Verstikkende bureaucratie en afdelingen-oorlogen

[Verwijderd]

Ben ik de enige die werkt in een verstikkende bureaucratische IT-afdeling? Zou graag eens jullie mening en ervaringen hiermee horen.

Beschouw volgende situatie...

...een zeer groot, tot op heden zeer succesvol bedrijf dat een omzet draait van honderden miljoenen Euri... (ik laat de naam even buiten beschouwing om 'de onschuldigen te beschermen'

Bedrijf heeft een zeer grote IT-afdeling met een twintigtal sub-afdelingen (ook weer de namen enigzins veranderd anders wordt het wel heeeeel herkenbaar voor sommige tweakers hier):

-'Netwerken'
-'IT-infrastructuur'
-'Lopende applicaties'
-'Gebruikers ondersteuning'
-'Hotline'
-diverse 'Developer'-afdelingen
-'Testing'
-'Deployment'
-'Analyse'
-'Projectleidergroep'
...

Iedere groep is een 'eilandje' op zich. Er heerst grote rivaliteit en wantrouwen. Iedereen verdedigt de belangen van 'zijn' cel. Gevestigde 'macht' binnen de organisatie wordt zeer handnekkig verdedigd. Het 'informele' organigram heerst. Informatie wordt niet/onvolledig/'gekleurd'/incorrect gedeeld. Er heerst een zeer venijnige 'mail met CC naar en BCC naar...' cultuur. Bijna niemand vertrouwt iemand.

Om ook maar iets te bereiken moeten honderden mailtjes gestuurd worden met iedereen (inclusief de poetsvrouw, zo lijkt het wel) in CC. Discussies die niet ter zake doen moeten erbij gehaald worden, oude koeien verlaten de sloot nooit en worden altijd achter de hand gehouden. Er wordt meer 'bewijsmateriaal' verzameld dan in de gemiddelde aflevering van CSI.

Er moet vergaderd worden, vergaderd worden, vergaderd worden, verslagen geschreven worden, nieuwe vergaderingen gepland. Als in een project 10 mensen betrokken zijn mogen er nooit meer dan 5 op hetzelfde moment samen in een vergadering aanwezig zijn. Ideaal worden er twee gelijktijdige vergaderingen in verschillende locaties georganiseerd over hetzelfde project. De verslagen daarvan worden uiteraard niet met elkaar gedeeld en de twee groepjes gaan elk op hun eigen manier aan de slag.

Als je in samenwerking met 'de gebruikers' een nieuw project wil opzetten heb je helaas nu eenmaal de steun en medewerking van een groot deel van deze eilandjes nodig. Applicaties moeten geanalyseerd worden, moeten ontwikkeld worden, moeten netwerk-rechten krijgen, moeten op bepaalde machines geïnstalleerd worden, moeten ondersteund worden,...

Resultaat: verstikkende bureaucratie. Geen vernieuwing. Supergedemotiveerde developers. Gebruikers die 'het beu zijn' en hun eigen projectjes opzetten om hun werk maar gedaan te krijgen (in Excel en Acces in plaats van de grote, peperdure, superperformante corporate databases). Machines die miljoenen Euri kosten die werkloos in de server-ruimtes staan omdat systeembeheerders het niet met de netwerkbeheerders kunnen vinden. Software met jaarlijkse onderhoudscontracten hoger dan het salaris van menig developer die werkloos op een CD in de lade liggen (maar waarvan de onderhoudscontracten wel trouw jaarlijks betaald worden).

Nee, geen Belgische overheidsinstelling, maar wel een 'werking' waar menig minister jaloers op zou zijn.

Ben ik de enige? Graag jullie mening.

[AlterEgo]

Je staat zelf aan het stuur van je carriere.
Het is uitstekend weer om te solliciteren.

[Standeman]

Ik heb ook eens gewerkt bij een dergelijk bedrijf, hoewel het niet zo erg was als jij het omschrijft. Echter, had ik gewoon schijt aan de politieke spelletjes die er gespeeld werden. Ik was gewoon eerlijk en ging zeker niet liegen of sociaal wenselijke antwoorden geven om "het project" te beschermen o.i.d. Dit is mij een aantal keer niet in dank afgenomen, maar zonder repercussies.

Ik zou zeker ander werk gaan zoeken omdat ik van dat soort zaken heel erg moe wordt. Ik wil gewoon eerlijk en open tegen mijn collega's zijn zonder mezelf door allerlei bochten hoef te wringen. Op een gegeven moment ben je alleen nog maar bezig met jezelf in te dekken.

Het is een beetje vechten tegen de bierkaai als je dingen wilt veranderen. De kans is dan ook groot dat het niet zal lukken.

Aan de andere kant, ik ben ooit eens gedetacheerd geweest bij een "hip" internetbedrijf. Een veelste duur grachtenpand, de lift zag eruit als een hoerenkast en er werd ontzettend veel overgewerkt omdat er maar weinig mensen waren met verstand van zaken. Projecten mislukten door gebrek aan technische kennis en opdrachten werden aangenomen zonder dat er over nagedacht werd of het allemaal wel zo makkelijk te realiseren was. Uiteraard waren er verschillende relax-lounges en een bar.
Het andere uiterste is dus ook niet alles...

[Jazzy]

www.monsterboard.nl

Ik werk nu bij een bedrijf van 25 man. Voordelen: enorm veel vrijheid en geen geziek aan je kop, nadelen: geen structuur en matige organisatie. Zo is het overal wat, denk ik.

[Verwijderd]

Echter, had ik gewoon schijt aan de politieke spelletjes die er gespeeld werden. Ik was gewoon eerlijk en ging zeker niet liegen of sociaal wenselijke antwoorden geven om "het project" te beschermen o.i.d. Dit is mij een aantal keer niet in dank afgenomen, maar zonder repercussies.

Dezelfde situatie met dat verschil: als je 'keet begint te schoppen' om toch maar 'vooruit te komen', word je straal genegeerd.

'Doe jij maar wat'. Wat surfen, wat zelf-studie om CV op te smukken,... Al bij al toch lange dagen, geen zichtbaar resultaat en geen job-voldoening. Energie in de projecten stoppen is toch verloren moeite want wordt straks toch afgeschoten door 10 andere 'werk'groepen.

[Valandil]

Grote bedrijven gaan gepaard met bovengenoemde gevallen.
Dan zal je naar een kleiner bedrijf moeten gaan:
- kortere lijnen
- 1 gezamelijk doel
- minder eilandjes

Ik accepteer deze politieke spelletjes gewoon (werk ook voor grote multi national) en vind mijn weg wel. Dit hoor er nou (helaas) eenmaal bij.

[JKVA]

Zosas schreef op woensdag 11 juli 2007 @ 09:47:
Grote bedrijven gaan gepaard met bovengenoemde gevallen.
Dan zal je naar een kleiner bedrijf moeten gaan:
- kortere lijnen
- 1 gezamelijk doel
- minder eilandjes

Ik accepteer deze politieke spelletjes gewoon (werk ook voor grote multi national) en vind mijn weg wel. Dit hoor er nou (helaas) eenmaal bij.

Bij grotere bedrijven kun je ook korte lijnen hebben. Misschien ligt het aan mij, maar als ik ergens een probleem mee heb of een vraag of wat dan ook, dan stap ik naar de persoon toe die mij daarmee kan helpen en dan wordt ik geholpen.

Nu gedetacheerd, dus dan moet het per mail en telefoon, maar na een paar belletjes krijg je altijd wel de persoon te pakken die je wil helpen (en ja, soms kost dat wat moeite).

Ook bij mijn werkgever hebben we eilanden, simpelweg omdat mensen zo werken. Groepen, groter dan 50 mensen, groeien naar elkaar, omdat het klikt, of omdat ze samen projecten hebben gedaan ofzo.

Wat mij betreft geen probleem, ik hoef geen duizenden mensen te kennen, als ik ze maar voor me kan laten werken als dat mij uitkomt. En meestal lukt dat aardig.

[Hillie]

AlterEgo schreef op woensdag 11 juli 2007 @ 08:57:
Je staat zelf aan het stuur van je carriere.
Het is uitstekend weer om te solliciteren.

Met slim ^^.

Waarom doen alsof het je aan je hart gaat. Een bedrijf met zo'n sfeer kan jou toch ook niet aan zich binden? Misschien een aardig moment om verder te gaan kijken.

[Verwijderd]

JKVA schreef op woensdag 11 juli 2007 @ 11:15:
[...]
Bij grotere bedrijven kun je ook korte lijnen hebben. Misschien ligt het aan mij, maar als ik ergens een probleem mee heb of een vraag of wat dan ook, dan stap ik naar de persoon toe die mij daarmee kan helpen en dan wordt ik geholpen.

Dit ligt aan de toko waar je werkt. Ik werk voor een aardig groot bedrijfje (tegen de twee miljard dollar omzet per jaar in een indurstrie waar de totale omzet net geen 4 miljard dollar is) maar de lijnen zijn dusdanig kort dat ik goed kan werken. Echter, als ik de TS zo lees werkt hij bij een mobiele telecom aanbieder met een roze logo, bij een mobiele telecom provider met een rood logo of bij een electronica handel met een rood logo. Dat waren bij mijn vorige werk grote klanten (en het zijn grote bedrijven) waar inderdaad exact de cultuur heerste die hij beschrijft. Als je daar als vrolijke fluiter tussen zit ben je gewoon niet op je plek en dan kun je zelf nog zo vaardig zijn in communicatie, dit wordt nooit wat.

Ik zou dus als de wiedeweerga gaan jobhoppen, en geef gerust aan bij je headhunter dat het tijd wordt dat ie wat voor je vind waar je een beetje losse sfeer hebt.

[Redshark]

Vervelend, maar inderdaad weinig aan te doen als het echt een grote toko is... Als je er echt dusdanig 'last' van hebt dat je geen plezier meer in je werk hebt zou ik idd ook een leukere omgeving gaan zoeken, veel fijner toch?

[Verwijderd]

*knip*

[ Voor 98% gewijzigd door Verwijderd op 11-01-2010 04:23 ]

[ReLight]

Standeman schreef op woensdag 11 juli 2007 @ 09:05:
Ik heb ook eens gewerkt bij een dergelijk bedrijf, hoewel het niet zo erg was als jij het omschrijft. Echter, had ik gewoon schijt aan de politieke spelletjes die er gespeeld werden. Ik was gewoon eerlijk en ging zeker niet liegen of sociaal wenselijke antwoorden geven om "het project" te beschermen o.i.d. Dit is mij een aantal keer niet in dank afgenomen, maar zonder repercussies.

Ik zou zeker ander werk gaan zoeken omdat ik van dat soort zaken heel erg moe wordt. Ik wil gewoon eerlijk en open tegen mijn collega's zijn zonder mezelf door allerlei bochten hoef te wringen. Op een gegeven moment ben je alleen nog maar bezig met jezelf in te dekken.

Het is een beetje vechten tegen de bierkaai als je dingen wilt veranderen. De kans is dan ook groot dat het niet zal lukken.

Aan de andere kant, ik ben ooit eens gedetacheerd geweest bij een "hip" internetbedrijf. Een veelste duur grachtenpand, de lift zag eruit als een hoerenkast en er werd ontzettend veel overgewerkt omdat er maar weinig mensen waren met verstand van zaken. Projecten mislukten door gebrek aan technische kennis en opdrachten werden aangenomen zonder dat er over nagedacht werd of het allemaal wel zo makkelijk te realiseren was. Uiteraard waren er verschillende relax-lounges en een bar.
Het andere uiterste is dus ook niet alles...

MM in a'dam ? hmm bekend..

[Standeman]

ReLight schreef op maandag 16 juli 2007 @ 13:29:
[...]


MM in a'dam ? hmm bekend..

Niet echt. Meer een groothandel in technische materialen.

Voordeel was wel dat mijn directe collega's super waren. Ik heb me daar helemaal kapot gelachen . Vanwege die reden vond ik het wel moeilijk om daar weg te gaan, gelukkig ben ik wel goed terecht gekomen. Iets minder fun met collega's, maar veel meer technische uitdaging en managers die ook nog lijken te luisteren naar je iedeeen.

[Fonzie27]

Standeman schreef op dinsdag 17 juli 2007 @ 08:51:
[...]
managers die ook nog lijken te luisteren naar je iedeeen.

Koesteren die mensen, maar doen ze er ook wat mee.

En wat al eerder is opgemerkt, bij elk bedrijf is het wel wat. Je kunt de botte boer uithangen en een aantal stappen overslaan alleen mensen passeren wordt meestal niet gewaardeerd. Aan de andere kant, als je daarmee een positief resultaat haalt dan is daar wel mee te leven.

Overigens maakt grootte van het bedrijf niet zoveel uit, ik werk in een bedrijf met 50 man. 1 Vraag gaat daar ook over 6 schijven, vraag me niet waarom maar dat vindt men blijkbaar handig. En het antwoord......dat gaat over delzefde schijven terug dus je moet nog opletten met wat je antwoord

[Verwijderd]

*knip*

[ Voor 97% gewijzigd door Verwijderd op 11-01-2010 04:23 ]

[PowerFlower]

Ik denk dat de nuanceringen hierboven wel goed zijn, en ja, natuurlijk, in een grote organisatie krijg je dit altijd. Maar ik heb een aantal keer een IT afdeling van vergelijkbare grootte met précies dit soort houding gezien en vond het heel verschrikkelijk. Probeer daar maar iets van gedaan te krijgen... ik was vooral bezig met die mensen op te zoeken op elke afdeling, die het wél interesseerde iets goeds neer te zetten. Dat waren natuurlijk telkens de mensen die na een of twee jaar opgebrand weg waren. In dit soort extreme gevallen zie je de meest stupide dingen, ik heb mensen met elkaar op de vuist zien gaan, iemand die door zijn afdelingsgenoten weggepest werd - ze waren nota bene de hele dag met propjes papier naar hem aan het gooien - mensen huilend naast hun computer omdat hun floppydrive kapot was (hint: dat was niet omdat de floppydrive kapot was).

Dat is heel wat anders dan puur: politiek, lange lijnen, moeilijk coördineren, moeilijk dingen voor elkaar te krijgen. Wat je inderdaad al snel krijgt bij een grote organisatie. Het is een verschil van gradatie. Bij veel organisaties is dat gewoon irritant, maar goed, daar moet je mee leven en inderdaad, alles heeft wel z'n nadelen en voordelen. Bij sommige (net iets te veel) organisaties slaat het door en dan wordt het echt verschrikkelijk.

Hoewel ik natuurlijk niet in kan schatten hoe het bij TS in werkelijkheid is, geeft hij genoeg hints om aan te geven dat het richting de verschrikkelijke variant gaat. En zelfs al is dat niet zo, dan voelt hij zich er duidelijk niet op zijn plek. De conclusie is dus simpel, zoek iets anders, zo snel mogelijk (ga er niet nog een jaar gefrustreerd over zijn, daarvoor ben je te veel tijd in je leven kwijt aan je werk), en bedenk daarbij goed of een grote organisatie je überhaupt zo goed ligt. Een wat kleinere toko, ook al heeft dat weer zijn eigen problemen, zo wel eens even verfrissend kunnen zijn.

[PolarBear]

Je kan zo een bureaucratie ook zien als uitdaging en als een mogelijkheid. Als je genoeg je gezicht laat zien op borrels enzo en belangrijke mensen uit wat hogere managmentlagen kent kan je vaak een stuk bureaucratie omzeilen of de regels een stukje buigen. De kunst is om het systeem voor je te laten werken.

[JKVA]

PolarBear schreef op vrijdag 20 juli 2007 @ 15:56:
Je kan zo een bureaucratie ook zien als uitdaging en als een mogelijkheid. Als je genoeg je gezicht laat zien op borrels enzo en belangrijke mensen uit wat hogere managmentlagen kent kan je vaak een stuk bureaucratie omzeilen of de regels een stukje buigen. De kunst is om het systeem voor je te laten werken.

Het heeft ook een stuk met persoonlijkheid te maken. Toen ik nog afstudeerde, zijn mijn afstudeerpartner en ik expres op de grote flexplek gaan zitten. Gewoon omdat het gezelliger is en als bijeffect leerden we ook tig mensen kennen. En zij ons als "die twee brabo's".

Twee andere afstudeerders vonden het cool om een eigen kantoortje te hebben en zijn apart gaan zitten. Daar kwam behalve de afstudeerbegeleider niemand binnen en bij het koffie halen praatten ze tegen niemand en bleven niet even hangen. Ze spraken eigenlijk niemand behalve hun begeleider.

Resultaat, wij kenden binnen no time keiveel mensen en ook het hele MT. Toen ik afgestudeerd was, leerde ik steeds meer mensen kennen en kreeg overal inspraak in. Datzelfde geldt voor mijn afstudeerpartner. Die twee andere jongens kennen bijna niemand en worden bij niets betrokken.

Het is gewoon een kwestie van netwerken en misschien een beetje brutaal zijn. Dat zit volgens mij voor een groot deel in jezelf.