Een tijdje terug is mijn net nieuwe Seagate 320GB S-ata II schijf gestorven, met alle gegevens vandien. De schijf was net nog geen 3mnd oud, en kwam nieuw vanaf de fabrikant. De schijf is in deze periode altijd goed gekoeld geweest (denk aan temperatuur van onder de 40graden) en heeft nooit heftige schokken gehad of ervaard onder het draaien door. Toch, een week geleden, presteerd deze schijf af te sterven in Windows, de schijf was ineens niet meer zichtbaar, en later was gewoon de complete partitie verdwenen. Nader onderzoek bleek dat de schijf gewoon gechrashed was, en datarecovery met verschillende programma's, niet meer baten mocht. Alle 250GB aan data, was corrupt, en hoogstens een paar MB aan images, was nog te redden.
Iets zegt mij dat in de loop der jaren, de kwaliteit van harde schijven minder aan het worden is. Er gespaard worden moet op productie-kosten, en testen van de schijven voordat ze de fabriek verlaten, niet te spreken over het vervolg-transport naar de distributeurs en winkels / klanten toe.
Nu zul je zeggen, ach, het was maar 1 schijf, maar wel een schijf waar ik na 2 maanden vanuitging mijn data erop te kunnen plaatsen met de gedachte dat zo'n schijf het wel een poosje uit gaat houden, en niet een maand. Vervolgens raak ik alles in 1 stuk kwijt, waaronder een 5 jarige-verzameling van muziek en vooral persoonlijke gegevens, die onherstelbaar te herstellen waren.
De schijf gaat per RMA weer terug, en zal ongetwijfeld wel weer een nieuwe krijgen, maar m'n data is mooi naar de klote.
Hoe kan het dan dat schijven uit bijv hele oude machines zoals desktops van ruim 6 jaar oud, het nog steeds prima & perfect doen? Of een oudere 200GB model van hetzelfde merk, nogsteeds probleemloos draait na 3.5 jaar? Of de nog steeds in enorm slechte conditie geweeste, notebookschijf van 4GB, nog steeds prima in te zetten is voor backup?
Bottomline is is dat ik vermoed dat de kwaliteit van schijven de laatste tijd, omwille concurrentie, kosten en dergelijk , drastisch verminderd is, en m'n vertrouwen in schijven steeds slechter wordt naarmate dit soort ervaringen
Iets zegt mij dat in de loop der jaren, de kwaliteit van harde schijven minder aan het worden is. Er gespaard worden moet op productie-kosten, en testen van de schijven voordat ze de fabriek verlaten, niet te spreken over het vervolg-transport naar de distributeurs en winkels / klanten toe.
Nu zul je zeggen, ach, het was maar 1 schijf, maar wel een schijf waar ik na 2 maanden vanuitging mijn data erop te kunnen plaatsen met de gedachte dat zo'n schijf het wel een poosje uit gaat houden, en niet een maand. Vervolgens raak ik alles in 1 stuk kwijt, waaronder een 5 jarige-verzameling van muziek en vooral persoonlijke gegevens, die onherstelbaar te herstellen waren.
De schijf gaat per RMA weer terug, en zal ongetwijfeld wel weer een nieuwe krijgen, maar m'n data is mooi naar de klote.
Hoe kan het dan dat schijven uit bijv hele oude machines zoals desktops van ruim 6 jaar oud, het nog steeds prima & perfect doen? Of een oudere 200GB model van hetzelfde merk, nogsteeds probleemloos draait na 3.5 jaar? Of de nog steeds in enorm slechte conditie geweeste, notebookschijf van 4GB, nog steeds prima in te zetten is voor backup?
Bottomline is is dat ik vermoed dat de kwaliteit van schijven de laatste tijd, omwille concurrentie, kosten en dergelijk , drastisch verminderd is, en m'n vertrouwen in schijven steeds slechter wordt naarmate dit soort ervaringen
