Verlammende apathie.
Lange uren, projecten die iedereen eigenlijk al opgegeven heeft, alle projectleden die zo moegestreden zijn dat het hun eigenlijk geen fluit meer interesseert of dat project nu lukt of niet. Iedereen zit de krant te lezen op Internet. Constant nieuwe directie, constant nieuwe organigrammen, niemand weet nog wie waar eigenlijk voor staat. Ook weet niemand meer wat je in het verleden gepresteerd hebt dus van opslag of promotie kan geen sprake zijn.
Hele lange dagen, aftellen naar 5 uur. Zelfs de energie om ergens anders te gaan solliciteren raakt stilaan op. Met een diepe zucht om 5.02 de wagen in en naar huis om met een lekker fris biertje in het bad in slaap te vallen.
En nochtans was ik ooit een heel energiek persoon, die overal ging tegen aan schoppen om het project lopende te krijgen, tot 2 uur in de nacht als het moest. Door jaren van tegenwerking hier en een groot deel totaal ongeïnteresseerde collega's ben ik een "9-5 en geen seconde langer" persoon geworden. En dat vind ik zelf ook maar niks.
Ben ik de enige die in zo'n neerwaardse spiraal van apathie terecht gekomen is, of herkennen sommigen van jullie zich in mijn verhaal?
Lange uren, projecten die iedereen eigenlijk al opgegeven heeft, alle projectleden die zo moegestreden zijn dat het hun eigenlijk geen fluit meer interesseert of dat project nu lukt of niet. Iedereen zit de krant te lezen op Internet. Constant nieuwe directie, constant nieuwe organigrammen, niemand weet nog wie waar eigenlijk voor staat. Ook weet niemand meer wat je in het verleden gepresteerd hebt dus van opslag of promotie kan geen sprake zijn.
Hele lange dagen, aftellen naar 5 uur. Zelfs de energie om ergens anders te gaan solliciteren raakt stilaan op. Met een diepe zucht om 5.02 de wagen in en naar huis om met een lekker fris biertje in het bad in slaap te vallen.
En nochtans was ik ooit een heel energiek persoon, die overal ging tegen aan schoppen om het project lopende te krijgen, tot 2 uur in de nacht als het moest. Door jaren van tegenwerking hier en een groot deel totaal ongeïnteresseerde collega's ben ik een "9-5 en geen seconde langer" persoon geworden. En dat vind ik zelf ook maar niks.
Ben ik de enige die in zo'n neerwaardse spiraal van apathie terecht gekomen is, of herkennen sommigen van jullie zich in mijn verhaal?