolking ben betekend het niet dat ik een psychische stoornis heb. Ik ben nooit zo sociaal geweest buiten gedwongen situaties (school) om.

Sociale vaardigheden zijn nou eenmaal net zo belangrijk als technische vaardigheden in een normale ontwikkeling. helaas pindakaas.

@Nakebud; eraan werken is geen optie; ik heb bepaalde opvattingen en die zijn niet te veranderen door te praten (vaak genoeg geprobeerd). En die opvattingen beinvloeden het sociale aspect van mij.
Ik ben ook niet bang om me te vervelen, zoals gezegd kost het me gewoon veel energie om dat op te brengen. Te veel want na verloop van tijd gaat me dit in m'n vrije tijd ook beïnvloeden.

Je hoeft je opvattingen niet te veranderen, maar zorg er voor dat je normaal met je collega's om leert gaat en in zulke gevallen je aan kan passen aan de situatie. hoe vervelend dat soms ook is.
[quote]

[NitroX infinity]

@The end: Ik reageerde eigenlijk zodat anderen het zouden weten en hem dus niet napraten.

[ Voor 5% gewijzigd door NitroX infinity op 05-02-2008 16:02 ]

[Anoniem: 204528]

RoeLz schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 15:53:
[...]


Doet TS dat zelf niet?, hij geeft aan sociaal niet sterk te zijn..

Ik denk persoonlijk ook dat de beste oplossing hier is om toch gewoon aan tafel te zitten,
al was het alleen maar om zijn sociale vaardigheden te verbeteren.

Daarnaast heeft een boel rechten en plichten gezeur weinig nut in een klein bedrijf. als je niet met elkaar door een deur kan is het gewoon einde oefening.

Lijkt mij ook, pauze is vrijetijd dus de TS kan wettelijk niet verplicht worden zijn pauze op die locatie op een bepaalde stoel te gaan zitten..
Wel kan een werkgever verplicht stellen dat een medewerker zich niet buiten een bepaald gebied bevind, zodat hij/zij altijd oproepbaar is... Tenminste, dat heb ik van meerdere bazen gehoord, maar ik weet niet of dat een verplichting is of dat het een wens is.


Wel vind ik dat, als het de gewoonte is, je gewoon aan de tafel erbij hoort te zitten.. het zegt iets over de sfeer en ik kan best begrijpen dat een werkgever bepaalde verwachtingen heeft van zijn personeel/de sfeer.. Je stelt je momenteel erg afstandig op, wat de relatie niet verbeterd en waardoor je kans loopt dat de baas je niet meer wil...

En als ik het vanuit de kant van re-intregatie bekijk: je probeert gewoon met een slap excuus de werkgeverrelatie te verslechteren, wat ervoor zorgt dat je zult worden 'ontslagen' en je gewoon lekker lui de bijstand in kan gaan (no offence, maar als je echt niet 'sociaal' zou zijn dan zou je bij een psycholoog moeten praten hierover. Nu zoek je namelijk contact met mensen op een openbaar forum?)

[ Voor 0% gewijzigd door Anoniem: 204528 op 05-02-2008 16:03 . Reden: Nuancering ]

[The End]

Als er wordt verwacht dat je met het personeel aan tafel zit tijdens de lunch, dan zou ik me daar ook wel in kunnen vinden. Dat doe ik hier ook op mijn werk.

Echter wordt het een ander verhaal als je met vrouw en kinderen erbij aan tafel moet gaan zitten. Zeker met kinderen erbij moet je toch een stuk meer op je woorden letten.

[RaZ]

Aan de reactie van KacperK te zien lijkt me dit gewoon de werkgever van de TS.

Zou me ook niets verbazen als het hier gaat om iemand van de zwarte kousen brigade (om het maar even zo uit te drukken (NoFI)).

En als ik het vanuit de kant van re-intregatie bekijk: je probeert gewoon met een slap excuus de werkgeverrelatie te verslechteren, wat ervoor zorgt dat je zult worden 'ontslagen' en je gewoon lekker lui de bijstand in kan gaan (no offence, maar als je echt niet 'sociaal' zou zijn dan zou je bij een psycholoog moeten praten hierover. Nu zoek je namelijk contact met mensen op een openbaar forum?)

Als dat reintegratiebureau daar zo'n oordeel over heeft, zijn ze zelf niet goed bezig.

Wie denkt de werkgever wel dat ie is? De tijd van de slavernij is niet meer. We leven in Nederland, en niet in een dictatuur.

Ik zou voor zo'n idioot niet eens willen werken... Dat reintegratiebureau zoekt maar een plek waar je wel gerespecteerd wordt, en je jezelf mag zijn. Iemand zoiets opdringen getuigd niet echt van respect vanuit de werkgever.

[Anoniem: 204528]

RaZ schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:07:
Als dat reintegratiebureau daar zo'n oordeel over heeft, zijn ze zelf niet goed bezig.

Wie denkt de werkgever wel dat ie is? De tijd van de slavernij is niet meer. We leven in Nederland, en niet in een dictatuur.

Ik zou voor zo'n idioot niet eens willen werken... Dat reintegratiebureau zoekt maar een plek waar je welgerespcteerd[/b] wordt, en je jezelf mag zijn. Iemand zoiets opdringen getuigd niet echt van respect vanuit de werkgever.

Dat klopt en in Nederland is het de bedoeling dat we op een sociale manier met elkaar om gaan.. En al helemaal bij een klein bedrijf is dat gewoon een ongeschreven verplichting... En het stuk 'niet gerespecteerd' ben ik het niet mee eens: TS wordt gerespecteerd maar TS zal zich ook moeten aanpassen.. Hij kan er gewoon bij gaan zitten, zijn boterham op eten en niks zeggen verder.....

Hij probeert te integreren! Daar moet hij dan ook wel voor open staan vind ik persoonlijk en ik denk dat als je als bedrijf dergelijke mensen in je bedrijf opneemt (wat een hoop tijd/moeite zal kosten aangezien de werknemer waarschijnlijk niet zelfstandig is) vind ik het sociale gedeelte juist belangrijk

Ik ben volgens mij inderdaad in dienst van het re-integratiebedrijf. Als mijn stage om de één of andere reden niet lukt dan kom ik weer bij het re-integratiebedrijf terecht en zij zoeken dan andere dingen voor mij. Waarbij het me duidelijk is gemaakt dat er niets anders is voor mij in de ICT sector hier en ik dus waarchijnlijk in de plantsoendienst kom.

Dan is de keuze dus in zwart en wit: je aanpassen en aan tafel gaan zitten (waarbij je gewoon lekker in de ICT kan blijven werken) OF alvast gaan oefenen met schoffelen en prullenbakken legen...

[ Voor 18% gewijzigd door Anoniem: 204528 op 05-02-2008 16:15 ]

[Kettrick]

Het valt mij op dat veel mensen het hier absurd vinden dat de werkgever zoiets verwacht. Mijn ervaringen bij een klein bedrijf zijn erg goed wat dat betreft. De lunchpauze wordt vaak op een losse manier toch erg productief gebruikt en lijkt soms op een leuke vergadering. Ook leer je elkaar goed kennen wat uiteindelijk een goede invloed heeft op de samenwerking.

Dat je bij zijn vrouw en kinderen moet zitten is dan misschien wat overdreven, maar als je als enige werknemer te gast bent kan ik me dat best voorstellen. Als je zelf aangeeft dat je wilt gaan lopen of iets anders wilt gaan doen is het een ander verhaal, dat moet kunnen. Maar dat hij je achter je pc weg wil werken is in het kader van reintegratie helemaal geen slecht idee denk ik...

^^ with denniswerf dus ongeveer..

[RaZ]

Anoniem: 204528 schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:10:
[...]

Dat klopt en in Nederland is het de bedoeling dat we op een sociale manier met elkaar om gaan.. En al helemaal bij een klein bedrijf is dat gewoon een ongeschreven verplichting... En het stuk 'niet gerespecteerd' ben ik het niet mee eens: TS wordt gerespecteerd maar TS zal zich ook moeten aanpassen.. Hij kan er gewoon bij gaan zitten, zijn boterham op eten en niks zeggen verder.....

Hij geeft aan niet te eten tussen de middag. Dan zit je je echt stierlijk te vervelen, zeker als de TS niet zo'n prater is.

Hij probeert te integreren! Daar moet hij dan ook wel voor open staan vind ik persoonlijk en ik denk dat als je als bedrijf dergelijke mensen in je bedrijf opneemt (wat een hoop tijd/moeite zal kosten aangezien de werknemer waarschijnlijk niet zelfstandig is) vind ik het sociale gedeelte juist belangrijk

Het sociale aspect is ook belangrijk, maar dan wel onder werktijd. Ik neem aan dat de TS niet 8 uur lang z'n mond houd.

Met 5 kinderen ga ik ervanuit dat de leeftijden van de koters nogal uiteen lopen. En wie weet heeft de TS wel een bloedhekel aan kinderen. Kan..

Maar ik vind het asociaal dat er iemand gewoon wordt gedwongen ergens aan mee te werken, in z'n eigen tijd notabene.

Ik weet niet of de TS rookt, maar ik zou me toch een sigaar opsteken waar je U tegen zegt. Pakkie Krettec (of hoe je het ook spelt) meenemen, en de ene met de andere opsteken.

Maargoed, zo ben ik, en dat is al helemaal niet gunstig voor de situatie. Dus ik adviseer het ook niet om dat te doen.

Enige optie lijkt me contact opnemen met het integratiebureau, en ze dringend verzoeken met spoed iets anders te zoeken. Hier gaat de TS aan onderdoor, zit ie straks ziek thuis, kost alleenmaar geld, en schiet niemand wat mee op. Ook de werkgever van de TS niet. Al is het wel de schuld van de werkgever..

[De_Bastaard]

Ja oke, ik zit ook tijdens mijn werk met de andere werknemers aan tafel, maar dat is dan niet met de rest van het hele gezin erbij

Het klopt dat de TS best wat zou kunnen doen aan sociale vaardigheden (zelfontwikkeling enz enz), maar aan de andere kant vind ik aan tafel zitten bij de rest van de familie van de werkgever nogal wat ver gaan imho.

[PromWarMachine]

NitroX infinity schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 15:51:
@promwarmachine: Ik ben volgens mij inderdaad in dienst van het re-integratiebedrijf. Als mijn stage om de één of andere reden niet lukt dan kom ik weer bij het re-integratiebedrijf terecht en zij zoeken dan andere dingen voor mij. Waarbij het me duidelijk is gemaakt dat er niets anders is voor mij in de ICT sector hier en ik dus waarchijnlijk in de plantsoendienst kom.

Dan volgt de vraag, mag het re-integratiebedrijf mij verplichten om aan die tafel te zitten tijdens de lunch? Er staat niets in mijn contract omtrent dit.

Dan volgt niet de vraag of het re-integratiebedrijf jou mag verplichten om aan die tafel te zitten. De vraag die dan volgt is de vraag: "Mag mijn werkgever mijn stage vroegtijdig beëindigen als ik volgens de werkgever in de pauze niet functioneer zoals de werkgever dat graag ziet?".

Hoogstwaarschijnlijk is het antwoord op deze vraag een harde ja. Want eigenlijk zit jij daar gedetacheerd. Detacheerders kun je vrij makkelijk wegsturen.

Vraag voor jou is dan natuurlijk of dit alles je waard is. Je stelt zelf al dat de kans aanwezig is dat je anders in de plantsoenendienst terecht komt. Beste optie lijkt mij om je wat meer aan te passen of in ieder geval je bereidheid te tonen om dat te gaan doen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik pas me ook niet bepaald makkelijk aan, maar ik heb wel gemerkt dat je het zonder aanpassingsvermogen niet ver gaat schoppen in deze maatschappij, zowel zakelijk als privé.

[Anoniem: 204528]

Hij geeft aan niet te eten tussen de middag. Dan zit je je echt stierlijk te vervelen, zeker als de TS niet zo'n prater is.

We leven niet alleen voor onzelf, het is een kwestie van geven en nemen in het leven... Vervelen? Stel dan aan de werkgever voor om een boekje te gaan lezen aan tafel als tussenoplossing, wie weet leert TS dan wel in de loop van de tijd om mee te doen met gesprekken...

Maar ik vind het asociaal dat er iemand gewoon wordt gedwongen ergens aan mee te werken, in z'n eigen tijd notabene.

Aangezien TS zelf de keuze heeft of hij wel of niet er werkt en hij wss nog in een proeftijd zit, vind ik het totaal niet asociaal van de werkgever maar juist een duidelijk signaal: join the family.... En misschien vind zijn vrouw het wel fijn als ze weet wie er op haar terrein rondloopt en werkt: dan is een informele bijeenkomst juist een prima idee...


Je hebt wel gelijk hoor en wettelijk verplicht is het vast niet, maar ik zie het wel als een sociale verplichting

Het klopt dat de TS best wat zou kunnen doen aan sociale vaardigheden (zelfontwikkeling enz enz), maar aan de andere kant vind ik aan tafel zitten bij de rest van de familie van de werkgever nogal wat ver gaan imho.

Bekijk het eens vanuit een ander perspectief: de familie van de werkgever komt aan tafel zitten bij de werknemers

[ Voor 14% gewijzigd door Anoniem: 204528 op 05-02-2008 16:26 ]

[The End]

Anoniem: 204528 schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:24:
Je hebt wel gelijk hoor en wettelijk verplicht is het vast niet, maar ik zie het wel als een sociale verplichting

Ik niet. Ik ga met plezier met mijn collega's aan tafel zitten. Dat zou echter veranderen als iemand zijn 5 kinderen mee zou gaan nemen.

[Shiver23]

Anoniem: 204528 schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:24:
Je hebt wel gelijk hoor en wettelijk verplicht is het vast niet, maar ik zie het wel als een sociale verplichting

Straks moet de TS verplicht bij het paasontbijt gaan zitten. Of op zaterdag mee naar de efteling, omdat het een sociale verplichting is. Kom op zeg, het is werk.

De situatie is lastig omdat zoals hierboven ook aangegeven je gedetacheerd bent naar het bedrijf en dus naar mijn idee zo weggestuurd kan worden. Nogmaals, is het niet een idee om een aantal dagen in de week erbij te zitten als teken van goede wil? Blijkbaar is het werk je best wat waard, want het alternatief is niet fraai.

[Anoniem: 250752]

Ik loop momenteel stage in een bedrijf met 18 mensen, en elke middag zitten we hier met z'n 18en (soms uitzondering als sommige nog even bezig zijn, of bellen) aan tafel, tussen half 1 en 1 uur, krantje erbij, en lekker informeel zijn, heerlijk!

[Anoniem: 204528]

Shiver23 schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:27:
[...]

Straks moet de TS verplicht bij het paasontbijt gaan zitten. Of op zaterdag mee naar de efteling, omdat het een sociale verplichting is. Kom op zeg, het is werk.

Pasen, efteling etc is buiten werktijd.. Ik beschouw 'pauze' ook als werktijd

[ Voor 31% gewijzigd door Anoniem: 204528 op 05-02-2008 16:29 ]

[Shiver23]

Anoniem: 204528 schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:29:
[...]

Pasen, efteling etc is buiten werktijd.. Ik beschouw 'pauze' ook als werktijd

Dat kun je wel zo beschouwen maar dat is het niet. Pauze is namelijk een onderbreking van werktijd, anders is het geen pauze.

[ Voor 4% gewijzigd door Shiver23 op 05-02-2008 16:30 ]

[Anoniem: 250752]

Tja, je kunt het inderdaad op 2 manieren bekijken,

toen ik nog op middelbare school zat, mochten we in de pauze niet van het plein af, terwijl het toch echt je eigen tijd is. (veiligheidsredenen? spijbelen voorkomen?)

Misschien dat er meer achter zit,dat je aanwezig moet zijn?

[RaZ]

PromWarMachine schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:23:
[...]

Ik pas me ook niet bepaald makkelijk aan, maar ik heb wel gemerkt dat je het zonder aanpassingsvermogen niet ver gaat schoppen in deze maatschappij, zowel zakelijk als privé.

Zit wel een grote kern van waarheid in. Maar uit mijn ervaring hoor je uit behoorlijk wat hoeken, werk en prive gescheiden houden.

Ik zie werken nu net even iets anders.. Ik verhuur me aan een werkgever voor x-aantal uur, voor een x-bedrag. Tijdens die uren is het doen wat de werkgever zegt, daar wordt je ook naar betaald.

Daarbuiten kan die hoog en laag springen, me vriendelijk verzoeken, eisen of weet ik veel wat. Maar kom op zeg.. Dit is toch gewoon geen enkel respect hebben voor je werknemers.

Het is een welles nietes issue, waar uiteindelijk de werkgever altijd aan het hoogste woord heeft, en waar het dan op neer komt is: Bevalt het je niet, dan rot je maar op.

Vandaar ook mijn instelling dat ik baas ben over eigen tijd.

Waar ik werk zijn we met 4 man, filiaalleider, ik (plaatsvervangend filiaalleider) en 2 andere collega's.

De filiaalleider heeft er een bloedhekel aan als iemand telefoon heeft op z'n 06. Nu zijn wij 2 de enige die de telefoon opnemen daar, en je wil niet weten hoevaak er telefoon voor hem is, prive. Maakt mij persoonlijk niet uit, maar ik heb wel schijt aan als m'n 06 gaat, die pak ik dus gewoon op.

Er heerst een mega-top sfeer op m'n werk, we zien elkaar als een club vrienden, en niet collega's. Maar bij bijvoorbeeld een uitje van het filiaal zit ik persoonlijk niet te wachten op bijvoorbeeld een BBQ bij de filiaalleider thuis.. Ik heb niets met z'n vrouw en kinderen te maken.

Als de werkgever het belangrijk vindt om iets sociaals te doen, dan kan die prima verplichten om op een vrijdag met de club ergens wat te gaan eten, en daarna bowlen of poolen of muurklimmen ofzo. Dan ben je goed bezig met Team-Building. Tussen de middag met z'n vrouw en irritante kinderen aan tafel zitten zou ik ook niet aan meewerken..

[RM-rf]

PromWarMachine schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:23:
[...]


Dan volgt niet de vraag of het re-integratiebedrijf jou mag verplichten om aan die tafel te zitten. De vraag die dan volgt is de vraag: "Mag mijn werkgever mijn stage vroegtijdig beëindigen als ik volgens de werkgever in de pauze niet functioneer zoals de werkgever dat graag ziet?".

Hoogstwaarschijnlijk is het antwoord op deze vraag een harde ja. Want eigenlijk zit jij daar gedetacheerd. Detacheerders kun je vrij makkelijk wegsturen.

Vraag voor jou is dan natuurlijk of dit alles je waard is. Je stelt zelf al dat de kans aanwezig is dat je anders in de plantsoenendienst terecht komt. Beste optie lijkt mij om je wat meer aan te passen of in ieder geval je bereidheid te tonen om dat te gaan doen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik pas me ook niet bepaald makkelijk aan, maar ik heb wel gemerkt dat je het zonder aanpassingsvermogen niet ver gaat schoppen in deze maatschappij, zowel zakelijk als privé.

precies de post die de TS goed zou moeten lezen....


De wereld is nu eenmaal geen luilekkerland en het is gewoon zaak om de kansen die je krijgt te grijpen... doe je dat niet en ga je nukkig doen, op het moment dat de enige mogelijkheid om een stage-traject binnen je eigen interssebereik te volgen, is de plantsoendienst idd het logische gevolg.

De TS heeft domweg zélf de keuze, blijft hij nukkig doen, kan hij zich binnenkort beklagen dat het aanschoffelen van planstoenen niet binnen zijn interesse valt, en dat dat 're-integratiebureau' zo wienig voor hem doet....
Óf hij doet een beetje de moeite zichzelf aan te passen aan wat een werkgever die kennelijk wel werk aanbiedt binnen zn interssegebied, van hem vraagt.. en nee, gewoon bij wat mensen aan tafel zitten is nog lang gen 'slavernij'

[gwystyl]

Shiver23 schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:27:
[...]

Straks moet de TS verplicht bij het paasontbijt gaan zitten. Of op zaterdag mee naar de efteling, omdat het een sociale verplichting is. Kom op zeg, het is werk.

Zo gek is die opmerking niet. Mijn vriendin loopt stage in de crisisopvang, en daar gingen ze dus op haar vrije zaterdag naar de Efteling. Er werd wel degelijk van haar verwacht dat ze mee ging. Het viel in de categorie bedrijfsuitje ofzo.

[Anoniem: 250752]

Mja, dan is het wel voor te stellen dat je mee moet, tenzij er echt iets is waardoor je niet mee kunt,

Er word tenslotte ook voor haar betaald qua entree etc

[De_Bastaard]

Tijdens school is de school verantwoordelijk voor jou, daarom is de kans groot dat ze de (jongere) studenten niet van het schoolplein af laten.

[rob_erwt]

Ik weet niet precies wat het reïntegratie project van TS verder inhoudt, maar wellicht dat dit juist ook bedoeld is om enige sociale vaardigheden op te bouwen? Hoewel ik in het bedrijfsleven nog niet vaak ben tegengekomen dat je met de hele familie aan tafel zit, blijft het principe van sociale interactie natuurlijk staan. TS spreekt zelf over een stage en dus is deze situatie schijnbaar tijdelijk. Dat moet dus best vol te houden zijn. Met een goed afgeronde stage is het vinden van vervolg werk een stuk makkelijker dan na een 'met ruzie weggaan' incident lijkt mij.

Natuurlijk sta je juridisch vast in je recht, maar is het nu altijd gelijk nodig om met wetten en wetteksten te zwaaien? Over het algemeen bereik je veel meer met wat overleg. Misschien vind de werkgever het ook goed als je de helft van de tijd (om de dag ofzo) samen luncht?

Een ander punt om misschien rekening mee te houden is hoe dit alles overkomt op de werkgever. Deze wordt benaderd door een reïntegratie bureau om mensen aan het werk te helpen. Dat lijkt hem wat en de eerste die hij binnen krijgt, gaat met ruzie weg. Het is heel goed mogelijk dat hij dan nooit meer mee wil doen met zo'n project en hiermee benadeel je dan indirect latere deelnemers aan hetzelfde project. Lijkt mij ook niet helemaal de bedoeling.

[Shiver23]

gwystyl schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:42:
[...]

Zo gek is die opmerking niet. Mijn vriendin loopt stage in de crisisopvang, en daar gingen ze dus op haar vrije zaterdag naar de Efteling. Er werd wel degelijk van haar verwacht dat ze mee ging. Het viel in de categorie bedrijfsuitje ofzo.

Dat is sporadisch en is bij weigering nog altijd geen reden voor ontslag.

[dribibu]

Mensen zijn nu eenmaal niet hetzelfde, de een houdt erg van informele dingen, de ander juist niet.

Als jij het moeilijk vind om de (hele) pauze bij je collega's en familie van de baas aan tafel te zitten, denk ik dat het goed is om dit duidelijk te maken aan je reintegratie begeleider, wellicht slaagt die er wél in om dit duidelijk over te brengen aan je baas. Overigens lijkt het me dat je baas je niet kan verplichten om de pauze bij hém door te brengen.

Wellicht is het verstandig om te kijken of het mogelijk is om bepaalde sociale vaardigheden aan te leren die je helpen in dit soort informele situaties. En als veranderen niet mogelijk is, weet je dit voor toekomstige andere banen.

[Verwijderd]

't is maar waar je problemen om maakt zeg.. Ik denk ook eigenlijk niet dat dit het onderliggende (lees: enige) probleem op de werkvloer is.
Als dit wel zo is kan ik maar 1 ding zeggen over TS en WG; wat verschrikkelijk sneu dat jullie er samen niet uit kunnen komen...

Wettelijk gezien in dit, als incident, geen reden voor ontslag, maar als je als WN met meerdere dingen als dit de "bedrijfssfeer" aantast handel je imo toch in strijd met goed werknemerschap, wat uiteindelijk tot tot ontslag zou kunnen leiden. Ik weet dus niet wat ik onder de sociale problemen van de TS moet verstaan, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat de WN rondloopt en elke beschaafde vorm van sociale interactie ontbeert.

Daarnaast is er buiten het juridische begrip goed werknemerschap, ook het maatschappelijke begrip; je moet je bewust zijn dat je recht halen in een wederkerige relatie als een arbeidsovereenkomst soms effecten kan hebben op de welwillendheid van de wederpartij. Het leven is nu eenmaal een stuk prettiger als zowel WG en WN, met respect voor en ten behoeve van elkaar, enigsinds losjes om kunnen gaan met dit soort rechten.

[ Voor 43% gewijzigd door Verwijderd op 05-02-2008 17:27 ]

[RaZ]

gwystyl schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 16:42:
[...]

Zo gek is die opmerking niet. Mijn vriendin loopt stage in de crisisopvang, en daar gingen ze dus op haar vrije zaterdag naar de Efteling. Er werd wel degelijk van haar verwacht dat ze mee ging. Het viel in de categorie bedrijfsuitje ofzo.

Als ze elke zaterdag verplicht mee moet naar de Efteling, heb je dat na 1 maandje ook wel gezien.

Er zijn bedrijven genoeg die een uitje doen op een werkdag, juist omdat er genoeg mensen zijn die andere dingen te doen hebben in het weekend. Maar kom.. Als je niet kan opbrengen om 1 a 2 keer per jaar wat tijd te investeren, dan ben je niet slim bezig. Maar verplichten kan de werkgever niet.

Stel dat je vriendin, net als de TS, sociaal minder vaardig is, kan ze best 1 vrije dag investeren in zoiets. Als het niet leuk is, nouja, pech.. vergaat ook niet de hele wereld.

Maar om nu 2 en een halfuur gedwongen wordt tegen je wil in ergens aan deel te nemen, per week, in je vrije tijd.. Die werkgever zou aan mij echt een hele verkeerde gehad hebben..

[Pinjataaa]

Ben je direct de 1e dag al naar de werkgever gestapt om te vertellen dat je het niet wilt, of heb je het ook even tijdje geprobeerd?
Als je er de 1e dag al over begon te klagen had ik je niet willen hebben als werknemer, klinkt hard maar zo denk ik er over.
En zie het niet als iets slechts, want je kan van dit soort dingen juist veel leren.
Ikzelf ben ook geen echte prater, maar toch probeer ik wel zoveel mogelijk mee te doen met de rest, dus praten in de pauze en blijven zitten aan het eind van de week voor een biertje etc.
En ik moet zeggen dat dit me alleen maar goed gedaan heeft.

[Rukapul]

Ik heb een aantal reacties van KacperK en reacties van anderen daarop verwijderd. Een bijbehorende mail zal later vandaag volgen. Deze discussie kan met respect voor elkaar en zonder flames en trolls gevoerd worden.

[André]

Ik ben wel een sociaal mens, maar ik zou het ook niet zien zitten om met 5 koters aan tafel te lunchen. De lunch is mijn dagelijkse rustpuntje en daar hoef ik geen lawaaierige kinderen bij. Na een vermoeide dag heb ik zelfs al moeite met de 2 herrieschoppers die ik zelf heb.

[NitroX infinity]

@Pinjataaa: ik heb het een paar weken geprobeerd.

[RaZ]

NitroX infinity,

Enig advies wat ik je kan geven op dit punt is:

Neem contact op met het reintegratie bureau, en leg uit dat de werkgever voor jouw een onwerkbare situatie aan het creeeren is om je dingen op te dwingen te doen in je eigen pauze.

Leg daarbij uit dat je daardoor niet goed kan functioneren omdat het je dwars zit, en meer bezig bent met de zorgen die er over ontstaan en je niet geconcentreerd kan werken. Je begint je dag immers al met: oh god, straks pauze..

Dit zal je uit eindelijk opbreken, met het gevolg dat je straks weer uit het arbeids proces bent, en dat de schuld daarvan bij de werkgever ligt met z'n kromme gedachtegang.

Je wordt gewoon respectloos behandeld, want als er respect zou zijn vanuit de werkgever, had ie je keuze om niet collectief aan tafel te zitten geaccepteerd.

Dat de werkgever een persoonlijke mening heeft over hoe de pauze ingedeeld moet worden is zijn keuze, maar dat je hiertoe gedwongen wordt, en zelfs naar huis wordt gestuurd slaat nergens op.

Jij hebt aangetoond, dat je het geprobeerd hebt, maar je kan het gewoon niet opbrengen. Is niet erg, dus nu rest de taak van het reintegratiebureau om een andere plek voor je te zoeken.

Ik zou hiervan het sowieso telefonisch en zowel schriftelijk kenbaar maken.

Het reintegratiebureau heeft er niets aan als blijkt dat er door het toedoen van de werkgever jou integratieprocess mislukt.

Verders.. Morgen gewoon naar je werk toe gaan, als ie je wegstuurd, niet gaan, zeggen dat je een verplichting hebt, en je die wilt nakomen. Daarna meldt je je overmorgen ziek.

Succes

[RM-rf]

Overigens...
een klein vraagje aan de TS, je hebt tot nu toe enkel vermeld dat de Werkgever 'verwacht' dat de pauzes samen worden doorbgebracht en niet 'op de werkvloer worden doorgebracht'....

beide zijn volledig legitiem, hij kan van je vragen of je bij hem thuis om de tafel komt te zitten, maar evengoed kan je dat weigeren...
Tevens kan de werkgever bv weigeren dat je gedurende de pauze op de werkplek blijft zitten, immers is dat zijn terrein en zijn eigendom en hij kan van jou eisen dat je in je 'eigen' tijd geen gebruik maakt van bedrijfs-spullen....

Maakt de werkgever echter ook een probleem als je een wandelingetje gaat maken of ergens anders je pauze wilt doorbrengen, in dat geval heeft de werkgever daar niks over te zeggen.. maar eigenlijk kan ik het me nauwelijks voorstellen dat een werkgever daar een heel groot probleem van maakt...

Het is echter wel heel goed mogelijk dat een werkgever niet wil dat je terwijl anderen pauze nemen, je blijft 'hangen' achter je PC en daarmee heeft hij ook goed recht, het is ook erg ongezond dit te doen; en zelfseen zekere plicht voor beeldschermwerkers om met regelmaat achter hun beeldschermen weg te gaan.

[NitroX infinity]

Maakt de werkgever echter ook een probleem als je een wandelingetje gaat maken of ergens anders je pauze wilt doorbrengen, in dat geval heeft de werkgever daar niks over te zeggen.. maar eigenlijk kan ik het me nauwelijks voorstellen dat een werkgever daar een heel groot probleem van maakt...

De werkgever wil per sé dat ik aan de tafel kom zitten. En ja, hij doet daar wel moeilijk over, hij heeft net namelijk weer gebeld. Om de één of andere manier dringt het niet tot hem door dat hij me dat dus niet kan verplichten en valt iedere keer weer terug op 'wij hebben afspraken gemaakt in dit bedrijf dat we tijdens de pauze om de tafel zitten'. Waarbij 'Wij' slaat op hem en de andere werknemers, ik heb omtrent de pauze niets afgesproken met hem.
Als hij trouwens niet wil dat ik achter de computer zit of op de werkvloer ben tijdens de pauze kan hij dat toch gewoon zeggen?

[_Hades_]

optie 1: Ervaring opdoen in de ICT sector en tussen de middag een half uurtje aan tafel zitten beetje kletsen
optie 2: Hele dag plantsoenen schoffelen en de middag doorbrengen in een bouwkeet oid.

Ik had het wel geweten

[RaZ]

_Hades_ schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 18:36:
optie 1: Ervaring opdoen in de ICT sector en tussen de middag een half uurtje aan tafel zitten beetje kletsen
optie 2: Hele dag plantsoenen schoffelen en de middag doorbrengen in een bouwkeet oid.

Ik had het wel geweten

Inderdaad..

Het is in een bouwkeet vele malen gezelliger dan met een werkgever + 5 koters + vrouw te moeten eten, en nog niet eens kunnen zeggen wat je wil, omdat je rekening moet houden met kinderen..

Lekker een biertje doen, en slap ouwehoeren.... Ik teken d'r voor

[_Hades_]

RaZ schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 18:39:
[...]

Inderdaad..

Het is in een bouwkeet vele malen gezelliger dan met een werkgever + 5 koters + vrouw te moeten eten, en nog niet eens kunnen zeggen wat je wil, omdat je rekening moet houden met kinderen..

Lekker een biertje doen, en slap ouwehoeren.... Ik teken d'r voor

Nouja, ik zou iig niet zo moeilijk doen erover. Stel hij "wint" dit van zijn werkgever, dan lijkt mij niet dat de sfeer erop vooruit gaat ofzo.

Maargoed dat is hoe ik erover denk, en het is ook maar net wat de ts wil natuurlijk

[ Voor 7% gewijzigd door _Hades_ op 05-02-2008 18:48 ]

[RaZ]

De TS denkt daar dus anders over. En ik vind dat ie groot gelijk heeft, ik zou het ook niet doen. Zou voor mij niet eens een discussie punt zijn. Maar dat ter zijde.

Kleine bijkomstigheid is dat TS eigenlijk maar weinig met de WG als zijnde te maken heeft, omdat het op basis van een stage is. Hij is dus werkzaam bij het reintegratiebureau. Daar zal hij dus ook z'n beklacht moeten doen.

Voor de TS is dit geen werkbare situatie, dus mag het bureau iets anders zoeken. Tot die tijd denk ik wel dat als de TS dan tijdelijk plantsoenen gaat schoffelen, en lekker in de bouwkeet zit, het veel beter naar z'n zin heeft.

Ik heb tijdens stages ook weken in een bouwkeet doorgebracht, en de gesprekstof daar is toch even een stuk ruimer en openlijker dan met 5 koters erbij.

Zit je daar elke dag aan te horen: Sjaakie, niet spelen met je eten. Henkie, eet je bord leeg. Zit eens stil. Hoe was het op school....

Lekker boeiend..

Daarbij is werken in de buitenlucht heel zo slecht nog niet.. Lekker frisse lucht, geen kans op vierkante ogen, RSI, de hele mikmak...

Dus als je dan bedenkt dat het tijdelijk is, dan liever de bouwkeet in ja.. Beetje slap babbelen over vrouwen, dingen die interresant zijn, ipv de vrouw en kinderen van de baas..

[dribibu]

NitroX infinity schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 18:17:
[...]
De werkgever wil per sé dat ik aan de tafel kom zitten. En ja, hij doet daar wel moeilijk over, hij heeft net namelijk weer gebeld. Om de één of andere manier dringt het niet tot hem door dat hij me dat dus niet kan verplichten en valt iedere keer weer terug op 'wij hebben afspraken gemaakt in dit bedrijf dat we tijdens de pauze om de tafel zitten'. Waarbij 'Wij' slaat op hem en de andere werknemers, ik heb omtrent de pauze niets afgesproken met hem.
Als hij trouwens niet wil dat ik achter de computer zit of op de werkvloer ben tijdens de pauze kan hij dat toch gewoon zeggen?

Ik zou kontakt opnemen met het reintegratiebureau, die worden er voor betaald en hebben als het goed is, verstand van dit soort zaken...

[gambieter]

@NitroX infinity: zoals anderen ook al gezegd hebben is het hele leven een kwestie van geven en nemen. Soms kun je in je recht staan, maar moet je afwegen of het de consequenties waard is. Werkgevers zijn vaak huiverig voor het in dienst nemen van reintegreerders, omdat ze toch denken dat er iets niet helemaal snor zit. Dat is een oneerlijk vooroordeel, maar kan gevoed worden door problemen met reintegreerders. En helaas is het nog steeds zo: Life ain't fair.

Je kunt misschien een korte termijn-overwinning halen door niet gedwongen te zijn met de andere werknemers te lunchen, maar op de lange termijn kan je dat veel meer kosten. Juist omdat werkgevers nogal terughoudend zijn met het aannemen van reintegreerders is er subsidie e.d., en kunnen de werkgevers meestal makkelijk "van ze afkomen". Dat zou betekenen dat hij bij de volgende aanvraag zal aangeven dat hij alleen mensen wil die meelunchen, en daar wordt je eigen inzetbaarheid ook niet groter van.

Deze beslissing kun je alleen zelf nemen. Persoonlijk zou ik je toch willen aanraden wat water bij de wijn te doen. Overleg of je een compromis kunt sluiten (1 of 2 dagen meelunchen, de rest van de week niet). Daarmee toon je bereidwilligheid zonder helemaal toe te geven.

Sterkte .

[Guardian Angel]

Heeft iemand er al aan gedacht dat het juist de bedoeling is, het mee-eten, de TS wat socialer te krijgen? Zo lezende krijg ik namelijk de indruk dat de TS niet verwacht ooit een socialer persoon te worden dan hij is. Dan kan het zo zijn dat het re-integratiebedrijf juist om die reden dat bedrijf heeft benaderd.

Die andere 2 werknemers, komen die óók via dat bureau?

[RaZ]

Welk bedrijf betrekt z'n komplete gezin in een reintegratie proces?

Hij geeft aan dat hij daar loopt op basis van stage, en de andere niet. Dus ik denk van niet. Zou kunnen dat ze wel op die manier zo het bedrijf binnen zijn gekomen.

Ik ben dan geen reintegratie-deskundige of iets, maar het lijkt me niet echt gewoon om aan sociale vaardigheden te werken met 5 kinderen erbij..

Je moet toch openlijk kunnen praten, en elk onderwerp kunnen aansijden als collega's zijnde, en daar horen kinderen nu simpel weg niet bij.

Op het moment dat de TS bijvoorbeeld het onderwerp sex op tafel zou leggen, zal er behoorlijk gestuiterd worden denk ik. Het recht op een vrije mening wordt op deze manier wel flink ondermeind, en kunnen er nooit serieuze volwassen gesprekken plaatsvinden... Dus zo sociaal is dat ook weer niet.

Aan de hand van de standvastigheid van de werkgever denk ik dat ie 30 minuten tijd aan vrouw en kinderen spendeerd, en dat de rest er als spek en bonen bij zit, en zo ervaard de TS dat ook. Hij zit zich 30 minuten te vervelen zegt ie.

Denk juist dat die kinderen een issue is dat ie er niet bij wil zitten. Zouden ze met z'n 3'en, als collega's aan tafel zitten, heb ik het idee dat er totaal geen probleem is.

Als je je op professioneel vlak begeeft, dmv van het verrichten van arbeid, hebben die kinderen 0,0 meerwaarde.

Maargoed, da's mijn visie natuurlijk

Edit:
Als blijkt dat deze manier stategisch is, heeft het dus flink gefaald. De TS voelt zich er niet op z'n gemak. Dan zou er voor hem op z'n minst een uitzondering gemaakt moeten worden. Een werknemer presteerd veel beter als ie het naar z'n zin heeft.

[ Voor 8% gewijzigd door RaZ op 05-02-2008 20:03 ]

[TheJason]

De TS zegt zich niet te kunnen/willen aanpassen en volgt een intregratieproject............
Is dat niet zowieso al onwerkbare situatie

[RaZ]

TheJason schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 20:10:
De TS zegt zich niet te kunnen/willen aanpassen en volgt een intregratieproject............
Is dat niet zowieso al onwerkbare situatie

De werkgever weet dat het om een reintegratie gaat.
De TS is 24, iemand van 24 die zo'n proces nodig heeft, daar is iets mee.

Als je als werkgever een reintegratie-baan aanbied, heb je ook te luisteren naar de werknemer.

De werkgever zal vast blij zijn met de TS als werknemer, aangezien het hem zogoed als geen stuiver kost. Of de TS er nu wel is of niet.

Als je ziet wat voor speciale projecten er zijn voor mensen met bijvoorbeeld een handicap, en hoe werkgevers daarmee omgaan, is gewoon te beestachtig voor woorden.

Heb diverse vechtpartijen op m'n vorige werk meegemaakt waar het ging om collega's die ze niet allemaal op een rijtje hadden. Ze vliegen er niet uit, ze kosten niets. Er worden genoeg mensen uitgebuit wat dat betreft.

Als de TS contact opneemt met het reintegratiebureau, zullen ze ook opmerken dat de WG niet openstaat om iets af te wijken, en te zorgen dat de TS wel met zin naar z'n werk gaat, en dus de reintegratie laat slagen, ipv het laten floppen door z'n eigen gedachtegang.

[DinX]

* DinX volgt RaZ helemaal in deze kwestie.

Bij ons op de dienst wordt er ook nooit samen gegeten. Het is dan meestal ook erg druk, en we eten wanneer het ons uit komt. Soms is dat zelfs gewoon snel een broodje binnen duwen. We eten dus ook gewoon achter onze pc.

Eind dit jaar verhuizen we naar een nieuwe locatie waar het verboden zal zijn te eten op de werkplek, daar gaan we dus allemaal in de refter moeten gaan zitten tussen de andere diensten. Daar heb ik nog niet direct iets op tegen. Veel kans dat het, mijn collega's en mezelf kennende, vaak nog over het werk gaat gaan tijdens het eten, maar we houden allemaal werk en privé vrij goed gescheiden. We weten wel wat we zoal doen in onze vrije tijd/privéleven (miniem), maar verder denk ik niet dat het de rest zo enorm veel boeit. Dan worden het dus gewoon koetjes en kalfjes gesprekken. Verder geen probleem mee. Verder is de sfeer wel heel goed tussen ons, de hele dag door wordt er gelachen enzo, daar mogen we echt niet over klagen.

Het zou dus wel veranderen als we met ons 3'en (die meestal samenwerken) ineens samen met de baas, z'n vrouw en kinderen aan tafel moeten. Niemand kan ontkennen dat dat de hele sfeer verandert (al helemaal qua gespreksonderwerpen). In het geval van de TS is het wel heel extreem. Je zit dan met 3 man personeel aan tafel bij 7 mensen van de familie. Dat noem ik niet meer onder collega's zitten, dat noem ik met 3 collega's op een familiefeest van de baas zitten.

Ik zie ook niet in hoe een enorm verschil het zou maken om dat half uurtje samen te zitten, je werkt al de hele dag samen. Op m'n huidige job, tijdens m'n stage, en tijdens 7 jaar vakantiewerk heb ik nog geen enkele werkplek gehad waar men tijdens de uren volledig zweeg over casual zaken. Hangt natuurlijk van je job af. Maar als ik via VNC een half uur op de pc van een gebruiker ben kan ik gerust een babbeltje slaan met m'n collega die naast me zit. Ook dat hangt misschien af van plaats tot plaats. Tijdens m'n stage moest ik programmeren, die lui waren buiten de pauze om voor 95% met hun werk bezig. Af en toe werd er eens wat gezegd, en dan voornamelijk over het werk.

Zoals reeds gezegd kan de baas je natuurlijk niet verplichten mee aan tafel te gaan als het tijdens je pauze is (of het moet echt ergens in je contract staan ivm reïntegratie). Hij kan je hoogstens verbieden je pauze op je werkplek door te brengen. In jou situatie blijft er dan niet meer over dan een ommetje doen ofzo als ik de beschrijving van je werkplek zo lees.

Je kan misschien een compromis vinden met je baas. Zoals iemand al zei, misschien stoort het hem niet als je een boek meeneemt ofzo. Ik ben zelf ook iemand die op z'n gemak wil eten, je zal me tijdens het eten zelf ook niet veel horen zeggen. Nu eten we dus tussendoor achter de pc (al m'n collega's) terwijl we wat lopen te surfen enzo. De kans is groot dat als we in de refter moeten gaan ik gewoon m'n krant meeneem.

[ Voor 5% gewijzigd door DinX op 05-02-2008 20:32 ]

[TheJason]

RaZ schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 20:20:
[...]

tekst.....

Ik moet eerlijk zeggen dat zoals jij het brengt, ik het ook met je eens ben.

[phobosdeimos]

Het is toch ook zo, zolang je maar beleefd bent, en je werk goed doet, mag je baas toch ook niet echt klagen?
Straks gaat hij nog bepalen dat je tijdens de pauze geen pindakaas op je boterham mag omdat HIJ dat niet lekker vindt...

[DinX]

Ik denk dat sommigen ook niet snappen wat voor verschil dat maakt om met 10 collega's aan tafel te zitten, of met 3 collega's samen met je baas, z'n vrouw en 5 kinderen. Hangt natuurlijk ook af van hoe die mensen zijn enzo. Maar ik kan me inbeelden dat je dan toch al meer op je woorden gaat letten, andere onderwerpen aanhaalt,...

[To_Tall]

DinX schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 20:59:
Ik denk dat sommigen ook niet snappen wat voor verschil dat maakt om met 10 collega's aan tafel te zitten, of met 3 collega's samen met je baas, z'n vrouw en 5 kinderen. Hangt natuurlijk ook af van hoe die mensen zijn enzo. Maar ik kan me inbeelden dat je dan toch al meer op je woorden gaat letten, andere onderwerpen aanhaalt,...

Ik denk dat het op dit punt beter is dat hij bij zijn werkgever aan tafel gaat zitten.

TS geeft zelf ook aan dat hij contact/sociaal gestoort is..
Hij kan nu lekker werken en zijn ding doen, of plantsoen diensten gaan draaien. Kan je zeggen ik heb op de bouw gewerkt die bouw keet daar wordt je totaal niet met rust gelaten.

Als je nu fijn bij je baas gaat eten. Kan je dit dadelijk zelf weg laten ebben. Door tegen je baas te zeggen ik ga ff een frisse neus halen.

Ik denk dat je werkgever/baas geen respect voelt en hem afwijst al wilt hij je helpen. Ik zou als ik jou was gewoon rond de tafel gaan zitten bij je werkgever niet dat buro daar heb je geen drol aan.. en situatie uitleggen dat het je nogal overvalt en dat je dit niet gewend bent. Ik denk dat hij dan ook respect zal hebben op jouw keuze.

Daarnaast is het eigelijk vrij normaal om met je colega's samen te eten, rondje te lopen buiten e.d. en tuurlijk zijn er wel eens dagen dat je alleen een rondje gaat lopen. Maar onthou. dat eten met je colega's is belangrijk. Op de werkvloer kan het ook over prive gaan. bij eten wordt niet gesproken over werk. maar overelkaar en de dingen die om je heen gebeuren.

[RaZ]

To_Tall schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 22:51:
[...]

Ik denk dat het op dit punt beter is dat hij bij zijn werkgever aan tafel gaat zitten.

Uit de opmerking van de TS blijkt dat dat niet helpt, sterker nog, hij wordt naar huis gestuurd, draadje gemist?

TS geeft zelf ook aan dat hij contact/sociaal gestoort is..

contact/sociaal vaardig minder onderlegt, waarom nu iemand gestoort gaan noemen? Ken je de TS?

Hij kan nu lekker werken en zijn ding doen, of plantsoen diensten gaan draaien. Kan je zeggen ik heb op de bouw gewerkt die bouw keet daar wordt je totaal niet met rust gelaten.

De TS ervaart het blijkbaar niet als lekker, hij wordt gedwongen ergens ongewild aan mee te werken, zo niet, rot maar op naar huis. Is maar wat je lekker werken vind.

Ik heb zelf ook stage gelopen in de bouw, rete goed naar me zin gehad. Beter dan de tijd dat ik op kantoor zat trouwens.

Als je nu fijn bij je baas gaat eten. Kan je dit dadelijk zelf weg laten ebben. Door tegen je baas te zeggen ik ga ff een frisse neus halen.

Ik denk dat je werkgever/baas geen respect voelt en hem afwijst al wilt hij je helpen. Ik zou als ik jou was gewoon rond de tafel gaan zitten bij je werkgever niet dat buro daar heb je geen drol aan.. en situatie uitleggen dat het je nogal overvalt en dat je dit niet gewend bent. Ik denk dat hij dan ook respect zal hebben op jouw keuze.

Je helpt niemand om iets op te dwingen, en al zeker niet iemand die minder vaardig onderlegt is, dat is puur misbruik maken.
De TS heeft aagegeven dat ie zich er niet lekker bij voelt. Die 30 minuten bij een kompleet gezin te moeten zitten zal zich reflecteren in z'n arbeidsmotivatie en de ontwikkeling er in.

Daarnaast is het eigelijk vrij normaal om met je colega's samen te eten, rondje te lopen buiten e.d. en tuurlijk zijn er wel eens dagen dat je alleen een rondje gaat lopen. Maar onthou. dat eten met je colega's is belangrijk. Op de werkvloer kan het ook over prive gaan. bij eten wordt niet gesproken over werk. maar overelkaar en de dingen die om je heen gebeuren.

Met je collega's wel ja. Maar daar werken maar 3 man, de rest is familie van de werkgever. Je zit dus niet met 3 collega's, je zit met een gezin van 7 leden, waarvan 1 de 'baas' is, en 2 collega's.

Als ik morgen op me werk in tijdens de lunch vertel over m'n spectaculaire trio met anale en orale sex, willen ze de details horen, denk niet dat de TS daar mee hoeft aan te komen tijdens de lunch.

Ik ben zelf ook iemand die gewoon geen kinderen om zich heen wil, en al zeker niet de verwende etters van de baas, en dus al helemaal geen 5.

Maar als je nu het hele draadje eerst leest voordat je andere gaat beschuldigen van gestoord te zijn, of respectloos richting de werkgever..

De werkgever hier weet dat de TS 24 is, weet ook dat er niets is afgesproken, de TS werkt voor een reintegratiebureau. Iemand die 24 is en zo'n bureau nodig heeft om aan de bak te komen, weet je dat je daar anders mee om moet gaan. Anders dat de TS heel geen reintegratiebureau nodig.

[Ardana]

Misschien 'n heel simpele oplossing: maar wat nou als je gewoon 'n "sociaal aanvaardbaar excuus" gebruikt? Bijv. ik wil graag 'n frisse neus halen tijdens de pauze en m'n benen strekken?

Dan lijden beiden geen gezichtsverlies, er is niets tegen in te brengen en ben je toch van de semi-verplichte lunch af. Sociaal aanvaardbare excuses zijn zo'n beetje het smeermiddel van de samenleving hoor.

[zeef]

Ik kan alleen maar putten uit mijn ervaring in de beroepscommissie voor sociale zaken van een grote stad. Daar kom ik nog wel eens wat van deze dingen tegen en die plaatsingen van re-integratiebedrijven daar wordt (meestal) echt wel over nagedacht. TS geeft aan dat hij 'geen sociaal persoon is' en juist de gezinsinteractie zou dus ook kunnen helpen bij het opbouwen van het kweken van sociale bewustheid.....

Ik zou me er niet zo aan ergeren en zo vreselijk tegen verzetten. Waarom probeer je niet tot een vergelijk te komen, dat je begint met twee keer in de week aanschuiven en dat zo een beetje gaat uitbouwen naar om de dag etc. etc. Je kont in de krib gooien is geen handige onderhandelingstechniek

Het is imho niet handig om je stage op deze issue op te blazen, voor hetzelfde geld sta je volgende week buiten in de regen papiertjes te prikken of te schoffelen.

[Hillie]

Wat ik zo her en der gelezen heb is dat menig reintegratietraject mislukt. Dit lijkt mij een sprekend voorbeeld. En zeef, volgens mij is de hele situatie al opgeblazen. Als 'ie al weggestuurd is hierom lijkt het me dat er al een grens overschreden is, zowel bij TS als bij de werkgever, in dit hele gebeuren.

[DamadmOO]

Ardana schreef op dinsdag 05 februari 2008 @ 23:45:
Misschien 'n heel simpele oplossing: maar wat nou als je gewoon 'n "sociaal aanvaardbaar excuus" gebruikt? Bijv. ik wil graag 'n frisse neus halen tijdens de pauze en m'n benen strekken?

Dan lijden beiden geen gezichtsverlies, er is niets tegen in te brengen en ben je toch van de semi-verplichte lunch af. Sociaal aanvaardbare excuses zijn zo'n beetje het smeermiddel van de samenleving hoor.

Als de TS dat had willen doen dan had hij dit vanaf het begin moeten doen. Nu weet de werkgever al precies hoe het in elkaar zit en waarom de TS niet aan tafel wilt. Als de TS nu met deze reden aankomt heeft de werkgever helemaal het idee dat de TS elk excuse zoekt om maar niet aan die tafel te gaan zitten en dat zal de arbeidssituatie zeker niet verbeteren.

Imo is de situatie inmiddels al zover geëscaleerd dat dit soort handelingen niet echt zin meer hebben. Het beste kan hij gewoon een discussie inplannen samen met het reintegratiebureau en de baas en dan kijken wat voor zijn situatie het beste is.

[n4m3l355]

zeef schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 00:11:
Ik kan alleen maar putten uit mijn ervaring in de beroepscommissie voor sociale zaken van een grote stad. Daar kom ik nog wel eens wat van deze dingen tegen en die plaatsingen van re-integratiebedrijven daar wordt (meestal) echt wel over nagedacht. TS geeft aan dat hij 'geen sociaal persoon is' en juist de gezinsinteractie zou dus ook kunnen helpen bij het opbouwen van het kweken van sociale bewustheid.....

Ik zou me er niet zo aan ergeren en zo vreselijk tegen verzetten. Waarom probeer je niet tot een vergelijk te komen, dat je begint met twee keer in de week aanschuiven en dat zo een beetje gaat uitbouwen naar om de dag etc. etc. Je kont in de krib gooien is geen handige onderhandelingstechniek

Het is imho niet handig om je stage op deze issue op te blazen, voor hetzelfde geld sta je volgende week buiten in de regen papiertjes te prikken of te schoffelen.

Idd, enerzijds heb je hetgeen wat TS verwacht, anderzijds heeft zijn baas net zo goed verwachtingen. En wie je salaris betaald doet er niet aan toe. En uiteraard kun je dwars liggen, maar het lijkt er idd juist op dat men met opzet deze locatie gekozen heeft. En misschien dat in TS´s zijn optiek een middenweg niet mogelijk is maar misschien denkt diens baas er heel anders over. Ik zou het sociale gedeelte rustig opbouwen en idd een voorstel doen om bv 10 minuten ofzo aan tafel te zitten. Je mag dan wel aangeven dat je denkt niet te kunnen veranderen echter mensen veranderen constant en dit is een geleidelijk proces door de jaren heen. Neem tevens in gedachte wat je eigen voordeel is om sociaal te wezen, techneuten zijn in het algemeen niet al te sociaal aangelegd echter het is noodzaak indien je om moet gaan met de rest van de maatschappij. Tevens heb je sociaal wezen en sociaal wezen, je kunt misschien met je collega´s praten over technische problemen die je tegen bent gekomen. Zoals ik graag praat over prijsverhoudingen hoor ik soms vrienden van me praten over maffe dingen over een SAP databases.. wat daar dan ook interessant aaan mag wezen.

[Verwijderd]

Leren 'socialer' te worden zodat je deel kan nemen aan een arbeidsproces is heel wat anders dan leren aan tafel te zitten met familie van de baas. Volgens mij is het doel van reintegratie het eerste, niet het laatste.

Hier @work hebben we een peleton vangnetters verzameld, waarbij je heel duidelijk ziet dat (op dit moment) de een meer kan dan de ander. Als WG hoor je daar rekening mee te houden, op alle gebieden. Dat geeft soms lastige situaties, maar daar is het loon wat WG betaald dan ook naar.

[ Voor 9% gewijzigd door Verwijderd op 06-02-2008 11:07 ]

[The End]

Ik snap niet dat er zo makkelijk overheen gestapt wordt dat hij met een hele familie aan tafel moet gaan zitten. Als er had gestaan dat de werkgever verwacht dat hij met zijn collega's de lunch doorbrengt, dan was ik het wel met die werkgever eens geweest. Echter wordt er verwacht dat hij met de hele familie aan tafel gaat zitten. Dat heeft helemaal niks meer met 'sociaal ingesteld' te maken. Ik vind zelf dat ik wel een redelijk sociaal mens ben en ik lunch elke dag met al mijn collega's aan een tafel.

Ik zou het echter totaal niet op prijs stellen als iemand zijn vrouw en vijf kinderen mee zou gaan nemen. Voor een keertje vind ik het wel gezellig, maar het veranderd de sfeer in z'n geheel.

[DeeJee]

Misschien heb ik er overheen gelezen (sorry als dat zo is) maar wat zeggen je andere collega's ervan?
Heb je die als eens hierover gesproken zonder dat je baas er bij was?

Ik zou overigens ook niet met vrouw en kinderen aan tafel willen zitten.
Mijn pauze is om tot rust te komen op mijn manier.

[ Voor 27% gewijzigd door DeeJee op 06-02-2008 11:16 ]

[Tylen]

The End schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 11:03:
Ik snap niet dat er zo makkelijk overheen gestapt wordt dat hij met een hele familie aan tafel moet gaan zitten. Als er had gestaan dat de werkgever verwacht dat hij met zijn collega's de lunch doorbrengt, dan was ik het wel met die werkgever eens geweest. Echter wordt er verwacht dat hij met de hele familie aan tafel gaat zitten. Dat heeft helemaal niks meer met 'sociaal ingesteld' te maken. Ik vind zelf dat ik wel een redelijk sociaal mens ben en ik lunch elke dag met al mijn collega's aan een tafel.

Ik zou het echter totaal niet op prijs stellen als iemand zijn vrouw en vijf kinderen mee zou gaan nemen. Voor een keertje vind ik het wel gezellig, maar het veranderd de sfeer in z'n geheel.

Als de werkgever ook de luch betaald is er nog wel wat over te zeggen. Ik ken de TS niet en snap zijn probleem ook zeker wel. Alleen geeft hij zal al aan contact/sociaal gestoort .... te zijn. Als hij dit wilt oplossen zou ik eieren voor me geld kiezen. Wilt hij dit niet oplossen, tja dan niet zeuren en lekker schoffelen. Overigens is dit een eindeloze discussie als de TS niet met meer gegevens komt. Heeft bijvoorbeeld de werkgever een afspraak hierover met het reintegratiebureau. Of heeft het reintegratiebureau de TS express hier geplaatst om zijn "probleem" op te lossen.

Anyway,

Succes TS.

[rob_erwt]

The End schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 11:03:
Ik snap niet dat er zo makkelijk overheen gestapt wordt dat hij met een hele familie aan tafel moet gaan zitten.

Ik snap niet zo goed waarom zoveel mensen er een probleem mee hebben om met een hele familie aan tafel te zitten. Dat doe je toch ook bij je ouders? Althans, bij ons thuis is dat wel gewoonte.

De enige twee bezwaren die ik kan bedenken zijn dat je last hebt van de kinderen en dat je op je woorden moet passen. Wat dat eerste betreft: geen idee of het drukke kinderen zijn, maar zelfs dan nog. Ik heb op menig werkplek gegeten waar de collega's meer lawaai en drukte hadden dan een kleuterklas zonder Ritalin... You'll live...

En wat betreft het tweede punt: op je woorden letten is toch niet zo erg? Of is het een soort van verworven recht dat je tijdens de lunch de meest ranzige taal uitslaat? Zelfs als dat zo zou zijn: een half uurtje per (werk)dag moet je dat toch wel even in kunnen houden?

[NitroX infinity]

Tijdens de pauze wil ik me sociaal kunnen ontspannen (ff niet met mensen omgaan), en dat kan niet in die situatie.

[The End]

rob_erwt schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 11:22:
Ik snap niet zo goed waarom zoveel mensen er een probleem mee hebben om met een hele familie aan tafel te zitten. Dat doe je toch ook bij je ouders? Althans, bij ons thuis is dat wel gewoonte.

Toen ik 15 was ging ik idd bij mijn ouders aan tafel eten. Nu eet ik met mijn collega's. Mijn ouders zijn lieve mensen, maar ik hoef er echt niet elke dag mee aan tafel te zitten.

De enige twee bezwaren die ik kan bedenken zijn dat je last hebt van de kinderen en dat je op je woorden moet passen. Wat dat eerste betreft: geen idee of het drukke kinderen zijn, maar zelfs dan nog. Ik heb op menig werkplek gegeten waar de collega's meer lawaai en drukte hadden dan een kleuterklas zonder Ritalin... You'll live...

En wat betreft het tweede punt: op je woorden letten is toch niet zo erg? Of is het een soort van verworven recht dat je tijdens de lunch de meest ranzige taal uitslaat? Zelfs als dat zo zou zijn: een half uurtje per (werk)dag moet je dat toch wel even in kunnen houden?

Net als met zoveel dingen, zal de ene persoon het wel storend vinden en de andere persoon niet. De TS geeft aan dat hij het vervelend vind. Ik geef aan dat ik het ook niet zou accepteren

Even voor de duidelijkheid: De TS geeft aan dat hij geen 'sociaal mens' is. Hij geeft niet aan dat hij contact gestoord is oid. Hij geeft ook aan dat hij prima overweg kan met zijn collega's.

[Hugo]

Denk dat al onze goede adviezen niet echt waarde meer hebben. De werkgever geeft de TS een kans. TS pakt die kans maar is om persoonlijke redenen niet bereid om de lunch met de werkgever door te brengen.

Werkgever is niet blij met de situatie en geeft aan er toch zwaar aan te tillen dat het voor hem belangrijk is. TS geeft aan dat hij zijn persoonlijke redenen zwaarder vind wegen dan die van zijn werkgever.

De relatie werkgever en werknemer is al verstoord. Persoonlijk geef ik de werknemer, de TS dus, weinig kans dat dit wat gaat worden zo. Je krijgt een kans om ervaring en kennis op te doen en het enige wat je ervoor terug hoeft te doen is een half uurtje per dag sociaal te zijn.

Met andere woorden: Zolang jij geen handreiking doet zal de werkgever dat ook niet doen. Als ik jou was zou ik maar vast een overall aantrekken en beginnen te oefenen met schoffelen want er zit zo weinig anders op. (Overigens word er bij de plantsoenendienst ook gezamelijk geluncht is mijn ervaring)

[Anoniem: 210014]

*knip*

[ Voor 98% gewijzigd door Anoniem: 210014 op 23-06-2010 17:15 ]

[Sagittarius]

rob_erwt schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 11:22:
[...]


Ik snap niet zo goed waarom zoveel mensen er een probleem mee hebben om met een hele familie aan tafel te zitten. Dat doe je toch ook bij je ouders? Althans, bij ons thuis is dat wel gewoonte.

De enige twee bezwaren die ik kan bedenken zijn dat je last hebt van de kinderen en dat je op je woorden moet passen. Wat dat eerste betreft: geen idee of het drukke kinderen zijn, maar zelfs dan nog. Ik heb op menig werkplek gegeten waar de collega's meer lawaai en drukte hadden dan een kleuterklas zonder Ritalin... You'll live...

En wat betreft het tweede punt: op je woorden letten is toch niet zo erg? Of is het een soort van verworven recht dat je tijdens de lunch de meest ranzige taal uitslaat? Zelfs als dat zo zou zijn: een half uurtje per (werk)dag moet je dat toch wel even in kunnen houden?

Dus dan ook maar met dat gezin naar de Efteling? Kerst vieren? Lang weekend in de Ardennen? Wekelijks je vuile was laten wassen? Want hé, dat doe ik toch ook bij mijn ouders?

[DeeJee]

DeeJee schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 11:15:
Misschien heb ik er overheen gelezen (sorry als dat zo is) maar wat zeggen je andere collega's ervan?
Heb je die als eens hierover gesproken zonder dat je baas er bij was?

Ik zou overigens ook niet met vrouw en kinderen aan tafel willen zitten.
Mijn pauze is om tot rust te komen op mijn manier.

Nogmaals, wat zeggen je collega's ervan?

[NitroX infinity]

Dat weet ik niet, ik heb geen kans gehad om ze dat te vragen.

[rob_erwt]

Sagittarius schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 11:44:
[...]

Dus dan ook maar met dat gezin naar de Efteling? Kerst vieren? Lang weekend in de Ardennen? Wekelijks je vuile was laten wassen? Want hé, dat doe ik toch ook bij mijn ouders?

Dat is natuurlijk wat overtrokken. Wat ik bedoelde is dat het niet erg is om aan dezelfde tafel te zitten eten als de vrouw van de baas en wat kinderen.

Misschien is het wel gewoon een verschil opvatting van wat die middagpauze nu precies is. Voor mij is de middagpauze de tijd dat ik 'even niet aan het werk ben'. Iets wat wat anders is als 'vrij zijn'. Als mijn baas wil dat ik dat bij hun aan tafel doe? So be it... Ontspannen en vrij zijn doe ik voor 9 uur 's ochtends en na 5 uur 's middags.

Zoals ik al zei: dat is mijn idee/mening. Niet een, al dan niet in de wet vastgelegde, verplichting.

En ik snap ook wel dat iemand eventueel geen zin heeft om aan die tafel plaats te nemen, maar helaas is niet alles in het leven naar 'jouw zin'. Thuis, op het werk, in de kroeg, overal is het een kwestie van geven en nemen. Niet (altijd) leuk, wel de realiteit...

Een sociale instelling is gewoon gewenst in onze samenleving (die term zegt het al: samen leven). Dat betekent inderdaad dat dat van beide kanten moet komen, dus zou de baas van TS ook wat water bij de wijn kunnen doen. Daar ben ik het zeker mee eens.

In dit specifieke geval kan het inderdaad zijn dat de verhouding ondertussen dusdanig verziekt is dat de TS weg gestuurd wordt/gaat en in de plantsoenendienst ofzo uitkomt. Maar is dat de oplossing? Sowieso is de plantsoenendienst idd vaak nog socialer dan menig groot bedrijf op het gebeid van samen lunchen.

[DeeJee]

NitroX infinity schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 11:55:
Dat weet ik niet, ik heb geen kans gehad om ze dat te vragen.

Je zou het eens met je collega's moeten bespreken.
Misschien vinden zij de situatie ook niet prettig maar durven ze niets te zeggen...
Samen sta je sterk.

[NitroX infinity]

Allen hartelijk dank voor de reacties.

Ik heb inmiddels met mijn contactpersoon van het re-integratiebureau gesproken en heb besloten om niet terug te gaan.

[Shiver23]

Mja, het is je eigen keuze, maar je maakt het jezelf wel heel lastig zo. Alles moet gaan zoals jij het wilt en als dat niet zo is kap je ermee.

[Dennahz]

NitroX infinity schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 12:45:
Allen hartelijk dank voor de reacties.

Ik heb inmiddels met mijn contactpersoon van het re-integratiebureau gesproken en heb besloten om niet terug te gaan.

Ik heb dit topic af en toe gevolgd, maar vind je zelf ook niet dat jouw reactie een beetje overdreven is? Tuurlijk zal het officieel niet zo mogen zijn dat een werkgever mag beslissen wat je in de pauze doet, maar stel: iedereen eet tussen de middag aan tafel, dit is gewoon de gewoonte binnen het bedrijf en dit gaat al jaren zo. Als nieuwe werknemer wil jij dit niet want je bent niet sociaal en hebt geen behoefte aan contact met je collega's. Denk je dan ook niet dat ze jou snel gaan buitensluiten?

Heb zelf ook wel ervaring met deze dingen.. had eerst ook geen behoefte om contact met m'n collega's te hebben buiten de werktijden en ik kan je wel vertellen dat dit echt niet geapprecieerd werd.

Niet sociaal zijn of verlegen zijn los je op door doen, doen en nog eens doen.. jammer voor jezelf dat je deze kans verneukt hebt.

[Tylen]

Edit: Weggehaald, was beetje grof

[ Voor 91% gewijzigd door Tylen op 06-02-2008 13:10 ]

[Ardana]

Ik heb (als gedetacheerde) op veel verschillende plekken gewerkt. Soms eet je met de hele afdeling, soms is het ieder voor zich. En ja, ik heb inderdaad ook werkplekken gehad waarbij ik volledig aan m'n lot werd over gelaten en waar geen kantine oid was.

Oftewel, dat klinkt als een plek waar TS het best naar z'n zin zou kunnen hebben.

Ja, sociaal contact is smeermiddel in de samenleving, maar er zijn er gerust meerdere die daar geen zin in hebben, of geen feeling mee. Niets mis mee, je moet alleen wel je werkplek er op uitzoeken. Lijkt mij tenminste.

[Ardana]

Tylen schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 13:06:
Oke success met harken, schoffelen, gras maaien.
En vergeet vooral niet dat ja al snel al pispaaltje word gebruikt in de keet.

Erg negatief vind ik. Zoals ik hierboven al schreef, niet op iedere werkplek hoef je sociaal te zijn. En ook op sociale plekken hoef je niet gepest te worden als je 'n buitenbeentje ben.

Iemand tot pispaaltje maken vind ik juist heel a-sociaal... Zulk gedrag zou mij (zelfs als ik niet degene was die het pispaaltje zou zijn) binnen no-time wegjagen.

[ Voor 9% gewijzigd door Ardana op 06-02-2008 13:11 ]

[Kettrick]

Ik kan me alleen maar aansluiten bij Dennahz, met name de laatste zin. Je had jezelf veel kunnen leren en voldoening kunnen halen door er bijvoorbeeld een half jaar te blijven.

Ik zou ik jouw geval enorm van mezelf balen dat ik deze kans gemist heb, als je over zulke dingen problemen blijft maken ben je over een paar jaar 20 werkgevers verder. Geen enkel bedrijf is perfect, jezelf aanpassen is een onmisbare vaardigheid.

[Hugo]

NitroX infinity schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 12:45:
Allen hartelijk dank voor de reacties.

Ik heb inmiddels met mijn contactpersoon van het re-integratiebureau gesproken en heb besloten om niet terug te gaan.

Denk dat dit wel een wijze keuze van je is. De arbeidsrelatie was immers verstoord. De vraag is waar je nu terecht gaat komen.

Het re-integratiebedrijf kan je echter nu in posities brengen waar jij helemaal niet blij van word. Men gaat meer van je eisen. Je bent in een re-integratieproject gekomen en men kan je daar op een gegeven moment ook weer uitzetten. Dat betekend dan dat je verplicht moet gaan solliciteren en moet kunnen aantonen dat je hard op zoek bent naar een werkgever want anders ga je naar bijstandsniveau toe. En geloof me, dat is echt geen pretje.

Je gaf zelf al aan dat je niet trots bent op de huidige situatie en dat je het er zelf naar gemaakt hebt. Je moet nu stappen gaan ondernemen zodat je weer trots op jezelf kan worden. Anders eindig je ergens in een armzalig appartementje, zonder sociaal leven. Achter je geraniums naar buiten kijkend hoe andere mensen het wel voor elkaar hebben in de maatschappij.

Voor een betere toekomst werk aan jezelf. En wees niet bang om burgerlijk te worden. ('s middags eten is heel normaal)

[n4m3l355]

Ardana schreef op woensdag 06 februari 2008 @ 13:10:
[...]

Erg negatief vind ik. Zoals ik hierboven al schreef, niet op iedere werkplek hoef je sociaal te zijn. En ook op sociale plekken hoef je niet gepest te worden als je 'n buitenbeentje ben.

Iemand tot pispaaltje maken vind ik juist heel a-sociaal... Zulk gedrag zou mij (zelfs als ik niet degene was die het pispaaltje zou zijn) binnen no-time wegjagen.

Wat is a-socialer mag je je misschien ook afvragen, werkweigering omdat je niet sociaal wilt zijn en vervolgens in de bijstand terecht komen waar iedereen voor opdraait, of diegene die niet sociaal wilt zijn afzeiken. Persoonlijk vind ik beide eerlijk gezegd vrij asociaal.